Betere
opvang
Lisse-
jeugd
Toon Hoogervorst:
toch weer nieuw
jaar 'Teylingen'
-Qxtra.
"ASC bezit wat te veel
individualisten en te
weinig waterdragers"
Mentaliteit
was vorig
seizoen erg
zwak
DINSDAG 13 AUGUSTUS 1974
PAGINA 9
LISSE Eén van de vele manieren om voor een nieuw voetbalseizoen verande
ringen aan te brengen is een zgn. fouten eliminatie. Analyseer de fouten, die in een
vorig seizoen of in een nog verder verleden gemaakt zijn en breng op die punten
essentiële veranderingen aan. Frans van Gerwen lijkt in zijn nieuwe taak van elf
talbegeleider ook die weg te willen bewandelen.
De Jeugd blijft ook volgend Jaar
in erote mate in het elftal van
Lisse vertegenwoordigd. Van Ger
wen: "Spiers denkt alleen aan de
opbouw en ik alleen aan de resul
taten van het eerste elftal. Dat
zal misschien wel eens botsten.
Als bet' eerste elftal draait, dan
draait nu eenmaal ook de vereni
ging. Bevinden zich volgend Jaar
bij de Jeugd capabele Jeugdspe
lers, dan worden ze meegenomen
met bet eerste elftal. Dat was vo
rig seizoen niet zo. Van de routi
niers wordt Frans van der Laan
"de Mts" van het elftal. Theo
Boot is ook een van die persoon
lijkheden. Hij werkt als een leeuw
en ik hoop dat dat stimuleert bij
de ieugdspelers, want het harde
werken ontbreekt nog bij hen.
Maar we zullen volgend seizoen
goed meedraaien, dat is wel zeker
De voorhoede blijft echter een
probleem". Sportclub Lisse had en
heeft nog steeds voldoende sterke
jeugdspelers. Toch kon het eerste
elftal daarvan niet de vruchten
plukken "Lisse heeft genoeg ta
lentvolle spelers. Kijk maar naar
onze grote Jeugdafdeling, alle
teams draaien goed mee. Maar de
overgang van de jeugd naar de
senioren is een grote stap. Dan
hebben ze meer fysieke kracht no
dig. Daarbij is de begeleiding ach
terwege gebleven. De opvang was
slecht en daardoor was er geen
goede doorstroming. Kwalitatief
was Lisse in de competitie de be
tere ploeg, maar er was geen een
heid.
Het ging allemaal fout bij de
senioren. De organisatie bij Lisse
was altijd zwak. De spelers wer
den aan hun lot overgelaten. Dat
is nu beter en het zal nog beter
warden".
óASSENHEIM Tot voor kort riep
Toon Hoogervorst "uit principe",
steeds opnieuw uit: "Als ik dertig
ben stop ik er mee". Hoogervorst.
nu inderdaad dertig Jaar ("Ik weet
het, ik lijk ouder, maar dat komt,
omdat ik nu eenmaal kaler ben dan
de meesten") staat echter toch weer.
aan het begin van een nieuw Jaar
Teylingen. In de voor hem en zijn
roodzwarte formatie nieuwe tweede
klasse, nadat hij zo'n twaalf Jaar
geleden vijf afdelingen lager (twee
de klasse afdeling Leiden) de vaste
laatste man van de Sassenheimse
ploeg werd.
"Het is misschien niet konsekwent.
Ik weet het. Maar", zo zegt Toon
Hoogervorst, "ik heb mezelf afge
vraagd of ik er inderdaad mee zou
moeten stoppen zolang het nog goed
gaat. Ik wil voorlopig nu nog wel
weer een tweetal jaren doorgaan.
Het ligt er natuurlijk ook wel een
beetje aan hoe het straks gaat".
Antoon Hoogervorst („Iedereen kent
me als Toon, hou het daar maar
op") is in de Teylingen-formatie de
speler die het langste meedraait. Die
zij het toen nog niet als vaste
keus voor de opmerkelijke op
mars vanuit de afdelings tweede
klasse ook nog het dieptepunt mee
maakte: de degradatie naar die af
deling. "Als 16-jarige speelde ik mijn
eerste wedstrijd in het eerste. Ge
heel onverwacht. Ik had al een wed
strijd met de Junioren A gespeeld te-
g-n LFC en moest toen later plotse
ling ook met het eerste tegen St.
Barnardus spelen". De opmars naar
de tweede klasse van de KNVB is
door Toon Hoogervorst daarna hele
maal doorleefd. Zelfs het kampioen
schap van de afdeling Leiden, ook al
had hij dat Jaar door zijn militaire
dienst niet gespeeld. "De kampioens
wedstrijd tegen SVLV was ik er ech
ter toch bij. Dat is alweer zo'n tien
jaar geleden".
Toon Hoogervorst is in al die Ja
ren nauwelijks uit Teylingens top-1*
ploeg weg te denken geweest. Toch
is hij, die vaak als betrouwbare sluit
post wordt aangemerkt, een keeper
die eigenlijk bij gebrek aan beter,
werd gekozen. Hoogervorst: "Er was
gewoon weinig keeperstalent". Maar
ook direct: "Ik dacht wel te kunnen
zeggen dat ik in de loop der jaren
ben gegroeid".
De ontwikkeling van Hoogerveorst,
kan met de ontwikkeling van de
Teylingenploeg worden vergeleken.
Hoogervorst: "Ik ben geen showman
Toon Hoogervorst: "Iedere
wedstrijd is nog steeds an
ders."
in het doel .Ik keep niet spectacu
lair, maar wel degelijk. De routine
is daarbij natuurlijk ook van be
lang". Hoogervorst heeft zich naar
een hoger niveau geknokt.
"Ik moet het van hard werken heb
ben. Ik doe ook altijd mijn best op
de training. Ik span me in. Ik was
ik weet het aanvankelijk altijd
erg slecht in uitlopen en het onder
scheppen van voorzetten. Daaraan
heb ik hard moeten werken. Ik ben
de laatste jaren duidelijk meer een
lijnkeeper geworden. Men zegt een
goede, maar ik wil daar direct bij
zeggen dat Je soms zelf eigenlijk niet
weet hoe je 'n van dichtbij ingescho
ten bal hebt gestopt. Het is niet te
beredeneren".
Toon Hoogervorst zegt het meeste
van De Weeger te hebben geleerd,
de eerste van een serie van zes trai
ners die hij de afgelopen Jaren bij
Teylingen meemaakte. Na hem
volgden De Wolf, Heinen, Van der
Klugt, Poots en nu, alweer voor het
derde seizoen, Hagenaar Lex Rijn
vis. „Heft is moeilijk de trainers in
goede en slechte te rangschikken.
Met Poots is het niet best geweest.
De sfeer was in die periode ook wel
een beetje weg. We kwamen zelfs in
ernstig degradatiegevaar. We moes
ten een na-competitie spelen. De eer
ste de bpste wedstrijd wonnen we
toen gelijk met 5—1 van Alphen. Vier
doelpunten van Henny Zoet. We ble
ven in de derde klasse. En dat is
eigenlijk nog maar twee jaar gele
den".
Teylingen start het nieuwe seizoen
in de tweede klasse overigens met
nagenoeg dezelfde formatie als waar
mee het afgelopen jaar de promotie
en het kampioenschap werd bereikt.
Slechts Arie Jonker is er niet meer
bij. Hoogervorst: "Tekenend ook
wel voor de onderlinge band. Jonker
is getrouwd en verhuisd en gaat nu
bij Van Nispen spelen. Maar in zijn
hart wilde hij wel blijven". En ver
der over die sfeer: "Vroeger, in de
periode dat ik uit de Junioren naar
het eerste team overging, werd je
als Jongere nauwelijks opgenomen.
Nu ls dat wel degelijk het geval. Er
is in de loop der jaren toch steeds
een redelijke verjonging door
gevoerd, ook al draaien spelers als
Jan Boekei en Frank van Dam al
erg lang mee".
Toon Hoogervorst ziet de directe
toekomst voor Teylingen in de twee
de klasse niet somber in. "We waren
al enkele seizoenen lang toe aan de
promotie. We hebben in de KNVB-
beker van eersteklassers gewonnen,
we bleven in vriendschappelijke
duels ook zeker gelijkwaardig aan
tweedeklassers. Trouwens: ook in on
ze jubileumserie enkele maanden ge
leden werden we niet weggespeeld.
Handhaven moet dacht ik dan ook
geen moeilijkheden opleveren. En
meer? Er wordt in ieder geval weer
fanatiek getraind. De inspiratie is er
nog steeds. Ook bij de ouderen, die
de opkomst helemaal of voor een
groot deel hebben meegemaakt. Voor
mijzelf is iedere wedstrijd ook nog
steeds anders. En daardoor plezie
rig".
meestal aan ASC voorbij. Kijk, een
ASC-er is iemand die relativeert. Als
je wint is het mooi, maar als dat
niet gebeurt schiet Je er niet het le
ven bij in. Dit soort relativerende
overwegingen tref Je bij de meeste
clubs niet aan".
Bobby Logger: "ASC telt te veel
individualisten en te weinig water
dragers. Om hogerop te komen zijn
opofferingen nodig en die zijn bij
ons min of meer in het vergeetboek
geraakt. Als bij ASC iemand fanatiek
steeds op de training komt. dan valt-
ie op".
(Die laatste opmerking brengt weer
dat schone verhaal in de herinnering
het is overigens wel wat belegen
trainde. Hij bediende zióh échter
van een andere taal dan de spelers
en dan hebben ze hier nog al snel
de neiging om te zeggen: Joh,
spreek je moederstaai Er was dus
een taalbarrière. Hij werd niet
geaccepteerd en door hem zijn
sommige spelers vertrokken", (Ge
rard van Beek, Ruud van der
Voort en Hans Bisschop®). Tóén
koos men Zuma. Die beheerste
amp^r de Nederlandse taal en was
zeker niet geschikt voor zijn taak.
Dat gaf dus eenzelfde probleem.
Het bestuur had daarmee twee
maal een verkeerde keus gedaan
en daarbij de opbouw van Spiers
onderbroken". Om te verduidelij
ken, wat de veranderingen spel-
technisch tot gevolg hadden, gaat
hij verder: "Lisse was altijd een
sterke derdeklasser. Op een be
paald moment wilde het bestuur
draswsch gaan verjongen. Dat is
gebeurd, maar Spiers wilde wel in
elke linie een sterke oudere speler
hebben, die zijn routine op de
Jeugd kon overbrengen en hen in
het veld kon opvangen en bege
leiden. Hij wilde dus ongeveer drie
persoonlijkheden in zijn elftal en
zoiets zal 't komende seizoen ook
gebeuren. Dat ging goed totdat hij
wegging. Toen Kenty kwam is 't
fout gegaan. Er kwam een te-
drastische verjonging. Je had 'n
onervaren team. De oudere spelers
konden het toen overigens toch
goed vinden met de Jeugdspelers,
ook al twijfelde het bestuur daar
wel eens aan, maar dat vond ik
kortzichtig".
van de ASC-back, die een heel
aparte opvatting had over het op zijn
shirt prijkend nummer "1": hij ver
scheen precies éénmaal per seizoen
op de training.
Jeugd
De conclusie uit beide opmerkingen
is duidelijk: in ASC ga Je niet in
de eerste plaats voetballen om hoger
op te komen. Dat wordt nog eens
duidelijk gestaafd door een opmer
king van Logger over de roodzwar
te Jeugd: "Uit de Jeugd van ASC, dié
toch wel groot kan worden ge
noemd, is de laatste Jaren maar wei
nig voortgekomen. Een jaar of vijf,
zes geleden versloeg de b 1 van ASC
bijvoorbeeld een ploeg als Rooden-
burg met forse cijfers. Een aantal
van diezelfde Roodenburgers zit nu in
het eerste, maar de ASC-ers.
Bij de hooggeroemde sfeer bij
ASC zet zowel Oppenheimer als Log
ger een klein vraagtekentje. Natuur
lijk, het kan er gezellig zijn, maar
het afgelopen seizoen was er wat dat
betreft toch bepaald niet één om
over naar huis te schrijven.
Logger vindt trouwens dat het ver
enigingsleven zo langzamerhand da
nig wordt geschaad door het feit dat
ASC gesplitst is over twee terrein-
complexen (De Kempenaerstraat en
Pomona). "Het is zo op het eerste
gezicht erg aardig om een 'eigen veld
te bezitten, maar wat heb Je er nu
precies aan als het klein is en er
maar een paar elftallen op kunnen.
De spelers van het derde tot en met
het achtste spelen zelden of nooit
aan de Kempenaerstraat. Ze voetbal
len op Pomona en de meesten gaan
daarna naar huis. Die komen niet
zo gauw in de kantine en het vereni
gingsleven dreigt op die manier aan
hen voorbij te gaan".
Wat hem betreft mag ASC zó ver-
Huizen naar een veldencomplex waar
allen weer tezamen komen. Of die
mening door ieder lid wordt gedeeld,
moet worden betwijfeld Er lopen
immers enige ASC-ers rond die
als de tijd daar is gaarne zouden
zien dat zi. aan De Kempenaerstraat
ter aarde werden besteld.
Terug naar de voetballerij.
Het afgelopen seizoen is voor ASC
bedroevend verlopen. In de gewone
competitie was de doelpuntenproduk-
tie van de voorhoede uiterst mager
tjes, maat hield de defensie de ploeg
nog jmgszins overeind. In de de
gradatiecompetitie ging t precies an
dersom: de voorhoede kogelde af en
toe ferm raak en nu bleek de verde
diging plotseling te zijn aangetast,
door de bacil die zwakte en beve
righeid verspreidt".
De samenwerking tussen ASC en
trainer Van der Horst in het voorbije
seizoen schijnt niet bepaald vlekke
loos te zijn geweest, om het maar
zachtjes te zeggen. Oppenhéimer en
Logger voelen er weinig voor al te
zeer uit te weiden over de narigheid
van de vorige competitie. Wat koop Je
tenslotte voor het uit de sloot halen
van oude koebeesten? Oppenheimer
wil allam kwijt dat "de mentaliteit
bij ASC het laatste jaai zwak was
en dat is iets dat komend seizoen
per se anders moet". Bobby Logger
geeft een ietsje meer prijs: „Van
een tramei moet een stimulans uit
gaan. Daar was te weinig van te mer
ken. Als het weer slecht was dan
zei hij nogal eens: laten we maar
niet trainen. En Juist op zó'n moment
had nij moeten zeggenvóóruit.
Om aiies terug te voeren op Van
der Horst zou echter even goedkoop
als onjuist zijn. En dat beseffen Op
penheimer en Logger ook wel. In
het komend seizoen moet ASC trach
ten de weg omhoog weer in te slaan.
Chris Oppenheimer kent de rood
zwarte hebbelijkheden en onhebbelij
heden van haver tot gort, want van
zijn achttiende Jaar ai speelde hij,
met een aantal onderbrekingen voor
het eerste elftal. Vol goede moed is
hij begonnen aan de traaning, al doet
het hem wel een beetje pijn niet zelf
meer te kunnen voetballen Hij ziet
het nu als zijn t«»ak >m de animo
voor ie rraining op te 'oeren en het
lastige, niet zo eenvoudig te inspi
reren otoegje krachtig >c te peppen.
"Je ku it er niet ineens als eer mi
litair voor gaan staan; het zal van
beide kanten moeten komen" zegt
hij er au van.
De cijd zal leren wat uet oplevert.
LISSE Eén van de vele manieren om voor een nieu
ringen aan te brengen is een zgn. fouten eliminatie. Anal
vorig seizoen of in een nog verder verleden gemaakt zi;
essentiële veranderingen aan. Frans van Gerwen lijkt in
talbegeleider ook die weg te willen bewandelen.
Toen voor Sportclub Lisse hal
verwege het afgelopen seizoen de
degradatie steeds duidelijker in
zicht kwam en er nog weinig ver
trouwen was in een goede afloop
van het voetbaljaar 1973—'74,
werd Frans van Gerwen door het
bestuur benaderd om de taak van
elftalbegeleider op zich te nemen.
Van Gerwen stemde toe en na 'n
korte tijd ontspannen in een van
de lagere elftallen, was hij als oud
eerste elftalspeler weer terug in
de sfeer rondom dat eerste elftal.
Sportclub Lisse zag zich pas in de
laatste wedstrijd gevrijwaard van
degradatie en daarin had Frans
van Gerwen eigenlijk niet zo bijs
ter groot aandeel. Een communi
catiestoornis met trainer Zuma
en daardoor een gebrek aan be
wegingsvrijheid maakte het afge
lopen seizoen voor hem all spoedig
een verloren zaak.
Door
Piet van Dam
Het bestuur gaf hem inspraak
bij de samenstelling van het eer
ste elftal, maar trainer Zuma voel
de zich niet geroepen deze in
spraak te accepteren. Het gebeur
de ook niet. Van Gerwen kon
slechts eisen dat de training ver
plicht gesteld werd. Het geschied
de.
Hij"Want het gebeurde, dat een
speler, die niet kwam trainen op
gesteld werd. We hadden nooit 'n
constant team en daar wilde ik
verandering in aanbrengen. Van
degenen, die kwamen trainen
moesten de besten opgesteld wor
den in het eerste elftal. Maar er
was een communicatiestoornis tus
sen Zuma en mij. Van het bestuur
kreeg ik volledige inspraak bij de
samenstelling van het eerste elf
tal, maar Zuma accepteerde dat
niet. Daarom ben ik na een paar
weken ook al gaan werken aan 't
volgende seizoen. Dan heb ik wel
inspraak bij de samenstelling van
de elftallen, hoewel Spiers (als
trainer terug in Lisse) „natuurlijk
wel de laatste stem in het kapittel
heeft. Wij hebben volgend Jaar
toch voldoende bewegingsvrijheid.
Wij hebben bedongen, dat wij 'n
half jaar vrij mandaat hebben.
Dat is gewoon nodig. Het bestuur
moet natuurlijk wel een klein
beetje recht hebben om in te grij
pen, voor het geval er al te grote
hiaten zouden ontstaan". Zuma
was een van de twee trainers, die
Spiers opvolgde en het werk,
waaraan deze was begonnen,
moest afmaken. De ander heette
Kenty. Zij beide faalden, ook al
had Lisse in de periode vooraf
gaande aan hun komst geen pro
motie bewerkstelligd.
Van Gerwen: "Twee Jaar gele
den is Spiers weggegaan. De spe
lers konden goed met hem op
schieten en wat belangrijk was,
hij had de Jeugd opgeleid. Onder
zijn leiding bereikte het eerste
jeugdteam de regionale Jeugdaf
deling. Toen heeft het bestuur
Kenty aangesteld. Dat was een
ingenieur, die in zijn vrije tijd
LEIDEN Er zijn van die clubs die je met een nimmer fa
lend respect blijft volgen op hun grillig pad door voetballand.
Het zijn van die mooie, uiterst bejaarde verenigingen die het
niet te verwoesten aureool van vroegere glorie om het hoofd
dragen. En al moet je voor hun meest roemruchte wapenfeiten
vaak teruggaan tot in de tijd van de paardetram, al zijn ze tot
grote diepte in de KNVB gezonken, je blijft er over spreken,
zoals over wijn van een gerenommeerd jaar.
De sfeer in die verenigingen is
vaak heel apart, hoewel de moderne
tijd ook in deze bolwerken van ami-
caliteit de nodige slijtplekken heeft
achtergelaten. Iedereen weet nu
wel wat voor clubs hier bedoeld zijn:
HVV, Quick, Koninklijke HFC, HBS
Hercules, UD en nog zo wat gelijk
gestemde zielen. Onder hen behoort
stellig ook het Leids/Oegstgeester
ASC. Een heel markante club, waar
van de historié hier zeker niet zal
worden uitgedragen, want dan kom
Je onherroepelijk terecht bij die 31
tegen Feyenoord in de vrolijke Ja
ren twintig en dat is de bedoeling
niet.
Door
Ruud Paauw
ASC verkeert al Jaren in de lagere
regionen van de KNVB. Een seizoen
of wat geleden dreigde de ploeg zelfs
daaruit te tuimelen. Met nog maar
VOETBAL
Foto's
Jan Holvast
enkele wedstrijden voor de boeg en
een tamelijk hopeloze achterstand
bengelden de roodzwarten onderaan
de ranglijst. In dit blad schreef ik
toen een stukje, waarvan de strek
king was: "ASC is op begraven na
dood". Het zette gelukkig nogal wat
kwaad bloed. En zie: ineens stond De
Kempenaerstraat bol van de myste
rieuze krachten, uit de spelonken
van de historie kwamen krachten
vrij die ASC de reddende hand bo
den. Zo hoort het ook. Even volgde
daarna een kleine opleving. Het der
deklasserschap werd zelfs veroverd.
Maar het vuur doofde snel. Vorig
seizoen gleden de roodzwarten on
nodig de vierde klasse weer in.
Ach Ja, ASC is een bijzonder kind, dat
is het.
Levensgenieters
Hoe komt het nu toch, dat zo'n ver
eniging de weg omhoog maar niet
kan vinden? Het enkele Jaren terug
overleden ASC-lid Burggraaf, dat
uiterst snaaks over zijn vereniging
kon vertellen, heeft mij eens voorge
houden waar de schoen wrong: "ASC
bestaat in de eerste plaats uit le
vensgenieters en daarna pas uit voet
ballers. Verder hebben wij allen 'n
hoge graad van eigenwijsheid bereikt.
Met zulke mensen is het goed toe
ven, maar Je maakt er geen kampioe
nen mee". En een ander lid bevestig
de dat met de krasse mededeling:
"Het enige dat een ASC-er bereid is
van een clublid aan te nemen is...
een glas. Gevuld natuurlijk".
Een gesprerk daarover met Chris
Oppenheimer (31), die op dit mo
ment bij ASC de training leidt, en
Bobby Logger (25), die al op zijn
zeventiende Jaar het eerste van ASC
binnenliep.
Oppenheimer: "Ja, ik kan niet ont
kennen dat het imago van ASC een
zekere luchthartigheid uitstraalt. En
dat betekent dat Je ook spelers aan
trekt die luchthartig zijn. Daar ont
kom Je niet aan. De echte eerzuch-
tigen krijg Je niet gauw, die stappen
Chris Oppenheimer (links) en Bobby Logger doorgewinterde ASC-ers
