week ben ik
generaal én
ridder geworden
"IK BEN DEZELFDE ALS EEN MAAND GELEDEN"
'Finale zege voor het voetbal'
APPIE
HAPPIE
Israël diep teleurgesteld; Braziliaanse pers:
DINSDAG 9 JULI 1974
Wim Rijsbergen: "De mensen willen zo graag een vedette van je maken"
Wim Rijsbergen (staand achter Koningin Juliana en Rinus Michels) met zijn ploegge
noten tijdens de ontvangst op Huis ten Bosch.
LEIDEN. Hulde aan onze ve
dette", "Welkom thuis". De Gre-
venstraat voelt zich duidelijk één
met haar belangrijkste bewoner
Wim Rijsbergen, getuige deze
spandoeken. Van een serenade
komt echter niets terecht. De
man, die als "toeschouwer" naar
de wereldkampioenschappen ging,
komt als coryfee in de avondlijke
uren op zo'n onverwacht mo-
(ment thuis dat hij rustig het
'ouderlijk huis kan binnengaan.
Alleen op de andere oever van de
Door
Jan Preenen
Oude Vest voeren Leidse suppor
ters een dans uit als ze de surpri
se van de zilveren prijswinnaar
Nederland uit zijn wagen zien
stappen. Voor het overige is de
versierde Grevenstraat verlaten.
Oranje's voorstopper is er niet
rouwig om. Terwijl broer Ge in
het oranjetenue van Wim trots
door de met vele bloemen versier
de huiskamer paradeert, ver
zucht nummer 17: „Ik ben ver
sleten. Het is niet best met mijn
been, zie Je. Er moeten eerst fo
to's van gemaakt worden. Mor
genochtend (dinsdag) zal ik naar
een specialist in Rotterdam gaan.
Ik hoop dat het meevalt. Ik ben
bang dat het een meniscus is. De
dokter heeft gezegd dat het de
banden zijn"
Voor Wim Rijsbergen hoeft het
dan ook geen Dolle Dinsdag in
Leiden te worden: "Zo'n huldi
ging, die ik vandaag heb meege
maakt is zwaarder dan een wed
strijd. Ik kon me er niet zo druk
om maken. Ik dacht steeds maar,
was het maar afgelopen De men
sen willen zo graag eec vedette
van Je maken. Maar volgende
maand gaat het fout en dan
wordt gezegd, wie is hij nu eigen
lijk? In een maand heb ik een
geweldige naam gekregen. Ik heb
maar rustig aan gedaan en me
niet zo op de voorgrond geplaatst.
Dan kun Je ook niet zo diep val
len". Buiten roept inmiddels een
vrouw: "Komt hij morgen pas?
Nou dan kunnen we wel weg
gaan'. Wim Rijsbergen, die
duidelijk vermoeid is, klinkt het
niet bepaald als muziek in de
oren: "Ik verlang naar mijn va
kantie. Woensdag hoop ik weg te
gaan naar Luxemburg" Impul
sieve reacties van een voetballer,
die aan rust toe is. Intussen is on
der meer ook Joop Rietaoven bin
nengekomen. Hij wil graag nog
het een en ander weten, of liever
gezegd kwijt over de huldiging in
Leiden. En Riethoven zou Riet
hoven niet zijn als hij de present
jes niet aanbood in eer) humoris
tische verpakking. "Rook je? Nee?
Drink Je? Ik heb nog connecties
bij Nutricia". Het zijn speelse op
merkingen, die Wim Rijsbergen
doen besluiten nog niet de
(nacht)rust in te gaan.
De witte neger, of te wel de wit
te Jairzinho (de bijnaam, die hij
overhield aan het duel tegen Bra
zilië) wil nog wel even teruggaan
naar het Olympiastadion in
Miinchen. Nadat zijn vader nog
eens heeft benadrukt dat het "een
grandioze gebeurtenis is geweest,
die je nooit meer in Je leven mee
maakt", ontkent Wim Rijsbergen
dat hij erg teleurgesteld was toen
hij het veld moest verlaten. "Al
na een kwartier voelde ik dat ik er
uit zou moeten. Toen al "viel"
Müller op mijn knie. Ik heb nog
volgehouden, maar het ging niet.
Ook niet met zwachtels. En als 't
oiiet gaat dan gaat het niet. Dan
valt een ander in". Op dat mo
ment is hij de nuchterheid zelve.
Zelfverzekerd is. hij als hij op
merkt: "De tegenstanders, die ik
heb gehad kende ik niet. Achter
af zeg ik, het was een makkie voor
me". Kritisch is hij als hij zijn
analyse geeft over de wedstrijd:
"In de eerste helft stond Van Ha-
negem op Uil Hoeness. Dat klop
te helemaal niet. Hoeness kreeg
teveel vrijheid. Na tien minuten
hadden we toen ook eigenlijk al
moeten wisselen. De buitenspelers
kregen ook teveel ruimte. We had
den dit zelf moeten veranderen.
Na rust üep Jansen op Hoeness.
Vanaf dat moment ging het veel
beter. Maar er zou niets aan de
hand zijn geweest als we na die
1—0 meteen 2—0 hadden ge
maakt. Daar hadden we op moe
ten spelen. Dan was het gebeurd.
En over de Duitse strafschop: "Als
Ik die foto's zo bekijk geloof ik wel
dat het terecht was dat die werd
gegeven. Ze hadden die Jongen al
leen op het middenveld al een
schop moeten geven". Dan was 1
oiet zo ver gekomen".
Nederland was wel degelijk we
reldkampioen zo leek het gisteren.
Rinus Michels, gistermiddag in de
tuin van het Catshuis: "We hebben
kennelijk iets gedaan!". Hij zei dat,
nadat Nederland er "vier beste rid
ders" had bijgekregen: Hijzelf, de
supervisor/coach, de dokter, de
masseur en de aanvoerder. Minis
ter-president Joop den Uyl had aan
hun moed borst het metaal beves
tigd; Michels, Fadrhonc, Van den
Acker en Cruijff waren opeens rid
der in de Orde van Oranje Nassau.
Door
Aad Wagenaar
bescheen het feest,
het gras in de tuin kleurde oranje.
En Snabbel zei tegen Babbel:
"Waar ligt dat land dat Néérland
heet?"
Waar ligt dat land, waar de kater
zo snel in een roes kan verkeren?
Waar de eerste minister een polo
naise trekt over het gazon van z*jn
ambtswoning, met een militaire pet
op zijn anders zo dienstweigerende
hoofd? Het land, waar we opeens in
CRM-bestuurder Van Doom een
''minister van sport" hebben?
Waar ze van een nederlaag een
overwinning kunnen maken, of er in
ieder geval een titel aan kunnen
overhouden: ''Reserve-wereldkam
pioen", zoals de Amsterdamse loco-
burgemeester Verhey had bedacht?
"We zijn er tóch nog ingetuind!"
had de televisie-commentator de
middag tevoren vertwijfeld uitge
roepen, toen het elftal van de Duit
se Bondsrepubliek koelbloedig en de
finitief een sprookje verstoorde.
Nou, we zijn er weer uitgetuind ook.
Bedeesd
Het Nederlands elftal kreeg giste
ren een ontvangst, die verraste. Hén
verraste, óns verraste het land,
waarin dat mogelijk was, lag aan het
einde van een Schipholse landings
baan.
Hoewel daar, naar gewaarschuwd
was, niets te beleven zou zijn, wa
ren er toch zo'n 3000 mensen om Mi
chels, de verkoren 22 en hun belang
rijk gevolg in te halen. Ze waren
allemaal beduusd.
München toch geen Waterloo? Be
nepen had Oranje de thuisreis aan-
TennJs Marijke Schaar heeft
zich geolaatst voor de tweede ronde
van de open Zweedse tenniskam
pioenschappen van Baastad De Ne
derlandse kampioene won met 7—6,
62 van de Zweedse Jeugdspeelster
Helena Anliot.
Schaken De in ballingschap le
vende Tsjechische grootmeester Lu-
dek Pachman is gisteren uitgeslo
ten van het internationale toernooi
van Solingen, nadat de voormalige
wereldkampioen Boris Spasski had
gedreigd het toernooi te boycotten.
vaard. Zondagavond was het al tot
een twist gekomen of de spelers wel
zouden deelnemen aan "een feeste
lijke terugkeer".
"We zagen er tegenop", zou Rinus
Michels later verklappen, "we had
den het idee dat we de mensen tot
wuiven zouden moeten dwingen".
Maar het was anders. Nederland
wilde hoe dan ook helden begroeten
in de mannen, die in hun blauwe,
oranje-afgebiesde kostuums uit de
Boeing van Transavia kwamen Mi
chels voorop, Cruijff er vlak achter.
Ze schrokken van het supporters-
geweld, deinsden terug van de open
Mercedes-sportwagens, waarmee
van de luchthaven naar de Amster
damse Stadsschouwburg op het Leid-
seplein gereden werd en, kijk toch
aah: een heuse menigte, gelijk aan
die van de dagen dat Feyenoord en
Ajax de Europese bekers mee naar
huis brachten.
Het Leidseplein was afgestampt.
Het uur vertraging in het vliegplan
speelde in de kaart; de lunchpauze
maakte het velen in het Amster
damse centrum mogelijk om zich te
voegen bij de tot dan voornamelijk
uit kinderen bestaande mensenmas
sa op het plein voor de oude schouw
burg.
Rinus, Johan en Nees daar riep
men om. Op het balkon gingen ze
op de schouders. Rijsbergen, die
aan een persoonlijk album "WM '74'"
werkt, maakte alsmaar foto's, met
een minischuif, Harry Vos "zo'n
kans heb je maar één keer in Je
carrière" filmde er op los.
Daar ging ook Jan Jongbloed om
hoog. Zijn vrouw Dien oogde brutaal
en verstoorde steeds het protocol.
Danny Cruijff, niet ver van naar
man vandaan op het schouwburg bal
kon, onderging alles lijdzaam en
frêle. Ze leunde tegen de muur.
Truus van Hanegem verwierf zich
ondertussen een best plekje op een
zijbalkon: "Hier kun Je alles goed
zien.
Den Uyl
Waarna Michels sprak!
"Het Is nogal wat", zei hij, "om in
deze weken Jezelf te blijven. In één
week ben ik generaal en ridder tege
lijk geworden en daarbij ben dk dan
ook nog de sfinx".
Michels verwierf zich de prijs der
welsprekendheid in dat Catshuis
Den Uyl, die toch ook goeie praat
had verkocht deze dag, blikte eerbie
dig naar de supervisor, toen deze zijn
Jongens bedankte, en óók diegenen,
die het hele toernooi op de bank had
den gezeten of op de tribune, die an
dere elf van de tweeëntwintig.
"We hebben meer losgemaakt dan
we zelf beseft hebben", zei Rinus Mi
chels als bijzin in een voor hem on
gewone woordenvloed. Hij hoorde
toen naar de duizenden, die niet ver
van het Catshuis, de intocht van
Oranje stonden af te wachten bij 't
Haagse Congrescentrum.
Vermoeid
Daar gingen de Oranje-helden ook
nog naartoe maar hoe vermoeid
reeds. Burgemeester Marijnen werd
er het slachtoffer van, hij werd het
gapen van Oranje niet de baas, met
welke volzin dan ook.
Toen volgde nog Rotterdam, na
tuurlijk. De gladiatoren waren ten
slotte binnen. Vijftigduizend mensen,
zo schatte men, stonden op Coollsin-
gel, Stadhuisplein en Lijnbaan om
de gemankeerde wereldkampioen te
bejubelen.
Het liep toen tegen zeven uur .Al
le Oranje-helden kwamen bezweet
terug van het stadhuis-balkon, waar
ze de langstdurende toejuichingen
van die dag hadden onder
gaan. Doodmoe.
"Allemachtig", zei reserve-doel
man Schrijvers uitgeblust, "van hier
gaan we nou weer naar Zeist om on
ze koffers op te halen
De ontvangst op het Catshuis
was zo spontaan dat het Neder
lands elftal met premier Den Uyl
op een gegeven moment aan een
polonaise begon in de tuin. Ach
ter de muzikanten v.l.n.r. Theo de
Jong, Rinus Michels, Wil Michels,
Den Uyl, Piet Schrijvers en Maya
Suurbier. De premier is uitgerust
met een uniformpet, die hem door
Wil Michels achterstevoren op
het hoofd is gedrukt.
Zelfde Truus zat zo'n twee uur la
ter ontspannen op het gras van het
Catshuis. Minister-president Den Uyl
was aan het spreken en Willem van
Hanegem, naast Truus, op zijn brede
zitvlak, hoorde toe, evenals het moe-
en dolgespeelde militaire orkest, en
al die andere aanwezigen.
Er was een polonaise geweest, me
vrouw Wil Michels had een soldaten-
pet gejat en die aan premier Den
Uyl gegeven, Wim Suurbier (Snab
bel) had met bekkens geramd, Rob
Rensenbrink wilde niet weten dat
Piet Keizer in Amsterdam was ach-r
tergebleven, "minister van sport"
Van Doorn had een toespraak gehou
den, die een gele kaart waard was,
koningin Juliana was bezocht op 't
paleis Huis ten Bosch en haar was 't
konijn Ko Knal geschonken en thans
sprak op de Jij- en Jullie-toer, de heer
Den Uyl, minister-president.
Ondertussen sloeg hij vier van
Oranje tot ridder: Michels, Fadr-i
hone, Van den Acker en Croif0*
TEL AVIV Israël is diep teleur
gesteld over de nederlaag van Neder
land tegen West-Duitsland in de fi
nale van het toernooi om het wereld
kampioenschap voetbal. „Davar", het
grootste dagblad in Israël opent het
verhaal met de kop „Wy deden al
les, maar het lukte niet. Het is
jammer, maar wy moeten aanvaar
den, dat de titel bij de gastheer is
gebleven". Israël was zondag in de
ban van het treffen. Alle winkels
waren gesloten en een auto was een
zeldzaam verschijnsel. „Davar" gaat
verder met: „De hoop, dat het kleine
Europese landje, waarvoor wy zoveel
bewondering hebben, zou winnen is
ydel geweest. Nederland moet niet
wanhopen, met een goede voorberei
ding wint het over vier jaar".
De Engelse pers blyft Nederland
ondanks de nederlaag bejubelen. De
„Daily Express" schryft: „Nederland
vergat slechts twintig minuten te
spelen. Dat werd fataal. De favoriet
ging ten onder, maar met ere". De
krant vervolgt met: „Nederland mis
te karakter, dat het in de voorgaande
wedstryden zo nadrukkelyk had ge
demonstreerd". De „Daily Mirror"
laat via Frank Macghee weten, dat
de aanvallen van Nederland schitte
rend werden opgebouwd,v maar de
juiste precisie in de kleedkamer was
achtergebleven. „The Sun": „Achter
af bezien is het doelpunt van de Ne
derlanders te vroeg gevallen. Nu ver
dween de concentratie en daar heb
ben de Duitsers van geprofiteerd.
Jammer voor een ploeg, die de we
reld had laten genieten van klasse
voetbal".
RIO DE JANEIRO De Brazi
liaanse kranten hebben gisteren de
finale tussen Nederland en West-
Duitsland een overwinning voor het
voetbal genoemd. De vroegere coach
van het Braziliaanse nationale elftal,
Joao Saldanho, schrijft in O Globo:
„Er had geen beter resultaat voor
het voetbal kunnen zyn, zelfs voor
het Braziliaanse voetbal. West-Duits
land verdiende het te winnen en had
in Nederland en Polen twee grote
tegenstanders. Het waren de drie elf
tallen, die met aanvallend modern
voetbal de eerste drie plaatsen ver
dienden".
Joraal Do Brazil schryft: „Het was
bovenal de overwinning van modern
agressief voetbal. De beide finalisten
hebben elk meer dan tweemaal zo
veel doelpunten gemaakt als het
Braziliaanse elftal. Van essentieel
belang is dat Brazilië zyn les trekt
uit dit toernooi".
ROME De Italiaanse kranten
zyn unaniem van mening, dat de
Westduitsers de overwinning ver
dienden, maar betreuren het, dat
Nederland niet winnaar is geworden.
Het Romeinse „Messaggero" zwaait
de meeste lof toe aan Berti Vogts.
„Vogts was de ster van het veld,
want hy presteerde het om Cruyff
af te stoppen. West-Duitsland won
verdiend, maar met enig geluk".
„Tempo", een andere krant uit
Rome, spreekt over de onderschat
ting van Oranje. „De kracht won van
de klasse' 'is de kop. De krant gaat
verder met: „De Nederlanders dach
ten, toen zy na één minuut op 1—0
kwamen, dat zy er waren.. Tegen
Duitsers moet je dat nooit denken.
Nederland heeft alle slagen gewon
nen, maar de oorlog verloren", be
sluit .Tempo". „De slag van de prin
sen" noemt het Milanese „Correire
Delia Sera" de finale, wyzend op
Beckenbauer en Cruyff. Nederland
miste de ervaring van vorige toer
nooien om de wereldtitel. De Duitsers
hadden die wel. Daarom wonnen zy.
Duitsland zegevierde, maar de sym
pathie gaat naar de Nederlanders".
Het Turynse „Stampa Sera" opent
met een identieke kop: „Gastland
triomfeerde, maar sympathie is voor
Cruyff en co.".
De Oostduitse pers vindt, dat de
finale niet dramatischer had kun
nen beginnen. „Deze eindstryd zal
niet de geschiedenis ingaan als de
briljantste. De twee ploegen gingen
echter door tot het einde en zorgden
wel voor een boeiend spektakel", al
dus „Sport-Echo" uit Oost-Berlyn.
De „Berliner Zeitung": „Onze buren
hebben dan wel gewonnen, onze
meeste bewondering gaat naar de
Nederlanders, zy hebben in dit toer
nooi grandioos spel laten zien en de-
wereld weer enthousiast gemaakt
voor deze tak van sport. Voor ons is
Nederland de beste". De communis
tische krant „Neues Deutschland"
spreekt over een schlemielige zege
voor de gastheer. De Westduitsers
straften de fouten in de defensie van
Nederland goed af, maar mochten
niet klagen, dat Rep en Neeskens in
de tweede helft enkele goede moge-
ïykheden lieten liggen. Wy felicite
ren niet alleen de Bondsrepubliek,
maar vooral Nederland, fiet was een
prachtige finale".
De Joegoslavische pers heeft grote
bewondering voor de Duitsers.
„Sport" uit Belgrado: „Nederland
werd in de eerste helft overspeeld.
Na de pauze kwamen de mannen van
Michels grandioos terug, maar had
den de pech, dat Maier alles kon".
De krant „Borbo": „Dit was de sen
satie van het Jaar. Nederland versla
gen. Op het beslissende moment
kreeg Duitsland weer de geest. Dui-
deiyk werd, dat Cruyff by Oranje
het spel bepaalt. Als hy niet draait
zyn de Nederlanders een klasse min
der".
