TOEN LEEK HET
NOG ZO MOOI.
MAARZO GINGHETMIS
Met champagne in bad
In tijd dat bal in ploeg wordt gehoudenkan West-Duitsland zich opladen9
MAANDAG 8 JULI 1974
Een dolblije Helmut Schön
merkte na afloop van het voor
zijn ploeg zo succesvol verlo
pen duel tegen Nederland vol
ironie op: „Gelukkig deed
Cru ij ff niet mee, anders had
Berti Vogts het nog lastig ge
kregen ook".
PAGINA 10
Cruijff zelf was niet bepaald
tevreden over zijn ploeg: „Er
schortte teveel aan de menta
liteit, sommigen vatten het te
licht op**.
PAGINA 11
Troostprijs voor ongeïnspireerd
Polen na lauw duel tegen
schotloze Braziliaanse ploeg.
PAGINA 12
t De 21-Jarige Jimmy Connors
heeft „geheel" Wimbledon ver
slagen.
PAGINA IS
i Ciska Jansen was in Engeland
goed op dreef tijdens een vijf
kamp.
PAGINA 14
Een verrukkelijk Oranje-feest lijkt aangebroken. Johan Neeskens (13) heeft al in de eerste
minuut vanaf de penaltystip voor 1-0 gezorgd en wordt daarvoor door Johnnie Rep (links)
en Johan Cruijff gehuldigd.
toren schuim
schampagne-
i de hand voor zijn kamera
den en zei: "Ik kom van vrouw
Holle". Wolfgang Overath stond
klaargezet. Na een half uur moest het schuim op de mondh|j stond veel veranderen want voetbal
er al weer een nieuwe voorraad zich voor de spiegel te scheren om niet mijn leven",
worden aangerukt. Terwijl de spe- netjes aan het slotbanket te ver-
cuj>" zongen, vierde de Westduitse scheen hij met i
Mannschaft op gepaste wijze de op het hoofd
overwinning in de kleedkamer.
Men had tevoren uit voorzorg drie
kisten met champagneflessen
schijnen. "De weg naar dit susses
was lang en zwaar", zo zei hij.
"Als wereldkampioen heb ik de
critici wel afdoende antwoord ge
geven, dacht ik zo. Ik ken mijn
pappenheimers". "Je hebt tijd
nodig om zo'n succes volledig be
wust te worden. Aan de andere
kant zal er in mijn leven niet zo-
is
DEN HAAG Koningin Julia
na heeft onmiddellijk na de af
loop van de finale in het wereld
kampioenschap voetbal een tele
gram gezonden aan het Neder
landse voetbalteam.
De tekst daarvan luidt: Heb
grote bewondering voor de zo eer
volle tweede prijswinnaars. Was
getekend: Juliana.
Prins Bernhard zei na afloop
van dè wk-finale het, gezien de
kansen die Nederland in de twee
de helft heeft gehad, onbegrijpe
lijk te vinden dat het Nederlandse
elftal toen geen doelpunten meer
heeft gemaakt.
De Duitse bondskanselier Hel
mut Schmidt: "Het was een mee
slepende wedstrijd. De overwin
ning van Duitsland is gelukkig,
maar niet onverdiend. De Neder
landers waren na rust in de meer
derheid en' maakten indruk door
him sterke conditie.
MUNCHEN De minuten tikten weg. „Korte" minuten, maar er waren er toch nog
voldoende. Het kon niet anders: Nederland zou gelijk maken. Weggespeeld werd het
Duitse elftal, eenzaam stond Gerd Müller nog ergens in de verte, met Wim Jansen bij
zich en Nederland viel maar aan. Bij hoe veel mensen tegelijk kwam toen diezelfde ge
dachte op? Deze: dit begon .op de finale van 1966 op Wembley te lijken. Toen ook stond
de thuis spelende ploeg, stormachtig gesteund door de tribunes, met 21 voor. Toen ook
raakte die ploeg de controle op de wedstrijd en over de tegenstander jawelhet ver
beten vechten West-Duitsland kwijt. En zelfs in de laatste minuut gebeurde het nog:
22. Plus een verlenging. Hoevelen in het Olijmpia-stadion van München wogen gedu
rende al die minuten dat Nederland aanviel, blééf aanvallen, de kansen van beide ploegen
in de onvermijdelijk lijkende verlenging af? Het moeten er veile duizendten zijn geweest.
Door
Fred Racké
Een verlenging. Het zou wellicht te
Kreel z|Jn geweest voor dit Neder
lands elftal, dat immers niet meer
[kon beschikken over reserve-krach
ten, waar Helmut Schön er nog
twee achter de hand had. Wim
Rijsbergen, een schitterend toernooi
bekronend met een prachtige finale,
was geblesseerd verdwenen. Rene
Van de Kerkhof had al in de rust
de plaats van de mentaal vér weg
gezakte Rob Rensenbrink ingeno
men. En Wim Jansen was bezig de
wedstrijd die ook hem zoveel lof
had gebracht, geblesseerd uit te
hinken
Een verlenging. Wellicht ook teveel
Voor een toeschouwer, een betrokke-
he bij welke van de twee tegen
standers ook, die al bijna teveel
had moeten meemaken. De wereld-
Finale van 1974 werd een sensatio
nele thriller, tweemaal drie kwartier
lang en méér kon eenvoudig niet.
gen wedstrijd met penalty's en gele
kaarten, met eenvoudige missers en
Dijna-benutte kansen, een spekta
kelstuk, dat in de herinnering zal
blijven hangen.
Te laat
Te beginnen bij de eerste minuut.
(Toen Johan Cruijff Bertie Vogts al
kast eens even wilde laten zien wie
flan wel die vedette was, die hij te
genover zich had gekregen. Cruijff
^tartte een rush, Vogts was ruim
schoots te laat met de beslissende
m sleiding en Uli Höness plaatste de
tijne op het verkeerde moment en
légen de spelregels: penalty.
Johan Neeskens scoorde koel en
pederland zou op weg gaan naar de
Wereldtitel. De Oranje-ploeg deed
het nog éven. Genoeg om uit de
fcanvallende acties nog het morele
Overwicht te peuteren, dat Bertle
Itogts een gele kaart kreeg toebe-
fleeld. Nederland controleerde, Vogts
liieid weliswaar Cruijff wat beter in
Oedwang, maar elders was ruimte
én men moest nog maar zien of de
Duitsers ook nog slim konden voet
ballen met al hun vechtlust en
h de inspiratie, die ze aan de ge
luidsorkaan op de tribunes konden
uitlenen.
(nsoiratie, die zelfs nog extra werd
.gevoed door de helse fluitconcerten
baar Oranje, als dat bezig was het
spel voorlopig maar even te bevrie
zen. „Bal in de ploeg houden", was
bet motto en Rijsbergen, Krol en
Buurbier. Ja, ook vele anderen,
roetbalden in de breedte dat het een
\|ieve lust was. Tien minuten, langer
lolihog. Nauwelijks drie, vier combina-
n ties konden de Duitsers sluitend
r vjnaken, slechts Beckenbauer, Breit-
enber. Bonhof en de veel te vr|j voet-
k rtallende Höness droegen het elftal,
anipat alweer op beide vleugels hinkte,
rkePmdat Hölzenbein en Grabowski
it tifih niet alleen zelf doodliepen,
gWnaar ook no^ met voorspelbare ac-
gefcies. met passes „uit het boekje"
verden aangespeeld.
Verbeten
"HToen, in die periode, tussen de
kiende en de twintigste minuut deed
waarschijnlijk Nederland zichzelf de
Beckenbauer met de Cup
das om. Want hoe aardig men ook
de steeds verbetener hollende tegen
stander in bedwang hield, men ver
gat, dat de Duitsers in die bedrij
ven hun zaken op orde konden
brengen. En dat ze zich hoe langer
hoe meer konden opladen. Dan
hoe vaak is het al geschreven is,
een Duits elftal het gevaarlijkst. En
dit Schön-team wérd het dan ook.
Eerst trapte Taylor in een buiteling
van Müller en bedeelde Van Hane-
gam daarvoor met een gele kaart.
De eerste tik. De tweede was har
der.
In de 24ste minuut werd Hölzenbein
nu eens wél gevaarlijk. Hij struikel
de pas over het laatste Nederlandse
been, dat hem van een doelpunt af
hield: dat van Wim Jansen. Penal
ty? Taylor vond van wel, alle Duit
sers ook. En Paul Breitner nam de
taak van Höness en Müller, die wa
ren aangewezen, over. Zijn sterke
zenuwen bleken tegen de taak be
stand, Jongbloed niet tegen het
schot. En Nederland stortte in.
Als Johnny Rep tóén bij een uitval
niet tegen Maier had opgeschoten-
Maar de Westduitse ploeg was nu
ontketend en zij ontregelde de toch
al niet zo strakke organisatie in de
achterste lijn van Oranje keer op
keer. Ook in wat later het beslis
sende moment van de wedstrijd zou
blijken. Toegegeven: Höness lan
ceerde Bonhof bijzonder fraai en d«
yoorzet kwam op tijd en op maat.
Voor Gerd Müller. Toen de „Bom
ber der Nation" gelegenheid kreeg
om van kortbij te vuren, stond Jan
Jongbloed al op het verkeerde been:
2-1. En drie minuten later eindelijk
rust voor een aangeslagen Neder
lands elftal.
De ploeg kwam terug met René van
de Kerkhof voor Rensenbink. Het
zou moeilijk zijn de aanstaande
„weltmeister" nog terug te dringen.
Toch, begon Nederland aan het kar
wei. 'Het rechttte de rug en begon
vooruit te voetballen, brutaler ook,
met veel meer risico dan voor de
rust, maar hoe kan dat anders, als
een achterstand - de eerste in dit
toernooi! - moet worden ingelopen?
Van Hanegem,'Cruijff. Rep h|j
vooral Neeskens, Van de Kerk-'
hof. Ze kregen kansen.
Beckenbouer kon onmogelijk meer
zo souverein optredaen als hij ge
wend was te doen. Schwarzenbeck
ging fouten maken, Breitner en
Bonhof schoten links en rechts toe
om ze goed te maken, zelfs Gerd
Mülelr kwam van tijd tot tijd mee
verdedigen. Nog een enkele Duitse
uitval bracht gevaar maar ze kostten
de „Mannschaft" tegelijk ook veel te
veel kracht.
Overath en Höness vielen ver terug,
minuten-lang was Nederland aan de
bal. Breitner had al eens op de
doellijn gered, moest dat weer doen.
Theo de Jong kwam (22ste minuut)
de geblesseerde Rijsbergen vervan
gen en beproefde pal na een Nees-
kens-knal op z|jn manier Maier. Die
overeind bleef en van de tribunes
een bewonderend „Seppl, Seppl,
Seppl" op zich hoorde neerdalen.
Afzwaaier
Nog altijd, ook toen het laatste
kwartier was ingegaan, bleef Neder
land komen. Overatt en Hoeness
hadden het benul niet meer om een
eenvoudige opmars van Krol door
het midden te komen stuiten. Ze ble
ven staan kijken hoe het schot van
de verdediger een afzwaaier werd.
Slechts Wim aJnsen, die soms op z|jn
eentje een Duitse uitval klaarde,
bleef Müller nog bewaken - de rest
vil aan. Vructheloos. Johnny Rep
schoot binnen 3 minuten in het zijnet
en net voorlangs het doel. Van Ha
negem kopte in de handen van een
al liggende Maier en nog altijd was
er tijd. Plus de verwachting, dat
Nederland die tweede goal in ieder
geval zou maken. Maar al korter
werden nu de minuten, al geringer
de kansen, hoe vriendelijk Taylor in
deze bedrijven ook steeds richting
Maier bleef wijzen als er een vrije
schop moést worden uitgedeeld.
Men kon tot in de allerlaatste mi
nuut toe nog altijd beproeven die
onverzettelijke Duitsers, die zo
langzamerhand èrg hoe begonnen
te worden, toch nog op de knieën
te krijgen. Het lukte niet en Neder
land moest met een tweede plaats
uit München naar huis.
