Vier Italiaanse raspaarden op festival Cannes Geld lenen Dierenmishandeling tot vermaak van filmpubliek illy the Kid: iest geweld nzieke messen mullig H heb ik dan weinig aan, ik moet toch iets hebben om mijn menstift in op te bergen", dacht het Franse sterretje Mi- \jle Poirier (rechts). Ze hing haar bezittingen toen maar istede b etel van haar mono-kini. Haar vriendin Ingrid May indek tehite met haar aan het strand van Cannes de dingen af ikomen gingen. kt tot heef L >rhv ooo rft and Billy the Kid, met inen James Coburn; Regie: kinpah; theater: Stuido. ffrgt, beier bekend als Billy •ft echt bestaan. Samen broeders Dalton en enkele in hoort hij thuis in de cow boy-wereld van sa- vee en vuurgevech- eld waarin stoere mannen hun paard even stilhouden Golden American sigaret op leid was William Wright inderdaad een romanticus, e in de tachtiger jaren van eeuw, toen het Wilde Wes_ zo woest meer was. Wie in rflde roven moest naar de sadjes en blanke landeige- de Indianen waren toel splukt en ook in afgelegen Nieuw Mexico begon zoiets ontstaan, ro igenaren werden steeds en namen mannen in e hun vee met het geweer samen met soms zeer cor- tihandhavers zorgden ze er geen schaap of koe onge- sheriff en krijgt als voornaamste taak de bescherming van het vee van een rijke rancher. Hij draagt Billy the Kid oü de streek te verlaten, maar The Kid trekt zich daar niets van aan en pleegt meer veediefstallen, Garrett jaagt hem na van de ene schuilplaats naar de andere pre cies zoals dat in vele andere westerns gebeurt, maar strak en dreigend ver filmd zoals Peckinpah dat zo goed kan. Traag maar onontkoombaar groeien zijn scènes naar een geweld dadige climax die de toeschouwers haast lichamelijk ondergaan mis schien wel omdat de zander uitzon dering bloedige gevechten telkens weer vertaagd over het scherm vloeien Bob Dylan waart ook door deze film. Van het begin af aan is hij een wat vage figuur, die zich eerst aansluit bij een groep manmen die de premie willen verdienen door Billy the Kil te doden en zich als dat mislukt bij The Kid voegt. Dylan heeft ook voor de muziek bij de film gezorgd. Een buitenkansje dus voor Dylan-fans die ook van een psychologische Western houden JAN VAN WIERINGEN Italianen zijn soms een beetje sik keneurige raspaardjes, die Je voor namelijk stijgerend de stal uit krijgt. Neem nu het zevenentwintig ste filmfestival van Cannes. De di rectie wreef zich een paar weken geleden vergenoegd in de handen. Want er was een nieuwe Fellini, een nieuwe Antonioni, een Pasolini een een Comencini naar de Rivièra geloodst. Dat kunnen vier azen zijn. Nu begonnen de wenkbrauwen van Antonioni al spoedig te fronsen, toen hij vernam dat zijn ex, Moni ca Vitti, naast voorzitter René Clair, in de Jury zou plaats nemen. Zou ze het objectief blijven zien? Er werd spoedig een mouw aan ge past. „The reporter" zou buiten me dedinging worden vertoond. Inmid dels werd ook het affiche veran derd, het nieuwe werkstuk moest „The passenger" gaan heten. Maar zelfs dat was niet nodig. Immers toen kreeg Michelangelo een echt Italiaanse driftbui. Zijn regering had hem laten zakken in het kabaal dat met de Mao-rege- ring ontstond rond zijn documen taire over China. In plaats van de Chinezen de oorlog te verklaren, met zijn nieuwe film Italië vertegen woordigen op een festival? Dat nooit! Drie dagen voor de openings dag trok de regisseur zijn „Passen ger" terug. Maar Cannes blijft waarschijnlijk hopen, want (voorzover ik weet) voor het eerst in de geschiedenis heeft de festivalleiding een half festivalprogramma te voorschijn ge toverd. Met een stalen gezicht of het nooit anders is toegegaan. Dat betekent dat er voor de tweede week nog gerommeld gaat worden. Was het de festivalpresident niet gelukt met een vliegreisje naar Rome enkele dagen geleden Fellini toch nog te bewegen tot een pers conferentie voor de nieuwshongeri- gen onder de hier verzamelde twee duizend journalisten? Federico kwam gebruind en wel lakonieke antwoorden geven bij zijn „Amar- cord", de film waarin hij met mees terlijke toetsen terugkijkt op zijn pubertijd in een fascistisch Italië. Een Jeugd praktisch helemaal in de Michelangelo Antonioni studio herschapen, een kostbare be vlieging, die alleen Fellini zich kan veroorloven. „Ik was een idioot, die het heelal volledig wilde herschep pen. Het waren jeugdfrustraties en obsessies, waar ik als een ziekte af moest komen". Was het vroeger met Cannes nog wel zo dat de buitenwereld ervan vernam door frivole schandaaltjes, die zich meestal ontrolden op het strand als de aanwezigheid van fo tografen zeker was; van die franje is zo goed als niets meer over. Hoe wel onbekende sterretjes zich nog wel eens bloot willen geven om op die manier de publiciteit te halen. Een handjevol fanaten wil 's avonds nog wel een kwartiertje achter de plicht matig neergezetten dranghekken wachten op de aankomst van de vedetten bij het paleis, maar echt nodig zijn ze niet meer. Het is een puur werkfeest gewor den, waarbij duizenden zich opma ken een goed deel van de vier-, vijfhonderd aangeboden films te gaan zien. De dappere moed is er om alles te bekijken tot men na een week merkt dat honderd al een mooie score is. Eigenlijk zijn er een stuk of zes festivals tegelijk aan de gang in een opmerkelijk goede orga nisatie, die slaagt iets volledig on overzichtelijks toch te coördineren. Een grote oorlogsmachine lijkt het, die 2ijn lichtspelen meestal in vijf tienvoud over de dappere strijders uitstort. De problemen zijn niet gering. Maurice Bessy reist als directeur de hele wereld af. Vindt soms de deu ren van Amerikaanse maatschappij en potdicht als er een boss achter- zit, die gelooft dat Je een film niet voor de leeuwen moet gooien als dat toevallig ook nog tweeduizend persleeuwen zijn. Geen Polanski dus en ook geen Friedkin. De Russen offreren met een pokerface hun vo rig jaar geweigerde „Huckleberry Finn". Omdat ze dat wellicht nog Jaren zouden volhouden, wordt hij dan toch maar geaccepteerd. Voorzover de Fransen tijd hebben voor emoties, die niet op Giscard of Mitterrand slaan zijn ze uitermate boos geworden op het groepje AOW-ers, dat voor de selectie ver antwoordelijk ls. Zij schijnen in een aantal gevallen maar tien minuten te hebben gekeken naar de offeites en daar zijn Bresson en Rivette de voornaamste slachtoffers van ge worden. Het was ook wel duidelijk dat na alle vrijmoedigheid, die vo rig Jaar in „La grande bouffe" en „Et la putain" werd gespuid, de bib berige fijnproevers de schrik in de benen is geslagen. Het roer moest om. Resnais, Tati, Drach en Santia go vertegenwoordigen nu de repu bliek zonder president. ADVERTENTIE Gemakkelijken betrouwbaar bij de NMB. Vooralle doeleinden. Ook voor het verbeteren van uw woning. Geen informatie bij werkgever. Kwijtschelding bij overlijden. Inlichtingen bij alle NMB-kantoren. voor uw meubilair voor uw keuken voor uw caravan voor uw auto voor uw boot wral dit laatste elemen dat air van gewelddadige films r Dogs" Sam Peckinpah be lt zjjoi veel geprezen werk. •ett and Billy the Kid", ft oude verhaal van de she- de outlaw najaagt maar t heeft zelf het wilde westen gemaakt, samen met Billy en Peckinpah maakt van dit een meer psychologisch dra- farrett is ouder dan The lis getrouwd en hij zoekt wat in het leven. Hij wordt dus LOS ANGELES (AP) De cowboy schiet, indiaan en paard slaan tegen vlakte. Is de filmstunt veilig of gevaarlijk? „Wan neer het pa&rd op zijn zij valt dan is het hierop getraind en zal het geen verwondingen oplopen", zo verklaart een functiona ris van de Amerikaanse dierenbescherming. „Maar wanneer het paard op zijn neus valt kun je er zeker van zijn dat ze het hebben laten struikelen en dat zal waarschijnlijk de dood van het dier betekenen". Hirieke baronessen Thea- l®. zoals je ze in de praktijk tegenkomt, nemen deze van weinig textiel voor. 'filmdoek van Rex groten- telag. „Manzieke barones- t de film of in het Duits: den Baronirmen" Drie met nog wat vrouwelijk $n of ander hotel belanden fcdig elke man plat krijgen, willen (lustgevoelens zijn altjjd geheel wederzijds). aa, een sexuoloog, die zich 'f de theorie bezighoudt en °f handeling in de richting P^ijk machteloos over zijn Een frustratie voor de ®n. die niet rusten, voordat genezen is. Met andere fcn film met een massa bilpartijen waaromheen Afhaalt je is bedacht, dat •assen kind kan bedenken. £«ar tegen dergelijke films is ^Qiet die flinke portie sex, P%tijd nooiit weg (als het ^fioneel is. zeggen we dan ®®d). Verbijsterd raak je de goedkope wijze, waar- "^"s met hun publiek dur- springen, door volstrekte ^taid te koppelen aan dat- bet voortbestaan van deze G^deert. Dat is pas im- JOHN KROON Het laten vallen van paarden en andere gevaarlijke filmstunts houden de Amerikaanse dierenbescherming al geruime tijd bezig. En onlangs heeft deze instelling zelfs enig succes geboekt in de campagne om films vei. lig te maken voor dieren. Jack Valenti. directeur van de Motion Pioture Association heeft een memorandum uitgegeven waarin de makers van films wordt gevraagd een humaan beleid ten opzichte van die ren te voeren. Hij stelde hen voor om samen te werken met de dierenbe scherming om op den duur van iedere film te kunnen zeggen: 'in deze film is geen dier op gruwelijke wijze be handeld of gedood'. Valenti heeft ook voorgesteld om een conferentie te organiseren over het gebruik van dieren in films. De dierenbescherming heeft krachtig ge protesteerd tegen het groot aantal dieren dat de afgelopen tijd in nieuwe films om het leven is gebracht. Tot deze films behoren onder andere: 'Jeremiah Johnson', hierin werden een beer, een bison en een wapiti (een soort eland) gedood en 'Pat Garrett en Billy the Kid', hierin werden paarden ten val gebracht en half begraven kippen als schietschijf gebruikt. "We maken bezwaar tegen het doden van dieren voor het ver maak', zegt Harold Melniker, direc teur van het kantoor van de dieren, bescherming in Hollywood, 'maar door de bekendmakingen van Jack Valenti zijn de dagen van het mis bruik van dieren in films misschien geteld'. „Running w" Als de dieren nu worden gered uil de handen der filmmakers, zal t de tweede maal in de geschiedenis van Hollywood zijn. dat zoiets gebeurt. In de jaren twintig en dertig waren er geen beperkingen en was het doden van paarden heel gewoon. Meestal werden zij het slachtoffer van het „running W"-systeem, waarbij 'ntouw om de benen van de paarden werd gewikkeld en men de dieren liet dra ven totdat het touw strak stond en zij precies op het punt waar de camera stond opgesteld tegen de we reld gingen. De dierenbescherming prijst de in 1939 gemaakte film 'Jesse James' er voor dat het systeem toen is veran derd. Het publiek was toen zo woe dend geworden over het doden van een paard voor de camera dat de filmproducenten zich toen genood zaakt zagen nieuwe regels voor de productieoode op te stellen. De Running W" werd verboden en de filmmakers werden verplicht overleg te plegen met de dierenbescherming over scènes waarbij dieren waren be trokken. „In 1966 werden alle verworven heden uit het raam gegooid toen de code werd opgeheven, zegt Melniker. „De producers hoefden niet langer overleg te plegen met de dierenbe scherming en de industrie werd vol komen ongevoelig voor het gevaar van net laten struikelen van paarden. Onze protesten haalden niets uit". De dierenbescherming reageerde Gedresseerde dieren zijn veel geld waard, zeker in de Ameri kaanse filmstad Hollywood. Toch komt het herhaaldelijk voor dat deze dieren de stunts waar zij aan mee moeten doen niet overleven. Vooral paarden, maar ook leeuwen, tijgers en beren zijn vaak het slachtoffer hierop door een zwarte en een witte ten. lijst te maken van films die niet- Het feit dat deze scene uit de film acceptabel en acceptabel waren. werd geknipt toen deze op de televisie De film Tatton' deugde niet omdat werd vertoond betekende een succesje hierin twee ezels werden doodgescho- voor de dierenbescherming. V 'j Een zeer uitnodigend Amerikaans filmsterretje, begon in haar enthousiasme op het Londense vliegveld maar vast aan haar opvallende act. Geen kou kon haar tegenhouden om voor de fotograaf een blijk te geven van haar lichamelijke kwaliteiten. Of het haar in Cannes ook zal lukken? Goede films in andere steden Macbeth (Polanski) met John Finch, Bio, Amsterdam. Don't look now (Nicholas Roeg) met Julie Christie en Do nald Sutherland, Calypso, Am sterdam en Asta, Den Haag. Fritz the Cat (Krantz en Bakshi), Hallen, Amsterdam. FelliniAmarcord, Kriterion Leidseplein Theater, Amster dam. Klute (Alan Pakula), met Donald Sutherland en Jane Fonda, Studio K, Amsterdam. Les Enfants du Paradis, The Movies, Amsterdam. Last Tango In Paris (Berto- lucci), met Marlon Brando en Maria Schneider, Victoria, Am sterdam. Woody Woodpecker Festival, Cineac, Den Haag. Nachtfilms Camera "Performance" met Mick Jagger en James Fox. Een film van Nicholas Roeg en Donald Cammell. Haagse bioscopen Blij\ Camera "De val van Ro me", een spektakelfilm, die het nog steeds doet. Het is dan ook erg imposant om de honderden figuranten in de massascètches aan het werk te zien .Een sterk staaltje van regiekunde. Lido "Papillon". Het suc ces van de film overtreft bijna die van het boek. De absurde en vaak gruwelijke belevenis sen van een gevangene in een strafkamp. Luxor "De kanonnen van Navarone". Een klassiek film succes, dat nu door waarschijn lijk al een nieuwe generatie met plezier wordt bekeken. Trianon "Dr. ZJivago". De droevige gebeurtenissen rond de driehoeksverhouding van de dokter. Met prachtige opna men, uitstekende muziek, 'n nog steeds indrukwekkende film. Kindermatinee Camera "Zo is-t-ie er wel. zo is-t-ie er niet", een dolle dwaze film van Walt Disney Apollo: „Serpico," dag. 2.30, 7.00 en 9.30 uur. za. en zo. 12.00, 2.30 4.45, 7.00 en 9.30 uur, 18 jaar. Asta: ..Don't look now," dag. 2.30, 7.00 en 9.30 uur. zo. 1.30. 4.00, 7.00 en 9.30 uur. 18 jaar. Bijou: „Bertrand in ontroerend goed." dag. 2.00, 7.30 en 9.30 u. zo. 2.00, 4.15, 7.30 en 9.30 uur. Camera: „Harold and Maude," dag. 2.00, 7.15 en 9.30 uur, zo. ook 4.30 uur, 18 Jaar. Cineac: „Woody Woodpecker Fes tival," dag. 9.30, 11.30, 1.30 en 3.30 uur. AL. ,JDe duivelse ritu elen van Dracula", dag., 5.30, 7.30 en 9.30 uur, 18 jaar. Du Midi: „Goldfinger," dag. 8.15 uur, za. en zo. 7.00 en 9.30 uur (woe. geen voorstelling) 14 Jr. Euro: „De val van Rome," dag. 1.30 en 7.30 uur, za. en zo. 3.45 en 7.45 uur. AL. Flora: „Wat meisjes lekker vin den," dag. 2.00, 7.00 en 9.15 uur. zo. ook 4.30 uur. 18 Jaar. Kriterion: „That '11 be the day." dag. 3.00, 7.00 en 9.30 uur, 14 Jaar. Odeon: „De bloedige vuist van Kung Pu." dag. 2.00, 6.45 en 9.15 uur. zo. 1.45, 4.15, 6.45 en 9.15 uur, 18 Jaar. Olympia: „The Poseidon adventu re," dag. 2.00 en 8.00 u, 14 jaar. Passage: „De Maffia vergeet nooit,' dag. 2.30, 7.00 en 9.30 uur. za. en zo. 1.30. 4.00, 7.00 en 9.30 uur, 18 Jaar. Rex: „Ben ik dan abnormaal?." dag. 9.15, 11.30, 1.45, 4.00, 7.15 en 9.30 uur, zo. vanaf 1.30 uur, 18 jaar. Royal '70: „Satans creatuur," dag. 2.15 en 8.00 uur. va-, en zo. 2.15 7.00 en 9.30 u, za. 2.00 en 9.30 uur, 14 laar. Royal: „The killer." dag. do. ma. en di. 2.15 en 8.00 u.. vr. en zo. 2.15, 7.00 en 9.30 uur. za. 2.00, 7.00. en 9.30 uur. 18 jaar. Studio: „Vrolijke ontucht ln Ti- rol". dag. 2.15, 7.15 en 9.30 uur, zo. 1.30, 4.00, 7.15 en 9.30 u., 18 Jaar. Studio 2000: „American Graffiti," dag. 7.00 en 9.30 uur. zo. 1.00, 7.00 en 9.30 uur, 14 Jaar. De Uitkijk: „Cesar en Rosalie,", dag. 2.30, 7.15 en 9.45 uur, zo. 1.30, 4.00, 7.45 en 9.45 uur, 14 Jaar. Roestvrijstalen pedaalemmer. Inhoud 12 liter. Ruimte voor lucht verfrisser. Met het extra brede pedaal opent u het bruine kunststof deksel gulzig voor heel wat prullen, overal in huis. Brabantia-kwaliteit voor'n weggooiprijs:

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1974 | | pagina 15