BLOEDBAD BIJ LITTLE BIG HORN
VERZAMELD ..GOUD'
VAN JACQUES BREL
itvoerige bloemlezing
n operetteliteratuur
Nana Mouskouri
zingt Amerikaans
INKS EN HEN
ÏSCHIEDENIS
Bo Diddley
mengt soul
en rockblues
Mark Almond en Stuffy: contrast
TERSON
ÏDT WEER
SUMMUM
JV GENOT
Oogje op
Engeland
Het piepkleine boekje
van Ina van Faassen
Matthews
solo
ka
Ian
AG 10 MEI 1974
EXTRA
PAOINA 13
grosse
3j hkonzort"
Bo Diddley Big; bad Bo
Chess. CH 50047.
Hoewel Bo Diddley voor zijn
nieuwste langspeler. Big bad Bo,
gekozen heeft voor een mengeling
van rockblues en soul vaït de plaat
niet bepaald op door veelzijdig
heid. Wel vertoont de elpee wat
meer variatie dan zijn voorgan
ger. Vermoedelijk is dat toe te
schrijven aan het feit dat Diddlay
in tegenstelling tot de LP Got
another bag of tricks ditmaal
slechts 1 nummer heeft geschre
ven. Zijn eigen naam Ellas McDa-
niel iDiddley is een pseudoniem)
koppelde'hij alleen aan de song
Evelee. Voor de overige teksten
heeft hij onder meer assistenti»-
gekregen van zijn al even muzi
kale familieleden. Zo tekende
Tommi McDaniel met Terry
Lynn voor het openingsnummer
Bite You en is Kay McDaniel on
der andere verantwoordelijk voor
"Stop the pusher". Zanger/gita
rist Bo Diddley heeft voorts leen
tjebuur gespeeld bij Van Mor
rison, die op de elpee vertegen
woordigd wordt door zijn geestes
kind I've been workin'. J.P.
en ooggetuigenverslagen" samen
gestelde documentaire over de
slag die het zevende cavalerie re
giment van generaal Custer te
gen een grote troep prairie-In-
nen uitvocht bij de Little Big
Horn rivier (1876).
Custer wilde de Indianen dwin
gen de Jachtvelden te verlaten en
terug te keren naar de reservaten,
waar hun de onvermijdelijke ar
moede wachtte. Met zijn groep
van 230 cavaleristen werd Custer
volkomen in de pan gehakt door
de tactisch goed manoeuvrerende
Cheyenne- en Sioux-krijgers die
in Zittende Stier, Dwaze Beer,
Gall en Gek Paard hun voor
naamste aanvoerders hadden. Hoe
de slag precies is verlopen, kan al
leen worden vermoed, want nie
mand van de groep-Custer over
leefde het.
De slag bij Little Big Horn was
de grootste triomf die de Indianen
ooit op de blanken hebben be
haald. Maar zij hadden er weinig
baat bij. De ramp bij Little Big
Horn werd door het Amerikaan
se leger hoog opgenomen en tegen
de beter bewapende blanke over
macht konden de Indianen het
natuurlijk niet redden. De zege
bij Little Big Horn was de In
diaanse zwanezangnadien
boekten zij alleen nog maar ver
liezen.
Eerlijk gezegd zit ik een beetje
met het boek van Dee Brown. Ik
had graag iets meer over de echt
heid van zijn bronnen vernomen.
Het boek vertelt het verhaal van
Little Big Horn via een aantal in
de slag voorkomende hoofdrol
spelers. Hoe hun relaas op papier
is gekomen of op welke andere
wijze het werd vergaard, had
best deel van het boek mogen uit
maken. In zijn "verantwoording"
is Dee Brown naar mijn gevoel
danig tekortgeschoten.
Nemen wij bijv. de figuur van
Custer. Dee Brown tekent hem
als een harde, maar toch niet on
humane krijgsman. En wat
schrijft G. Schomaeker over hem
in "Het woeste Wilde Westen"?
Dit: "Custer was een man die
carrière wilde maken ten koste
van de Indianen" en "hfj werd
tenslotte luitenant-kolonel bij de
Zevende Cavalerie en bleef dat tot
zijn dood. Men moest hem echter
met "generaal" aanspreken. De
ze egocentrische psychopaat was
wreed tegen zijn soldaten en had
voor de Indianen natuurlijk geen
sprankje menselijk gevoel". Niets
daarvan vind Je bij Brown terug.
Nog een punt: op het waarom van
de slag bij Little Big Hora wordt
nauwelijks ingegaan.
En zo blijf Je zitten met de
vraag: hoe (on)volledig is "Het
bloedbad aan de Little Big Hora
rivier"?
R.P.
The Best of Mark Almond. Blue
Tumb Records 50. Stuffy and the
Frozen Parachute Band, Para
mount Records 6070.
Het recenseren van platen
brengt weieons met zich mee dat
Je Elpees meekrijgt, waarvan de
makers Je volledig onbekend zijn.
Dat was het geval met Mark Al-
mond en Stuffy and his Frozen
Parachute Band.
De kennismaking met de heren
is wisselend bevallen. Het werk
van Mark Almond kwam in ieder
geval wel aangenaam over. Hij
blijkt een musicus die vele ver
rassingen in petto heeft, beschikt
over een goede stem en benut het
vermogen van zijn stembanden
naar behoren. Marc Almond is "n
zanger met een jazzy inslag, die
soms verdraaid "pop-achtig" uit
de hoek (waar de boxen staan)
kan komen. Zijn LP verveelt dan
ook zelden met die ongedwongen
sfeer.
Hoe anders staat het dan met
Stuffy and his Frozen Parachute
Band. Wat die Jongens brengen
schreeuwt van gedwongenheid.
Het moet allemaal erg nieuw zijn,
zoals de tekst op de hoes wil doen
geloven, maar de indruk die over
blijft is dat de heren maar het
best nog 'n poosje in de anonimi
teit kunnen blijven zweven. Aan
de parachute, dan komt de klap
niet zo hard aan als ze weer met
beide benen op de grond staan.
"Frozen music can change your
life", willen de heren doen gelo
ven. En die bevroren muziek zou
dan geïnspireerd zijn door de Es
kimo's.
Het idee rijst dat de Parachute
Band lang in de kou zal blijven
staan.
P.D.T.
Op deze pagina
bijdragen van:
Ruud Paauw
Koos Post
Jan Preenen
C. Rotteveel
Paul de Tombe
Wim Wirtz
Eindredactie en layout:
Bram van Leeuwen
titel zegt het eigenlijk al.
langspelers vol minder be-
i bekende en overbekende
iJt: 7. >d;eën. In totaal
j liefst 52 nummers. Het was
M knijpen geblazen. Geen
nr solo staat volledig in de
"fi. Geen enkel onderdeel,
de twee minuten. Maar
lor heeft men kunnen berei-
lat heel veel, dat in de ope-
sreld bekendheid heeft ,rer-
aki o een beurt heeft gekregen.
Hen heeft men een heel le-
iai isten voor deze plaat kun-
ni ptrommelen. Erkende ve
il, als Anna Moffo (de Ita-
alles-zangeres) (zie foto)
ftallige Anneliese Rothen-
de befaamde Italiaan-
or Giuseppe di Stefano, Hil-
01 (den. Peter Minich, Willy
Ider, Heinz Hoppe en nog
Dderen. Maar gelukkig ko-
*e ook mindere "goden" te-
H&ls de ons nog onbekende
Bid Badorek, die over een
Barme en welluidende te-
Blijkt te beschikken. De
Bbtsers zijn voor deze plaat
B»ver de oostgrens heenge-
^frant de opnamen van de
Bd Sylvia Geszty en de te
ster Schreier hebben zij van
IBWuitsers moet lenen,
te Léhar, Franz von Suppé,
Zeiler, Carl Millöcker, Em-
Kalman, Robert Stolz, Ni-
Ral, Johann Strauss, Jac
ques Offenbach, Edward Kiinneke
Franz Schubert, Paul Abraham,
Theo Mackeben, men vindt ze
stuk voor stuk in deze uitvoerige
bloemlezing van de bekendste
operetteliteratuur. Jammer, dat
in vele van die vloelende melo
dieën terwille van de "ruimte"
zo drastisch moest worden ge
schrapt, maar het blijft voor de
liefhebbers van dit melodieuze
genre muziek een feest om naar
te luisteren. En die stelle afwis
seling'heeft mede tot gevolg, dat
men zich geen moment kan ver
velen. Gelukkig zijn er in operet-
teland nog veel bloemen te pluk
ken, zodat de platenbazen ge
makkelijk nog een vervolg kun
nen maken. Van ons mag het.
K.P.
Bet bloedbad aan de Little Big
rivier" door Dee Brown. Uit-
van Ilollandia, Baarn. Prijs
igs log
niet zo lang geleden oogst-
isl Dee Brown een geweldig suc-
w met "Begraaf mijn hart bij de
c'it van de rivier" (Bury my
at Wounded Knee). Een
teant, uiterst dramatisch stuk
«aanse historie.
a dat boek had eigenlijk voor-
behoren te gaan het in 1964 in
hika verschenen „Showdown
tottle Big Horn", dat pas nu op
Nederlandse markt komt
'er de titel "Het bloedbad aan
uttle Big Hora rivier" een uit
PPorten. dagboeken, brieven
kendheid kreeg in ons land is op
de langspeler vertegenwoordigd
dat is Marieke, waarin de aloude
Jacques Brei zich werkelijk ver
waardigd om enkele woorden Ne
derlands te spreken. Voor die
groep wier jeugdsentiment ver
ankerd ligt in het begin van de
jaren zestig is het een onmisba
re zwarte schijf. B.V.L..
"Ik ben even naar boven" door
Ina van Faassen. Een uitgave van
Holkema en Warendorf. Prijs:
f 7,90.
Het is al weer een tijdje geleden
dat het piepkleine boekje van Ina
van Faassen van de pers rolde,
.maar goede wijn verschraalt niet
gauw, dus er kan nog best een lo
vend woordje aan gewijd worden.
Ina van Faassen heeft de meeste
in dit werkje voorkomende verha
len geschreven voor de rubriek
"Allemensen" in Margriet. Ze wa
ren toen erg leuk en in gebundel
de vorm blijken ze nog niets van
hun kracht te hebben verloren.
John Barrymore heeft eens ge
zegd dat 'n vrouw drie dingen kan
maken uit niets: een slaatje, een
hoed en ruzie. Het vierde is, zoals
Ina van Faassen aantoont, klei
ne, opgewekte stukjes schrijven
Ze blijkt maar 'n paar woorden
en een enkele ingeving nodig te
hebben om iets heel puntigs af
te leveren. Het aardigste hoofd
stukje is stellig "De broek van
Trijntje", waar Ina van Faassen
heel mooi speelt met al die verzwe-
Les Disques d'Or Jacques
Brei Philips 6332 187.
Het begin van de jaren zestig
waren de succesjaren voor Jac
ques Brei, de Belgische zanger die
opviel door zijn bloeddrukverho-
gende zang. Hij articuleerde zo
sterk dat ik me kan voorstellen
dat bij opnamen in de televisie
studio cameramensen regenpak
ken aan hadden en camera's met
ruitenwissers werden uitgerust om
ze te vrijwaren van het overtolli
ge mondvocht dat bij iedere arti
culatie de omheining zijner tan
den verliet.
Als Jacques Brei zong, gooide
hij er een paar calorietjes tegen
aan en was in die Jaren met Be-
caud en Aznavour vrijwel de eni
ge Franstalige zanger cüe
zich staande hield tegen het op
rukkende geweld uit Engeland en
de Verenigde Staten. Zijn platen
werden goed verkocht en daarom
is het een uitstekend plan van
Phonogram geweest om een aan
tal successen van Brei samen te
brengen op een langspeler in de
serie "Les disques d'or" waarop
Serge Gainsbourg, Juliette Gre
co, Johnny Hallyday, Barbara en
Catherine Sauvage al voorgin
gen.
Wie kent er niet "La valse a
mille temps, "Au prinéemps" of t
zeer populaire "Ne me quitte pas".
Ze zijn sf&an allemaal op de
nieuwe langspeler samen met "Le
Moribond", "II peut pleuvoir" en
"Les Flamandes", waarover des
tijds in het Vlaamse België nog
al enige deinig ontstond. Ook het
liedje van Brei dat de grootste be-
Operetten
Telefunken—
"Een oogje op Engeland" door
Michel van der Plas. Uitgever: El
sevier.
Van Engeland houd je en dan is
de liefde van het nimmer verble
kende soort, of 't land wekt in ho
ge mate Je irritatie op. Een tussen
weg is er zelden. Michel van der
Plas behoort zeer zeker tot de eer
ste categorie, dat merk Je aan
ieder woord dat hij in "Een oogje
op Engeland" schrijft. Een boek
in de ware betekenis van 't woord
is het eigenlijk niet Van der
Plas heeft een aantal momentop
namen, die hij eerder in Elseviers
Magazine publiceerde, gebundeld
en van een overkoepelende titel
voorzien. Wij mogen hem daar
voor zeer dankbaar zijn (en met
„wij" bedoel ik natuurlijk al die
mensen die dat stuk anachronic
me aan de andere kant van de
Noordzee een warm hart toedra
gen), want „Een oogje op Enge
land" bevat een aantal verukke-
lijke schetsen, mooi sfeervol ge
tekend, met hier en daar een
licht-ironische penseelstreek er
tussendoor.
De stillevens die Michel van der
Plas aflevert, lopen sterk uiteen:
Varen op de Theems, Cel C 3.3 (de
tragedie rond Oscar Wilde), de
monocle in Londens oog ('t fameu
ze Ritz Hotel), Spoken op de hei
van Cornwall, Eten bij de konin
gin, Wimbledon in de wittebroods
weken van Heath en zo nog wat
meer. Vooral het hoofdstuk over
Wimbledon zit ijzersterk bijna ca-
baret-achtig in elkaar. Aan het
eind geeft Van der Plas, de be
faamde Concilie-schrijver, nog een
kleine catechismus voor Wimble
don. Een briljant werkstukje.
(„Vraag: waartoe zijn wij op
Wimbledon? Antwoord: wij zijn
op Wimbledon om aardbeien
etend naar tennis te kijken en
daardoor in de hemel te komen").
R.P.
leze plaat geinspireerd door be
kende mensen als Jeff "Skunk"
Baxter van Steely Dan en David
Lindley. Ian zingt ook songs van
Danny Whitten (I don't wanna
talk about it), Jesse Winchester
i "Blloxi") en Baxters partners
Donald Fagen en Walter Becker
("Dirty Work", afkomstig van de
eerste Steely Dan-elpee) Hoewel
de kwaliteit van de plaat'met een
ruime voldoende kan worden be
kroond blijven we toch een beetje
terugdenken aan de tijd, dat hij
een van de grote inspirators was
van de groep Fairport Conven
tion of de tijd dat hij met Andy
Roberts, Dave Richards en Bob
Longa de groep Plainsong vorm
de.
B.V.L.
Connection Oscar Pe-
BASF 2121281-5.
rote reeks van opnamen
list Oscar Peterson zo in
der Jaren op zijn lijst van
heeft laten btjteke-
"Great Connection"
te verwachten uitbrei-
nieuws onder de hori-
wel weer een album dat
van het beluisteren
öst Niels-Henning Or-
irson en drummer Louis
resenteert Peterson ook
oude, vertrouwde
b uitgebalanceerd geweld
de vingertoppen voelba-
Iteit. Een brok prachtige
tortom, dat de vroegere
Art Tatum ongetwijfeld
ier zou hebben aange-
Jt trouwens in niet gerin-
toe bijdraagt is de opna-
fteit. Met name bij het
5 het telkens weer op-
hoe verschrikkelijk ge-
BASF de muziek weet
:en. Zoals dat bijvoor-
goed tot uitdrukking
3 Ede plaat "Tracks" waar-
Peterson al even com-
rkomt. "Great Connec-
rat een grote variëteit
len, (klank) kleuren
Het is - resumerend -
iende plaat die in elk
(flexibele) Jazzliefheb-
ummum aan genot zal
Een bekende Bussumse uitgever
viel het enige Jaren geleden sterk
op, dat hij bij het zoeken naar
schrijvers over specialistische on
derwerpen herhaaldelijk in Lei
den en naaste omgeving terecht
kwam.
Welnu, „tanks" zijn dan welis
waar wat anders dan Juwelen,
koekplanken en oude klokken,
maar het is wel een gespeciali
seerd onderwerp, waarvan de
Leidse auteur Fred Vos tot in de
finessen op de hoogte is, getuige
zijn boekje „Tanks" in de beken
de serie Grote Alken van Uitgeve
rij De Alk in Alkmaar.
In een bestek van 112 bladzijden
geeft Vos in dit aantrekkelijk -uit
gegeven boekje een voortreffelijk
overzicht van de geschiedenis van
dit wapen, verdeeld over de voor
lopers, de eerste tanks vóór de
Eerste Wereldoorlog, die van We
reldoorlog I en, via het "tussen
spel" tot en met Wereldoorlog II,
tot en met de moderne tanks. Wie
zich voor dit onderwerp interes
seert, vindt een overvloed van ge
gevens en een groot aantal il.us-
traties alsmede een schat aan te
keningen inclusief silhouetten. De
schrijver betreurt, dat hij slechts
een deel van zijn gegevens in de
beschikbare ruimte heeft kunnen
onderbrengen, omdat het boekje
(prijs f 6,95) voor de helft uit
tekst en voor de andere helft uit
Illustraties bestaat. Maar als in
leiding voldoet 't ruimschoots aan
de verwachtingen. Terecht zegt
Vos in zijn inleidende beschou
wing, dat het werkje een voorlich
tende taak heeft en, naar hij
hoopt, "niet lichtvardig als mi
litaristisch en oorlogszuchtig ge
kenschetst" zal worden. Het hoofd
van de studieverzameling militair
materieel van het Nederlands Le
ger- en Wapenmuseum "Generaal
Hoefer" in Leiden, de heer K.B.C.
Görlitz, schreef een waarderende
inleiding. Rl.
Er zijn nog maar weinig lan
den in Europa aan te wijzen waar
de Griekse Nana Mouskouri nog
geen grote bekendheid bezit- Zelfs
aan de andere kant van de
oceaan is ze zo populair gewor
den dat er dezer dagen een spe
ciaal "American Album" werd uit
gebracht met daarop een reper
toire dat op bepaalde punten
sterk afwijkt van wat gebruike
lijk is voor Nana.
Het zeer frele maar loepzui
vere stemgeluid van Nana ver
eist een bepaalde liedjeskeuze en
het moet gezegd dat op de elpee
enkele nummers staan die je eer
der zou verwachten bij een zan
geres met wat gespierder stem
banden als bijvoorbeeld Barbra
Streisand.
De plaat is daarmee niet veroor
deeld. Integendeel. Want Nana
zorgt voor voldoende tegenwicht
met een aantal verrukkelijke
gen begrippen rond lingerie. Nee,
ik ga niet vertellen wat de broek
van Trijntje te betekenen heeft.
Daar moet men "Ik ben even naar
boven" maar voor opslaan. Ik heb
tegen 't werkje maar "n be
zwaar (tje): het is zo klein- Na 98
bladzijden is 't afgelopen en dan
Is de honger nog lang niet gestild.
RUUD PAAUW
songs die haar wel op het lijf ge
schreven zijn.
Zelf ben ik helemaal weg van
het liedje "I dreamed you" waar
in Nana Mouskouri letterlijk alle
registers opentrekt om dit indruk
wekkende melodietje op een pas
sende wijze te vertolken. Goed
werk levert Nana bijvoorbeeld ook
met haar opvatting van het lied
"To be the one you love" en niet
te vergeten "Danny come home".
Nana Mouskouri zingt en spreekt
vloeiend Engels, Frans, Italiaans,
Duits. Spaans en Grieks. Maar
als Nana zingt prefereren we
toch nog altijd het Frans. En ik
denk dan met een sprankje wee
moed aan nummers als "Roses
blanches de Corfu", waarin "the
voice of nostalgia", zoals haar bij
naam luidt, schittert. Of de lang
speler Une voix qui vient dn coeur
die in maart van het vorig jaar
verscheen. Overigens kunnen we
voor de liefhebbers van Nana een
tipje van de sluier oplichten:
naast het "American" album",
verschijnt zeer binnenkort nog 'n
aantal nieuwe platen van haar
met Franse liedjes. Over het pri-
véleven van deze in 1936 in de
Atheense wijk Ghouva geboren
zangeres kunnen we u weinig ver
tellen. We weten dat zij is ge
trouwd met een van haar trouw
ste begeleiders Georges Petsrilas
en in Parijs woont, maar verder
zwijgt ze in letterlijk alle talen.
B.V.L-
Some days you eat the bear
Ian Matthews Elektra 42 160
De nu 28-Jarige Ian Matthews
werd in Londen geboren, maakte
in het trotse Albion carrière maar
woont nu in Los Angeles, waar hij
onlangs zijn tweede solo-elpee
voor Elektra produceerde nadat
hij vorige zomer al veel opzien
baarde met zijn "Valley Hi"
Naast werk van Jackson Browne,
Nesmith, Richard Thompson en
Steve Young bracht hij op deze
langspeler 'n keur van eigen werk
ten gehore. Ook op die nieuwe
plaat is er weer veel uit eigen
liedjesbakkerij bij.
Bijvoorbeeld het erg me
lodieuze „A wailing goodbye" en
het minstens zo sterke "Keep on
sailing". Matthews werd mede tot
