IK RITSEL VAN DE RELATIES
SPORTOR-
GANISATOR
JOOP
RIETHOVEN:
*>r>
,Je krijgt
J0AG 23 MAnRT 1974
ran die
tinderen
zoveel
iefde
Iterug
Joop Riethoven bekijkt het
werk van zijn vrouw Tobi.
EN Het woonhuis van Joop Riethoven kan je eenvoudig niet missen. Ineens sta
die wat grauwe Leidse Da Costastraat, voor Dè DEUR.
laad, een deur met hoofdletters, kolossaal, blank gevernist, zwaar smeedijzer beslag
ijeblieft, ze kan in twee delen worden geopend. Het is een deur die zó de 'set' op
an een film over het boerenleven. Ze vrolijkt de Da Costastraat schetterend op, ze
iert, die dubbele deur, maar ze is, in feite, net als haar eigenaar
Riethoven, kolossaal, is ook in twee delen te openen'. Eén deel is de sportorganisa-
voorzitter van Swift, een soms wat rumoerdige man, die recht op zijn doel afgaat,
[binnenkomt, soms wel eens wat aanrotzooit wat niet bij iedereen in goede aarde
'maar, verdomme, je kan op die man niet kwaad blijven') het is Joop Riethoven in
>1 van ruwe bolsterMaar deel twee, de pit, is blank. Het is Joop Riethoven
!t piepkleine hart, de kindervriend, die volwassen 'onbevoegden' ongezouten van
reserveerde tribune kan afblaffen, maar die een minuut later voor al even onbe-
e knulletjes die de 'zwakke' plek van 'oom Joop' maar al te goed kennen
ooi plaatsje zoekt, op diezelfde tribune. Die van hot naar haar rent om geld bijeen
Igen, zodat de geestelijk gehandicapte kinderen van de Korte Vlietschool, straks,
akantie kunnen gaan. Die Feyenoord zo gek kreeg om voor dat doel een wedstrijd in
ate komen spelen.
de andere Joop Riethoven, voor wie geen inspanning teveel is, 'want', zegt hij
ijgt van die kinderen zoveel liefde terug
sfde krijgt Riethoven niet al-
zijn sportvrienden. Korte-
Jg heeft hij wat dat betreft
pil moeten wegslikken,
eigen vereniging nog wel.
m het woord: "Wij kennen
J aarlij ke prijs voor
dat zich het meest verdien-
*eft gemaakt voor de wieler-
terover wordt in ons bestuur,
an. gestemd. Fout natuurlijk,
u eenmaal zo. Zelf had
keus laten vallen op een van
nners. Maar, hou Je vast,
komt het, bij het openen
stembriefjes bleek dat van de
bestuursleden er drie
Verdienste wilden ge-
de mevrouw die in ons club-
ater de bar staat, 't Was alsof
klap op mijn hoofd kreeg. Na-
unnen van de kantine-
ïlangrijk, dat moet goed ge-
maar verdorie Rietho-
zich er nu nog, maanden la
veloos over opwinden IK
Tour de France naar Lei
aal d, IK heb me wezenloos
om de wielerronde op 3 okto-
?elijk te maken, heb IK me
dienstelijk gemaakt voor on-
of nee? En dan geven
te van mijn bestuursleden
aan die kantine-dame. Dat
een rot gedachte. Uiteinde
een herstemming, heb ik die
verdienste toch gekregen,
et cachet was er voor mij
Riethoven, schilderspatroon,
Cessie, houdt van het wielren-
zijn van die kleine er-
o. Hij constateert: "Het valt
"Is weer op dat er in de wiel-
Iméér egoïsten rondlopen dan
w takken van sport. Mis
komt dat omdat een wielren-
alleen is. in de race op
aangewezen.Het zit
to niet lekker, maar hij gaat
plezieriger zaken, zoals
?de die hij beleeft aan de top-
uit zijn club, een Joop Zoe-
to een Gerben Karstens, die
kar staan voor hun Swift. "En
te tijd kan ik het ook prima
toet Cock van der Hulst",
to spreekt met waardering
todering over de lange Zoe
te crosser: "Cock heeft altijd
Wten werken en toch zulke
prestaties geleverd. Als
tilde trainingsfaciliteiten zou
Ifhad als Zoetemelk en Kar-
"look hij heel ver kunnen ko-
•Wvan ben ik overtuigd".
kring
"kring voor anderen, Rietho-
Door
René Vos
Foto's
Jan Holvast
ven wil die voor zichzelf ook hebben.
Hij is er de man niet naar om uit
(valse) bescheidenheid te zeggen:
"Noem mijn naam maar niet". Zijn
rechtlijnige denkpatroon is: Als ik
me voor de sport in Leiden verdien
stelijk heb gemaakt, dan mag dat
best gezegd worden. En Joop Riet
hoven heeft zich in 1973, toen hij èn
de Tour de France èn Feyenoord
naar deze contreien haalde, verdien
stelijk gemaakt. Het leverde hem in
januari, bij de uitreiking van de
Leldato sportprijzen-van-het-jaar, 'n
"aanmoedigingspremie" op. Die bij
Riethoven goed viel. "Daar ben ik
zeer content mee. Het was, geloof ik,
de eerste keer dat er een persoonlij
ke prijs werd uitgereikt. Hardstikke
leuk. Er zat honderd gulden in die
enveloppe, maar met honderd centen
was ik even blij geweest, omdat ik
eruit kon concluderen dat mijn werk
gewaardeerd wordt. Ze hoeven me
niet te loven, maar die waardering,
die wil ik hebben.
Nagenietend staat Joop Riethoven
toe, dat zijn zwartwitte "pekinees"
op zijn knieën springt, waarmee hij
hond-nummer-twee uit huize Rietho
ven er is nog een kat ook in een
luid uitgeblaft verdriet stort.
"Het is Joops lievelingshond", roept
uit haar aan de "doorgebroken"
woonkamer grenzende atelier echtge
note Tobi. Zij luistert mee, terwijl zij
bezig is met het 'opzetten' van een
stilleven: een tak ontluikende pere
bloesem in een tinnen kan. De ten
gere. charmante vrouw naast de ro
buuste Joop is een 'gedreven' kun
stenares, die haar talent op latere
leeftijd tot rijpen bracht. Veel van
haar werk (stillevens en portretten)
hangt aan de wanden van de har
monieus ingerichte kamer en voor
sportbroeders, die hem drukdoenerig
aan de finish van een wielerwedstrijd
hebben meegemaakt, moet het haast
onvoorstelbaar zijn Joop Riethoven
daar te zien zitten, tussen al die
smaakvol bijeengezochte meubelen.
Riethoven beantwoordt de vraag of
hij óók van die 'mooie dingen' houdt
bevestigend. 'Maar mijn voorkeur
gaat uit naar de klassieke stijl. Die
geeft meer persoonlijkheid. Ik noud
niet van modern'. Lacht schaterend
en zegt: 'Ik ben zelf ook niet zo mo
dern, ik ben ook van mezelf klassiek'.
En dan komt de handelsman ('dat
ben ik van huisuit') even om de hoek
kijken: 'Klassiek is ook lekker prijs
houdend. Een stuk dat Je nu koopt is
over een paar Jaar misschien wel 100
procent meer waard'.
Atleet
Maar terug naar de sport, waarvan
Riethoven lange tijd een zeer actieve
dienaar is geweest. Eerst als atleet
bij de AV Holland en ZLC. Viermaal
ben ik 400 meter kampioen van Lei
den geweest en (nog een vreugde-ge
vend wapenfeit) op de Nenijto-sin-
telbaan in Rotterdam won i'k, samen
met Wim Slijkhuis, een koppelwed
strijd'. En dan eerlijk: 'Dankzij Wim
hóór, die was niet te kloppen...'
Maar de wielersport trok toen al aan
de atleet Joop Riethoven. Het op
het smalle zadel plaatsnemen was
hem door 'thuis' altijd verboden,
maar nadat zijn tweede vader was
overleden, ging, in 1946, Joop toch
tussen de ranke wieltjes. Hij had er
beter aangedaan naar het 'verbod'
te luisteren, want, na wat incidentele
succesjes, hakte het noodlot zwaar
op hem in. Hi 1949 maakte hij, na
een voorvorkbreuk, een zware val.
"Zwaar hoofdletsel en 'n hersenbloe
ding', rapporteert Riethoven. 1>rie
jaar uit de circulatie geweest en zelfs
nog op Rhijngeest terechtgekomen,
want aan die val had ik angsten
overgehouden. 's-Nachts van die ver
schrikkelijke dromen, ik moet er niet
meer aan denken. Maar gelukkig is
het allemaal weer goed gekomen, al
gaven de dokters me wel de oood-
schap mee, dat ik er beter aan deed
met wielrennen te stoppen'. Een ad
vies. dat door Joop Riethoven op het
rennersbroekje werd geplakt. Weer
op de fiets en opnieuw een ongeluk.
'Op de Steenstraat werd ik ge
schept door een auto. Ze hebben me
binnengedragen bij Café Tivoli.
Een bloeding en twee scheuren in
mijn nier. Na dat ongeluk ben ik ook
zo dik geworden. Mensen die me nu
zien ik weeg nu 120 kilo kunnen
niet begrijpen dat ik vroeger, en
dan altijd constant, niet meer dan 70
kilo op de bascule heb kunnen neer
zetten.
Snel uitgerekend herinneren hon
derd pond Joop Riethoven dus dage
lijks aan de wielersport.
Na dat tweede ongeluk zette hij de
racefiets toch ipaar weg en ging hij
enig "zilverwerk" verzamelen bij de
voetbalsport. Riethoven is een trouw
en ijverig lid van ZLC. "Ach, een
technische voetballer ben ik nooit
geweest. Maar ze moesten me wel
driemaal passeren, want door de at
letiek was ik een taainagel gewor
Riethoven: warm plekje voor het geestelijk gehandicapte kind.
den. In 1958 speelde ik mijn 250ste
wedstrijd voor het "eerste". Ze heb
ben me tpen gehuldigd. Zes wedstrij
den verder was het als voetballer met
me gebeurd. Mijn enkel breekt fi
naal af. Drie jaar invalide. Met twee
zilveren pennen en een plaat hebben
de dokters de zaak weer rond ge
kregen.
Hobby
Na dat derde ongeluk stopte Rietho
ven definitief met de actieve sport
beoefening en wierp hij zich od de
"organisatie". Riethoven: "Organi
seren is een deel van mijn leven ge
worden. een geweldig fijne hobby,
ook al zit Je soms verschrikkelijk in
spanning. Neem bijvoorbeeld eens de
Tour de France. Toen bekend werd
dat Den Haag startplaats zou wor
den, heb ik mezelf beloofd dat de
Tour ook naar Leiden zou komen
Die stunt wilde ik éénmaal meema
ken. Ik zet een parcours uit van
Scheveningen naar Rotterdam, invi
teer alle grote heren uit Frankrijk,
laat ze het zien. warm ze op, maak
ze enthousiast en ze zeggen Ja. Ik
blij, maar twee dagen later al, bij
de opening van ons clubhuis in de
Waardpolder, krijg ik, midden in dc
feestvreugde, een zak nat zand od
mijn hoofd. Iemand duwt me de
Haagse Courant die was mede-or
ganisator in Den Haag en had geen
enkel belang bij de rit over Leiden
onder mijn neus en daar stond in:
de Tour rijdt door het Westland. In
paniek bel ik Kouwenhoven op. Ha
genaar, lid van Swift natuurlijk, gro
te vriend van me en de beste secre
taris die ik ooit van mijn leven heb
meegemaakt. Ik zeg: Kouwenhoven
potverdomme, hoe kunnen Jullie dat
nou doen? Toen bleek dat die Fran
sen zich hadden laten ompraten om
dat er in het traject door het West-
land geen spoorwegovergangen za
ten en bij mij wél. En er moest ook
een "bedrag" op tafel komen. Geen
punt, vertel ik Kouwenhoven, ik
werk die spoorbomen weg en zorg
voor de centen. Kouwenhoven is toen
gaan praten met de Nederlandse fi
nancier van de Tour, Verseveld, oud
directeur van Felix Bonzo en ik heb
contact opgenomen met het bestuur
van de Leidato en ze het plan de
Tour-naar-Leiden voorgelegd.
Die Jongen zijn niet kinderachtig in
zulk soort zaken en ze beloofden me
er direct over te zullen praten.../
Riethoven is een slimme organisa
tor. Gelijkertijd legde hij hetzelfde
plan voor aan de heer Ben Huijnink
van de Steenstraat-winkeliersverem-
ging.
Riethoven: 'Nou Ja. ik heb meer
met dat bijltje gehakt. Ik wed niet op
één paard. Ben begrijpt me, die kijkt
ook vooruit. Ik heb hem een bedrag
voorgesteld, lager natuurlijk dan wat
ik de Leidato had gevraagd, want Je
hebt in de Steenstraat niet zoveel
winkeliers. Maar uiteindelijk heb ik
de Steenstraat als reserve niet nodig
gehad.
De volgende dag vertelde Gé
Hofenk van de Leidato me 'dat zij
mee zouden spelen.
Geamuseerd
Riethoven heeft van de Tour veel ge
leerd. Geamuseerd heeft hij het ge
ren en gedraaf van de enorme staf
'inrichters' bekeken en hij stelt vast:
'Het is niet om mezelf op de borst te
slaan maar als de Tour nog eens
naar Nederland zou komen, zouden
Kouwenhoven en mijn persoon de
hele organisatie samen kunnen run
nen. Mits we een goed reclamebu
reau zouden kunnen vinden. Dat is
geweldig belangrijk voor een organi
satie'.
Relaties. - 'Dat is mijn grote kracht',
zegt Riethoven. Maar hoe kom je er
aan, hoe krijg Je Feyenoord zo
gek om voor een luttel bedrag in
Leiden een wedstrijd te komen spe
len?
Joop Riethoven lacht: 'Een kwestie
van volhouden. Jan Oudshoorn. Lei-
denaar en verwoed Feyenoord-sup
porter (Riethoven is zelf ook Feye-
noorder, al heeft hij ook goede con
tacten met de Ajaoieden Barry Huls
hof en Gerrie Mühren), enfin, Ouds
hoorn heeft me geïntroduceerd bij
Guus Brox, de manager van Feye-
oord. Ik vertel hem dat het club
huis van Lugdunum is afgebrand en
vraag Brox of hij, als financieel op-
stekertje voor de kikkers, met Feye
noord in Leiden wil komen spelen.
Nu kan natuurlijk zo'n man zich niet
een-twee-drie vastleggen, dus ik
steeds maar weer proberen. Drie. vier
keer naar Feyenoord. Guus Brox een
hand geven - Je wordt prettig ont
vangen bij Feyenoord - en dan maar
weer informeren 'hoe of het zit' Lug
dunum was intussen al 'uit de brand
en had me gezegd: vraag dan om een
wedstrijd ten bate van het geestelijk
gehandicapte kind, maar op het
LFC-teriein, want wij hebben geen
licht. En daar is Guus Brox 'inge
stapt', zelfs - en dat doen ze nooit -
op een fifty-fifty-basis. 'dan lopen
jullie minder risico'.
Maar dan komt het op Je af. Pra
ten met de Afdeling Leiden van de
KNVB (voor het Leids elftal), met
LFC (dat tussen haakjes voor een
meer dan geweldige organisatie heeft
gezorgd), met sponsors en steeds
blijf je in Je achterhoofd de ge
dachte meedragen: stel Je eens voor
dat het op de avond van de wedstrijd
slecht weer is? Dan is alle moeite
voor niets geweest, dan krijg je nog
geen duizend man en hou je er mis
schien 500 gulden voor de kindertjes
aan over.
Kinderen
Joop Riethoven duwt dat schrik
beeld weg. De wedstrijd is een groot
succes geworden. Hij kan van 17 tot
21 Juni as. met 150 gehandicapte
'eerlingen van de Korte Vlietschool.
plus zestig leiders en leidsters gaan
kamperen op Duinrell. Vanzelf
sprekend is ook de eigenaar van dit
landgoed, Graaf v. Zuylen van Nije-
velt lid van Swift, zoals ook de naam
van de directeur van de NZH, mr.
Ballegooyen de Jongh op de leden
lijst van Swift prijkt. Hij zorgt voor
gratis busvervoer naar en van Duin
rell. Riethoven lacht vergenoegd:
..Allemaal relaties, ik ritsel van de
relaties, dat is mijn grote kracht.
Maar zo'n vakantie met een hele
school loopt financieel toch aardig in
de papieren. Alleen al het slapen met
210 mensen dat gebeurt in leger
tenten die door Riethoven ook weer
ergens zijn „gecharterd" kost ruim
2000 gulden. De maaltijden worden
betaald uit de opbrengst van de
wedstrijd Leiden-Feyenoord, waarbij
dan nog moet wordenaangetekend,
dat Riethoven het .beleg" ook nog
„ergens" heeft versierd.
Wat is toch de drijfveer van al die
inspanningen die 51-jarige Joop
Riethoven zich getroost heeft om wat
extra kleur te brengen in het leven
van de geestelijk gehandicapte kin
deren. Is het omdat hij zelf vader
van een gehandicapt dochtertje is?—
Joop Riethoven: „Nee, die kinde
ren hadden mijn hart al gewonnen
vóór die tijd. Voor het eerst ben ik
ermee in aanraking gekomen in Den
Haag, waar ik een hele wijk moest
schilderen. Een van de klanten had
een debiel kindje, een schatje waar-
nee ik in de werkpauzes vaak speel-
le. Toen kregen wij, na drie gezon-
le zonen, zelf een dochtertje dat
jeestelijk gehandicapt was. Ik ben
iet die mevrouw in Den Haag gaan
ertellen. Ze barstte in snikken uit en
ed„Riethoven, dat dat jou nou moet
>verkomen". Maar er is mij niets
•verkomen, want maar heel weir^a
nensen beseffen wat je van die
anderen aan liefde en dankbaarheid
>ntvangt.
Riethoven, de in het métier gehar-
le sportorganisator, kijkt met voch-
,ige ogen naar zijn dochtertje, dat
tan tafel oude panorama's zit te le
zen en af en toe, als haar vader in
het vuur van zijn betoog wat al te
jespierde taal gebruikt, bestraffend
roept: "Hé. Riethoven, kan het niet
.vat minder?"
°lannen
De directe toekomstplannen?
Riethoven: "Eerst, eind april, de Ju-
jileumwedstrijd van ZLC. Ik heb 't
voor elkaar dat oud-Feyenoord komt,
net Coentje Moulijn. En dan denken
we, in het kader van de Club 101
(waar ook Riethoven aan de wieg
heeft gestaan) in het voorjaar een
wielerwedstrijd te organiseren op het
terrein van de Groenoordhal. Ik zal
met de genie gaan praten over het
slaan van een brug over het par
cours, zodat de mensen ook het res
taurant van de Groenoordhal kunnen
bereiken. En dan met Eddie Merckx
aan de start.
Een aankondiging die enkele ja
ren terug ook Riethovens lippen ver
liet. maar wie er kwam geen
Merckx.
Riethoven: "Ja. dat was een bitte
re teleurstelling. Maar dat was in de
periode dat Merckx moreel was aan
geslagen door het verongelukken van
Jempie Monseré en dat auto-onge
luk van de gebroeders De Vlae-
minck. Die beroepsrenners razen
van de ene stad naar de andere. De
ene avond rijden ze in Toulouse, de
volgende in Gent. En met het oog op
het materiaal moet dat met de auto.
Op die lange ritten knapt een ren
ner af.Maar ik heb kort geleden,
in Luchon, met Merckx gesproken.
Hij gaf er toen zijn hand op te zul
len komen, maar geen renner ter
wereld tekent voor een liefdadigheids-
koers een contract. De volle 100 pro
cent zekerheid heb je dus nooit.
En dan ben ik van plan in Juni,
kort na het lustrum van de studen
ten, een profronde te organise
ren. waarvan de baten ook weer ten
goede zullen komen aan het geeste
lijk gehandicapte kind". Tobi Riet
hoven. vanuit haar atelier inter
rumperend: "Maar niet meer alléén
voor het geestelijk gehandicapte
kind. Er zijn nog zoveel andere no
den.
Noden waarvoor de Riethovens zich
graag willen inzetten. Belangeloos.
Riethoven: "Ik weet dat er mensen
zijn die zeggen "Je denkt toch zeker
niet dat Riethoven het allemaal voor
niets doet". Daar sta ik boven. Ik
zou het trouwens niet kunnen. Als ik
betaalde manager zou zijn, zou ik de
overweging dat ik bij mijn sponsors
voor mijn eigen boterham zou staan
praten, niet kunnen wegdringen. Ik
zou dichtklappen. Tien Jaar ben ik
nu bestuurslid van Swift en ik moet
de eerste stuiver nog declareren. Ik
bel voor de club met Frankrijk met
Zoetemelk, ik bezoek 100 zakenmen
sen om premies los te branden voor
een wielerwedstrijd, daar zit een tijd
in waar renners en publiek geen no
tie van hebben. Geen cent vergoe
ding vraag ik er voor. Waarom?
Omdat ik van het organiseren houd,
omdat ik een strever ben en altijd
het hoogste uil grijpen.
