'Was ik
maar
^noodkreet
een
iqtiele
doof 9 9 9
G 9 MAART 1974
■loer
jou r
A AG en bij doktersbezoek blijken de
klachten op nerveusiteit te berusten. Soms kan ik er
rlangen om doof te zijn. Zover is het geko-
schrijft een normale huisvrouw. Of normaal? Ze
00(1 laar zenuwen heen. Zij en ook haar man. Gek wor-
horendol gek. Van het lawaai. Van dat rotlawaai
verkeer, dat langs hun huis raast, van die keiharde
Gehan dat mens beneden, van die pestherrie als bij de
ir dat feestje aangaat. „Soms kan ik er naar verlan-
i.ooo doof te zijn. Het stond in een brief aan de
lentenbond. Die had om brieven gevraagd: hoe zit
erti
met
umeutenbond heeft
lust 21 Jn leden de
l.OOO igd voor een onderzoek
geluidshinder, zoals de
ie in algemeenheid erva-
d a< ichzelf is het al 'n haast
000 dat dit de eer
dat een onderzoek in
;ers van de stichting "Ge-
rebellen van fu-
ctiegroepen (denk aan
Stop!") hebben natuurlijk
erleden tientallen malen
ist vergeefse) klaagroep
2-OOO^r deze was dan gericht
jeciaal object van weer-
niefc horen hoe het la-
ie^ algemeen de mensen
ijd
;el
haa rt dat de Consumenten
vlo (s over zijn bevindingen
komt net op tijd.
pede tot leidraad kunnen
over enige maanden de
van de getergden in de
innen worden verdedigd
andeling van het ontwerp
it op de geluidshinder.
et is bedoeld om de gang
eindelijk ten gunste van
beïnvloeden, want daar
ter weinig aan gedaan",
van der Kolk, de onder
van de Bond, „langs
worden nieuwe woonwij-
ezet terwijl Je zeker weet,
'oners geluidshinder krij-
gemeente als Den Haag
ét de beste bedoelingen
likaart uit: een rapport
>oel getallen en gegevens,
oen dat de streefwaarde
;eluidsoverlast ernstig tot
tig wordt overschreden,
gebeurt niets. Wij willen
kan er iets gebeuren? en
lamelijk bij het opzetten
re projecten. Daar moeten
insumenten dan maar de
roberen te geven".
Horssen was geschrokken
llende, die hij uit de brie-
iijn collega Van der Kolk
in verbazing.
Pfeiffer
mei n(
VLIEGTUIGEN,
AUTO'S,
MOTOREN,
BROMMERS,
KERK
KLOKKEN,
RADIO'S,
BUURMANNEN,
WC-BRILLEN
iaast ons, dat langs die
gewoon nieuwe wijken
leergezet. Wordt er dan
ining gehouden met het
daar mensen in moeten
met even veel gemak
jpjegen aangelegd dwars door
wing heen".
Amstelveen, waar de au-
en onder het langsrijden
nnen zien wat binnen de
t. hij noemt Zoetermeer,
tant van de huizen aan de
praktisch onbewoonbaar
loemt Gouda, waar langs
rijksweg een nieuwe woon-
neergezet op steenworp
ïelverkeer.
oternieuwe stad als Zoe-
ze die nu eens vijfhon-
verderop hadden ge-
geen enkele reden om
&le huizen vlak aan de
te zetten, dat kan niet ge-
WiJ gaan met ons onder
en waarom zoiets kan ge-
'e gaan metingen verrich
ten, die je kan interpreteren. En
waar blijkt dat in nieuwe wijken
overmatige geluidshinder wordt on
dervonden zullen we de provincies
en de gemeenten vragen: Waarom?
We gaan werken met eigen experts,
we zullen de mening vragen van me
dici, neurologen en anderen, die zin
nige dingen krunnen zeggen."
In het voorjaar moet die zaak rond
zijn om dan in de Consumentengids
te verschijnen.
„Daarmee hopen wij zoveel tegen
spel te geven, dat akoestische te
genstrijdigheden als nu in Gouda
voor de toekomst achterwege zullen
blijven".
De oproep van de Consumenten
bond om opgave te doen van bron
nen van geluidsoverlast was uiterst
zakelijk gesteld. De reacties waren
vaak zeer emotioneel, emoties die
eindelijk een uitweg konden vinden.
En ze kwamen niet alleen uit de
grote stad, ze kwamen ook van het
platteland.
„Juist daar, waar ieder geluid in de
rustige sfeer opvalt, wordt de over
last als zeer hinderlijk ervaren",
denkt André van der Kolk, „hoe
jachtiger de tijd wordt hoe gevoeli
ger wordt de mens en hoe groter
zijn behoefte aan rust".
„Gemiddelde"
Bij 't uitmeten van wat wel en wat
niet haalbaar is voor het menselijk
gehoor wordt uitgegaan van een
"gemiddelde gevoeligheid". Op zich
zelf al een dubieuze situatie. Zoals
er lieden zijn, die boven dat gemid
delde nog best een decibelletje extra
kunnen verdragen zo zijn er im
mers mensen, wier gevoeligheid bo
ven dat gemiddelde uitreikt. Twin-
GELUID,
HERRIE,
LAWAAI,
JE GAAT
GILLEN,
JE WILT
TENSLOTTE
GAAN
SCHIETEN
deze vliegtuigen met enorm lawaai
over onze dichtbevolkte wijk. Als er
oefeningen zijn precies elke minuut
één. Conversatie en radio of televi
sie beluisteren is dan ook volstrekt
onmogelijk. Voor ons met kleine
kinderen is het niet om te harden.
De kinderen zijn er doodsbang
voor".
En om toch nog maar even Schip
hol te pakken zijn twee zinnen vol
doende. Zinnen, geschreven met tra
nen:
„Wij wonen recht onder de aan-
vliegbaan van Schiphol. Mijn vrouw
is onder behandeling in verband
met een hersenaandoening door ge
luidshinder".
Het wegverkeer en de vliegtuigen.
Het zijn grootheden, die zo massaal
en kolossaal lijken, dat het gevecht
tegen hun plaag eeen gevecht tegen
de bierkaai lijkt.
Onder elkaar
Maar gewoon, wij mensen onder el
kaar, wat doen wij elkaar niet aan.
Kom nou, dat loopt zo'n vaart toch
niet! O, nee? Schei toch uit, we
zijn toch redelijke wezens? O, Ja?
Lees maar eens mee, wat de ge-
plaagden, die er werkelijk niet meer
tegenop kunnen, naar de Consu
mentenbond schreven. Over de Jofe
le muziekmakers bijvoorbeeld:
„Radiomuziek, die Je opgedrongen
wordt door andere mensen
meestal buren kan uiterst hin
derlijk zyn. Je bent niet vrij in Je
eigen tuin. Hoe kan men mensen
leren rekening te houden met ande
ren
En:
„In het weekend oefent een beat-
band in een schoolgebouw in ons
huizenblok. Dat gaat ongeveer vier
uur door op maximale geluidssterk
te. Het gevolg is dat je na twee uur
agressief begint/ uit te vallen tegen
onschuldige mensen...."
Een goede buur is beter dan een
verre vriend. Maar dan moet het
wel een goede zijn. Niet de buurman,
die in vele klaagschriften wordt ge
tekend. De Consumentenbond no
teert:
„Wanneer de WC-bril wordt dicht
gedaan is het net of er geschoten
wordt...."
geluidshinder van honden, die
mij dag en nacht uit de slaap hou
den..."
En:
"...Jarenlang last gehad van de
krielhaan van de buren. Dit jaar
heeft mijn man de haan voor veel
geld bij de buurman weggekocht.
De buurman wilde echter niet belo
ven er niet wéér een te kopen..."
Het slaan met de deuren als het
bezoek wordt uitgelaten, het einde
loos ge-ouwehoer met de eindeloze
„dèMgs!", het laatste olijke groetje
met de huilende claxon, het weg
scheuren in de door lawaai openge
reten nacht: wie komt er het eerste
uur na het feestje van de buurman
weer in slaap?
En dan is die slaap toch nog geko
men. En hij mag wat langer duren
dan anders, want vandaag is het
zondag. Had Je gedroomd
Lokroep
"...het meer dan irriterende, verdo
vende, onafgebroken lawaai, waar
mee de RK-kerk die een eindje
verder ligt haar gelovigen tot zich
roept. Ik laat graag ieder mens zijn
vrijheid en zijn geloof, maar ik be
grijp niet waarom het nodig is de
wereld hiervan zo luid te willen
doordringen. Liever één laagvliegen-
de Jet dan de loproep van de kerk
want die Jet is tenminste zo weg en
die klokken blijven maar doordreu
nen...."
Auto's, motoren, brommers, vliegtui
gen, radio's, buurmannen, wc-bril-
len, kerkklokken, geluid, herrie, la
waai: Je gaat gillen, Je wil tenslotte
gaan schieten.
En wat hoort de Consumentenbond,
wat leest Wim van Horssen?
Boem!!!
„In de maanden juli en augustus
wordt door onze buurman een zoge
naamd spreeuwenkanon geplaatst
op nog geen twintig meter van ons
woonhuis. Om de twee minuten
wordt er vanaf 's morgens zes tot 's
avonds kwart over zeven door dit
apparaat een knal geproduceerd,
waar ons woonhuis van trilt en
waarvan onze baby gaat huilen. De
politie zegt dat ze niets kan uit
richten. Wij zijn ten einde raad
W a nhoopss nik
Een simpele oproep van de Consu
mentenbond. Brieven, honderden
brieven. Ze klagen, ze schreeuwen
stuk voor stuk: „We worden gek,
we worden knettergek van dat la
waai!" En als die noodkreten niet
meer gehoord worden, omdat ze
niet boven de herrie uitkomen, ver
keren ze in die laatste wanhoops
snik: „Soms kan ik er naar verlan
gen om doof te zijn".
Over een paar maanden gaat de
volksvertegenwoordiging praten over
hoe die nou moet zijn: zo'n wet op
de geluidshinder.
het bij u met de geluidshinder? Er kwamen op deze enquete
meer reacties dan ooit tevoren. Honderden. „We zijn
enorm geschrokken, we hadden ons niet gerealiseerd dat ge
luidsoverlast de mensen zo diep kan aangrijpen", zegt Wim
van Horssen, die als redacteur van ,,De Consumentengids"
een bloemlezing uit de reacties tot een schrijnende aan
klacht heeft samengeschikt. ,,Het lijkt een vrij oppervlak
kige hinder. Maar dat lawaai blijkt het hele levenspatroon
te beïnvloeden. De mensen moeten naar de dokter. Slaap
pillen, oorproppen. De psychiater. En niets helpt. ,,Was ik
maar doof", dat moet dan de uitweg zijn".
tig procent van het totaal, zo zegt
de wetenschap.
„Die twintig procent moet ook leven
temidden van het toelaatbaar geach
te lawaai, er wordt nauwelijks reke
ning gehouden met die groep gevoe
lige mensen, die steeds groter wordt
naarmate het lawaai toeneemt.
„Ze voelen zich in de steek gelaten
door de officiële instanties", distil
leert Wim van Horssen uit de bin
nengestroomde brieven, „ze klagen
bij de politie, die dan een waar
schuwing geeft, ze schrijven naar
de gemeenteraad, maar alles blijft
bij het oude. Ze krijgen nul op het
rekest, ze worden wanhopig. En uit
die brieven klinkt: kunnen Jullie er
niets aan veranderen?"
Het wegverkeer, zo staat langzamer
hand wel vast, is de bron van ge
luidsoverlast, die de mensen het
meest treitert. Het niet-ophouden
het steeds maar doorgaan, steeds
weer, steeds weer. En dan daar bo
venop het volmaakt overbodige: de
claxonerende autopatser, die rot Jon
gens op hun knallende brommers.
„Onze flat ligt aan een snelweg.
Dag en nacht is er lawaai. Mijn
man en ik slapen met oorwatten.
De andere kant van het huis ligt
aan een verkeersplein. We hebben
aan die kant een zalig balkon,
maar je kan er niet met bezoek op
zitten, want met elkaar spreken is
er onmogelijk. Ook hoor je er geen
deurbel of telefoon
Zomaar weer eens een stukje brief.
Brommers'
Of: „Verschrikkelijk veel hinder on
dervinden wij van de bromfietsen:
van de normale brommers en heel
veel van de joyriders met bewerkte
uitlaat. Het is onbegrijpelijk, dat
zoveel overlast door het geluid van
brommers getolereerd wordt...."
Of: „WIJ kunnen aan de voorkant
van het huis geen ramen open heb
ben wegens het lawaai, terwijl het
soms onmogelijk is aan de achter
kant de tuindeuren open te hebben.
Het luisteren naar de radio wordt
dan ernstig gestoord. Een gesprek
op straat is volslagen onmogelijk...."
Daar kan het wegverkeer het mee
doen. Het neemt het leeuwendeel
van de ellende voor zijn rekening.
Maar het laat toch nog een behoor
lijke portie over aan andere euvel
daders.
De vliegtuigen. Hé, de vliegtuigen,
dat hebben we al zo vaak gehad,
moet dat nu wéér, die vliegtuigen?
Ja, want het zijn niet alleen die
enorme bombastische Joekels rond
Schiphol en Zestienhoven, die de
mensen tegen het plafond doen
springen van ergernis en verdriet.
Ook de sportvliegtuigjes, ook de re-
klamevliegers. Hoor maar
„Gedurende de zomermaanden on
dervinden we geregeld last van re-
klamevliegtuigen, die zo laag over
komen dat bij open ramen praten
en luisteren naar de radio onmoge
lijk is. Het geluid is Juist daarom
zo slecht te dragen omdat het ons
inziens absoluut niet nodig is om over
huizen te vliegen...."
En de Jongens van Soesterberg, Eel-
de, Gilze-Rijen en andere militaire
vliegbases.
Dit doen ze de mensen aan:
"...de geluidshinder veroorzaakt door
geallieerde vliegtuigen. Deze is zon
der meer verschrikkelijk. Op elk
uur van de dag en de nacht komen
