PURE PHILLY SOUND
VAN THREE DEGREES
PARSONS MUZIEK IS
NOG SPRINGLEVEND
estien gemiste
its verzameld
stalgische
ugkeer van
ry Lee Lewis
Virtuoos beiaardspel
van Jaques Lannoy
Dubbel-lp
Wattstax 2
oni Mitchel veelzijdig talent
Heel veel
eigen werk
van Roger
Whittaker
Dylan is
over zijn
diepte
punt heen
DANSEN MET JAMES LAST
Dynamische Carly
ry Lee Lewis Collectors E-
I Negram.
feit dat de rock een tweede
Is gaan leiden is aanleiding
it '->m een aantal oude. nooit
r uitgebrachte nummers van
Lee Lewis alsnog een kans
ten. Dat wil overigens besiist
teggen dat deze verzamelel-
ls tweederangs betiteld
ïorden. Wel is het zo dat
tien Jaar na zijn bezoek
i? opnamestudio veel rustiger
rait. Je zou hem als het
een verbeterde, verzorgder
e kunnen noemen van Bill
Weliswaar geselt Lewis zo
ra can zijn piano, maar
sl blijft een aanval op de
oelviiezen achterwege. Lewis,
coryfeeën als Roy Orbi-
lohnny Cash en Elvis Pres
ens ontdekt door San Phi-
daarom in dit geval ge
dij k te verteren. Van de
lit het archief gelichte
rs is alleen Milkshake Ma
il eens op de plaat ge
en nummer dat verwant-
vertoont met het kortgeie-
veer van stal gehaalde Jail-
rock van Elvis Presley. De-
istalgische terugkeer in het
lèdei geeft voorts o.m. nog
|ffis-\ ersies van Roy Orbi-
Ooby dooby eti Warren
's Rock and Roll Ruby
ren. Ook heeft Lewis het
ikende My Bonnie in een
isje gestoken op een plaat
|n fans ongetwijfeld goed zal
J.P
L'Art Campanairc Jacques
Lannoy Arion ARN 341904.
Het zal de trouwe lezers van
deze rubriek langzamerhand wei
zijn opgevallen, dat ik meestal
platen voor een klein publiek be
spreek. Hiervoor zijn verschillen
de redenen op te noemen, waar
van de voornaamste zijnhet ijze
ren repertoire verkoopt zichzelf
wel. ai dan niet geholpen door de
nodig reclame van de maatschap
pijen en ue detaillist: verder heb
ik persoonlijk een onstilbare hon
ger naar onbekend repertoire en/
of bijzondere uitvoeringen.
Maar een enkele maal vraag ik
uit louter balorigheid een plaat
aan die mij van tevoren niets zegt
en waarover ik naar alle waar
schijnlijkheid niets zal kunnen
zeggen. Juist op dit punt zou ik
mij nu bijzonder genomen moe
ten voelen, omdat bovenstaande
plaat tot mijn grote verrassing
mij zo enorm boeit, dat ik er wel
een feuilleton over zou kunnen
schrijven.
L'art campanaire de beiaard
kunst, met als ondertitel: suite
francaise pour carillon, waaraan
een tikkeltje Frans chauvinisme
niet vreemd is. Maar hoevelen,
verkeren niet in de veronderstel
ling dat het carillon een monopo
lie van Nederland is? Liefheb
bers van het carillonspel maak ik
attent op het geschrift: Prosper
Verheyd 3 ns "Beiaarden in Frank
rijk", Antwerpen 1926, een uiter
mate boeiend boek. hoewel de be
schrijvingen van de carillons In
middels voor een groot deel ach
terhaald zijn door de verwoestin
gen tijdens de Tweede Wereldoor
log en de restauraties die hebben
plaatsgevonden.
Op deze plaat bespeelt de be
roemde beiaardier Jacques Lan
noy het carillon in het belfort van
Douai, een plaatsje plm. 30 km
ten zuiden van Lille. De naam
Lannoy is overigens onverbreke
lijk verbonden met de beiaard,
van de Abdijtoren te Saint-Aman
-Les-Eaux, waar vele generaties
deze nakomelingen van Jozef Gé-
latte elkaar als beiaardier zijn
opgevolgd. Het klokkenspel van
Douai heeft hetzelfde lot onder
gaan als de meeste carillons:
meermalen zijn de klokken ver
woest, weggehaald of zo maar ver
vangen. De laatste restauratie da
teert van 1954.
Verheyden heeft over deze bei
aard een aardige anekdote. Vóór
de Eerste Wereldoorlog was Josef
Moronvalle beiaardier in Douai.
Op de belangrijke feestdagen
speelde hij van 's ochtends vroeg
tot 's avunds laat, maar het air
de Gayant-, dat hij op het middag
uur speelde, duurde nooit erg
lang: een oud gebruik wilde dat
de bezoekers van al de staminees
uit de omtrek tijdens de bespeling
gratis bier voorgezet kregen, wat
de herbergiers niet erg naar de
zin was.
Terugkomend op de plaat: Lan
noy speelt bewerkingen van kla-
vecymbeüstukjes uit de 18de eeuw,
en doet dit op een dergelijk vir
tuoze wijze, dat men ten onrech
te geneigd is te denken aan groot
scheepse trucage. Een groter
pleidooi voor het beiaardspel in
het algemeen had niet gehouden
kunnen worden, zodat ik deze
plaat aan ieder kan aanbevelen.
In Nederland gaan de klanken
van het carillon helaas meestal
verloren temidden van het snel
verkeer; zo te horen lijkt Douai
nog een rustig stadje, waar het
klokkenspel een wezenlijk deel,
van het dagelijks leven is.
RGH
The Three Degrees Dirty ol'
man Philadelphia Internatio
nal Records 65858
Aan de vooravond van *t Grand
Gala du Disque lijkt het me goed
te wijzen op het optreden van The
Three Degrees. Zij zijn de promi
nente vertolksters van de "Phil-
ly sound", die de wereld stor
menderhand heeft veroverd, en
Op deze muziekpagina
vindlt u bijdragen van
Bert van Dommelen
Ron Harms
Ruud Paauw
Jan Preenen
Paul de Tombe
Bram van Leeuwen
(eindredactie en layout)
sslieo gemiste hits uit de ja-
rijftig en zestig" diverse
ien Joy Records 255.
gedachte achter deze plaat
rg aardig: pak een aantal
fs uit vervlogen Jaren die 'n
bekendheid genoten, maar
uiteenlopende redenen net
de hitparade bereikten. Het
hier oir werkjes die geduren-
ïruime tijd goed verkochten,
niet de pijlsnelle opgang
londerj die kenmerkend is
het echte hitwezen; óf het
ft liedjes die zeker wel top-
touden zijn geworden als niet
ïlfdertij d a llesoverheersende
aan de markt waren geweest;
wel opnamen van tamelijk
kende artiesten die als eers
nummer brachten dat la-
ioor „een grote naam" in de
rerkoopcijfers werd gezongen,
lotte is de categorie „hits die
liet meer te krijgen zijn" er
etrokken.
beetje trieste sfeer hangt
rond deze platen. Om er een
te noemen: Let the good
roll, Bobby's girl (de ori-
opname van Marcie Bla-
een ander maakte er- later
geweldige hit van)I'm
essing that I love you (The
pots), Send me some loving
id Price), Athina (Nana
ukoun), Come on let's go
Valens), Freight train
tevLt, Douglas), See you in
smixv? (The Symbols), Mes-
Martha (Kentucky Blue-
enz.
is, uitgaande van dit gege-
natuurlijk een geweldige 'ijst
stellen van verdienstelijke,
niet tot hits uitgegroeide
s. En in dat licht bezien,
ik zeggen dat het keuze
ertaai van „16 missend hits"
niet geweldig is. Er zijn, zeker uit
de jaren vijftig, wel sprekender
voorbeelden aan te wijzen. Als
Freight train in de bovengenoem
de serie wordt opgenomen als een
oude hit die nergens meer te krij
gen is aan heb ik een paar
veel sterkere voorbeelden: wat is
er toch gebeurd met Heart of my
heart en I'm walking behind you.
die in de originele versie op geen
enkele nostalgische verzamelel-
pee voorkomen? R.P.
Grievous Angel Gram.
Parsons (en Emmylou Harris)
Rep 44259.
Het talent dat met hem heen
ging was Juist daarvoor nog
vastgelegd op een LP. Vlak voor
dat Gram Parsons eind vorig Jaar
op zo'n raadselachtige manier het
leven liet (vermoedelijk na een
ruzie in een café, zijn lijk schijnt
later weggenomen te zijn door
fans of leden van de sekte, waar
van hij lid was) had hij zijn twee
de solo-LP voor Warner Bros/ Re
prise voltooid. Parsons liet met
Grievous Angel een indrukwek
kende erfenis na van zijn te kor
te leven hij was achter in de
twintig een tijdsopname van
zijn grote muzikale kunnen. Want
talent had Parsons, ex-lid van
The Byrds, mede-oprichter van
The Flying Burrito Brothers.
Zijn begaafdheid komt duidelijk
tot uiting op Grievous Angel. Een
„solo"-album waarop bekende
musici medewerking verlenen. Zo
figureren op de plaat met voor
namelijk country-muziek bij
voorbeeld vier man uit de Elvis
Presley-band. Emery Gordy, Ron
Tutt, James Burton en Glen D.
Hardin zijn mannen die graag
het betere country-werk verrich
ten. Het is te merken aan de kwa
liteit van de LP. Samen met Em
mylou Harris, die in veel num
mers stemmig aanwezig is, komt
Parsons geïnspireerd en wellui
dend over. Hij schreef de helft
van de nummers trouwens zelf
en produceerde de plaat ook nog.
Wat uit de groeven komt is (het
is al eerder gezegd) country-mu
ziek van uitstekende kwaliteit, met
een paar knappe verrassingen er
tussen door. Zoals bijvoorbeeld de
erg fraaie country-ballade „Love
Hurts", een song van het veel
betere soort. Alle. nummers ko
men trouwens voor die omschrij
ving in aanmerking.
Gram Parsons is dood, zijn
muziek zal nog lang blijven
voortleven. P.d.T.
waarvan we de komende maan
den nog wel meer zullen horen.
"Philly sound" betekent niets
meer of minder, dan dat de ba
sis voor deze muziek werd gelegd
in Philadelphia. Kenmerk is een
sterke soul-inslag die afgeleid
schijnt te zijn van de Tamla Mo-
town-sound. die enkele Jaren gele
den met The Supremes aan de top
veel opgang maakte, maar toch
zoveel eigens in zich bergt, dat we
kunnen spreken van een aparte
stijl.
Vertegenwoordigers van deze
"sound" zijn onder meer The O'-
Jays, Billy Paul, The Intruders,
Phllly Busters, Harold Meivin
and the Blue Notes, en Bunny
Sigler, maar verreweg het popu
lairst in Europa werd het drietal
Fayette Pinkney, Sheila Ferguson
„The living world Wattstax
Diverse artiesten Stax
Records 26 28 014 Dubbel-
Ip.
De dubbel-LP. „Wattstax 2" be
vat een deel van een zes uur
durend concert, dat de basis was
voor de film „Wattstax", die han
delt over de posities van de neger
in Amerika. Daarbij is men er
van uitgegaan, dat de muziek een
belangrijk onderdeel is van het
eigen cultuurpatroon van de ne
ger.
Wattstax" is een zeer langdu
rige preek voor de eigen neger-
parochie. een massale demonstra
tie van saamhorigheid, en is in
zoverre bepaald indrukwekkend.
Over de onderhavige platen zegt
dat overigens weinig. Je krijgt
voortdurend de indruk, dat de mu
ziek er wat met de haren bijge
sleept is, niet meer is dan een
hulpmiddel bij het loven van
saamhorigheid. Het belangrijkste
op de plaat zijn de moraliseren
de toespraken. Bij de keuze van
de muzikanten heeft het feit. dat
ze allemaal verschenen op het
Stax-label blijkbaar een grote rol
gespeeld. Er is namelijk wel in
drukwekkender zwarte muziek ge
maakt dan die van bijvoorbeeld
The Golden 13, The Emotions.
The Dramatics.
Muzikaal wel knap zijn op de
plaat de Johnny Taylorshow en
het korte optreden van Isaac
Hayes.
Er zijn wel blanken die geen en
kele behoefte hebben aan het niet
-geïntegreerd zijn van negers en
blanken. Zij zullen aan „Watt
stax 2" zeker ook weinig behoefte
hebben.
Wie inmiddels ontdekt heeft dat
de Amerikaanse neger een belang
rijke, heel eigen bijdrage beeft ge
leverd aan de westerse cultuur,
zal dat niet via deze plaat beves
tigd hoeven te zien. BVD.
'ourt and Spark Joni Mit-
AS 53002.
°ni Mitchell is een veelzijdig
teste. Dat blijkt niet alleen uit
kwaliteit van haar zang op
kP Court and Spark, ze speelt
Piano, maakt haar nummers
en tekende ook nog even uit
losse hand het aquarelletje dat
hoes van de LP siert. Ze ver-
®t echter ongetwijfeld de mees-
waardering als folksong-zange
res met een wat Jazzy inslag. Die
waardering krijgt ze ook, wat mag
blijken uit het feit dat „grote"
jongens als David Crosby en Gra
ham Nash (achtergrond zang),
Larry Carlton en Jose Feliciano
(guitaar) hun medewerking ver
leenden aan de totstandkoming
van verschillende nummers. Het
maakt de LP nog interessanter
dan ie al was. Want Joni Mit
chell staat garant voor een uiterst
boeiend luister-„uurtje". P.d.T.
If I were a rich man Roger
Whittaker Fontane speical 6459
206.
Roger Whittaker, de sympa
thieke Brit met zijn ontuitputte-
lijk arsenaal fluitjes, heeft het
eigenlijk iiooit helemaal gemaakt.
En dat is eingelijk een onbegrij
pelijke iaak. Want in de per
soon van Roger waren eigen
schappen verenigd die zouden
moeten leiden tot een grote in
ternationale carrière.
Hij paart namelijk een groot
muzikaal gevoel, wat blijkt uit
een enorme hoeveelheid „eigen
werk", aan een warme, prettig
aandoende stem. In good-old-Bri-
tain genoot hij wel enige bekend
heid maar tot de topsterren be
horen deed hij beslist niet. De
doorbraak leek te komen toen hij
optrad in het team, dat Engeland
vertegenwoordigde op het ge
ruchtmakende songfestival van
Knokke. Roger kwam uitstekend
over en kreeg als beloning de
persprijs dat Jaar. En korte tijd
maakte hij furore en verscheen
ook in onj land verscheidene ma
len op de buis. Met nummers als
If I were a rich man uit de mu
sical Anatevka en de eigen com
positie „Mexican whistler",
waarin iiij eeti stukje fluitwerk
van allure ten beste geeft, wist hij
zich te handhaven. Daarna is hij
langzamernand uit het beeld ver
dwenen. Een omwikkeling die te
betreuren is, want wat Roger pro
duceerde stond op hoog peil. Eigen
composittes als I don't believe ir>
if anymore, The leaving of Dur
ham town en New world in the
morning, hebben het in zich
evergreens te worden. Een twaalf
tal van die successen zijn nu sa
mengebracht op een goedekope
Fonta na-elpee.
Naast de reeds genoem
de nummers is er bijvoor
beeld ook het uitstekende gezon
gen Mamy blue op te vinden en
het wat minder bekende maar
minstens even goede Morning
please dont come. B.vX.
en Valerie Holiday: The Three
Degrees.
Hun "Dirty ol' man" staat al
wekenlang aan de top van alle Ne
derlandse hitparades want er
zijn er nogal wat en het num
mer "Can't you see what you're
doing to me" doet het ook uit
stekend. Handelsmerk van The
Three Degrees is naast de uitste
kende bij elkaar passende stem
men, de "act" die ze brengen op
de bühne. Met een bijna griezelige
perfectie brengen ze volkomen
synchroon hun bewegingen,
waardoor hun optreden niet alleen
een streling voor het oor, maar
ook voor het oog wordt.
Opmerkelijk is dat de groep nu
pas internationaal furore maakt,
want in Amerika treden ze al ruim
vijf jaar met groot succes op in
"muziekwalhalla's" als de Copa-
cabana, Ceasar's Palace in Las
Vegas en Club Harlem. In de
film "The French Connection"
waren ze ook te horen. Bovendien
zijn ze herhaaldelijk te zien in te
levisieprogramma's met Nancy
Wilson, Engelbert Humperdinck,
Tom Jones en Bob Hope.
Op 't eerste in Nederland uitge
brachte album staat een achttal
nummers van The Three De
grees. Natuurlijk met hun we
reldhit "Dirty ol* man" en "Can't
you see what youre doing to me".
Maar ook met een nummer als:
"When will I see you again", ge
schreven door Kenny Gamble en
Leon Huff, een stukje muziek
van "grote klasse" dat door The
Three Degrees op de Juiste waar
de wordt geschat. En niet te ver
geten het ruim zeven minuten du
rende "If and when". Kort gezegd:
een "dijk" van een plaat. B.v.L.
"Planet waves" Bob Dylan
Asylum Records AS 53 003
Een nieuwe Dylan, een nieuw ge
luid? Bange vraag bij het uitko
men van "Planet waves" voor de
Dylanfans, die vol zorg hebben
gezien hoe de grote meester eerst
de volslagen mislukkingen "Self-
portrait" en "New Morning" op de
markt bracht, en vervolgens niets
meer. Alles wat daarna versche
nen, is oud werk, louter uitge
bracht omdat Dylans vorige pla
tenlabel geen "take" ongebruikt
wilde laten.
"Planet waves" is in elk geval
een nieuwe Dylan. De plaat bevat
in tegenstelling tot "Selfportrait"
uitsluitend nummers van Dylan
zelf. en in tegenstelling tot de
laatstverschenen LP's uitsluitend
nieuw werk. Tot zover zit het dus
allemaal snor.
Of er sprake is van een nieuw
geluid is vers twee. Naar mijn
idee niet. Ik meen, dat Dylan op
"Planet waves" leunt op "John
Wesley Harding" enerzijds, en op
"Nashville Skyline" anderzijds. De
muziek lijkt me grotendeels een
combinatie van deze twee LP's,
terwijl de strekking van de tek
sten vooral doet denken aan
"Nashville Skyline". Dat wil zeg
gen: veel liefdesliedjes, die nu
eens optimistisch, dan weer heel
teder klinken.
Conclusie uit dit verhaal: "Pla
net waves" biedt wel een nieuwe
Dylan, geen werkelijk nieuw ge
luid. Over de kwaliteit van de
muziek is daarmee overigens nog
weinig gezegd. Welnu, deze lijkt
mij lager te liggen dan die van
bijvoorbeeld "John Wesley Har
din", maar veel hoger dan die
van "New morning", of "Selfpor
trait". Dylan heeft de "moeilijk-
doenerij" verlaten, wat betekent
dat hij niet meer de diep door
leefde nummers zal maken die
hem groot gemaakt hebben.
Hij is echter ook de holle niets
zeggendheid van zijn laatste werk
te boven gekomen. Als hij nu
een liefdesliedje zingt, is het in elk
geval een intelligent lied, en wat
nog belangrijker is, Dylan staat
er achter. Daardoor worden op
"Planet waves" nummers ais
"Going, going, gone", "Dirge",
You angel, you" en vooral "Wed
ding song" zeer de moeite waard.
De begeleiding van de Band
draagt daar het spreekt van
zelf !t nodige aan bij. Ik ge
loof niet, dat ik tot nu toe eeti
Dylan-LP heb gehoord die in
strumentaal zo fijn in elkaar zit.
Al met al een LP, die lijkt aan te
geven, dat er uit de as van de oude
Dylan een nieuwe, ook interes
sante aan het groeien is, dat Dy
lan over het dieptepunt heen is.
Het enige dat "Planet waves" ont
siert, is het feit dat Juist het
zwakste nummer "Forever young"
tweemaal uitgevoerd wordt, eerst
langzaam, dan snel. De snelle
versie is overigens wel heel wat
beter te pruimen. BVD
Non stop dancing 1974 Ja
mes Last Polydor 2371 444.
Al enkele Jaren brengt James
op gezette tijden een „non stop
dancing"plaat uit, zoals zijn
broer Kaï Warner dat doet in de
„Go in". Hij verzamelt wat pas
send hitwerk en doet een greep
in het verleden en rijgt ze dan
aaneen tot een stukje gezellige
amusementsmuziek. De arrange
menten zijn over het algemeen
van goede kwaliteit en de presta
ties van het orkest laten ook wei
nig te wensen over. Het instrtf*
mentale werk van James La»
laat de Duitse dirigent echter
overstemmen door een groep jon
gelieden, die op een vrij ongeor
dende manier meezingen met de
schlagers. Voor een feestavondje
is dat beslist niet hinderlijk, maar
wel voor de luisteraar die de plaat
in huiselijke kring afdraait. Ver
gelijken we daarmee de drie
"classics-elpee" van Last dan
stelt deze rieuwe schijf van Ja
mes me toch wel teleur. B.v.L.
Carly Simon- Hotcakes. Ne
gram- ELK 52005.
Hotcakes van Carly Simon is in
verscheide opzichten een verwach
tingsvolle elpee. Niet alleen omdat
de zangeres voor de hoes heeft ge
poseerd enkele maanden voordat
zij beviel van een dochter, maar
vooral omdat deze langspeler in
Amerika al goud omrand was
voor die uitkwam. In de VS danst
Carly Simon dan ook soepel over
de treden van de hitladder sinds
zij met steun van James Taylor
en Mick Jagger haar single You're
so vain naar de top zong.
Die kreet werd niet vergeefs ge
slaakt. Carly, die haar carrière
begon met haar zusje Lucy onder
de artiestennaam The Simon Sis
ters, forceerde daarmee de door
braak als solozangeres nadat twee
elpees weinig hadden gedaan. In
Amerika staat iedere plaat van
haar sindsdien borg voor 'n kas
succes.
Niet in de laatste plaats dank
zij haar geweldige creativiteit en
veelzijdigheid. Daarvan legt Car
ly op de elpee Hotcakes volop ge
tuigenis af. Zij begeleidt zichzelf
op gitaar en piano in nummers
waarvan de merendeels door haar
geschreven teksten in de wereld
van de lichte muziek lyrische
hoogstandjes genoemd kunnen
worden. Dynamische Carly Simon
heeft bovendien de nodige varia
tie aangebracht, wisselt soepel
van toonhoogte, heeft b.v. van de
titelsong Hotcakes een lekker
swingend nummer gemaakt en
doet met echtgenoot James Tay
lor in Mockingburd denken aan
April Stevens en Nino Temple.
Daarnaast is gekozen voor enkele
sfeervolle ballades, zodat aange
nomen mag worden dat Hotcakes
er ook in Nederland wel zal in
gaan als koek. .JP.
