Eryls droom werd
afschuwelijke werkelijkheid
DROMEN,
ANGSTGEVOELENS.
VISIOENEN
AG 4 FEBRUARI 1974
oktober 1966 rende de
•ige Eryl Mai Jones uit een
in Zuid-Wales direkt na het
i naar haar moeder toe om
ite vertellen wat ze had
^nd. „Mama, je moet naar me
jn, ik heb gedroomd dat ik
""School ging) maar de school
ier niet meer. Er was iets
[overheen gevallen",
t moment herinnerde Eryls
zich een twee weken eerder
fcte opmerking van haar
ftje, een voor een meisje van
jftijd wat vreemde gedachte
p, had ze toen gezegd, „ik ben
ng om dood te gaan". Haar
had toen de opmerking
Ln met de woorden „waarom
je toch over doodgaan, daar
jnog veel te Jong voor", maar
jisje bleef volhouden. „Ik ben
pg om dood te gaan omdat
■samen met Peter en June zal
[morgen 21 oktober werden
ipmerkingen op afschuwelijke
bewaarheid toen miljoenen
^sintels na twee dagen hevige
begonnen te schuiven en
van het mijnwerkersdorpje
i in Zuid-Wales wegvaagden,
jdvierenveertig mensen, 28
lenen en 116 kinderen,
:F
Stol
j de dood onder de zwarte
Onder de omgekomen
ai bevond zich Eryl Mai
én haar klasgenootjes Peter
ae van de Pantglas Junior
de miljoenen mensen die de
Ie dag aan het televisietoestel
terd zaten om de reddingsak-
volgen bevond zich ook de
se psychiater dr. J. C.
een wetenschapsman die
er geïnteresseerd was in
m,ülingen en voorgevoelens. Hij
een tijdlang bezig een boek
rijven over gevallen waarin
I overleden op de precieze
jiie hun was voorspeld door
i of een tijd waarvan zijzelf
pS(prgevoel hadden gehad. Maar
voorspellingen hadden
je ramp in Aberfan voorspeld
I worden? Dr. Barker wist
its van de vele mensen die op
h of andere manier de
voordat die gebeurde,
IT aangevoeld of in dromen
Naar aanleiding van enkele
in de pers over mensen
^telden dat ze over de ramp
hadden voordat die
besloot dr. Barker een
;k in te stellen. Hij nam
met de redakteur
lappen van de Londense
Standard", Peter Fairley,
hem een oproep in zijn
;n krant te plaatsen om in
te komen met degenen die
Roelens hadden gehad over de
lenissen in Aberfan.
Roelens die anders nooit aan
pht zouden zijn gekomen,
pen binnen. Binnen twee
ontving de Evening Stan-
fj76 brieven, een aantal dat
tot tweehonderd nadat de
pchologische Research af de
in de Universiteit van Oxford
jortgelijke oproep had laten
h in het zondagsblad The
de antwoorden deze eerste
slegeven werden na de ramp
iWr. Barker zeer zorgvuldig te
Zestien brieven legde hij
meer terzijde. Van de
leven zestig brieven konden
an een voorgevoel over
worden gevestigd, omdat de
in kwestie zijn voorgevoel
de ramp had opgeschreven,
anderen had verteld. Uit
[kwam alleen de dramatische
[waarin de moeder van de
>men Eryl Mai Jones de
roelens van haar dochtertje
sef.
olen
'ran de voorgevoelens bleken
'i van de ramp te zijn. De
eschreef, dat hij kolen zag
en over een dorp, een ander
[gedroomd over een aantal
Jongens en meisjes in het
pie costuum van Wales die in
bel werden opgenomen. Ook
b de voorgevoelens vaak in
afhankelijk van bijvoor
iet beroep.
Sybil Brown uit Brighton
fle over een schreeuwend kind
een telefooncel dreigde te
verzwolgen door een zwarte
1' Zelf was mevrouw Brown
iiste van beroep.
Mer opvallend was de droom
It van een man van middelba-
jtijd in Noord-Engeland die de
voor de ramp in een droom
[oord Aberfan temidden van
thitterend licht zag verschij-
Het woord had geen enkele
[nis voor hem en hij zou het
[vergeten als hij niet de
pe dag over de radio van de
vrouw droomde alleen
in een berg kolen
hreef daarbij dat de droom
vas bijgebleven omdat een van
elders een bijzonder vreemd
droeg. Zij was bijzonder
okken toen zij twee dagen na
np op de televisie plotseling
ontdekte waarover zij
md had. Zijn ongewone
leksel zag er precies zo uit als
r droom. Vier mannen en drie
)n bleken de dagen voor de
aan acute mentale en
moeilijkheden te lijden,
anderen hadden last van
kende gevoelens, dyspnoea,
briefschrijvers deelden
at zij al eerder dezelfde
Kinderen spelen op de plaats waar in Aberfan eens de Pant
glas Junior School stond. „Er viel iets zwarts overheen
symptomen hadden gevoeld vlak
voor een rampzalige gebeurtenis.
Het grote aantal antwoorden op het
specifieke geval Aberfan zetten dr.
Barker aan het denken. Zouden
deze voorgevoelens in de toekomst
gebruikt kunnen worden? Naar
aanleiding van zijn ervaringen
schreef hij in Januari 1967 in de
„Medical News Tribune" in Londen:
„Terwijl ik de brieven onderzocht
realiseerde ik mij dat er een einde
moest komen aan de pogingen
voorspelling te bewijzen, of af te
wijzen. In plaats daarvan moeten
we proberen de voorspellingen te
benutten met in ons achterhoofd de
gedachte toekomstige rampen te
voorkomen".
Het was dr. Barkers plan een
centraal punt in te stellen waar de
mensen hun voorgevoelens heen
zouden kunnen sturen. Dr. Barker
was ervan overtuigd dat de ramp in
Aberfan inderdaad had kunnen
worden voorkomen omdat de
verschillende voorgevoelens als een
legpuzzel in elkaar pasten en een
duidelijk beeld gaven van wat er te
gebeuren stond.
Bureau
In Januari 1967 richtte hij samen
met Peter Fairley van de „Evening
Standard" het „British Premonitions
Bureau" op, het waarschuwing- of
voorgevoelensbureau. Fairley stemde
erin toe het bureau gedurende een
jaar te leiden en het publiek via
pers, radio en televisie uit te
nodigen hun voorgevoelens in te
sturen zodat er een registratie kon
worden opgebouwd.
De zestig mensen die iets over
Aberfan hadden gezien, werd ver
zocht contact op te nemen met het
bureau als ze weer bijzondere
dromen of visioenen hadden. Dr.
Barker hoopte in het experimentele
jaar in aanraking te komen met
mensen die regelmatig goede voor
spellingen zouden insturen.
Die hoop bleek niet ongegrond. Het
eerste Jaar leverde vijfhonderd
voorgevoelens op, voornamelijk over
vliegtuigongelukken en aardbevin
gen. Aan het einde van het Jaar
bleek dat zes mensen regelmatig
goede voorspellingen in stuurden. Er
zaten vier vrij nauwkeurige beschrij
vingen bij van de moord op Robert
Kennedy en één van de brief
schrijvers zond veertien dagen voor
de moord, aldus Fairley, tevens de
naam van de moordenaar in als
Tirhan Tirhan (moest zijn Sirhan
Sirhan),
Talenten
Volgens Fairley die, nu als
redakteur van het grote blad „TV
Times", het werk van de in 1968
overleden dr. Barker bleef voortzet
ten, zijn na ruim zes Jaar drie
„talenten" overgebleven; een Londen
se balletlerares, een telefoniste uit
Londen en een Journaliste uit
Surrey.
In tegenstelling met media als
bijvoorbeeld Jane Dixon uit Ameri
ka, die haar voorspellingen in
tientallen kranten tegen geld
verkoopt, zijn de drie Britse talenten
mensen die regelmatig verbaasd
staan over zichzelf maar in het
bureau van Fairley eindelijk een
adres bezitten dat hen begrijpt en
steunt.
De voorspellingen zijn te regelmatig
en te accuraat om alles op het
toeval te schuiven. De meeste
voorspellingen komen ongeveer twee
weken na de droom of het visioen
uit.
Zegt Fairley, die wij spraken in zijn
kantoor aan de Tottenham Court
Road in Londen: „Wij geloven
helemaal niet dat we nu het bewijs
hebben ontdekt dat er zoiets als een
voorspelling bestaat. Het is ook
niet ons doel met wetenschappelijke
bewijzen aan te komen. We weten
dat er iets gebeurt en wij hebben
interessant materiaal. Het wachten
is steeds op de voorspellingen met
juist dat detail die ze tot een
volledige treffer maken".
Elke ingestuurde voorspelling die
blijkt uit te komen krijgt een aantal
punten, maximaal vijf voor onge
woonheid, vijf voor accuratesse en
twee voor de Juiste tijd. Volgens
Fairley leverden de eerste duizend
brieven die het bureau ontving 25
brieven op met een score boven de
tien, voorspellingen waar niet veel
aan ontbrak.
Droomweek
Het hoge aantal punten kan pas
worden behaald als bijvoorbeeld de
vele voorspellingen over vliegtuigon
gelukken ook aangeven waar,
wanneer en hoeveel doden. Tijdens
'n door de "TV Times" georganiseer
de Nationale Droomweek in Enge
land beschreef een inzender dat hij
's avonds niet kon slapen als gevolg
van ernstige hoofdpijn. Hij had de
indruk dat de hoofdpijn veroorzaakt
werd door een komende gebeurtenis
Toen hij een paar minuten toch
wegzakte, aldus de brief die aan het
Premonitions Bureau werd gestuurd,
zag hij in een droom een vliegtuig
neerstorten op een eiland in de
buurt van een begraafplaats. Hij
voegde eraan toe dat voor zover hij
uit de droom kon opmaken er 124
slachtoffers zouden zijn en dat de
begraafplaats in de buurt van
Nicosia moest liggen op het eiland
Cyprus. De tijd van het ongeluk
wist hij niet.
Drie weken later stortte bij Nicosia
een vliegtuig neer; 124 personen
vonden in de buurt van een
begraafplaats de dood. Toevalstref
fer?
De man, Alan Henscher, bleek dan
wel over een grote dosis geluk te
beschikken want ook al in 1967 had
hij in een brief aan het bureau een
ongeluk in Engeland beschreven met
Juiste gegevens over de oorzaak,
plaats, doden en vertrek en
aankomstplaats van het toestel. Ook
hier echter ontbrak weer de
tijdsaanduiding; het ongeluk ge
beurde twee weken later.
Amerika
Begin 1968, vlak voor zijn dood,
bezocht dr. Barker de Verenigde
Staten om daar onder meer een
aantal lezingen te houden over net
British Premonitions Bureau. Dat
zelfde jaar werd ook in Amerika een
bureau voor voorgevoelens opgericht,
het Central Premonitions Registry.
Drie jaar later stonden in New York
al meer dan tweeduizend voorspel
lingen geregistreerd. Volgens Fairley
onderscheiden voorspellende dromen
zich van andere dromen, omdat
degene die droomt vrijwel nooit in
een voorspellende droom is betrok
ken. De meeste briefschrijvers zien
de droom als een onafwendbare film
aan zich voorbijtrekken.
Voorspellingen hoeven niet alleen in
dromen voor te komen. Fairley:
„Het kan gebeuren dat Je in een
stoel zit, wat voor je uit staart en
dat je in een flits iets ziet gebeuren.
Zo schreef iemand ons dat toen hij
de liberale partijleider Jeremy
Thorpe op de televisie zag hij
opeens een beklemmend gevoel
kreeg, omdat hij plotseling wist dat
Thorpe iets ernstigs zou overkomen
ir. zijn privé-leven waarbij zijn
vrouw betrokken zou zijn. De
briefschrijver schreef, tien dagen
voordat zijn gevoel bewaarheid zou
worden, aan ons bureau dat de
vrouw van Thorpe waarschijnlijk
binnenkort het leven zou verliezen".
Verrassend klein is het aantal
mensen dat er een grapje van
maakt door zomaar voorspellende
dromen te beschrijven. Bijna alle
inzenders zijn serieuze mensen die
met hun droom en gevoelens geeó
raad weten omdat ze voelen dat iets
onafwendbaars te gebeuren staat.
Kennedy's
Waarschijnlijk heeft ieder mens
onbewust wel een stukje voorspel
lingsgave - waar zou anders het
woord voorgevoel vandaan komen? -
maar het komt juist bij de
briefschrijvers duidelijker aan de
oppervlakte.
Voorspellingen zijn niet aan geogra
fische grenzen gebonden, alhoewel is
gebleken dat de voorgevoelens
meestal gebeurtenissen uit eigen
land betreffen. Uit Amerika kwamen
geen berichten binnen over Aberfan
terwijl Engeland minder gegevens
opleverde over de favoriete droom-
voorspelling in Amerika, de Kenne
dy's. Zowel de moord op Robert a's
het auto-ongeluk van zijn broer Ted
met Mary Kopechne zijn zeer
duidelijk in brieven aan het
Amerikaanse bureau beschreven.
Behalve de briefschrijvers kijken de
mensen van de Premonitions
bureaus zelf ook wel eens in de
toekomst. Afgezien van de weten
schappelijke waarde hoopt men in
de toekomst toch nog eens gebruik
te maken van de voorspellingen. In
Amerika en Engeland is gebleken
dat sommige grote rampen in beide
landen zijn voorspeld in brieven aan
de bureaus.
Wanneer in de toekomst het aantal
voorgevoelensbureaus zich zou uit
breiden en er met deskundigen een
regelmatige uitwisseling van gege
vens kon plaatsvinden, zou het niet
tot de onmogelijkheden behoren de
gegevens uit verschillende landen in
elkaar te passen als het over een
bepaalde ramp gaat die daardoor
misschien afgewend zou kunnen
worden.
Uit de verschillende details zou een
duidelijk beeld kunnen ontstaan van
een te gebeuren ongeluk. Maar er
zal natuurlijk nog heel wat moeten
gebeuren voordat een vliegtuig aan
de grond blijft staan, omdat uit
verschillende voorspellingen is geble
ken dat het zal neerstorten.
De Amerikaanse schrijver Herbert
Greenhouse heeft in zijn boek over
droomvoorspellingen, „Een sprong in
de toekomst" een levendige beschrij
ving gegeven hoe op die manier de
ramp met de Titanic had kunnen
worden voorkomen. Intensieve on
derzoeken hebben uitgewezen dat
vooral ten aanzien van de ramp met
de Titanic - april 1912 1502 doden -
tientallen vrij nauwkeurige voorspel
lingen zijn gedaan door mensen die
op geen enkele wijze als fantasten
of zo bekend stonden.
Het voorkomen van ongelukken,
rampen en moordaanslagen is nog
steeds een toekomstblik, maar
bekend is dat vooral in Oost-Europa
en Rusland steeds meer wetenschap
pelijke instituten zich met droom
voorspellingen bezighouden en won
derbaarlijke resultaten hebben be
reikt.
Nederland
Ongetwijfeld zijn er in Nederland
ook een groot aantal .mensen die
dromen, angstgevoelens en visioenen
hebben gehad van gebeurtenissen
die nog moesten plaats vinden.
Waarschijnlijk bleef zoiets in de
familiekring omdat er geen centraal
punt is dat de voorspelling kon
registreren en op nauwkeurigheid
testen.
Misschien zijn er mensen geweest
die over een treinramp hebben
gedroomd en twee of drie weken
later tot hun schrik bemerkten dat
de ramp bij Harmeien veel
gelijkenis vertoonde met hun
droombeelden. Misschien zijn er
zelfs mensen die het aantal loden
voorspelden, maar er niet over
durfden te praten uit angst
uitgelachen te worden en er na ie
ramp niet over konden praten
omdat de voorspelling toen niet
meer te controleren viel.
Herbert Greenhouse beschrijft in
zijn boek pen Nederlandse vrouw die
twintig dagen voor de stormramp in
1952 waarheidsgetrouw droomde dat
haar huis onder water zou komen te
staan tijdens een overstroming.
Het zou misschien aanbeveling
verdienen wanneer de dromers
onder ons eens een soort dagboek
zouden bijhouden en anderen van
him dromen op de hoogte stelden -
als een controle - om zo zichzelf te
testen in hoeverre hun dromer» "<>n
waarschuwing inhielden. Met de
steeds grotere belangstelling die voor
dit onderwerp bestaat in Engeland,
Amerika en achter het IJzeren
Gordijn zal Nederland misschien
ook wel binnenkort een Droomvoor
spellingen bureau rijk kunnen wor
den. Het is een nog nauwelijks
ontgonnen gebied.
