on Koot protesteert tegen
verpesten van ons land"
WINTERHULP
)r. W. Drees sr. over de
Nederlandse Watergate
''Ondanks de sjeiks
toch in de kussens
)AG 21 DECEMBER 1973
j wij stapelgek geworden, dat
vertrouwde, waardevolle
laten onteigenen en plat gooi-
öreken, buurten laten ruïne-
rachten laten dempen? Dat
Ton Koot, van 1948 tot
itvoogd van het Muiderslot en
verdediger van ons steden-
rich af in „Help! ze verpesten
het zoveelste boek van
d, dat aan behoud en her
waardevolle oude architec-
i gewijd (uitgave A. J. G.
jolt, Naarden, prijs f 27,50).
eigenlijk staan wij toe,
gzaam maar zeker onze weer-
{ijngetekende silhouetten van
i dorp in ons daarvoor zo ge
wijde landschap worden ver
door hoge smakeloze bouw-
aarom laten wij Hol-
Zeeuwen, Friezen, Gronin-
,n, op en in het wa-
i opgegroeid onze rivieren,
ren verslonzen en ver
tot de verderfelijkste open
Wie kan beter dan wij we
nzeer daardoor het biologisch
verstoord, het grondwa-
de funderingen aan-
rorden?
indruk mocht hebben, dat
spraken van Ton Koot op de
bladzijde van zijn boek wat
?en zijn, moet wel even door
lezen. Hij schrikt dan
(met tai van foto's gedemon-
verwoesting, die in tal van
plekjes van ons land wordt
„Mogen er geen beken
het land kronkelen, geen
meer ontspruiten? Moe-
zand- en landwegen opge-
met hun beschuttend om-
bomenrijen „rasiert und as-
worden? Moeten de boch-
Rijn en Amstel om karak-
snelweg- of schietbaan ef-
teweeg te brengen?
verzuipen, in beton, in pro
benepenheid, in lawaai, ver
lucht, vergiftigd water, in
ilvaart! Wij zijn de
slachtoffers van tekentafel-
grondspeculanten en
ters".
linkt wat hard en onver
dat toornig protest van Ton
jen de barbarij van onze tijd,
rat deze kenner-bij-uitstek
mds natuurlijke en stedelij-
onheid aan feiten ter tafel
dan ook geen kleinigheid,
er eigenlijk aan te doen?
elen ons te klein, ontwapend,
machteloos tegen een
ollende machinerie, die ons
[hoon, onze duinen, wadden,
inken, essen, heiden en on-
aan ons ontneemt of op-
immens uitgerolde asfalt-
iïat kan „ik" met blote han-
een mond, die hier alleen
maar HULP kan roepen, doen te
gen deze nauwlettend berekenende
verdelgingsmachinerie? Maarer
zijn duizenden, miljoenen „ikken".
Wij zijn óók nog kiezers, die hun
stem kunnen uitbrengen op die on
zer kultuurbewuste politici, die
waard zijn ons land, onze provincie
onze gemeente te besturen, die in
plaats van kul tuur verslinders, kui
tuurdragers moeten zijn. We zijn
een democratisch land. Nou, stelt
dan betere kandidaten. Stèmt dan
betere kandidaten! Het gaat om u-
zelf, om uw kinderen te doen verke
ren in een menswaardig woonklimaat,
leefmilieu".
Onder de druk van de na-oorlog-
se woningnood is er vaak maar
raak gebouwd en wie durfde oppe
ren, „dat de binnensteden in haar
oorspronkelijke behuizing waarde
volle elementen bevatten, dat de hui
zen behalve voor de bewoning, ook
door hun bouw en stijl, het karak
ter en de aantrekkelijkheid van
zo'n binnenstad bepaalden, ook het
eigene beklemtoonden, de sfeer, de
vertrouwelijkheid, wie dat alles op
merkte vond noch in het Parlement,
noch in de Raadszalen voldoende
weerklank, zoals wij uit bittere er
varing weten", aldus Koot.
Die waarschuwingen zijn niet van
vandaag of gisteren: precies hon
derd Jaar geleden schreef de ver
maarde Victor de Stuers een artikel
in „De Gids" over „Holland op zijn
smalst". Hij klaagde over langdurige
verwaarlozing en het ontbreken van
weerklank voor de stemmen, die zich
tegen de vernieling verheffen. Toch
groeide het verzet steeds meer en
in 1911 kwam de „Bond Heemschut"
tot stand om zoveel mogelijk te wa
ken voor de schoonheid van Neder
land. Die bond ging later ook parti
culieren tellen,., maar aanvankelijk
waren het organisaties van archi
tecten, kunstenaars, toeristen, oud
heidkundigen en hotelhouders, die
in „Heemschut" een contactorgaan
vonden. „Heemschut", een felle toon
niet schuwend, is een stuwende
kracht gebleken bij het stimuleren
van restauraties, monumenten
zorg en de woonsfeer in het alge
meen. Ton Koot was er ruim 25 Jaar
de zeer ijverige secretaris van.
„De legende, dat Heemschut-idee-
en voortsproten uit de breinen van
een groepje conservatieve oude da
mes en heren, die niet los konden
komen van hun Jeugdherinneringen
en hardnekkig bleven pleiten voor
het behoud van oude huisjes, kreeg
een geduchte knauw in de zestiger
jaren", schrijft Koot. Jarenlang
hadden de besturen van de Bond
en van de verwante oudheidkundige
verenigingen het gemeentebestuur
van Amsterdam voorgehouden,
dat zijn politiek van afbraak cata
strofaal was voor de betekenis en de
schoonheid van Amsterdam en niet
het minst voor zijn bewoners. „De
argumenten waren sterk, de toon
steeds feller, de verhouding slech
ter. En zietDaar stond
plotseling een hippe Jeugd op, die
zich druk maakte over het behoud
van de Amsterdamse binnenstad, zich
verzette tegen doorbraken, bevriezing
van wijken, slopingen, enz".
Inderdaad heeft de Heemschut
gedachte steeds meer veld gewon
nen en zelfs zijn politieke partijen
met schroom begonnen, aldus Koot,
het behoud van het stadskarakter
in haar partijprogramma's op te ne
men, helaas vaak te laat. Ik zou
aan deze opmerking van Koot willen
toevoegen, dat de oud-Hollandse
waarheid, dat „de cost voor de baet
uytgaet", tot vele „vroede vaderen"
(„Vroed" is een oud woord voor
„wijs"!) nog niet is doorgedrongen.
Onbegrijpelijk vind ik, dat tal van
besturen geen flauwe notie hebben
van de financiële attractie van
die oude steden en dorpen. Mis
schien niet op korte termijn, maar
dan toch zeker op de lange duur.
En van stads- en dorps- en pro
vincie-besturen mag men toch ver
wachten, dat ze verder kijken dan
hun neus lang is. Ik denk in dat
verband altijd aan Koning Lodewijk
gouden eieren. „Amoveren" (oprui
men, slopen) van oude stadskernen
is vaak het wachtwoord om het ver
keer ruimere toegang te verschaf
fen. Toegang waarheen? Naar iets
dat eerst door datzelfde verkeer is
weggewerkt. Vreemder kan het niet:
wegen maken naar een doel, dat
dóór die wegen gaat verdwijnen. De
triomf der doelloosheid!
Ton Koot laat die oorzaken van
de aanvallen op stadskernen in het
midden en rept slechts terloops
over de auto. Bij hem gaat het om
het bewaren van oude schoonheid,
ongeacht de motieven van bedrei
ging. Wie nu denkt, dat de strijd
om behoud een verloren zaak is, ver
gist zich. In een stad als Amster
dam hebben de vereniging „Hendrick
de Keyser", de „Amsterdamse
Maatschappij tot Stadsherstel N.V.",
de „Stichting Diogenes", de vereni
ging „Levend Monument", „Amster-
daad '75" en „Stadskern Amsterdam"
zeer veel ten goede kunnen keren.
Enorm belangrijk, bleek de activi
teit van buurtcomité's, die het een
voudig vertikten de ondergang van
bepaalde woonwijken te aanvaarden.
Twee foto's van de Driehoekstraat in
de Jordiaam, resp. van voor de Twee
de Wereldoorlog en tien Jaar later,
tonen aan dat er vaak verrassende
resultaten bereikt zijn. Maar de ziel
loze fort- en bunkerbouw heeft zo
wel in de hoofdstad als daarbuiten
Door C. J. Rotteveel
(Ludwig) II van Beieren met zijn
fantastische lustsloten in
Neuschwanstein, Linderhof en
Herrenchiemsee. De man liet, met
zijn architectonische escapades, een
financiële ruïne achter, maar
nu stromen er elk Jaar honderddui
zenden naar die bouwwerken toe om
de capriolen van een bizarre vorst
te bewonderen.
Toegegeven, de vergelijking gaat
slechts ten dele op, maar in één op
zicht wél: wat nu als een financië
le last wordt gezien, vormt in de
toekomst, ja zelfs in de naaste toe
komst en eigenlijk al in het heden
een bijzondere attractie. Hoe groter
het aantal torenflats in de nieuw
bouwwijken, hoe aantrekkelijke
èn kostbaarder het bezit van oude
stadskernen. Dat zijn onze kastelen
van de .gekke Ludwig"!
Helaas is er in vele gevallen voor
tijdig gebukt voor Koning Auto. Op
zichzelf is dat een gemakkelijk ver
voersmiddel, maar „vervoer" veron
derstelt toch een doel. En als Je, om
ruimte voor vervoer te scheppen, de
„doelen" gaat vernielen, betekent
dat het slachten van de kip met de
RS SCHRIJVEN
aemen van brieven ln
rubriek behoeft niet te
enen dat de redactie
met de inhoud eens is.
redactie behoudt zich
mboven het recht voor
ijdragen te weigeren dan
te korten.
Menigeen herinnert zich uit de
Duitse bezettingsjaren de propagan
da voor een op zichzelf goed lijkend
doel, dat werd omschreven als Win
terhulp. De fatsoenlijke Nederlander
hield zich van deze Winterhulp afzij
dig, omdat hij voelde dat de presen
tatie vals was en omdat hij niet wen
ste mede te werken aan iets, dat de
vijand zou kunnen bevoordelen.
Het Medisch Comité Nederland
Vietnam vraagt thans hulp voor *n
project, dat menige Nederlander on
duidelijk en ongewenst acht. Dat
sommigen voor dit project propagan
da maken, is hun zaak. Maar ik
vind het onjuist dat zoiets geschiedt
bij de sectie Geschiedenis, Werkka
mer Oude Geschiedenis der Rijks
universiteit, aan de voorgevel van
Rapenburg 16. Het is onbegrijpelijk
dat het bestuur van de Leidse Uni
versiteit een dergelijke exhibitie zelfs
maar duldt.
H. J. WITKAM,
Rapenburg 21,
Leiden.
Mis in het weekblad 'Ac-
is ook in onze kolommen
sen ingezonden stuk) ge
oreerd, dat Nederland kort
de Tweede Wereldoorlog
soort "Watergate-affaire"
hebben gekend. Dr. W.
fs sr., destijds premier, zou
ioongesprekken van minis-
Sassen met dr. Beel in het
>malige Batavia hebben la-
ifluisteren. Dr. Drees rea-
d hierop als volgt.
een boek van mr. dr. C.
over deze periode van de re-
Nederlandse geschiedenis is
&en, dat ik op dit punt niets
Sedaan. Mr. Smit schrijft
ten onrechte, dat de toen-
Se minister van Buitenland-
mr. Stikker telefoonge-
toen heeft doen afluisteren,
fan hij notities te mijner
ds bracht. Ik heb één keer 'n
Ie ontvangen, waarvan later
dat die van Buitenlandse
afkomstig was. Daarin
n het kort de inhoud weer-
an een gesprek, dat
ter Sassen, die als minister
Overzeese Gebiedsdelen ont-
had genomen wegens me
ningsverschil met de overige le
den van het kabinet en als wiens
opvolger reeds minister Van
Maarseveen was aangewezen, voor
zijn afscheid op zijn departement
nog radiotelefonisch had gevoerd
met dr. Beel. Sassen, KVP'er, had
Beel, eveneens KVP'er, gevraagd,
nu Sassen heen ging, ontslag te
nemen als hoge commissaris. Bee.
ging daar niet op in.
De kwestie had daarmee geen
zakelijk belang meer. Ik heb de
notitie doorgezonden naar Van
Maarseveen, zowel omdat hij nu
minister van Overzeese Gebieds
delen was, als omdat ook hij
KVP'er was, zodat het gebeurde
voor hem in eigen politieke kring
betekenis kon hebben. Dit is al
wat er gebeurd is.
Ontkend is voor zover ik weet
niets anders dan dat ik een op
dracht had gegeven. Later is ook
niets anders bevestigd dan hierbo
ven beschreven.
Wat het verwijt betreft, dat ik
het bewuste stuk nog altijd niet
heb vertoond, zijn de feiten de
ze: ik heb het nota bene maar 'n
paar uur in mijn bezit gehad,
geen afschrift gemaakt of laten
maken, maar gestuurd naar het
adres waar het het meest thuis
hoorde.
Tenslotte nog de opmerking dat
het ging om een radiotelefonisch
gesprek en dat het zeer twijfel
achtig is, of minister Stikker, zo
als mr. Smit stelt, het gesprek, of
zoals hij het ten onrechte meent,
meerdere gesprekken, zou hebben
laten afluisteren. Hoe kon men
weten of en zo Ja op wel tijdstip
Sassen met Beel zou telefoneren.
Het was een tijd van grote politie
ke spanning in verband met In
donesië en het is aannemelijk dat
Buitenlandse Zaken, evenals in
lichtingendiensten van sommige
andere landen zullen hebben ge
daan, geregeld wat door de lucht
ging liet beluisteren, waarbij het
gesprek Sassen-Beel te zijner
kennis kwam. Iedereen die een
gesprek via de lucht voerde, kon
weten dat anderen daarvan ken
nis konden nemen zonder enige
overtreding te begaan.
En dat is dan het Nederlandse
Watergate-schandaal
DR. W. DREES SR,
Beeklaan 502,
Den Haag.
veel verwoest. Koot somt er heel wat
van op. Helaas, vele stads- en dorps
besturen ontbreekt het aan inzicht in
de harmonie van oude stadswijken.
En toch (Koot vestigt daar na
drukkelijk de aandacht op) vormen
de beschermde monumenten niet
meer dan 1% van het totale hui
zenbestand. "Het is Juist het kleine
percentage woonhuizen, dat in de zee
van moderne huisvestingsmogelijk
heden de kernen vormt, die het ka
rakter bepalen van de steden en dor
pen. Wie over Amsterdam in goede
zin spreekt bedoelt bepaald niet de
Zaanbuurt of de Pijp, ook niet Bui-
•tenveldert of Slotervaart, maar ziet
de stad binnen de Singelgracht voor
zich. Zo denkt men ook bij Gouda,
Groningen, Breda, Maastricht, Zie-
rikzee, Zwolle, Elburg, Sneek, Coevor-
den, Enkhuizen om een greep te
doen niet aan de buitenwijken met
hun woningwetwoningen, industrie
wijken, hun villa's of flattorens,
maar aan hun kernen rond de markt,
de kerk, het raadhuis of het waagge
bouw. In Nederland zyn wij zo for
tuinlijk een rijk bezit aan karakte
ristieke kernen te hebben. Wie in
nieuwe landen komt, in wat de Nieu
we Wereld heet, of ook in eigen nieu
we landwinningen, leert pas goed be
seffen wat men daar mist en hoe
waarachtig kenmerken onze eigen
oude steden en dorpen zijn. Elk met
him eigen gezicht, dat niet te verwar
ren is met welk ander ook".
Jawel, maar kan en moet de ge
meenschap dergelijke oude centra als
musea in stand houden of moet zij
rekening houden met de nieuwe tijd?
Koot zegt hiervan: "Zodra stadsbe
stuurders gaan uiltroepen dat men
van de stad geen museum moet ma
ken en de "vooruitgang" niet moet te
genhouden, dan weet men alweer uit
welke hoek de wind waait. Wij heb
ben fonkelnieuwe moderne panden
in drukke straten te gronde zien gaan
en in historische gebouwen zaken
zien floreren. Wij kennen oude stads
wijken waar fantastische zaken wor
den gedaan en die een naam heb
ben, die ver buiiten de grenzen van
het land gaat en wij kennen een
veelvoud van hypermoderne Ne
derlandse stadswijken (door de
Franse kunstenares Jacqueline Du-
li éme spottend levende begraafplaat
sen genoemd) waar ondernemende
middenstanders in het faillissement
werden gestort. Zowel het hanteren
van het begrip "museum" als dat van
de "vooruitgang" blijkt in dit ver
band loos".
Het is verheugend, dat „Heem
schut" niet alleen een strijd-organi-
satie is, die met waakzaam oog op de
bres staat voor behoud van oude
schoonheid; in vele gevallen hebben
bestuurlijke instanties zich tot de
Bond gewend om een advies
alvorens tot acties over te gaan,
die voor de schoonheid noodlottige
gevolgen konden hebben. Dat vra
gen om advies gebeurt gelukkig nog.
Kort geeft het voorbeeld van Bun
schoten, waar in 1961 een raadslid
de gedachte opperde in het kader
van rioleringswerkzaamheden de bin
nengracht tussen de dorpskernen
Bunschoten en Spakenburg te dem
pen. „Heemschut" adviseerde afwij
zend, omdat een aantrekkelijk
element zou plaatsmaken voor een
langgerekte pleinachtige ruimte,
waarlangs de huizer. ter weerszijden
uit de schaal zouden komen te val
len. Plantsoenaanleg zou dit bezwaar
niet opheffen, uitermate kostbaar
worden en moeilijk te onderhouden.
„Te dikwijls," zegt Koot in dit ver
band, „worden wijzigingen in het
stads- of dorpsbeeld voorgesteld door
de gemeentelijke diensten, die voora.
gespecialiseerd zijn in de technische
uitvoering der werkzaamheden en te
weinig op het esthetisch effekt van
hun maatregelen. Zolang er geen
stadsconservatoren zijn in dergelijke
gemeenten kan „Heemschut" hier
nog altijd een funktie vervullen, die
het behoud of het verwerven van
schoonheid voor ogen stelt".
Zoals reeds gezegd, is er naast veel
verlies ook heel wat bewaard geble
ven. Men denke aan vele prachtige
restauraties in Amsterdam, aan Ne
derlands enige B elfort in Sluis, aan
dr Hanzestad aan de IJssel Doesburg,
aan het mini-stadje Bronkhorst, de
Muurhuizen in Amersfoort, het on
geschonden esdorp Zweeloo. het be
schermde stadsgezicht Sloten in
Friesland, het fraaie herstel van de
Zoutsloot in Harlingen, hèt keren
van de kwalijke dempingsplannen in
Alkmaar, het behoud van het witte
stadje Thorn in Limburg, de groot
scheepse restauratie van „de zalm-
stad aan Maas en Waal" Woudri-
chem, het behoud van prachtige
boerderijen in Drenthe en Brabant
en het herstel van de monumentale
hofstede oud-Bussum in Naarden,
enkele Jaren geleden aangekocht door
A. J. G Strengholt's Uitgeversmaat
schappij in Amsterdam, en nog zo
veel meer. Ook aan „kastelen onder
beleg" en „molens met tegenwind"
wijdt de schrijver ruime aandacht.
In het hoofdstuk „Eenzijdig?" zegt
Koot, dat de actie voor behoud van
oude bouwwerken „waardering
voor verschillende nieuwe stadswij
ken op zichzelf niet uitsluit". „Ook
niet de waardering voor verschil
lende individuele moderne gebouwen
Onze „eenzijdigheid" is geba
seerd op die te weinige aandacht
en te geringe betekenis die Jarenlang
gehecht werd aan de bestaande mo
numenten Nee, dit is géén
hobby van vergrijsde monumenten
jagers, dit is een onweerlegbaar al
gemeen belang, een visie op de toe
komst. Er is een Jongere generatie,
die dat helderder ziet en beter door
heeft dan het merendeel van de on-
Slopen en dempen kan iedereen wel,
zegt Koot in zijn hoofdstuk over het
herstel en behoud van de Zoutsloot
in Harlingen, in maart 1968 aange
vangen en in april 1969 voltooid. Toen
was het alsof een toverstaf die ver
vallen gracht had aangeraakt: wal
len. straten en bruggen waren her
steld en de Hein Buismanstichting,
die panden koopt, herstelt en ver
koopt, had zich goed geweerd,' met
hulp van de gemeente en de Rijks
dienst voor de Monumentenzorg. Hier
in Harlingen, vertoonde zich een wa
re demonstratie "van wat Heem
schut zo lang en graag propageert:
het gaat niet om het enkele huis,
maar om het geheel, om de samen
hang, om het milieu". Harlingen
toonde hoe het óók kan: een bijna
gedempte, maar sfeervolle gracht was
tot nieuw leven gewekt en vormt
thans een bijzondere attractie voor
wie eens wat anders wil zien dan
saaie flatgebouw.
Zeker, "ze verpesten Nederland",
land"
maar ook: veel is er dank zij de ac
tiviteit van verenigingen als Heem
schut bewaard gebleven. Dank zij 't
groeiende inzicht, dat oude stadsker
nen een onvervangbaar cultuurgoed
zijn, dat aan het nageslacht moet
worden doorgegeven. De talrijke fo
to's in het boek tonen dat duidelijk
aan. Mij dunkt, dat een ieder, die deel
uitmaakt van besturen van dorp,
stad of provincie, dit boek gelezen
moet hebben. De problemen zijn dik-
wijks groot, maar met de hulp van
deskundige organisaties kunnen ve
le aantrekkelijke gebouwen en buur
ten bewaard blijven en een even
mooie als onmisbare afwisseling vor
men in de eentonigheid van veel re
cente huizenbouw.
Mocht u niet geslaagd zijn om „meerijders" in uw woonwerkverkeer te vinden, of zelf
met iemand mee te rijden, dan biedt onderstaande lijst misschien weer een mogelijk
heid. U kunt zich nog steeds opgeven op telefoonnummer 0171025041, toestel 13
(voor Leiden en regio), 0172092544 (voor Alphen aan den Rijn en regio).
Van Naar Tijd Tyd
heenreis terugr. Contactadres -f- tel,
Alphen a/d Rijn
Delft. TH-wijk
7.20
17.15
W. H. van Pesch, Kievitstraat 12, Alphen
a/d Rijn 3 personen (toerbeurt)
Alphen a/d Rijn
Katwijk
7.30
8.00
16.00
17.00
Breuker, Bremstraat 50, Alphen a/d Rijn,
01720—91872, 3 personen
Katwijk
Leiden
8.00
16.15
Har tog, Schaepmanstr. 82, 0171874008,
toerbeurt 3 personen
Katwijk
Leiden
7.30
8.00
17.00
17.30
Helders, Varkevisserstr. 128, Katwijk, 01710-
45344, tst. 451, bij toerbeurt, 3 personen
Katwijk/Zee
Rijnsaterwoude
8.00
17.00
J. Dijkhuizen, Varkevisserstr. 329, Katwijk,
017218189, 3 4 personen, bij toerbeurt
Leiden,
Kaasmarkt
Amsterdam,
Museumplein
7.55
17.30
E. A. E. van Dishoeck, Hooglandse Kerkgr.
22, 0171021480, via L'dorp, 4 plaatsen vrij
Leiden,
Muidericring
Den Haag, Van
Alkemadelaan
800
12.30
Van Bruggen, Muiderkring 173, 01710—54943.
3 plaatsen, bij toerbeurt
Grens Leiden-
Leiderdorp
Alphen a/d Rijn,
station
7.30
17.15
P. Maliepaard, Wilddreef 106, Leiderdorp,
0171091963, 2 personen bij toerbeurt
Leiden ZW
Den Haag,
Alexanderkazerne
7.30
17.00
Kos, Jacq. Urlusplantsoen. 01710—60740,
3 personen bij toerbeurt
Leiden
Rotterdam
7.30 a
8.00
17.00
P. Das. C. Franckstr. 24. 01710—^2135.
toerbeurt
Leiden ZW
Den Haag, Stad
houdersplantsoen
8.00
17.30
J. van Vliet, Debussystr. 41. 01710—61341.
3 personen bij toerbeurt
Leiden,
Lammenschans
Den Haag, Laak
kwartier
7.00
16.00
M. Verhoeven, Meidoornstr. 43 01710—23310
of 070624961, tst. 122, 3 pers. bij toerbeurt
Leiden ZW
Den Haag/West,
Scheveningen
8.00
17.00
Boon, Griegstr. 24. 01710—63815.
1 persoon, bij toerbeurt
Leiderdorp
Krimpen a/d
IJssel
7.15
17.00
H. v. Tol, Dr. de Bruynestr. 9, 0171022701,
2 plaatsen bij toerbeurt
Leiderdorp
Delft-
7.30-
8.00
16.45-
17.15
Guley, Rhynenburg 12, 01710—92832.
3 personen bij toerbeurt
Leiderdorp
Schiphol
8.15
17.00
Roosenhart. Mauritssingel 47. 0171041695,
2 personen bij toerbeurt
Lisse
Leiden
8.30
12.15
N. Simmers, Goovert Flinckstr. 23.' 02521—
12164, 3 personen by toerbeurt
Oegstgeest-
Noord
Den Haag cs
8.00
17.00
Verdouw. Gerberalaeun 12. Oegstgeest, tel.
overdag 070—711602. 's avonds 01710—55120
(na 6 u.), 2 plaatsen by toerbeurt
Oegstgeest
Den Haag,
Plein 1813
7.30
16.45
Van der Velde, Frans Halslaan 199, 01710
54426, by toerbeurt 3 personen
Roelof arendsveen
Den Haag, omg.
Malieveld
7.45
17.00
L. Steek es, P. de Jonghstr. 3. 01713—3548.
3 personen, afspraken n.o.t.k.
Rijnsburg
Schiphol-
Centrum
8.00
18.00
Van Duyvenvoorde, Oegstgeesterweg 124,
overdag: 020155522, 3 plaatsen by toerbeurt
Rijnsburg
Zoe termeer
7.35
16.45
Zandbergen, Oegstgeesterweg 200, Rynsburg,
3 plaatsen by toerbeurt
Sassenheim,
rk kerk
Lelderdorpse
brug
7.30
17.00
J. Bouwmeester, Van Slogterenhove 4,
02522—14362. by toerbeurt, 3 plaatsen
Sassenheim,
„Ontmoeting"
Amsterdam, Sta
tionsplein naar
Keizersgracht
7.45
17.30
W. de Vos, Van Slogterenhove 3, 020—211300,
tst. 2684. 3 Dl., toerbeurt
Woubrugge
Delft
7.45
17.30
tel. 01729608, 3 personen
Woubrugge
Rijswijk
8.00
17.15
De Meyrier, B Hosangweg 56. 01729—477,
3 plaatsen, toerbeurt
Zoeterwoude
Rijndijk
Den Haag, Be
noordenhout
7.15
16.00
Adriaanse, Lebuinestr. 5, 01710—44066,
4 plaatsen, toerbeurt.
