Twintig
mensen
genieten
I it or m en energiecrisis
pelen Rijnland parten
U063 IxOGflTJI Daroe (tegenover Stadsgehoorzaal)
"OP DE HOLLANDSE TOER'
PIERROT
jP1'
JÊ
OÜPERDAG 20 DECEMBER 1973
Overheerlijk INDISCH of CHINEES ETEN In gezellige sfeer en met prettige bediening
IV. D BREESTRAAT 51 - LEIDEN
INDISCH RESTAURANT
noopte tot wat meedeien en een for
se samenzang. Inderdaad, men ken
de elkaar 'n beetje beter en het werd
steeds gezelliger. Zelf prefereerden
wij het lied "Lief publiek", dat dan
ook twee maal werd vertolkt.
Het was de bedoeling dat de hoofd
stedelijke politie ons zou vergezellen
en begeleiden. "Kip in blik" heten de
mannen van de hermandad daar.
Vóór onze bus reed inderdaad een
VW-tje, maar dat verdween plotse
ling, zodat we probeerden om als ze
vende in de rij van volgepropte bus
sen netjes in de pas te blijven. Dat
mislukte op een grandioze manier, zo
danig, dat we opeens een stelletje
vanuit een zijstraat zagen komen rij
den. We wisten niet hoe die daar wa
ren gekomen, maar pasten weer vro
lijk in. Het had geen zin, want de
verkeerslichten stonden echt niet op
groen als wij eraan kwamen.
We moesten naar Marken en heb
ben onze eigen route maar gekozen.
En plotseling, vlak voor deze toeristi
sche trekker, was alles weer bijeen.
Vreemd. De barre tocht van "bus ze
ven", hebben we maar tegen elkaar
gezegd.
Marken, wat is daar nu te zien?
Niets, zeker niet in dit jaargetijde.
We hadden koud twintig minuten
de tijd om rond te wandelen. Het
was één stille omgang. Geen gezicht.
Zeer humoristisch. En toen we langs
een kruideniertje liepen, stond het
barstensvol filmgasten.
Pas tóén begreep ik de titel van de
film, zonder het product nog gezien
te hebben. Hier werd zeer duidelijk
gevraagd om plastic huisvuilzakken.
Ik heb het niet nagegaan, maar het
kan niet missen.
Anderen dachten kennelijk aan de
inwendige mens en doken de kroeg
in. Een mevrouw uit weet-ik-waar
zei: „Laten we nou niet met al die
mensen mee links af gaan, maar
rechtsaf, dan kunnen we teminste
zitten als we een borreltje drinken.
Een meneer tegen een andere: ,,'s
Zomers moet je hier niet komen, dan
is het veel te druk". Een regelrech
te dijenkletser, wanneer je de proces
sie zich zag voortbewegen.
Constant dwarrelde de kleine re
clamechef van de filmmaatschappij
getooid met sprietdunne sigaar en
kunstlederen documentenkoffertje
door en om en rond ons heen, gaf
iedereen handen en zei dat het al
lemaal „Geweldig" ging, wat hem
betrof. Wij konden niet aan de in
druk ontkomen dat het qua tijd
schema klopte, maar dat het voor de
rest aan de fantasie en het intia-
tief van de mensen werd overgela
ten. Hetgeen natuurlijk de gezellig
heid verhoogde.
Marken, voor vele mensen de eers
te keer dat ze er komen, voor velen
zeker ook de laatste keer.
Geluimd en met knorrende maag
gaat de stoet naar Volendam, alwaar
in restaurant AMVO (Alle Magen
Even lachen met en grinni
ken om Joop Doderer (foto links
boven). De krant van dinsdag
icordt Sonneveld gegeven, hetgeen
in goede aarde viel (foto rechts
boven).
Twee echtparen vierden feest:
de heer en mevrouw Van Mey-
gaarden (zittend) waren 45 jaar
gehuwd, terwijl het echtpaar
Coert. dat naast Doderer staat,
dezelfde stap 28 jaar geleden nam.
Reden om Jan Holvast maar weer
eens op te laten draven.
Maar het ivas gezellig. Dat zeker.
VOl? Wie zal het zeggen; er is
plaats voor een dikke duizend man!)
een hutspotmaaltijd zal worden ge
serveerd, voorafgegaan door toast op
paling en ijs met een dot slagroom
na. Kennelijk heeft de een of an
der verteld„Mensen gauw naar bin
nen, er zijn maar vierhonderd stoe
len en de rest moet staan", of zo
iets, want het gedrang bij de voor
deur is triest en de idee„op naar de
trog" komt bij Je op. Ik zie geen en
kele Leidenaar meer.
Plotseling schalt een microfoon
naast me: „Waar zit Leiden?" Ik zeg:
„Ja, waar zit Leiden?" en meteen
erop word ik in de bovenarm gekne
pen. zie de boosdoener aam. kyk ver
deren en dan zie ik Leiden weer
helemaal zitten. Twee lange tafels.
Glunderend en tevreden.
Je begint je helemaal voor je eigen
Door Foto's
Paul Wolfswinkel Jan Holvast
mensen in te zetten en samen met.
Jan Holvast gaan we op zoek naar
Sonneveld en Doderer. De eerste is
al druk bezig aan tafeltjes leuke op
merkingen te maken en voor de
lens te grijnzen: de tweede moet nog
komen.
Met moeite en boze blikken naar
de filmmaatschappijmensen (die het
allemaal zelf willen regelen, terwijl
wij het "natuurlijk veel soepeler
doen"; het is niet helemaal waar»
halen de grote Wim aan tafel. Op
dat moment begeeft de flits van het
fototoestel het .Paniek. Maar Sonne
veld wacht tot het zaakje weer beter
is gemaakt.
Een aardige man. Een mens van 't
volk. Dat weet je dan zeker. Rudi
Falkenhagen staat er ook bij en
heeft honger, vertrouwt hij me toe.
Ik geloof niet dat hij het een den
derend succes vindt.
Joop Doderer komt struikelend,
hakkelend en met fraaie echtgenote
ook even iets "doen" en vertrekt pro
fessioneel naar de volgende dis. Je
zult maar artiest wezen.
(Over Doderer de volgende discus
sie, opgevangen bij Ajax: "Kijk, daar
gaat Siwebertje". "Nee, kom nou, da's
Joop Doderer").
Wanneer de eerste tafels het ijs al
lang achter de knopen hebben, moet
bij ons nog de hutspot worden opge
diend. De filmjongens hebben dat
weten te ondervangen door in die tijd
de langspelers uit te gaan delen.
Iedereen «ruim achthonderd man»
wordt opgenoemd. Iedereen krijgt
persoonlijk een plaat. Dat vult wel
een dertigtal minuten.
Dande bus weer in. Het grote mo
ment komt spoedig: we gaan naar 't
Rembrandtpleintheater, naar de we
reldpremière. Ach, Suriname, de An
tillen en België zullen alleen worden
bereikt. Joegoslaven en Tibettanen
zullen niets van de film begrijpen,
laat staan hem waarderen. Ook Ne
derlanders niet, maar dat zal later
blijken.
Tijdens de reis van Leiden naar
Amsterdam heb ik "mijn" mensen
gezegd dat alles werd aangeboden en
ze er niets voor hoefden te doen,
maar dat zoiets eigenlijk niet kon.
We hebben afgesproken dat de re
censie van de film, die morgen in de
krant verschijnt, door hen zal wor
den gemaakt. Iedereen doet mee.
De film wordt met lachbuien ma
twee seconden reeds) daverend beke
ken, men geniet. En dan verwacht Je
dat het applaus even denderend over
de hoofden der artiesten zal neerda
len. Vergeet het maar. Zeer lauw,
zeer vlakjes klapt men. Het slot, met
ed humeur
nl! i zo maar door. Gisteren rond de
van twaalf zaten tien Leidse
m paren op elkaar te wachten,
ken een kop koffie en voelden
een beetje nerveus: want met
ga je op stap en wat staat er
ïaal te gebeuren? Wat ze alle-
I hadden meegenomen was een
humeur en de wetenschap dat
n hele dag uit zouden zijn. Lek-
ar verzamel Je iedereen? Wel,
6 leer het feest zich grotendeels in
erdam afspeelt en de film voor
niet belangrijk deel is opgeno-
op het AJax-terrein, nou dan
(restaurant van vermelde voet-
m ib wel de meest geëigende plek
r. Maar dat restaurant was te
natuurlijk. Wat wil je? Ruim
lensen, plus nog eens wat lieden
le reisbureauwereld, zijn véél
we óf uit Leiden kwamen, óf
He met de allereerste bus waren,
nta Is ons nog steeds niet bekend,
ld( ons verzocht in de zaal beneden
Tstaurant plaats te nemen, een
en een slok te drinken en tot
rleën te wachten. (Het was net
i voor twee) Een patronaats-
je in het diepe Limburg in de
o twintig had er niet saaier, kil-
i onprettiger uit kunnen zien.
maakt de koffie uit plastic ook
n m naar soep. Vandaar dat er 'n
sel mensen gingen wandelen,
naar boven gingen of gingen
fl. De rijen wachtenden voor de
J en waren schier eindeloos.
i Holvast en ik gingen naar bui-
m iets met foto-apparatuur te
en wie zagen we, compleet met
- ipet? Jawel, Wim Sonneveld. Je
verwacht zo'n man alleen maar met
een verveeld gezicht te zien rondlo
pen, het ellendig vindend om herkend
te worden. Nee hoor. Vrolijk keuve
lend en het scheen wel of iedereen 'n
uitvoerig gesprek met hem kon voe
ren. Dus: de Leidenaars die nog te
vinden waren werden erbij gesleept
en de foto's werden geschoten.
Een meneer bood hem het stukje
uit onze krant aan, dat dinsdag over
hem was verschenen. "Oh, dat heb ik
nog niet gelezen, leuk zeg, bedankt".
Weg Wim, naar boven, waar onge
twijfeld velen zullen hebben getracht
iets te vragen, een handtekening na
tuurlijk, maar die niet kregen, want
er stond net een dikke mevrouw uit
Zwolle voor hmi neus.
Lief publiek
Hoewel, terug in de bus voor de
rondrit langs alle plekjes waar de
film werd opgenomen, toonde een
mevrouw mij trots haar badge (iede
reen had er een), waar "Leiden" op
stond, die ongetwijfeld nu goud
waard zal zijn. Wim himself had er
een krabbel op gezet. Joke van het
reisbureau die ook in de bus zat had
zulks maar op de linkerhand laten
doen.
Toen we de bus weer ingingen,
wees chauffeur Joop my op de cas
sette, die we halverwege de rit maar
moesten laten spelen: een voorproef
je van de langspeelplaat die iedereen
zou krijgen met de filmmuziek. Voor
al het liedje "Waar benne de benen"?
blommen voor "de grote Jongens" is
uitermate povertjes.
Het is tien uur. De mensen zijn dui
delijk moe. Om kwart over tien rijdt
de bus weer.
Er wordt geknikkebold.
We staan rond kwart over elf weer
op de plek waar we vertrokken zijn.
Hartelijk nemen we, met LP en mooi
affiche, afscheid. Ik praat nog wat
met Joop, de chauffeur, maar zie en
kele echtparen nog even een restau
rant binnenlopen om een afzakker
tje te nemen. Goeie vrienden na één
dag? Wie weet.
Ik wandel naar huis en kan niet
nalaten "Lief publiek, oh. lief publiek
Het is nauwelijks te geloven, maar
als ik thuis kom en de radio aanzet
boor ik het betreffende liedje. Ik
besluit alsnog om dit verhaal bij de
snorrende kachel en niet in de kille
redactielokalen van het Leidsch Dag
blad te schrijven.
De Leidsche mensen, die de "we
reldpremière" hebben gezien zijn te
vreden de bus uitgestapt. Het was een
dag vol plezier. En dat was nou juist
ook de bedoeling.
HSTERDAM/LEIDEN „Wie
dat de nieuwe Nederlandse
(film „Op de Hollandse toer" met
g Sonneveld, Adèle Bloemendaal
Joop Doderer zonder zijn/haar
ïezigheid geen doorgang mag
jen, die moet ons maar eens een
(je schrijven met een paar ster-
doch ook geestige argumenten",
d ongeveer luidde de strekking van
oproep die een kleine maand ge
in in deze krant stond,
a daar kwamen ze: de brieven.
I mensen hebben het niet ge-
ld, maar ja, we konden er maar
or tóff meenemen.
so akele argumenten: „We zijn op
lecember precies 45 jaar getrouwd,
lat is voor ons erg van belang".
mensen móeten gewoon mee)
kben de eerste geweest die Wim
P «veld heeft betaald f2,50)
i een optreden bij de Utrechtste
balvereniging UW, waar zijn
ren ik in speelden" (Tijdens de
aoeting, gisteren, zegt Sonneveld:
re rek, ben jij het?")
rstaan twee stoelen in het thea-
g. voor ons gereserveerd en 19 de-
ber is voor ons geen datum met
speciale herinnering" (Dat
{kt voor zich)
MAARSMANSTEEG 14
Leiden - Tel. 01710-21293
UW KERSTTAFEL
gedekf met
Tijdens de verenigde
dJsring van het Hoogheemraad
van Rijnland, gisteren in het
ffliehuis, is de begroting voor
niet algemene stemmen aan-
jjt) de algemene beschouwingen
dui de \iraag van de energiecrisis
ffi wen. Borgman (Gouda) vroeg
011 Bmelijk af in (hoeverre in de
üng hiermee nog rekening kon
6 B gehouden. De dijkgraaf gaf
®s - vroord, dat tijdens de opmaak
(begroting natuurlijk nog niet
urden voorzien dat een olieCri-
handen was en dientengevolge
sook rekening mee was gehou-
m frel kan nog worden voorzien in
behoeften van de gemalen, om
fi rnog grote voorraad olie aan-
Hij zei echter dat met het oog
te verwachten prijsstijgingen
wel gerekend zal moeten wor-
extra post op de begroting
ib! Waarschijnlijk 170.000 gulden.
zal dan de "post onvoorzien"
1 worden aangeroerd, die voor
I genoteerd staat. Begrotings-
*ch is het moeilijk een andere
- Se aanpassingsvorm te vinden,
daar ook de personeelskosten
instijgen.
Een tweede aanslag op deze pot
vormt de stormschade van de afge
lopen maanden in Noordwijk en Was
senaar. De schade loopt tegen het
half miljoen, terwijl de rijkssubsidie
voor stormschade slechts 60 procent
van het totaal wat in drie jaar gele-
d enwordlt, bedraagt.
Ook moet 'rekening worden gehou
den met een toename van de kosten
aan de duinkust bij Wassenaar en
Bloemendaal. Deze wordt veroorzaakt
door de verlenging van de haven
hoofden in de regio en de IJmond,
die een verandering van de zand-
transporten in de regio Wassenaar (5
meter) en Bloemendaal <10 meter»
als gevolg heeft. Zelfs onder minder
extreme omstandigheden dan dit
jaar zal in deze plaatsen meer scha
de aan de zeewerking worden aange
richt.
De omslag voor de gemalen in de
verschillende districten wordt voor
1974 met 18% verhoogd van f 27.30 tot
f32.20 per hectare per jaar, de hef
fing waterkwaliteit zal per inwoner
equivalent in 1974 met 23% stijgen
tot f 13.50.
Men verwachg in 1975 de heffing
waterkwaliteit per i.e. over te doen
gaan op de huisbewoners en deze niet
meer voor rekening van de huiseige
naren alleen te laten komen. Deze
maatregel zal, naar men verwacht,
zeker politieke consequenties voor het
schap met zich mee 'brengen. De pro
blemen daarmee gepaard gaande zul
len nu reeds worden bestudeerd door
een ter vergadering ingestelde com
missie ad hoe.
Van Swieten en Detmers Zoeter -
woude) betwijfelden het nut van de
aankoop van een pand ter huisves
ting van de technische dienst voor
een bedrag van 300.000 gulden als
noodmaatregel, aangezien immers
binnen enkele jaren deze dienst zal
verhuizen naar het oude PTT-ge-
bouw aan de Breestraat. Goedkoper
lijkt het him om voor enkele jaren
een pand te huren.
De dijkgraaf antwoordde dat een
dergelijke oplossing niet haalbaar is,
aangezien het hier gaat om een la
boratorium, dat in een speciale ruim
te moet worden gehuisvest. Het col
lege van dijkgraaf en hoogheemra
den heeft zich reeds lang over deze
kwestie het hoofd gebroken, maar de
leegstaande huurpanden die in aan
merking zouden kunnen komen,
moeten voor deze laboratoriumwerk -
zaamheden helemaal worden aange
past, wat veel hogere kosten met zich
mee zal brengen dan het pand, dat
men op het oog heeft en waar men
zo in kan trekken. Ook is gespeeld
met de gedachte de laboratorium
werkzaamheden voor zolang het
duurt uit te besteden aan de Leidse
Universiteit of een andere instelling
voor wetenschappelkij onderzoek,
maar ook dat vergt een te hoge prijs
en bovendien staan deze instituten
niet om extra werk te springen.
Dat brengt Van Swieten op de ver-
vuilingscijfers en de resultaten van
de grondwatermonsters die door het
laboratoium van het schap steeds
aan het polderbestuur worden gezon
den. Hij kreeg de indruk dat de pol
dergebruikers de schuld van de ver
vuiling op him hoofd gestapeld krij
gen en ziet niet het nut van een der
gelijk onderzoek in. De dijkgraaf gaf
hierop ten antwoord, dat voor de
planning van allerlei zake, deze
grondmonsters wel degelijk van be
lang zijn, maar zegde toe de resul
taten ervan niet meer naar het pol
derbestuur van Van Swieten te zullen
opzenden.
LEIDEN Tot de vele bezoekers van de receptie ter gelegenheid van het afscheid van mr. Schok
king als dijkgraaf van het Hoogheemraadschap van Rijnland behoorde gistermiddag in het Ge-
meenlandshuis de commissaris der Koningin, mr. Vrolijk, die op de foto van Jan Holvast, mevr
Schokking de hand drukt.
