KNORREND
DE DOOD IN
Van
varken
tot blik
Hammen worden enkele
wéken "gekoesterd", voor
dat ze de weg naar de
maag van de mens vinden.
OSS/LEIDEN Per dag worden
er by Unox in Oss zo'n 1800 varkens
geslacht. Dat is ruim 8000 per week.
8000 varkens, die helemaal worden
opgebruikt, behalve de ogen en de
nagels. Daar valt niets mee te doen.
Die gaan naar de destructor toe.
De rest, van oor tot staart, van
haar tot bot vindt zijn weg naar de
consument. Tandenborstels en ge
haktballen. Lym en ham.
In de ruimte waar de beesten wor
den ondergebracht om ze aan de
nieuwe omgeving te laten wennen
(varkens schynen van nature zeer
nerveus te zyn) is het een geknor
en gepiep van Jewelste; ze hebben in
de gaten wat er met ze gaat gebeu
ren, zo lykt het. Aan één van de
muren van die „wachtkamer" hangt
een stuk karton met drie bekende
voetballers erop: het voorgeborgte
voor de dood moet toch een beetje
gezellig zijn?
Wroeten
Dan wordt het sein gegeven dat
ze richting verdovingskamer kunnen.
Met kleine elektrische schokjes wor
den ze opgedreven en gillend en kry-
send verdwynen de hooguit zes
maanden oude dieren in een gaska
mer, om er drie minuten later volko
men bewusteloos weer uit tevoor-
schyn te komen. Een haak wordt
aan een achterpoot bevestigd en de
katrollen zorgen dat het beest ver
der wordt vervoerd naar de „steker",
een jongen van hooguit 18 Jaar, die
een groot mes vast heeft en precies
de plek weet te vinden waar de hals
slagader zit. Een stoot, een beetje
doorwroeten en het dieprode bloed
stroomt in liters naar beneden.
Het varken is dood. Heeft niets ge
voeld en zeilt verder naar het ge
sloten circuit, waar het met warm
water wordt schoongespoeld en ont
haard.
Je ziet zoiets voor het eerst in Je
leven, maar hebt er al van een hele
boel mensen over gehoord. Je bent
by voorbaat al met schrik en angst
vervuld. „Het is een verschrikkelijk
gezicht, Je moet maar niet kyken.
Pas op voor bloedspetters". (Wan
neer we terugreden naar huis be
merk ik twee ferme rode spatten op
myn broek).
Terwyi hordes varkens de dood in
worden getakeld, staan de fabrieks
arbeiders (allemaal volgens de uiter
mate strenge eisen gekleed in witte
jassen of overalls en allemaal met
witte petten of hoedjes op: wy ook)
met elkaar te grappen en één komt
naar onze voorlichter toe, geeft hem
een hand en vraagt hoe het ermee
gaat
Precies op dat moment wordt er
drie meter boven ons hoofd weer
diep doorgestoken. Nu ls het genoeg.
Als de varkens zün onthaard, wor
den ze weer eens schoongespoten.
Warm, maar dood vlees bengelt
voorby en de laatste resten bloed uit
de lyven sypelt in gootjes weg. Le
venloze stukken consumptie hangen
op ons te wachten. Over een paar
dagen eten we wellicht een heerlijk
stuk karbonade, maar weten we wel
hoe dat „tot stand" is gekomen? Ja,
maar we willen het niet weten. Dat
klopt toch?
Bungelen
Voordat het varken wordt opge
deeld, gaat het eerst nog door de
schroeioven. By een temperatuur van
1200 graden wordt de huid ge
schroeid, gaat het allerlaatste haar
verloren, worden de eventueel nog
aanwezige huidbacteriën gedood en
wordt het lichaam kunstmatig styf
gemaakt, om het makkelyker te
hanteren.
Ze biyven één nacht hangen in een
ruimte waar het zes graden boven
nul is om het bestervingsproces zyn
gang te laten gaan.
De slachtiyn. De varkens worden
ln een snel tempo van hun oren be
roofd, hun lijf van onder tot boven
opengesneden en het „binnenwerk"
eruit gehaald. Ogen rollen over de
grond en darmen bungelen uit het
vel.
De man achter ons zien we met
een snel gebaar de ingewanden los
maken en in een metalen bakje
gooien, dat met het varken meegaat.
Dan willen we weg.
En dan gaat het beest naar de
cirkelzagen, de hamsnyders, de in-
touwers, de ontzwoerders, naar het
vleeswarenbedryf, de worststoppery,
de blikfabriek, de consument.
Ook hier weer witte petten (voor
de arbeiders) en hoedjes (voor de
opzichters). Jonge en ontzettend
vlugge vingers halen de ribben met
een soort katapult weg, anderen sny-
den (voor ons idee) wit van rood
weg, heel voorzichtig, heel vlug, heel
nauwkeurig. Vlijmscherpe messen,
maar veel verbonden vingers vallen
er niet te zien.
Een eindje verder staan getekende
mannen zeer zorgvuldig hammen uit
te benen. Ze zyn zowat de trots van
de fabriek, want ieder stukje dat te
veel wordt afgesneden is veel geld
waard. Ook zij doen hun werk erg
vlug. Allemaal ernstige gezichten. Ze
praten ook nauwelyks met elkaar: ze
werken.
Ambacht
Het hele proces van het ontleden
verloopt zeer consequent. Het varken
wordt op een zakelyke manier ont
daan van alle delen. Alles in de fa
briek is even schoon en iedereen is
(ondanks het feit dat het vaak sim
pele handelingen zijn) zeer ambach-
telyk bezig. Het is eigeniyk één grote
slagerij, alleen: we moeten het zien
om het te kunnen geloven.
Het vleeswarenbedrijf maakt on
dermeer de zo overheeriyke rook
worst. (Het zien maken is niet zo
heerlyk). Het velletje om de worst
is varkensdarm. De witte randjes om
de leverkaas is zwoerd. De leverpas
tei is letterlyk een pasta, die als een
soort benzine de motor van het ap
paraat voedt en de kleine blikjes vol-
kwakt. Vliegensvlug het dekseltje er
op en dan de sterilisatieruimte in.
Klaar. Doosje erom en hup naar
de eters.
We zien duurzame worsten, zoals
cervelaat en boerenmetworst, als
flessen wyn gekoesterd worden in
speciale geklimatiseerde ruimtes. Ze
hangen daar vier tot zes weken.
Hammen dito.
Wreed
Geen enkel varken is hetzelfde. Als
Je wilt mechaniseren, moet Je alles
mechaniseren, want „anders is het
niet efficiënt". Alleen vleessnyden en
verpakken, soep maken, blikken in
dozen stoppen, worsten vacuüm ma
ken en dergehjke gaat met stroom.
We zyn ervan overtuigd, dat er
binnen niet al te lange tyd een var
ken zal rondknorren, dat even zwaar,
even oud, even groot, even precies
en even mals zal zyn als zyn buur
man. Het gaat om zeven uur levend
in de machine en om tien urn- komen
er zestien blikjes leverpastei, twee
rookworsten, zes meter verwerkte
darm, drie kilo schouderham, voor
acht personen karbonade, zesendertig
en een halve knakworst en twee bier
worstjes uit.
Verpakt. Vacuüm, gesterilliseerd en
met het versheidsstempel erop.
Veel mensen zullen het slachten
van een varken bloederig en wreed
vinden.
Och, zij eten kip.
Door
Paul Wolf® winkel
en
Wim Dijkman
Kleine blikjes worden volgekwakt met vleespasta.
Vijf minuten later. Een stoot, een beetje doorwroeten.
Rookworst maak je met de hand. Een ambacht.
