„Ik heb gezien hoe het
is, als die zeehonden
met rust worden gelaten
95
De grote boosdoeners
zijn niet de jagers
Ex-vriendin Lee Marvin
eist alimentatie
De IFAW
INFORMATIE
DE ALIMENTATIE
HéLèNE GODEFROY:
EXTRA
Over enkele maanden begint in Canada, voor de kusten
van Labrador en New Foundlamd, weer de jacht op zo'n
160.000 jonge zadelrobben. Van dit gruwelijke tafereel,
maar ook van de weergaloze schoonheid van de gebieden,
waar de jacht is stopgezet, is Hélène Godefroy, redactrice
van TeleVizier en fervent sportduikster, getuige geweest.
Brian Davies,
Op iutnodiging
de oprichter van
Fund for Animal Welfare, het fonds
dat zich speciaal voor de instand
houding van de zeehonden en ijsbe
ren inzet, is zij in maart vai
naar de eindeloze vlakten
Gulf of St. Lawrence getrokken
zijn, die zijn ontstaan door
het International het kruien van de ijsschotsen. Het
de bedoeling dat ik overdag mee
gaan met de filmploeg om op
en te maken onder water en
dit Jaar dan 's avonds weer naar het hotel
zou worden teruggevlogen. Maar
daar wilde ik niet over horen. Geluk-
daar de moeders met hun jongen ga- kig heb ik Brian zover gekregen dat
de te slaan. Als duikster ging zij met ik ook gewoon in de tent op het ijs
overnachten. Dat is al een bele
venis op zich natuurlijk. Om te be
ginnen hadden we al een grote ge
nerator meegebracht om de elektri
citeit voor de filmploeg te verschaf-
Brian en een filmteam onder
dikke ijskap, waar de volwassen die
ren in groten getale rondglijden. Re
sultaat: een documentaire van 50
minuten, geknipt uit duizenden me
ters film, die hopelijk nog vóór fen. Die stond op het ijs, plus
maart op het scherm te zien zal aantal tenten
Eijn.
"Wat onderga Je als Je daar bij
zo'n eindeloos uitgestrekte ijsvlak
te komt?"
"Dat is een belevenis die je nauwe
lijks na kimt vertellen. We kwamen
met de film- en duikploeg aanvlie
gen in een klein vliegtuigje. Je ziet
dan één gTOte, onafzienbare ijsvlak
te die onderbroken wordt door wat in
de lucht lijkt op kleine bobbels. Als
Je daalt zie Je dat het manhoge ijs-
En als
Je dan 's nachts in je tent ligt en Je
hoort dat kruiende ijs, krijg Je toch
wel even de gedachte: "Als die appa
ratuur maar niet verloren gaat".
Want daar zit een onschatbare,
waarde aan filmmateriaal in. Boven
dien zou de hele onderneming na-
Door
Armemiek Ruygrok
Hoe het ook kan
tuurlijk zinloos worden als Je niet
meer kon filmen.
Om beurten hielden we de
wacht. Voor de tent lag een rub
berboot. met de apparatuur aan
boord. Je ging dan in een slaapzak
liggen, dik ingepakt in de kleren en
zo bracht Je de wachttijd door. Van
slapen is natuurlijk niet veel terecht
gekomen. Je kijkt Je ogen uit naar
die inktzwarte hemel vol sterren. Zo
veel sterren tegelijk krijg Je hier in
Nederland echt niet te zien. Boven
dien is de nacht al vreselijk kort
natuurlijk, omdat het Noorderlicht
dan al schijnt. Een constante blauw
achtige lichtbundel aan de horizon.
Mijn eerste duik in het water zal ik
nooit vergeten. Dat was zo ontzet
tend mooi. Je zwemt in mosgroen,
kristalhelder water met een zicht
om Je heen van wel 80 m. Onder wa
ter zijn dezelfde metersdiepe ijswan-
den die je ook boven op het ijs te
genkomt. En dan zwemmen de zee
honden met tientallen om Je heen.
Er zijn ook luchtgaten. Dit zijn ga
ten die ontstaan doordat de zeehon
den steeds op de zelfde plek door het
ijs naar beneden duiken. In die ga
ten komt lucht, waardoor ze weer
adem kunnen halen. Zeehonden kun
nen niet al te lang onder water blij
ven. In zulke luchtgaten heb ik me
laten glijden en dan zie Je onder Je
de dieren zwemmen en naar lucht
happen. Ook niet-duikers kunnen
van dit schouwspel genieten: als Je
plat op je buik gaat liggen kun Je
in zo'n gat kijken. Als Je ogen aan
het donker gewend zijn, kun je de
zeehonden zien zwemmen in het hel
dere water.
Ook 's nachts heb ik gedoken. In 't
licht van de filmlampen zie Je dan
onbeschrijfelijk mooie taferelen.
Door de schaduwen op de ijswan-
den krijg Je een adembenemend ef
fect. Op een gegeven moment is het
licht een keer uitgevallen. Dat was
wel even een schrik, maar met de
discipline die je Je bij het beoefenen
van de duiksport hebt aangeleerd,
weet Je Je in zo'n situatie, waarin 't
werkelijk aardedonker wordt, toch
wel te redden".
"Waren er speciale veiligheids
maatregelen voor Je genomen? Je
bent tenslotte de eerste vrouw die
bij nacht nog wel onder de ijs
kap dook?"
"Nou Je bent ook als Je gewoon
in Nederland duikt sowieso altijd
met zijn tweeën. Bovendien was er
Om de mensen duidelijk te maken dat door middel van bij
voorbeeld toerisme, meer aan levende dan aan dode zee
hondjes kan worden verdiend, wordt in maart onder auspi
ciën van het International Fund for Animal Welfare een
reis naar de Gulf of St. Lawrence georganiseerd.
een lijn aan ons pak bevestigd, die
boven door twee mensen werd vast
gehouden. Je kon Je wel vrij bewe
gen, maar als er iets was kon Je door
een teken aan die lijn te geven de
mensen waarschuwen, dat ze Je
moesten ophalen. Bij een van de
ploegleden was de fles met samen
geperste lucht bevroren geraakt.
Dat is natuurlijk een vreselijk ge
vaarlijke situatie. Door die "levens
lijn" kon hij meteen worden opge
trokken. Belangrijk was dat we als
team volkomen op elkaar waren in
gespeeld. Als dat niet 't geval was,
geweest, hadden we niet kunnen doen
wat we nu gedaan hebben.
Ik heb in Duitsland een speciaal
"waterpak" laten maken. Dat is een
duikpak, dat een heel klein beetje
water doorlaat, wat tussen je huid en
de binnenkant van het pak terecht
komt. Als ik ging duiken waar
schuwde ik van te voren de filmploeg
dat ik eraan kwam, zodat ze alvast
hun apparatuur konden instellen. Ik
had me in de tent dan helemaal in
gesmeerd met zalf en gewarmd bij
een brander. Als ik dan door en door
warm was, trok ik m'n pak aan,
rende naar het water dook, waarna
dat laagje water binnenkwam, dat
weer verwarmd werd door mijn li
chaam. Op die manier kon ik het 'n
hele tijd uithouden onder water.
"Heb je een speciale opleiding no
dig om zoiets te kunnen?"
"De duikopleiding zelf is al zo ge
disciplineerd, dat Je, mits Je een goed
team hebt, wat nu het geval was,
heel goed in dit gebied kimt duiken.
Afgezien van de voorzieningen voor
Je uitrusting is het niet noodzakelijk
een speciale opleiding te volgen. Je
moet natuurlijk wel een volleerd
duiker zijn. Ik heb mijn opleiding ge
had bij de Leidse duikclub Calypso,
bij Ruud Cramer".
"Ga Je meteen in open water of is
er een speciaal trainingsbad?"
"Je leert het in een gewoon zwem
bad. Er zijn speciale tijden voor
duikersclubs. Later mag je wel in
open water. Meestal ga ik in het
weekend naar Zeeland om te duiken.
Wat wel blijkt, is dat, ondankc de
discipline die Je leert bij het duiken,
veel beoefenaren van deze sport het
niet kunnen nalaten krabben en
kreeften te vangen. Dit heeft tot ge
volg dat er in de Nederlandse wate
ren zelden nog deze dieren worden
aangetroffen. Ook het Middellandse
Zee-gebied Is door deze praktijken,
visarm geworden. Je ziet nog wel
wat aam vissen, maar dat is niets in
verhouding tot de visrijkdom die de
ze gebieden in vroeger Jaren hebben
gekend. Het moet ook de duikers wor
den bijgebracht, dat ze niet op vis
moeten Jagen. Als ze het dan toch
niet kunnen laten, kunnen ze beter
met het fototoestel op deze dieren
"schieten". Wat dat betreft valt er
in Nederland nog heel wat te le-
Dit gebied, dat enkele Jaren ge
leden jaarlijks werd opgeschrikt,
door de jacht op de zeehondjes, is nu
een oase van rust. Een vredig para
dijs voor de dieren, die voor de kus
ten van Labrador en New Foundlamd
mog met duizenden Jaarlijks worden
uitgemoord. Over de reis en over de
jachtpartij zegt Hélène Godefroy:
"Het is niet de bedoeling hele hor
des toeristen te laten aanrukken om
naar de zeehondjes te komen kijken,
maar voor de mensen die zijn geïn
teresseerd bestaat nu in ieder geval
de mogelijkheid om te gaan kijken.
Uit Nederland kunnen maar veer
tien mensen aan de reis deelnemen.
Ik geloof zeker wel dat daar een
markt voor is. De safarireizen naar
Kenya, reizen naar Ceylon en ande
re gebieden in Azië zijn tenslotte ook
aan populariteit gestegen en goed
koper geworden dan ze eerst waren.
Het lijkt duur, deze reis (zo'n drie
duizend gulden voor 8 dagen), maar
als Je ziet welke voorzieningen moe
ten worden getroffen, is het nog
goedkoop. Een speciaal lijnvliegtuig
moet worden gehuurd, om de men
sen naar de ijsvlakten te brengen,
vervolgens wordt men met een ijs-
breker verder gevoerd.
Dat het nodig is dat een vreedzame
Jacht op deze dieren wordt gemaakt
in de vorm van toerisme, blijkt wel
uit de verhalen die we al uit kran
ten eai via radio en t.v. hebben ge
zien en gehoord.
"Hoe reageer Je nu op zo'n Jacht
als Je het voor Je eigen ogen ziet ge
beuren?"
"In de eerste plaats sta Je er na
tuurlijk voor je werk. Je moet fil
men en foto's maken, want daar ben
Je tenslotte voor gekomen. Ik moet
bekennen, dat het min of meer langs
Je heengaat. De Jagers trekken erop
uit met grote knuppels en dan slaan
ze heus niet altijd meteen raak. Nee,
dat moet soms wel twaalf keer her
haald worden. Als de hondjes dood
zijn wordt de huid vanaf de keel
opengesneden en wat er daarna
overblijft is een zieilig hoopje bloe
derigheid met twee grote opengesper
de ogen in een even bloederig sche-
deltje. Ze slaan de pelzen aan grote
haken en brengen ze naar de ijsbre-
ker, waar ze geteld worden. Ik
moet zeggen dat ze streng de hand
houden aan de limiet van 160.000.
Op 'n gegeven moment toen de Ja
gers al weg wilden gaan, zag ik in de
verte iets liggen, dat bewoog. Ik liep
erheen en zag een zeehondje liggen
dat op het punt stond te sterven. Uit
zijn neusgaten Hepen stroompjes
bloed. Wat is het beste in zo'n ge
val? Langzaam laten doodbloeden?
Ik schreeuwde naar een van die ke
rels: "Hé, Je hebt er een vergeten.
Sla hem dood". Hij liet zijn knuppel
op het 'kopje neerkomen en een se
conde later sloot het dier zijn ogen.
Toen kwam eindeUJk mijn reactie.
Ik had het niet meer van ellende".
"Hoeveel brengt een vacht op?"
Van een zadelrob-baby 12 dollar.
Van Klapmutsbaibies 40 dollar. De
klapmuts is een rob, waarvan de
huid niet zo sneeuwwit is als van de
zadelrob, maar grijs-bruinig. Ze heb
ben ook een andere kop. Hun neus
is een soort slurf. Weinig mensen
weten dat op deze dieren nog onbe
perkt Jacht wordt gemaakt. Om een
baby te kunnen doden moeten ech
ter eerst de ouders worden dooge-
sohoten, omdat zij, in tegenstelling
tot de zadelrobben, in hun nood erg
agressief zijn. Van de aangeschoten
dieren vlucht 80 a 90 procent, in
doodsnood naar het water om daar
onder de ijskap dood te bloeden. Als
dat nog 'n paar Jaar zo doorgaat is
de Klapmuts uitgestorven. Ook hier
moet een verbod tegen komen. Het
beste middel is, hoewel het erg pri
mitief lijkt, toch de handtekeningen
actie. Dat werkt als een sneeuwbal
effect.
"Is die actie nodig alleen om de
wreedheid, waarmee de dieren wor
den gedood?"
Nee, zeker niet alleen. Het milieu
technische aspect speelt een zeer be-
„En dan slaan ze heus niet in één keer rajak
langrijke rol. Dan kun Je Je afvra
gen, waarom er zoveel moeite moet
worden gedaan voor een dier dat Je
niet eetis kimt zien. Dat op enkele
plaatsen voorkomt, die Je alleen met
vliegtuigen en ijsbreke'rs kunt berei
ken. Zoals alle dieren moeten na
tuurlijk ook zij hun rol in de na
tuur blijven behouden. ZIJ zijn onder
meer belangrijk voor de handha
ving van de haringen, die leven van
de uitwerpselen van de zadelrob
ben".
"Waarom is het zo moeilijk om de
jacht te verbieden".
"Laat ik voorop stellen, dat het 'n
fabeltje is, dat de Jagers dik aan de
pelzen verdienen. Ook is het Jagen
geen beroep voor hen. Alléén in de
maand maart trekken ze erop uit
voor de zeehonden Jacht. De rest van
het Jaar leven ze van de steun, of
ze vissen wat. De grote boosdoeners
zijn niet de Jagers, maar Is de Noor
se regering en vooral de Noorse in
dustrie. Ene mijnheer Rieber. een
bontmagnaat uit Oslo. heeft zo'n
beetje het monopolie op die 160.000
vachten. Hij laat ijsbrekers komen,
hy financiert de Jacht grotendeels.
De Noren staan erom bekend dat ze
zo weinig milieubewust zijn. Kijk
maar naar de walvissenjacht. Die
gaat, ondanks buitenlandse protesten
'onverminderd voort. Publicaties,
hierover worden in Noorwegen dood
gezwegen. De pers staat niet open,
voor verhalen over de kwalijke ge
volgen van de zeehonden Jacht. En in
tussen kan mijnheer Rieber onge
stoord zijn gang blijven gaan. Want
zijn contract met de Canadese rege
ring loopt pas over drie Jaar af.
Via handtekeningenacties in Neder
land, maar ook in de Verenigde Sta
ten, waar ontzettend veel mensen,
met dit probleem bezig zijn en zich
inzetten om mijnheer Rieber vroeg
tijdig het heft uit handen te nemen,
wil men vóór die drie Jaar om zijn,
liefst natuurlijk nog voor begin
maar 1974 de Canadese regering zo
ver krijgen dat zij mijnheer Rieber
in de kou laten staan. Mocht dat
niet lukken, dan komen voor 1977
nog 480.000 zeehondenbaJbies op deze
onmenselijke wijze aan hun einde".
Na einde verhouding:
LOS ANGELES Lee Marvin's
ex-vriendin Michelle Triola, met wie
de Amerikaanse acteur zeven Jaar
samenwoonde, heeft een proces tegen
hem aanhangig gemaakt. Zij wil
Lee Marvin dwingen om haar een
alimentatie te betalen.
Michelle is van mening, dat ook
al is zij nooit officieel met hem ge
trouwd, zij door het feit dat ziij ze
ven Jaar met hem heeft samenge
leefd, na de beëindiging van hun
verhouding evenveel recht op fi
nanciële ondersteuning heeft, als
wanneer zij wel zijn wettelijke echt
genote was geweest.
In Amerika wordt de rechtszaak
tussen Michelle en Lee Marvin als
een belangrijk proefproces gezien.
Wanneer de rechter de eis van Mi
chelle toewijst, zou een concubine
daarmee in de Verenigde Staten voor
het eerst enige rechtzekerheid krij
gen.
Tot dusver zijn maitresses overal
ter wereld nog volkom enrechteloos.
Michelle Triola, die voor haar ver
houding met Lee Marvin, een suk-
sesvol zangeresje was, vindt dat nu
steeds meer mannen en vrouwen
gaan samenwonen, minnaressen
evenveel rechten als officieel ge
trouwde echtgenotes zouden moeten
hebben. En vandaar dat zij zich niet
door Lee Marvin, die inmiddels met
een jeugdvriendinnetje getrouwd is,
laat afschepen met een tijdelijke
financiële ondersteuning, maar een
normale alimentatie eist.
In Nederland zou Michelle, op dit
moment, geen schijn van kans heb
ben om het proces te wtanen, aldus
An Munniksma, woordvoerdster
van de Aktiegroep van Tweede Vrou
wen. Maitresses krijgen bij officiële
instanties in ons land geen voet meer
aan de grond, en kunnen alleen een
beroep op de Bijstandswet doen, wan
neer zij plotseling worden verlaten
en niet in hun eigen ond
kunnen voorzien.
De Aktiegroep vindt dat
vrouw in principe voor zich
kunnen zorgen. En men is
tegen eeuwig durende
tie, maar volgens An Mun
kunnen zowel gescheiden vi
als maitresses in een situatie
waardoor tijdelijke financiël
door de vroegere partner noodi
ie)'
êli'i
DAMESMODE
in exclusief jonge sl
„Niet de Jagers zijn de boos
doeners, maar voornamelijk de
bontverwerkende industrieën".
Dit zegt Hélène Godefroy als zij
spreekt over de Jacht op de za
delrobben en klapmutsen. En
daarmee dringt zij tot de kern
van het probleem door. Immers
de Jagers zijn slechts werktuigen
in de handen van bontmagnaten
als de Noor Rieber.
Dankzij hem, de blind
heid voor milieuproblemen van
de Noren èn de onverschillige
houding van de Canadese rege
ring kan een dergelijk contract
tot stand komen en gehand
haafd worden.
We zijn er nu zo langzamer
hand wel achter dat hier niet
alleen de wreedheid van het do
den een rol speelt, maar veel
meer nog het milieubelang.
Er zijn op deze wereld tal van
diersoorten die met uitsterven
worden bedreigd. De zadel
robben, maar vooral de klap
mutsen maken daar deel van uit.
Het Wereld Natuurfonds houd
zich bezig met alle uitstervende
diersoorten, maar het Interna
tional Fund for Animal Welfare
zet zich speciaal in voor de in
standhouding van bovengenoem
de. Hierdoor kunnen alle (geld)
middelen voor dit specifieke
doel worden aangewend. Wie
meer over deze stichting wil we
ten of meent iets te moeten doen
kan contact opnemen met de
IFAW, secretariaat Nederland,
mevrouw A. Hoefer, Alexandei
Gogelweg 73, Den Haag, telefoon
070-333717
Hélène Godefroy, hartstochtelijk sportduikster.
DEN HAAG Het komt tegenwoordig helaas steeds vaker
huwelijken mislopen. Voor beide partners is het dan van het
dat zij precies weten waar zij met het nieuwe schi
Daarom heeft het ministerie van Justitie twee
echtscheiding en alimentatie uitgegeven. Brochures waarin alle
van de procedure kort en bondig aan de orde komen.
Er wordt in folders gewezen op de mogelijkheid om gratis
te krijgen, maar ook op het recht dat men heeft om een beroep op
bijstand te doen, wanneer men niet in eigen onderhoud kan
alimentatie ontoereikend is.
De folders kan men aanvragen bij de afdeling voorlichting
ministerie. Plein 2B, tel. 61.42.11.
Volgens de Aktiegroep van Tweede Vrouwen heeft het
Justitie zich bij het vaststellen van verhoogde alimentaties 2 a 3%
nadeel van de gescheiden mannen die de toelages moeten betalen
Het ministerie is nl. bij de berekening uitgegaan van het
31 december 1972 in plaats van 1 januari 1973 zoals
bepaald. Het ministerie van Justitie is het daar overigens
meent dat de aktiegroep de wet alleen anders interpreteert.
Gezien op de Londense Fashion Fair, hesje van imitx
pareltjesmisschien iets voor handige doe het zelfS\
