illeke 'draagt'
eklemmende film
WEEKJE WEG
MET GLENDA
JACKSON'..
s'urks Fruit smaakt Duitse critici matig
Curacao zag 5Frank
en Evahet eerst.
Indrukwekkende liefde
ank en Eva' in première
Films in de Filmweek
naast hoofdprogramma
TRADITIONEEL VECHTWERK
[JDAG 24 AUGUSTUS 1973
JflLLEMSTAD Curacao heeft
ian't eind vain de vorige week
wereldpremiere mogen bele-
van de film „Frank en Eva",
H geruchtmakende werkstuk
in Wim Verstappen en Pirn de
Parra. Een premiere zonder
nig feestelijk vertoon, in een -
Nederlandse maatstaven -
rderangstheater, waar de Jeugd
m Willemstad ieder weekeinde
jdens de nachtvoorstelling te-
>cht kan voor een wekelijkse por-
i sex of cowboygeweld.
Curacao had deze wereldpre-
liere te danken aan het feit dat
it duo Verstappen-De la Parra
i de afgelopen weken op de Ne-
•rlandse Antillen vertoefde in
stand met opnamen voor hun
euwe film „Dakota". Zij had-
i een kopie van "Frank en
i" bij zich, en toen deze rol-
nt in eerste instantie werd af-
Burd voor vertoning in Neder-
ad, kreeg Curacao de primeur.
Antilliaanse filmkeuring
;te geen enkel bezwaar.
en wonderlijke premiere
irden, zonder officiële gasten,
de la Parra was reeds naar
Ierland vertrokken, en dat
Wim Verstappen de voorstelling
kon bijwonen, was slechts te dan
ken aan een griepaanval van de
gezagvoerder van zijn Dakota,
waardoor hij zijn terugreis enke
le dagen moest uitstellen. De ma
ker van de film moest even hard
duwen en dringen om het Roxy-
theater binnen te komen, als zijn
klanten dat moesten, die voor een
groot deel al langer dan een uur
stonden te wachten.
Een pakkende advertentie in
de lokale dagbladen had voor een
massale toeloop gezorgd: „We
reldpremiere van Frank en Eva.
Zijn leven was niets anders dan
sex, maar zij wilde iets meer
hebben dan sex. Een man en een
vrouw die niet zonder elkaar kon
den, en toch niet goed met elkaar
konden opschieten". Een zeer be
knopte, maar vrij waarheidsge
trouwe omschrijving van een
film, die een weergave bleek van
een hedendaags Nederlands bin
nenhuistafereeltje, zoals dat uit
de kleine annonces van Vrij Ne
derland naar voren komt.
In de bioscopen op Curacao zit
geen publiek, maar een leger
supporters, die de spelers luid
keels aanmoedigen of die hun
woede kenbaar maken indien het
uitkleden niet naar wens ver
loopt. Opmerkelijk was, dat de
plastische opmerkingen deze
keer niet in het Papiamento,
maar in het Nederlands naar heo
doek werden geslingerd.
Telkens wanneer c Frank (Hugo
Metsers) zich bezighield met
Eva (Willeke van Ammelrooy) of
een ander, kreeg hij vanuit de
zaal nuttige adviezen omtrent ae
manier waarop hij dat het best
kon versieren, waarbij opviel dat
deze adviezen dikwijls letterlijk
op het witte doek werden opge
volgd.
Waarom de film "Frank en
Eva" in eerste instantie in Ne
derland is afgekeurd, is op Cura
cao niet duidelijk geworden. „Het
ging niet om de sex, maar om
een onconventionele begrafenis-
scene in een rondvaartboot", zegt
Wim Verstappen. De directeur
van het Roxy-theater beweert
met de hand op het hart dat c-r
op Curacao niets uit de film is
geknipt. Maar een begrafenis in
een rondvaartboot hebben we
niet gezien
a Eva" -- Regie:
Ia Parra Voornaamste rol-
Ammelrooy, Hugo
Lex Goudsmit Theater:
la Parra heeft altijd gezegd,
zijn nieuwste film alleen
en Eva" heeft genoemd,
1] niet in aanmerking zou
foor subsidie .Zelf zou Pim
veel liever de Engelse titel
apart together" hebben
ren. "Want", zo heeft Pim
aarom het gaat.
e vertaal je "living apart to-
5oed in het Nederlands?",
gisteren kan de Nederlandse
izoeker zich ervan over-
|at het verhaal van Frank
derdaad draait om "sa-
zonder samen te leven",
et verslag van de lotge-
echtpaar waarvan
ank, gespeeld door Hugo
Metsers) door het leven gaat onder
het motto "Hoe meer (meisjes), hoe
lekkerder". Om zich te wreken, en
ook om haar gevoel van eigenwaar
de wat pp te vijzelen, om te bewij
zen dat zij niet van Frank afhanke
lijk is, probeert mevrouw (Eva, ge
speeld door Willeke van Ammel
rooy) af en toe ook eens om buiten
het echtelilk bed te avonturieren.
Een huwelijk kortom, dat weinig weg
heeft van het ideaalbeeld dat in veel
meisjesromans wordt geschetst, een
echtpaar dat de nachten soms sa
men doorbrengt, zonder werkelijk
samen door het leven te gaan.
Het sterkste punt in de hele film is
de manier waarop De la Parra de
ze figuren overbrengt. Van Frank
heeft hij een moderne schavuit ge
maakt. bepaald niet onsympathiek,
maar behept met een steeds erger
wordend egoïsme. Aan het einde van
de film is van Frank niet veel meer
Naast het hoofdprogramma
Filmweek in Arnhem van 30 au
gustus 'tot en met 5 september in
het Rembramdttheater worden in
een aantal andere Arnhemse bios-
■;c copen bal van nieuwe films ver-
i toond.
Zo brengt Rembrandt Luxe .Han
nibal" van Xavier Koller, „Sola
ris" van Andrei Tarkovsky, „Get
back" van Donlad Shebib, „Dis
tant Thunder" van Satyajit Ray
(bekroond in Berlijn). „Jag heter
stelios" van J. Bergenstrahle,
„Willow Spring" van Werner
Schroeter, „Le Blues entre les
Deuts" van Robert Manthoulis,
„August and July" van M. Marko-
witz en „Rode Psalm" van Miklós
Jancso. In het Luxor Theater ko
men „Les Zozos" van Pascal
Thomas, „Charley Varrick" van
Don Siegel, „Visions" van Form an.
Penal, Schlesimger en anderen,
„Tenderness" van Jorn DDomier,
„The Posession of Joe Delanev"
van Vilgot Sjöman. In het Saskia
Theater worden „Harlis" van Ro
bert van Ackeren, „A Swedish Lo-
vestory" van Roy Anderson,
„Smutsiga Fingrar" van Anne
Mattson en Harold and Maude"
van Hal Ashby vertoond. In dat
zelfde theater komen de zes laat
ste films van Jean-Pierre Melville
op het scherm. In het cultureel
centrum De Coehoom worden zes
tien films van Johan van der
Keuken geprojecteerd.
In het Gemeentemuseum van
Arnhem wordt een tentoonstelling
gewijd aan het werk van Asta
Nielsen en worden haar twaalf
belangrijke films tussen 1910 en
1923 vertoond alsmede een docu
mentaire over haar uit 1968
De filmweek wordt geopend met
de thriller Sleuth' 'van de 74-ja-
rige Joseph L. Mankiewicz, die
persoonlijk aanwezig zal zijn.
Glenda Jackson
Nachtfilms
stalen vingers" in Luxor. Wel voor
mensen die niet al te zwakke zenu
wen hebben, want de spanning is af
en toe wat je noemt bloedstollend.
Haagse
bioscopen
Titel: A touch of Class (Een slip
pertje van allure). In de hoofdrollen:
George Segal en Glenda Jackson.
Regie: Mei vin Frank.
Een paar toevallige ontmoetingen,
een regenbui en maar één taxi zijn
de oorzaak van een heleboel plezier
en minstens evenveel narigheid.
Zij, Vicki, is een gescheiden vrouw
en wil wel eens wat. Hij is een ge
trouwd man en dat zegt genoeg.
Vicki zegt pijnlijk eerlijk waar het
wat haar betreft op staat: ze
wil een „vluggertje". Na een „tea for
two" in een klein hotelletje spreken
ze af een weekend samen te gaan.
Op de avond van vertrek komt zijn
vrouw terug van weggeweest. Dan be
gint het erop te lijken dat er iets mis
gaat. Zij wil mee om hem, maar wil
de kinderen niet achterlaten, en de
schoonouders kunnen dan ook niet
gepasseerd worden. Hij wordt wat
zenuwachtig, maar gelukkig komt al
les in orde.
Vicki en haar „slippertje" ontmoe
ten elkaar op het vliegveld, maar
ook daar loopt het helemaal fout.
Een zakenvriend van hem spreekt
hem aan, en het blijkt dat ook deze
naar Spanje gaat. Vicki baalt nu
goed, want in het vliegtuig zitten de
twee vrienden naast elkaar, terwijl
nou Ja.
De romantiek wordt keer op keer
stukgeschoten, en dan krijgt hij ook
nog, de eerste keer samen in het le
dikant, stuipjes in zijn rug. De vol
gende dag krijgen ze een knetterende
ruzie, lopen tegelijk wèg, moeten
wachten op een volgend vliegtuig en
gaan dan voor de nacht toch maar
terug naar hun „suite". Daar barst
het geweld los, de hotelbaas vangt
de klappenEn alles komt weer
Als ze terug komen uit Spanje
wordt er een flatje gehuurd, mooi
gemaakt en hjj rent van zijn werk
heen en weer tussen zijn eigen
vrouw en Vicki.
De afloop vertel ik niet, maar wel
dat het helemaal niet zo'n lachfilm
is als aangekondigd wordt. Best wel
een beetje triest, dus
ELISABETH TOLENAAR
Camera De zeer knappe film
van Kenm Russel over lesbische
vrouwen, "Women in love", draait
■in het thea/ter aan de Hoge woerd,
dat er een goede gewoonte van maakt
om interessante produkten voor de
vrijdag- en zaterdagnacht aan te AP0",0.: iTM,,!? "Jïfc
trekken. Deze "Women in love" is be- 4 45 'uur
paald van harte aanbevolen. Asta: „The great walz," a.l. dag. 2.00,
7*^* Tprafe bed- B1J8i?; ISidj Caroline Lamb." 14 jr.
den heet de film die de Rex op vrij- dag. 2.00, 7.00. 9.30 uur; zo. ook 4.15
dag- en zaterdagnacht presenteert. uur
Een titel die weinig te raden over- 1
iaat over de inhoud: veel lieftallige Cineac: „50 jaar Disney tekenfilms."
schonen die veelal weinig of niets om aJ- 1115,v1/30* 3-4®, uur z?'
a H f Lvi i 4-i vanaf 11.15 uur. „Het zwaard van de
het lijf blijken te hebben. o-ale Tijger." 18 jr. dag. 7.30, 9 30 uur
Corso: „Turks Fruit," 18 jr. dp.g. 2.15,
7.00, 9.30 uur; zo. 1.45. 4.15, 7.00, 9.30
Kindermatinee Du Midi: „De Peetvader," 14 jr. dag.
8.15 uur: „Pinocchlo," a.l. zo. 12.45,
3.00 uur
Euro-Cinema: „Die knotsgekke kerels
Camera Het fameuze duo Stan in hun vliegende kratten." a.l. zat.
Laurel en Olivier Hardy treedt de- ^^2 00°8 oouw*0 UUr' overlge da"
ze week weer eens op in het jeugd- Flora: ,',Se'x en die andere vrouw." 18
programma van Camera. Succes na- Jr. dag. 2.00. 7.00, 9.15 uur; zo. ook
tuurlijk bij voorbaat verzekerd. De .Johnny got his gun." 14 jr.
dikke en de dunne blijken door de dag. 3.00. 7.00. 9!30 uur.
jaren heen weinig van him aantrek- Metropole-T^ischlnskl„Spartacus." 14
kingskracht te hebben verloren. Odwn ^'„Dolle liefdesavonturen ven
Rex Pippi Langkous, nog altijd drie Mjothekersdochters." 18 Jr. dag.
een groot idool van de allerjongsten, 9 is*'uur' 915 UUr' Z°" 1'45, 4'15' 6-45
houdt het nog een weekje vol in de oiympla: ,',Ace high," 14 jr.d ag. 2.00,
Rex, en in Taka Tukaland. Ze heeft 8.00 uur
te maken met dol<M«d* rovers en 30 W» ^TuurTat'
ander tuig. Natuurlijk laat het en zo. 1.30, 4.00/7.60. 9.3Ó uur
eigenwijze wicht met d stijve vlech- Rex: .••D® vr®eïïde,1ins zonder naam."
ten zich niet kisten. 9dJ§' liurn!
Studio de Luxe: „Amen, broeder amen"
14 jr. dag. 2.15. 7.15, 9.30 uur; zo.
T 1-30. 4.0'/. 7.15. 9.30 uur
1 erilg lil Studio 2000: „The chase," 18 Jr. dag.
j 8.00 uur
Leiden De Uitkijk: „The concert for Bangla-
desh." a.l. 2.30, 7.15 uur „Joe Cocker,"
a.l. dag. 9.45 uur
Camera Het theater aan de
Hogewoerd heeft één van de meest
gewaardeerde films van de oude
meester Hitchcock teruggehaald.
Nadere toelichting is vrijwel overbo
dig. Een knappe film, mede dankzij
het spel van Janet Leigh, Anthony
Perkins en Vera Miles.
Goede films in
andere steden
Blijv
ADVERTENTIE
ndbureau luba
«t enorme spoed
ers, aanpakkers, meehelpers en doordouwers
m, weken en langer,
netto weekloon.
Pik de mooiste baantjes eruit.
ndbureau luba
TEL. 01710-40341
over dan een groot kind, dat geen
enkele zelfstandigheid verstomt
en dat ook sexueel niet verder komt
dan het bevredigen van zijn eigen
verlangens. Hugo Metsers speelt de
ze rol niet onverdienstelijk.
Hij wordt echter volledig in de
schaduw gesteld door Willeke van
Ammelrooy (foto), de enige Neder
landse filmactrive van werkelijke
allure. Zij maakt van Eva precies
wat De la Parra ervan verwacht
moet hebben: een vrouw die werke
lijk van haar man houdt, die hem
veel wil vergeven, die de hele zaak
op een gegeven moment de spuiga
ten vindt uitlopen, weggaat, maar
toch weer terugkomt omdat ze
eigenlijk niet zonder Frank kan, die
begrijpt dat hij iemand nodig heeft
die hem leidt, maar die niet in staat
is die leiding voldoende te geven.
Dat "Frank en Eva" een beklem
mende film is geworden, is voor een
groot deel te danken aan het feit dat
zij precies heeft begrepen wat De la
Parra wilde. De la Parra maakte
rond haar een situatie van moreel
verval - het meest duidelijk tot uiting
komend in de beruchte "lijkscène,
waarin een soort orgie plaatsvindt
rond een lijk - en zij reageert zoals
deze vrouw in deze omstandigheden
zou doen. Een film die wellicht
weerstanden oproept, die lang niet
altijd "fijn" is om naar te kijken,
maar die wel boeiend is zoals nog
zelden een Nederlandse film is ge
weest. BERT VAN DOMMELEN
Titel"De onoerwimielijke
Theater: Rex.
"De onoverwinnelijke zeven" is een
film volgens een beproefde oude
Italiaanse traditie. Dat wil zeggen:
een ontstellend aantal figuranten, in
gezet in massale vechtpartijen. Een
fatsoenlijk doortimmerd verhaal, bij
voorkeur plaatsgrijpend in de klas
sieke oudheid.
In "De onoverwinnelijke zeven" is
het Griekenland van ongeveer 400
voor Christus gekozen. In Sparta
heerst een terreur, die vandaag-de-
dag het linkse deel van ons volk tot
razernij zou brengen. In die dagen
ging dat allemaal volgens deze film
wat minder pacifistisch toe. In
plaats van spandoeken grepen de te
genstanders van het systeem naar
de wapens, om de gehate onderdruk
ker eens krachtig op zijn lage num
mer te zetten. Dat doen ook twee
broers, afkomstig uit een rebels
dorp, dat op een gegeven moment
toch moet buigen voor de huurlingen
van de vorst. Terzijde gestaan door
een aantal ex-boeven weten de
broers echter een bloedig einde te
maken aan de heerschappij van de
verachtelijke vorst. Niet alleen
scherp geslepen staal, maar ook
scherpzinnigheid wordt in de strijd
geworpen.
Een film, nogmaals, volgens de
traditie. Het dertien-in-een-dozijn-
werk, niet bijzonder goed, maar ze
ker ook niet by zonder slecht.
Eén echt groot bezwaar: de copie J L -J
dat het wCTkeiylTstoInrt ver deze goh. Het pubUe* bli*t de
Luxor Het keiharde vechtwerk
uit China en Japan overspoelt ons
land op het ogenblik. „Tien stalen
de produkten uit
vechttechnieken
BERT VAN DOMMELEN s'reerd worden
getuige ook het
Last Tango in Paris (Bertolucci)
Camera, Prinsestraat. Den Haag.
Nöggerath, Reg. Breestraat, Am-
dam.
Thalia Kruiskade Rotterdam.
Mash (Alman)Hallen, Jan v. Ga
lenstraat Amsterdam.
H Conformista (Bertolucci): Stu
dio, K. Roe tersstraat Amsterdam.
Klute (Pakula)Victoria, Sloter-
kade Amsterdam.
Canterbury Tales (Pasolini)Pas
sage, Schiedam.
Heat (Morrisey): 't Venster, Gou-
vernesbraat Rotterdam.
Truffaud is ontroerend
Titel: Les deux Anglaise; regie:
Francoise Truffand voornaamste
rollen: Jena-Pierre Loeaud, Kika
Markham, Stacy Tenüeter. Theater:
Studio.
"Les deux Anglaise" is een be
klemend goede film van Truf
faud. 't Is de poëtische geschiedenis
van twee Engelse zusjes, die allebei
gedurende ruim twintig jaar de
zelfde man liefhebben Dat is Clau
de (Jean-Pierre Loeaud). die door
de meisjes "het continent" wordt ge
noemd. Hjj ontmoet in Parijs het
oudste zusje, wordt uitgenodigd om
in Engeland zijn vakantie door te
brengen en wordt verliefd op het
andere zusje, dat er niets voor
schijnt te voelen.
Dit meisje heeft een oogkwaal en
is een beetje (veel) gefrustreerd.
Anne Ode oudste) komt weer naar
Parijs en wordt tot op haar oren
verliefd op Claude en hij wordt haar
Niet alleen hij, ze heeft er
nog twee. een vriend van Calude en
een alpinist, die haar later tbc zal
laten oplopen.
Muriel (het andere zusje) leeft
intussen nog in Engeland, maar be
sluit plotseling over te komen en de
ontmoeting tussen haar en Claude
is warrig. Ze omhelst hem plotseling
en hij weet niet wat hij moet zeg
gen. Laat staan doen.
Wanneer Anne weer terugkeert
naar Engeland, krijgt Claude een
pakketje van Muriel: haar dagboek
met een zogenaamde "begeleidend
schrijven". Ze laat haar angst voor
liefde duidelijk zien, als ze (in beeld)
vertelt van een nare ervaring met
een vriendinnetje toen ze pas acht
jaar oud was. En dat ze, ondanks
haar afkeer, regelmatig mastur
beerde en het verkrampt probeerde
te omzeilen door te bidden.
Muriel komt voorgoed naar het
vasteland (le continent) en gaat op
weg naar Brussel via Parijs. Daar is
ze een dag samen met Claude. Hij
kan niet anders dan met haar naar
bed gaan. Het verhaal, dat ze hem
eerder reeds schreef en de volkomen
liefde die beiden in Parijs ondergaan
is ontroerend. De twee prachtigste
passages uit de film.
Claudes vriend (Diurka en min
naar van Anne) gaat naar Engeland
om de inmiddels doodzieke Anne op
te zoeken. Spoedig erna zal ze ster-
Muriel tenslotte trouwt in Brus
sel. Claude leeft een leventje van
weinig uitschieters. Hij heeft veel
vriendinnen en veel geld. Als hij
vijftien Jaar later in een park rond
wandelt en Engels hoort praten door
kostschoolmeisjes, kijkt hij rond om
te zien of er niet één bij is. dat in de
verste verte op Muriel lijkt. Hij
verdwijnt met hen door de grote
poort naar buiten. Alleen. Deze film
moet aanspreken.
PAUL WOLFSWINKEL.
r o
„Turkische Früchte
'ker, die zelfs De laatste
Parijs mijlenver voor-
I zo omschrijft het dag-
hmburger Morgenpost de
urks Fruit", die sinds kort
bioschopen van een aan-
te stduitse steden te zien is
lf kreterige uitspraak van
inburger blad dan als blijk
"eciatie mag worden opge-
is het toch één van de
waarderende woorden die
tosenten voor deze film
kunnen vinden.
iM
Jam Wolkers' bestseller, die peet
stond voor het filmverhaal vain
regisseur Paul Verhoeven, is in de
bondsrepubliek onbekend. Vandaar
dat de wat hitsig uitgevallen voor-
publiciteit, die in Nederland de
verfilming inleidde, in Duitsland
totaal heeft ontbroken. Onbelast
en onbevooroordeeld wijden de
critici aan „Turkische Früchte"
aandacht en dat op een ogenblik
dat net de laatste tango haar ge
ruchtmakende spoor door de Duit
se kinohuizen had getrokken.
Bovendien leidt de Westduitse
filmverhuurpraktijk ertoe, dat een
kennelijk gretig publiek een over
daad aan onverhulde sexfilms
krijgt voorgeschoteld. Dat heeft
tot gevolg dat „Turks Fruit" zon
der haar literaire achtergrond
worden behandeld als „één temid
den van vele".
Zogenaamd intelligent
Die Welt schrijft: „De Jonge Ne
derlandse regisseur Paul Verhoe
ven heeft gemeend dit rauwe re
cept men neme schokeffecten
en grollige scherts, gags en geni
taliën de zogenaamde intelli
gente sexfilm af te leveren". Het
blad voegt er aan toe, dat bijzon
der lawaaiierige public relations
de kijker „een slag in het gezicht
van de spitsburger" hadden be
loofd.
„Hier en daar", aldus Die Welt,
„gelooft men nog dat de film zijn
plompe pseudo-realisme zal over
winnen", maar het komt er vol
gens de recensent op neer. dat
onder hetmom van werkelijkheid
obsceniteiten en walging worden
opgestapeld, verbeten en onver
moeibaar. „De verfilmde openba
ring wordt tot een bloedarmoedige
frase."
De Frankfurter Rundschau
spreekt van „een soort lovestory
met porno-toe voegsels". In zijn
vermenging „van bruutheid, drui
pende sentimentaliteit, pseudo kri
tisch gedoe en afkeer van de we
reld is de film een bijna onverteer
bare vruchtensalade". Van de gang.
bare pornofilms onderscheidt Turks
Fruit zich door de gemeeltelijk
smaakvolle fotografie en de op
rechte ambitie een echt verhaal te
vertellen.
Vergetelheid
De Genral Anzeiger (Bonn, Düs-
seldorf) zegt dat het hier niet om
fruit maar om afval gaat. „Leen-
tje buur spelend bij „De laatste
tango", "The Getaway" en "Love
Story", werd een füm gemaakt,
die ondanks voortijdige lof en op
dringerige sex-taferelen spoedig in
de vergetelheid zal raken". Voor
de gags k la Clockwork Orange
van de mannelijke held vindt het
blad nog wel waardering voor het
gebrek aan oorspronkelijkheid
echter niet.
Het weekblad Welt am Sonntag
tenslotte noemt „Turks Fruit"
„bitter-zoet en zeker niet naar Ie
ders smaak. Veel sex, veel senti
mentaliteit en een fikse portie
bruutheid zijn de bestanddelen
van deze provocerende love-story
naar de roman van Jan Wolkers".
