[inister Poljanski moet de
ndbouwcrisis oplossen
achten op woonruimte
i goed sociaal beleid
Anders dan andere
zers schrijven
oorstroming
«eon
PERDAG 22 MAART 1973
PAGINA 27
egin vorige maand heeft
j-Unle een nieuwe minis-
LandbouwDimitri Pol-
ls opvolger van Wladi-
kjewitsj, die na acht Jaar
beeft moeten ruimen als
de mislukking van de
eemd, die wisseling van
Issen. Want van tweeën
enorme graantekort is in-
als de Kremlin-propa-
voorgesteld heeft, een
an ongunstige weersom-
den of het is een uitvloei
uiterst gebrekkige com-
produjktiesysteean. In
geval (slecht weer) zou
irlijk dwaasheid zijn ge-
rittende minister te ver-
mdat hij noch zijn opvol-
its aan de natuur
anderen. Als de Neder
igst door regen en storm
tuurt men minister Lar-
niet de laan uit! Nu
van MatzkjewitsJ heeft
Hen, ligt de gevolgtrekking
»nd: de debacle in de Sow-
landbouw is, althans in
geen gevolg van natuur-
maar van ernstige
efouten en in feite van
ïmunistische systeem met
wchozen" (staatsboerde-
"kolchozen" (coöperatieve
sis van "vrijwillig-
ïa ruim een halve
altijd niet in geslaagd
bevredigende voedselvoor-
zorgen. Geen wonder ook,
and zal zich het vuur uit
lopen als de passende be
de staat wordt opge-
n loden last drukt de
tie op de produktie, niet
de landbouw trouwens,
gehele linie. Wie
gedetailleerd wil worden
leze het uiterst inte-
k van Roger Bernheim
ilistischen Eirungenschaf-
owjetunion", dat ik een
en (op 13 april 1972) al
lerlg heb besproken en ge-
lernheim spreekt met ken-
taken, want hij was van
970 correspondent in Mos-
,Neue Zürcher Zeitung"
revens zijn uitsluitend
officiële documenten.
loochenbaar feit is, dat
lstlsche systeem bij het
geringste, met name in de
tot catastrofale gevolgen
m de hulp van de kapi-
aartsvijanden in Ameri-
idere landen van de vrije
reft een ernstig tekort aan
ilddelen kunnen voorko-
desondanks toch
oenering nodig blijkt om de
elkaar te knopen. Nu
voorstanders van het com
munistische produktiesysteem ln de
laatste tijd afstand te nemen van de
teleurstellende resultaten in de
Sowjet-Unie, in het bijzonder op
agrarisch gebied. Maar dat gaat
natuurlijk niet op. Tientallen Jaren
is er propaganda gemaakt voor de
zegeningen, die dit systeem voor de
bevolking van de Sowjet-Unie zou
hebben gehad en het gaat daarom
niet aan de keerzijde te vergeten:
's werelds grootste massamoorde
naar, Stalin, de kolossale imperialis
tische landwinst van een staat die
altijd de mond vol heeft gehad over
het kolonialisme van anderen, het
vredesgeroep om de wapenleveran
ties te maskeren, het volstrekte ge
mis aan vrijheid voor de bevolking,
de psychiatrische behandeling van
opponenten, de concentratiekampen,
de falende landbouw enz. enz.
Neen, niet „loskoppelen", maar er-
veer zesduizend schepen. Twee der
de van dit aantal is buiten de Sow
jet-Unie gebouwd en vier vijfde van
het aantal motoren in die zesdui
zend schepen werd eveneens buiten
de Sowjet-Unie vervaardigd. De rest
kwam wel binnen de grenzen tot
stand, maar met buitenlandse
technische hulp. Geen van de
Sowjetrussische schepen beschikt
dus over door de Russen zelf ver
vaardigde motoren.
Hetzelfde geldt voor de automo
bielindustrie: alles komt uit het
Westen, hoofdzakelijk uit Amerika.
De Sowjetrussische strijdkrachten
hebben de beschikking over 300.000
vrachtauto's, alle afkomstig uit de
door de Verenigde Staten gebouwde
fabrieken. Die voor vrachtauto's in
Gorki en in Karna (deze laatste is
de grootste ter wereld) zijn ook uit
de Ver. Staten afkomstig. Gorki
Door C. J. Rotteveel
kennen dat het ontbreken van een
markt-mechanisme (met alle voor-
en nadelen vandien) opnieuw tot
rampspoedige gevolgen heeft ge
leid. Want het is toch te gek om
erover te praten, dat een van de
twee supermachten in deze wereld
anno 1973 tot rantsoenering van le
vensmiddelen moet overgaan.
Een belangwekkende vraag ls
waaro-n nu Juist de landbouw in de
Sowjet-Unie tekort schiet en de
industriële activiteit over het geheel
genomen betere uitkomsten laat
zien. Overigens moet men zich van
die laatste geen ail te voorbeeldige
voorstelling maken. Weliswaar kan
de zware industrie op indrukwek
kende resultaten wijzen, maar de
lichte Industrie vertoont grote ge
breken, die aanwijsbaar het uit
vloeisel zijn van verregaande bu
reaucratische bedilzucht en een
omvangrijke corruptie. Maar indus
triële prestaties zijn gemakkelijker
dan agrarische. In de eerste plaats
door het uitgebreide spionagestelsel
in het Westen, waar vrijwel alle
nieuwe uitvindingen in vakbladen
worden gepubliceerd, zodat Moskou
slechts een forse voorraad scharen
aan het ambassadepersoneel in
westelijke hoofdsteden heeft moeten
uitreiken om zonder eigen inspan
ning deelgenoot te worden van de
nieuwste resultaten van de Wester
se industrie en wetenschap.
Nog een andere factor speelt een
be^^grijke rol: de aankoop van
buitenlandse machinerieën, vaak
enorme fabriekscomplexen, maakt
het de Sowjet-Unie gemakkelijk in
zeer korte tijd geweldige vooruit
gang te boeken. Zo beschikt Sow-
j et-Rusland thans over de grootste
koopvaardijvloot ter wereld, onge-
werd gebouwd door Ford en Ka-
ma, producent van honderd duizend
tien-tonners per Jaar, door een an
dere Amerikaanse firma, maar Was
hington weigert te zeggen door wie.
Niet geheim is, dat de ZIL-130, de
standaard leger-vrachtauto in de
Sowjet-Unie, uit een fabriek komt,
die gebouwd is door de Arthur J.
Brandt Company in Detroit.
En dan te bedenken, dat al dit ma
terieel gebruikt is in Vietnam en voor
Egyptes bewapening tegen Israël.
Amerika's eigen soldaten en zijn
bondgenoten hebben dus te maken
gehad met en werden gewond of ge
dood dóór vijandelijk materieel, dat
in feite afkomstig is van Amerikaan
se producenten. Hetzelfde geldt voor
de Sowjetrussische tanks van het ty
pe T54 voor Vietnam en Egypte:
een uitvinding van de Amerikaan
Christie. De Sowjet-Unie kocht dit
oorlogswapen van de United States
Wheel Track Laver Corporation. Het
Kremlin heeft dus royaal gebruik
gemaakt van de weinig-kieskeurige
Amerikaanse zakenmethoden. Niet
temin blijft het een fedt, dat een be
langrijk deel van de Sowjetrussische
zware industrie niet van de Russen
zelf afkomstig is maar uit het bui
tenland.
Dank zij spionage en het kopen
van buitenlandse technische kennis is
de Sowjet-Unie in staat industrieel 'n
vuist te maken. Maar op agrarisch
gebied liggen de zaken anders. Daar
komt het veeü meer aan op eigen
prestaties, daar kan moeilijk leentje
buur worden gespeel,d behalve dan
tijdens de recente landbouwramp,
waarvan de gaten moesten worden
aangevuld met Amerikaanse, Cana
dese, Franse en Zweedse voorraden.
In de landbouw komt het in hoge ma
te aan op het leveren van een per
soonlijke prestatie. Maar als de be
loning ontbreekt, blijft ook het resul
taat achterwege.
Van belang is, dat niet alleen
MatzkjewitsJ als zondebok de woes
tijn is ingestuurd, maar dat ook de
leider van de technische verzorging
voor de landbouw SJewtsjenko aan de
diijk is gezet. Zijn taak was de aloude
landbouwmisère zoveel mogelijk uit
de weg te ruimen en door het gebruik
van technische hulpmiddelen de op
brengsten te vergroten. Dat is hem
wel ten dele gelukt, maar het ge
brek aan belangstelling onder de
agrarische bevolking voor het werk
op de sowchozen en kolchozen heeft
hij toch niet kunnen elimineren. De
landbouwmachines werden schande
lijk veronachtzaamd en als ze stuk
waren mankeerde het aan onderdelen,
waardoor allerlei produktieplan-
inen volkomen in het honderd liepen.
Een paar cijfers zeggen genoeg:
per Jaar wordt één vijfde van het to
tale aantal machines afgeschreven,
een ontzaglijk hoog cijfer dat het
rechtstreeks gevolg is van de ten he
mel schreiende verwaarlozing. Bo
vendien zijn er in verhouding tot an
dere grote landbouwstaten veel te
weinig machinerieën: in Amerika bij
na vijf miljoen tractors tegenover
twee miljoen in de Sowjet-Unie; in
Amerika ruim 3 miljoen vrachtauto's
op agrarische bedrijven tegenover
1.2 miljoen in Sowjet-Rusland. Voorts
845.000 maaidorsers tegenover:
623.000. Gevolg: in de Sowjet-Unie,
zijn dertien maal zoveel arbeidskrach
ten op agrarisch gebied nodig als in
de Verenigde Staten: veertig miljoen
tegenover 3% miljoen. Het falen van
die veertig miljoen moest dan nog
goed gemaakt worden door de presta
ties van de drie miljoen. Maar die
laatst en waren dan ook uitgebuite
kapitalisten
Maar zeker niet alleen het gebrek
laan mechanische hulpmiddelen
heeft de. Sowjetrussische landbouw
parten gespeeld. Als de aanwezige
machinerieën inderdaad beschik
baar waren geweest, zou ook slecht
weer niet al te veel verschil hebben
gemaakt. Ook in Amerika zitten de
weersomstandigheden wel eens te
gen. Maar een enorme percentage
rvan die machines voor de Sowjet
russische landbouw is onbruikbaar
door slecht onderhoud. In de omge
ving van Kizilski standen drie
honderd vrachtwagens, maar er wa
ren er maar 78 in gebruik, de rest
was stuk en reserve-onderdelen wa
ren niet te krijgen. Dat is niet zo
maar een verhaaltje, maar ontleend
aan een artikel van eind september
op de voorpagina van het partijblad
"Prawda", dat trouwens nog veel
meer van dergelijke voorbeelden
publiceerde. De transportleiders
hebben ernstig gefaald, waardoor
de machines niet functioneerden en
het vervoer in een groteske chaos
ontaardde.
Nu is dat gebrek aan zorgvuldig
heid niet uit de lucht komen vallen.
Het is een oude klacht over commu
nistisch - Rusla nddie al voor de
Tweede Wereldoorlog werd ge
hoord. In februari van het vorig
Jaar wees de "Prawda" er weer
eens op: er was chronisoh gebrek
aan zaaigoed en machines en ge
mis aan onderdelen. Het komt er
dus op neer, dat de Russische boeren
het eenvoudig "vertrappen" zich in
te spannen voor agrarische produk
tie waarvan zij de resultaten naar
de staat zien verdwijnen. Dat is al
tientallen jaren zo: de landbouw ls
al heel lang hét zorgenkind van de
Sowjet-Unie. Of de voorstanders van
collectieve produktie nu hoog of laag
springen, het feit blijft en de Sow
jetrussische landbouw toont dit al
héél lang zonneklaar aan dat een
goede prestatie pas bereikt wordt als
de beloning navenant is. "Egoïsme",
behoefte aan bezit of hoe men het
ook wil noemen is nu eenmaal in de
menselijke natuur "ingebouwd" en
wie dat feit poogt te verdonkerema
nen en dan zijn zitvlak brandt, moet
zoals Brezjnew op de blaren zitten.
In mijn artikel van vorig Jaar heb
ik nadrukkelijk onderstreept, dat de
Russische boer allerminst lui is. De
boeren mogen over een minuscuul
stukje eigen grond beschikken: op
geïrrigeerde gronden 0.2 hectare, el
ders maximaal een halve hectare.
Welnu, dit agrarische privé-bezit
omdat drie procent van het land
bouwgebied in de Sowjet-Unie. Drie
procent privé-bezit, maar let nu
goed op: die drie procent leverde in
het Jaar 1971 63 procent van de tota
le oogst aan aardappelen, 38 procent
van de groenten, 50 procent van de
eieren en 33% van vlees en melk. In
die cijfers staat ons levensgroot het
verschil voor ogen tussen het collec
tieve gedoe van het communisme en
de vrije produktie van het "kapitalis
me".
Maar het steil-orthodoxe Kremlin
wil de waarheid maar niet onder
ogen zien en zit vastgekleefd aan
marxistasche-ienistische dogma's.
Collectief is goed, privé is slecht.
En dat ondanks een treurige erva
ring van vijftig jaar! Toch heeft zelfs
de dogmatische Kremlin-top begre
pen, dat er iets gedaan moest wor
den om het "eigenbelang" te prik
kelen. In de "Prawda" werden eni
ge maanden geleden geldprijzen en
andere premies aangekondigd als be
loning voor de boeren voor het ver
groten van de graanproduktie en
Dimitri Poljanski, nieuwe minister
jet-Unie.
Landbouw in de Sow-
de veeteelt van het lopende Jaar. Ook
wordt er wat gedaan aan de voorzie
ning van de landbouwende bevolking
met consumptiegoederen als radio,
televisie en wasmachines en aan de
minimum-lonen en pensioenen. Niet
temin verdient de collectieve boer
nog maar drieduizend gulden per
Jaar, vergeleken met een landelijk
gemiddelde over alle beroepen van
Ook is er sprake van proeven met
een nieuw systeem, ingevolge waar
van de kolchos-boeren niet meer be
loond worden voor de hun toegewe
zen taak, en de tijd die zij daaraan
besbeden, maar voor de resultaten
van de oogst .Maar het communis
tische bloed kruipt waar het niet
gaan kan: er is een duidelijk maxi
mum vastgesteld, zodat men op zijn
vingers kan natellen, dat dit maar
weer een halve maatregel is. Poljan
ski, de nieuwe minister van Land
bouw, zou een voorstander van dit
nieuwe stelsel zijn.
Het enige voordeel van de agrari
sche debacle in de Sowjet-Unie
schijnt te zijn, dat de Kremlin-heren
een toontje lager zingen. Hun hou
ding was voorheen onverdraaglijk,
door aanmatiging en zelfgenoegzaam
heid, schreef de goedingelichte
"Christian Scdence Monitor" kort
geleden. Zij sloegen een toon aan als
of zij de waarheid in pacht hadden.
Daarin is, nu zij diep in de nesten
zitten en alleen dank zij het kapita
listische Amerika him volk voor hon
gersnood kunnen behoeden, enige
verandering gekomen. De ontspan-
ningspolitiek lijkt er enigszins door
bevorderd.
Tenslotte: voor het Westen bete
kent de Jongste agrarische geschie
denis in de Sowjet-Unie een ernstig#
waarschuwing, met name voor die
Westerse politici, die onnozel genoeg
zijn om te lonken naar een staats
economie. Wie nu nog meent te moe
ten vasthouden aan het verwerkelij
ken van collectiviteitsdromen, rlch-
te de vertroebelde blik naar "t stra
lende Sowjetrussische voorbeeld, 't
Kremlin zegent het kapitalistische
systeem, dat, met een minimum
aan landbouwpersoneel, nog in staat
bleek de JammeMJk falende collec
tieve landbouw van de Sowjet-Unie
bij te springen. Vijftig Jaar lang,
heeft het Sowjetrussische kol chos
en sowchos-systeem gelegenheid ge
had zijn superioriteit te bewijzen.
Ohroesjtsjow wilde het kapitalisme
maar bij voorbaat begraven. Brezj
new zal, maar dan wel héél, héél
diep in ztfn hart, dankbaar zijn dat
zijn voorganger daar geen kans voor
heeft gehad.
Opnemen van brieven in deze rubriek behoeft niet te betekenen
dat de redactie het met de inhoud eens is. De redactie behoudt zich
daarenboven het recht voor om bijdragen te weigeren dan wel in te
korten.
ADVERTENTIE
week las ik in uw courant
lieden die te klein be
ren doordat de echtelijke
een beetje uit de hand
pen Iets wat in deze tijd
8n afdoende middelen on-
'i lijkt zo brutaal wa-
ipenbare lokaliteit te bezet-
de bedoeling een grotere
te af te dwingen. Dit is
voorbeeld van de manier
sommige lieden proberen
ntwoordefldjkheid op hun
sen af te schuiven,
touwden die nog inwonen
die met trouwen hebben
omdat ze nog geen woon-
gen, worden door lieden die met
ttiumi medemensen geen rekening
houden en die daarvoor als belo
ning voorrang op een woning krij
gen, gedwongen langer in een uit
zichtloze toestand te verkeren dan
bij een goed sociaal beleid nodig zou
zijn.
Een goed sociaal beleid in deze
zaken betekent dat mensen dde al
Jarenlang op een eigen woning
wachten, niet worden achtergesteld
ten opzichte van degenen die zich
zelf vrijwillig in moeilijkheden
brengen. Een goed sociaal beleid is
ook, dat de beter gesalarieerden niet
in woningen met lage huren mogen
wonen of dat zij, die een
houding tot hun
huur verwonen, een bedrag in
staatskas moeten storten dat de ge
subsidieerde woningbouw ten goe
de komt. Dit laatste stelde indertijd
minister Schut voor. U weet wed dat
is die minister die door enige, met
een nare mentaliteit behepte politi
ci zo werd verguisd. Toen later bleek
dat de aantijgingen tegen de heer
Schut ten onrechte waren geuit,
zwegen deze politici en deden alsof
ze niets hadden gezegd.
Wat mij nog opvalt is dat zoge
naamd sociaal voedende mensen
voel blijkt dan ook vreemd te zijn
aan de begrippen rechtvaardigheid
en fatsoen.
burant van vrijdag 16 maart
M bericht, dat er 5000
zijn gebouwd doordat
W zacht was. Het is alleen
dat deze huizen niet of
bestemd zijn voor men-
k lagere inkomens. Het is
zo Jammer dat de men-
e laagste inkomens een he-
hun hele gezin op het
"^vesting moeten zitten om
tn aan een betaalbaar en
"•baar huis te komen.
°let iedereen huur te la-
1 naar de orde van groot-
1 Inkomen. Wat voor de
'rd -Hinder leuk is dan
ft dat de doorstromingsre
geling hierdoor beter tot zijn recht
zou komen. Het verschil n.l. tussen
werkelijke huur en het te betalen
percentage (17%) zou in de vorm
van een bepaalde belasting gegoten
kunnen worden.
Hierdoor wordt mijns inziens be
reikt dat 1. een fonds wordt gevormd
voor het opknappen van oude pan
den; 2. de bouw van betaalbare wo
ningwet-woningen wordt bevorderd;
3. aandacht aan de veiligheid in en
om de woningen kan worden besteed
4. dat minder geld gebruikt wordt,
voor huursubsidie.
J. P. DAM.
Kamperfoelielaan 27,
Oegstgeest.
ADVERTENTIE
den®**
ZOMER
sparthuis centrum
Ik las vorige week in uw courant
ook nog over iemand die een boek
(heeft geschreven over psychisch
vunzige personen, die souteneurs
worden genoemd. Volgens de schrij
ver van dit overbodige en ongewens
te boek zijn deze verachtelijke lie
denzielige mensen. Het vaJlt
mij mee dat de schrijver van be
doeld boek zijn zielige souteneurtjes
nog niet aanprijst als beschermhe
ren van sociale werksters op de di
van.
Peter Mus beschrijft onze schijn-
democratie als volgt:
We hebben een systeem,
met een heed mooie naam,
die u wel kent: demooratie!
Het is een goed systeem
voor de vele profiteurs
bedrijvers van terreur en misdaad
en politieke ratten.
Want deze nare lieden,
die we echt wel kunnen missen,
worden heel goed beschermd,
ja, zelfs geholpen en verzorgd
van de wieg tot het graf
We hebben een systeem
met een heel mooie naam,
die u wel kent: democratie!
Het is een slecht systeem
voor allen die van mening zijn
dot vlijt, orde en fatsoen
het mensdom voorwaarts brengen.
Want deze zwaar belaste mensen,
die we echt niet kunnen missen,
worden heel slecht beschermd,
Ja, zelfs bedrogen en besteden
van de wieg tot het graf!
PR. DE LEEST,
Johannes Vermeerplantsoen 26,
Voorschoten.
zonder...
Ed. Laurens Continental
