Verly Brothers in countrv-stiil
CARLY SIMON
"POËTISCHE
TEDERHEID"
ouloudji: groots
Dubbele 'Andy'
11
P
'BLUEPRINT'
VALT TEGEN
Polnareff
in goud
DeHoop-elpee
Geestelijke liederen
op grammofoonplaat
Professor Longhair:
New Orleans Piano
TfflS IS COUNTRY MUSIC
HG 15 MAART 1973
EXTRA
PAGINA IJ
J J tl
t chicken and listen", The
Brothers, RCA LSP-4781.
as erg benieuwd naar de-
pe opnamen van The Ever-
pel om verschillende rede-
en eerste om te horen hoe
mnen van de broertjes zich
ontwikkeld sinds hun Bye
fe-tijdperk, in de tweede
omdat ze voor hun plaat
de speciale „Nashville
Studios in Tennessee wa-
21.001
18.00
18.00
ren gegaan en in de derde plaats
omdat de plaat werd geproduceerd
door Chet Atkins, de man die ook
bij de eerste successen van The
Everly Brothers achter de knop
pen zat. Wel, om met het eerste
te beginnen: hun stemmen zijn
nauwelijks veranderd. Misschien
iets gepolijster dan bijvoorbeeld
in „Bird dog" en „Wake up little
Susie", maar nog altijd met hun
puur eigen sound. Wat wel op
viel, en daar zal de studio in Nash
ville en de aanwezigheid van Chet
Atkins wel toe hebben bijgedra
gen is dat de nummers van The
Everly Brothers een veel sterkere
„country-inslag" hebben dan
vroeger. Er wordt op de plaat veel
gewerkt met de „steel guitar" en de
„fiddle". De kwaliteit van de ver
schillende nummers is wat wis
selvallig. Er zitten duidelijk een
paar ijzersterke composities bij,
zoals „Sweet memories" en
„Somebody nobody knows", maar
een nummer als „Rocky top"
hadden ze wat mij betreft wel
kunnen vergeten. Alles te zamen
genomen toch wel een goed stukje
werk van The Everly Brothers, en
toen ik ter vergelijking nog even
een paar „ouwetjes" draaide viel
me op dat de opnametechniek in
de loop der jaren toch wel met
sprongen vooruit gegaan is. B.v.L.
'T-POTPOURRI
veertien hits Ne-
heeft veertien hits op
|f bij elkaar gepoot,
ippij noemt ze zelf
i'oarend". Nu zijn hits
öenbarend. Wel nieuwe
maar dan zijn het nog
Daarom kan men nau-
s verrassends verwach-
'zo'n 14-voudige hitpot-
tet in de lange rij over-
popfiguren als George
Riley, Long Tall Ernie en The
Shakers, Tee-Set, Bolland en Bol
land, Alexander Curly en de Geor
ge Baker Selection. Met al even
bekende nummers als Mickey
Mouse, Don't knock me out, There
goes Johnny, Summer's gone too
long, Samuel's advice en Marie-
Jeanne.
En dat gelardeerd met an
dere nauwelijks minder dolge
draaide hits. Het kan niet op. En
al dat popgebeuren voor een tien
tje. Het kan slechter. M.P.
'S terina
lentes
cessen
„Evergreen serie" heeft
keer alle aandacht ge-
eerd op Caterina Valen-
songs die zij beroemd
naakt of die haar be-
ibben gemaakt. Ai naar
deze LP opnieuw opvalt
het grote vakvrouw-
is de beperktheid van
stem. Dat was ons al
maar je wordt daar
extra op gedrukt als
altijd gevierde zange
groot aantal nummers
Ikaar hoort. Het is een
■recht-aan-stem met
armte en zo nu en dan
scherp in de hoge re-
Voor liedjes als "Tschau
Bambino", „The Breeze
„Kleiner Gonzales"
Kt allemaal weinig uit,
gemis aan diepte laat
voelen in genuanceerder
„Mein ideal", „Melodie
en ten dele „Melodie
et dat liedje kun je een-
liet gauw de mist in
let best tot haar recht
naar mijn smaak, in
als „Malaguena".
e door dik en dun gaan-
'te-liefhebber is dit zon-
Jfel een LP om van
en. Voor wie niet tot het
aanbidders behoort, is
plaat die markant de
en de zwakte van een
Nrtlegd. R.P.
Rory Gallagher, „Blueprint",
Polydor 2383 189.
De hoes zou doen vermoeden,
dat het haer om geavanceerde,
moeilijke muziek gaat. Aller
hande elektronische schema's
zijn in schemerig blauw afge
drukt, maar eigenlijk is het be
staansrecht van deze elpee even
schemerig. Zanger/ schrijver Ro
ry Gallagher, bassist Gerry Mc-
Avoy, pianist/ gitarist Lou
Martin en slagwerker Rod de
'Ath hebben gezorgd voor een
aaneenschakeling van middel
matige muziek, die nergens af
wijkt van wat Je van honderden
andere popgroepen kan horen.
Met of en toe een heel klein
lichtpuntje, maar dat is niet
meer dan een gloeiende spijker
in een heel grote, grauwe duis
ternis.
P.T.
Aan deze muziek
pagina werkten mee:
Jan van der Nat
Sam Platteel
Ruud Paauw
Monique Post
Eindredactie
Pieter Taf fijn
Lay-out
Bram van Leeuwen
Het Amerikaanse zangeresje Car-
ly Simon bezit tal van kwalitei
ten: het is een erg mooi vrouwtje,
ze speelt piano en gitaar, ze
schrijft haar eigen teksten maar
bovenal zingt ze. En hoe! Met een
geweldige stem zong ze zich naar
de bovenste plaatsen in de lijsten
van de best verkochte elpees in
Amerika en in Engeland en dat
is volkomen terecht. „No Secrets"
is van een zeldzame poëtische te
derheid. „We have no secrets, we
tell each other everything, about
the lovers in the past and why
they didn't last".
Carly componeert ook. Ze begon
met gitaar, maar sinds een Jaar
">f twee is ze vooral bezig op de
piano. Ze merkte haar tekortko
mingen op de gitaar meer dan op
de piano. „Als Je een fout maakt
bij het pianospelen dan kan het
toch mooi klinken", oordeelt ze ze
Maar op de plaat merk Je daar
weinig van. daar maakt ze bepaald
geen fouten.
Eigenlijk kan je over een plaat
als deze kort zijn: je moet gewoon
naar de winkel stappen, tot koop
overgaan en thuis gaan luisteren.
Je wordt dan overspoeld door de
zang met de zeer fraaie begeleiding
en onwillekeurig raak Je in de
ban van dit zangeresje. Om'met
een ruk weer tot de werkelijkheid
terug te keren als de venijnige tik
aan het eind komt, als de arm
weer terugkeert naar zijn uit
gangspositie.
P.T.
AMSTERDAM
Concertgebouw: 17 mrt. 15 uur Omroeporkest o.l.v. Libor Pesek
m.m.v. Thomas Christian, viool; 17 mrt. 20 uur Marinierskapel der
Koninklijke Marine en de Koninklijke Militaire Kapel o.l.v. J. P.
Laro; 23 mrt. 20.15 uur Concertgebouworkest o.l.v. Bernard Haitink
m.m.v. aJnet Baker, mezzo-sopraan; 17 mrt. Rondomconcert o.lv.
Reindert de Leeuw.
Klein Bellevue: 16 mrt. 20.30 uur Lyrisch kabaret Pandoer; 20
mrt. t.e.m. 1 apr. 20.30 uur het Krisiskabaret.
Theater Carré: t.e.m. 1 apr. 20.15 uur Herman van Veen, beh.
maandag.
Stadsschouwburg: 16, 18 mrt. 20.15 uur Amsterdams Toneel met
De Vossenjacht: 17 mrt. 20.15. 18 mrt. 13.30 uur Amsterdams Toneel
met De Meid; 20 mrt. 20 uur Nederlandse Operastichting met Aven-
tures en niuvelles Aventures; 25 mrt. 20.15 uur Amsterdams Toneel
met Schuld en Boete.
ROTTERDAM
De Groote Schouwburg: 9.30 en 14 uur Scapino Ballet met Cop-
pelia; 16 mrt 20 uur Rients Gratama; 17 mrt. 20 uur Rotterdams
Operette Gezelschap met De Vogelhandelaar: 20 mrt. 20 uur
Sterven doet herleven; 24 mrt. 20 uur Rotterdams Operette Gezel
schap met De Vogelhandelaar.
Piccolo-theater: 16 mrt. 20.15 uur Rotterdams Danscentrum met
Oog op dans; 17, 18 mrt. 20.15 uur Kabaret Honoloeloe met Gieren
op een eiland, 20 t.e.m. 22 mrt. 20.15 uur Amsterdams Toneel met
"The Family 4"; 23 t.e.m. 25 mrt. 20.15 uur Nieuwe Komedie met
"Kanker".
Rotterdamse Schouwburg: 16. 17 mrt. 20.15 uur Rotterdams Toneel
met George Dandin; 18 mrt. 14 uur Scapino Ballet met Coppelia;
20 mrt. 20.15 uur Amsterdams Toneel met "De Meid"; 21 mrt. 20.15
uur Haagse Comedie met Polonaise; 24 mrt. 20.15 uur Rotterdams
Toneel met Op blote voeten in het park.
Hofpleintheater: 16 t.e.m. 18, 20 t.e.m. 25 mrt. 20.15 uur Wie is er
bang voor Virginia Woolf.
De Doelen: 16 mrt. 20.15 uur Rotterdams Philharmonisch Orkest
o.l.v. Jean Fournet; 16 mrt. 20.15 uur The Forerunners; 17 mrt. 15
uur Matinee op de vrije zaterdag met het Radio Philharmonisch
Orkest; 18 mrt. 20.15 uur Dutch Swing College Band; 21 mrt. 20.15
uur Tsjechisch folkloristisch ensemble Broln; 22 mrt. uur Sandy
Coast en Earth and Fire.
DEA HAAG
Congresgebouw: 16 mrt. 20.30 uur Residentieorkest o.l.v. Michael
Gielen; 26 mrt. 20.30 uur Nederlands Kamerorkest o.l.v. David
Zinman.
Black Heat
balanceert
tussen pop
en de jazz
Black Heat, „Black Heat", At
lantic SD 7237.
Black Heat is een hele goede
groep, die als zovelen balanceert
tussen pop en Jazz. Je kan er
over strijden of het nu „jazzy
pop" is of "poppy jazz", maar
niet over de muzikale waarde er
van. Trompettist Phil Guilbeau,
gitarist Bradley Owens, organist
Johnnell Gray, slagwerker Esco
Gromer. bassist Naamon Jones
*n conga-drummer/ mondaccor-
deonist Raymond Green vor
men een erg fijne groep. Op de
ze elpee worden ze dan nog ter
zijde gestaan door David New
man die voor solo's op fluit en
tenorsaxofoon zorgt en een bla-
zersgroep. Het openingsnummer
„The Jungle" voert Je meteen
helemaal de gewenste sfeer in.
En sfeer zit erin deze plaat, dat
is zeker. Voor mij was „Honey
Love" van Phil Guilbeau de top
per, maar dat wil helemaal
niets af doen aan de andere ne
gen titels. Stuk voor stuk knappe
muzikale toestanden, waard om
te draaien en te herdraaien.
P.T.
Le disque des disques d'or
Michel Polnareff twee afzon
derlijke elpees Stee 115 en 63.
Michel Polnareff is hard op
weg om Frankrijk en West-Eu
ropa opnieuw te veroveren. Zijn
in vele landen goed ontvangen
Pol-nare volution" kreeg twee
verzamelplaten als opvolgers,
waarop de grote klasse van de
„vergeten" Polnareff nog eens te
meer blij kit. Zanger/ pianist/ di
rigent Michel Polnareff zingt op
deze platen met de voor ons Hol
landers bijna onuitsprekelijke ti
tel van „Le disque d'or des dis
ques d'or" chansons die in Ne
derland zeker niet onbekend zijn
Om er maar eens een paar te
noemen: Love me; Ta, ta, ta, ta;
Dans la maison vide; Tous les
bateaux; La michetonneuze;
Gloria en Dame, dame.
En nu maar wachten tot Mi
chel „le grand" Polnareff met
nieuwe nummers een aanval
gaat doen op het Engelstalige re
pertoire.
JvdN.
Moody Blues
met orkest
The Great Moody Blues
verzamel-dubbelelpee Deram
6645 300 Prijs: f 25,-.
Twee platen in één hoes en 'n
verschil dat groter is dan dag
en nacht. Dat zou in het kort de
kunnen zijn. Plaat I bestaat uit
oude nummers van de Moodies
zoals Departure. Ride my See
saw, Dr. Livingstone, I presume
en House of four doors. Niet veel
meer echter dan de doorsnee ver
zamelelpee. De tweede plaat is
heel anders. Ook oude num
mers, dat wel, maar een uitvoe
ring die zondermeer verrassend
genoemd mag worden en over
duidelijk aantoont dat de Moodv
Blues veel meer kunnen als dat
men op het eerste gezicht zou
vermoeden. Muzikaal onder
steund door het mooie London
Festival Orchestra onder direktie
van Peter Knight groeien de
Moodies tot voor mij ongekende
hoogte. Wat Justin Hayward
(foto) Mike Pinder, John Lodge,
Graham Edge en Ray Thomas
op die tweede plaat uit hun in
strumenten weten te halen is
ronduit knap. Fijne muziek om
lekker rustig naar de luisteren,
maar dan wel 's avonds laat.
JvdN.
Ter gelegenheid van haar 75-
jardg bestaan heeft de vereniging
hospitaalkerkschip „De Hoop",
'n grammofoonplaat uitgebracht
met om. zang van het Scheve-
ningse Vissersvrouwenkoor.
Met de verkoop van de gram
mofoonplaat probeert men een
deel van de algemene kosten van
het schip en van kerkzaal en
hospitaal te dekken.
In 't zilver, deel 2; 12 ver
trouwde geestelijke liederen.
Fontana 6391 040, f 15,90.
„God heb ik lief, want die ge
trouwe Heer" op hele noten
Professor Longhair (Roy Byrd)
„New Orleans Piano", Atlantic
Atl. 40 402.
Uit de serie Blues Originals
van Atlantic beluisterden wij
deel 2 gewijd aan Prof. Long
hair. Mike Leadbifcter (redacteur
idji, „Les plus grands succes de Mouloudji", BAM LD 5807;
'udji, „Mouloudji", BAM LD 5796.
'udji loopt al jarenlang mee in Frankrijk en constant op hoog
Het is dan ook Juist om aan hem een verzamel-elpee met
successen te wijden. Zoals „Le deserteur" van Boris Vian met
>t van Jeau Musy erachter. Een ontroerend chanson, op de
wijze van Mouloudji gebracht.
i natuurlijk „Un Jour tu verras", gezongen door velen, maar
zoals door de schrijver zelf. Voor de Mouloudji-liefhebbers een
Un overzicht van wat hun idool "*zoal gedaan heeft, voor
ld die van Franse chanson houdt een aan te raden plaat,
een andere plaat zingt Mouloudji allemaal eigen werk. Niet
■sal even sterk, maar zeker wel allemaal boven de middelmaat.
wel. Tedere verzen als „Amour, nouvel amour", maar ook in
mate maatschappijkritiek.
'oorbeeld tn „Les prostituees". Ook dit is een plaat om te heb-
naar te luisteren. En gelukkig is het nu eens zo, dat geen der
uers op beide elpees voorkomt, wat Jammer genoeg nog wel eens
wil zijn P.T.
van Blues Unlimited) komt de
eer toe de Professor (die eigen
lijk Roy Byrd heet) in 1970 te
hebben „ontdekt" in New Or
leans: een oude vergeten man,
die nauwelijks kon voorzien in
zijn levensbehoeften. Na 1965 is
hij nooit meer echt aan het werk
geweest.
De grote kracht van Longhair
ligt in zijn pianospel. Een merk
waardige mengeling van rumba,
mambo en calypso. Z'n stem
blijft er ver bij achter vooral in
de hogere registers. In muzikaal
opzicht is hij eigenlijk helemaal
geen hoogvlieger, maar het ty
pische geluid dat hij voortbrengt
zorgt er voor, dat Je dat niet zo
erg meer in de gaten hebt. Hij
is een belangrijk onderdeel van
de muziek van New Orleans en
als zodanig erg belangrijk. Voor
al dat is de waarde van deze
elpee: de historische. De num
mers zijn gekozen uit twee op
name-sessies uit 1949 en 1953.
Dat er in die vier Jaar wat ver
anderde is duidelijk te merken,
onder meer aan het fedt dat in
de opnamen uit 1953 veel meer
„beat" werd gestopt. Ook kom Je
er sax-solo's als bij Fats Domi
no op tegen.
P.T.
„Starportrait", Andy Williams,
CBS 68216, f 29,50 (dubbel-el-
pee).
Smaken verschillen, en daar
om kan ik me heel goed voor
stellen dat de meningen over het
stemgeluid dat Andy Williams
produceert steilk uiteenlopen. De
een zal het zoetgevooisde van
„the great Andy" verafschuwen
en de ander zal heerlijk kun
nen zwijmelen met de romanti
sche songs die Anidy op de plaat
heeft gezet. Voor die laatste ca
tegorie is het nu zaak in de start
blokken te gaan voor een „cross
country" naar de platenhande-
laar. CBS heeft namelijk 23 lied
jes uit het repertoire van Andy
Williams geselecteerd en samen
gebracht op een dubbell-elpee.
Ruim een uur muziek van de
man die op -dit ogenblik al over
zeventien gouden platen beschikt
Het voordeel van Andy's muziek
is dat zowel de liefhebber van
achtergrondmuziek als de wat
meer nauwgezette luisteraar aan
hun trekken komen. Zoals ge
zegd, de opnamen zijn een keuze
uit het repertoire van vele Ja
ren. Zo staan er op de platen
bijna klassieke evergreens als
„Born free" en „Danny Boy".
Van wat minder recente datum
zijn ook „May each day", „Moon
river". Tenslotte nog een aantal
nummers waarmee Andy kort
geleden veel succes had zoals
river" en „Cant help falling In
„Speak solftfly love", het thema
wtë)
1 1
SX SBm
4^5,
w- m
uit de film „The Goldfather" en
„Where do I begin" uit de film
gezongen „Veilig in Jezus' ar
men", „"k Heb geloofd en daar
om zing ik" zijn liederen, die in
een bepaalde niet te onderschat
te kring nog steeds graag wor
den gezongen. Het zijn psalmen
en gezangen, die bekend zijn, di
rect aanspreken en ook en
vooral de meer ouderen iets te
zeggen hebben. Zij worden
heel treffend en prachtig van
toon onder directie van Kees
Deenik gezongen door o.a. het
Nederlands Chr. Kleinkoor, het
Chr. Mannenkoor Amsterdam
Noord en de 13 verenigde koren
uit Haarlem. Bij de gevarieerde
samenstelling van deze plaat
werd o.m. gekozen uit de bundel
van Johannes de Heer, waarvan
luist dit Jaar de miljoenste werd
verkocht, uit de oude bundel
Van Woensel Kooy, terwijl ook
het eenvoudige gedichtje van
Nellie van Kol ..Wandel maar
stillekens achter Hem aan" in de
zwarte groeven werd vastgelegd.
Jan Bonefaas, Willem Hendrik
Zwart en Mees van Huis om
er slechts enkele te noemen
omlijsten de liederen met bezie
lend orgelspel. Een plaat waar
uit velen vreugde en bemoe
diging voor him geloofsleven zul
len putten.
SP.
This is country music verza
mel elpee CBS SPR 20 Prijs
tien gulden.
CBS is op allerlei manieren aan
het trachten de country muziek
erin te krijgen. Vorige maand
kwam er een verzamelalbum van
Johnny Cash op de markt en nu
een waar alle groten een aandeel
in hebben. Deze plaat laat vooral
horen hoeveel verschil er is in de
country- and western muziek en
dat we niet alles op een hoop mo
gen gooien. Verrassend vond ik
't aandeel van Johnny Cash sa
men met z'n vrouw June Carter
in Jackson, een nummer dat in
Nederland vooral bekendheid
kreeg via Nancy Sinatra er T.ee
Hazelwood. Als Je de beide uitvoe
ringen kort achter elkaar zou
draalen krijg Je het idee. dat bij
de uitvoering van Cash en Car
ter de pick-up veel te langzaam
draait. Verder op deze plaat o.a.
The Carter Family, Ray Price,
Marty Robbins en Lefty Frizell.
JvdN.
