.R.: HET VAK VAN DE GLIMLACH
)ATSEN
AZDA
Verdeelde
meningen
over
public
relations
FREE
LANCE
BMW
)AG 7 FEBRUARI 1973
ome Jan Waringa (27 Jaar
sinds kort woonachtig in Lis-
daarvoor in Ter Aar)
dt zelf, dat hij via een vrij
emde weg bij public relations
Datsun Nederland B.V. is
echt gekomen. Stuurman op
grote vaart en reserve offi-
bij de Kon. Marine ziet hij
'als geëigende toegangswe-
'och kwam hij uit de Marine
Datsun Nederland, waar hy
ins onder meer de public re-
lons beoefent.
U beschouwt zichzelf duidelijk
maar net over de drempel
't vak. Ten eerste omdat hij
niet zo lang op het slappe
.-koord danst, maar ook om-
hij er niet de gehele dag mee
■ft. Hij waakt zich zorgvuldig
ir al te categorische uitspra-
m i. Temeer, omdat hij zichzelf
jchouwt als onderdeel van een
m, dat ervoor moet zorgen,
Datsun „een goede naam
jgt bij de groepen, waar Je
bedrijf afhankelijk van bent
die te continueren",
loewel over het algemeen heel
lakkelijk pratend en vlot for-
lerend komt hij toch maar
J lacht~aam tot deze defini-
in antwoord op onze vraag
p.r. bij Datsun wordt ge-
atst. Hij heeft er zichtbaar
eite mee het in woorden te
ïgen. Vooral omdat hij deze
niet in het licht van de
lame wil beschouwen, hoewel
II het ijveren voor meer begrip
U ir Datsun als naam en als be-
jjf toch ook weer niet helemaal
loskoppelen van reclame, zo-
b.v. in advertenties. „Door de
11 te verscheidenheid in de groe-
waartoe Je Je richt zit er
enorm p.r.-aspect ook in de
rertenties", meent hij. „Ook
irin moet Je de mensen zo eer-
mogelijk over het produkt
ormeren. Daarin moet Je bij-
irbeeld ook zeggen, dat veilig-
en minder vervuiling toch
belangrijk zijn als hoge
■^lheid en felle acceleratie".
>ver „zijn" produkt is hij on-
emd enthousiast. Hij heeft er
wat minder moeite mee om
ongekende succes van Dat-
te verklaren. „Gewoon een
r goed produkt, dat voldoet
de verwachtingen van het
>liek".
Vanneer wij hem er dan op
zen, dat de ontwikkeling bij
sun vrijwel parallel loopt aan
van Toyota, zodat wij toch
Anne Jan Waringa
menen meer van eén „Japans
succes" te moeten spreken, is hij
grif bereid zijn waardering te
verlengen.
„Die enorm succesvolle ver
koop hangt samen met de Ja
panse wijze van za^-en-doen.
Vroeger was „Made Japan"
niet altijd een visitekaartje voor
een duurzaam goed produkt. De
Japanners hebben deze „roem"
op fabelachtige knappe wijze
weggewerkt. Na de oorlog heb
ben zij de kennis, die Amerika
bereid was in het land te pom
pen, gretig opgezogen en verwe
ven met eigen cultuur. Zij heb
ben in het begin veel gecopieerd.
Maar wat ze er tenslotte van
hebben gemaakt is niet meer te
copiëren. Hun nationaal besef,
hun eerbied voor ervaring, huif-
gebondenheid aan het bedrijf en
vooral in het in bedrijven van
hoog tot laag ingeboren com
petitie-element elke groep wil
het beter doen dan de andere
geven de Japanners een grote
voorsprong op anderen. Boven
dien hebben zij geduld. Eindeloos
geduld om problemen tot op de
bodem te benaderen. Tot het zo
volledig is uitgekristallisseerd,
dat de beslissing soms na Ja
ren genomen gedoemd is tot
slagen. Wij hebben minder ge
duld. Wij hebben soms geen tijd
om geduld te hebben. Dat zou
ons wel eens kunnen opbreken.
Hun onderwijs staat op hoog
peil. Ze nemen de tijd klachten te
bestuderen. De road test, die Jullie
geven, sturen we vertaald op
naar Japan.
En Je kunt er staat op ma
ken, dat er enkele maanden
daarna wel een verbetering is te
bespeuren. Ze maken er ver
draaid serieus werk van. Eisen
kunnen per land verschillen. In
Japan b.v. geldt overal een
maximum-snelheid. Hier kan
men nog op sommige wegen
plank-gas rijden. Dat kan pro
blemen geven, die ze niet ken
nen. Maar ze komen rustig hier
naar toe om ter plaatse zich op
de hoogte te stellen".
Anne Jan Waringa heeft in
Japan zelf kunnen zien hoe Nis
san werkt. Hij kwam danig on
der de indruk terug. „Als de lei
ding van een Nederlands bedrijf
begrijpt hoe de Japanners zaken
doen en probeert de problemen
op de Japanse wijze te 1
ren, wanneer dat lukt zal s
vol gewerkt kunnen
daarvan ben ik overtuigd".
Wellicht ligt hierin het succes
van Datsun verscholen. Een
groei, die het bedrijf in Sassen-
heim uit zijn voegen deed bars
ten. Maar het leed ls nu snel ge
leden. De opening van het nieu
we distributiecentrum in de Lis-
se Zemelpolder wordt in juli of
augustus verwacht. Getracht zal
worden verhuizing op zo kort
mogelijke termijn te realiseren.
Dan heeft men alles, wat men
hebben wil. Ruimte voor snel en
doelmatig werken, een functio
nele showroom, leslokalen en
representatieve ruimten.
Datsun realiseert zich terde
ge, dat de groei van de laatste
Jaren niet ongeremd kan
doorgaan. Dan zou men binnen
de kortste keren de verkooplijst
aanvoeren. De groei zal wat ver
tragen. Het bedrijf is in een pe
riode van consolidering beland.
Het nieuwe centrum in Lisse
moet daartoe bijdragen: grotere
doelmatigheid, sneller werken en
betere representatie.
Leldenaar Barry de Wilde
die voor Mazda zowel re
public relations doet,
ir geen verklaring voor vin
waarom dit merk de specta-
e groei van de andere Japan
erken in ons land (we den-
lan Datsun en Toyota) niet
kunnen volgen,
weet geen duidelijk ant-
L
r ook in Japan is het een
exclusiever merk", merkt hij
ede p.r.-stijl op.
vy de Wilde is via de recla-
(onder andere bij General
rs) en via de V.V.V. (drie
directeur in Leiden) en via
lance werk bij Auto Palace
lokhorst N.V. in Den Haag
it gekomen, die het Japan-
erk importeert. Naast Wart-
en Trabant. Maar de Ja-
ers voeren veruit de boven-
Vorig Jaar gegroeid van
naar 4600 verkopen. Dit Jaar
men op zo'n 8.000. Maar re-
nog een klein bedrijf. Van-
ook die dubbelfunctie van De
reclame en p.r. Terwijl
r zelf geen voorstander van
behoren volgens hem ge-
den te zijn. Maar zo'n split-
is voor een klein bedrijf ge-
te duur. Hij zit orgaraisato-
zelfs bij de verkoop inge-
En public relation heeft vól-
hem ten deel een positieve
in en rondom de organisatie
bedrijf) te creëren. Heeft
in eerste instantie niets met
»pen te maken. Dat Je die er
lef door zouden kunnen be
leden is bijkomstig. Public
lons richt Je naar buiten en
binnen. Bevordering van
verstandhouding bij 't per-
61 onderling is net zo belang-
Dat gaat positief naar bui-
Als een receptionist de pest
pt straalt dat direct naar
0".
tuurlij k valt in het gesprek al
di? het woord rotatiemotor.
Kogyo, de Japanse produ-
0 van Mazda-automobielen
'n fikse hoev.olheid rota
te haar programma gestopt.
Toch slaat deze vrijwel ge-
Barry de Wilde
ruisloze motor in ons land nog
weinig aan. Te duur in aanschaf
fing en in gebruik. Zo'n één op
5 is voor "n testrit niet erg, maar
voor dagelijks vervoer knap aan
de prijs.
"Duur in aanschaffing zal nog
wel even blijven", meent De Wil
de. "Althans relatief. Als Je de
voordelen niet meerekent. Maar
daar blijft voorlopig een deel van
de ontwikkelingskosten op druk
ken. Volgens gegevens uit Hiro-
sjima is men echter druk bezig
wat aan dat verbruik te doen.
Het is al zo erg niet meer. Een
duidelijk oplosbaar probleem .Ook
de problemen rond de uitlaatgas
sen zijn opgelost. Mazda is eigen
lijk het enige merk, dat aan al
le Amerikaanse eisen kan vol
doen. Toyo Kogyo is technisch
verbazend knap. En op 't gebied
van de rotatiemotor hebben ze in
Hirosjima zeker drie Jaar voor
sprong op alle concurrenten. Of
die rotatiemotor overigens dé op
lossing is van het verkeerspro
bleem, dat overal steeds sterker
gaat spelen, weet ik niet. Maar er
zal iets moeten veranderen. Vol
gens mij moet er een duidelijk
verschil komen tussen vervoermid
delen voor lange afstanden en
kortere afstanden. In Tokio b.v.
mag men geen auto kopen, die
langer is dan drie meter, als Je
geen garage of zoiets hebt. Al
leen kleinere wagens met 'n ci
linderinhoud van minder dan
360 cc komen dan in aanmerking
voor autofabrieken natuurlijk een
Toyo Kogyo heeft er een spe
cial project van gemaakt. De
Mazda Chantez is daarvan het
gevolg geweest, die voldoet aan
alle eisen. Maar of het ding in de
export komt is nog een vraag. Die
tweetakt motor is het grote pro
bleem. Maar het ligt wel voor
de hand, dat er iets misschien
een afgeleide versie met rotatie
motor, uitermate geschikt door
zijn kleine afmetingen eens
naar het buitenland zal gaan. Er
was een dealer, die die Chantez
"koste wat het kost" wilde heb
ben, zo enthousiast was hij tij
dens een dealerreis naar Japan
geworden, maar het was niet mo
gelijk dat wagentje hier te halen.
"Bovendien kunnen we toch voor
één auto geen heel onderdeelpak
ket laten komen. Je zult hem
dan ook op de RAI niet zien. Ach
die RAI heeft een belangrijke
functie. Als een soort etalage
van de autowereld. Misschien dat
er in de zeer dure categorieën wat
meer wordt verkocht, maar de
meeste mensen die er komen zien
het al een uitje. De verkoop, die
daar gebeurt had Je anders ook
kunnen maken".
De Trabant en Wartburg? Bar
ry de Wilde doet er wat gere
serveerd over. Kan niet anders.
"Zolang we niet weten, wat er in
Oost-Dultsland gaat gebeuren,
kunnen we weinig zeggen. Het
zijn geen slechte automobielen,
maar de nadruk in ons bedrijf
ligt toch op de Japanners".
Wat ts en wat doet een public -
relations-officer
„Naam en faam van een bedrijf
of organisatie hooghouden", zegt
de één.
„Pimpelen - roken - o.h.'en"
zegt de ander met een grapje op
de afkorting p.r.o. Het tekent de
bijklank van de functie.
„Hij bevordert stelselmatig het
wederzijds begrip tussen een or
ganisatie en haar publieksgroe
pen", definieerde kortgeleden het
Nederlands Genootschap voor Pu
blic Relations, dat ijverig public
relations bedrijft om de public
relations van elk geurtje te zui
veren. Wat dan weer de bijnaam
"dure heren met stijve vesten"
heeft opgeleverd.
Men ziet het, niet iedereen heeft de
zelfde mening over public rela
tions.
Dat bewijzen ook wel de gesprekken
die wij ter gelegenheid van de
personenwagen-RAI hebben ge
voerd met enige in onze versprei
dingsgebieden wonende p.r.-func-
tio narissen uit de autowereld,
waarin public relations een zeer
ingeburgerd vak is. Al wordt niet
bij elk merk al zo lang met dat
bijltje gehakt.
Maar men kan zich afvragen: wie
in het bedrijfsleven doet eigenlijk
niet aan public relations? Wie ls
niet belangrijk voor het ophouden
van naam en faam van een pro
dukt en bedrijf? In de autowereld,
kan een pompbediende of een re
ceptionist het gezicht van een ga
rage naar buiten bepalen. Dat is
ook public relations.
Daarom kan public relations nooit
sterker zijn dan de zwakste scha
kel in een bedrijf.
Daarom ook richt goede public re
lations zich zowel naar binnen als
naar buiten. Ook binnen het bedrijf
moet er goed begrip voor bestaan.
Daarom is public relations evenzeer
een proces, dat nooit ophoudt. Als
de daarmee speciaal belaste man
of vrouw het goed wil doen komt
hij of zij in aanraking met de
krankzinnigste dingen. Vaak veel
details.
Kleine dingen kunnen belangrijk
zijn. Vooral tegenover t kritisch
wordende publiek. De pers is be
langrijk. Vaak het belangrijkste ka
naal naar buiten. Maar goede p.r.
is meer dan alleen een goed gere
digeerd persbericht.
"Ik zeg altijd, verplaats je in de ze
tel van een ander. Hij wil iets van
je. Bedien hem snel, goed en cor
rect. Ook al is het moeilijk. Er
zijn wel eens echt lastige brief
schrijvers, maar bij een klacht heb
ben de mensen meestal gelijk" zegt
Ed Servaas, die bij Pon in Leusden
al vele jaren public relations voor
Volkswagen bedrijft. Van hem zijn
ook de drie voorwaarden afkomstig
zonder welke hij meent geen goede
p.r. te kunnen bedrijven.
Medewerking "Je hebt een
positieve houding van de leiding
van het bedrijf nodig. Als de direc
tie er al niet in gelooft wie dan
wel?"
Geld "Zonder budget kan je
nu eenmaal niets bereiken, p-r. kost
geld".
Mensen "Zonder hulp kan
je het niet maken. De secretares
se is de centrale figuur op de af
deling. Als je het alleen doet word
je klusjesman".
Anderen denken daar anders over.
We zeiden het al, de geesten zijn
verdeeld. Maar hoe men het ook
ziet, public relations betekent ook:
glimlachen tegen een politieman
die je uitsloverig een bon bezorgt.
Hij kan je produkt eens kopen.
...vriendelijk zijn tegen de onuit
staanbare journalist, die toevallig
de laatst beschikbare testauto in
puin heeft gereden. Er komt nog
eens een model om te testen.
geen gevoelens laten blRken
als een televisieman je best ver
koopbaar model in de grond heeft
geboord. Anders zou zo'n slecht
oordeel chronisch kunnen worden.
...begripvol blijven luisteren naar
de bloed-'Mgende dealer, die al
maar onrechtvaardig hete kolen
op je hoofd staat te stapelen.
Want hij is het, die je merk moet
verkopen.
...geduld hebben met de sikke
neurige receptionist, die de huiselij
ke zorgen op het gezicht staan te
lezen. Want je goede naam is af
hankelijk van de zwakste schakeL
Public relations ook iets voor u?
Kees JVijdooge
Kees Wijdooge (31) uit Wad-
dlnxveen is als "public relations
officer" niet vast aan een be-
paaid autobedrijf verbonden. Hij
werkt free lance, zoals dat heet.
Dat heeft het voordeel, dat hij
met wat minder reserve over zijn
vak wil praten en grif bereid is
zijn kritiek te spuien.
Zoals op het Nederlands Ge
nootschap voor Public Relations,
dat volgens hem weer te weinig
public relations voor de p.r. doet.
"Teveel dure heren met vesten-
imaige", zegt hij. "Je mag van
dat genootschap ook beslist niet
adverteren. Beneden Je stand. Ik
doe het wel. Ik ben dus ook geen
lid".
En kritiek op bedrijfsleven in
het algemeen. "In de politiek en
bij de autoriteiten begint lang
zamerhand de democratisering
door te druppelen. Men staat
meer open voor inspraak. Moet
Je in het bedrijfsleven waar een
ieder veel meer van elkaar af
hankelijk is. niet om komen. Zit
totaal vastgeroest. Autoritair,
nonchalant en hautain. Zo is
het bedrijfsleven nog. Maar het
zal eens om moeten. Voor de pu
blic relations een uitermate gun
stig klimaat. Er is gewoon veel te
doen".
Misschien is dat de reden, dat
Kees Wijdooge het kortgeleden
heeft aangedurfd op eigen kom
pas te gaan zeilen. Hij begon
zijn maatschappelijke loopbaan
als voortlchtingsman bij de pad
vinders ("Van 1958 tot 1963.
Toen was er al sprake van sa
mengaan van de vier organisa
ties, wat nu pas is rondgekomen.
Kan Je nagaan...."). In die Ja
ren vervulde hij ook zijn dienst
plicht. Niets bijzonder. Alleen
kan men die periode zien
als het begin van zijn belangstel
ling voor auto's. Toen de heer
Van Paaschen van de padvin
ders overstapte naar voorlichting
Veilig Verkeer vond hij Wijdooge
aan zijn riJde.Maar na enkele
jaren had Kees dat ook wel ge
zien: "Het werd me teveel een
verlengstuk van de overheid".
Na een half jaartje studie in
Engeland (commercieel Engels)
kon hij gaan beginnen aan ver
der uitbouwen van public rela
tions voor de KNAC. Dat deed
hij tot november vorig Jaar
Toen vond hij al die gebonden
heid welletjes. Hij had al wat
klanten voor zichzelf en wilde
daar wel mee verder gaan. Hij
lepelt op: een stuk public rela
tions voor Stichting Weg, voor
Monroe (schokbrekers)voor
Mercasöl (antiroestmiddelen),
voor Ansul (brandblusmiddelen)
en merkwaardig genoeg ook voor
Becas (centrale antennes), wat
als enige geheel buiten de auto-
sfeer ligt.
"Als buitenstaander heb Je
het voordeel, dat Je in het bedrijf
gemakkelijker als een soort auto
riteit wordt gezien. Je bent min
der een klusjesman. En als ze
niet naar Je willen luisteren,
nou dan ga Je weg. Want bij
iedere klant moet Je eerst binnen
het bedrijf beginnen Bedrilfsle-
ven ziet pjr. te veel als image
building naar buiten, dat is ech
ter maar een stukje. Kan niet
als er intern geen goede zaak
achter staat. Je kan dus begrij
pen, wat dat voor moeilijkheden
geeft. Komt er een vent binnen
voor public relations en die be
gint over bedrijfsaanpak, Ja
zelfs over het produkt. Daar
hadden ze niet op gerekend. En
dat is een vaak lastig te verte
ren brok. Maar het moet gebeu
ren. Het bedrijfsleven kan er
niet buiten. De reclamebureaus
zien dat ook. Die voelen te vaak
de concurrentie van de p.r. en
gaan daar eigen afdelingen voor
creëren. Maar dat ligt veelal op
het verkoop vlak, zijn te commer
cieel gericht. Maar public rela
tions moet vanuit het gehele be-
irijf gebeuren, er althans door
vorden gesteund. Mijn naam
hoeft niet op een persbericht, het
bedrijf moet het doen. Ik kan
contacten leggen, ook naar bin
nen, de rest moet het bedrijf
naar opknappen.
"Daarom is een p.r.-man
eigenlijk een zielige zelfstandige.
Als hij zijn werk echt goed doet
vliegt hij er na vijf Jaar uit",
concludeert hij lachend.
We kunnen en willen er niet
onder uit. Pj. voor Stichting
Weg, dus even praten over de
sfeer rondom de auto.
"Die zit vandaag de dag in een
bepaalde hoek. En toch is hij
een onderdeel van ons leven",
denkt Kees Wijdooge hardop
"Natuurlijk heeft de auto nade
len. Enkele grote zelfs. Maar ik
heb vooral bezwaar tegen de
milieu-religieuzen, die iets moe
ten hebben om tegen te zijn. Die
voor radio en televisie vertellen
hoe verschrikkelijk de auto wel
is en daarna in hun wagen stap
pen om naar huis te rijden.
Daarmee duidelijk demon
strerend welk een onderdeel van
ons leven die wagen is geworden
Het is zo'n onzin, dat Je zoals de
RAI vereniging van autohan
delaren niet voor Je eigen be
langen mag opkomen, al zijn
dat commerciële. Alleen al het
feit, dat er zoveel werknemers ln
de autobranche zitten zou dat
kunnen rechtvaardigen. En dat
er tussen de verschillende be
langengroepen op wetenschappe
lijk niveau geen discussie moge
lijk is, ligt beslist niet aan de
RAI".
Onbezoldigde public relations
voor de RAI dus. Kees Wijdooge
loopt gemakkelijk warm voor
zulke onderwerpen. En dan
maakt hdj van zijn hart geen
moordkuil.
"Waarom ook? Eerlijk zijn
mag best. Integriteit is het be
langrijkste element van mijn
vak. Integriteit van het pro
dukt. van het bedrijf, maar ook
van de public relation officier
Hij hoeft geen gekke dingen te
doen. Enorme dure campagnes
op het p.r.-vlak geloof ik niet in
Omdat het een activiteit oo lan
ge termijn ls. Op de korte af
stand is het resultaat niet te me
ten. Dat moet een bedrijf maar
beseffen. Maar het feit, dat ze
beginnen met een p.r. man aan
te stellen bewijst, dat het gevoel
ervoor aanwezig is. En dan zijn
we al een eind op weg".
Jan Evert van Seggelen
Jan Evert van Seggelen (30)
woont in Le'derdorp, maar aan
de zachte g is goed te horen, dat
hij daar niet altijd heeft ge
woond. Hij komt uit Brabant.
Misschien zou hij daar nog wel
hebben gezeten als er maar een
importeur van B.M.W. gevestigd
was geweest Maar Alimpo heeft
het hoofdkwartier in Den Haag
en dus moeten we Jan Evert
daar ook zoeken.
Want al heel vroeg had hij zich
geheel aan dit Duitse merk ver
slingerd. Na drie Jaar hbs, uts
(werktuigbouw) en twee Jaar hts
in Tilburg volgde de autoschool
in Driebergen. HIJ had altijd een
hevige belangstelling voor auto's
gehad. Maar in Driebergen stond
al spoedig voor hem vast:
B.M.W. of niets.
Waarom Juist B.M.W.? De
heer Van Seggelen weet het niet
precies, maar het was net in die
tijd, dat het blauwwitte merk uit
de malaise omhoog kwam. Mis
schien heeft dat hem geïntrigeerd.
In elk geval ging hij driftig
schrijven naar de fabriek ln Mün
chen, maar men had hem niet zo
nodig. Toch mocht hij van zijn
vader een week naar de Zuidduit-
se stad. En zowaar, wat schrifte
lijk niet was gelukt kreeg hij
mondeling voor elkaar, hij kon
stage lopen.
Waarom niet begonnen bij im
porteur Alimpo. "Je kunt het ge
loven of niet, maar daar had Ik
nog nooit van gehoord", zegt
Van Seggelen, die in het Jaar, dat
hij in München werkte wel ar
moe heeft geleden. Voor 150
mark per maand doe Je niet veel.
Maar hij stak veel op. Hij deed
ln dat Jaar van alles: fabrieks
werk, montage, gieterij, gereed
schapsplanning, technische oplei
ding. Hij deed niet alleen techni
sche ervaring op, hij kreeg na
tuurlijk al werkend het Duits
grondig onder de knie Het liefst
had hij zo ook de andere moder
ne talen bijgespijkerd, maar het
lukte hem niet bij andere
B.M.W.-vestigingen aar) de slag
te komen. Ook niet met beihulp
van de fabriek in München.
"Ga dan naar Alimpo", advi
seerde een vriend. Hoewel het
tijdstip niet ongunstig lag - er
waren Juist vacatures - kan hij
toch moeilijk beweren, dat men
met open armen op hem stond te
wachten. Maar goed, via garan-
rantie-afdeling verkoopleiding
ïn assistent-directie kwam hij
terecht op publiciteit-public rela
tions. Directeur Esser vond dat
wel iets voor hem toen zijn voor
ganger wegging. Van Seggelen
deelde die mening niet. "Doe het
toch maar" zei Esser en Jan
Evert is blij, dat hij toen toch
beeft toegehapt "Een vreselijk
leuk vak, zeer afwisselend",
vindt hij nu.
Hij heeft er geen moeite mee,
dat bij Alimpo publiciteit en pu
blic relations niet zijr geschei
den. Integendeel voor hem lig
gen zij duidelijk in eikaars ver
lengde. 'Tezamen bepalen zij
toch het gezicht van het bedrijf"
Bij de fabriek in München zijn
het wel twee afdelingen, maar
daar ligt het volgens Jan Evert
anders. In de eerste plaats is het
groter, maar bovendien is Allmp<
geheel opgebouwd door de heer
Esser. Die heeft heel lang de re
laties zelf onderhouden. BIJ de
groei van het bedrijf worden dan
wel taken gedelegeerd, maar de
heer Esser blijft zelf sterk geïn
teresseerd
Zo onderhoudt b.v. de verkoop
leiding van Alimpo ook nog zelf
alle contacten met de Rijkspoli
tie. Dat is zo gegroeid. Van Seg
gelen verzorgt thans Id de pr.-
sector voornamelijk de perscon
tacten. Het is hem goed zo. In
"n kleüier bedrijf zijn die zaken
niet altijd even scherp gescheiden
Als men maar weet tot wie men
zich moet richten. En dat schijnt
in de praktijk goed te lukken. Dit
Jaar haalde Alimpo een record
omzet van ruim 6400 BM.W.'s
Dat zou zeker duizend stuks
meer geweest zijn als de fabriek
maar had afgeleverd In Mün
chen kan men de vraag niet aan
Daarom ook zit AllmpK niet zo
op de komende RAI-tentoonstel
ling te springen "Er wordt geen
auto door verkocht Het is alleen
kijk hier sta ik en dat heb lk. Oi
de gemaakte kosten er tegen op
wegen? Ik zet er eeD vraagteken
bij. Als er geen RAI ls wordt ei
echt niet minder verkocht. Bo
vendien, men kCK pt de wagen ten
slotte toch bij die dealer. En hei
kost heel wat Ik ben er nu zeker
al drie maanden mee zoet. Mei
organiseren met bij elkaar sle
pen. Gelukkig kan ik veel doen
met München. Zo niet, dan zou
d^ stand er heel wat minder aan
trekkelijk uitzien"