.R.: HET VAK VAN DE GLIMLACH )ATSEN AZDA Verdeelde meningen over public relations FREE LANCE BMW )AG 7 FEBRUARI 1973 ome Jan Waringa (27 Jaar sinds kort woonachtig in Lis- daarvoor in Ter Aar) dt zelf, dat hij via een vrij emde weg bij public relations Datsun Nederland B.V. is echt gekomen. Stuurman op grote vaart en reserve offi- bij de Kon. Marine ziet hij 'als geëigende toegangswe- 'och kwam hij uit de Marine Datsun Nederland, waar hy ins onder meer de public re- lons beoefent. U beschouwt zichzelf duidelijk maar net over de drempel 't vak. Ten eerste omdat hij niet zo lang op het slappe .-koord danst, maar ook om- hij er niet de gehele dag mee ■ft. Hij waakt zich zorgvuldig ir al te categorische uitspra- m i. Temeer, omdat hij zichzelf jchouwt als onderdeel van een m, dat ervoor moet zorgen, Datsun „een goede naam jgt bij de groepen, waar Je bedrijf afhankelijk van bent die te continueren", loewel over het algemeen heel lakkelijk pratend en vlot for- lerend komt hij toch maar J lacht~aam tot deze defini- in antwoord op onze vraag p.r. bij Datsun wordt ge- atst. Hij heeft er zichtbaar eite mee het in woorden te ïgen. Vooral omdat hij deze niet in het licht van de lame wil beschouwen, hoewel II het ijveren voor meer begrip U ir Datsun als naam en als be- jjf toch ook weer niet helemaal loskoppelen van reclame, zo- b.v. in advertenties. „Door de 11 te verscheidenheid in de groe- waartoe Je Je richt zit er enorm p.r.-aspect ook in de rertenties", meent hij. „Ook irin moet Je de mensen zo eer- mogelijk over het produkt ormeren. Daarin moet Je bij- irbeeld ook zeggen, dat veilig- en minder vervuiling toch belangrijk zijn als hoge ■^lheid en felle acceleratie". >ver „zijn" produkt is hij on- emd enthousiast. Hij heeft er wat minder moeite mee om ongekende succes van Dat- te verklaren. „Gewoon een r goed produkt, dat voldoet de verwachtingen van het >liek". Vanneer wij hem er dan op zen, dat de ontwikkeling bij sun vrijwel parallel loopt aan van Toyota, zodat wij toch Anne Jan Waringa menen meer van eén „Japans succes" te moeten spreken, is hij grif bereid zijn waardering te verlengen. „Die enorm succesvolle ver koop hangt samen met de Ja panse wijze van za^-en-doen. Vroeger was „Made Japan" niet altijd een visitekaartje voor een duurzaam goed produkt. De Japanners hebben deze „roem" op fabelachtige knappe wijze weggewerkt. Na de oorlog heb ben zij de kennis, die Amerika bereid was in het land te pom pen, gretig opgezogen en verwe ven met eigen cultuur. Zij heb ben in het begin veel gecopieerd. Maar wat ze er tenslotte van hebben gemaakt is niet meer te copiëren. Hun nationaal besef, hun eerbied voor ervaring, huif- gebondenheid aan het bedrijf en vooral in het in bedrijven van hoog tot laag ingeboren com petitie-element elke groep wil het beter doen dan de andere geven de Japanners een grote voorsprong op anderen. Boven dien hebben zij geduld. Eindeloos geduld om problemen tot op de bodem te benaderen. Tot het zo volledig is uitgekristallisseerd, dat de beslissing soms na Ja ren genomen gedoemd is tot slagen. Wij hebben minder ge duld. Wij hebben soms geen tijd om geduld te hebben. Dat zou ons wel eens kunnen opbreken. Hun onderwijs staat op hoog peil. Ze nemen de tijd klachten te bestuderen. De road test, die Jullie geven, sturen we vertaald op naar Japan. En Je kunt er staat op ma ken, dat er enkele maanden daarna wel een verbetering is te bespeuren. Ze maken er ver draaid serieus werk van. Eisen kunnen per land verschillen. In Japan b.v. geldt overal een maximum-snelheid. Hier kan men nog op sommige wegen plank-gas rijden. Dat kan pro blemen geven, die ze niet ken nen. Maar ze komen rustig hier naar toe om ter plaatse zich op de hoogte te stellen". Anne Jan Waringa heeft in Japan zelf kunnen zien hoe Nis san werkt. Hij kwam danig on der de indruk terug. „Als de lei ding van een Nederlands bedrijf begrijpt hoe de Japanners zaken doen en probeert de problemen op de Japanse wijze te 1 ren, wanneer dat lukt zal s vol gewerkt kunnen daarvan ben ik overtuigd". Wellicht ligt hierin het succes van Datsun verscholen. Een groei, die het bedrijf in Sassen- heim uit zijn voegen deed bars ten. Maar het leed ls nu snel ge leden. De opening van het nieu we distributiecentrum in de Lis- se Zemelpolder wordt in juli of augustus verwacht. Getracht zal worden verhuizing op zo kort mogelijke termijn te realiseren. Dan heeft men alles, wat men hebben wil. Ruimte voor snel en doelmatig werken, een functio nele showroom, leslokalen en representatieve ruimten. Datsun realiseert zich terde ge, dat de groei van de laatste Jaren niet ongeremd kan doorgaan. Dan zou men binnen de kortste keren de verkooplijst aanvoeren. De groei zal wat ver tragen. Het bedrijf is in een pe riode van consolidering beland. Het nieuwe centrum in Lisse moet daartoe bijdragen: grotere doelmatigheid, sneller werken en betere representatie. Leldenaar Barry de Wilde die voor Mazda zowel re public relations doet, ir geen verklaring voor vin waarom dit merk de specta- e groei van de andere Japan erken in ons land (we den- lan Datsun en Toyota) niet kunnen volgen, weet geen duidelijk ant- L r ook in Japan is het een exclusiever merk", merkt hij ede p.r.-stijl op. vy de Wilde is via de recla- (onder andere bij General rs) en via de V.V.V. (drie directeur in Leiden) en via lance werk bij Auto Palace lokhorst N.V. in Den Haag it gekomen, die het Japan- erk importeert. Naast Wart- en Trabant. Maar de Ja- ers voeren veruit de boven- Vorig Jaar gegroeid van naar 4600 verkopen. Dit Jaar men op zo'n 8.000. Maar re- nog een klein bedrijf. Van- ook die dubbelfunctie van De reclame en p.r. Terwijl r zelf geen voorstander van behoren volgens hem ge- den te zijn. Maar zo'n split- is voor een klein bedrijf ge- te duur. Hij zit orgaraisato- zelfs bij de verkoop inge- En public relation heeft vól- hem ten deel een positieve in en rondom de organisatie bedrijf) te creëren. Heeft in eerste instantie niets met »pen te maken. Dat Je die er lef door zouden kunnen be leden is bijkomstig. Public lons richt Je naar buiten en binnen. Bevordering van verstandhouding bij 't per- 61 onderling is net zo belang- Dat gaat positief naar bui- Als een receptionist de pest pt straalt dat direct naar 0". tuurlij k valt in het gesprek al di? het woord rotatiemotor. Kogyo, de Japanse produ- 0 van Mazda-automobielen 'n fikse hoev.olheid rota te haar programma gestopt. Toch slaat deze vrijwel ge- Barry de Wilde ruisloze motor in ons land nog weinig aan. Te duur in aanschaf fing en in gebruik. Zo'n één op 5 is voor "n testrit niet erg, maar voor dagelijks vervoer knap aan de prijs. "Duur in aanschaffing zal nog wel even blijven", meent De Wil de. "Althans relatief. Als Je de voordelen niet meerekent. Maar daar blijft voorlopig een deel van de ontwikkelingskosten op druk ken. Volgens gegevens uit Hiro- sjima is men echter druk bezig wat aan dat verbruik te doen. Het is al zo erg niet meer. Een duidelijk oplosbaar probleem .Ook de problemen rond de uitlaatgas sen zijn opgelost. Mazda is eigen lijk het enige merk, dat aan al le Amerikaanse eisen kan vol doen. Toyo Kogyo is technisch verbazend knap. En op 't gebied van de rotatiemotor hebben ze in Hirosjima zeker drie Jaar voor sprong op alle concurrenten. Of die rotatiemotor overigens dé op lossing is van het verkeerspro bleem, dat overal steeds sterker gaat spelen, weet ik niet. Maar er zal iets moeten veranderen. Vol gens mij moet er een duidelijk verschil komen tussen vervoermid delen voor lange afstanden en kortere afstanden. In Tokio b.v. mag men geen auto kopen, die langer is dan drie meter, als Je geen garage of zoiets hebt. Al leen kleinere wagens met 'n ci linderinhoud van minder dan 360 cc komen dan in aanmerking voor autofabrieken natuurlijk een Toyo Kogyo heeft er een spe cial project van gemaakt. De Mazda Chantez is daarvan het gevolg geweest, die voldoet aan alle eisen. Maar of het ding in de export komt is nog een vraag. Die tweetakt motor is het grote pro bleem. Maar het ligt wel voor de hand, dat er iets misschien een afgeleide versie met rotatie motor, uitermate geschikt door zijn kleine afmetingen eens naar het buitenland zal gaan. Er was een dealer, die die Chantez "koste wat het kost" wilde heb ben, zo enthousiast was hij tij dens een dealerreis naar Japan geworden, maar het was niet mo gelijk dat wagentje hier te halen. "Bovendien kunnen we toch voor één auto geen heel onderdeelpak ket laten komen. Je zult hem dan ook op de RAI niet zien. Ach die RAI heeft een belangrijke functie. Als een soort etalage van de autowereld. Misschien dat er in de zeer dure categorieën wat meer wordt verkocht, maar de meeste mensen die er komen zien het al een uitje. De verkoop, die daar gebeurt had Je anders ook kunnen maken". De Trabant en Wartburg? Bar ry de Wilde doet er wat gere serveerd over. Kan niet anders. "Zolang we niet weten, wat er in Oost-Dultsland gaat gebeuren, kunnen we weinig zeggen. Het zijn geen slechte automobielen, maar de nadruk in ons bedrijf ligt toch op de Japanners". Wat ts en wat doet een public - relations-officer „Naam en faam van een bedrijf of organisatie hooghouden", zegt de één. „Pimpelen - roken - o.h.'en" zegt de ander met een grapje op de afkorting p.r.o. Het tekent de bijklank van de functie. „Hij bevordert stelselmatig het wederzijds begrip tussen een or ganisatie en haar publieksgroe pen", definieerde kortgeleden het Nederlands Genootschap voor Pu blic Relations, dat ijverig public relations bedrijft om de public relations van elk geurtje te zui veren. Wat dan weer de bijnaam "dure heren met stijve vesten" heeft opgeleverd. Men ziet het, niet iedereen heeft de zelfde mening over public rela tions. Dat bewijzen ook wel de gesprekken die wij ter gelegenheid van de personenwagen-RAI hebben ge voerd met enige in onze versprei dingsgebieden wonende p.r.-func- tio narissen uit de autowereld, waarin public relations een zeer ingeburgerd vak is. Al wordt niet bij elk merk al zo lang met dat bijltje gehakt. Maar men kan zich afvragen: wie in het bedrijfsleven doet eigenlijk niet aan public relations? Wie ls niet belangrijk voor het ophouden van naam en faam van een pro dukt en bedrijf? In de autowereld, kan een pompbediende of een re ceptionist het gezicht van een ga rage naar buiten bepalen. Dat is ook public relations. Daarom kan public relations nooit sterker zijn dan de zwakste scha kel in een bedrijf. Daarom ook richt goede public re lations zich zowel naar binnen als naar buiten. Ook binnen het bedrijf moet er goed begrip voor bestaan. Daarom is public relations evenzeer een proces, dat nooit ophoudt. Als de daarmee speciaal belaste man of vrouw het goed wil doen komt hij of zij in aanraking met de krankzinnigste dingen. Vaak veel details. Kleine dingen kunnen belangrijk zijn. Vooral tegenover t kritisch wordende publiek. De pers is be langrijk. Vaak het belangrijkste ka naal naar buiten. Maar goede p.r. is meer dan alleen een goed gere digeerd persbericht. "Ik zeg altijd, verplaats je in de ze tel van een ander. Hij wil iets van je. Bedien hem snel, goed en cor rect. Ook al is het moeilijk. Er zijn wel eens echt lastige brief schrijvers, maar bij een klacht heb ben de mensen meestal gelijk" zegt Ed Servaas, die bij Pon in Leusden al vele jaren public relations voor Volkswagen bedrijft. Van hem zijn ook de drie voorwaarden afkomstig zonder welke hij meent geen goede p.r. te kunnen bedrijven. Medewerking "Je hebt een positieve houding van de leiding van het bedrijf nodig. Als de direc tie er al niet in gelooft wie dan wel?" Geld "Zonder budget kan je nu eenmaal niets bereiken, p-r. kost geld". Mensen "Zonder hulp kan je het niet maken. De secretares se is de centrale figuur op de af deling. Als je het alleen doet word je klusjesman". Anderen denken daar anders over. We zeiden het al, de geesten zijn verdeeld. Maar hoe men het ook ziet, public relations betekent ook: glimlachen tegen een politieman die je uitsloverig een bon bezorgt. Hij kan je produkt eens kopen. ...vriendelijk zijn tegen de onuit staanbare journalist, die toevallig de laatst beschikbare testauto in puin heeft gereden. Er komt nog eens een model om te testen. geen gevoelens laten blRken als een televisieman je best ver koopbaar model in de grond heeft geboord. Anders zou zo'n slecht oordeel chronisch kunnen worden. ...begripvol blijven luisteren naar de bloed-'Mgende dealer, die al maar onrechtvaardig hete kolen op je hoofd staat te stapelen. Want hij is het, die je merk moet verkopen. ...geduld hebben met de sikke neurige receptionist, die de huiselij ke zorgen op het gezicht staan te lezen. Want je goede naam is af hankelijk van de zwakste schakeL Public relations ook iets voor u? Kees JVijdooge Kees Wijdooge (31) uit Wad- dlnxveen is als "public relations officer" niet vast aan een be- paaid autobedrijf verbonden. Hij werkt free lance, zoals dat heet. Dat heeft het voordeel, dat hij met wat minder reserve over zijn vak wil praten en grif bereid is zijn kritiek te spuien. Zoals op het Nederlands Ge nootschap voor Public Relations, dat volgens hem weer te weinig public relations voor de p.r. doet. "Teveel dure heren met vesten- imaige", zegt hij. "Je mag van dat genootschap ook beslist niet adverteren. Beneden Je stand. Ik doe het wel. Ik ben dus ook geen lid". En kritiek op bedrijfsleven in het algemeen. "In de politiek en bij de autoriteiten begint lang zamerhand de democratisering door te druppelen. Men staat meer open voor inspraak. Moet Je in het bedrijfsleven waar een ieder veel meer van elkaar af hankelijk is. niet om komen. Zit totaal vastgeroest. Autoritair, nonchalant en hautain. Zo is het bedrijfsleven nog. Maar het zal eens om moeten. Voor de pu blic relations een uitermate gun stig klimaat. Er is gewoon veel te doen". Misschien is dat de reden, dat Kees Wijdooge het kortgeleden heeft aangedurfd op eigen kom pas te gaan zeilen. Hij begon zijn maatschappelijke loopbaan als voortlchtingsman bij de pad vinders ("Van 1958 tot 1963. Toen was er al sprake van sa mengaan van de vier organisa ties, wat nu pas is rondgekomen. Kan Je nagaan...."). In die Ja ren vervulde hij ook zijn dienst plicht. Niets bijzonder. Alleen kan men die periode zien als het begin van zijn belangstel ling voor auto's. Toen de heer Van Paaschen van de padvin ders overstapte naar voorlichting Veilig Verkeer vond hij Wijdooge aan zijn riJde.Maar na enkele jaren had Kees dat ook wel ge zien: "Het werd me teveel een verlengstuk van de overheid". Na een half jaartje studie in Engeland (commercieel Engels) kon hij gaan beginnen aan ver der uitbouwen van public rela tions voor de KNAC. Dat deed hij tot november vorig Jaar Toen vond hij al die gebonden heid welletjes. Hij had al wat klanten voor zichzelf en wilde daar wel mee verder gaan. Hij lepelt op: een stuk public rela tions voor Stichting Weg, voor Monroe (schokbrekers)voor Mercasöl (antiroestmiddelen), voor Ansul (brandblusmiddelen) en merkwaardig genoeg ook voor Becas (centrale antennes), wat als enige geheel buiten de auto- sfeer ligt. "Als buitenstaander heb Je het voordeel, dat Je in het bedrijf gemakkelijker als een soort auto riteit wordt gezien. Je bent min der een klusjesman. En als ze niet naar Je willen luisteren, nou dan ga Je weg. Want bij iedere klant moet Je eerst binnen het bedrijf beginnen Bedrilfsle- ven ziet pjr. te veel als image building naar buiten, dat is ech ter maar een stukje. Kan niet als er intern geen goede zaak achter staat. Je kan dus begrij pen, wat dat voor moeilijkheden geeft. Komt er een vent binnen voor public relations en die be gint over bedrijfsaanpak, Ja zelfs over het produkt. Daar hadden ze niet op gerekend. En dat is een vaak lastig te verte ren brok. Maar het moet gebeu ren. Het bedrijfsleven kan er niet buiten. De reclamebureaus zien dat ook. Die voelen te vaak de concurrentie van de p.r. en gaan daar eigen afdelingen voor creëren. Maar dat ligt veelal op het verkoop vlak, zijn te commer cieel gericht. Maar public rela tions moet vanuit het gehele be- irijf gebeuren, er althans door vorden gesteund. Mijn naam hoeft niet op een persbericht, het bedrijf moet het doen. Ik kan contacten leggen, ook naar bin nen, de rest moet het bedrijf naar opknappen. "Daarom is een p.r.-man eigenlijk een zielige zelfstandige. Als hij zijn werk echt goed doet vliegt hij er na vijf Jaar uit", concludeert hij lachend. We kunnen en willen er niet onder uit. Pj. voor Stichting Weg, dus even praten over de sfeer rondom de auto. "Die zit vandaag de dag in een bepaalde hoek. En toch is hij een onderdeel van ons leven", denkt Kees Wijdooge hardop "Natuurlijk heeft de auto nade len. Enkele grote zelfs. Maar ik heb vooral bezwaar tegen de milieu-religieuzen, die iets moe ten hebben om tegen te zijn. Die voor radio en televisie vertellen hoe verschrikkelijk de auto wel is en daarna in hun wagen stap pen om naar huis te rijden. Daarmee duidelijk demon strerend welk een onderdeel van ons leven die wagen is geworden Het is zo'n onzin, dat Je zoals de RAI vereniging van autohan delaren niet voor Je eigen be langen mag opkomen, al zijn dat commerciële. Alleen al het feit, dat er zoveel werknemers ln de autobranche zitten zou dat kunnen rechtvaardigen. En dat er tussen de verschillende be langengroepen op wetenschappe lijk niveau geen discussie moge lijk is, ligt beslist niet aan de RAI". Onbezoldigde public relations voor de RAI dus. Kees Wijdooge loopt gemakkelijk warm voor zulke onderwerpen. En dan maakt hdj van zijn hart geen moordkuil. "Waarom ook? Eerlijk zijn mag best. Integriteit is het be langrijkste element van mijn vak. Integriteit van het pro dukt. van het bedrijf, maar ook van de public relation officier Hij hoeft geen gekke dingen te doen. Enorme dure campagnes op het p.r.-vlak geloof ik niet in Omdat het een activiteit oo lan ge termijn ls. Op de korte af stand is het resultaat niet te me ten. Dat moet een bedrijf maar beseffen. Maar het feit, dat ze beginnen met een p.r. man aan te stellen bewijst, dat het gevoel ervoor aanwezig is. En dan zijn we al een eind op weg". Jan Evert van Seggelen Jan Evert van Seggelen (30) woont in Le'derdorp, maar aan de zachte g is goed te horen, dat hij daar niet altijd heeft ge woond. Hij komt uit Brabant. Misschien zou hij daar nog wel hebben gezeten als er maar een importeur van B.M.W. gevestigd was geweest Maar Alimpo heeft het hoofdkwartier in Den Haag en dus moeten we Jan Evert daar ook zoeken. Want al heel vroeg had hij zich geheel aan dit Duitse merk ver slingerd. Na drie Jaar hbs, uts (werktuigbouw) en twee Jaar hts in Tilburg volgde de autoschool in Driebergen. HIJ had altijd een hevige belangstelling voor auto's gehad. Maar in Driebergen stond al spoedig voor hem vast: B.M.W. of niets. Waarom Juist B.M.W.? De heer Van Seggelen weet het niet precies, maar het was net in die tijd, dat het blauwwitte merk uit de malaise omhoog kwam. Mis schien heeft dat hem geïntrigeerd. In elk geval ging hij driftig schrijven naar de fabriek ln Mün chen, maar men had hem niet zo nodig. Toch mocht hij van zijn vader een week naar de Zuidduit- se stad. En zowaar, wat schrifte lijk niet was gelukt kreeg hij mondeling voor elkaar, hij kon stage lopen. Waarom niet begonnen bij im porteur Alimpo. "Je kunt het ge loven of niet, maar daar had Ik nog nooit van gehoord", zegt Van Seggelen, die in het Jaar, dat hij in München werkte wel ar moe heeft geleden. Voor 150 mark per maand doe Je niet veel. Maar hij stak veel op. Hij deed ln dat Jaar van alles: fabrieks werk, montage, gieterij, gereed schapsplanning, technische oplei ding. Hij deed niet alleen techni sche ervaring op, hij kreeg na tuurlijk al werkend het Duits grondig onder de knie Het liefst had hij zo ook de andere moder ne talen bijgespijkerd, maar het lukte hem niet bij andere B.M.W.-vestigingen aar) de slag te komen. Ook niet met beihulp van de fabriek in München. "Ga dan naar Alimpo", advi seerde een vriend. Hoewel het tijdstip niet ongunstig lag - er waren Juist vacatures - kan hij toch moeilijk beweren, dat men met open armen op hem stond te wachten. Maar goed, via garan- rantie-afdeling verkoopleiding ïn assistent-directie kwam hij terecht op publiciteit-public rela tions. Directeur Esser vond dat wel iets voor hem toen zijn voor ganger wegging. Van Seggelen deelde die mening niet. "Doe het toch maar" zei Esser en Jan Evert is blij, dat hij toen toch beeft toegehapt "Een vreselijk leuk vak, zeer afwisselend", vindt hij nu. Hij heeft er geen moeite mee, dat bij Alimpo publiciteit en pu blic relations niet zijr geschei den. Integendeel voor hem lig gen zij duidelijk in eikaars ver lengde. 'Tezamen bepalen zij toch het gezicht van het bedrijf" Bij de fabriek in München zijn het wel twee afdelingen, maar daar ligt het volgens Jan Evert anders. In de eerste plaats is het groter, maar bovendien is Allmp< geheel opgebouwd door de heer Esser. Die heeft heel lang de re laties zelf onderhouden. BIJ de groei van het bedrijf worden dan wel taken gedelegeerd, maar de heer Esser blijft zelf sterk geïn teresseerd Zo onderhoudt b.v. de verkoop leiding van Alimpo ook nog zelf alle contacten met de Rijkspoli tie. Dat is zo gegroeid. Van Seg gelen verzorgt thans Id de pr.- sector voornamelijk de perscon tacten. Het is hem goed zo. In "n kleüier bedrijf zijn die zaken niet altijd even scherp gescheiden Als men maar weet tot wie men zich moet richten. En dat schijnt in de praktijk goed te lukken. Dit Jaar haalde Alimpo een record omzet van ruim 6400 BM.W.'s Dat zou zeker duizend stuks meer geweest zijn als de fabriek maar had afgeleverd In Mün chen kan men de vraag niet aan Daarom ook zit AllmpK niet zo op de komende RAI-tentoonstel ling te springen "Er wordt geen auto door verkocht Het is alleen kijk hier sta ik en dat heb lk. Oi de gemaakte kosten er tegen op wegen? Ik zet er eeD vraagteken bij. Als er geen RAI ls wordt ei echt niet minder verkocht. Bo vendien, men kCK pt de wagen ten slotte toch bij die dealer. En hei kost heel wat Ik ben er nu zeker al drie maanden mee zoet. Mei organiseren met bij elkaar sle pen. Gelukkig kan ik veel doen met München. Zo niet, dan zou d^ stand er heel wat minder aan trekkelijk uitzien"

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1973 | | pagina 15