Bus ver
achter bij
brommer
trein
en auto
Bus te laat
Alle auto's rijden je voorbijtoch ben je er eerder
Driemaal auto,
3x parkeren...
Doe,,
verstandig.
J ijn
49
>un r
ngj
Snelbus 49 is een erg fijn
en.Jddel. vooral in de spitsuren, omdat
het eindpunt bij 't hoofdstation
anin Leiden is. In de andere uren
rtrekt de bus vanuit Leiderdorp,
nuit de binnenstad van Leiden
de overstaphalte Lam-
nschans diverse bussen nemen.
Mijn bus (42) had op een uiterst
g, stige dinsdagmiddag op het stukje
het station naar het stadhuis
_js minuten vertraging en daar-
n> ging de speling, die er normaal
bij station Lammenschansweg ver-
Eén minuut meer vertraging
aD de „stadsbus" betekent een half
wachten op de volgende 49
nu Zesentwintig minuten heeft de bus
en dig om bij Staatsspoor te komen
het vervoer daarna is geen pro-
hem, want luttele minuten later
jpt tramlijn 3.
|Terug In het spitsuur levert voor
bus weinig moeilijkheden op, al
eek dan uitgerekend de testbus bij
Willem Witzenplein zonder olie
staan, zodat ik moest overstap-
de volgende bus. Daarop be-
efde nauwelijks gewacht te wor-
30 n, want 49 rijdt in de spitsuren
7, ;bbel.
Lijn 89
•1-.S ,n
;ri :'0|
Afmars om half drie van het LD,
stevige wandelpas naar de Nieuwe
Beestenmarkt, een bezigheid die acht
minuten vergde. Bus 41 reed binnen
de minuut voor. Daarna in 12 minu
ten naar het viaduct in Oegstgeest
om over te stappen op de snelbus
NS/NZH (lijn 89), die tussen Den
Haag en Amsterdam rijdt. De halte
van die bus ligt aan de afrit van de
rijksweg. Je staat er onbeschermd,
er is geen huisje (aan de andere
kant, dus als je naar Amsterdam
gaat, staat er vreemd genoeg wel
eentje). Een kleine fietsenstal zou
ook geen kwaad kunnen.
Bus 89 arriveerde 16 over 3, wat
tien minuten te laat was. Het bete
kende in totaal 26 minuten wachten
-lang genoeg om wortel te schieten.
In 17 minuten tijd werd de Konings
kade in Den Haag bereikt. Elf minu
ten later kon te voet de finishdraad
worden gespleten.
Terugreis in het spitsuur. Vertrek
te voet om 5 uur. Aankomst halte
Koningskade 11 over 5. Vertrek bus:
(zeven minuten te laat).
LEIDEN-DEN HAAG Velen rei
zen elke dag van Leiden en omgeving
naar Den Haag en terug, om er te
werken of te winkelen. Een redactie
team van het Leidsch Dagblad deed
het afgelopen dinsdag als test.
's Middags gingen we bij wijze
spreken om te winkelen om
mers, auto's en trein, welke laatste "winnaar" werd. Je ziet weinig brom-
als enige het particuliere vervoer kon fietsen tussen Leiden en Den Haag
bijhouden. en het blijkt afgezien van weer en
Vergelijking van de tijden zie wind een uitstekend vervoermiddel,
het staatje hieronder is niet eer- waarmee het traject bijzonder snel
lijk tegenover de bus. De lijnen zijn kan worden afgelegd. De bromfiets
niet ontworpen voor een verbinding heeft het voordeel van de fiets: je
half tussen het centrum van Leiden
drie van het LD-gebouw naar het het centrum van Den Haag. Men kan zoeken,
n de hofstad: 't Goude dit met lijn 46 wel doen, maar nie-
in de Groenmarkt. In de mand zal het in zjn hoofd halen
terug, zoals met de trein vlakbij. De twee snel-
rijf uur „van diensten zijn er duidelijk op gericht
Hooft"
avondspits keerden
forensen dat doen: om vijf uur „van
de zaak".
Drie gingen met een auto, via ver
schillende routes, twee met een
bromfiets volgens hetzelfde systeem,
één met trein en tram en drie met
de andere vorm van openbaar ver
voer: de bus. Er zijn twee sneldien-
sten en één gewone tussen Leiden moet dat voor zijn eigen
en Den Haag. Ze bleven alle drie wat werksituatie bekijken,
tijd betreft ver achter bij brom-
hoeft er geen parkeerplaats
Dat zoeken naar een plek vormde
namelijk een tijdrovende factor voor
de automobilisten. Op de terugweg
andere punten dan de heeft de naar huis gaande forensen
reizigers
Leidse binnenstad snel naar het
Haagse centrum te brengen: lijn 89
uit Oegstgeest en lijn 49 uit Leider
dorp en Leiden-Zuidwest.
De conclusie mag dus niet zijn,
dat alles beter
daar natuurlijk weinig last
Toen bleek de auto de rijksweg via
Wassenaar snel te kunnen afleggen.
Toegegeven, deze weg is ronduit ge
vaarlijk, maar snel gaat het toch
dan de bus. Men wel. Deze route in de spits in ruim
een half uur afleggen is een feit, dat
pleit tegen de aanleg van de Leidse
Baan.
dat de bromfiets
Opmerkelijk
Leiden-Den Haag
(in de middag)
Pieter C. Rosier per bromfiets via rijksweg over Was- 34 minuten
senaar
Wim Wirt per auto lang dezelfde rijksweg 37
Henriëtte v. d. Hoeven met trein, tram (8) en benenwagen 53
Den Haag-Leiden
(in de avondspits)
32 minuten
Sam Platteel
Bram van Leeuwen
Jan Preenen
Jan v. d. Nat
Ruud Paauw
Ida Overdevest
Begeleiding: Han Mulder
Vink.
per auto via Voorschoten/Leidschen-
dam
per bromfiets via Voorschoten/Leid-
schendam
per auto over rijksweg via Leidschen
dam
per bus (42, 49) en tram (3)
per bus (41, 89) en benenwagen
per bus (46) en tram (3)
en Hans Melkert. Foto's: Jan Holvast, Jan Hubers
46
46
l Frans Nijssen. Tekening: Ronny
en Wassenaar, een fijne verbinding
is, vooral voor hen die in Leiderdorp
of in Leiden Zuidwest (omgeving
Brahmslaan) wonen.
In Oegstgeest om kwart voor zes. Een
juweel van een aansluiting op bus
41 in de Leidse Buurt, precies vier
minuten later. Aankomst in de Bree-
straat om zes uur. Gezien de omweg
een opvallend snelle tijd. Totale kos
ten: f4.95.
Niemand zal uit Leiden helemaal
naar Oegstgeest gaan om vandaar
naar Den Haag te reizen. Maar voor
Oegstgeestenaren lijkt het een uit
stekende verbinding, als de bus ten
minste op tijdis.
Lijn 46
Om vijf minuten over half drie zou
bus 46 vanuit Oegstgeest volgens het
NZH draaiboek bij de halte in de
Breestraat aankomen. Ik was precies
op tijd, de bus niet. Die arriveerde
om 14.55; 20 minuten te laat. Het is
op de foto te zien.
„Het zijn die auto's die overal te
hooi en te gras staan geparkeerd",
zegt de chauffeur, „de binnenstad is
te dicht, er is voor de bus geen door
komen meer aan".
Als de bus eenmaal Leiden uit is,
gaat het allemaal iets vlugger. Om
15.01 op station Lammerschans; om
15.08 in Voorschoten-dorp; om 15.13
in Leidschendam; om 15.18 in Voor
burg en om 15.38 op Staatsspoor-
Den Haag. Op de terugweg doet de
bus er 13 minuten langer over dan
op de heenweg. De oorzaken daarvoor
zijn weer de auto's.
ADVERTENTIE
Neem Davitamon 10.
Davitamon 10
bevat 10 vitamines.
Precies die
vitamines cüe u
juist nu broodnodig
hebt.
Davitamon 10.
Het meest
gebruikt.
Het parkeerprobleem in Den Haag
heeft zich in de vergelijking terug-
en heenweg via Wassenaar als meest
vertragende factor opgeworpen. On
danks de drukte in het spitsuur werd
de terugweg in een aanmerkelijk
korter tijdsbestek afgelegd dan de
heenweg. De enige parkeermogelijk-
heid in Den Haag, wil je althans aan
het centrum een bezoekje brengen,
lijkt de betaalde parkeerplaats op
het Plein. (Je betaalt er voor twee
uur parkeren een gulden).
Het Plein heeft als voordeel dat
het vrij dicht bij de gemeentegrens
ligt. Waarschijnlijk heeft deze om
standigheid er mede toe bijgedragen
dat de aftocht vlekkeloos verliep.
Opvallend tijdens het spitsuur is
de toch niet geringe file, die zich
uiterst soepeitjes in de richting Am
sterdam voortbeweegt. Niet minder
opvallend is ook dat Je rond half zes
vrijwel zonder moeite in Leiden een
parkeerplaatsje kunt vinden. Zelfs
in de Breestraat. Maar waarschijn
lijk moet het dan geen donderdag
zijn. Belangrijke conclusie vind ik
zelf dat je geen Cadillac hoeft te be
zitten, wil je Je geriefelijk via Was
senaar naar Den Haag bewegen. Met
een eend gaat het ook
Speekwoordelijk
„Zonder geluk vaart niemand wel".
In de auto, via Voorschoten, Leid
schendam en Voorburg, hadden we
alles mee. Niet wachten voor een ge
sloten overweg, weinig verkeer, vrij
wel alle verkeerslichten op groen,
het Haagse stadscentrum in vijf mi
nuten doorkruist en op de kop af in
acht minuten een parkeerplaats (in
de Prinsenstraat) gevonden.
Aan een ander spreekwoord
„Langzaam aan dan breekt het
lijntje niet" moesten wij denken toen
wij in omgekeerde volgorde huis
waarts reden. Nauwelijks achter het
stuur of wij zaten bij de Grote Kerk
in Den Haag reeds in de file (wach
ten voor roodlicht). Het schitterde
voor onze ogen toen wij enkele tien
tallen meters verder in de Jan Hen
drikstraat al weer een rode lamp op
onze weg vonden. Dat ging zo zeven
tien maal door voordat wij de roton
de in Voorburg hadden bereikt. Wij
hadden toen al 27 minuten „onze
ziel in lijdzaamheid bezeten". Om in
het spitsuur bij deze rotonde af te
slaan in de richting Voorburg vraagt
niet alleen geduld, maar vooral veel
voorzichtige behendigheid om tussen
de kluwen van auto's door te komen.
Eenmaal in Voorburg ging het heel
wat vlotter en hadden wij maar 22
minuten nodig om in Leiden te ko
men, waar wij direct op de Lange-
brug (bij de brandweerkazerne) een
parkeerplaats vonden. Na drie minu
ten wij willen nog wel eens lopen
ook konden wij ons bij onze spoor-,
bus- en bromfietsavontuurs afmel
den.
Snelweg
Parkeren in Den Haag is een gro
ter probleem dan de massale uittocht
van bumper aan bumper voortprut-
telen.de weggebruikers, die rond de
klok van vijf de Residentie lijken te
verandex-en in een eldorado voor bots
autoliefhebbers. Maar al is het in
dat spitsuur dan vrij worstelen met
blik, de automobilist komt even snel
op zijn bestemming als wanneer hij
in alle rust om half drie op zijn doel
afstevent. Dat is de conclusie na een
autoritje Leiden-Den Haag via de
snelweg Amsterdam-Rotterdam.
Op de heenweg, 's middags om half
drie, als we een snelheid aanhouden
van 90 a 100 kilometer „vallen" we
na 17 minuten Den Haag binnen.
Tot zover geen moeilijkheden. Dan
echter springt het licht op rood. Een
al te gemoedelijk ingestelde chauf
feur zorgt er voor dat het effect van
de „groene golfmethode" geheel ver
loren gaat.
We zijn gedwongen het doolhof in
te duiken tot we in een achteraf-
steegje tenslotte drie kwartjes aan
een parkeermeter kunnen toever
trouwen.
Twee uur later, als het verkeer op
de spits wordt gedreven, sparen we
verrassenderwijs één minuut uit. On
danks lange files profiteren we dan
wel verscheidene malen van het
groene lichtvoordeel.
Na twintig minuten zitten we weer
op de snelweg, waar een vrachtauto
een duidelijke „recordverbetering" in
de weg rijdt. Nu corrigeren we de
eerder afgeleverde tijd met slechts
één minuut over een afstand van 24
kilometer.
Het komt opeens bij je op: "Vanmiddag ga ik eens lekker in Den
Haag winkelen". Zomaar, zonder dat er nu direct iets gekocht moet
worden, echt voor de gezelligheid. Om klokslag half drie valt de
deur achter je dicht en na goed tien minuten doorstappen sta je
voor het Leidse station. Dat kom aardig uit want nadat je je kaart
hebt gekocht (f 2.70 retour) blijkt dat er om twaalf voor drie een
trein moet komen. Te kort om een kop koffie in de toch niet zo
gezellige wachtkamer van de N.S. te nemen, enfin "mensjes kijken"
is ook een aardige bezigheid.
Waarschijnlijk gehinderd door een goederentrein en een post
trein komt de "residentie-expres" om negen voor drie het station
binnenrijden. Het blijkt een doorgaande trein die niet in Voor
schoten en Mariahoeve stopt, alleen aan de Laan van Nieuw Oost
Indië wordt om drie minuten over drie een deel van de reizigers
geloosd en een groepje wat luidruchtige scholieren ingelaten. De
finish (Holland Spoor) haalt het felgele vervoermiddel om zeven
minuten over drie.
Gretig, maar niet al te haastig, want het is per slot van rekening
geen aangenomen werk. begeef je je tram-waarts. Nooit een pro
bleem want er staat altijd wel een lijn acht of negen die (voor
f 0.75) zestien minuten nadat je uit de trein bent gerold op het
Buitenhof wil afzetten. Daar sta je dan om goed tien voor half vier
in het hartje van Den Haag. Natuurlijk, er zijn mensen die het
vlugger doen maar je bent toch een middagje uit
Hoe de tijd vliegt merk je pas als je in een bekend etablisement
aan de Groenmarkt achter een pilsje zit en je allerlei keurig ge
klede mannen (met actetas) het pand ziet binnenkomen. Tjeempie.
vijf uur al. schiet het door je hoofd dan moet ik opschieten. In
mars-tempo naar de tramhalte, waar lijn negen net een minuut
later aankomt dan jij (vijf over vijf). Dan wordt het een race
tegen de klok want in gedachte had je de trein van dertien over
vijf naar huis terug. Dat lukt nog net als je om twaalf over vijf in
een stevig forensendraf je met doodsverachting en het trotseren van
de boze blikken van een agent, hijgend het juiste perron op rent.
Met een gevoel van voldoening, want er is niets heerlijker dan
de trein halen die je twee minuten geleden al gemist dacht te heb
ben, laat je je op een van de schaarse vrije plaatjes zakken.
De talrijke buren zijn niet erg gezellig. De man achter "Het Va
derland" kijkt je aan of je een vreemd beest bent, zijn buurman
rookt noest zwijgend een stinkende sigaar en de vrouw naast-je is
verdiept in een onverslijtbaar romannetje. Als om half zes de trein,
toch was het een boemeltje, je weer aan het wat chaotische Leidse
verkeer vrij geeft is het eigenlijk een opluchting. Nog twaalf mi
nuutjes doorstappen en het middaguitje is al weer verleden tijd
Op de foto kijkt Henriëtte v. d. Hoeven hoe laat de trein gaat.
aBj Toen ik mij op die druilerige
1 (dstrijdmiddag in een bekend eta-
Issement aan de Haagse Groen-
irkt als eerste aan de erwten-
ep zette, bekroop mij, het moet
)rden toegegeven, een gevoel van
ijjc hte verbazing. Want laten we
lel rtijk zijn, als je op je brommer-
langs de rijksweg in Wassenaar
|dt en de ene automobiel na de
rt idere ziet razen kan je bijna niet
eer geloven in de voordelen van
eigen voertuig. Maar wanneer
even later van je autorijdende
llega's hoort hoeveel moeite het
eeft gekost om in het centrum
Den Haag een parkeerplaats te
M
ADVEh
"TE
KLOKKEN
Friese staart en Stoeltjes,
Zaanse- en Sallanders. Echte
antieke Franse en Comtoise
Klokken, enz.
Uw specialist met vak-service
v. d. Wafer
Haarlemmerstr. 181 - Leiden
vinden binnen redelijke loopafstand
van het tevoren afgesproken ontmoe
tingspunt dan vind je het wel weer
verklaai'baar tot regionaal "ver-
keerskampioen" te zijn uitgeroe
pen. Je- boekt als bromfietser op
deze afstand en in dit gebied enige
tijdwinst, dat is duidelijk.
Veel moeite heeft het mij overi
gens niet gekost om de ongeveer
twintig kilometer, die het Leidse en
het Haagse stadscentrum van el
kaar scheiden, in een tijd van ruim
dertig minuten te overbruggen; van
een prestatierit kan dus geen spra
ke zijn. Voor een bromfietser levert
het recht-toe-recht-aan-traject via
Wassenaar geen enkel probleem op
tenzij een zware storm hem op het
open gedeelte tussen het Haagse
Schouw en Den Deijl van de secun
daire weg blaast.
Wie om half drie 's middags op 't
Leidse Noordeindsplein zijn brom
mer beklimt en met een gangetje
van dertig kilometer per uur de
wettelijk toegestane snelheid binnen
de bebouwde kom de Haagweg
afrijdt staat zes minuten later bij
de Vink voor een gesloten spoorweg
overgang. Het oponthoud duurt niet
langer dan een halve minuut. Voor
bij het Haagse Schouw het is dan
tien over half drie kan de snel
heid tot veertig kilometer pea- uur
worden opgevoerd. Bij matige zuid
westelijke wind moet het dan voor
iedere bromfietser mogelijk zijn
om binnen vijf minuten het door 'n
batterij verkeersclichten beveiligde
kruispunt bij Den Deijl te berei
ken.
De snelheid behoort intussen weer
tot dertig kilometer per uur te wor
den teruggebracht, maar er is, zo
merkte ik, geen bromfietser, die
zich aan deze beperking stoort.
Het is negen minuten vóór drie wan
neer het viaduct op de grens van
Wassenaar en Den Haag in zicht
komt. Van dit viaduct via het Haag
se Bos naar het hart van de stad
duurt dan nog maar een kwartier,
als er tenminste van de vier te ne
men verkeerslichten er twee op
groen staan.
De forens, die zich in het spitsuur
per bromfiets in omgekeerde rich
ting begeeft en om precies vijf uur
van de Groenmarkt vertrekt kan,
zo is -mij ook gebleken, tweeënder
tig minuten later het Leidse stad
huis bereiken.
Vlug en voordelig geldt in feite
ook voor de route via Voorschoten,
Leidschendam en Voorburg. Want
wanneer Je in het spitsuur op de
brommer zeven minuten sneller
bent dan je collega met de auto,
mag Je als berijder van een plof
fertje dunkt mij tevreden zijn. Voor
al als Je daarbij bedenkt dat groe
ne golven verkeerslichten
blijkbaar alleen voor automobilis
ten zijn uitgevonden. Je door-weer-
en-wind-mentaliteit krijgt tenminste
een gevoelige knauw als op de
Laan van Nieuw Oosteinde en de Be-
zuidenhoutseweg de auto's met een
vaartje van vijftig kilometers keu
rig van groen tot groen ziet tuffen
terwijl Je als bromfietser met een
snelheidslimiet van dertig steeds op
nieuw het licht vlak voor Je van
kleur ziet verschieten. Daar staat
tegenover dat Je Je als (bromfiet
ser wel erg gevlijd voelt dat de he
ren wegenbouwers toch het grootste
deel van de route hebben voorzien
van keurige rijwielpaden. De pro
blemen die de centra Voorschoten,
Leidschendam en Voorburg opleve
ren met als climax de rotonde bij
Voorburg ben je dan bereid iets ge
makkelijker te accepteren dan wan
neer Je constant tussen chroom en
staal moet laveren om niet in 't
ziekenhuis te belanden. Leve de
bromfiets!
Op de foto "onze" bromfietsers
Pieter Rosier en Bram van Leeu-
