Pleuntje: een
unieke vrouw
in De Zilk
Henk van Iterson verlaat
Rijnsburgse veiling Flora
Eert onbewoonbaar verklaarde woning met 63 dieren
Vergadering.
Produktsehc i
Siergewassei
Ds. Bronsgef;
in Hillegomg
begraven
WOENSDAG 10 JANUA]
DE ZILK Pleuntje van Poelgeest is een instituut. Een unieke vrouw, die de verwach
tingsidee van: wie knabbelt er aan mijn huisje?, snel weet uit te bannen en bovendien in
staat is het begrip onbewoonbaar verklaard, waarmee haar huisje is opgesierd, een toch
wel heel betrekkelijke inhoud te geven. Pleuntje heeft 27 honden en 36 katten. En wil je
die soepeitjes laten ronddarren, dan neem je een onbewoonbaar verklaarde woning.
Want Pleuntje redeneert zo: ,,Ik heb helemaal niks aan een nette woning. Een vloer
kleed of een paar mooie stoelen. Dat maken ze toch maar kapot. Dus daar schiet i'k niks
mee op. Nee, dan maar liever dit".
Dit, dat is een optrekje dat in de
verte wat macabertjes aandoet.
Donker. De kale bollenvelden er om
heen zorgen voor een volstrekt iso
lement. Een smal. modderig paadje
vormt vanaf de Zilkerduinweg de
enige ader er naar toe. Een wat war
rig ogend hondje vindt een afstand
van enkele meters tot het huisje
kennelijk genoeg om in kwaadaardig
gekef uit te barsten. Het dier heeft
een ongekamd hoofd.
Door
Wim Wirtz
foto
jan Holvast
Niet lang nadat Swabber want
zo heet de hond zijn stembanden
heeft aangeslingerd, volgt hem een
koor van soortgenoten, weliswaar in
verschillende toonaarden maar daar
om niet minder luid. Binnen wat ge
mompel. „Stil Jongens, schei uit. 't
Is niks", 't Koor houdt aan, de on
gekamde tenor blijft leiden. Pleun
tje komt naar buiten, glimlacht me
teen. „Ik dachtzegt ze en na
dert het getraliede hek dat de wo
ning en het schuurtje omringt. Ze
is geen vierenzestig. Al is ze dat wel.
Ze heeft een heldere oogopslag. Ze
lacht, zonder tanden.
Swabber klimt heldhaftig tegen 't
hek op. Hij keft. Pleuntje klauwt
hem over de kop Het dier slingert
achteloos wat haren over de ogen
en zwijgt. „Swabber is een baas,"
zegt Pleuntje. „Maar een goeie
waakhond. Hij houdt ook erg van
vrijen, hè Swabber?". Swabber kijkt
onverschillig voor zich uit. Zijn koor
verdringt zich voor het hek. Ze heb
ben allemaal een naam, geen dou
blures: Stroppie, Stippie, Swieber
Snoepie, Berbie.
Gordijntjes
is trouwens ook niet zo best meer
Daar heb ik een raam op gekregen"
"Laatst had 'k een rekening van
zeshonderd gulden. Voor voedsel
Want dat is wel duur. Van die pak
jes bijvoorbeeld hè?, drie gulden
vijfenveertig. Maar Ja, die beesten
moeten toch eten?"
Jongen
"Vechten doen ze haast nooit. Ook
niet de honden met de katten. Dat
gaat gewoon goed. Schei uit Strop-
pe, ga weg. Van tijd tot tijd krijg ik
er wel eens Jongen bij. Ik heb er nou
ook een paar, maar die hebben al
een bestemming. Stroppie. schei Je
nou uit? Nee, Je moet naar moeder
luisteren. Schiet op".
D'r is een mevrouw in Aerden-
hout, die me af en toe wat eten en
kleding laat bezorgen. Door haar
tuinman of door de chauffeur. Ja
wel, dat is een sjieke bedoening
daar. En die mevrouw heeft een
paar vriendinnen die wel een hondje
willen hebben. Stroppie, ga Je nou
weg? Nee, niet zeuren. Je bent stout.
En zo komen er wel eens meer men
sen. Die dat dan weer van anderen
horen".
Meestal komen ze de dieren
hier brengen. Dan hebben ze ze
gevonden, langs de weg of zo. Zijn
ze vaak helemaal vermagerd, uit
gehongerd. Hier, deze bijvoorbeeld,
die kon bijna niet meer lopen. Nou
ls-ie bijna opgeknapt. Ze zdjn trou
wens allemaal wel gezond. De die
renarts zegt het ook. Maar die hond
hier, die hadden ze aan- een paaltje
igebonden.. Die mensen, die zoiets
doen, die kan ik wel vermoorden.
Zoiets doe Je toch niet? Stroppie,
schel uit, Je maakt m'n hele schort
kapot. Nee, Je bent stout. Hij heeft
van die lieve ogen hè? Net zoals
Berbie. Daar. 't Is toch een dotje,
of niet soms?"
Schatjes
Pleuntje van Poelgeest houdt zich
vast aan het hek. Ze laat haar ogen
dwalen over haar kudde en glim
lacht. Een kat likt zich uitvoerig
over het lichaam, verstijft dan tot
een sfinx en staart door het raam
naar buiten. Swabber keft en spoort
aldus de anderen aan tot deelne
ming. Hetgeen gelukt. Pleuntje ver-
dwijt naar binnen en verschijnt
kort daarop weer in de deurope
ning. Stralend. Twee Jonge hondjes
zorgvuldig koesterend in beide han
den. "Veertien dagen oud. Ze heb
ben pas hun oogjes geopend. Zijn
het geen schatjes?" Kort erna weer
een. "Deze is een week. Die is nog
blind".
Ze blijft staan in de deuropening.
Glimlacht weer. "Eenzaam? Ik?
Niks hoor. Ik heb 't veel te druk".
's Avonds is Pleuntjes Artis stil.
Dan nestelt ze zich in haar huisje.
Luistert naar de radio of leest. Ze
volgt alles op de voet "Ik lees
de laatste tijd veel over ruimtevaart
dat vind ik machtig" maar mist
de beelden. "Ik zou best televisie
willen hebben. Zo een met transis
tors. Dat lijkt me wel wat".
De onbewoonbaar verklaarde wo
ning is veranderd. Minder somber.
Swabber keft. Hij verslikt zich,
maar volhardt. Tot na die paar
meters. Het pad is nog steeds mod
derig.
De jongen zorgvuldig koesterend. Achter het hek.
Vijftien Jaar geleden vestigde
Pleuntje zich in De Zilk. In Am
sterdam, waar ze dertig Jaar heeft
gewoond, werd ze viermaal uit een
woning gezet. Vanwege de dieren.
De onbewoonbaar verklaarde woning
is haar eigendom. Het dak is half
ingestort. De muren staan hier en
daar scheef. Maar Pleuntje woont
erin. Ze zegt: „Ik kan zo een andeT
huis krijgen. Maar dat is niks voor
mij. Dan kan ik de hele dag achter
de gordijntjes naar buiten gaan zit
ten kilken.
"De vorige burgemeester heeft
geprobeerd me in het gekkenhuis te
krijgen. Toen heb ik gezegd: ga er
zelf maar naar toe. Zie ik er nou
gek uit of zo? Ik woon hier best. En
gezond. Die mensen daar aan de
overkant zijn nou allemaal ziek.
Maar ik heb nergens last van".
"Ik zelf een kamertje De rest
laat ik zo. Alleen heb ik geen gas en
licht. Daar ber ik al Jaren mee be
zig. Maar ik red me wel zo. De hele
dag ben ik bezig met de dieren. Eten
koken, verzorgen. Van de zomer had
ik er honderdtwee. Maar dat was ei
genlijk wel te veel. Toen was ik tot
drie uur 's nachts eten aan het ko
eken. Ik heb toen wat dieren die er
niet zo best aan toe waren moeten
afmaken, 't Werd gewoon te veel".
"Ik raak nou wel eens wat dieren
kwijt. D'r komen wel eens mensen
kijken en die nemen dan een hondje
of zo. Maar meestal breng ik ze
zelf. Dan kan ik tenminste zien waar
ze terecht komen. Want dat wil tk
persé weten. D'r zijn wel eens men
sen die een hondje nemen en hem
dan weer gauw wegdoen. Aan die
mensen geef ik geen dieren".
"Verkopen doe ik ze niet. Ik ver
zorg ze en geef ze weg. Als ik ten
minste weet dat zt goed verzorgd
zullen worden. Die verzorging is wel
duur. Ik zit dan ook wei eens in de
schulden. Maar dat mag ik dan nog
even laten staan. Tot ik m'n invalidi-
teitsuitkering krijg. Die krijg ik van
wege m'n vroegere kinderverlam
ming. Vroeger heb ik namelijk kin
derverlamming gehad. M'n ene hand
RIJNSBURG Dr. A. J. Verhage
oud-voorzitter van het Produktschap
voor Siergewassen, zal op 16 Januari
om drie uur het nieuwe gebouw van
de Coöperatieve Raiffeisenbank
Rijnsburg aan de Oegstgeesterweg
officieel openstellen. Vooraf is er
vanaf twee uur gelegenheid het nieu
we bankgebouw te bezichtigen.
Met de officiële opening zal het
vijftigjarig Jubileum vian de bank
worden gevierd.
RIJNSBURG Een zeer markante figuur gaat de Rijns
burgse bloemenveiling „Flora" verlaten. Na maar liefst
vijftig jaar trouwe dienst. Het is chef-veilingmeester Henk
van Iterson (66). Door zijn rekentalent geniet hij grote
faam. Als men het met kwekers en handelaren over Van
Iterson heeft, dan zeggen zij: „Rekenen, dat Henk kan. Ge
weldig. Beter nog dan een rekenmachine. Even snel zeker.
Nu met die computer hoeft hij niet meer te rekenen. Toen
deze elektronische apparatuur er echter nog niet was, wist
hij bijna op hetzelfde moment wat een kar met tulpen,
waarop 387 bossen lagen, en die waren geveild voor f 2,63
per bos, opbracht. Dat had Henk van zijn vader Dirk. Die
kon ook zo goed rekenen".
Vriend
Het zal vreemd zijn Van Iterson
niet meer te zien zitten tussen zijn
trouwe medewerkers in de glazen
"kooi" in het midden van de tribu
nes. Van daaruit had hij steeds een
goed "zicht" op de aanvoer en op
de prijzen, die op de klok werden af
gedrukt. Z'n rekentalent behoefde hij
niet meer te gebruiken toen een Jaar
of drie geleden de computer h«ar
intrede deed. Dat heeft Henk wel
eens pijn gedaan. Hij kon het niet na
laten zelf nog berekeningen uit het
hoofd te maken. En als de "''mou
ter eens door er technische storing
uitviel, zou hij maar het liefst met
veilen zijn doorgegaan. Hij kon Im
mers net zo snel en net zo accu
raat rekenen als die machine. Dat
vliegertje ging -"tuurli" niet op.
Aan die computer is namelijk het
gehele administ^ieve apparaat van
"Flora" verbonden.
Van Iterson zelf voelt er niet zo
heel erg veel voor in het licht van
de schilnwerpers var» de publiciteit
te worden geplaatst. Hij praat ook
niet al te graag over het naderen
de afscheid. Daarom en omdat de ju
bilaris door een fikse griep aan het
ziekbed is gekluisterd, zijn we te
>t" gegaan bij de oudere ge
neratie van "Flora". Mannen, die
de kleine Henk toen hij een Jaar of
tien, elf was hebben zien komen met
zijn vader Dirk. Die was namelijk
ook veilingmeester. Z'n vader kon
heel slecht zien. Daarom moest Henk
"Flora" neemt vrijdag 19 Januari
afscheid van zijn chef-veilingmeester.
In de veilinghal, voor de klokken zal
voorzitter Piet van Delft deze trou
we medewerker 's morgens om acht
uur toesp'-'-m. Na afloop van de
bloemenverkoop is er in het res
taurant voor kwekers e~ handela
ren gelegenheid met een handdruk
Van TWson vaarwel te zeggen en
te bedanken voor alles wat hij in het
belang van de veiling en de handel
heeft gedaan.
Door
Cees Combee
Foto
Jan Holvast
Geen grootse afscheidsreceptie
dus. Het "Flora"-bestuur had dat
Van Iterson graag gegund. Net zo
als het hem in de gelegenheid stelde
de 50 Jaar vol te maken. Hij en
zijn vrouw dachten er echter anders
over. Het afscheid moest zo geruis-
loc- mogelijk verlopen, want Henk
heeft zijn werk gedaan en meer niet.
Zo luidt het standpunt van de VaD
Itersons en dat °eft het veilingbe-
stuur begrijpelijk gerespecteerd. De
ze trouwe medewerker zo zonder
meer te laten gaan was er ech
ter niet bij. Vandaar dit wel origine
le vroege afscheid voor het "front
van de troepen".
DEN HAAG Het belk
iet Produktschap voor Sin
belegt dinsdag 16 Januari
uur een openbare vergader;
cantoor aan het Haagse St;.
plein. Hierin komen de vol?
ten aan de orde: samenstel!
commissies: vaststelling! ie:
prijzen tulpeplantgoed; tio
bloemkwekers ej
Ier
Lammetjes
Sassenhein
SASSENHEIM Hoei g
lender nog pas de eerste
januari aangeeft, is het 1
heim toch al een klein be 11
Zo'n anderhalve maand e
nogmaal het geval is, hu
aan de Menneweg, 20 bij v«wa
Breedijk al enkele lammdge
Een voor de heer Breedijl te
ongewone ervaring („zo vrc
het zelf nog niet meegern
wellicht ten overvloede aan
de winter 1972-1973 tot
de zachte kant is geweest.
il
HILT.EGOM Ter na^JT
van ds. J. Bronsgeest, die o;
ri JJ. in het Leidse Diacoi 'n
overleed, is in de hervor
een rouwdienst gehouden,
broer van de overledene,
Bronsgeest (Haarlem) voo:
de dienst waren om. aam j
gemeester en mevrouw Vat
de plaatselijke collega's van
ledene en de oud-Hillegon «j
kanten ds. J. Veenendaal en
wer.
Ds. Bronsgeest beklemto
zijn broer de kerk past®
liefgehad. Hij leefde bij IT
„Al ga ik ook door een}#
doods, Gij zijt bij mij", D*
van Ps. 68:10 sloot de indru
de rouwdienst af. Daarna fe
honderlen aanwezigen naar
mene begraafplaats aan d i
minalaan, waar ds. H. L.
de begrafenisliturgie verrit
Bronsgeest werd vijftig Jaar.
hij nu al weer bij "Flora"
waarvan vijftig Jaar in va
de omzet zien groeien van
f 100.000,- tot f80 miljoen
't Is altijd een vent geéj{
een groot hart had voor d t*
Als de bloemen voor een
prijs weggingen had hij e
in. In zijn functie van veil r
ter probeerde hij steeds dl t
prijs er door te drukken.fc
van de comput°- u*tekendl
desillussie voorhem. HIJ vo
met zijn rekentalenten op dl
gezet. Om zo te zeggen, hl]
pitem af in de veilingzaaL
werk had men dat ding ni v
benadrukte hij altijd. K
daarom rekenen. Dat zal
laatste dag bij "Flora" bliji
Groot voordeel was ook,
Iterson bloemen kon verklj
dat hij alle soorten door en
de, zodat men hem niets wi
de te maken. Bovendien
iedereen in de veilinghal.
binnenlandse handelaren
teurs".
Grote faam
Er zou nog heel veel
van Iterson te verhalen zijn
hij grote faam geniet all
van exclusieve tulpensoorte
erkende handelaar in kwallti
bollen. Kwekers, die een
zorgd produkt onder de
brachten, stonden bij hem
geschreven. Van rommelen
niet. Trouwens men beh:
hem aan de klok geen gel
te halen. Dat wisten kweken
delaren drommels goed. Hen
een bijzonder handje van de
ren vol met bloemen te st< j?
hij wist voor de kwekers vf?
de prijzen te maken.
de getallen op papier zetten, die zijn
vader ook al uit het hoofd had
uitgerekend. Zo'n Jaar of vijf fun
geerde hij als assistent. Onbetaaldp
kracht zou men kunnen zeggen. Op
zestienjarige leeftijd kreeg hij van
het veilingbestuur zijn vaste aanstel
ling. Dat was begin 1922. Hij bleef
zijn vader assisteren en toen deze
overleed nam hij zijn taak over.
De Jonge Van Iterson ontwikkelde
zich als een waar rekenwonder. Op
dat gebied drukte hij de voetsporen
van vader. Met evenveel gemak han
teerde hij de tafel van duizend als
een ander die van tien. De moeililk-
ste berekeningen kwamen in snel
treinvaart uit zijn brein tevoorschijn
zonder vermenigvuldigingen te behoe
ven te maken op papier.
Lange Jaren heeft Henk het veiling
gebeuren helemaal alleen berekend
Zes dagen lang was hij trouw op
zijn post. Iedere week weer. 's Mor
gen klokslag zes uur zat hij bij de
klok. Wanneer hij eens een dagje
ziek was moest iemand van k-ntoor
hem waarnemen. Het gevolg was,
dat de veiling aanmerkelijk langer
duurde dan wanneer Van Iterson de
gekochte partijen bloemen berekende.
Heel vroeger hebben experts van de
prijsbeheersing wel eens geprobeerd
Henk in zijn rekenkuru*. te volgen.
Henk van Iterson (66) ver
laat na vijftig jaar trouwe
dienst als chef-veiling
meester de Rijnsburgse
bloemenveiling „Flora".
Vorig jaar had hij eigen
lijk al afscheid moeten ne
men bij het bereiken van
de 65-jarige leeftijd. Het
„Flora"-bestuur verleende
hem dispensatie om de
vijftig jaar vol te kunnen
maken
Het lukte niet. Zelfs niet met de tel
machine. Van Iterson was hen
steeds te vlug af enfoutloos.
De scheidende chef-veilingmeester
heeft in de vijf en vijftig jaar dat
