ndrea's liefste wens: nogmaals VN'
Bommen op Gods
akker gevallen
rug van Verenigde Naties naar raad van Oegstgeest
Laatste
itje
i;oor
^Llize
EARTH AND FIRE
FRANCISCUS-
BAND NIEUW
Onderwijs
aan
buiten
landse
arbeiders
Irie maanden intensief te heb-
rergaderd in de Verenigde Naties
gevaardigde van de Nederlandse
renorganisaties, zat Andrea van
Ster 34, getrouwd, 2
ren de dag na haar terug-
er op haar (vrijgehouden)
•zetel in de gemeenteraad van
g;eest. Ze moet van vergaderen
heb het in New York
bez jke tijd gevonden,
t ei lelijke politiek interesseert met
Jó veel, dat ik meteen
vertelt Andrea,
^efljfcteeds niet „bij", zelfs niet
olva an tal slaapperioden van twaalf
„Het tijdsverschil heeft
.jrugweg parten gespeeld. En dan
de drukte thuis. Erg leuk, 't
vol met bloemen, taarten,
a heeft geen drie maanden 1
t gehad. Ze heeft erg veel
|mg vergaderd en het lunchen
tussendoor waren ook
werken. „Ik heb dat allemaal
arukkelyk ervaren, 's Morgens
ug dering van de Nederlandse dele-
nadat Je eerst alle telegrammen
had gelezen. Je hebt geen
/at zich op diplomatiek terrein
lal afspeelt. Daarna 's morgens
1! s middags vergadering van
commissie. Doorgaan tot in
LÖ uond en op het laatst tot in de
want ons werk moest worden
:haai,nd vóór de sluiting van deze
blee van de Verenigde Naties".
heeft zich voor een groot
beziggehouden met ontwikke-
imenwerking. Belangrijk deel
instelling van een
'el ^secretariaat en waar dat moet
Andrea: „Ik voelde aan, dat
■ijjtwikkelingslanden erbij willen
daarom was het geen ver-
>or me, dat ze het milieu-
ariaat opeisten".
Met grote zaken als deze heeft ze
zich als lid van de Nederlandse dele
gatie beziggehouden. „Maar ook met
kleinere dingen, hoor, zoals de inter
nationale universiteit. Ik heb daar
een stuk over geschreven en na aan
vaarding daarvan kon Nederland
zijn stem niet meer onthouden, zoals
in het verleden is gebeurd. Ik heb
veel steun gehad van het „thuis
front". Onno (haar man) deed het
één en ander en de Leidse universi
teit reageerde erg positief".
Andrea heeft wel de indruk ge
kregen, dat ze „inbreng" heeft ge
had in het werk van de Nederlandse
delegatie. Ze heeft dat geconcludeerd
uit gesprekken en uitlatingen, o.a.
van de Nederlandse ambassadeur.
Daarom is haar liefste wens voor het
komende Jaar: een tweede periode
Door
Hans Melkert
van drie maanden te worden uitge
zonden.
„In principe ben ik daarvoor ge
vraagd, maar de Nederlandse vrou
wenorganisaties moeten dat nog be
slissen. En ik ook natuurlijk. Voor
mezelf zeg ik direct Ja, want ik vind,
dat ik iets moet afmaken. De eerste
periode heb ik misschien te vaak
mijn mond gehouden in delegatie en
comngissie. Maar ik was niet voldoen
de ingewerkt. Als ik iets zeg, wil ik
sterk staan en niet meteen bij de
eerste aanval opzij kunnen worden
geschoven".
Natuurlijk heeft ze haar gezin ge
mist, maar ze heeft eigenlijk geen
tijd gehad om er uitgebreid aan te
denken. „Op een gegeven moment
realiseerde ik me dat iedereen foto's
had en liet zien van verwanten. Ik
had ze niet bij me geen behoefte
aan maar heb ze toen wel laten
sturen. Meer voor de algemene lijn
dan voor mezelf".
De beslissing of ze nog en keer
gaat wordt mede genomen door haar
twee kinderen (lagere school en kleu
terschool). Er is nog niet officieel
over gesproken, maar man en kinde
ren hebben zich niet tegen verklaard.
„Ach nee", zegt Onno, scheikundige
bij de Leidse universiteit, „het is al
lemaal best gegaan al duurde het
wel lang". Er was hulp in huis en het
huishouden heeft dus wel "gelopen".
Andrea blijft erbij, dat een vrouw,
die uitgezonden kan worden, toch
enigszins bevoorrecht moet zijn. „De
vergoeding is echt niet voldoende om
de hulp thuis te betalen. Je hebt die
vergoeding eigenlijk nodig om alles in
New York bij te houden, te lobbyen
en eens een weekend eruit te gaan
(zoals ik bijv. tweemaal naar Was
hington). Doe je dat niet, dan blijft
er wel iets over. Dat is nog niet ge
noeg, zeker niet als je geen man hebt
met een baan dichtbij huis, waart>iJ
het gemakkelijk is even in te sprin
gen als dat nodig is".
Dat laatste zit haar hoog en zal
zeker deel uitmaken van haar ver
slag aan de vrouwenorganisaties. Ze
is al druk bezig met het schrijven
van verhalen voor bladen en het
voorbereiden van spreekbeurten by
verenigingen. "Daar gaat de winter
wel mee heen", zegt ze.
KLOKKEN
Friese staart en Stoeltjes.
Zaanse- en Sallanders. Echte
antieke Franse en Comtoise
klokken, enz.
Uw specialist met vak-service
v. d. Water
Haarlemmerstr. 181 - Leiden
Andrea van Belle (links) in de vergadering van de Verenigde
Naties. Ze zit naast Nederlands permanente vertegenwoordiger
Robbert Fack. Rechts delegatieleider Norbert Schmelzer, minis-
laSHHBHi
Buitenlandse Zaken. .De samenweking in dit diploma
tieke milieu is uitstekend. Ik heb er veel bewondering voor ge
kregen", zegt Andrea.
JOSt-
Elize Beij (28)
op. Met het post-
de zijn. Tien jaar lang heeft
brieven en pakjes in brie-
acht Jaar
i was ze de enige vrou-
postbode in Leiden. Het
natuurlijke altyd een verade-
m tussen al die verkreu-
postbodebi'oeken opeens
paar goedgevormde vrouwe
achter het postbodekarre-
zien lopen, maar Elize
er toch mee op. "Ik ga
nnenkort achter het loket zit-
vertelt ze terwijl ze haar
itbtste ritje loopt. "Tien jaar
leden ben ik vol enthousiasme
dit werk begonnen omdat
»'n vier jaar in een mode
elier had gezeten. Ik wilde
werken. Dat heb ik nu
jaar gedaan, als postbode
de kwitantiedienst. De af
lopen jaren heb ik m'n mulo
ihaald op de avondcursus en
kan ik de PTT-cursus voor
cettnste volgen. Ik geloof dat
beter is als ik op deze ma-
voor m'n toekomst zorg".
Foto Jan Holvast
025
£ui«!
ten
Gods
zegen,
majesteit
Onze Koningin sprak over de
„waarheid" in haar kerstrede van
dit Jaar. Hoe Juist zei ze dat en hoe
sprak ze zich daarin uit over haar
privé-leven. Zy die zich niet kunnen
verweren vanwege hun ambt. door
God toegewezen, zijn hierin mach
teloos. Echt menselijk sprak onze
vorstin, hoe ryk zyn wy met haar
en het vorstenhuis.
Na december 1972 dan het Jaar
1973, wat staat ons nu weer te wach
ten? De waarheid zoeken en trach
ten te blijven vinden of meedoen
met schijn en onwerkelijkheid? In de
bezettingsjaren u hier onder de Duit
sers, wij in Indonesië onder de Jap
pen en daarna de nare „bersiap"
periode, was alleen onze koningin
ons symbool van vryheid en verte
genwoordigster van de rechten van
de mens.
En nu 1972, de waarheid is i
LEZERS SCHRIJVEN
Na al dat gepraat en gedemon-
streer over het bombarderen van
Noord-Vietnam, wil ik, als tegen
pool van al dat negativisme, er iets
positiefs tegenover stellen. De nieuws
media namelijk hebben ons doen
kennisnemen van het feit dat onze
vrienden, de Amerikanen in citeer
de heer Hilterman eerste kerstdag
géén gewone-, napalm- of andere vrij
onschuldige bommen hebben doen
neerkomen op militaire objecten van
Noord-Vietnam.
Ter verduidelijking: ik schryf mi
litaire objecten omdat het nimmer
voorkwam, of zal komen, dat de
moet dit meemaken. Wat mankeren
wij toch, vooral hier in Nederland?
Alles mooi georganiseerd en met de
waarheid wordt er nog steeds ge
sold. Wij hebben hier alles, van de
wieg tot het graf geregeld en nog
ontziet men elkaar niet. Beseffen
we het leed uit de stem van haar,
die ons regeert dan niet, spaar haar
ui*, eeu zieft-euiiui» ui wainaciuiga-
««Ik getroffen wordt, suffen deze ob-
toegegeven dat er zo nu en dan
dit vernam ik van deskundigen
een bom haar doel mist doordat het
nogal veel waait en evenals als
„spiritus spirut vult" de wind
blaast ook waar hij wil. Nou, dan vil
zo'n bommetje nog wel eens af wij -
ken van haar doel.
Bovendien: zo er al eens opzette-
ziekenhuis of waterkerings-
gordyn is het knudde. Is zoiets nooit
mogelijk „Gods zegen majesteit
sterkte in 1973".
E. G. MEIJER,
Potgieterlaan 56,
Hazerswoude-Ryndijk.
jecten heus wel gewemeld hebben
het afweergeschut. (De Journalisten
van naam, die in Noord-Vietnam
vertoeven weten ook niet alles!)
Maar terug naar het Amerikaanse
besluit géén bommen op eerste kerst
dag. Ik neem aan dat de gemoederen
van alle kabaaimakers nu wel wat
geluwd zyn, na dit nobele, menslie-
ADVERTENTIE
PRESENTATIE '72
zaterdag 30 december 1972 - 21.00 uur
rijnstreekhal te alphen aan den rijn
f5,en cjp: f3,
vende besluit geen bommen te gooien
op de dag van Christus' geboorte.
Het blykt toch maar weer eens te
meer dat er toch ook nog wel diep
religieuze gevoelens sluimeren in de
ziel van hen die geroepen zijn
onward. Christian soldiers we have
got a call om, op z'n minst geno
men, het gelaat te redden van de
beschaafde wereld.
Min of meer terzijde: nog vrijdag
22 december, las ik in de Telegraaf
een tirade van Willem Brandt die
glashelder deed uitkomen dat pro
gramma's, zoals de VPRO vaak biedt,
rechtstreeks ter verdoemenis leiden.
En dit is het waarvan ik. evenals
v., uren wakker lig en n
van zo'n bombardement Je hier en
daar.
Dat we in een bezeten wereld leven
en het bovendien nog weten ook, was
al vóór Huizinga bekend, dus: toch
maar rustig gaan slapen en de bom
men op Gods akkers laten vallen?
ADR. HOLLEBEEK.
P. de la Courtstraat 48,
Lelden.
LEIDEN Op de zaterdagen 6 en
13 Januari houdt het majoretten-,
tamboer- en trompetterkorps „Fran-
ciscusband Leiden" zijn Jaarlijkse
donateursavonden in het „Antonius-
clubhuis".
De band is aan alle kanten ver
nieuwd. zowel in uniform, muziek als
show. Ook de twee majorettengroe-
pen, bijna 50 meisjes, hebben in dit
jaar een dusdanige verandering on
dergaan dat ze qua show haast niet
meer te herkennen zyn.
Na het optreden van de band. aan
vang 8 uur 's avonds, volgt een to
neelstuk en de avond wordt besloten
met dansen tot 2.00 uur. Het bal
wordt geopend door de „First Blue
Ladies".
ezel r,jk.
werkelijkheid wordt. In de eerste
plaats wordt er, behalve incidentele
gevallen, nauwelijks vakonderwijs ge
volgd door buitenlanders. Er is geen
mogelijkheid. In een tiental plaatsen
In Nederland zijn of werden wel las
cursussen gegeven aan groepen bui
tenlanders, maar dit betrof alleen
maar een praktische opleiding. Het
„diploma" heeft de aantekening
„zonder theorie", hetgeen in feite
weinig van het diploma heel laat.
Voorzover ik weet, is nu voor het
eerst een lascursus gestart, waart)ij
een groep buitenlanders zowel prak
tijd als theorie leert. Deze cursus
draait sinds september van dit Jaar
in de technische school aan de Boer-
haavelaan in Leiden. Als verder
hoopvol initiatief vermelden we nog
Gouda, waar een groep buitenlanders
land- en tuinbouwonderwijs gegeven
wordt.
Het vakonderwijs waarover we tot
nu toe spraken, is in de eerste plaats
gericht op de terugkeer van de cur
sist naar zyn eigen land, na een ver
blijf van een aantal Jaren hier. Twee
andere vormen van onderwijs aan
buitenlanders hebben hetzelfde doel:
onderwijs in de moedertaal aan vol
wassen buitenlanders, en onderwijs
aan kinderen van buitenlanders in
hun moedertaal.
Naast deze vormen van ondenvijs
gericht op terugkeer, bestaat er een
grote behoefte aan onderwijs, dat be_
oogt de aanpassing van de buiten
lander in Nederland te bevorderen:
integratie-onderwijs. Hierbij denken
we aan cursussen Nederlands, zowel
voor vojwassenen als voor kinderen.
Allereerst onderwijs in de moeder
taal aan volwassenen: hiermee wordt
bedoeld anderwijs over de taal en in
wijdere zin over de cultuur van het
moederland. Dergelijk onderwijs aan
volwassenen wordt slechts zelden ge
geven.
In Leiden bestaat zo'n cursus, we
kelijks gegeven in het Casa op de
Doezastraat. Daar krijgen analfabe
te Marokkanen Arabische les van een
landgenoot.
Onderwijs in de taal en cultuur van
het moederland voor kinderen van
gastarbeiders moet gegeven worden
naast het gewone Nederlandse onder
wijs, dat zij verplicht zijn te volgen.
Vooral de ouders blijken veel waarde
te hechten aan het .nationale" on
derwijs voor hun kinderen. In het
IJmondgebied wordt aan enkele scho
len dit soort „nationaal" onderwijs
gegeven, meestal in de vorm van bij
lessen. In Lelden wonen erg weinig
gastarbeidersgezinnen met kinderen.
Nationaal onderwijs aan buitenlandse
kinderen bestaat hier nog niet.
Bij het zogenaamde „integratie-
onderwijs" zijn de Nederlandse cur
sussen erg bekend. Er bestaan in Ne
derland op talloze plaatsen dergelijke
cursussen met uiteenlopend lesmate
riaal. In Leiden en omgeving bestaan
cursussen in Alphen, Bodegraven,
Gouda, Katwijk, Moordrecht, Stol
wijk en in Leiden zelf. De cursus in
Leiden bestaat al drie Jaar en wordt
elke zaterdag van 2 tot 4 uur gegeven
in de Barbaraschool op het Leven
daal.
Er wordt gebruik gemaakt van een
cursus, die door de werkgroep Leiden
zelf is samengesteld. Men was ge
noodzaakt zelf voor materiaal te zor
gen, omdat bestaande cursussen
vooral inhoudelijk totaal niet waren
afgestemd op de cursisten: zij zijn in
dit geval arbeiders, volwassenen én
buitenlanders. Praktisch alle be-
best aande cursussen gaan n.l. uit van
Nederlandse kinderen uit nette
milieus, waarin dierentuinen worden
bezocht en gelogeerd wordt op de
boerderij van oom Piet.
Mocht u uit dit overzicht de indruk
krijgen dat het nog niet zo slecht ge
steld is met het onderwijs aan gast
arbeiders, dan dient u echter wel een
paar zaken te bedenken:
in Leiden wordt met al deze vor
men van onderwijs misschien net 10
tot 15 procent van alle buitenlanders
bereikt;
het technisch onderwijs is slechts
zeer recent van de grond gekomen en
een van de belangrijkste mogelijkhe
den. de Centra voor Vakopleiding van
Volwassenen (CVV's) staan in de
praktijk niet open voor buitenlanders,
die niet zeer goed het Nederlands be
heersen;
afstemming van onderwijs hier op
concrete projecten in het moederland
voor terugkerende gastarbeiders be
staat nog nergens.
JAN LUCASSEN
Werkgroep Buitenlandse Arbeiders
Leiden
