?AAR APART IN PEYTON PLACE
iobert
logan
lias
inter
TERUG
NAAR
P.P.
Diane
Hyland
alias
Susan
Winter
PAGINA 27
-
Dominee rookt een king-size
probeert later een Hol-
gaartje, dat hem beter
Jt, zegt hij. Robert Hogan
it in de buurt van de domi-
Winter, die het zo moeilijk
met zijn vrouw Susan,
en het zieleheil van de
brandschone leden van zijn
eente.
lacht een bulderende lach
ik hem dat in die bewoordin-
vertel. Zijn huis past ook al
lat beeld. Een naar de Holly-
dse heuvels overgeplante En-
plattelands pastorie.
)pt", zegt hij, het huis heeft
de buitenkant een compleet
se stijl. Binnen niet hoor.
ik dit huis alleen maar zag
waar de makelaar bij was.
is mijn droomhuis, dit
een sfeer van Europa en
gek op Europa".
hem erop wijzen, dat dit
tuchtig enthousiasme waar-
1 Jijnlijk de koopsom in voor
ongunstige richting heeft
oplopen, buldert opnieuw
■%|it lach. "Onzakelijk", roept hij
HU "ik had mijn mond moeten
iden, maar het was eruit voor
rïMf het wist' Zo ben lk- Als ik
10usiast ben laat ik dat ook
(gf
'nisme
rzekei komen vier uur lang tot
i 'eücie gesprekken. Naarmate
jg'jjg uur vordert groeit het cynis-
in zijn uitlatingen als we het
M r de Amerikaanse samenle-
3 hebben. Robert Hogan is
■J«i serieus mens, een gewaar-
I Uvl rd bestuurslid van de vak-
d van acteurs, een serieus
35 jefenaar van zijn vak. Hij be-
01710- Kit veel tijd aan lessen om
i talent bij te schaven en uit
liepen.
Ohëb een vak en u heeft een
l We moeten beiden proberen
vak naar beste vermogen uit
C f) oefenen- Helaas kan ik dat
t zeggen, dat iedereen in mijn
die mening is toegedaan,
rolletje voor een tv-film of
is gauw aangenomen als
geld maar goed is en een
nmercial is gauw gemaakt,
ncieraj, tiJd heb gehad Ik ben
bezinning gekomen en doe
Ju vak serieus".
zijn er even stil van. Hij
rpt zijn Peyton Place-domi-
esblik in mijn richting en
ft; "Had Je dat gedacht". Ja
had je kunnen denken van
minee Winter privé. Hij stapt
van het onderwerp af en
ïedt in de rol van rondleider in
lit is mijn vrouw. Zij ligt nu
'en ziek op bed". Het is een
,j ïportret op linnen geschilderd.
lusea
t huis hangt vol met werken
i mevrouw Hogan. Niet onver-
Kostelijke doeken, zonder een
ildelijke voorkeur voor een
"1 ijl, noch voor onderwerpen.
lis het even kan sleept zij mij
r Florence waar we dan
igenlang door de musea sjou-
Vorig jaar heb ik voor het
„pst gezegd: Ga maar, ik huur
een fietsje en rij een hele
rond. Zij kan uren bij een
>ek stilstaan. We komen vast
1 naar Holland. Jullie
StatǤibben namelijk ook een stel
die ouWe grootmeesters la-
doodgaan van de honger, is
niet?
is en f Een schuldbekentenis is hier
pzijn plaats. De verwijten van
[,aron zouden ongetwijfeld nog
scherper woorden zijn gesteld.
5J is zestien Jaar getrouwd met
i 11 baron: Een huwelijk, dat ge-
i ij I legend is met drie kinderen.
1let woord Peyton Place is tot
:n toe nog niet gevallen. We
FA weten er toch aan geloven
/Ln' Indt u niet
Ja, daar ging het tenslotte
3i. Wel, laat eens zien. Ik heb
li f met plezier aan meegedaan.
B v let spelen met Diane was ge-
ïeldig. Zij is tenslotte een van
V E I) ie grootste actrices die wij heb-
II LHien. Dat ia eigenlijk het enige
lat ik er over kan zeggen. Ik
laan l de rol met plezier gedaan,
>mdat de werksfeer goed was
ldsvce En wat moet Je verder van die
Erg knap
"Krankzinnig, krankzinnig, wat
een ellende wat een problemen.
Weet je, ik vind het erg knap
dat de schrijvers van de tv-serie
van het boek zijn afgeweken en
er een dominees-echtpaar heb
ben ingehaald. Ze zaten niet in
het boek, dat weet je toch". Ja
dat weten we, maar waarom was
dat zo knap gevonden?
"Wel, in die krankzinnige cor
ruptie in burger moraal ge
drenkte burcht van wantrouwen
en misverstanden moest een zie-
leherder verschijnen. En wat
doen ze met die man, die laten
ze helemaal passen in het beeld
van PP. Hij krijgt een karakter,
waarin genoeg zwakheden zitten
om in het normale PP-proble-
menpatroon te kunnen mee
draaien en bovendien laten ze
hem meteen al binnenstappen
met een probleem in de vorm
van een vrouw die aan de drank
is. Zo brengen ze straks ook nog
een zwart gezin in die samenle
ving. Gewoon als gezin. Geen
zwarte chauffeur of zoiets, maar
een gezin. Dat is toch knap".
Plank mis
bent laaiend enthousiast over
de serie, bemerk ik? "Dat wil
zeggen, ik vind het knap gedaan
allemaal. Probeer eens zoveel
jaar lang, zoveel problemen uit
te diepen, te schrijven, in beeld
te brengen. Knap. De meeste
kritiek slaat de plank mis. Nie
mand heeft ooit beweerd, dat
PP is gemaakt met de preten
tie dat dit nu het summum is
van Amerikaans drama. Het is
zoals de tv, die voornamelijk
overdag voor de huisvrouwen
wordt uitgezonden)die zoveel
niveau had, dat het een avond
serie werd. De nieuwe PP is veel
minder en is een echte soap
opera en wordt ook overdag uit
gezonden".
Geeft het de miljoenen kijkers
op de andere continenten wei
een beeld van een stukje Ameri
ka?
Robert denkt diep na schenkt
eerst thee, omdat hij dat een
lastige zaak vindt, zo zegt hij
"Kijk All in the family (de door
Amerikaanse samenleving kan
worden aangewreven. De proble
men, de karakters zijn univer
seel, en dat bewijst ook het suc
ces van de serie over heel de
wereld. Iedereen kan zich identi
ficeren met de karakters. Ieder
een heeft wel een serpent, een
huichelaar of een brave borst in
zijn omgeving. Er is geen held
want in ieder PP-karakter zit
een weeffoutje. Ook in de domi-
Door
Peter d'Hamecoiirt
de VPRO uitgezonden Ameri
kaanse serie rond de familie van
Archie Bunker) geeft een beeld
he, heel duidelijk. Ik herken dat
zelf, ik kom uit zo'n milieu. PP
heeft te maken met burgermo
raal in zijn grote algemeenheid.
Ik geloof niet dat dat typisch de
Religieus
Nu we toch weer bij de dominee
zijn gekomen. Is Robert Hogan
religieus?
"Niet praktiserend. Ik ben ka
tholiek groot gebracht, maar ik
kreeg steeds meer moeite met
wat een God zo'n 1900 jaar gele
den hier heeft lopen vertellen.
Mijn oudste zoon kwam laatst
met de mededeling thuis dat hij
atheist is. Hij gelooft heilig in
de wetenschap. Ik heb hem aan
geraden de bijbel toch maar te
bestuderen en de tien geboden
eens na te lezen. Die'zijn zo gek
nog niet tenslotte".
De tijd dat in de VS en
overal in de wereld gebeden
werd voor het zieleheil van do
minee Winter begint zo langza
merhand voorbij te raken. De
serie loopt overal zo'n beetje af.
"Dat is een periode erg hevig
geweest hoor, dat ik allemaal
brieven kreeg van mensen die
mij goede raad geven bij het op
het rechte pad houden van de
verderfelijke creaturen van PP.
Er werd gebeden dat ik met
mijzelf ook nog in het reine zou
weten te komen".
Maakt dat niet angstig als Je
weet, dat mensen zich zo inleven
in een tv-spel?
"Nee, Je denkt er wel vaak aan,
maar ach, het is niet zo slecht
als mensen ergens aan denken.
Men identificeert zich nu een
maal graag met tv-karakters. Ik
geloof, dat dat vooral bij die
grote categorie mensen sterk is,
lie niet helemaal gelukkig zijn
met het bereikte maatschappe
lijk resultaat in het leven. Nooit
iets bijzonders mee maken. De
tv helpt die mensen eigenlijk
een beetje.
Grootste probleem
De wijn heeft inmiddels goed
gesmaakt. Na vier uur meldt
zich de Jongste telg uit het gezin
Hogan, een meisje. Zij eist
snoep, dat door haar vader
wordt geweigerd, hetgeen een
ernstige gezagscrisis in het gezin
tot gevolg heeft. Na overleg be
sluiten beide partijen, dat limo
nade een goed alternatief is.
'Mijn grootste probleem", zegt
flobert Hogan, "hoe voed ik
mijn kinderen op".
Diane Hyland en Robert Hogan
hebben beiden niet zulke beste
herinneringen aan Peyton Place.
Voor allebei was het jaar, nadat
in de Verenigde Staten de serie
van het scherm verdween, een
jaar zonder werk. Zij speelden het
dominees-echtpaar Winter, dat
gehandicapt door eigen proble
men het zieleheil van de gemeen
teleden van Peyton Place was toe
vertrouwd.
Diane haatte op het eind het
karakter van Susan en het pu
bliek met haar. Voor Diane be
tekende het, dat tv- en filmregis
seurs haar onder die omstandig
heden niet konden gebruiken.
Robert was te nadrukkelijk tn
beeld geweest als dominee en
werd ook voorlopig op non-actief
gezet. Eerste kerstdag zijn zij
weer te zien in de dubbele Peyton
Place, die de AVRO die avond
uitzendt.
De kijkers die zich ongerust
beginnen af te vragen hoe het
straks met Peyton Place gaat,
kunnen we gerust stellen. Neder
land kan theoretisch nog tot vol
gend jaar augustus voort met de
voorraad die de AVRO nog heeft
liggen van de oude Peyton Place.
Tegen die tijd zal men zo'n
300 afleveringen bij de Amerika
nen achter zijn, want zij hebben
inmiddels al vele afleveringen
van de nieuwe „Return to Peyton
Place"-serie achter de rug. Troost
kan misschien zijn, dat tot en
met aflevering 170 alles nog bij
het oude is gebleven
Na een Peyton Place-loos tijd
perk van drie jaar heeft men bij
NBC in Hollywood de pen weer
ter hand genomen. De decors zijn
weer overeind gehaald en de be
kende karakters zijn weer in het
gelid gesteld. Het Amerikaanse
publiek vroeg om Peyton Place en
heeft dat gekregen.
Natuurlijk is de serie aangepast
aan de tijd. Geen moord en dood
slag meer om een buitenechtelijk
kind zoals in de oude serie, maar
ditmaal het voortwoekerende
kwaad, van de geestverruimende
middelen.
Allison, inderdaad terugge
keerd, is de verloedering nabij en
in handen van een meedogenloze
dealer, die in zijn eentje de hele
maatschappij aan het ondermij
nen is. Voor velen van de oude
P.P. was dit allemaal te veel en
liet men de eer aan andere ac
teurs en actrices.
Drie vertrouwde figuren zijn
gebleven: Eli Carson heeft in
Frank Furgeson nog steeds een
enthousiast vertolker, Pat Morrow
kon niet loskomen van Rita en
Eveline Scott heeft een contract
voor het leven gesloten met Ada
Jacks.
In Amerika is de serie nu hele
maal gericht op de huisvrouw
die na het middaguur even wil
uitblazenProducer van de serie
„Return to PP" is George Paris.
De organisatie is volgens hem
heel eenvoudig. ,J>agelijks is er
precies dertig minuten, plus de
commercials, op het scherm. Don
Wallace schrijft de grote lijn twee
scriptschrijvers leveren de dia
loog zes weken vooruit en Paris
en Gail Gobi houden oog op het
eindresultaat.
Belangrijk is, dat het program
ma is voor moeders en kinderen,
die dagelijks met problemen als
bijv. druggebruik worden gecon
fronteerd. Voor dat onderwerp
hebben we Allison gekozen als
slachtoffer". Toch moeten we PP
volgens Paris in de eerste plaats
en als amusement.
Drugs als amusement? „Het
gaat ons om de karakters van de
mensen. Karakters die in welke
stad dan ook bestaan. We richten
ons in deze PP's eigenlijk hele
maal niet op het uitdiepen van
karakters. Het is alleen maar een
blik op een gezelschap mensen
met voor het merendeel „highly
moral" karakters, die fouten
maken."
Het „instant-recept" voor een
PP-aflevering is gauw verteld:
dertig minuten camera-repetitie,
dertig minuten kleding en make
up, dertig minuten camera-repe
titie, dertig minuten opnamen en
klaar is PP.
Tot slot nog een „geheimpje":
Betty ruilt in „Return to PP' Rod
ney weer in tegen Steven, omdat
ze zwanger van hem it.
Daar waar bordjes waarschu
wen tegen vallend gesteente en
de weg een laatste krampachtige
bocht naar boven gaat, daar
staat een blauw in carré-vorm
gebouwd huis. Middenin de carré
een zwembad met voldoende
zonneruimte rondom. Aan de
buitenzijde van de carré een ter
ras voor vergezichten. Recht
vooruit het in smog gehulde Los
Angeles down-town, het smerig
ste deel, rechts in de uitlopers
van de smogslierten en een
grondnevel de Stille Oceaan,
links de heuvels.
"En daar, daar achter die heuvel
woont Robert", zegt Susan uit
Peyton Place en ze wijst in de
richting van het huis van domi
nee Winter, haar Peyton Place
echtgenote, die zij het leven zo
zuur maakte. Beiden zijn goed
bevriend.
De rol van Susan is voor Diana
Hyland al weer drie jaar geleden.
Ze heeft Peyton Place zo snel mo
gelijk willen vergeten in haar huis
op de heuvel, op de grens van
Beverly Hills. Door de telefoon had
ze gezegd. "Je rijdt maar naar
boven tot Je niet verder kunt".
Ze was vergeten de zijwegen te
noemen en dat is lastig zoeken.
Zij is minder gepolijst dan op
tv. Ze heeft niets van het bur
gerlijke alledag gezicht van Su
san. Ze zegt gevleid te zijn met
mijn verzoek om een interview.
"Ik wil dat het Nederlandse pu
bliek weet, dat ik een totaal an
dere vrouw ben dan Susan in
Peyton Place"
Karakter
Ze haat Susan. Ze haat het ka
rakter uit Peyton Place zo erg,
dat zij de zaak het liefst wil
vergeten. Waarom, een rol is
toch maar een rol, zeg je dan.
Voor Susan maakt Diana Hy
land een uitzondering. Het do
mineesechtpaar kwam in het
oorspronkelijk boek helemaal
niet voor, maar er is wel meer
in de lange termijnserie, dat
niet strookt met de oorspronke
lijkheid. De schrijvers wilden
een dominee in het stadje van
burger moraal om de zieleroerse-
len fijner te kunnen uitdiepen.
Maar ook de dominee moest zijn
zwakheden hebben natuurlijk.
Die rol was toebedeeld aan Dia
na Hyland. Zij werd de drank
zuchtige maar niettemin toch
van een gezond gevoel voor hu
mor voorziene domineesvrouw.
Diane graaft terug in haar her
innering. De dag dat zij moest
beslissen wel of niet in het laat
ste Jaar Peyton Place mee te lo
pen. In dat krankzinnige stadje
Er was een aanbieding voor een
filmrol in Italië, dat ook niet
onaantrekkelijk leek. Ten slotte
werd zij toch de duurstbetaalde
actrice van Peyton Place. Via
film en toneel (Veel Tennessee
Williams op Broadway) was men
die hoge gage aan haar ver
plicht.
Psychopate
Maar wat was er nou met dat
karakter aan de hand? Diana
"Dat karakter veranderde hele
maal. Die vrouw was een psy
chopate zonder enige aanleiding.
Het werd helemaal te gek toen
men een slot aan de serie
wilde maken. Er is helemaal
geen slot. Op een gegeven mo
ment worden dokter Rossi en ik
in de gevangenis gestopt. Ik heb
zomaar iemand vermoord. Zon
der dat ooit een aanleiding
daarvoor is gebleken".
Heb je daar dan niks van ge
zegd?
Diana: "Ja natuurlijk. Ik zei dat
kan toch helemaal niet. Dat hele
mens wordt veranderd. Zij zei
den: doe nou maar, want we
moeten er een eind aan maken.
Maar ik was nijdig". Juist in die
tijd gaf zij een interview aan
een Amerikaans tv-blad, waar
aan zij dit verhaal deed. "Maar.
zo zegt Diana, "de zaak werd
daarin totaal verdraaid. Het
kwam er uit alsof ik niets van
Peyton Place moest hebben en
dat is beslist niet waar. Ik zal
nooit de mensen in het openbaar
aanvallen, waarmee ik zo lang
met zoveel plezier heb samen
gewerkt".
Het interview werd een rel en
sindsdien is zij huiverig voor ie
der interview.
Maar hoe zat het nu werkelijk.
Vond Je Peyton Place nu het
einde of niet?
Diana: "Het is nu drie Jaar ge
leden. Ik kan nu wel zeggen, dat
ik het misschien niet zo gewel
dig vond, maar het werken was
leuk en ik had mijn woord gege
ven mee te doen tot het eind.
Vooral werken met Robert Ho
gan was geweldig. Er is een goe
de vriendschap uitgegroeid.
Geen werk
En financieel?
Diana: "In dat opzicht was het
zeker goed voor me, maar verder
ben ik niet veel wijzer geworden
V erband
Het haar voorgespiegelde ka
rakter van Susan trok haar aan,
maar aangezien de Peyton Pla-
ce-schrijvers maar enkele weken
vooruitliepen op het dramatisch
gebeuren kan het gebeuren dat
zo'n karakter langzaam veran
dert en dat het zelfs tot dingen
wordt aangezet waarvan het lo
gisch verband met het vooraf
gaande nummer aantoonbaar is.
"En dat heb ik meegemaakt",
zegt Diana. Ze schept een ge-
sprekssfeer, waarin je het idee
krijgt met een vriendin te pra
ten die je in jaren niet hebt ge
zien. Zij praat en doet tegelijk
iets. Of giechelt erbij, of loopt
weg om iets te zoeken, of laat
de poes een kunstje doen.
Dwaalt van het onderwerp af en
begint over de smog, vraagt of
Peyton Place in Nederland po
pulair is.
place, omdat geen
etai Jaar lang wilde
gastoptredens in
films. Het publiek
Net zo erg als lk
laatst zelf haatte
ik destijds voor
gekozen, was het
voor mijn carrie-
Diana is een van de top-actrices
van de VS dus werk is er altijd
voor haar. Zij is ook niet via
kommer en ellende bij die top
gekomen. In het met kranten
dichtegeplakte Cleveland in de
staat Ohio verscheen op een dag
een fotograaf van de weekend
bijlage van één van de Newyork-
se kranten. Hij was op zoek
uaar goedogende meisjes voor de
rubriek "het meisje van de
week" of een titel met eenzelfde
strekking.
Zeventienjarige Diana viel op
in haar stadje en de fotograaf
kon niet om haar heen. De foto
verscheen. En het Dorus Day-ty
pe. dat zij in die dagen (zestien
jaar geleden was sprak enkele
theater-agenten in New York
aan. Samen met een kordate
tante trok zij naar New York.
"Dat kind heeft talent",zeiden de
mensen van het vak en zo werd
Diana ondergebracht in een
meisjespensionaat en leerde snel
wat zij leren moest. Zij had ta
lent.
Het boek met theaterkritieken
uit haar zestienjarige carrlre ligt
toevallig bij de hand. Als ik
daarom glimlach, zegt ze: „Echt
hoor. toevallig. Ik ben niet ge
trouwd met mijn vak. Ik denk
eigenlijk veel te weinig over mij
zelf als actrice na". En zij
kruipt naast mij op de bank als
we de meest succesrijke kritie
ken door nemen.
B-lijst
Als het boek is dichtgeslagen
rolt ze zich weer op in haar ei
gen stoel. En onthult: "Men
vraagt zich af waarom ik niet
meer doe. Ik weet het eigenlijk
zelf niet. Een ding weet ik wel.
dat de organisatie bij de tv in
ons land hopeloos verkeerd is.
De networks (de drie grote lande
lijke kanalen) regeren de business.
Er gaat een grap, dat op de bu
reaus van de networks twee lij
sten met acteurs en actrices cir
culeren. Een A en een B-lijst.
Als je Je druk maakt sta Je op
de A-lijst, die VS altijd bij de
hand schijnt te liggen als er
aantrekkelijke rollen verdeeld
moeten worden en het echte ta
len. dat zich niet zo druk maakt
staat op de B-lijst, die heel goed
opgeborgen schijnt".
Op welke lijst staat Diana?
"Door mijn eigen schuld op de
B-lijst denk ik en een beetje
door toedoen van Susan uit Pey
ton Place".
Miskraam
Het leven is haar tot op heden
gemakkelijk afgegaan. "Vlinder
achtig makkelijk", zegt zij. En
dat verheugende gebeuren brengt
haar wel eens op de veel ge
hoorde vraag waartoe zijn wij
op aarde? Een vraag waarop al
leen de katechismus een woord
weet en Diana zegt: "Aangezien
ik niet het type ben van alle
maal naar de kerk op zondag
zoek ik het zelf maar zo'n beetje
uit". Ik heb pas een miskraam
gehad. Dat geeft Je even een tik
We proberen het gewoon op
nieuw".
Zoals ze ook haar carriere zeil
zo'n beetje heeft uitgeknobbeld
Wie tv-fanaticus is en een
scherp geheugen heeft voor tv-
hits uit het verleden ziet bij het
bestuderen van de foto wellicht
in Diana de eerste vrouw waar
op dr. Kildare ook op het Ne
derlandse scherm hopeloos ver
liefd werd.
Als we vernomen hebben dat
Diana in Cleveland nog Gent
heet, maar het showvak naar
Hyland als familienaam meegal
Dat het herstellen van antieke
tafels en stoelen haar hobby is
dan werpen we ons op een stuk
kaas, slaan het notitie-bloc dicht
en genieten van de opgetogen
heid van Diana Hyland.
Inderdaad deze vrouw heeft wei
nig van de Susan die u en ik
kennen uit de problemenwereld
van Peyton Place.
