EEG-consument mag niet de
dupe worden van protectie
in-hét -gezin van puberkwalen en de studente„
'Release' saboteert genezing- Prof- Tanter, de
k wp^ I i P- V i pt n n m
Groenevelt en de regering
LEZERS SCHRIJVEN
TWEEGRO
IN ZUID-AFRIKA
bNDEBDAQ 2 NOVEMBER 1972
Is de EEG een levend begrip
voor de Europeanen van de tien
aangesloten landen? In "Elseviers
Magazine" heeft D. M. van Ros
malen die vraag kortgeleden ont
kennend beantwoord. "Europa is,
psychologisch gezien, een dood
ding: een ingewikkelde machine,
die draait en draait zonder dat de
staatsburger echt het gevoel heeft
er ook maar enige invloed op uit
te oefenen. Wy, Europeanen wor
den in feite geregeerd door een
computer in Brussel, en wij ken
nen niet eens de gezichten van
de mensen die de computer bedie-
nen".
Tot zover Van Rosmalen. Mij
gaat het nieit in de eerste plaats,
om de "gezichten" van de EEG-
leiders in Brussel, wèl om de
vraag of Brussel voldoende aan
dacht schenkt aan de belangen van
de consumenten en daardoor van
een "dood ding" een'levende zaak
wordt. Ik denk hierbij aan een
probleem uit de landbouwsector:
moet een bepaald landbouwpro-
dukt uit een van de EEG-landen,
door dik en dun gesteund worden
of aan de frisse wind van de con
currentie van buitenaf worden
blootgesteld?
Neem bijv. de Italiaanse rijst.
Italië is een betrekkelijk kleine
producent, de grote leveranciers
moet men natuurlijk in Azië zoe
ken. Nu zouden de Italiaanse rijst
boeren, bij volkomen vrije in
voer, hun biezen wel kunnen pak
ken. Kwaliteit noch prijs van de
Italiaanse rijst is tegen die van de
Aziatische opgewassen. Maar
dankzij beschermende maatregelen
van "Brussel" in de vorm van een
gemeenschappelijk buitentarief,
kunnen de Italiaanse boeren hun
bedrijf voortzetten.
Voor die producenten uit de Po-
vlakte is dat een prettige regeling.
Maar er is een keerzijde. In de
eerste plaats wordt op deze wijze 'n
goed produkt van ontwikkelings
landen buiten de deur gehouden
waardoor de tegenstelling tussen
"rijk" en "arm" nog-eens extra
wordt versterkt. Zou het nu om su
perieure Italiaanse en inferieure
Siamrijst gaan (Siam oftewel Thai-
lands is 's werelds grootste rijst-
leverancier)dan zou men zich,
strikt zakelijk, op het standpunt
kunnen stellen, dat de Aziatische
boeren met iets beters op de
markt zouden moeten komen. Maar
het omgekeerde is het geval: voor
de zachte rondkorrelige Italiaan
se rijst bestaat weinig belangstel
ling, de voorkeur van de Europe
se consument gaat sterk uit naar
de langkorrelige harde rijst uit
Siam.
Onlangs heeft de voorzitter van
de Nederlandse rijstpellers, de
heer H. van Schaardenburg uit
Rotterdam, tevens directeur van
een van de grootste rijstverwer-
kende ondernemingen in de EEG,
in deze bewoordingen zijn erger
nis geuit: "De Europese Gemeen
schappen pompen jaarlijk enorme
liaanse boeren te beschermen, niet
omdat hun produkt zo aantrekke
lijk is, maar omdat Italië lid la
van de EEG. Om dus het onge
wenste produkt van de Italianen te
begunstigen moeten de EEG-con-
sumenten een veel hogere prijs voor
de geliefde tropische rijst betalen
dan anders het geval zou zijn ge
weest.
Het ligt voor de hand om te zeg
gen: laten die Italiaanse boeren
wat anders gaan kweken, of, als ze
dan beslist rijst willen produceren,
laten ze dan een andere soort dan
de zachte op de markt brengen,
een soort waar de consument wel
belangstelling voor heeft. Maar die
Italiaanse boeren vinden de huidi
ge toestand wel aanlokkelijk. Zij
genieten de garantie van minimum-
Door C. J. Rotteveel
bedragen in de Italiaanse rijstpro-
duktie en beschermen de Italiaan
se boeren verder door zware hef
fingen te leggen op de ingevoer
de rijst. Deze politiek leidt tot on
rustbarend oplopende rijstover-
schotten in Europa, die weer met
forse uiitvoersubsidies moeten wor
den geloosd op de wereldmarkt,
met alle schade vandien voo: de
rijstexporterende ontwikkelingslan
den. De rijstpolitiek van de EEG
heeft bovendien in de aangesloten
landen geleid tot een krankzinnige
opdrijving van de rijstprijs".
Ziedaar (in een gesprek met NRC
Handelsblad) de zeer duidelijke
klacht van een vakman uit de
rijstpellerij. De kern van 't vraag
stuk, aldus de heer Van Schaar
denburg verder, ligt in de hardnek
kigheid waarmee de Europese con
sument, ondanks de torenhoge
prijsbarrières, blijft vragen naar
het tropische type langkorrehse
rijst. Met andere woorden: in alle
EEG-landen geven de consumenten
(terecht!) de voorkeur aan de
mooie Siam-rijst. Maar wat doet
de EEG? Die jaagt de prijs van
dat gewaardeerde produkt meer en
meer op, door zware invoerheffin
gen. Dat doet Brussel om de Ita
prijzen. Gevolg: de Italiaanse pro
duktie is in acht jaar gestegen vaD
700 miljoen kilo tot een miljard!
En daarvan is weer het gevolg, dat
er enorme overschotten ontstaan.
De produktie is immers sterx toe
genomen en de consumptie daalt
nog voortdurend. Dit jaar is er een
overschot van 600 miljoen kilo, een
cijfer dat in 1964 niet hoger kwam
dan 200 miljoen.
De Europese consument (dus u
en ik) betaalt derhalve tweemaal
om de Italiaanse boeren hun onge
wenste rijst te laten kweken. Al
lereerst door het opschroeven van
de invoerheffing op tropische rijst
een heffing die 32 gulden per 100
kilo bedraagt. Dat is veertig pro-
cent van de huidige wereidprijs
van harde rijst en zelfs 65 pet. van
de wereidprijs van zachte rijst.
Vandaar dat de Nederlandse con
sument op het ogenblik twee gul
den voor een kilo harde rijst moet
betalen, tweemaal zoveel als acht
jaar geleden! En dan komt er
dit in de tweede plaats nog eens
een extraatje aan kosten bij, om
dat die ongewenste Italiaanse rijst
tegen afbraakprijzen op de wereld
markt moet worden afgezet, waar
door die wereldmarkt er af en toe
door verstoord raakt.
Zo liggen de zaken dus: de tro
pische producenten krijgen voor
him aantrekkelijke produkt aan
zienlijk minder dan waarop ze bij
normale verhoudingen zouden kun
nen rekenen. Vooral voor 'n land
als Thailand is dat 'n zware klap,
temeer omdat ook de Amerikanen
hun eigen rijstproduktie subsidië
ren. Thailand lijdt dus dubbel:
door de beschermende tarieven van
de EEG en dan nog eens door de
marktverstorende verkoop van
Italiaanse rijst, die geen mens wil
hebben.
Wie nu vraagt of de heren in
Brussel een gaatje in het hoofd
hebben beseft niet, dat de zaken
nog erger zijn. Van die overtollige
Italiaanse rijst is namelijk 25 mil
joen kilo naar Canada uitgevoerd,
waardoor de rijst daar zó goedkoop
werd, dat ze in de vorm van gries
kon worden doorverkocht aan
Amerikaanse brouwerijen. En
dat, aldus de heer Van Schaar-
denberg .terwijl rijst binnen de
EEG wegens de hoge prijs op geen
stukken na in aanmerking komt
als grondstof voor bier. Ameri
kaanse brouwers en Italiaanse
boeren hebben dus mooi weer ge
speeld op kosten van de Siamezen.
Geen wonder, dat rijstpeller Van
Schaardenburg sprak van "waan
zin", een waanzin, die alleen te ge
nezen is door een straffe beper
king van de rijstbouw in de EEG.
"Zoals dat in de VS al gebeurt,
moet de eigen produktie weer in
overeenstemming worden ge
bracht met de eigen consumptie
door een drastische inkrimping
van het Italiaanse rijstareaal".
Tot zover de rijst. Maar er is
nog meer. De Italianen, die nage
noeg het gehele directoraat groen
ten en fruit bij de EEG in Brus
sel bemannen, aldus lees Jk in een
artikel van John Wesseü in "De
Telegraaf", willen van die bevoor
rechte positie gebruik maken om
iets dergelijks als met de rijst uit
te halen met de sinaasappelen. Om
die produktie veilig te stellen en
nog aanzienlijk te vergroten wil
len zij de tolmuren voor citrus-
fruit uit andere landen zo hoog
optrekken, dat de Spaanse, Marok
kaanse, Israëlische en Zuidafrl-
kaanse sinaasappelen onbetaal
baar worden. De Italianen leven
blijkbaar in de onnozele veronder
stelling, dat de Europese consu
ment dan aan hun zure sinaas
appeltjes (de zoete eten ze zelf op)
de voorkeur zal geven boven het
uitstekende produkt uit genoemde
landen. De kwaliteit is echter van
dien aard, dat er alleen maar een
enorme berg onverkoopbaar ci-
trusfrult zal oprijzen, die dan met
geld uit de Brusselse pot (d.w.z.
van de Europese belastingbetalers)
van de Italiaanse kwekers moet
worden aangekocht.
Wie mi denkt, dat de waanzin
van de rijst toch zeker niet met
de sinaasappelen herhaald kan
worden, vergist zich. De Italianen
willen er namelijk een punt van
onderhandelingen van maken.
Anders gezegd: steunen jullie on
ze sinaasappelproduktie niet, dan
weigeren wij de invoer van Neder
landse boter of van Franse kaas.
En zo is het allerminst ondenk
baar, dat het ongewenste fruit uit
landen buiten de gemeenschap
Italië op die manier toch nog de
sappige en zoete produkten uit
van de EEG zal gaan verdringen,
tenzij de consument bereid is ho
ge prijzen te betalen. De neiging
om dat te doen is natuurlijk niet
groot, omdat ook de prijzen van
allerlei andere artikelen al sterk
stijgende zijn
Zo laat de Brusselse bureaucra
tie de Europese consument de dupe
worden van de marktondersteuning
Nu is de steun aan een zwakke
producent onder bepaalde omstan
digheden aanvaardbaar mits er
sprake is van een werkelijk goed
produkt. Maar wat moeten wij aan
met paprijst en zure sinaasappe
len uit Italië als we veel beter af
zijn met voortreffelijke rijst uit
Thailand en zoete sinaasappelen uit
Israël en Marokko? Niet de markt
moet ten koste van alles onder
steund worden, maar de produktie
moet gewijzigd worden. Geen prijs-
maar structuurpolitiek. Interna
tionale afspraken in Brussel zullen
nimmer tot gevolg mogen .hebben
dat de consument de dupe wordt en
met produkten wordt opgescheept
Een kleine twee jaar geleden februari 1971) was de confe
rentiezaal van de EEG-ministers in Brussel het toneel van een
"boerenopstand". Eén groep jonge boeren drong met drie
koeien het Congresssenpaleis binnen om te protesteren tegen
de prijs- en structuurvoorstellen van de Europese Commissie.
Maar niet alleen de producent in de EEG-landen heeft zijn
rechten, ook de consument mag niet vergeten worden. Diens
belangen mogen niet geofferd worden op het altaar van de
nationale protectie.
die hij niet verkiest. Geen monopo
liepositie van ongewenste cultures
die de geplaagde consument met
zijn eigen belastinggeld op de been
moet houden. Dan liever tijdelijk
meebetalen aan maatregelen, die
leveranciers van ongewenste land-
bouwartikelen in staat stellen hun
produktie te beëindigen.
Er is uiteraard geen bezwaar te
gen interne steunmaatregelen, bijv.
om de prijs van een produkt op eeD
redelijk peil te houden wanneer
er door bijzondere weersomstandig
heden plotseling een groot aanbod
is. Dat grote aanbod zou de
prijs dan abnormaal doen dalen. Als
de gemeenschappelijke markt in zo'n
geval even bijspringt om afbraak-
prijzen te verhinderen, levert dat
nauwelijks bezwaar op. Maar daar
gaat het in de rijst- en sinaasappel
kwesties niet om. In die gevallen
betreft het ongewenste produkten,
die kunstmatig op de been worden
gehouden tegen concurrentie van
niet-EEG landen.
De beslissende factor bij het
bepalen van steun moet gelegen
zijn in de kwalitatieve en kwanti
tatieve wensen van de consument.
Dat wil dus zeggen, dat de kwali
teit van het produkt aanvaardbaar
moet zijn en tevens dat niet in hoe
veelheden wordt geleverd, die ver
boven het opnemingsvermogen van
de consument uitgaan. Geen „ruil"
van goede boter tegen slechte ci
trusvruchten of van voortreffelijke
Franse kaas tegen onappetijtelijke
rijst. De Europese consument mag
van z'n onderhandelaars in Brussel
verwachten, dat zij niet mede
werken aan transacties, die niet in
het belang zijn van degenen, die ze
moeten opeten. Geen marktinter-
ventie ten koste van de gebruiker,
die beslist niet bereid is de dune
te worden van handelsmanipulaties
die het met ongewenste waren op
schepen.
„Bij het streven naar EuroDa
hebben de Europese staatslieden,
hun achterban vergeten", aldus Van
Rosmalen elders in zijn artikel in
Elsevier. "Zij hebben 'n technisch
uitstekend bouwsel opgetrokken
op een zwak fundament. Dit fun
dament zou moeten zijn de brede,
overtuigde, levendige steun van
de Europeanen zelf". Deze opmer
king lijkt mij juist, vooral als men
haar toepast op de Europese con
sument, wiens belangen niet geof
ferd dienen te worden op het al
taar van nationale protectie.
Release c.s. zijn de laatste tijd
in deze kolommen nogal eens het
onderwerp in ernerzijds ont
roerende moederlijke hartekreten
en anderzijds, zoals onlangs uit de
"alternatieve" pen van mevr
Kleijnenberg. in een ridicuul
stukje misleidend negativisme
waarin zij, bewust of onbewust
propagandiste blijkt voor he.
maatschappelijk déraillement.
Mevrouw K. schrijft, dat het
makkelijk is om bij onbekendheid
In het boekje „Outspan" citeert
de Zuidafrikaan Du Plessis gepu
bliceerde getuigeverklaringen van
een aantal Zuidafrikanen (Aaron
Chuma, George Dube, Josiah Noko.
Robert Ncube), die onder ede ver
klaarden getuige te zijn geweest
van mishandelingen van Zuidafri-
kanen (met name genoemd) door
andere Zuidafrikanen (ook met
meer Hollands klinkende namen
genoemd). Een artikel over dit
boekje in het Leidsoh Dagblad van
24 oktober was in hetzelfde blad
van 27 oktober aanleiding tot een
heftig dementi door nog weer een
Zuidafrikaan (W.L. Scholtz). die
beweert dat het allemaal gelogen
is en die hoopt dat het Nederland
se volk zich niet door zo'n leugen
achtige haatcampagne zal laten
meevoeren.
Hoe komen Zuidafrikanen ertoe
zo'n leugenachtige haatcampagne
tegen hun landgenoten op te zet
ten. waardoor die landgenoten zich
zelfs gedwongen voelen om in het
openbaar beroep te doen op het
betere oordeel van de Nederlanders
die zelf nooit in Zuid-Afrika zijn
geweest en er dus volgens diezelfde
i Zuidafrikanen ook niet over mo
gen oordelen?
Het antwoord op deze vraag is
eenvoudiger dan een antwoord op
de vraag wie er hier onder ede liegt
of in heilige verontwaardiging de
waarheid spreekt. Dit soort dingen
met Release daarover niet te con
troleren onwaarheden te schrij
ven. Zij stelt derhalve, dat de door
enige moeders ervaren tragische
feiten pertinente onwaarheden zijn,
evenwel oncontroleerbaar! Deze
gedachte kronkel is uitstekend
voer voor alternatieve psycholo-
Na een harteloze, ongenuan
ceerde "aanklacht" tegen het
ouderlijk gezag stelt mevrouw K.
met vreugde vast, dat men (lees
Release c.s.) nu eindelijk inzicht
gebeurt omdat er in Zuid-Afrika
twee groepen wonen met tegenge
stelde belangen: een kleinc-
(blanke) minderheid die een grote
(gekleurde) meerderheid behandelt
als buitenlanders, als mensen die
er niet thuis horen en die niet me?
mogen beslissen over het lot van
eigen land. Wanneer die uitgesto
ten groep zich dan ook als buiten
landers begint te gedragen en on
plezierige getuigenissen aandraagt
waar of niet waar dan moet
W. L. Scholz zich niet bij mij ko
men beklagen over de leugenach
tige haatcampagne die zijn eigen
landgenoten tegen hem en de zij
nen ondernemen.
Ik zou die Outspan sinaasappel.'
waar zo'n reclame voor wordt ge
maakt trouwens toch niet lusten
Als meer mensen denken zoals ik
kan men wellicht de meerderheid
der eigen landgenoten zoveel la
ten verdienen dat ze de door her
geplukte sinaasappels ook zelf kun
nen consumeren.
PROF. DR. J. VOORHOEVE
Rijn- en Schiekade 1151
Leiden
P. S. Om misverstand te voorko
men: uiteraard zijn niet alle hier
genoemden officieel nog Zuidafri
kaans staatsburger. Anders zouder
zij zo niet kunnen sohrijven. Laat
W. L. Scholtz me nu niet komen
vertellen dat zij dus ook geen
landgenoten van hem zijn.
begint te krijgen in de weerloos
heid van kinderen ten opzichte
van de ouders! Wie heeft daar
van terug?
Sluiten wij de vlucht van min
derjarigen van, door welke tragi
sche oorzaak dan ook, werkelijk
ontwrichte gezinnen even uit.
Overigens is er voor deze jongelui
ook een betere oplossing middels
ons justitionele apparaat met vijf
tig jaren ervaring.
Naast een passende opvang
wordt zeer veel aandacht en geld
besteed aan de toekomst van de
pupil door een gedegen begelei
ding en vooral maatschappelijke
vorming.
Waar het hier in hoofdzaak om
gaat zijn de jaarlijks honderden
van-huis-weglopers, deels uit
avontuur, deels door interne ge-
zinsconflictjes zoals: te weinig
zakgeld, te laat thuis komen, stu
die-moeilijkheden, afdracht kost
geld en verdere meestal achterai
betreurde communciatie-stoornis-
sen. De gewone alledaagse, alhoe
wel onplezierige oorzaken van een
doorgaans tijdelijke sfeerver-
knoeing. Waar niet?
Deze probleempjes worden de
laatste jaren van zekere zijde be
wust tot onoplosbaar opge
schroefd, hoewel de praktijk leert
dat deze zich na kortere of lange
re tijd vanzelf oplossen. Het gaat
om puberkwalen waarvan de uit
eindelijke genezing toch weer in
het gezin plaats vindt, ware het
niet dat er lieden zijn die dit ge
nezingsproces bewust saboteren
door hun onmiddellijke bereidheid
hun deur wijd te openen voor de
ze "slachtoffers van het autorijtai
re gezinssysteem", zulks zonder
overleg of ruggespraak met ouders
of overheid.
Maar achter die deur is niets,
ien geestelijk vacuum. De kansen
voor een gezinshereniging tijdens
deze afkoelingsperiode worden "al
ternatief" terzijde gesteld, ver
twijfelde ouders staan op dat mo
ment buiten spel. U hebt dit kun
nen lezen in de ingezonden brie
ven van twee moeders, persoonlil!
kan ik dit adstrueren.
Er wordt de jongelui wel "on
derdak" verschaft, aard en om
vang bekend. Begeleiding van de
ze kwetsbare adolescenten is er
niet, daarvoor is er vrijblijvend
"vertier en vorming" In sub-cul
turele centra. Die monumenten
van het maatschappelijk déraille
ment zijn overbekend. Daar zijn
wel duidelijke wegwijzers naar do
loketten voor uitgifte van gemeen-
schapsschapsgelden, in zoverre is
die verrotte maatschappij toch nog
ergens goed voor.
En dat, mevrouw Kleijnenberg,
Is allemaal het gevolg van het. door
U geconstateerde feit dat "onze"
kinderen overgeleverd zijn aan de
willekeur, buien, ijdelheid, on
kunde. opvoeding-in-net-wilde-
weg van de ouders? Zo citeert U
toch ^letterlijk een bepaald vuur
rood boekje? Over indoctrinatie
gesproken!
De enige bedoeling van dit
schrijven is U en de Uwen te doen
Inzien dat vele ouders, hoewel
worstelend met. de eigentijdse pro
blemen, Uw stellingname veraf
schuwen. U dient begrip te heb
ben voor de moeders die eerder In
deze kolommen hun persoonlijk
leed hebben uitgeschreeuwd en
voor die ouders die dit alles in
stilte verwerken. Het Is een leed
dat wel controleerbaar is en door
Als lid van de industriebond
N.V.V. heb ik er behoefte aan ad
hesie te betuigen aan het stand
punt van deze bond. Het is begrij
pelijk dat de pers de voorzitter van
de Industriebond N.V.V., de heer
Groenevelt, overal de schuld van
geeft en hem afschildert als een
eigenwijze doordrammer, een dui
velse figuur, een gevaarlijke dema
goog enz...De rechtse pers zal 't
standpunt van de Industriebond
N.V.V. misbruiken om zelf poli
tiek munt te kunnen slaan. Ik zou
zeggen, je doet maar, al gaat men
/oorbij aan de werkelijke bedoeling
/an deze bond.
Een aantal feiten, die in de
Pweede Kamer gebeurd zijn, kan
als volgt samengevat worden. Alle
moties die door de progressieve
partijen ingediend zijn en beoog
den een aantal verlangens van de
vakbeweging leefde gerealiseerd te
krijgen werden verworpen. Wat
Uw harteloosheid nog schrijnen
der wordt.
Als er brokken vallen in een
gezin, al dan niet door direct aan
wijsbare oorzaak of schuld, is de
enige herstelplaats dat zelfde ge
zin. In zeer moeilijke gevallen is
er de uiterst ervaren deskundige
hulp van overheidszijde, maar dat
is in Uw ogen de verfoeilijke auto
ritaire gevestigde orde, niet waar?
Het. gezin is de basis van een
gezonde maatschappij. Wij dienen
oais ernstig zorgen te maken over
bepaalde stromingen voor wie
Juist deze basis een doorn in het
oog is. Zij zijn er in de recente ge
schiedenis ook geweest, do gevol
gen zijn bekend.
De subiside-gelden, welke over
dit "alternatief" maatschappelijk
werk worden uitgestrooid, zijn
voor de (helaas) zwijgende meer
derheid een erg moeilijk te verte
ren zaak. We vertrouwen op een
spoedig ander inzicht van hen die
straks verantwoordelijkheid voor
het belastinggeld gaan dragen.
DICK JANSEN
Meerhof 19
Leiden.
moeten de kamerleden, die tegen de
moties gestemd hebben, zich ver
bazen.
Dezelfde regering, die zich ver
zet tegen de moties komt nu met
een voorstel om alle zaken, die door
de progressieven waren ingediend
en verworpen, uit te voeren. Daar
mee maakt zij alle kamerleden die
zich met de regering solidair ver
klaarden, belachelijk. Als ik kamer
lid was zou ik het gevoel krijgen
niet meer serieus genomen te wor
den.
De industriebond N.V.V. Is een
vakbond met een perfecte organi
satie, die zich niet alleen wil be
moeien met directe belangen-be-
hartiging, maar een visie heeft op
de toekomst De bond wenst eeD
aantal veranderingen in onze
maatschappij die. als zij niet aan
de weg timmeren, er nimmer
zullen komen. Het is Juist dit tim
meren langs de weg dat ervoor
In het nummer van 26 oktober
maakte de heer C. J. Rotteveel
melding van een conflict aan de
Gemeentelijke Universiteit van
Amsterdam rond de Amerikaanse
hoogleraar Tanter, gastdocent bij
de sectie Internationale Betrek
kingen, een onderdeel van de sub
faculteit politicologie Tanter, die
geheim onderzoek heeft gedaan
voor het Pentagon, belangrijk ls
in de Invloedrijke Rand Corpa-
ration, een functie heeft die hem
invloed verschaft over de verde
ling van door het Amerikaanse be
drijfsleven ten bate van het we
tenschappelijk onderzoek beschik
baar gestelde gelden, wordt uiter
aard door genoemde posities door
mensen die de Amerikaanse poli
tiek niet bepaald bewonderen in
een verdacht hoekje geplaatst. Dit
bracht studenten er toe bij een le
zing van Tanter te eisen, dat hij
eerst een discussie zou aangaan over
zijn positie. Tanter stemde in met
een discussie, maar na afloop van
zijn ingekorte lezing. Dit menings
verschil resulteerde in het niet
doorgaan van de lezing. Zonder in
te gaan op de aanvaardbaarheid
der ingenomen houdingen wil ik
zorgt dat we niet in slaap vallen.
Als de voorzitter van het N.V.V
niet langer de verantwoording kan
dragen van het voorwaardelijk
neen van de Industriebond N.V.V.
is dat zijn zaak. Als de overige le
den van het N.V.V.-bestuur menen
en bloc te moeten aftreden is
dat ernstiger. Het is toch gebrui
kelijk in onze democratie dat voor
stellen, ook al zijn ze van het
N.V.V.-bestuur, besproken worden,
door de leden van de aangesloten
organisaties, in dit geval waren dat
de respectievelijke bondsraden.
Dat was dan ook de voorwaarde
die aan het neen verbonden was.
Een ieder die de democratie serieus
neemt zal toch moeten toegeven
dat de handelwijze van de vak
centrale onjuist is geweest.
Het is geenszins de bedoeling van
de Industriebond N.V.V. rotzooi te
scheppen zoals sommige rechtse
kranten suggereren. Het tegendeel
wel stellen dat noch Tanter zijn
mond moest houden voor de stu
denten noch de studenten discussies
uit de weg gingen, zoals de heer
Rotteveel steljt.
Dat Tanter heeft verklaard te
genstander van de oorlog in Viet
nam te zijn is Juist, maar wei
nig betekenend. Immers, nu Nlxon
vrede schijnt te willen sluiten, kan
men zelfs hem onder die tegen
standers rekenen. De heer Rotte
veel maakt van kritiek op zijn ar
tikel wel kinderspel, als hij stelt
dat Tanter een aanhanger van de
Black- Power beweging is, terwijl
hij zelf citeert uit het artikel in
Folia Civitas waarin Tanter zegt
zich te rekenen tot de Republikei
nen en conservatieven. Hoe deze
sympathieën kunnen samen gaan
is mij een raadsel. De als bewijs
opgevoerde geheven vuist moet één
van die vuisten zijn geweest die
onderdeel dreigden te worden van
Tanter's woede uitbarsting gedu
rende die in het honderd gelopen
lesing.
JOHN RHIJNSBURGER,
p/a Anna v. Burenhof 38,
Lelden.
is waar, zou ik zeggen. De bond
wil Juist de werknemers bewust
maken in hun arbeids-situatie. Als
daaruit volgt dat dezelfde werkne
mers zich dan ook in de bedrijven
bewuster gaan gedragen is dit al
leen maar een plus en kan fat ge
volg hebben dat directies van be
drijven met deze bewustwording
worden geconfronteerd.
Deze confrontatie behoeft niet tot
gevolg te hebben dat er rotzooi
komt. Integendeel zou ik zeggen.
Er zijn veel voorbeelden waar Juist
door Invloed van de vakbeweging
de bedrijven beter functioneren. Ik
wil dan ook langs deze weg er op
wijzen, dat de rechtse pers de za
ken misleidt, kwaad spreekt en
een bekwame figuur als de heer
Groenevelt in de goot proberen te
trappen. Werknemers pas op uw
zaak, het is de moeite waard.
A. VERBOOM
Javastraat 34, Leiden.
