IS TEGEN
AJAX KANSLOOS
Het 'eerste'
succes van
Hennie Pleizier
PUSKAS: CSKA
Beograd komt, spektakel verzekerd
VOLBLOEDS
lGEN
ïDACHT
Bewondering van Kovacs voor winnende Bulgaren (2-0)
Cruijff kent
alleen een
paar namen
Ajax-aanvoerder Johan Cruyft,
vond het maar een bijzon
der moeilijke zaak een oordeel te
vormen over CSKA. 'Tk ken een
paar namen, zoals Zjekov en
Kolev, maar daar houdt het ook
wel mee op. De knapen zijn vrij
hard, dat Is wel bekend en ze
spelen voornamelijk op conditie.
Misschien waa het een voordeel
geweest als we tegen Panathi-
naikos hadden kunnen spelen,
omdat we die eenmaal hebben
ontmoet maar dat is nakaarten.
Het Bulgaarse spel komt mij wat
harder voor. Het Is wat stugger,
zoals er trouwens overal gespeeld
wordt in Oost-Europa".
Cruyff kan zich nog niet uit
laten over de voorbereidingen
van Ajax om de eenvoudige re
den dat hy het niet wist. "Onze
trainers zijn naar de wedstrijd
gaan kijken en die zullen nu wel
met hun plan komen. Dat maakt
tenslotte toch de heer Kovacs
uit. Maar gemakkelijk zal het
zeker niet warden", meende
Cruijff, wiens blessssure aardig
geneest. "We hebben gelukkig
een zondag vrij en dat komt ons
wel ten goede. De blessures krij
gen nu gelegenheid beter te ge
nezen en we hebben bovendien
even wat rust," aldus de captain
van de wereldkampioen.
PAGINA 25
AMSTERDAM Het is altijd vermakelijk om achteraf te
ezen wat trainers aan de vooravond van een belangrijke wed-
trijd gezegd hebben. Zo noemde Twente-trainer Spitz Kohn
iet Deense „Frem" „vermoedelijk gevaarlijker dan Dynamo
Tiflis", en u weet hoe de wedstrijd afliep: het werd in Kopen-
lagen 05 voor Twente. Of neem Ernst Happel. Nu moet ik
evoren even waarschuwen, dat alles wat in de kranten geno-
:eerd staat als uitspraken van Happel, met de grootste terug
houding moet worden bekeken.
Be weet niet wat het me is. mis-
jchien word ik langzamerhand te
dit vak, of misschien ben
i niet gis genoeg, of misschien ont-
ik het ware verslaggeversvuur,
iedere keer als Ernst Happel
kouwelijk gezicht in zijn jas
gedoken) de journallstenkantine
het Feyenoord-stadion betreedt
en uitleg van de zojuist
selde wedstrijd te geven, kom ik
te laat voor die twee
laatsjes aan de tafel vanwaar Je
kans maakt hem te verstaan.
DEN HAAG In meer dan een
izicht is het vooral de rensport
tegen het einde van het Duin-
draf- en renseizoen 1972 de
seste aandacht trekt. De negatie-
i kant: de onverkwikkelijke affai-
i twee amateur-Jockeys die via
kort geding de rechter willen
n beslissen wie uit mag komen
het Europees kampioenschap,
sitief is de feUe strijd die de
pioen-Jockey Henk van der
s moet leveren om zijn in 1971
•overde titel ook dit Jaar te be-
uden.
[Met nog zes rennen in het vooruit-
pcht is het vooral Dieter Weiss die
kan bedreigen. Verheugend,
}]n ook de grote velden die voor
ners aan het einde van
seizoen binnen de baan kunnen
gebracht.
Zaterdagmiddag telt de volbloed-
opnieuw twee topnummers
professionals houden zich bezig
de Grote Prijs der 3-Jarigen,
larin Gerabher Sweet Memory
i waarschijnlijk ook Pallieter het
rloop van de strijd zullen bepalen,
latrices en amateurs gaan in het
de ren om de Beker der
mateurs. Twaalf paarden komen
i de startboxen, waarvan Joeri,
Jet eigenaresse mej. M. Ooms 'n
terste kans heeft.
Door
Nico Scheepmaker
Nu even afgezien van het feit dat
Üj een soort Weens-Niederlandisch
spreekt dat misschien het beste als
„voetbaljiddisch" kan worden aange
duid, is er ook nog de handicap dat
hy murmelt als een beekje. Je moet
pal naast hem zitten en je oor vlak
by zyn mond te luisteren leggen, om
iets te kunnen opvangen van wat hy
zegt. Het doet me altyd denken aan
die grote schelpen, waarin Je, als je
je oor er maar dicht tegenaan drukt,
het ruisen van de zee kimt horen
Ik wil daar meteen aan toevoegen,
dat die beperkte draagwydte van zijn
stem my buitengewoon sympathiek
is, want in deze tyd van voetbaldic
tators is zo'n bescheiden stemgeluid
verademing. Je vraagt je wel af
hoe hy tydens de training zyn spe
lers dirigeert, maar dat is natuuriyk
andere kwestie: de sportjourna
listen hoeft hy niet te dirigeren, al
leen maar zyn mening kenbaar te
maken.
Natuuriyk ls het wel lastig dat Je
hem niet verstaat als Je niet (net
Rika Hopper vroeger In de
schouwburg) op de eerste ry stalles
maar gelukkig hebben de
sportjournalisten, vindingrijk als zy
zijn, daar een oplossing voor gevon
den. De concurrentie tussen de ver
schillende dagbladen ten spyt, is het
een goed gebruik dat de journalisten
die naast Happel zaten en dus de
meeste kans hadden iets te verstaan,
na afloop van de perconferentie hun
eigen persconferentie aan de colle
ga's geven, waarop zy melden wat er
door Happel gezegd is.
Visum
Diit ter zyde, nu ter zake. Voor de
UEFA-wedstryd tegen OFK Beograd
heeft Happel, die tegen zyn ge
woonte in zyn tegenstander niet in
Joegoslavië was gaan bekyken, ge
zegd dat Feyenoord rustig en ont
spannen kon spelen, omdat ei
Rotterdam geen enkele reden
zich aan het spel van de Jo egos la ven
aan te passen. „In Belgrado zien we
wel weer", voegde hy daar biykbaar
I aan toe.
Happel ging zover met deze filo
sofie (zich niet aan de tegenparty
aanpassen) dat hy ook de waarschu-
1 wing van Beograd's trainer dat diens
ploeg ook in Rotterdam constant zou
aanvallen, niet alleen in de wind
sloeg, maar afblufte met een drie
mans-achterhoede zonder ausputzer.
Het gevolg was in de eerste plaats
een allergezelligste, ouderwetse wed
strijd met in totaal negen doelpunten
waarvan een enkele ten onrechte
werd afgekeurd en andere weer ten
onrechte werden goedgekeurd! er
bleven ten slotte zeven goals over),
en in de tweede plaats dat Feyen
oord de eerste tien minuten opper
machtig was. Het creëerde de ene
kans na de andere, terwyi de spe
lers van OFK Beograd de indruk
maakten dat de Rotterdamse rege
ring hun visum had geweigerd voor
het overschrijden van die middellijn.
Zingen
Dit eerste spelbeeld bevestigde
mijn vermoedens dat mijn twee Joe
goslavische collega's die ik voor de
wedstryd uithoorde, de toekomst voor
OFK Beograd in hun chauvinisme
wat te rooskleurig hadden gezien.
„Ofke", zeiden ze, „is een heel merk
waardige ploeg. Als het elftal draait,
dan is er geen club ter wereld die
het kan verslaan, ook Ajax niet, of
Feyenoord. Natuuriyk is Feyenoord
de betere club maar het gevaariyke
Beograd is dat al die jongens
nog plezier hebben in het voet
bal. Het hele elftal speelt al zes Jaar
m, tien van de elf studeren of
hebben gestudeerd (al hun kwalitei
ten, van student via „technicus" tot
medicus werden opgesomd) en het
resultaat van de wedstryd kan ze
nauwelyks iets schelen, als ze maar
leuk gevoetbald hebben. Als ze ver-
liezen, komen ze zingend de kleed- j
kamer uit".
Trouwens, Steponavic, ook volgens
Spaanse en Italiaanse kenners „dej
beste back van Europa" die echter,
net als Van Hanegem, meestal een
vrye rol op het middenveld vervulde
(zo vertelden ze) had een uur geleden
in het motel, vlak voor het vertrek
naar het stadion, nog het hoogste
lied gezongen. In die mentaliteit
paste dan ook het aanvallende ka
rakter van Beograd. „Ze vallen uit
principe aan, nemen daarby de
grootste risico's, maar Ja, zo z(jn ze
nu eenmaal. Daarnaast is het het
fairste team van Joegoslavië, de
scheidsrechters hebben er nooit moei
lijkheden mee".
Geen wonder dus, dat OFK Beo
grad ln zyn uitwedstrijden het mees
te publiek naar de tribunes trekt,
want iedereen weet: vandaag komt
Beograd, spektakel verzekerd. „In
SpUt by „Hajduk" waren er 25.000
toeschouwers. „Hajduk" won door een
doelpunt, drie minuten voor het eind,
maar de toeschouwers bleven na
laatste fluitsignaal nog vyf minuten
op de tribunes om Beograd toe te
Juichen
Ik probeerde hun optimisme zc
leefd mogeiyk te temperen, om
nodige teleurstelling te voorkomen.
„Feyenoord heeft een erg hecht en
compact elftal waar moeiiyk door
heen te komen is", zei ik waarschu
wend en ik dacht: zo meteen worden
Jullie weggespeeld en piepen jullie
wel anders, maar omdat ik niet wist
wat „piepen" in het Servokroatisch
is, hield ik mijn mond maar, onder
het motto: Jullie zien het zo meteen
zelf wel.
Enfin, die wedstrijd begint, Feye
noord start overdonderend, de Bel-
grado'ers willen misschien wel aan
vallen, maar krijgen de bal niet te
pakken, en ik doe mijn uiterste best
om, naast mijn Joegoslavische colle
ga's gezeten, geen triomfanteiyk ge
zicht te zetten (te meer niet omdat
ik wist dat de VPRO een camera
op de perstribune gericht hield voor
het programma „Het gat van Neder
land"). Dan even twee uitvallen en
het is 0—2 voor OFK Beograd. Bin
nen het kwartier hè, dacht ik, zo zo.
Kijk eens aan als die twee snelle
doelpunten geen geweldige „uplift"
aan die zingende voetballers geven,
als ze daarvan niet juichend gaan
draaien, dan weet ik het niet meer.
Feyenoord maakt nu dus helemaal
geen kans meer.
Feyenoord maakt zich dus even
kwaad, en met rust is het 32. Ik
leef weer helemaal op, want hoe gek
het ook klinkt voor een Amsterdam
mer: als ik moet kiezen tussen Rot
terdammers en Belgrado'ers, kies ik
na lang wikken een wegen toch
voor de Rotterdammers. Het wordt
4—2, om de een of andere duistere
reden wordt het niet 72, en dan
opeens, net zo opeens als het 0—2
werd, wordt het vlak voor tyd nog
4—3 ook, daar had ik toch wel weer
schik in, moet ik toegeven.
Die 4—3 was een volmaakte uitslag
voor deze wedstryd. Iedereen had er
geiyk mee gekregen. De 38.000 toe
schouwers die waren komen kyken,
want het was een feesteiyke, mesjok
ke wedstryd. Ook Happel had met
zyn concept geiyk gekregen, omdat
doelpunten waren gemaakt en
publiek iets leuks te zien had gekre
gen. En Marovic en myn Joegosla
vische collega's konden toch ook
triomfantelijk op de drie doelpunten
wyzen die zy gemaakt hadden, ter
wijl Eddie Treytel dit seizoen pas
doelpunt in de kuip had hoeven
doorlaten.
Overigens ben Ik ervan overtuigd
dat Feyenoord in Belgrado wint, niet
eens geiyk speelt. Happel heeft OFK
Beograd nu wel zien spelen, en weet
dus wat hem te doen staat. Feye
noord moet als een pietepeuterige
boekhouder zyn overdosis aan kwa
liteit ten toon spreiden, dan wordt
OFK Beograd geleidelijk aan naar
een onvermydeiyke nederlaag ge
speeld. Niet hotse-knots, zonder aus
putzer, maar kalmpjes aan. Enfin,
dat heb ik twee weken geleden trou
wens ook al geschreven.
Hennie Pleizier in typerende houding' hij voert de eerste houdgreep uit.
LEIDEN Hij viel onmid
dellijk op temidden van al die
kwetterende judo-calimerootjes
die die middag de zaal van de
Leidse sportsohool Luiten be
volkten. Hennie Pleizier zag Je
dan ook waarachtig niet zo erg
gemakkelijk over het hoofd. De
aspirant-judokampioen van Ne
derland (bij de zwaargewich
ten) liep op zijn blote voeten
negentig kilo aan vijftienjarig
vlees, bloed en bot mee te tor
sen. Honderdtadhtig pond
schoon aan de haak, die dan
wel één meter vijfennegentig
Door
Paul de Tombe
hoog zou moeten hangen. Dat
was het niveau vanwaar Hen
nie Pleizier het aardse gebeu
ren bekeek. Met de bravour van
de opgroeiende jongen die na
pas negen maanden Judo al
was „uitgeschoten" naar een ti
tel, maar die tegelijkertijd toch
ook nog zo schuchter bleek in
de confrontatie met de gevolgen
van zijn onverwachte succes.
„Het leek gisteren wel of ik
Jarig was", vertelde hy enige
dagen na zijn opmerkelijke suc
ces trouwhartig. „Iedereen die
ik tegen kwam, feliciteerde me".
Dat Hollandse ritueel van
handjes schudden, had dat Ja
rige" gevoel nog aangewakkerd,
maar de innerlijk springende
blijdschap („Ik voelde me de
koning te rijk") viel voor de
buitenstaander die middag nau
welijks te ontdekken. De Was-
senaarse scholier van een Leid
se LTS verblikte of verbloosde
ook niet toen trainer Adri van
Polanen zijn prestaties een
„openbaring" noemde, al bedoel
de Van Polanen dat dan ook in
die zin dat hij vooraf nog geen
stuiver had willen geven voor
de titelkansen van zyn Jonge
pupil. Van Polanen (de midden
gewicht, die weer werd gekozen
om volgende maand tegen
Frankrijk een landenwedstrijd
met het vaderlandse Judoteam
mee te maken)„Omdat hy hier
pas 9 maanden was, wist ik
natuurlijk dat hij op technisch
gebied nog bijzonder veel moest
leren. Ik verwachtte zondag
dan ook niet veel van hem".
Maar Pleizier logenstrafte de
vooraf onuitgesproken gedach
ten van zijn Judo-leraar. Met
maar steeds diezelfde, frappan
te gelijkmatigheid „pakte" hij al
zijn hoger gegradueerde tegen
standers. Steeds deed de drager
van de blauwe band dat volgens
hetzelfde stramien, daar sport
hal Overbosch in Mariahoeve.
Driemaal Joeg de eerste been-
worp de opponent naar de mat,
driemaal voltooide de eerste
houdgreep de puntige actie. En
dat was geen toeval. „Dat was
de enige greep en de enige worp
die hij goed kende," zei Adri
van Polanen. ,Die eerste been
worp en die eerste houdgreep
zyn de handelingen die hy
het eerst had geleerd, vandaar.
Vandaar dat er ln de weken,
voorafgaande aan de strijd, hard
was getraind in de sportschool
aan de Pieterskerkgracht. Van
Polanen had zijn aankomend ta
lent twee, driemaal per week
steeds meer weer laten oefenen
op de techniek van die eerste
beenworp en die eerste houd
greep „Dat was het makkelijk
ste omdat hy de heupworpen
nog niet kon doen, 't bleek een
ideale combinatie", triomfeerde
v. Polanen mee, „Z'n tegenstan
ders gingen neer en pats, hij lag
er bovenop. Daar was geen ont
komen en geen uitkomen meer
De intensieve oefeningen
hadden het vertrouwen van
Hennie Pleizier danig ge
schraagd., Jk zette wel meer
worpen in, maar dat deed ik niet
op zeker", wist hij nog. „Pas
als ik de beenworp inzette, ging
ik met hem naar de grond, dan
volgde de houdgreep. Ik moest
wel steeds tegen hogere banden
uitkomen (Je moest minstens -
blauwe band zijn als Je wilde
deelnemen) maar daar keek ik
niet tegenop. Want ook hier op
school oefende ik al vaak met
Jongens met een hogere graad.
Ik dacht er alleen aan dat ik
sneller moest zijn, de „zware"
Jongens bleken meestal wat lui.
Ik moest de worpen dus snel in
zetten en dat ging. Nog niet in
de eerste partij omdat ik nog ze
nuwachtig was, maar toen ik na
de herkansing de eerste wed
strijd won, kwam het zelfver
trouwen weer terug
De herwonnen zekerheid dreef
hem naar de halve finale, die
hij nog inging met de gedachte
dat „een derde plaats eigenlijk
ook al mooi was". Pas in de fi
nale maakt® een nieuw gevoel
zich van hem meester: tegen
de knaap die hem in de poule
naar de herkansing had verwe
zen, toonde de fan van Willem
Ruska (,Jk las zyn boeken om
daaruit meer techniek op te
doen") z'n strijdlustige aard. „Ik
dacht: nou moet ik maar met
een proberen kampioen te wor
den ook. Tot myn eigen verba
zing lukte dat
VRUDAG 27 OKTOBER 1972
Van onze speciale verslaggever
ATHENE CSKA Sofia gold, achteraf, n iet als de voorkeur van Kovacs. De Ajax'
coach in het lauwe Athene, waar hij zich orienteerde op het extra-duel tussen Panathi-
naikos en de Buig n: „Nu ik deze wedstrijd heb gezien, had ik liever de Grieken ge
troffen. Die voetbaden veel minder georganiseerd".
Maar CSKA, de weinig populaire Iegerploeg uit Sofia, sprong alsnog over naar de tweede
ronde om de EC I, dankzij een ondubbelzinnige 20. Daarmee werd de rechtvaardig
heid mede-winnaar. Want indien de Russische scheidsrechter, eind september, de serie
itrafschoppen niet in een black-out had ingekort, zou de Bulgaarse kampioen zich af
gelopen woensdag al met Ajax hebben gemeten.
De Grieken toonden zich overge-
ukkig met het (onredelijke) buiten-
;ansje van een derde match. Do-
nazos, de aanvoerder van
te ploeg, verkondigde al in ver
roering een herhaling van de EC-fi-
ïale, destijds op Wembley. Maar de
lulgaren haalden gistermiddag, op
liet wasbord in het Pikolo-stadion,
ils rechtmatige vinders him eigen-
Hom op. Na 2—1 destijds in Sofia nu
—0, die ook als een rake wraak-
ieming op de strafcommissie van
le UEFA werd gevierd.
Animator
Kovacs huisde, met Groot, op de
ribune. Later, in het hotel, venti-
eerde hy zijn bewondering voor de
(uigaren. Hoewel die (vermoede-
ljk op 28 november en 13 decem-
ler) wel moeten wijken voor Ajax.
Ik wil het voornameiyk hebben,
iver die Bonev. Hy valt misschien
liet al te zeer op, maar hij verzet
en hoop werk. Hij is de grote ani-
lator. De collectiviteit van CSK4
i bijzonder sterk. In het elftal is
idereen bereid zich voor elkaar op
t offeren. Je kan niet zeggen, dat
iet team veel varieert in tempo,
ïaar het is wel voortdurend in be-
eging".
Panathinaikos, dat zich op Griek
se wijze verwarde in de zelf ge
schapen chaos, droeg (allicht) Ko
vacs niet tot prijzende uitspraken.
"Waarom zou ik het me niet ge
makkelijk wensen. De Grieken gun
nen de tegenpartij veel te veel
ruimte. Dan is Ajax niet te hou
den. CSKA heeft daar misschien
weinig gebruik van gemaakt, maar
houdt ook in de gaten, dat het wei
nig tegengoals heeft. Het was een
veel beter voetballend elftal dan Pa
nathinaikos, ook in aanvallend op-
zdent. We zullen straks gaten moeten
pruoeren te tretken via de vleu
gels. De beide backs iZafirov en
Penev) üjken me Kwetsbaar. CSKA
heeft de gewoonte veel op buiten
spel te gokken".
Trillend
De Bulgaren raakten direct al in
de winning mood, dankzy een vroeg
doelpunt. Na vier minuten striem
de Benev, een manusje van alles op
het middenveld, de lat. Rechter
spits Zjekov was ter plekke om de
onzekere doelman Constantinou toch
de bal uit het net te rapen (10)
Enkele seconden na rust overrom
pelde CSKA opnieuw Panathinai
kos. Stankov, ook uit de middelste
drie (waaruit veel werd geschoten),
kende geen mededogen met de tril
lende Constantinou: 2—0.
De Grieken hadden tal van kansen
om die score rigoreus om te gooien.
Vooralde lange Antoniades weiger
de aan de cyfers te komen. Zelfs
oog in oog met keeper Filippov
met Gaganelov, Penev, Stankov en
Benev, Marasliev en Denev opge
nomen in de nationale selectie
spatte zijn schot als vluchtig vuur
werk in het zwerk uiteen. Na rust
konden de Grieken de (genade) slag
van 2—0 niet verkroppen. Zij ter
roriseerden de tegenpartij.
Vooral de Argentijn Veron bekoel
de zijn teleurstelling In overtredin
gen, die overeenkwamen met het ge
bruikelijke bandietisme in sommi
ge wedstrijden om de wereldbeker.
Driemaal liep hij, snuivend als een
stier, in op doelman Pilippov. De
Schotse scheidsrechter Mullan slin
gerde hem er desondanks niet uit.
In het gekrakeel gebaarde hij maar
als een man,die slechts de vrede
kwam prediken. Uiteindelijk zwaai
de hij toch drie keer met de
kaarttegen twee Grieken, van
wie er één openlijk in de duim van
een Bulgaar beet en tegen Benev.
die zonder schroom natrapte.
Raadsel
Het voetbal moest geheel wijken
rUSKU.8. „SLJUJL M> i/ÜUf lltlj IKJy ULOIJU ILGt. U601C GIJ LM uu.lt uuivyu..
in deze samenzwering. Tussen het
vele fluiten door creëerde Panathi
naikos wederom enkele hoopgeven
de openingen. Trainer Puskas, die
snakte naar een herontmoeting met
Ajax: "Als Je zoveel kansen mist,
verdien je deze uitschakeling. Wat
Antoniades vandaag mankeerde, is
me een raadsel. Ik beschouw CSKA
zeker als een goede ploeg. Maar
het is kansloos tegen Ajax. Dat is
voor mij nog altyd het beste elftal
van Europa".
Collega Manolev: "Ik vind het
geweldig om Ajax als tegenstander
te ontmoeten. Natuuriyk zyn de Ne
derlanders favoriet, al was het al
leen maar op grond van hun erva
ring. Maar ik moet optimistisch
zijn. Anders hadden we ons net zo
goed uit dit toernooi kunnen terug
trekken. Vroeg of laat krijg Je toch
een sterke tegenstander. En dat het
nu al in een vroeg stadium de
sterkste van allemaal is. nou ja,
daar is nou eenmaal niks aan te
doen".
