MCGOVERN? ER WAS TOCH EEN VOETBAL
WEDSTRIJD VANAVOND OP DE TELEVISIE
Als de wapens in
Vietnam zwijgen
is dat voor het
eerst in 30 jaar
Hanoi en VVR: Thioe instrument van de VS
Peron naar
Argentinië
'jOENSDAG 25 OKTOBER 1972
(Door onze correspondent)
TOLEDO De eerste indruk
js dat hij kleiner is dan men dacht,
ook knapper van gezicht en
ider provinciaal dan zijn lang-
onuitdrukkelijke, min of
nasale spraak zou doen ver-
toeden. Er is zelfs iets van een
imopoliet zoals hij nonchalant de
tden in de zakken, de vliegtuig-
ip afkomt in een schrale middag-
Detroit, Michigan. Hoewel
ït zijn eerste halte is vandaag,
3 hij al een half uur achter op
njn schema.
Door
Henk Leffelaar
op reis met
George McCovern
De avond tevoren had hij zijn
overbelaste campagneschema in
Texas onderbroken, en was hij te
ruggevlogen naar Washington om
in de Senaat te stemmen over een
belangrijk wetsontwerp, en om zijn
toespraak over de nationale econo
mie te laten filmen die vier dagen
later zou worden uitgezonden. De
verandering van het reisplan kwam
onaangekondigd voor de verslagge
vers die zich in Washington bij
zijn campagne aansloten en die zich
om zes uur in de kille ochtendsche-
mer bij de hangar van de natio
nale kustwacht op National Airport
hadden verzameld.
Dat de senator niet, zoals eerst
aangekondigd, om kwart voor zeven
naar Charleston in West-Virginia
zou vertrekken, maar om half 12
naar Detroit, werd bij deze on-
fortuinlijken pas om acht uur be
kend toen het McGovern-Shriver
campagne-hoofdkwartier in Wash
ington de deuren opende. Zul
ke organisatorische verrassingen,
die in de non-campagne van kan
didaat Richard Nixon even on
denkbaar als onaanvaardbaar zou
den zijn, zijn altijd het kenmerk
van de Democraten geweest die,
liever dan de geplastificeerde doel
matigheid van de Republikein
se organisatoren, chaos tot een stijl
hebben verheven. (En, vreemd ge
noeg, geen verslaggever die er het
slachtoffer van is, zal zich erover
beklagen).
Op het vliegveld van De
troit wordt McGovern opgewacht,
door een handjevol functionaris
sen, onder wie de lokale voorzitter
van de AFL-CIO vakbond. Het is
een klein maar belangrijk gebaar
van rebellie, want de nationale pre
sident van de bond, George Meany
heeft McGovern officieel naar de
speciale vakbond-hel verwezen en
de lokale AFL-CIO organisaties ver
boden zich met de Democratische
gegagdigde voor het Witte Huis in
te laten.
Doel van het bezoek aan Detroit
is een lunch van de wat weids be
titelde „Economische club van De
troit", een gezelschap van politici
en zakenlieden die hun in een han-
gar-achtige ruimte geserveerde
middagmaaltijd al ruimschoots ach
ter de kiezen hebben wanneer Geor
ge McGovern binnenkomt. Ieder
een is dankbaar wanneer de lokaal
gehuurde dominee het in Amerika
traditionele openingsgebed be
perkt tot het uitspreken van een
volzin, en het is vermoedelijk dan
ook de eerste keer dat voor een ge
bed wordt geapplaudisseerd.
bond United Auto-Workers en op
ponent van AFL-CIO's Geor
ge Meany, introduceert McGovern
en maakt in zijn toespraakje ge
wag van de „edelmoedige campag
ne" die de senator voert„onder
soms buitengewone omstandighe
den" een verwijzing naar het
feit dat president Nixon zich als
kandidaat nauwelijks vertoont en
dat de opinie-onderzoekenn blijven
uitwyzen dat McGovern hopeloos
achter is in de percentagestratistie-
ken die hem al sinds de voor-
verkiezingen parten hebben gesoeel
verkiezingen parten hebben ge
speeld.
landaard
McGoverns toespraak is stan
daard: het is dezelfde die, hü met
variaties, presenteert wanneer de
gelegenheid geen bijzondere bena
dering van de toehoorders vraagt.
Dit soort toespraken is als van een
honkbalspeler die alle honken moet
aandoen om een punt te krijgen.
McGovern verzuimt er niet een: de
barbaarse oorlog in Vietnam, de
slechte Nixon-economie, corruptie
ln de regering, onbehagen onder
Jongeren en de ouden van dagen.
En, hoewel weinig geneigd tot het
soort spitsvondige woord-wendin
gen waar een John Kennedy zo be
dreven in was, lanceert hij het
grapje dat de „neutraliteit" die de
lokale AFL-CIO voorzitter betoon
de door hem ondanks George Mea-
ny's verbod op het vliegveld op te
wachten, van het soort is dat door
de McGovern-campagne wordt toe
gejuicht. Het is nauwelijks een dij
enkletser, maar het wordt door
zijn gehoor, gretig om in McGo
vern iets anders te ontdekken dan
de ernstig en altijd bezadigde poli
ticus, met onevenredig
groet.
Binnen drie kwartier na de
„lunch" zijn de twee vliegtuigen
van de Mc-Govern-campagne on
derweg naar Cleveland. Het is dan
tegen zeven uur in de avond, en
er valt een lichte, natte sneeuw
wanneer de karavaan auto's en
autobussen de grauwe stad binnen
rijdt. Anderhalf uur later, wan
neer het meereizend persgezelschap
is ondergebracht in twee veel te
kleine werkkamers van een hotel,
bevindt de senator zich in een lo
kale televisiestudio voor een „Tele
thon" een programma waarop
hij vragen beantwoordt van geïn
teresseerden die de studio opbellen,
en dat in een aantal steden in Ohio
gelijktijdig wordt uitgezonden.
McGovern zit in een toneelmatig
opgestelde stoel naast een tafeltje
met een telefoonapparaat, die de
indruk van comfort en gemak moet
wekken, maar die in wezen hou
terigheid en ongemak suggereren.
Vaak is de volgende vraag niet op
het toestel wanneer hij de knop
pen ervoor Indrukt, en het is de
enige keer dat men de onverstoor
bare McGovern zijn irritatie ach
ter een geamuseerde glimlach ziet
verbergen.
Maat
Na een korte vlucht, de derde
van de dag, wordt Toledo om tien
uur 's avonds aangedaan waar 3500
Jongeren al anderhalf urn wachten
in een auditorium. Het is het soort
toehoorders dat op McGoverns'
maat is gesneden en dat hem in
de voorverkiezingen aan zijn over
winning op het Democratische
partij congres in Miami hielp. Hij
heeft ze ni^ weer nodig, vooral nu
er tekenen zijn dat deze eerste sup
porters teleurgesteld zijn over zijn
toegeeflijkheid aan de Democrati
sche oude garde die zij gehoopt
hadden uit te rangeren.
Wanneer de microfoon verstek
laat gaan, grijpt McGovern de ge
legenheid aan om te zeggen dat de
Democraten uiteraard niet zoveel
elektronische kennis hebben als de
Republikeinen (die afluisterappa
ratuur in het Democratische par
ti jhoofdkwartier installeerden). Het
is zijn beste grap van de avond.
De ballonnen die boven in de hal
zijn opgehangen in netten worden
niet, blijkbaar zoals het plan was,
over de mensenmassa uitgestort
en niemand weet waarom.
Die avond zegt de barvrouw in
het motel waar een deel van de
pers is ondergebracht, gevraagd of
zij McGoverns' Telethon vanuit
Cleveland op de televisie heeft ge
zien: „McGovern? er was toch een
voetbalwedstrijd op de tv?".
)EN HAAG Wanneer in Vietnam de wapens zwijgen, zal er een onwennige stilte
ijn voor de miljoenen die in 32 jaar geen vrede hebben gekend. Miljoenen anderen
ijn in de worsteling van Indo-China ondergegaan zonder ooit een periode te hebben
eleefd waarin hun leven niet dagelijks werd bedreigd door de oorlogsmoloch,
ll in 1940 moesten de Japanners, die de Fransen hadden gedwongen tot militaire facili-
eiten in Indo-China voor de Japanse aanval op Malakka, terdege rekening houden met
Ie querrilla van nationalistische- en communistische groeperingen. Deze groepen wer-
len later door Ho Tsji-minh de in september 1969 overleden Noordvietnamese pre-
lident gebundeld in de „Vietminh
NEW YORK Richard Milhous Nixon is gisteren dam eindelijk met zijn vrouw Pat begonnen
aan zijn verkiezingscampagne. Het vredesoverleg over Vietnam en de resultaten daarvan zul
len voor een groot deel bepalend zijn voor wat het Amerikaanse volk met Nixon zal gaan
doen. Hoewel Nixon in de polls op het ogenblik een sterke voorsprong heeft acht men het nog
steeds mogelijk dat zijn medestrever George McGovern hem op het laatste moment nog in
haalt.
Vietnam was voor de Franse over-
eersing in Chinese handen geweest
bestond uit Tonkin (het noor-
en), Annam (centraal-Vietnam) en
ochin-China. In de tweede helft
an de vorige eeuw werd Cochin-
Ihina een Franse kolonie ter
rijl Annam en Tonkin protectora-
werden.
Kort voor de Japanners capituleer-
stelden zij heel Vietnam onder
en nationalistische regering met
het hoofd de Bao Dai, de keizei
an Annam. Deze werd kort daarop
Qttroond door de nationalisten die
.afhankelijkheid uitriepen. Ho
sji-minh werd president.
De Fransen herstelden echter hun
ig na enige strijd en sloten in
een voorlopig akkoord waarbij
Annam en Tonkin onder de
m Democratische Republiek
fietnam als vrije staat binnen de
ndochinese federatie erkenden.
Eind 1946 leidde een reeks van in-
identen een aanval van de Vietminh
de nog in Hanoi gelegerde Fran-
in. Dit was 't begin voor 'n ge-
adeloze oorlog die acht jaar zou
en die in 1954 eindigde in de
rote Franse nederlaag bij Dien Bien
faoe. Twee dagen na de val, op 6
aei, begon de Geneefse conferentie
ver Indo-China. Tot de belangrijk-
besluiten van deze conferentie be-
ioorde de tijdelijke verdeling van
fietnam in Noord- en zuid-Viet-
met een militaire demarcatie-
ijn bij de zeventiende breedtegraad
ïelke niet zou worden geïnterpre-
eerd als politieke of territoriale
rens.
o 1956 zouden vrije verkiezingen
rorden gehouden met als inzet de
lereniging van Vietnam. Zuid-Viet-
a de Verenigde Staten onder-
chreven de Geneefse slotverklaring
Washington gaf een afzon-
Ierlij ke verklaring uit waarin het
ei elke hervatting van agressie met
Ie meeste ernst te zullen be-
chpuwen als bedreiging van de vre-
internationale veiligheid.
Nog tijdens de conferentie was de
ooms-katholiek Ngo Dinh-diem door
o Dai tot premier benoemd
ïaarop de keizer voorgoed naar
frankrijk verdween. Diem liet eind
n referendum houden en Zuid-
'letnam werd een republiek met
Diem als president.
Begin 1955 verschenen in Zuid-
Vietnam de eerste Amerikanen. Op
togenaamd verzoek van Diem be
lastte president Eisenhower een mi
litaire missie met de opleiding en
organisatie van het Zuitvietna-
®ese leger. De eerste 300 militaire
adviseurs kwamen in februari en vul
den de leemte op die zou ontstaan
toen in april het Franse militaire com
mando in Zuid-Vietnam werd
opgeheven.
Diem weigerde gehoor te geven
aan een Noordvietnamese oproep om
de verkiezingen voor te bereiden.
Hij achtte zich niet gebonden aan
de Geneefse akkoorden en zei vrije
verkiezingen onmogelijk te achten,
„gezien de onderdrukking door de
Vietminh in het noorden".
Nieuwsanalyse van
het Algemeen
Nederlands Persbureau
Binnenlands nam het verzet te
gen Diem toe en in '58 stak de guer
rilla opnieuw de kop op. In 1960
werd een "regering voor de bevrij
ding van Zuid-Vietnam" gevormd,
het latere "Zuidvietnamese bevrij
dingsfront" (waaruit weer de Voor
lopige Revolutionaire Rege
ring" voortkwam) met de Vietcong
als strijdmacht.
In maart 1961 hadden de eerste
grote geveohten plaats en begin
april laat Washington weten Diem
te blijven steunen en het aantal ad
viseurs op te voeren van 300 tot
3000.
Diem, die binnenlands ook veel
verzet had van onder meer boedhis-
ten die zijn regering van grote cor
ruptie beschuldigden, werd 1 no
vember 1963 bij een militaire
staatsgreep vermoord. In de laatste
periode van zijn bewirid hadden ook
de Amerikanen hem de rug toege
keerd door tijdelijk de hulp te be
perken.
Na verscheidene militaire rege
ringen kwam bij een staatsgreep
van vice-luchtmaarsohalk Ngoejen
Cao-ky generaal Ngoejen Van-
thioe eind 1965 aan de macht als
staatshoofd. De militaire situatie
was voor de Zuidvietnamezen hope
loos en het Bevrijdingsfront regeer
de in grote delen van het land.
Het eerste Amerikaanse actie te
gen Noord-Vietnam had op 5 au
gustus 1964 plaats toen Amerikaan
se torpedoboot jagers in de golf van
•Tonkin zouden zijn aangevallen
ten. (Een later fel omstreden kwes
tie) Het congres aanvaardde de Ton
kin-resolutie die president Johnson
vrijwel onbeperkte bevoegdheden
verleende. Het was het begin van de
eerste luchtoorlog tegen Noord-Viet-
nam die met enkele bestanden tot
oktober 1968 steeds feller zou wor
den gevoerd.
Taak
In maart 1965 kwam een eind aan
de adviserende taak van de Ameri
kanen toen zij hun elite-troepen, de
mariniers, in de strijd wierpen. De
toestand zag er voor de regering in
Siagon hachelijk uit met een strate
gische reserve van maar twee batal
jons. Steeds namen de Amerikanen
de directe oorlogvoering op zich en
in januari 1968 was hun sterkte
opgevoerd tot meer dan een half
miljoen man, luchtmacht en zeven-
de vloot niet inbegrepen.
Zuidkoreanen, Australiërs, Nieuw-
zeelanders, Philippino's en Thailan-
ders vochten met Saigon mee en
in '68 omvatte het Zuidvietnamese
leger weer 700.000 man.
Noord-Vietnam kreeg de morele
kracht en materiële steun van voor
al de Sowjet-Unie en China.
Vredesvoorstellen na de uitbrei
ding van de Amerikaanse lucht
aanvallen in 1965 en later werden
over en weer categorisch van de
hand gewezen. Bombardementspau
zes om Hanoi te bewegen naar de
onderhandelingstafel te komen had
den evenmin resultaat.
Het was vooral de druk op Ame
rika die steeds toenam. In de Ver
enigde Staten kwam het tot heftige
betogingen waarbij doden vielen en
regeringen oefenden pressie uit op
de regering-Johnson.
Johnson boog het hoogd na het
bloedige "TET"-offensief van be
gin 1968, en 30 maart van dat jaar
maakte hij bekend de luchtaanval
len op 90 procent van Noord-Viet
nam te staken en zich niet herkies
baar te zullen stellen voor de dat
jaar te houden presidentsverkiezin
gen.
Later dat jaar werden de luchtaan
vallen geheel stopgezet en kwam
men overeen in Parijs te gaan on
derhandelen over vrede.
Vredesoverleg
Op 25 Januari 1969 vond in Parijs
de eerste vredesvergadering plaats
tussen vertegenwoordigers van Zuid-
Vietnam en de Verenigde Staten
van de voorlopige Re
volutionaire Regering van Zuid-Viet
nam en Noord-Vietnam anderzijds,
Dit wekelijks overleg, herhaaldelijk
onderbroken doordat één der partij
en wegliep, zou nooit uit de impasse
komen waarin het begon. Het zou de
facade blijven, terwijl achter de
schermen later in het geheim zou
worden onderhandeld.
De teleurstelling over de gang van
zaken in Parijs werd groter toen de
oorlog weer in hevigheid begon toe
te nemen. In Cambodja werd het
staatshoofd Prins Norodom Sihanoek
op 18 maart 1970 aan de kant gezet
en spoedig brak ook daar de burger
oorlog in alle hevigheid los.
Evenmin 'als Johnson zou zijn gro
te tegenspeler Ho Tsji-minh tijdens
zijn regering de vrede kennen. Ho
Tsji-minh overleed in september
1969. In maart 1970 vielen Ameri
kaanse en Zuidvietnamese troepen
Cambodja binnen om de bases van
waaruit Zuid-Vietnam werd geïnfil
treerd en de Ho-Tsji-minh-route aan
te vallen. Nu kreeg president John
sons opvolger Richard Nixon te ma
ken met 't ongenoegen van 't buiten
land en de woede van een groot deel
van de Amerikanen, vooral jonge
ren. Het kwam tot grote demonstra
ties waarbij de te wapen geroepen
nationale garde op de universiteit
van Kent het vuur opende en vier
jonge mensen doodschoot.
In Juni 1969, bijna een half Jaar
nadat hij aan de regering kwam,
kondigde Nixon het begin aan van
de "Vietnamisering" van de oorlog,
de terugtrekking van Amerikaanse
grondstrijdkrachten. In 1972 was de
Vietnamisering in zoverre een feit
dat geen Amerikaanse grondstrijd
krachten meer aan de strijd deelna
men en zich nog enkele logistieke
eenheden op Zuidvietnamees gebied
bevonden. Vietnamees was de oor-
echter nog allerminst. Na het Janua-
rioffensief van de Noordvietname-
zen en de Vietcong, besloot Nixon in
maart tot hervatting van de bom
bardementen op Noord-Vietnam en
op 8 mei gaf hij zelfs bevel de
Noordvietnamese havens te blokke
ren.
Ontmoeting
Zes dagen eerder had in Parijs de
eerste geheime ontmoeting plaats
tussen Nixons adviseur voor veilig
heidszaken, dr. Henry Kissinger, en
Le Duc-tho, geheim onderhandelaar
namens de Noordvietna mezen. Later
volgden meer besprekingen die uit
eindelijk tot een overeenkomst zou
den leiden. Het officiële overleg was
niets anders geweest dan een steeds
herhalen van standpunten. Belang
rijkste punten bij het geheime over
leg waren de positie van Thioe die
van de Noordvietnamezen moest
verdwijnen, de Amerikaanse krijgs
gevangenen (Washington wilde ze
kerheid over hun vrijlating alvorens
met welke regeling dan ook akkoord
te gaan), en de vorming van een
voorlopige coalitieregering een eis
van de Noordvietnamezen en het
Bevrijdingsfront). Deze langste oor
log uit de moderne geschiedenis
heeft voor miljoenen leed gebracht.
Volgens de statistieken van oktober
1972 waren tot dan meer dan 56.000
Amerikanen gesneuveld (van wie
10.000 niet door oorlogsgeweld). Ge
wond raakten meer dan 300.000 A-
merikanen en vermist waren er
ruim 1800. Saigon had tot oktober
BUENOS AIRES (Reuter) Oud
president Juan Peron van Argentinië
keert op 17 november voor een kort
bezoek naar zijn land terug. Het
wordt dan de eerste keer sinds Peron
door een staatsgreep in 1955 aan de
kant werd gezet. Dit hebben Peronis-
tische kringen in Buenos Aires be
kendgemaakt.
Studenten vrijgesproken Een
rechter in Johannesburg heeft gis-
eren 38 studenten en een fotograaf
vrijgesproken van beschuldigingen
van oproer. Zij hadden op 9 juni
deelgenomen aan een demonstratie
aan de universiteit van Witwaters-
rand tegen de apartheid in het on
derwijs. Rechter De Villiers deelde
mee dat zij niet sohuldig konden
worden verklaard omdat de politie-
commondant ter plaatse de betogers
niet driemaal had gewaarschuwd dat
de politie in actie zou komen als ze
zich niet binnen drie minuten ver
spreid.
ADVERTENTIE
IJSHOCKEY
tegen WARRIORS
HOUTRUST
DEN HAAG
vrijdag as.
20.30uur
0
frisdranken
1972 meer dan 183.500 man aan do
den verloren en de andere geallieer
den bijna 5.200. Volgens Amerikaan
se en ramingen van Saigon sneuvel
den meer dan 900.0CU Noordvietna
mezen en strijders vvn het Bevrij
dingsfront. Het aantal dode of ge
wonde burgers m Indo-China wordt
op minstens 2 miljoen geschat, van
wie de meesten Zuidvietnamezen,
Er is vrijwel niemand die niet min
stens één maal ls geëvacueerd en
vele du kenden verplaatsen zich
voortdurend van het ene gebied naar
het andere om aan het oorlogsge
weld te ontkomen.
PARIJS (AFP, Reuter, UPI)
De woordvoerders van de delega
ties naar het Parijse vredesover
leg van Noord-Vietnam en van de
Voorlopige Revolutionaire Re
gering hebben als reactie op pre
sident Thioe's redevoering ge
zegd dat de Zuidvietnamese presi
dent "slechts een instrument van
de Verenigde Staten is bij hun
politiek van verlenging van de
oorlog en tegenwerking van ern
stige onderhandelingen".
De Noordvietnamees Ngoejen
Than-le noemde Thioe's verkla
ring een nieuw "bewijs dat hij
zich hardnekkig tegen vrede ver
zet" en dat hij "buitengewoon
oorlogszuchtig is".
De Democratische kandidaat
voor de Amerikaanse presidents
verkiezingen, George McGovern.
meent dat Nixon zichzelf zou ver
nietigen in de ogen van het Ame
rikaanse volk als hij nu een einde
zou maken, vlak voor de verkie
zingen.
Als Nixon de zaak nu met
Noord-Vietnam zou regelen, zou
het duidelijk zijn dat hij het con
flict nodeloos gedurende de vier
jaar van zijn presidentschap heeft
laten voortduren om kritiek te
vermijden van de rechtse havi
ken, aldus McGovern in een tele
visieprogramma van gister
ochtend.
"Hij heeft meer mensen gedood
(in Vietnam) dan gedurende de
regering-Johnson het geval is
geweest en hij heeft niets bereikt".
De senator uit Zuid-Dakota
noemde Nixon verantwoordelijk
voor de dood van 20.000 Amerika
nen en tienduizenden onschuldi
ge Vietnamezen doordat hij de
oorlog nog vier jaar had laten
voortwoeden.
Zuidvietnamese dictator Thioe
stelde gisteren een nieuwe reeks
eisen waaraan volgens hem moet
worden voldaan, maar bevestigde
ook dat hij de plaatselijke autori
teiten opdracht had gegeven voor
bereidingen te treffen voor een
spoedig bestand.
Thioe was zijn rede begonnen
met de Jongste voorstellen van de
tegenpartij opnieuw een "listige
samenzwering" te noemen. Hij
had tot op heden "niet ingestemd
met enig bestand" in de Indochi-
nese oorlog. "Elk bestand moet
het resulttat zijn van een politie
ke en militaire overeenstemming".
Volgens Thioe hebben de kader
leden van de communisten al richt
lijnen voor na de inwerkingtreding
van de wapenstilstand. Zij zouden
opstanden in steden en dorpen
moeten veroorzaken.
De Noordvietnamezen zouden zich
ook uit Laos en Cambodja moeten
terugtrekken omdat zij deze lan
den anders zouden benutten voor de
voorbereiding van nieuwe aanval
len op Zuid-Vietnam.
Het denkbeeld van een coalitie
regering van 3 partyen werd door
Thioe van de hand gewezen, maar
hij voegde hier aan toe dat de be
sprekingen met de Amerikanen
worden voortgezet.
President Nixon heeft gisteren
met zijn adviseur Henry Kissin
ger overlegd, over de graad van
pressie die op president Ngoejen
Van-thioe moet worden geoefend
om hem een vredesregeling tussen
de Verenigde Staten en Noord-Viet
nam te doen aanvaarden.
Nixon en Kissinger spraken in
het Wibte Huis in aanwezigheid van
minister van Buitenlandse Zaken
William Rogers op het ogenblik
dat Thioe zijn uitvoerige televisie
rede hield in Saigon.
Ondanks de verklaringen die in
Hanoi en Saigon de afgelopen da
gen zijn afgelegd, bewaart men in
Washington nog steeds het absolu
te stilzwijgen over de onderhande
lingen die Kissinger achtereen
volgens in Parijs met de Noordviet
namezen en in Saigon met de
Zuidvietnamezen heeft gevoerd.
Men houdt in Washington nog
steeds rekening met een spoedige
bekendmaking van een beginsel-
akkoord over een staken van het
vuren, de volledige Amerikaanse te
rugtrekking, en het stopzetten van
de bombardementen op Noord-Viet
nam. In officiële Amerikaanse
kringen geeft men particulier als
zijn oordeel dat dit mogelijk nog
voor de presidentsverkiezingen van
7 november zal zijn.
