ewport Jazz Festival: zevende maal
)or
ockin': erkenning
iis Hendriks
Uji
ïgramma met grote namen van laatste twintigdertig jaar
Science Fiction en Satchmo the Great
0 21 OKTOBER 1972
ROTTERDAM Voor de zevende maal sinds de start in 1966
komt het Newport Jazz Festival naar de Doelen in Rotterdam. Niet
minder dan vijf concerten zullen deze keer worden afgewerkt in
dit gebeuren, dat zich het laatste weekeinde van oktober op het
podium van de grote zaal van de Doelen zal afspelen. De reeks
wordt vrijdag 27 oktober geopend door organist Jimmy Smith and
his friends. In de nacht volgt een optreden van het kwintet van de
altsaxofonist Julian „Cannonball" Adderley, een musicus die de
laatste tijd met een kennelijk goed verkoopbare muzikale meng
vorm tussen jazz en gematigde rockmuziek komt, maar merk
waardig genoeg al in geen jaren meer in ons land is opgetreden.
Het Dave Brubeck trio met altsaxofonist Paul Desmond en bari
tonsaxofonist Gerry Mulligan nemen het eerste concert van zater
dag 28 oktober voor hun rekening, met direkt daarna een nacht
concert door de formaties van slagwerker Alvin Jones en bassist
Charles Mingus. Brubeck (gesmaad door jazzpuristen en aanbeden
door liefhebbers van zijn pedante en soms zeer pathetische piano
spel) brengt dit keer behalve Gerry Mulligan zij traden al twee
keer eerder samen in de Doelen op ook Paul Desmond mee.
Deze verrassende reünie met Desmond zal ongetwijfeld nog meer
echte Brubeck-fans naar Rotterdam lokken dan in voorgaande ja
ren. Met Desmond maakte Brubeck behalve lange reeksen lang
speelplaten ook kassuccessen als Take Five en Unsquare Dance.
Een zestal vernieuwers uit de jaren veertig en vijftig, onder de
naam The Giants Of Jazz en bestaande uit pianist Thelonious
Monk, trompettist Dizzy Gillespie, altsaxofonist Sonny Stitt, trom
bonist Kai Winding, bassist Al McKibbon en drummer Art Blakey,
besluit Newport op zondagavond met een serie herinneringen aan
de gloriedagen van toen. Het lijkt er op, dat dit de „gezellige"
avond zal worden.
ONIOUS MONK: zondagavond.
Jazzvernieuwers-van-nu staan dit
maal niet op het programma. Ten'
eerste zijn er de laatste tijd niet al
te veel, ten tweede opereren ze nog
al verspreid en ten derde (en dat is
wel het belangrijkste) zijn er, uit
gezonderd figuren van het kaliber
Archie Shepp of Ornette Coleman,
weinig „kassatrekkers" onder. En
organisator George Wein beseft
maar al te goed, dat niets zo fnui
kend is voor de atmosfeer op een
Jazzconcert als een voor een kwart-
gevulde zaal. In dat verband hoeven
[N Het is min of meer toeval, dat ik het op deze pagina ook heb over Gijs
riks, de man die de Wessel Ilcken-prijs 1971 won. Maar het is in ieder geval
levalligheid, die even doet terugdenken aan het begin van dit jaar. Toen werd,
Rotterdamse Doelen ook een groot jazzfeest georganiseerd, Doelen Jazz 72.
jen was er moderne jazzmuziek te horen, uit binnen- en buitenland. Maar
n, die zich had onderscheiden door de W.I.-prijs te winnen (waarmee hij trots
ze foto staat), was er niet bij.
;eft hem wel aangegrepen, al liep hij er voor de buitenwereld vrij luchtig over-
Hij weet het toen aan het feit, dat hij niet op de commerciële toer wilde gaan,
chter Chris Hinze wilde aan lopen. Maar; op dat moment was zijn langspeler
Uaar.
Een plaat die nu van de Polydor-
persen is gerold: Rockin", met als
producer Cees Schrama. Zelf ook
een musicus die van wanten weet
en de 34-jarige Utrechtse saxofonist
graag de ruimte gaf een lp vol te
spelen met eigen compsoties.
Hendriks heeft een grote muzikale
kennis. Hij studeerde drie Jaar kla
rinet en piano aan het conservato
rium en verkreeg daar ook 'n gave
techniek. Tot ongeveer tien jaar ge
leden was daar in ons land weinig
van te merken. De man die nu vier
saxofoons bespeelt (sopraan, alt, te
nor en bariton) werkte toen nog in
amusementsorkesten, vooral in
Duitsland. Maar in het begin van
de jaren zestig trad hij regelmatig
op in de Amsterdamse Jazzclub
Sheherazade en kwam zo in andere
groepen terecht. O.a. bij Boy Edgar.
Op de plaat staan zeven stukken,
alle van Hendriks. En het is ge
woon een fijne plaat geworden,
waarin Gijs Hendriks als solist is
te horen, maar ook altijd duidelijk
als arrangeur aanwezig is.
Die gitarist Herman Meyer
heel m ooie dingen met
zijn instrument laat doen. En
pianist Rob van den Broeck volop
gelegenheid geeft zijn talenten te
laten horen, evenals de andere me
dewerkenden.
Op de ene kant van de plaat staat
Vers n. En op het eerste gezicht
wat merkwaardige titel, maar het
was tweede stuk dat op de avond
van de prijsuitreiking werd gespeeld
vandaar. Verder herinneringen
aan een reis naar Dubrovnik, Emp
tiness. De andere kant wordt volge
speeld met 15-49 BR (de impressie
van een autorit), Influenza (niet
de ziekte, maar afgeleid van in
fluence), Nine to four, Fata Morga
na en Exit, (met de drie slagwerkers
van de Ritmo Natural)
Het lijkt me, dat iedereen die „bij"
wil blijven met de hedendaagse Ne-
dederlandse Jazz, deze plaat met
kan missen.
P.T.
Door
Pieter Taf fijn
uit met die zogenaamde Jazzmuziek"
moet Mingus hebben uitgeroepen,
„ik ga muziek schrijven voor strijk
kwartetten". Dat is ook gebeurd,
maar de wat dikker geworden bas
sist is volgende week toch te zien
(en te horen!) in Rotterdam.
In Engeland zorgde Mingus trou
wens ook nog voor een soort stunt.
Hij stapte daar de Aplpe Studio's
binnen en met Jerry Leiber en
Mike Stoller als producers maakte
hij er opnamen met een roek-groep.
Voor het eerste album dat van de
Britse groep Stealers Wheel op het
A en M. label zal verschijnen
maakte hij de arrangementen voor
de blaasinstrumenten.
Richard Williams (van Melody Ma
in het nachtconcert van zaterdag constateerde, dat Mingus nog
DIZZY GILLESPIEzondagavond
wc alleen maar even terug te den
ken aan de manifestatie rond de
moderne jazz, eerder dit Jaar in de
Doelen, waar pas op de derde dag
wat sfeer kwam. Vandaar ook op
dit programma weer de grote na
men van de laatste twintig, dertig
Jaar. Namen die garant moeten
staan voor een ruime opkomst van
een publiek, dat in de eerste plaats
een „schok der herinnering" wil on
dergaan.
Charles Mingus
oktober komt o.a. Charles Min
gus voor het voetlicht. De nu vijf
tigjarige bassist heeft altijd bekend
gestaan als een soort rebel. Maar
dan wel een rebel, die heel wat ma
len een crisis heeft moeten door
staan. Na 1964 trad er een inzin
king op van zo'n jaar of zes, waar
bij zelfs twee jaar waarin hij geen
instrument aanraakte. In het na
jaar van 1970 kwam hij weer naar
steeds in de lift zit. Hij was van
oordeel dat de musicus alert optrad
en zijn spel vrijwel weer het peil
haalde van dat voor zijn crisis. Van
Mingus zal in ieder geval geen ul
tra-moderne free Jazz zijn te ver
wachten. Hij heeft daarover een
scherp oordeel en verwijt vele van
de beoefenaars van deze stroming,
dat ze hun instrument technisch
niet beheersen. Dat ze wel een
Europa en ook naar Nederland voor trompet en een koffer hebben, maar
een toernee met een sextet. Maar n*et geleerd hebben er op te spelen.
Mingus op zijn best was het nog ..Als je een ontsteking aan de blin-
niet ook niet in zijn „praten",
waarin hij gewoonlijk geen blad voor
de mond neemt.
Twee maanden geleden was de ge
weldenaar in Londen en daar
schijnt het allemaal al weer een
stuk beter te zijn gegaan. „Ik schei
de darm hebt, dan wil je ook geen
dokter die nooit heeft gestudeerd.
Je wil dan een arts die weet om te
gaan met zijn mes en die Je netjes
kan openleggen" was zijn commen
taar. „Je wil dan toch geen „free"
dokter die maar aart het rommelen
gaat, die je opensnijdt en daarbij
afgaat op het gehoor?"
Programma
Het totale programma ziet er als
volgt uit:
vrijdag 27 oktober, kwart over
acht - Jimmy Smith and Friends:
Roy Hay nes, Kenny Burell, Illi
nois Jacquet, James Moody, Art
Farmer en Clark Terry;
vrijdag 27 oktober, tovart over
twaalf - Julian 'Cannonball' Ad
derley Quintet;
zaterdag 28 oktober, kwart over
acht - Dave Brubeck Trio met
Paul Desmond en Gerry Mulligan
zaterdag 28 oktoberkwart over
twaalf - Charles Mingus Quintet
en The Elvin Jones Quartet;
zondag 29 oktober, kwart over
acht - The Giants of Jazz: Dizzy
Gillespie. Thelonious Monk, Art
Blakey, Sonny Stitt, Kai Win
ding en Al McKibbon.
Er zijn vele verschillende soorten
toegangsbewijzen verkrijgbaar
voor dit Newport Jazz Festival.
Er zijn passe-partouts in diverse
prijsklassen voor alle concerten,
er zijn kaarten, die toegang geven
tot drie concerten naar keuze en
natuurlijk zijn er ook losse kaar
ten voor de afzonderlijke concer
ten.
Nadere inlichtingen worden graag
verstrekt door het concert- en
congresgebouw De Doelen,
Schouwburgplein 50 voor brie
ven Kruisstraat 2) in Rotterdam.
Het telefoonnummer is 010-142911.
DAVE BRUBECK: zaterdagavond
ART FARMER: vrijdagavond
99
„Science Fiction". Ornette Coleman,
CBS stereo S 64774
Ornette Coleman speelt zeker geen
muziek die aanslaat bij de liefheb
bers van de top tien en hij is
dat allerminst van plan te gaan
doen ook. Met combo's in verschil
lende bezettingen heeft de alt-saxo
fonist een plaat volgeblazen met
sfeer, gedachten. Neergelegd in vor
men die vormeloos lijken, maar het
zeker niet zijn. De moeilijkheid van
deze muziek is echter, dat Je er
niets anders bij kan doen dan luis
teren iets wat voor veel mensen
niet mee zal vallen. Opvallend is
99'
het gemak waarmee vocaliste Asha
Puthli uit Bombay zich weet aan te
passen in het nummer What reason
could I give.
Over Coleman kan je veel zeggen of
weinig zeggen, maar het wordt pas
duidelijk door te luisteren. Zoals
naar deze in een prachtige door Ed
Lee ontworpen hoes gestoken plaat.
Voor de liefhebbers zal deze aan
sporing nauwelijks nodig zijn. Maar
ook minnaars van Jazz uit andere
perioden zouden eens moeten probe
ren d°ze muziek aan te hnr.u, zon
der direct uit te roepen dat het
geen echte Jazz is omdat Je de
blues-akkoorden niet kunt herken
nen.
„Satchmo the Great", Louis Arm
strong, CBS stereo 62574
Deze opnamen uit de film „Satch
mo the Great" hebben vooral waar
de door hun historische betekenis.
Men kan erover discussiëren of al
les nu even geslaagd is of niet
het is Louis Armstrong. Met op de
plaat een door Edward R. Murrow
in Parijs afgenomen interview en op
de hoestekst een vertaling ervan in
het Frans. De blijmoedigheid van
Armstrong komt daarin duidelijk
tot uiting evenals de bewonde
ring die Murrow voor hem koestert.
„Satchmo the Great" is een plaat»
die gewoon niet kan ontbreken in
de discotheek van de Armstrong-
liefhebbers. Maar ook anderen kun
nen er natuurlijk veel plezier van
bleven. Al is het dan alleen
door de grote variëteit in de num
mers. Zoals „All for you, Louis", dal
wordt gespeeld door Louis Arm
strong, Trummy Young en Edmond
Hall, samen met een Afrika ansa
band op het vliegveld van Accra.
En St. Louis Blues, met het „sta
dium Orchestra" onder leiding van
Leonard Bernstein.
