Wat
maken
die
paar
Ara
bieren
uit op
100
miljoen
A IWPPV Kf Vmi BOKAE 8MÉI
i
PROVINCIE
OVER
DUINWEG
EN BAAN
(ANKRIJKS ONWELRIEKENDE POLITIEK GEREUREN
HOLLAND
HEEFT
PVDA-VVD
TEAM
NODIG
pERDAÖ 21 SEPTEMBER 1972
Meer dan vijftig procent van zjjn inkomen staat de Israëliër af
jan het leger. "Wij zjjn in oorlog", zegt hjj en aangezien hjj het
^ns is met die oorlog betaalt hjj. De Israëliërs hebben him mili
taire activiteiten verhoogd om de Palestijnen in Syrië en Libanon
bestrijden. Sinds het gebeurde in München is de "oog om oog,
(and om tand" politiek weer helemaal in. Het nog maar zo jonge
joodse jaar 5733 ljjkt niet het rustige evenbeeld te worden van het
avond valt; het begin van
nieuwe Joodse jaar, dat met
ondergang zijn intrede doet.
jlordechai en Lisa staat het ge-
de bananenlikeur op tafel,
nemen ze niets, luisteren om
gespannen naar het nieuws,
knop weer omgedraaid is,
ze zwijgen. Meer dan een:
leger heeft de Arabieren aan-
llen," is er niet uit hen te krij-
ats daarvan moedigen
tot nog een ander stuk ge
leen zeer geslaagd zelfmaak-
vorige. In onderstaand artikel vat onze medewerkster Vera Gaik-
horst, studente niet Westerse sociologie aan de Leidse universiteit,
gesprekken en indrukken samen van een bezoek aan de kibboets
Ramat David op veertig kilometer van de Libanese en Syrische
grens, waar op de dag van haar bezoek de bommenwerpers voor
de eerste wraakacties voor "München" met veel lawaai overtrokken.
Gaiikhorst
fdechal, geboren en getogen
België, Auschwitznummer
gebrandmerkt op zijn arm,
i$gt zich anders dan anders.
Knipoog, waar hij anders zo
jee is kan er dit keer niet van
latte Vlaamse uitdrukkingen,
1] tijdens de appelpluk altijd
zijn er ook niet bij. Op mijn
„hoeveel doden zijn er ge-
krijg ik een „Dat hebben
it gezegd," te horen. Trouwens
Un er altijd zoveel meer dan
oren," voegt hij er met tegen
in toe. „Maar wat maken die
Arabieren uit op de honderd
die ze ervan hebben? Wij
Israël zijn maar met zijn
uljoen; voor elke Israëliër
er weer zoveel van die Ara-
i klaar".
rdechais vrouw is zenutvachüig,
entelt rond, ga.at tenslotte de
Ken maar sluiten. Of ze bang
natuurlijk niet, ons ligger is
veel sterker dan het hunne."
dechai gaat naar de slaap-
ik zie hem pas weer in de
eetzaal terug. Daar heeft de
uschappelijke viering van 't
Jaar, Roshashana, plaats,
imte waar alle 350 kibboets-
naar toe zijn, gekomen is
ijk versierd.
ledereen er is, worden de
n aangestoken. Wijn wordt in
astic bekertjes geschonken.
Ikinderen laten hun ijle
etjes de zaal in klinken. Als
er gezamenlijk gezongen wordt,
klinkt dit armzaliger dan tijdens
de andere sabbathvieringen.
Nieuwjaarsvrolijkheid is ver te
zoeken. Dan begint men te eten en
men is nog aan het voorgerecht
bezig, als ze terugkomen: de bom
menwerpers die 's middags met zo
veel lawaai vertrokken zijn. Het
geluid van de vliegtuigen maakt
elk gesprek onmogelijk: de houding
van de Israëliërs eveneens. Men
eet zijn bord leeg en daarna nog
één zonder een woord te zeggen.
In de recordtijd van een kwartier
zit het hele diner achter de kie
zen. Mordechai is in diep gepeins
verzonken. Om acht uur staat men
als een man op en gaat naar huis.
De weg terug wordt begeleid door
het gedreun van de laatste terug
kerende vliegtuigen.
Piloot
„Ik wist, dat deze operatie plaats
zou vinden," vertelt Yu'val, die als
piloot op de ondergrondse vliegba
sis vlakbij kibbutz Ramat David
werkt. Het is inmiddels weer enigs
zins rustig.
Later blijkt, dat we het over de
grootste Israëlische luchtaanval
sinds 1967 hebben. „Ik was jaloers
op de anderen, die wel mee moch
ten vliegen," zegt Yu'val. „Je wordt
tenslotte voor dat soort werk opge
leid en soms is dat wachten op de
basis erg vervelend.
Aan dat wachten op zijn basis
heeft hij de tekeningen overge
houden, die op zijn kamer hangen.
Zijn onderwerpen bestaan voorna
melijk uit geraamten, waarvan hij
sommige nog een normale vleselij
ke kop heeft gegeven. Er is een
skelet bij, dat een kruis op een
grafveld omarmt, ook een monster
met een alles verslindende openge
sperde bek. Naast de tekeningen
heeft hij een foto van een bloe
dende Amerikaanse soldaat in
Vietnam gehangen. Aan de muur
boven zijn bed een plaat van twee
mensen in een innige omhelzing.
„We krijgen strenge straffen als
blijkt, dat we burgers geraakt heb
ben. Onze opleiding wordt alleen
gericht op het raken van miliaire
objekten. Wij zijn niet zoals de
Arabieren, die er nog wel eens een
handje van hebben mis te schie
ten," vertelt Yu'val over de vecht-
taktiek van zijn leger.
In de vluchtelingenkampen van
de Palestijnen in Syrië en Liba
non bevinden zich echter ook leden
van de verzetsoganisatie El Fa-
tach. Worden deze nooit eens op
zettelijk gebombardeerd met het
risico onschuldige burgers te do
den?
Orders
Yu'val aarzelt even. „Ja hoor
eens, orders zijn orders, daarvoor
zit je in het leger". Het is dan nog
niet bekend, dat tijdens de eerste
wraakacties inderdaad vluchtelin
genkampen aangevallen en zijn er
nietbedoeldei doden gevallen. 22-
jarige Yu'val houdt van zijn kib
butz, houdt van zijn land. Hij
heeft voor drie jaar als militair
piloot getekend, het minimum
waar hij zich na zijn 20-maande-
lijkse opleidingstijd voor in heeft
moeten schrijven. Yu'val ken
schetst de Israëlische politiek zoals
hij en veel van zijn landgenoten
hem ziet: „Wij hier in Israël wil
len helemaal niet vechten, maar
we moeten wel. En nu na dat
München „zullen ze ervan lusten".
De Israëlische regering wil met de
Arabieren aan tafel zitten en pra
ten i.p.v. te vechten, maar zij wil
len niet". Yu'val vertelt wat alle
Israëliërs tegen mij beweerden.
Waar moet dan echter met de
Arabieren aan tafel over gepraat
worden, volgens Yu'val? Hij heeft
het nog niet zo concreet voor ogen:
het gaat om de bereidheid tot pra
ten. Gelooft hij in de teruggave van
de in 1967 door Israël veroverde
gebieden? „Nee, we hebben ze ge
woon nodig om over enigszins vei
lige grenzen te beschikken. Het
enige wat Israël misschien terug
wil geven is een stuk van de Si-
naï-woestijn". Hij wijst het naar
[verhouding kleine stuk op zijn
mensenhoge landkaart van Israël
aan. „Maar dat zal ook nog wel
tien jaar duren eer ze dat terug
krijgen", zegt hij erbij. De laat
ste persberichten van de Is
raëlische krant de Jerusalem Post
bevestigen zijn uitspraak.
Yu'val wil niet praten over de
1% miljoen Palestijnse vluchtelin
gen, de gedwongen kampeerders
aan de andere kant van Israel's
grenzen. „Er zijn ook zoveel Joden
in de Arabische stoten die het rot
hebben". Yu'val praat niet over
de Palestijnse vluchtelingenproble
men, zoals zijn regering er niet
over spreekt.
De volgende dag als Yu'val terug-
Vera Gaikhorst bracht va nhaar bezoek aan Israël ook deze aanzichtkaart mee.
komt van een bezoek aan de mill- siast. „Ze waren erg blij. De ope- dit is nog maar het begin vee oa
taire basis roept hij enthou- raties zijn bijzonder geslaagd en wraak".
kort persbericht heb ik
nen, dat Wethouder Polak
an Rotterdam voorstander
van samenwerking tussen
en WD. Zijn argumenten
n dergelijke samenwerking
in het korte bericht, dat ik
ezen niet duidelijk naar vo-
racht en dat spijt mij in ho
le, omdat ik al Jaren lang
de WD een dergelijk sa-
in heb voorgestaan,
olitiek geïnteresseerden ver-
al enige maanden in
lelijkheid om na 29 novem-
|pL'
ber a.s. tot een regeringscombina
tie te komen en daarbij verliest
men zich altijd in coalities tussen
de confessionele partijen met óf de
WD óf de PvdA., alsof er geen
andere combinaties mogelijk zouden
zijn. Met de Heer Polak vraag ik
me af, waarom in Duitsland om
maar een voorbeeld te noemen
een dergelijke samenwerking wel
mogelijk is, en waarom dat in Ne
derland niet zou kunnen. Juist hier
zou dat beter gaan, omdat er een
wezenlijk verschil is tussen de Duit
se Liberalen (FDP) en de Neder
landse (WD> de Duitse FDP is
in feite een uiterst rechtse partij,
terwijl de Nederlandse WD een
duidelijke middenpartij is met veel
vooraanstaande figuren, die zich
links van dat centrum opstellen.
Zonder verwaarlozing van de ver
schillen tussen PvdA en VVD wil
ik toch wel onderstrepen, dat de
ze partijen de enige in Nederland
zyn met een duidelijk programma
Beide partijen hebben ook veel ge
meen, vooral op het gebied van
de vrije meningsuiting. Op andere
essentiële problemen liggen zij
echt niet zo ver uit elkaar, dat een
gesprek niet mogelijk zou zijn. Een
samenwerking tussen deze 2 par-
De auteur van deze brief, de
heer J. Gorter is lid van de WD-
fractie van de Sassenheimse ge
meenteraad.
tyen met elk 'n duidelijk
in wij momenteel verkeren kunnen
verlossen en tevens een eind kun
nen maken aan het stelsel van con
fessionele partijgroeperingen, waar
tegenover zij beide ook hand in
hand gaan.
Stembus
De conjuncturele en Inflatiemoel-
lijkheden, waaronder ons land ge
bukt gaat eist eigenlijk een com
binatie PvdA/WD, eventueel als
de stembusuitslag dat noodzakelijk
zou maken in coöperatie met D'66
en wellicht DS '70.
Zoais reeds opgemerkt: de moei
lijkheden waar ons land tegen dient
te vechten eisen deze samenwerking
Elke andere combinatie verzandt
weer in de poel van de confessione
le „politiek", waaraan wij met el
kander ten onder gaan.
Ik ben het mij volledig bewust,
dat deze losse opmerkingen na
dere verklaringen nodig hebben. Die
zullen dan ook wel volgen. Ik dacht
alleen dat 't nodig was, de gedach
ten van de heer Polak met de mees
te nadruk te bevestigen.
JAC. J. GORTER, Sassenhelm.
redactie,
editie van 11 september
u op de voorpagina en-
zwaren opgenomen van de
milieubeheer en de
PAK-fractie tegen het Pro-
an 1968. Om.
nar voren de „ongecontro-
teconstructie van wegen door
Éiciale waterstaat", waarbij
foeelden worden genoemd het
kken van de Jagerslaan in
aar en de plannen om de
veg in Leiden te verbreden
2x2-strooks autosnelweg.
u erop wijzen, dat het
kien van de Jagerslaan in
aar een volstrekt gemeen-
aangelegenheid is en dat
bij de provincie in be-
ijnde Kanaalweg in Leiden
iel plan bestaat deze te ver
tot een 2x2-strooks auto-
Ten aanzien van de Leidse Baan
en de Duinweg, die eveneens in het
artikel worden genoemd, merk ik op,
dat deze wegen niet op het her
ziene wegenplan zijn geplaatst, doch
dat zij reeds op het Provinciaal
wegenplan 1968 voorkomen en
thans niet worden afgevoerd.
Uitstel
Waarom wordt provinciale weg
16 (Leidse Baan) niet afgevoerd?
Provinciale staten hebben in Ja
nuari 1972 besloten tot uitstel van
de aanleg teneinde de verbetering
van het openbaar vervoer tussen
Leiden en Den Haag alle kansen
te geven. Aan de bevordering van
dat openbaar vervoer zullen Gede
puteerde Staten graag alle mede
werking verlenen.
Dat Provinciale staten geen af
stel wensten blijkt nogmaals uit
de aanvaarding van een motie in de
April-vergadering van dit jaar om
de grondaankopen voor de Leidse
Baan te voltooien. Dit was nodig
i.v.m. de afloop van de onteige-
nings-bevoegdheid. Om nu niet in
strijd te komen met deze besluiten
van provinciale staten hebben G.
S. de Leidse Baan bij dit voorstel
tot herziening van het wegenplan
1968 niet afgevoerd.
Duinweg
Waarom wordt provinciale weg
1 (Duinweg) niet afgevoerd?
In het Koninklijk Besluit van 7
oktober 1971 betreffende een be
stemmingsplan van Wassenaar is
o. m. aan de bestemming „weg"
van het tracee van de Duinweg
goedkeuring onthouden omdat
naar als vaststaand kan worden
aangenomen op korte termijn
overgegaan zal worden tot de aan
leg van secundaire weg 16 (Leidse
Baan)". Verwacht kan worden, al-
das het Koninklijk Besluit, dat de
verkeersproblemen door Wassenaar
hierdoor voor een goed deel zullen
worden opgelost.
De schrijver van deze brief, de
heer Th. Cino is werkzaam op
het bureau voorlichting van het
Provinciaal Bestuur Zuid-Hol
land.
Nadat provinciale staten in Ja
nuari Jl. hadden besloten de werk
zaamheden aan de Leidse Baan
voorlopig stop te zetten, heeft de
gemeente Wassenaar zich tot de Mi
nister van Volkshuisvesting en
Ruimtelijke Ordening gewend met
het verzoek te bevorderen, dat het
Koninklijk Besluit ten aanzien van
de Duinweg zou worden herzien,
omdat een van de belangrijkste
overwegingen, nl. de spoedige aan
leg van de Leidse Baan, was ver
vallen. Gedeputeerde Staten achten
het onjuist om, nu deze zaak op
nieuw aanhangig is, door het af
voeren van de Duinweg van hel
herziene wegenplan deze procedure
te door-kruisen.
Overigens breng ik onder uw aan
dacht dat Provinciale Staten over
dit Provinciaal wegenplan nog een
beslissing zullen moeten nemen,
(vermoedelijk in de december-ver
gadering 1972).
Hoogachtend
TH. CINO.
Tot de noodzakelijke
van de Journalist die zich
politiek mag bezig-
behoort, sedert kort, naast
»n en de schrijfmachine
wasknijper. Om op zijn
zetten en zich te wape-
a de steeds sterkere geu-
ontstijgen aan die poel of
waaruit het ene na het
Politieke bouw-, zeden- en
«schandaal wordt opgevist,
fle waslijst schijnt geen
te kunnen nemen, en nu
Bals gemeld, de voormali-
van het ministerie van
®gbouw, Gabriel Aranda,
cverancier van onthullin-
Bfrisse nieuwtjes nog over
ïputtelijk reservoir zegt te
ta.
Heerste open brief waarin
wel origineel, de binnen
landse politiek aan elkan-
Mde om de onmiddellijke
Mirage-leveranties aan
Libië te eisen in ruil voor zijn stil
te, heeft hij al de publikatie aange
kondigd van liefst 300 geheime en
compromitterende brieven en an
dere documenten, waardoor zo'n
kleine 50 gaullistische gezagsdra
gers en bonzen in him hemd zouden
kunnen worden gezet.
Door
Frank Onnen
Natuurlijk is de regering op de
eis van de ex-journalist die vroeger
bij de staatstelevisie werkte niet
Ingegaan. Zomin als de regerin
gen in andere landen door de knie-
en gingen voor overeenkomstige
schantage-pogingen van Ierse, Pa
lestijnse, Baskische of welke orga
nisaties dan ook.
Br is inderdaad een overeen
komst tussen beider pressie- of
strijdmethoden aan te wijzen, die
men om tal van morele en andere
overwegingen veroordelen kan.
Maar efficiënt zijn de wapens die
gehanteerd worden soms natuurlijk
toch wel, en in elk geval weten ze
de publieke opinie te mobiliseren.
Gedurende de anderhalf Jaar dat
hij zijn officiële vertrouwenspost
bezet heeft, zegt deze Journalist nu
met zoveel walging over de heeer-
sende zeden van het huidige regime
te zijn vervuld, dat hij uit puur
patriotisme en, volgens zijn laatste
brief, ook om de president der repu
bliek bij de noodzakelijke reiniging
van de augiasstal te helpen, nu
vastbesloten is complete opening
van zaken te geven.
Nu is t uiteraard waar dat speciaal
in Latijnse landen schandalen
nooit het monopolie van een be
paalde regering of zelfs regime zijn
t. Niettemin biedt om ver
schillende redenen, het gaullis
tische bewind een vruchtbare voe
dingsbodem voor de cultuur van
dit gewas. In de eerste plaats om
dat het parlement als uitlaatklep
en constitutioneel controle-orgaan
in de loop der Jaren steeds zorgvul
diger buiten werking werd gesteld.
En in de tweede plaats doordat on
der 't presidentschap van oud-ban
kier Pompidou het mercantilisme
en het opportunisme voortdurend
meer veld konden winnen. Er ont
stond zo een klimaat waarin „po
litiek" en persoonlijk eigenbelang
zich steeds intiemer verstrengelden,
en waaraan ook verschillende mi
nisters zich lang niet altijd wisten
te onttrekken.
Eerst toen in Frankrijk de ver
kiezingen hun schaduwen duidelijk
vooruitwierpen, kwam president
Pompidou tot het besluit premier
Chaban Delmas die al veel eerder
over zijn persoonlijke belastingbil
jet was uitgegleden, en nog enkele
ministers plus partijleider Tomasi-
ni, die zijn handen in het televisie
schandaal had besmeurd, eindelijk
de laan uit te sturen. Maar toen
bovendien bleek het kwaad al veel
verder te zijn doorgevreten dan
oorspronkelijk werd vermoed of ge
hoopt.
Een belangwekkende vraag is
intussen natuurlijk wel of Gabriel
Aranda nu als eenling opereert, of
dat zich achter hem politieke of
andere belangengroepen verschui
len. In het PariJse perswereldje
staat deze Journalist nog altijd als
een eerlijk, betrouwbaar en wat
idealistische figuur aangeschre
ven, en zelfs zijn voormalige pa
troon, de ex-minister Chalandon,
die door hem nu niettemin ook in
een kwalijk parket is gebracht,
heeft toch geen enkel kwaad woord
over zijn persoon willen zeggen.
Volgens Chalandon moet hij het
slachtoffer van- een zenuwdepressie
zijn geworden.
Als verdediger van het heil van
Israël waarvoor Aranda met zijn
open brief aanvankelijk in het
krijt trad, hebben sommige gaul
listen hem eerst ook nog wel als
Jood willen doodverven, maar
dat schijnt ook niet Juist te zijn.
Hij behoorde, lijkt het, tot de op
recht-overtuigde gaullisten die uit
afkeer van de verpolitiekte vroege
re republieken van oordeel was dat
Frankrijk onder een wat autori
tair regmime met een onkreukba
re held aan de top, uiteindelijk
nog wel het beste was.
Geïnsinueerd is ook dat hij een
pion van de ex-premier Chaban-
Delmas die de meer liberale vleu
gel van het Gaullisme aanvoerde
en die in augustus plotseling het
veld moest ruimen, zou zijn, maar
ook dat lijkt niet heel waarschijn
lijk. Want ten slotte is het Juist on
der de regering Chaban-Delmas ge
weest dat de meest bouw-, belasting
televisie- en andere schandalen
voor het eerst aan het licht kwa
men.
Wel is het natuurlijk onvermijde
lijk, dat de linkse oppositie de vet
te kluif die haar nu door Aranda
in de schoot wordt geworpen niet
helemaal zal willen versmaden.
Maar die kluif zelf lijkt toch wel
eerder het produkt te zijn van een
soort reactie van een organisme
dat zichzelf verzet tegen een ge
vaarlijke bacil of een kankergezwel
dat al te lang heeft doorgewoe
kerd. De vraag is nu alleen of dat
organisme zelf nog de tegenkrach
ten zal weten te verwekken die
voor een degeneratie nodig zijn,
ofwel bereid is tot een chirurgi
sche Interventie die dan echter wel
radicaal zou moeten uitpakken.
