ÏFextiel-reus C. en A. nog
schuw
voor
pers
Binnenhof wemelt van verhaaltjes
U kunt zoveel méér doen
-Nestor dynastie overleden
Britse vakbonden
bolwerken van
conservatisme
Raiffeisenbank B Boerenleenbank
PAGINA 7
de bank voor iedereen
IftAf All 7A En daar zijn we dan ook voor. Om zoveel mogelijk voor u te
UIVV VmMV doen. In uw zakelijke en gewone leven. Met alle diensten
waarvoor u een bank nodig hebt. Zoals 8 verschillende spaar- J
Sfc A lv mogelijkheden, een hypotheek, een passende financiering,
UCwll A een behulpzame Persoonlijke Lening, het boeken van een
vakantiereis, het bewaren van uw kostbaarheden, het
behartigen van uw effekten, het verzorgen van alle
verzekeringen, uw buitenlands geld, een Privérekening voor
de ontvangst van uw salaris met kosteloze verzorging van al uw
betalingen. Of wellicht alleen maar voor een rustig gesprek
over financiële zaken en problemen waarin vooral zo'n
veelzijdige bankorganisatie als de Raiffeisenbank en de
Boerenleenbank uitkomst kan bieden. U kunt ervoor terecht
bij 3000 vestigingen. Dus altijd en overal gemakkelijk
dicht bij u in de buurt...
3000 vestigingen
BRIGHTON De rond 10
miljoen leden van het Britse
overkoepelende werknemersver-
bond TUC worden byeen gehou
den door een nimmer te be
vredigende behoeft: meer te ver
dienen en het beter te krijgen.
Deze gezonde drang delen zij
overigens met nog eens 25 mil
joen Britten, want de leden van
het Trade Union Congress vor
men nog niet de helft van het
in loondienst werkende deel van
de bevolking.
De afgevaardigden van het
TUC-verbond komen ieder Jaar
in een Engelse badplaats bijeen,
om over de stand van zaken te
spreken. Ditmaal is het in Brigh
ton. een soort Scheveningen
zonder Z wolsman en in het
fraaiste gebouw.
De wereld van de vakbonden
is in dit land een van ae meest
conservatieve factoren waarmee
een regering rekening dient te
houden. Voor de Labourpartij,
die nu in de verbanning van de
oppositiebanken leeft, maar die
financieel bijna geheel van de
TUC-bijdrage afhankelijk is, is
het TUC-congres ieder Jaar
weer een teken aan de wand.
Een maand later weet de La-
bour-leiding, als ze zelf met
aanhang een van de Engelse
badplaatsen voor haar congres
bevolkt, precies wat ze wel en
wat ze niet mag zeggen.
Ditmaal is het Engelands toe
treding tot de EEG, waarover
de TUC haar beslissend woord
gesproken heeft. Het zal oppo
sitie-leider Harold Wilson veel
moeite kosten zich onder een
beslissing als deze uit te wrin
gen. Deze week nam het TUC-
congres in Brighton namelyk
een resolutie aan. waarbij de
toetreding van Groot-Brittan-
nië tot de EEG in principe van
de hand werd gewezen. Eerder
was de formulering alleen ge
weest, dat de TUC tegen de af
spraken van de regering-Heath
was, waaronder de toetreding zal
plaatsvinden. Het ls deze laat
ste formulering die oud-premier
Wilson hanteert, en waarmee hij
hoopt de door hemzelf veroor
zaakte verwarring in eigen kring
binnen de perken te kunnen
houden.
De TUC ls niet geliefd in En
geland. Een kort geleden ge
houden opinie-onderzoek wees
uit dat de populariteit van de
TUC sinds 1954 nooit zo laag is
geweest. Een van de drie onder
vraagden vindt dat de TUC een
onredelijk standpunt inneemt
tegenover de zogenaamde wet
op de industrieële relaties. Ze
poogt enige orde te brengen in
de voor dit land zo gevaarlijke
chaos waarin de vakbondswereld
zich nu bevindt. De aan de re
gering-Heath voorafgegane La-
bour-regering van Harold Wil
son moest een wetsontwerp van
diezelfde strekking intrekken
onder de druk van diezelfde
TUC.
De wet van Heath omvat een
aantal dwangmaatregelen. En
daar zijn de vakbonden vier
kant tegen. Ze willen zich door
geen regering of door wat dan
ook laten dwingen. De oppositie
tegen de wet leidde tot hevige
arbeidsonrust in de afgelopen
zomer, culminerend in de arres
tatie van vijf rebellerende voor
mannen van havenarbeiders met
een daarop volgende totale ha
venstaking.
De TUC wil de wet in zoverre
boycotten, dat ze haar leden
"adviseert" zich niet in het re
gister te laten opnemen, dat de
wet voorschrijft. Deze registra
tie is echter een van de grond
principes waarop de wet berust.
Een vakbond die zich niet offi
cieel heeft laten registreren,
heeft bijvoorbeeld niet het recht
haar leden in staking te laten
gaan. Stakingen van niet-gere-
gistreerde vakbonden kunnen in
theorie door de regering wor
den verboden. De praktijk van
de laatste maanden heeft ech
ter uitgewezen dat de regering
voor deze consequentie alsnog
terugschrikt.
De oppositie tegen de wet op
de industrieële relaties heeft be
grijpelijke zijden. Toch vond een
op de twee ondervraagden in
het opinie-onderzoek kort voor
het begin van het TUC-congres,
dat de vakbondsleden zich moe
ten laten registreren.
Een week lang zitten gezag
voerders en havenarbeiders, on
derwijzers en postboden, docto
ren en instrumentmakers naast
elkaar in Brighton. Aan de an
dere kant van een rij plastic
geraniums zit het TUC-bestuur
de leden net zo bekwaam te ma
nipuleren als dat op iedere an
dere vergadering traditie is. In
de wandelgangen staan de
schragen met de geledigde thee
koppen en de koekjestrommels.
Door de luidsprekers en over
het tv-circuit klinken de stem
men van de afgevaardigden:
een staalkaart van volkse dia
lecten tot het aangeboren of
aangeleerde Oxford-Engels.
De leiding van de TUC luncht
niet met sandwiches en een kop
je thee. maar in het elegante
Wheelersrestaurant in Brighton.
Hier vertelt een insider by een
glas Portugese Rosé: 'De men
sen hier zouden recht kunnen
doen gelden op veel meer dan
waar zij weet van hebben. Maar
hetgeen zij nu vragen, leidt al
tot economische moeilijkheden.
Zij werken weliswaar het langst
van alle Westeuropese fabrieks-
mensen, maar er komt het min
ste uit hun handen. Bij een be
tere interne organisatie, en zon
der die barrière van een ouder
wets georganiseerde vakbonds
wereld, zouden de Engelse ar
beiders meer kunnen produce
ren en dientengevolge meer
kunnen verdienen en beter kun
nen leven".
Rudolph Bakker
verkiezingen in zicht is elke
steen op het Binnenhof goed
r een gerucht. Het wemelt er nu
/an de verhaaltjes. En
aardige is, dat het vaak ver
fjes zijn die waar kunnen zijn.
'i het werk van de politici om
waar te maken. Laten we eens
greep doen:
PvdA-fractieleider Den Uyl en
la waarschijnlijke opvolger Van
hebben een gesprek gehad
et KVP-voorzitter De Zeeuw. Met
drieën zouden zij het hebben
iad over regeringssamenwerking
i P.v.d.A. en KVP na de verkie-
gen. VVD-fractieleider Hans
fegel vindt dat een naar gerucht.
Briers, als het verhaaltje waar
ordt, vliegt de WD de regering
Als handig politicus roep Wie
gel dus in het openbaar: „Als het
waar is, is dit een vorm van poli
tiek overspel...." Laten we wel we
zen: er is tenslotte nog steeds een
verbond tussen de WD en de KVP.
„Als...", maar is het ook waar
P.v.d.A.-voorzitter André van der
Louw ontkent het heftig. „Politieke
roddelpraat beneden het niveau van
de VVD voor Wiegel daar de baas
van werd", zegt hij.
Vice-voorzitter Laan van de KVP
gaat zelfs zover, dat hij aankon
digt: Wiegel zal in het openbaar
zijn beschuldiging intrekken.
Reactie van de VVD-'er: „Ik pieker
er niet over." En tot nu toe is
Laans profetie ook niet uitgekomen.
Heeft Wiegel nu gelijk? Van der
Louw en Laan zeggen: nee, nee.
Maar De Zeeuw zwijgt, Den Uyl
zwijgt en van Thijn zwijgt. Wiegel
zou dus wel eens gelijk kunnen
hebben: het gerucht blijft rondwa
ren totdat niemand er meer over
praat of totdat het zich verdicht
tot waarheid.
De nuchtere lezer zal zeggen: wat
dan nóg, los Je met praten over ge
ruchten soms problemen op? Op
het Binnenhof heeft 't er oms de
schijn vdn.
In de Vergaderzaal van de Tweede
Kamer is deze week niet gepraat
over de dramatische gebeurtenissen
in Mtinchen. Even leek de emotie
de Kamerleden zozeer in zijn greep
te hebben, dat er zoiets als een op
roep aan de Nederlandse deelne
mers de deur zou uitgaan de Spelen
de rug toe te keren. Urenlang ver
gaderen buiten de Vergaderzaal
(vandaar de lege banken) onder
leiding van Den Uyl als voorzitter
van de grootste fractie, was nodig
om tot het besef te komen, dat de
Tweede Kamer er is om de regering
te controleren en niet het Neder
lands Olympisch Comité. Vandaar
dat de schriftelijke vragen die uit
eindelijk door voorzitter Van Thiel
aan de minister-president werden
gesteld namens de vijftien fractie
voorzitters waren toegesneden op de
rol van de regering.
Daar was ook enige reden voor,
want de staatssecretarissen Wester
terp en Vonhoff hadden zich in het
openbaar uitgelaten over de vraag
of de Spelen gestaakt moesten wor
den of niet. Westerterp neigde tot
het standpunt: staken en Vonhoff
zei: toch doorgaan.
Uit het antwoord van minister-pre
sident Biesheuvel op Van Thiels
vragen kon worden afgeleid, dat de
heren voor zichzelf hadden gespro
ken. De regering had het onafhan
kelijke NOC niet beïnvloed en de
regering had ook geen oordeel
de beslissing van het onafhankelijke
NOC om in Mtinchen te blijven.
Uit de beslissing van enkele minis
ters om een voorgenomen bezoek
aan Mtinchen af te gelasten, kan
men afleiden hoe sommige leden
van het kabinet de NOC-beslissing
beoordelen. Maar de regering als
regering blijft er buiten. Het is
standpunt, dat ligt in het verlengde
van de stelling: sport en politiek
zijn gescheiden zaken.
wet dusdanig wordt veranderd, dan
zal C A zich reëel opstellen. Ook
zal het hoofdkantoor niet naar het
buitenland worden verplaatst.
„Maar gelukkig zijn we er niet
mee", aldus C A. „Het is een
zaak van voortdurnd op Je qui vive
sing, noemt C A dat.
De onderlinge verbindingen tussen
de internationale takken van Bren-
ninkmeyer worden onderhouden
vanuit het „service- en financie
ringsinstituut" de NV Unicena in
Amsterdam. Dit is het overkoepeld
orgaan van C en A. Het eigen
mogen van C A Nederland be
draagt 95 miljoen gulden, terwijl
het firmakapitaal van de Duitse tak
132 miljoen mark beloopt.
Dat er nog steeds, al dan niet op
waarheid berustende, annecdotes
over het textielconcern rond gaan,
is bij de zwijgzaamheid van de
Brenninkmeyers niet verwonderlijk.
De Duitse journalist Hans Otto
Eglau dist er in zijn boek „Die
Kasse muss stimmen" (Econ Düs-
seldorf-Wenen 26,85) enige aardige
op:
Keihard
„Degenen, die voor een topfunctie
in aanmerking komen, uiteraard
alleen Brenninkmeyers van het
mannelijk geslacht krijgen een
keihard opleiding. Tot hun achten
twintigste Jaar ontvangen zij geen
salaris, maar een zakgeld. Het ver
schil wordt op de bank gezet, waar
het aangroeit tot een aardig begin
kapitaal. Zij mogen in die tijd ook
geen auto hebben. Als zij de C A
volwassenheid van 28 Jaar hebben
bereikt, worden zij naar Amsterdam
uitgenodigd, om op het hoofdkam-
toor in de geheimen van het fami
lieconcern te worden ingewijd.
Voordien hebben zij een spartaanse
opleiding genoten in een zogenaam
de C A-huishouding, aldus het
boek van Eglau.
Mocht dit vroeger het geval zijn
geweest, tegenwoordig worden de
zaken wat moderner aangepakt. De
toekomstige topmanager niet
langer uitsluitend gerekruteerd uit
het streng katholieke Brennink-
meyer-geslacht krijgen een inter
ne opleiding, zoals tegenwoordig bij
alle grote concern gebruikelijk is.
Zelfs toen in Amsterdam het C
A-gebouw aan het Damrak af
brandde, werden de hulpverleners
alleen per advertentie bedankt.
Geen dankbetuigingen via krante-
nintervieuws of televisie. Wel werd
een dankdienst opgedragen in de
Mozes en Aaronkerk aan het Wa-
terlooplein. Ook de vergaderingen,
die de ongeveer 50 vertegenwoordi
gers van de verschillende families
tammen drie tot vier keer per Jaar
in Amsterdam bijeen brengt, wor
den met een mis besloten.
Tegenover het personeel heeft
Brenninkmeyer zich altijd uiterst
loyaal opgesteld. De vakbonden
hebben nooit stellingen in het con
cern hoeven te veroveren. Als sinds
1950 wordt aan alle personeelsleden
een extra maand salaris uitgekeerd.
Bovendien heeft het bedrijf als een
der eerste in de detailhandel de
vijfdaagse werkweek ingevoerd.
Brenninkmeyer's gespecialiseerde in
koopteams kan men op alle wereld
beurzen aantreffen. Het is niet on
gebruikelijk dat zij in Japan of Ca-
lifornië een mode-idee opdoen,
daaruit een nieuwe stijl creëeren,
direct produktie en afwikkeling op
gang brengen en het nieuwe artikel
binnen drie weken in de etalage
hebben liggen.
Gevreesde onderhandelaars
De C A-inkopers worden, aldus
Eglau, door alle fabrikanten ge
vreesd als onderhandelars. De bere
keningen van de leveranciers ken
nen zij in de regel tot in de cijfers i
achter de komma uit het hoofd.
Om tijdens de gesprekken discreet
ruggespraak te kunnen houden, ge
bruiken zij een geheim-code. De ge
tallen worden daarbij veranderd in
letters. Bovendien heeft iedere leve
rancier een nummer.
Zo kan het gebeuren dat een inko
per het gesprek onderbreekt door
zijn collega te vragen: „Zullen we
niet liever de prijs van 2749-ADR
accepteren". Wat zoveel kan beteke
nen als: „Zullen we niet liever bij
confectionair X kopen voor 165
mark". Bij hun onderhandelingen
profiteren de inkopers in niet ge
ringe mate van de ervaringen van
de eigen C A-fabrieken. Bren-
ninkmeyer maakt ongeveer tien
procent van de verkopen in eigen
fabrieken.
Eglau schat de totale omzet van C
A over de hele wereld op zo'n
vijf miljard mark. Anderen menen
dat de opbrengsten tot wel zes mil
jard oplopec. Werkelijke cijfers zul
len voorlopig wel niet bekend wor
den, maar in het geval van Duits
land bleek dat de schattingen er
toch niet ver naast zaten. Het boek
van Eglau wordt bij C en A ge
waardeerd met: „Dichtung und
Wahrheit". In ieder geval is Bren-
ninkmeyer met geen enkele publica
tie gelukkig.
82-jarig leeftijd is vorige week Franz Breniünkmeyer
?den op zijn buitenverblijf bij de Westduitse plaats Mün-
Hij was het oudste lid van de textielindustrie C. en A.
en kleinzoon van de oprichter van de onder-
Het echtpaar Brenninkmeyer laat voldoende nakome-
acht kinderen en 36 kleinkinderen achter om te
dat de leiding van het wereldconcern in vaste
ninkmeyer)-handen blijft.
is daarom nog springlevend,
opent de confectiereus
Nederland vijf nieuwe
En wel in Rotterdam
Schiedam, het winkel-
Leidsenhage, Emmen en
In Gronicgen is het
net geheel vernieuwd en
nadert de voltooiing
veed'e textielwarenhuis in
Brenninkmeyers. Persconferenties
zijn er nooit gegeven en van wa
over de onderneming is geschreven
is met veel fantasie en gokwerk tot
stand gekomen. „Als wij iets aan de
mensen hebben mee te delen",
vertelt een woordvoerder van 1
bedrijf", dan doen wij dat via ad
vertenties of via mededelingen
de persbureaus. Wij hebben er geen
enkel belang bij om financiële
andere gegevens aan de publiciteit
prijs te geven. C A is een fami
liebedrijf en de Brenninkmeyers
zijn erg gesteld op hun privé-le-
Eigen middelen
leven
Brenninkmeyer, een ruim
lange oude heer met
snor en wit haar, leidde
een multd-miljonair een een
leven. Volgens beschrijvingen
hij niet, dronk hij zelden en
de duurdere soorten vlees
week niet op tafel. De oude
overigens vóór
waarbij de
zich wel bevindt. Er is wei
persoonlijks over hem bekend.
is er ooit veel concreets
de buitenwereld doorgedrongen
het textielimperium van de
„De hele onderneming is uit eigen
middelen gefinancierd. Ook in de
toekomst zijn wij niet van plan een
beroep te doen op de kapitaalmarkt.
De Duitse C A-tak werk onlangs
door de wet gedwongen wel cijfers
te publiceren (omzet DM 3,1 mil
jard, winst DM 96,1 miljoen). In
Nederland en ook in England wer
den echter bijtijds maatregelen ge
troffen. De onderneming werd om
gezet in een commanditaire ven
nootschap, waarin de beherende
vennoten, met hun privé-vermogen
aansprakiijk zijn. Mocht het ech
ter zover komen dat de Nederlandse
