»k zou het allemaal wel over willen doen
aar alleen ais ik mijn eigen zoontje was.."
TOP-REGISSEURS ZIEN HET
IIIER NIET MEER ZO ZITTEN
Begonnen als
smidsknecht,
nu meervoudig
miljonair...
A
5
.Ai
Door
Aad Wagenaar
er trots op",
het soms?"
gs (64) rijdt in zijn Mercedes door de bekoorlijke
nenstad en hij mompelt: „Ja, da's een pand van mij,
--jirlis van mij, kijk hier in dat straatje zie je drie bars
zien dit hotel is pas van me onteigend, kijk daar
een café van me en dit pand hier rechts heb ik ook
nIk kan het soms niet bijhouden. Kunt u het
d rijzige grijsaard in
kostuum, had er en
i zijn kantoor op de
oeite mee om zijn bezit
nventariseren. Hij ver
stuk of zes" ho-
1( en, „au n veertig bars en
sveer" tien slijterijen.
wat heb ik nog
de onbetwiste Hore-
a Breda. Op de Haag
jn bedrijf Delta. Van
hij dan circa 700 ca-
jterijen in een klein
kilometer ("dat is al-
eweest; ik heb geen zin
ijden") bier en gedistil-
i van die klanten zijn
idere manier financieel
:rbonden, dus verplicht
lemen. Bij de beklante
heeft hij voor 90 pro-
lger in de pap. De res-
procent bemint hij zeer:
hankelijke mensen moe-
en. Ik ben er immers
zichzelf het bewijs
l dat het in Neder -
ooit legendarisch in de
Iegelijk mogelijk is om
beginnen en toch
miljonair te worden
nog steeds het geval."
ie werken wil, vindt
geld wil vergaren, vindt
„Maar het is een kwestie van wil
len".
Hij zelf heeft gewild. Zijn vader,
een dorpssmid in Etten, liet hem
niets na. Zijn moeder zei voor ze
stierf- „Ik kan je niks nalaten
maar je hoeft dan ook gelukkig te
gen niemand dankjewel te zeggen...'
Jo Bayings moest vroeg van school,
zijn vader overleed toen de huidige
horeca-magnaat tien Jaar oud was
De jonge Jo ging als smidsknecht
werken.
„Maar ik wist toen al dat ik geld
zou gaan vergaren. Geld. niet om
het te hebben, maar om er dingen
mee te doen. 't Is uitgekomen. Toen
ik 22 jaar was ben ik zelfstandig
geworden. Ik had daarvoor een
poosje gewerkt bij een Bredase
drankenhandel en ik kreeg toen al
het aanbod om directeur te worden
Maar ik zei nee. Ik zei: pas oj
mensenstraks krijgen jullie alle
maal de kans om of bij mij in
dienst te treden of om op te hoepe
len. Grootspraak natuurlijk voor
zo'n jong ventje, maar ook dat is
uitgekomen. Er waren toen in
1930, zo'n tien of twaalf handelaren.
Nu heb ik geen concurrentie
meer
Jo Bayings vertelt dat als hij door
het Bredase centrum rijdt en d
bezoeker een hoogst bijzondere
sightseeing te geven van de Bra
bantse stad: het tonen namelijk
van al het onroerend goed dat hij
sinds zijn 22ste Jaar heeft aange
kocht. „Mijn eerste hotel. Suisse op
het Kerkplein, kocht ik in 1946. Ik
Het eerste hotel, Suisse op het Kerkplein.
heb er weken over lopen nadenken
of ik het wel mocht wagen. Maar
mijn tiende zaak kocht ik al ge
woon ergens aan een cafétafel on
der een glaasje wijn door
Jo Bayings wijst op hotel De Kroon,
het enige etablissement dat hij ir
eigen exploitatie heeft. .Alles is
verder verpacht." zegt hij, „u
vraagt hoe kom Je nou aan al die
panden. Kijk, op een zeker moment
moet je met Je verdiende geld wat
gaan doen. Je kunt het niet in een
oude kous stoppen. Dus als Je drank
leverancier bent. is het logisch dat
Je Je geld in de horeca stopt, die
daarna weer Je eigen klant is. Na
1946 is dat met een sneltreinvaart
gaan lopen. Eigen slijterijen hebben
in de stad is ook wel voordelig. Ik
heb er tien, maar ik bedien er wel
zo'n stuk of veertig".
Het is een kwestie van werken
in kapitale letters. Bayings: „Mijn
zoon Frans, die dertig jaar is, is nu
medefirmant en sinds zijn komst in
de firma heb ik wat rust gekregen.
Ik kom nu nog maar een paar uur
per dag naar Breda om te kijken of
de zaken goed marcheren. Maar
daarvoorHet persoonlijk contact
is. geloof ik, altijd mijn sterke kant
geweest. Ik zat deze zomer zeven
weken in Amerika en Canada. In
die tijd beleefde een klant van me
zijn vijftigjarig Jubileum. Maar toen
hij hoorde dat ik daarginds zat,
heeft hij het feest uitgesteld. Tot 3
september. In die tijd hoor ik ei
genlijk op vakantie te zijn,, maar
omwille van die klant heb ik op
mijn beurt die vakantie maar weer
uitgesteld. Die persoonlijke band
he
Jo Bayings. die een fraaie bungalow
bezit in het Belgische dorp Meer,
drie kilometer over de grens, brengt
zijn vakanties de maanden mei
en september) door in zijn buiten
in Le Lavandou aan de Middellandse
Zee „Ja, dat is een luxe, die ik me
op den duur gegund heb. Het staat
wel tien maanden per Jaar leeg,
maar het is mijn eigendom en ik
heb er voor gewerkt."
Op dat begrip „werken" komt de
Bredase horeca-koning steeds terug,
„In Amerika," zegt hij geëmotio
neerd, „zeiden ze tegen me: we
moeten met z'n allen maar naar Ne
derland gaan, want daar hoef Je
niet te werken en Je krijgt van de
overheid toch voldoende geld om
lekker te leven...."
„Die roem is ons vooruitgesneld".
„Als Je het tenminste roem mag
noemen...."
„In Spanje liggen zogenaamde kun
stenaars lekker bruin te bakken
omdat een bepaald baantje ze niet
aanstaat. Op Jouw kosten".
Opmerkingen die reactionair aan
doen.
„Kan best," zegt Jo Bayings, „maar
laten we wel wezen: de zogenaamde
welvaart in dit land loopt toch on
derhand de spuigaten uit?Ik zie dat
het niet lang meer duurt of er
komt een tijd. dat de mensen kreu
nen „Hadden we het maar weer
net zo goed als vroeger Die kant
gaan we op: er is straks geen cent
meer over voor onze buitenpropor
tionele sociale voorzieningen.... Kom
maar naar Nederland, dan hoef Je
niet te werken...."
Bayings eigen kapitaal - geschatte
waarde van het onroerend bezit
neer dan zeven miljoen, daarnaast
een bier- en gedistilleerdomzet van
naar raming, dit Jaar, twaalf mil
joen acht hij echter veilig. "Het
is zeker belegd", zegt hij nog steeds
toerend door Breda's centrum,
„daar kan niks mee gebeuren. Of
de hele economie moet in elkaar
donderen...."
„Ze verwijten me wel eens dat lk
een keiharde zakenman ben, maar
dat is onzin. Als ik een keiharde
zakenman zou zijn, zou lk dit hele
bezit hier verkopen en met het geld
lekker naar het buitenland gaan.
Maar natuurlijk doe lk dat niet. Ik
heb dit alles hier met mijn eigen
handen opgebouwd en ik zou het
nooit willen missen. Ik ben er trots
op, Ja. Mag ik alsjeblieft".
Eerder, op het opslagterrein van
zijn concurrent ie vrije Delta-bedrijf
van waaruit iedereen in Breda en
omstreken gelaafd wordt, wijst hij
op de lange vrachtwagencombinaties
die fusten en kratten aanvoeren en
vrijwel terstond worden overgeladen
in zijn eigen vrachtauto's.
En hij zegt: „Als Je met niks be
gonnen bentJa, met niks: ik sloot
als Jong ventje een lening bij een
bank van tweeduizend gul den .Ik in
vesteerde het in een zaak, die heel
kort daarna failliet ging, Toen was
ik van die twee mille achttienhon
derd gulden kwijt en kon ik uithui
len en opnieuw beginnen. Maar
kijk nou es om Je heen: het is hier
afgestampt. Dat maakt Je trots. Ik
heb hier een afdeling voor de fus
ten bier. Die wordt op een en de
zelfde dag volgestopt en uitge
ruimd."
Bayings, filosofisch: „Ze vragen wel
eens of ik mijn leven opnieuw zou
willen doen. Een dan antwoord ik:
„Ik zou het best allemaal over wil
len doen. Maar dan alleen als ik
een zoontje van m"n eigen was
Van werken weten, weetjewei.
onze Nederlandse top-regisseurs verdwijnen meer
juit de Nederlandse tv-studio's. Dimitri Frenkel
li Rooyens en Rob Touber zien het hier niet meer
Geen faciliteiten en geen geld is er hier zeggen
imig.
ind Duitsland trekt ze meer. Aantrekkelijk werk,
apparatuur en een goede beloning lokt hen weg
studio's. In deze kolommen vertellen ze over hun
aruit blijkt dat de klussen die zij in Nederland op-
ook niet mogen worden onderschat.
tfrlands meest getalen-
egisseurs Bob Rooyens
werkterrein in de loop
grotendeels naar Duits-
J- Het waarom?
ld zijn de studiofacill-
,beter dan hier. Boven-
ze er een uitgebreid
tenminste nog mee te
maanden werken in
hij weer terug in
od. Rooyens: „Ik wil nu
to Nederland gaan wer-
Bfc wat beter verdelen
wat minder werk aan-
ben nu bezig bij de
Programma's te maken
Pocratie. in een speelse
november is de eerste
tzien".
getrouwd is met de
Habraken. heeft in de
laren goed geboerd in
Twee Jaar geleden won
hij met zijn Dusty Springfield
Show, die hij voor een van de
Duitse netten maakte de gouden
roos van Montreux.
Wat zijn momenteel zijn bezigheden
in Duitsland?
„Ik maak een aantal tv-specials. Ik
speel met een bepaald idee maar
dat is nog zo vaag, hangt helemaal
af van de mensen die ik ervoor kan
krijgen. Bovendien werk ik aan het
programma dat de Eurovisie de
BBC aanbiedt ter gelegenheid van
haar 50-jarig bestaan. Het wordt
een programma met interviews met
een aantal mensen zoals prins
Bernhard en koning Olaf. Er is ook
een muzikale finale aan verbonden
waar zes Europese artiesten aan
meedoen. Wie zijn dat? Dat kan ik
nog niet zeggen. Zou het verras
singseffect weg zijn. Het program
ma wordt pas in november uitge
zonden".
Rob Touber werkt zich "kapot"
zoals hij het zelf zegt. Tussen de
bedrijven door bereikten wij hem
even in Amsterdam.
Over zijn werk: „In Duitsland ben
ik gecontracteerd voor zes shows,
het zijn satyrische dingen over
Amerika. Het is waarschijnlijk dat
de VARA-tv deze shows hier ook
zal uitzenden. Ik ga nu
naar Rio voor besprekingen over
het scenario want ik ben bezig aan
een co-produktie, van de Jazz-zan-
geres Elis Regina. De show wordt
gedeeltelijk opgenomen in Rio en
gedeeltelijk in Baden Baden".
Werk in Nederland: „Ik ga begin
nen aan zeven reportages over het
Nederlands cabaret vanuit het Mui-
derslot. De produktie heeft Wim
lbo. Dan krijg ik bij de VARA vier
shows getiteld" Is getekend: Rob
Touber", Geweldig hè m'n naam in
de titel. Ik krijg er een kleur van.
In die shows mag ik doen wat ik
wil. Als artiesten treden er in op
Samantha Jones, Adèle Bloemen-
daal, Jenny Arean en Leen Jonge-
waard. Bij de Tros ga ik twee
shows maken die heten „Sterf",
hoofdfiguur is Grefcha Keiler en het
showwereldje om haar heen".
Hoe vindt hij het werken in Duits
land: „Ik heb het getroffen, fijne
tekstschrijvers en dat is voor mij
erg belangrijk. Je krijgt daar de heel behoorlijk tv maken, in verge- Boh Rooyens
tijd voor Je werk. Dat is het nadeel lijking met andere landen. Ik vind
hier. De helft moet Je afraffelen, het verrukkelijk om hier weer flink teamgenoten Wim de Bie en Kees
Komt allemaal door de studionood. aan de slag te gaan". van Kooten, heeft zich enige dagen
Toch vind ik dat ze in Nederland Dimitri Frenkel Frank, zonder zijn in Duitsland genesteld om daar zijn
tweede Duitse tv-programma te
maken.
Vanuit de Bavaria-studio's in Mün-
chen meldt hij„Dit tweede pro
gramma is weer gebaseerd op oude
Hadimassa sketches, weer met Duit
se acteurs". Het eerste programma
is de Duitse kijkers niet in het ver
keerde keelgat geschoten, vandaar
dat Dimitri mocht terugkomen.
„Unter anderen Ehebruch" is de ti
tel van het programma, dat hy zo-
Juist heeft opgenomen. De sfeer van
Hadimassa in het Duits geeft dat
geen problemen? Dimitri: ..Dat
denk Je dan hè. dat dat niet kan.
Het is vooral een kwestie van vind
Je een Duitse Ton van Duinhoven.
Nou dat is best te doen. Er zijn een
stel briljante acteurs bij".
Ga Je nu nog meer doen in Duits
land?
„Jazeker, maar daarover zijn de
plannen nog niet rond".
Weer in de sfeer van Hadimassa?
„Zou kunnen. Je weet het nooit. De
kijkcijfers zouden daartoe aanlei
ding kunnen geven".
Is het er prettig werken?
„Ja dit is compleet filmwerk hier
bij Bavaria. Niks geen gedoe met
electronlsche camera's, maar gewoon
film, met een complete filmploeg.
Erg goed is dat hier".
