MIDDELINK; 'ML1N
BESLISSING WAS JUIST'
Zwemploeg
teveel
zenuwen
KLASSE VANHALVE-FINALES
„Spoorboekje
van de tijdrit
L.F.C. - LUGDUNUM
WOEJTSDAG 30 AUGUSTUS 1978
MÜNCHEN Het „spoorboekje" van de eerste zes in de tijdrit
over 100 km is ten opzichte van eikaar: eindtijd - 25 kin - 50 km -
75 km:
1. Rusland'
2.11.17,8
30.20
(4)
1.05.21
(2)
1.35.48
(1
2. Polen
2.11.47,5
29.56
(2)
1.05.06
(1)
1.35.52
(2
3. Nederland
2.12.27,1
29.50
(1)
1.05.32
(3)
1.36.52
(3/4)
4. België
2.12.36,7
30.24
(5)
1.05.53
(4)
1.36.52
(3/4)
5. Noorwegen
2.13.20.7
30.15
(3)
1.06.07
(6)
1.37.10
(5
6. Zweden
2.13.36,9
30.25
(6)
1.06.02
(5)
1.37.21
(6
Deze plak
met zoveel
van
Team heeft 'oppepper' nodig
MÜN^N Laat in de avond was nog altijd het begrip, dat
Joop ^'delink had trachten te zaaien, niteit doorgedrongen tot
de couirs> die het brons nauwelijks konden koesteren. "Deze
plak"ad de bondscoach hen voorgehouden, „is voor mij net
zovee'aard als het goud van de vorige Spelen. Jullie hebben
een -/tastische prestatie geleverd". Maar de kleine Hennie
Kuif »Wel fijn, ja, zo'n medaille. Maar als je bedenkt dat
er had kunnen zijn".
ped(ien Hertog over die ramp-
zajfriIometer, 3000 meter vóór het
„l^unt" van de ploegenrace te-
klok: "We reden voluit. We
g/en op het, punt de Noren te
jören. Kun je nagaan, die werden
ie Sn het eindklassement. Toen
'oor
red Racké
kreeg Aad van der Hoek pech. Knap,
een spaak in z'n achterwiel eruit.
Daar kun je niet mee verder. On
willekeurig verslapten we even. Wat
moet je doen?
Je denkt: we kunnen toch niet
vijftig kilometer met maar drie
man verder gaan? Je wacht even
af, en voordat Middelink van die
commissaris, die ook in de auto zat,
zo dichtbij ons kon komen, dat hij
kon zeggen dat we hard moesten
doorgaan, ja, toen was er al een
hoop tempo uit".
Wat niet alleen inhoudt, dat de Ne
derlandse tijdritformatie, schitte
rend op dreef in de eerste helft van
de race, mét Aad van der Hoek
wellicht nog veel meer mogelijkhe
den zou hebben gehad, maar dat
ook de drie, die overbleven, nog
verder hadden kunnen reiken dan
brons. Als die aarzeledne kilometer
en maar niet was geweest. Dan zou
dat trio, dat vooral in de laatste
twintig kilometer alles en iedereen
verbaasde met zijn formidabele
rush, zich hebben kunnen opwerken
tot zilver: 40 seconden immers
scheidden slechts de tweede en de
derde plaats.
Fedor den Hertog: „We hebben
ontzettend zitten sleuren, in het
laatste kwart van de wedstrijd. Ik
heb er, geloof ik, een rugblessure
van overgehouden, van dat force
ren". Ter illustratie: „Na 75 kilome
ter, toen Rusland leidde en Polen
op vier seconden volgde, lagen Ne
derland en België gelijk in derde
positie. Een Belgische ploeg, die
toch drie man telde van het team,
dat vorig jaar de wereldtitel greep,
en dat ook nu optimaal voorbereid
in vele trainingsweekends, kansrijk
aan de start kwam. Sterker nog: de
jagende Belgen hadden tussen de
50ste en de 75ste kilometer maar
één seconde kunnen terugwinnen op
de Oranje-ploeg, die toen nog maar
met drie man streed. Kees Priem:
we zijn erg verbeten doorge
gaan, nadat Aad had afgehaakt".
Maar Hennie Kuiper: „En toch
spreekt dan de onzekerheid mee.
Want je rijdt wel hard, maar je
denkt tóch: straks in het laatste
kwart hebben we de vierde man
hard nodig. Je gaat zelfvertrouwen
Daarentegen sloot ook Enith Brigl-
aan in de zich uitbreidende rij
lelijke tegenvallers. Zij sloop
geslagen weg als achtste, met een
mislukte tijd van 60,1. Ze was daar
liet zoveelste geval, dat bóven
haar niveau doolde. Coach Nico van
Dam: „Nee, het gaat hier duidelijk
niet naar wens. Maar ik ben er nog
niet goed uit, waar het aan schort".
Morgens waren Alie te Riet (200
school) en Peter Prijdekker (200
vrij) te langzaam op toeren geko-
's Avonds had Enith Brigitha
de opdracht onmiddellijk op de
hoogste speed los te branden. Van
Dam: „Ga mee, hadden we haar
ingeprent. Versaag niet en poog bij
te blijven". Tot 75 van'de 100 meter
veroorzaakte zij deining onder de
Nederlanders door „gehoorzaam" als
tweede het geweld te trotseren.
Maar toen knapte het ritme.
Van Dan kwam er niet uit in zijn
gissingen over die collaps. „Ze
maakte het niet af. Toch heeft zij
snelheid, techniek en uithoudings
vermogen. Tot en met trainingstij
den klopte het allemaal. Tijdens
het inzwemmen draaide Enith re
laxed en speels 28 seconden over
vijftig meter. Als ze erg hard
afgaat, doet ze dat in 27,2. Neem
Prij dekker. Bij het inzwemmen
klokten we een 100 meter van hem
56,5. In de wedstrijd maakte hij
waar blijf je dan? Je levert ze
in blakende vorm. Ze nemen
vrolijk afscheid".
Voetbal Ronny Kalderon,
de 20-jarige Israëliër, die enkele
Jaren geleden bij Ajax onder con
tract heeft gestaan, is weer terug
in Nederland. Gisteravond speelde
hij met Feyenoord mee in de
oefenwedstrijd tegen zaterdag
amateur-kampioen Zwart Wit '28.
Feyenoord won de wedstrijd met
6—1.
Wind
Juist dat „derde part" van de race
inspireerde echter Joop Middelink
tot de opwaardering van brons naar
Roodenburg: 5-1
winst op
Alphens elftal
ALPHEN AAN DEN RIJN -
Roodenburg heeft gisteravond in de
oefenwedstrijd tegen een Alphens
elftal bijzonder weinig moeite ge
had. De Leidenaars wonnen met 1—
5. Alle doelpunten werden na de
rust gescoord. Er waren 400 toe
schouwers naar het (verlichte)
ARC-veld gekomen, niet zo erg
veel, maar dat vindt mogelijk zijn
oorzaak in het wat vroege aan-
vangsuur (ARC speelt zijn avond
wedstrijden om acht uur), ditmaal
op verzoek van Roodenburg om
ven uur). Dat was in het nadeel
van het comité van de Nederlandse
Nierstichting afdeling Alphen
den Rijn, voor wie de recette
bestemd. De opbrengst bedroeg
f625.30. De eerste helft was weinig
opwindend. Roodenburg had wel
het beste van het spel, maar kon
nauwelijks tot gevaarlijke acties ko
men. "Alphen" (overigens zonder
spelers van Alphen zelf) kon dat he
lemaal niet. De tweede helft was
veel aantrekkelijker. Al binnen drie
minuten kwam Roodenburg op 02
(doelpunten van Sam den Os en
Hans Hannaart). Het werd eerst
door Hans Hannaart nog 0—3, voor
dat "Alphen" kon scoren. Henk Los
van Zwammerdam kopte raak: 1—
3. Weer Hannaart zorgde voor 1—
4 en vlak voor tijd was het Stan
van der Meel, die de eindstand op
1—5
DE VOS MAG
NIET MET
AJAX MEE...
AMSTERDAM Het
Tijd heft 'n tegen reisbureau Mon
dial N7 aangespannen kort geding
verlorei. Het bureau had namens het
Ajax-bistuur als opdrachtgever ge-
weigerl sportverslaggever Maarten
de Vos te boeken voor een charter-
vluchtnaar Buenos Aires. Het betrof
het vlegtuig waarmee spelers en
bestuu' van Ajax, een aantal journa
listen ai supporters zich naar de Ar-
gentijise hoofdstad zullen laten ver-
m voor de eerste wedstrijd om
de officieuze wereldbeker tegen de
Zuidamerkaanse kampioen Inde-
pendiente.De Tijd had van het reis
bureau geiist de verslaggever mee te
en op deze speciale vlucht op
straffe var een dwangsom van 10.000
gulden bij weigering.
n conlict bestond tussen de
sportverslagever en het Ajax-be-
stuur. Oner meer is de toegang
tot de besuurskamer van Ajax De
Vos rees geuime tijd ontzegd.
De presient van de Amsterdam
se rechtbaic, mr. U. W. H. Sthee-
man, wees In zijn dinsdag gegeven
vonnis ondr meer op het overleg,
tussen het ijax-bestuur en De Tijd
naar aanlehng van de weigering
door Mondil Maarten de Vos mee
te nemen, barbij De Tijd nog heeft
getracht ht AJax-bestuur te bewe
gen over d bezwaren tegen het mee
reizen vai de verslaggever heen te
stappen, 'e president stelde dat
niet valt i te zien waarom het dag
blad, nu lie poging niet met succes
werd betoond, rechtens van Mon
dial zou:unnen verlangen dat deze,
de bezvren van het Ajax-bestuur
negerer, de verslaggever een plaats
in het liegtuig zal geven. De Tijd
werd voordeeld in de kosten van 't
gedingiOO gulden.
Het eerste brons is binnen: v.l
Kuiper
goud: „Het ging daar tegen de
wind in. En juist dan heb je die
vierde man zo nodig. De drie, die
overbleven, kon ik de finale wel
toevertrouwen. Met de wind mee
kunnen mannen als Den Hertog en
Priem hard/ genoeg doorgaan. Maar
met drieën tegen de wind en dan
op de Russen maar een halve mi
nuut verliezen, dat is fantastisch.
Nederland keerde, kort na de pech
van Van der Hoek, bij vijftig kilo
meter slechts 26 seconden achter de
toen nog leidende Polen, en maar
elf seconden achter de Russen. Een
derde positie die met maar iets gro
ter tijdsverschil 25 kilometer verder
met de Belgen gedeeld moest wor
den. De Belgen, die niet verder dan
langszij konden komen. Wat dan
meteen de vraag opwerpt, wat nu
vervelender is: rijden met een com
plete ploeg, waarin minstens één
renner het tempo van tijd tot tijd
verstoort omdat hij niet helemaal
meer kan meekomen, óf koersen
met drie man. waarvan de krachten
op volkomen gelijke hoogte liggen?
Afspraak
„Juist vanwege de kwestie, is het zo
moeilijk om een afspraak te maken
van tevoren, wat er zal gebeuren
als iemand pech krijgt", verklaarde
Middelink. Wat ook weer inhaakt
op de vraag, die velen vóór in de
n:r. Kees Priem, Fedor den Hertog, Aad van den Hoek en Hennie
mond zou liggen: kon er niet even
op Van der Hoek worden gewacht?
Zijn de dertig seconden, die met
herstel van het defect zijn gemoeid,
door een complete ploeg niet weg te
werken?
Middelink, beslist: „In dit geval
niet. Je moet zo'n kwestie per cou
reur bekijken. Toen Aad die pech
kreeg, zat hij er een beetje door.
Hij zou het wellicht verderop nog
veel moeilijker krijgen. En dan is
drie man beter dan drie-en-een-
halve. Die kan het ritme dan alleen
maar verstoren. Ik besloot om de
anderen niet te laten wachten, en
ik zal tot in lengten van dagen
blijven geloven, dat die beslissing
juist was". Waarbij Aad van der
Hoek in zijn lezing de middenweg
bewandeldde: „Ik reed op dat mo
ment niet zó fantastisch, maar wie
weet kom je er door. Dat gebeurt
heel vaak in een koers". En verder
was iedereen er op de autobaan
tussen München en Lindau wel van
overtuigd, dat Middelink uiteraard
gewacht zou hebben, als de pech
een coureur als Fedor den Hertog
zou hebben getroffen.
Niemand wilde dan ook echt de be
slissing van Middelink aanvechten,
temeer omdat de waarheid natuur
lijk niet meer is te achterhalen. De
drie gingen immers wellicht nóg
verbetener door, omdat hen, omdat
Nederland dat voor goud stond ge
noteerd, dit moest overkomen? De
beloning lag er tenslotte in de vorm
van brons. Achter de niet fraai
maar wél zeer gedisiplineerd en zéér
regelmatig (bij de drie „meetpun
ten" onderweg respectievelijk vierde,
tweede en eerste) rijdende Russen
Choukov (25), Yardi (24), Komna-
tov (22) en dé ervaren winnaar van
de Marokkaanse ronde '72 Valeri
Likhachef (25), die hun wereldtitel
in deze specialiteit „bevestigden".
Likhachef, die er toen, in Leicester
in 1970, ook al bij was, zei overi
gens na afloop bewonderend: „Die
Nederlanders moeten fantastisch
hebben gereden". En dat vonden
ook de Polen, die dankzij hun ve
dette Ryszard Szurkowski onderweg
ook steeds bij de eersten waren.
Eerst zes seconden achter Neder
land, daarna in de buurt van een
halve minuut er vóór. En daardoor
kan men zich toch wel weer voor
stellen, dat drie Oranjerijders niet
zo héél erg blij waren met brons, al
zou dat dan als goud moeten glim-
Ik geloof, dat Middelinks beslissing
om niet op Van der Hoek te wach
ten, juist is geweest. En dat alleen
maar valt te betreuren, dat die
pech er was. En dat die drie voor
treffelijke coureurs nét die paar
minuten onzekerheid hebben ge
kend, die hen van een ongekend
succes hebben afgehouden.
MÜNCHEN Enith Brigitha zou in ontspannen doen ze er
waarschijnlijk het eretrapje hebben beklommen. Dat was de
verdrietige conclusie na een sprintfinale, die, op de 58,6 van
Sandra Neilson na, niet bol stond van moorddadige tijden. Al
maanden gold het als bedoeling, dat de Nederlandse in Mün
chen naar 59.0 moest doorstoten. Shirley Babasihoff en Shane
Gold wisselden gisteravond 59.02 en 59.06 in voor zilver en
brons.
Door
Lex Muller
Maar in de fel verlichte hal, met
het geroezemoes op de volgestouwde
tribunus, schrompelen vervolgens de
Nederlanders een voor èen ineen tot
trillende dwergen. Van Dam: „Er is
een Amerikaans jongetje in de club
bij ons. Die heeft geen talent. Maar
hij is harder dan wie ook. De Ame
rikanen hebben gewoon veel meer
Kwaliteit
Op de Spelen bulken ze daardoor
twee dagen al van de medailles.
Coach Peter Daland: „Er is kritiek
geuit op onze selectie-methode.
Maar ik kan het ieder land aanbe
velen. Ze raken er door vertrouwd
hun zenuwen te bedwingen. Natuur
lijk hebben wij ook missers. Maar
is voldoende kwaliteit om plotse
linge hiaten op te vullen".
Op de 100 meter vrije slag verzaak
te Jennifer Kemp in de halve fina
le. Sandra Neilson schoof direct op
met Shirley Babashoff op te
tornen tegen favoriete Shane Gould.
Het 16-jarige meisje, dat versuft
geluk een record in huilen ves
tigde, stond tot voor de race van de
waarheid op 59,3. Toch pikte Da
land haar (derde Amerikaanse in
de Olympic-trials) eruit als wapen
tegen de strooptocht van Shane
Gould. „Hij heeft me almaar voor
gehouden, dat Shane ook maar een
meisje is, zoals wij, met twee armen
benen. Ze heeft niks bovenna
tuurlijks. Ik moest ook in geen ge
val op haar letten".
Sandra Neilson zes Jaar op de
fiets, vorig jaar eerste op de Pan
American Games in 60,4 dit seizoen
doorgebroken had de meevaller
dat Shane Gould ietsje te laat weg
sprong op het commando. Maar op
eigen kracht demarreerde ze van
meet af aan onnavolgbaar en durf
de tot over de pijngrens door te
zetten. Op ééntiende seconde stopte
ze vóór het wereldrecord van Shane
Gould: 58,6, hoewel ze pas twee we
ken terug voor het eerst de minuut
passeerde.
Tranen
Shane Gould barstte ongeremd in
tranen uit over het brons, waarmee
de twee stalen Amerikaantjes haar
opscheepten. Later huichelde ze:
„Natuurlijk doet mij dit pijn. Maar
ik ben er niet van onder de in
druk". Peter Daland: „We hebben
het voorspeld. Shane zal hier enkele
teleurstellingen moeten verwerken.
Ze wil té veel. Maandag heeft ze
vier races gezwommen. Daarom was
ze vanavond niet opgewassen tegen
onze twee uitgeruste sprintsters".
De Australische trainer Don Talbot
filisofeerde weinig bedrukt over de
„devaluatie" van Gould. „Shane was
niet explosief genoeg. Ik wijt dat
aan het goud op de wisselslag. Ze
was er overgelukkig mee. Misschien
heeft het haar scherpte enigszins
verslapt. Maar let op: dit prikkelt
haar voor de 400 meter".
Dat kan direct vanavond worden
gecheckt. Zoals heden ook doorslag
gevend is als dag des oordeels over
het Nederlandse zwemmen. Van
Dam: „De ploeg zou een oppepper
geweldig kunnen gebruiken". Wan
prestaties op de 400 meter vrije slag
en de 40 x 100 vrij estafette zullen
derhalve fnuikend zijn voor het al
danig geschonden moreel. Wat de
druk op Hansje Bunschoten, Anke
Rijnders, Enith Brigitha en Josien
Elzerman maximaal verzwaart.
ADVERTENTIE
Zondag 14.30 uur
Leden en donateurs van LFC hebben
alleen recht op toegang op vertoon
van het verenigingsdiploma.
Voetbal Egbert ter Mors
stopt met voetballen. De 31-Jarlge
middenvelder, die in zijn loopbaan
achtereenvolgens uitkwam voor
Enschedese Boys, FC Twente, Go
Ahead Eagles, Rot Weiss Essen
(W. Did.), de Graafschap en PEC/
Zwolle (dit seizoen) heeft besloten
het advies van dokter Strikwerda
op te volgen om zijn carriere te
beeindigen.
De arts constateerde bij Ter
Mors slijtage aan een heup.
ADVERTENTIE
Harry Vriend
Het wordt meer en meer duide
lijk dat Nederland in München
deelneemt als ex-zwemnatie.
Niet dat het een doodramp is
dat onze meisjes en jongens tot
de klasse van de halve-finalers
zijn afgezakt (want wedstrijd
sport is 99 procent verliezen en
1 procent winnen, zoals Edison
al wist)maar het ontneemt na
tuurlijk wel wat fleur aan de
verslaggeving van de Nederland
se journalisten, die nu al het ge
voel beginnen te krijgen dat zij
van alle Nederlanders in Mün
chen het langst in de strijd zul
len ffiijven.
Ook met het waterpolo is
het zoals bekend misgegaan. De
waterpoloërs begonnen met gun
stig te loten: in een poule (van
ellende) met Hongarije en West-
Duitsland, dat betekende een
vrij zekere 2de plaats, achter
Hogarije maar vóór de Duit
sers. Daarna zetten we onze ze
getocht voort, door slechts met
3-0 van Hongarije te verliezen,
met als aantekening dat 3-1
zelfs een juistere uitslag was
geweest.
Bovendien bewees Evert Kroon
in het doel dat hij inderdaad
de beste keeper ter wereld is, al
thans van de natte keepers,
want „hij stopte alles", zoals we
niet moe werden elkaar te ver
tellen, totdat een nuchtere Jour
nalist opmerkte: „behalve die
drie dan".
Ja, dat was even Jammer
maar met 3-0 verliezen van
Hongarije is ook een vorm van
winnen, maakten we elkaar
diets, totdat de Westduitsers de
volgende dag m. 3-3 tegen Hon
garije gelijk speelden. Zo zo,
dachten we, met 3-3 gelijk spe
len Hongarije, dat is geen vorm
van winnen meer, dat is een
vorm van zegevieren. Nederland
moest nu wel winnen van West
Duitsland om de finalepoule te
bereiken, maar zie: Vrouwe
Fortuna Vlaardingen was waar
lijk niet met Harry Vriend en
zijn jongens, zij speelden uit
eindelijk met 4-4 gelijk en
nuchter beschouwd was dat een
verdienstelijk resultaat: gelijk
spelen tegen de gelijkspelers te
gen Hongarije, maar het bete
kende wel dat onze waterpoloërs
zijn uitgeschakeld, tenzij er een
wonder gebeurt, bijvoorbeeld:
WestDuitsland Argenti
nië, West-Duitsland verdrinkt
Nu heb ik geen verstand van
waterpolo, maar als ik het wel
had, schafte ik het af. „Wat
maakt waterpolo leuk voor een
waterpoloër?", heb Ik aan Harry
Vriend gevraagd. Een voor de
hand liggende vraag, want hij
werd na de uitschakeling verze
kerd, dat dit een verschrikkelij
ke klap was voor die Jongens:
„Vier jaar van opofferingen
naar de knoppen, denk Je eens
in".
Harry Vriend wist het eigen
lijk ook niet. Hij wist alleen
maar dat hij zelf graag water-
polode en dat het aantal water
poloërs nog steeds toeneemt, in
Nederland en andere landen,
zodat het toch blijkbaar zijn
aantrekkelijke kanten heeft.
Vriend: „Je komt in een be
paald kringetje terecht en
daar kom je moeilijk meer uit.
Ik woonde bijvoorbeeld vlak bij
het zwembad. En hoe gaat het
dan?".
Tja, dan gaat het net als met
Cruijff, die tegenover het AJax-
stadion woonde
