Ruska wil
tweemaal
goud in
München
GOEDE PRESTATIE
KAN WORSTEL-
SPORT STIMULEREN
Opmars van Louk Sanders
ook zege op Niek Fleury
Dein kunnen ze me niet langer links laten liggen9
jjO 18 AUGUSTUS 1972
üen op de judomat is er voor Wim Ruska (rechts) tegenwoordig niet meer hij.
STERDAM Tweemaal goud. Dat is de taak die Wim
i, tweemaal wereldkampioen zwaargewicht judo, zich
gesteld. Twee gouden medailles in München. Dat bete
dat Wim Ruska zijn krachttoer van de Europese kam-
schappen in Voorburg, afgelopen voorjaar wil herhalen,
ame in het toernooi van de zwaargewichten en bij alle
jrieën.
nee wil hij in een (zeg
klappen de prestaties van
Geesink overtreffen. De
Se judo-reus behaalde im-
behalve twee wereldtitels
één Olympische gouden plak.
t zit meer achter. Ondanks
tee wereldtitels heeft Wim
het maatschappelijke of
aar sportief aanzien ge-
d Geesink.
then", zegt Wim Ruska.
mijn laatste kans. Win ik
in zullen ze me toch niet
links laten liggen? Geen
du Ja, ik ben in mijn leven
laak gevallen en weer opge-
ian knok ik door tot ze me
r bedoelt Wi m Ruska in de
plaats de BUDO Bond Ne-
i Willem Ruska is verbitterd,
ia zijn terugkeer uit Japan
fe de BUDO Bond hem de
teleurstelling in zijn maat-
jijke carrière. Hijzelf hier-
,Wim Luiten, de directeur
van BUDO Bond, gaf mij
igging dat ik de trainer-
an de Nederlandse judoploeg
rden direct na de Olympi
an in München.
de Europese kampioen -
in Voorburg ging de heer
log verder en heeft toen te-
paar Journalisten verteld,
Kker trainercoach zou wor-
opvolger van Anton Gee-
vertelt Jaap Methorst:
kranten kunnen wel zoveel
maar eerst moet jouw
tag nog worden goedgekeurd
hoofdbestuur. Je begrijpt
el dat ik een klap in mijn
kreeg. Weg alle zekerheid
toekomst. Weg brood voor
Bin. Want mijn aanstelling
iou ineens weer af van het
van een klein groepje men-
van judo nou niet zo gek
stand hebben. Dus blijft er
niet zo gek veel meer over
het aanzien van deze he-
uit het vuur te slepen. En
vachten wat ze doen als
kt".
chologisch foefje van Jaap
straks een tot het
eprikkelde Ruska op het ta-
de judomat te krijgen?
er wel op. Want Willem
getergd en wat tenmin-
tlangrijk is nog nooit zo
oorbereid. De hoogblonde
immer met het figuur van
'•builder blaakt van zelfver-
Hij weet dan ook als geen
'at hem in München te
staat. Hij kent zijn groot-
krenten door en door en
se waard zijn.
it komt zo", zegt Wim, „al
len ik begin juli in Japan
stond de Japanse tv voor
Wij zitten zo wat te
mijn kansen in Mün-
ik zeg: ik weet niet eens
le ik kom. Zeggen die lui:
(makkelijk te regelen, want
weekeinde zijn de Japanse
schappen gewichtsklassen
kategorieën. De winnaars
München. Die kampioen-
werden gehouden op het
iikuoka, een knap eindje
tan Tokio vandaan. Plus
Kon ik niet betalen,
(ld had ik hier niet meege-
il niet erg, zeiden die tcle-
hn ga je mee op onze kos-
hg geregeld, want nu zat
rij toe te kijken hoe mijn
ige tegenstanders het in
"les deden. Die tegenstan-
dan: zwaargewicht Nishi-
>ij alle kategorieën Shino-
Irn makkie, want die heb ik
Mwigshafen bij de wereld-
:happen al afgehaald.
1 is toevallig ook nog een
md van me.
(er als ik in Japan ben om
en dan eet ik zeker drie-
de week bij hem thuis. Ge
ldige mensen en helemaal
Maar nooit zal de oude
heer Nishimura hebben geweten dat
ik ooit nog eens tegen zijn zoon tij
dens de Olympische Spelen zou ko
men te staan. Overigens wel een
sterke jongen die zoon van hem.
Hij is iets langer dan ik maar
weegt bijna evenveel, zo'n kilo of
115".
„Toen de Olympische ploeg bekend
was, begon meteen in het heüigdom
van het judo, de Kodokan Dojo in
Tokio de centrale training voor
München. En ik mocht meedoen.
Dat is dan dag-in-dag-uit hard
knokken geblazen. Dat wil zeggen
tijdens een Randori het schijn
gevecht. Opvallend was dat Shino-
makki ieder gevecht met me ver
meed. Maar met Nishimura heb ik
fijn gewerkt. Zo leer je eikaars
sterke rn zwakke punten. Zijn spe
cialiteiten zijn o-soto-makki en us-
hi-mata. Dat ligt me wel".
„Natuurlijk werd mijn optreden in
Kodokan druk gefilmd. En dan zag
je die gezichten maar steeds langer
warden. En dan hoorde je ze zeg
gen: nou vergeet het maar. Japanse
medailles in zwaargewicht en alle
kategorieën. Een 'klein kind die zich
daardoor laat bedonderen natuur
lijk. Ik moet het allemaal nog op
de mat waarmaken. Kijk, tijdens
een Randori kan je alles op tech
niek spelen. Bij een gevecht op
punten moet je ook nog routine,
conditie en snelheid hebben. Nou
heb ik het voordeel dat ik de snel
heid heb van een halfzwaargewicht.
Dus dat laatste zit wel goed".
Uitgeschoten
Ruska ziet zijn Japanse tegenstan
ders wel zitten. Ook de rest van de
wereld. ,3ehalve een uitgeschoten
Amerikaan, een Koreaan, krijg ik te
maken met Klaus Glahn, de West
duitser. Hij was er in Voorburg niet
bij, omdat hij zich helemaal wilde
voorbereiden op München. Heb ik
verslagen in Ludwigshafen vorig
jaar. Met de Rus Koesnjetsov heb
ik in Voorburg geen moeite gehad.
Hennig van de DDR is ook niet
zo'n groot probleem. De Fransman
Brondani heb ik al diverse keren
met een vol punt verslagen. Blijft
Rus Onashvilli, een oerster- vaste aanstelling als trainer-coach
ke iets grotere kerel, maar naar
mijn gevoel iets te statisch".
Zo te horen is vallen op de Judo
mat er voor Wim Ruska niet meer
bij. In de maatschappij is dat een
andere kwestie. „Vallen of opstaan"
is de titel van een boek dat een de
zer dagen is verschenen en waarin
de journalist Wim Koesen het le
vensverhaal van Wim Ruska heeft
opgetekend. Ook weer een poging
van Willem om los te komen van
de image die hij nog bij veel men
sen heeft: een krachtpatser uit de
Amsterdamse penose.
„Waarom", zo vraagt Willem zich
af in zijn flat in de Lou Jansen-
plein in het Amsterdamse Sloter-
meer, is het Anton Geesink, ten
slotte ook een doodgewone jongen
uit Utrecht, allemaal wel gelukt en
mij nooit. Ja, en als Je dan een ge
weldige vrouw Joke en twee schat
ten van kinderen hebt, een dochter
van zeven en een zoon van vijf,
dan ga je jezelf die vraag nog drin
gender stellen.
In oktober houdt mijn maandelijkse
toelage van de gemeente Amster
dam op. Voor mijn werk als sport
leraar bij de stichting „Ons Huis".
Jeugdclubwerk .En nog steeds geen
van de BUDO Bond.
Maar ik zal ze weten te vinden
straks op de tatami's van Mün
chen".
MÜNCHEN Ook een aantal Nederlandse topsoprters is al
in München aangekomen. Schutters Ben Pon (de ex-autocou-
reur loopt rechts) en Eric Swinkels verkennen het Olympisch
dorp.
Bert Kops (35) naar München
Bert Kops. de 35-jarige worste
laar uit Amsterdam, rekent er
vooral op dat een goede presta
tie bij de Olympische Spelen pro
pagandistische waarde zal heb
ben. want hij vindt het jamer
SCHEVENINGEN Voor wie het plaatsings-schema nog
hanteerde leek het dè verrassing van de toch al roerige dag:
voor wie beter wist, was de kwartfinale-winst van Louk San
ders op Niek Fleury (hij stond derde genoteerd) alleen maar
de bevestiging van een al zeer sterk vermoeden. Sanders is het
dan eindelijk aan het 'maken' op de nationale tenniskampi
oenschappen, Sanders is dan eindelijk aan het tonen dat hij een
'completer' tennisser is dan héél veel vaderlandse spelers.
Dat mag dan niet zo moeilijk lij- even uitstellen door een overigens
ken (het nationale peil ligt niet zo terecht protest. Bij 41 (voor
bijster hoog), maar toch vorderde Laudin) in de derde set vroeg Hajer
de Oegstgeestenaar in de traditio- de wedstrijdleiding de partij te sta-
nele Schèveningse METS-strijd ken wegens de regen, op zijn ver-
nooit verder dan de tweede ronde, zoek werd echter niet ingegaan. Ook
Ondanks zijn talent. Maar nu dan is j niet toen Hajer erop wees dat Hem-
Sanders dankzij zijn 64. 75, 64 mes en Thung wel een droge plek
in de vreemd tollende wind naar de mochten opzoeken na de tweede set.
halve finale gedarteld en de moge- i Hij kreeg te horen dat Hemmes en
lijkheid is reëel dat ook daarin zijn Thung aan hun reglementaire rust
„nationale"-opmars nog niet zal ein- j die anders pas na de derde set
digen. Zeker niet als de wens van i valt toe waren en of hü maar door
Sanders in vervulling gaat, waar-
Door
Paul de Tombe
naar het na de „onvoltooide" sensa
tionele vierde tennisdag toch wel
heel sterk uitziet. Vlak na zijn
triomf op Niek Fleury (kampioen
van 1969), ventileerde de 22-jarige
student economie zijn stille hoop:
„Voor mij mag Thung van Hemmes
winnen," zei Sanders toen, „van
Thung heb ik „buiten" nog nooit
verloren".
Het bleek een welhaast profetische
wens, want juist (beroeps) marine
officier Thung lijkt op weg naar
de verwezenlijking van dè echte
sensatie van vier dagen „nationale".
Alleen Pluvius en hij alleen
kon een vernederende aftocht van
titelverdediger Fred Hemmes in eer
ste instantie nog voorkomen. Toen de
hemelsluizen wijd opengingen en de
toeschouwers èn veel later
ook de spelers wegvluchtten voor gie
rende regenvlagen, toen keek Hem
mes tegen een bepaald beschamen
de achterstand aan: Thung leidde
op dat moment met 63, 62. On
getwijfeld een pijnlijke ervaring
voor Hemmes, die traditioneel in
Scheveningen naar zijn top wil rei
ken, maar die juist daar voorlopig
gered moest worden door de
omstandigheden.
De regen redde hem trouwens
niet alleen. Ook Jan Hajer, de ten-
nisleraar die gekomen is om zich
weer ,4n de kijker" te spelen,
heeft tenminste nog één dag publi
citeit te danken aan het weer.
Hajer kon het stopteken dat Ma-
wilde gaan. Zó opzichtig meten met
twee maten kan echter zelfs de
wedstrijdleiding op de METS zich
niet veroorloven, „dus" werd het
Hajer-protest, ook gericht tegen de
valse voorlichting na anderhalf
uur aarzelen toch aanvaard. De uit
slag van de derde set werd ongeldig
verklaard zodat Laudin en Hajer
vandaag de draad moesten opne
men bij 61, 61, 41.
Een klap voor Laudin natuurlijk,
vooral omdat hij al was afgereisd,
toen het protest alsnog werd toege
wezen. Laudin heeft echter 'n bran
dende eerzucht, reden waarom hij
de partij toch nog af zou maken,
hoewel hij dat aanvankelijk perti
nent weigerde.
Angst
Het hele .gedoe" van de wed
strijdleiding rond Hajer tekent ove
rigens wel de sfeer die over de na
tionale hangt. De angst voor ge
zichtsverlies heerst alom. Behalve
dan misschien bij een paar tennis
sers die niets te verliezen hébben,
of die op een wat hoger niveau ver
keren. Sanders bijvoorbeeld heeft al
leen maar te winnen; hij breekt
immers pas voor het eerst ,goed"
door. Na een slechte start hij
kwam met 41 achter in de eerste
set boog hij de omstandigheden
naar zijn hand. Hij„Ik heb aan
vankelijk geprobeerd niet teveel op
de wind te letten. Meestal let ik
daar wel teveel op. Die instelling
moest ik opeens omgooien, dat ging
ten koste van mijn slagen. Nee, ge
spannen was ik niet, dat werd ik
pas toen ik merkte dat ik kon gaan
vinnen
De tot Nederlander genaturaliseer-
Marian Laudin
niet overspelen, wel overspelen
voor het eerst aan de nationale
deelneemt. Laudin lijkt van zijn
partijen een haastklus te willen ma
ken: hij raffelde zich met driemaal
6—1 al langs Fried Schmitz en zal
ook Hayer inmiddels wel snel aan
de kant hebben gezet.
En Rolf Thung heeft al een ander
gezicht gekregen: vorig jaar liep hij
nog rond als erg langharige: dit
Jaar reiken zijn h^n nauwelijks
tot over zijn oren.
Zelfbewuster
Tenslotte is er dan natuurlijk Jan
Hordijk, die het METS-sfeertJe
compleet is ontgro°id =;:nds zijn spel-
prestaties stijgen Hór lijk heeft een j dan is het ook goed",
opleiding tot tr A gevolgd, Een instelling die Hordijk zwaar
heeft zich ook wat eer verdiept in favoriet maakt, maar dat zal wel
(Foto Jan Holvast)
zelfbewuster geworden: hij laat de
tenniszaken wat gemakkelijker langs
zich heen glijden. De Hordijk van
vroeger (is: tot pakweg een Jaar
geleden) was onbesuisd, de Hordijk
van nu heeft zichzelf zodanig onder
controle dat hij de „Amerikaanse
student (hij gaat in september weer
terug) Paul van Min een lesje in
beheersing kon geven: 64, 61,
64. Hordijk: „Vroeger deed ik mee
met dat zenuwachtige gedoe. Nu
kan ik me niet meer kwaad maken,
als ik één of twee setjes verlies.
Vroeger was de nationale een pres-
tigestrijd voor me waarop ik heel
wat goed kon maken, nu ik al een
goed seizoen heb gemaakt denk ik:
als ik win is het leuk, win ik niet
Laudin hem onverbiddelijk de Tsjech Laudin heeft ook al niets de theorie van het tennis. De ..rebel' voor niemand meer een verrassing
jaf (6—1, 6—1, 6—4) later toch nog i te verliezen, eenvoudig omdat hij I van enige Jaren geleden is daardoor zijn
dat de worstelsport in Nederland
nog steeds een lichte walging ver
oorzaakt. Te vaak denken teveel
mensen over worstelaars als een
klef gedoe van dikke mannen ge
huld in een ouderwets soort bad
pakken.
„Verschrikkelijk jammer", vindt
Bert Kops. "Worstelen is door de
eeuwen heen de meest klassieke
vechtsport geweest. In de oudheid
stond het Grieks-Romeins worstelen
in hoog aanzien. Maar in Nederland
uitzonderingen Amsterdam en
Utrecht is er maar heel weinig
een voordeel
Bert Kops traint ontzettend hard in
het zaaltje van worstelvereniging
Hercules aan de Kloveniers Burgwal
in Amsterdam. Daar zeult hij met
leren poppen van tegen de honderd
kilo of met „levend materiaal". Het
is vooral de enorme inzet en het
doorzettingsvermogen van Kops ge
weest die hem als eerste Nederland
se worstelaar in aanmerking deed
komen voor de Olympische Spelen.
En natuurlijk ook de zesde plaats
tijdens de Europese kampioenschap
pen in het Poolse Katow>ice.„Ik kan
in München zelfs hoger kamen,
maar dan moet ik wel een beetje
belangstelling voor. In tegenstelling geluk hebben met de loting. Trek ik
tot landen als Turkije, Perzië, Bul
garije en vooral ook de Sovjet-U-
„Worstelen", meent Bert Kops, „is
Bert Kops, Purmerender, krijgt ge
lukkig van zijn baas De Neder-
landsche Bank alle medewerking
om zich zo optimaal mogelijk voor
een veel completere sport clan bij- w tereiden Bert klom bij de bank
voorbeeld judo. Er wordt vooral c[oor ejgen studie op van portier tot
conditioneel ontzettend veel van je emplicatieprogreremeur. wel een be
lichaam vereist. Een partij worste- I wlj van doorzetten weet.
len duurt dan wel driemaal drie
minuten, maar in die tijd ben je Na de sP"len *s voor hem de wed-
voortdurend in dlrekt kontakt met strtfdsport afgelopen. Dan gaat hij
Je tegenstander. En al die tijd moet zich helemaal wijden aan training
Je activiteit tonen, want anders I en coaching van de jeugd. Een ding
krijg je meteen een openbare waar- moet hem. vlak voor vertrek naar
schuwing wegens passiviteit aan de I Mu^chen, nog van het hart. Hij
broek hangen". vindt de begeleiding beneden peil.
„Behalve kracht komt bij worstelen coach kreeg hij aangewezen de
ook nog een behoorlijke dosis tech- I heer Hovens, een bestuurslid van de
niek om de hoek kijken om je te- I worstelbond, die al aardig tegen de
genstander te kunnen toucheren.
Dat is met twee schouders op de 1 J
mat drukken. Routine is eveneens
belangrijk. Daarom, ik met mijn 35
Jaar te oud? Laat me niet lachen.
Neem nu mijn gewichtsklasse,
licht-zwaargewicht van 82 tot ne
gentig kilo. De gouden medaille zal
wel gaan naar de Rus Rezantsjev,
zilver naar de Bulgaar Dimitrov. Ze
zijn over de dertig. Viervoudig
Olympisch kampioen Wilfried Die-
tricht is 39 Jaar. Alle Russische
kampioenen zijn boven de 30. Ik zie
lijke zaak. want het had voor de
hand gelegen dat Henk Stolz, club-
en bondscoach, met Bert Kops naar
München zou zijn afgereisd.
„Henk had voor mij naar andere
partijen hebben kunnen gaan kij
ken, mij kunnen voorbereiden op de
wedstrijden. Ik had ook samen met
hem kunnen trainen. Ik kan als
voorbereiding toch moeilijk de heer
Hovens tegen de mat smijt. Maar
ja, de keuze viel op Hovens, een
kennis van Kees Kerdel geloof ik"*
