'Rotterdam' dwingt kritiek
op anderen wat te matigen
Waar is stichting Huisvesting W.J. voor?
Lezers schrijven
Ondanks kritiek doorgaan
met woonruimte creëren
Door C. J. Rotteveel
STICHTING HUISVESTING JONGEREN:
ZEILTITEL
Amerikaan voor
Rotterdam Zuid
Laatste studies voor
een Kanaal-tunnel
PONDERDAG 17 AUGUSTUS 1972
Als er twee kijven, hebben er
twee schuld, zegt een oud Neder
lands spreekwoord, en een Italiaan
schreef eens: van vrees tot haat
is een korte weg. Beide uitlatingen
lijken mij van toepassing op de
tragische incidenten in Rotterdam
tussen Nederlanders en Turkse
gastarbeiders. Iedereen weet het:
die Turken zijn hier gekomen om
te voorzien in een steeds groter te
kort aan arbeidskrachten, in vele
gevallen voor eenvoudige functies
waarvoor geen enkele Nederlander
beschikbaar wilde stellen
Toen hun aantal betrekkelijk ge
ring was en iedereen volop werk
kon krijgen, was er geen vuiltje
aan de lucht. Maar hun aantal
groeide en op zeker ogenblik deed
de werkloosheid haar intrede.
Intussen waren de Turken him po
sitie gaan consolideren. Zij koch
ten oude huizen om er een groot
aantal landgenoten in onder te
brengen. Het ontstaan van die als
"pensions" aangeduide "stapel-
sen" is begrijpelijk als men
weet, dat de in West-Europa werk
zame Tusken slechts een beperkt
aantal Jaren van onze werkgele
genheid willen profiteren, zo snel
mogelijk een bedrag bijeen pogen
te sparen en dan in hun eigen land
een winkeltje of bedrijfje gaan be
ginnen.
Voor "woongenot" hebben zij dus
liets over. Daarbij komt, dat er
huizen zijn gekocht, die nog niet
volledig ontruimd waren, omdat er
nog personen verbleven, die tenge
volge van de woningnood niet in
staat waren dadelijk te vertrekken.
Wel bestaat er zo iets als huurbe-
scherming, maar de Turken heb
ben daar weinig begrip voor. Ge
kocht is gekocht en wie er dan nog
in zit, wordt er "uitgejend".
Deze en dergelijke gevallen heb
ben aanleiding gegeven tot span
ningen, die tenslotte geleid hebben
tot ernstige ongeregeldheden,**
waarbij van Nederlandse zijde op
ergerlijke manier is huisgehouden.
Wat de televisie heeft laten zien
van het wangedrag van Jeugdige
straatboeven (zoals gewoonlijk zijn
ook nu weer tal van onschuldigen
de dupe geworden) was een schan
de voor ons land. Het ergste is, dat
de politie aanvankelijk als toe
schouwster heeft staan toekijken.
Maar wie verbaast zich daar nog
over? Haar gezag is, door syste
matisch veroordelen van wat ze
doet en laat, onvoldoende steun
van hogerhand en daaruit voort
vloeiende onderbezetting, met na
me in de grote steden dermate on
dermijnd, dat het in gevallen als
deze de grootste moeite kost de
zaak weer in de hand te krijgen.
De basis van het conflict is overi
gens, dat beide partijen er eigen
zeden en gebruiken op na houden,
waarbij ten aanzien van de Turken
aangetekend moet worden, dat die
ten dele een gevolg zijn van de
bijzondere omstandigheden, waar
in zij buitenslands verkeren. Hoe
dit zij, van weerskanten ontstaat
wrevel, die aanvankelijk onder
gronds blijft, maar op zeker ogen
blik tot een ontploffing leidt. Bij
een goed beleid had die voorkomen
kunnen worden, want van verschil
lende zijden is verklaard, dat
men deze uitbarsting had zien aan
komen. Naar goed Nederlands ge
bruik hebben de autoriteiten de
zaak echter -op hun beloop gela
ten, zodat onze reputatie van "rus
tig, evenwichtig volk zonder voor
thans in de modder gedeponeerd
is.
Tegen deze achtergrond lijkt "Rot
terdam" mij een ernstige waar
schuwing voor het betrachten van
voorzichtigheid bij het uitspreken
van een oordeel over andere lan
den. Het ligt voor de hand, dat
daarbij in de eerste plaats gedacht
wordt aan Zuid-Afrika, hier te lan
de in bepaalde kringen strijk en zet
"kop van Jut" als het erom gaat
onszelf op de schouders te kloppen
wegens ons humane optreden je
gens "anderen". Dat daaraan nog
wel wat ontbreekt hebben we in de
afgelopen dagen ten overvloede op
nieuw gezien. "Ten overvloede",
want er waren elders al dergelijke
uitbarstingen, die we echter snel
als "onbelangrijke incidenten" in
het register van onze zelfgenoeg
zaamheid hebben bijgeschreven.
ZelfgenoegzaamheidWij Ne
derlanders, althans een zeker aan
tal van het schoolmeesters-type,
staan o zo spoedig met ons vinger
tje klaar om naar anderen te wij
zen. Hier deugt dit niet, ginds
mankeert het dèAraan. Misschien
is "Rotterdam" nu eens een wenk
om dat onnozele nawijzen van an
deren na te laten. Want wat is de
veroordeling van Zuid-Afrika zon
der meer vergeten te worden. De
meeste critici van dat land besef
fen. door gebrek aan fantasie, niet
hoe de Nederlandse verhoudin
gen zouden zijn als de omstandig
heden van Zuid-Afrika op ons volk
zouden worden geprojecteerd.
Neem allereerst de grootte van 't
land. Zouden de dertien miljoen
Nederlanders nu geconcentreerd
op een klein lapje deltagrond in
verhouding over hetzelfde woonop-
pervlak beschikken als de bevol
king van Zuid-Afrika, dan zouden
zij een gebied ter beschikking heb-
wrijving in Rotterdam eigenlijk als
men die vergelijkt met de gevaren
in een multinationale gemeen
schap als Zuid-Afrika, waarin vele
verschillende bevolkingsgroepen
die zich bovendien op sterk uiteen
lopende ontwikkelingsniveaus, be
vinden met elkaar moeten samen
leven: blanken, Bantoes (zeven
stammen, waarvan sommigen el
kaar niet eens verstaan), Indiërs
en kleurlingen (gemengd ras).
Nu kan men twee dingen doen:
men kan het idealistische stand
punt innen en dat beide partijen
elkaar maar moeten leren ver
dragen. Dat lijkt mij, wanneer het
gaat over een zeer royale Neder
landse meerderheid ten opzichte
van een kleine minderheid als die
van de Turken niet helemaal on
mogelijk. Al zal men zelfs dan - zie
Rotterdam rekening moeten
houden met (de dreiging van) bot
singen. Men kan ook, zoals in Zuid-
Afrika, de groepen zoveel moge
lijk uit elkaar houden om wrij
vingsoorzaken uit de weg te gaan.
Dat is de praktische weg, die re
kening houdt met totaal andere
getalsverhoudingen en een enorme
woonruimte.
Die laatste factoren plegen bij de
ben, zo groot als Europa van de
westpunt van Ierland en de noord
punt van Engeland tot aan het
ijzeren gordijn, en van de spits
van Noorwegen tot aan de Dar
danelles
Op dat enorme gebied zouden
dertien miljoen Nederlanders wo
nen, met drie stedelijke concen
traties, resp. in zuid-Spanje, in
noord-west-Europa en ergens in
Griekenland (enigszins te vergelij
ken met de Zuidafrikaanse bevol
kingsconcentraties in Kaacstad, Jo
hannesburg/Pretoria en Durban)
Maar die dertien miljoen Neder
landers zouden daar niet alléén
wonen, maar in gezelschap van tus
sen de vijftig en vijfenvijftig mil
joen gekleurden (Bantoes, Indiërs
en kleurlingen)
Vergelijk een dergelijke situatie,
inclusief alle mogelijkheden van
geharrewar, nu eens met "Rotter
dam". Het lijkt me niet onwaar
schijnlijk, dat de Nederlandse auto
riteiten, die in een naar verhouding
onbeduidend zaakje als in onze ha
venstad al volledig met de handen
in het haar zitten, dan helemaal
geen raad zouden weten. De rege
ring in Zuid-Afrika is van mening,
dat men onenigheden het beste kan
voorkomen door scheiding van de
groepen. Niemand zal ontkennen,
dat dit tever gedreven kan worden,
maar waarom een felle uitbarsting
als in Rotterdam bestempelen met
vriendelijke woorden als "groeps-
conflict" en "communicatiestoor
nis" en allerlei lelijke woorden ge
bruiken voor het Zuidafrikaanse
systeem om honderdmaal grotere
wrijvingsmogelijkheden te voorko
men?
Waarmee ik maar zeggen wil,
dat "Rotterdam" ons zal moeten
matigen in ons gemakkelijk oor
deel over anderen. Het gaat om
menselijke verhoudingen en die
zijn niet zo eenvoudig als sommi
gen 't voorstellen. Nederland heeft
tot voor kort vrijwel niets met dat
probleem te maken gehad. Neder
land "exporteerde" immers alleen
maar mensen. Maar nu er ook
"geïmporteerd" wordt, doen zich
hier en daar wrijvingen voor, die
men niet hooghartig kan afdoen
met qualificaties als "botsingen in
een volksbuurt".
In dit verband dient gewezen te
worden op de plannen tot spreiding
van de buitenlanders over all? wij
ken van de stad om zo de "pen
siondichtheid" in de oudere wiiken
te drukken. Maar, aldus een artikel
in "De Volkskrant", "daargelaten
dat het moeilijk en in zekere zin
ook onredelijk is buitenlanders te
dwingen in duurdere huizen of zelfs
zeer dure flats te gaan wonen,
hebben particuliere huiseigenaren
en woningbouwverenigingen tot nu
toe al deze pogingen gefrustreerd.
Aan buitenlandse gezinnen willen
ze slechts zelden hun huizen verhu
ren bijvoorbeeld wegens de af
wijkende leefgekoonten - en alleen
staanden weigeren ze pertinent uit
angst dat er toch weer verkapte
pensions van worden gemaakt".
Er is bij dat denkbeeld van
spreiding trouwens nóg een factor
die meespeelt. Dj» spreiding is
voor de Nederlandse bevolking aan
trekkelijk, maar is ze dat ock voor
de Turken? Zeer vermoedelijk neen.
Tijdens de onlusten in Rotterdam werden, toen de politie een
maal ingreep, vele tientallen arrestaties verricht. Een politie
ruiter leidt hier een man weg, die betrokken was bij de rellen
van zondagavond.
Men zoekt dus een oplossing, die
de Nederlanders "beschermt",
maar de andere partij, in casu de
Turken, benadeelt omdat hun de
mogelijkheid wordt ontnomen een
eigen "samenleving" in een vreemd
land in stand te houden.
Nu is er in Overschie een pro
ject waarin 200 alleenstaande bui
tenlanders onderdak kunnen vin
den. Dat komt in december klaar.
Maar het is een druppel op een
gloeiende plaat. De autoriteiten
hebben de zaak flink uit de hand
laten lopen. -Had men bijv. rijdig
voor goedkope woonoorden gezorgd
zoals die voor de Ambonezen (Mo-
lukkers), dan zou "Rotterdam"
zich waarschijnlijk niet hebben
voorgedaan.
Plaatsing van Ingezonden stukken behoeft geen redactionele Instemming
te betekenen. De redactie behoudt zich het recht voor, brieven te bekorten
of eventueel terug te zenden.
De Stichting Huisvesting Wer
kende Jongeren is zoals de naam
al doet vermoeden in het leven ge
roepen iets te doen aan de huis
vesting. Speciaal van bovengenoem
de groep. Men is geneigd te denken
dat zo'n stichting goed werk ver
richt. Bij nadere kennismaking
bleek dit althans voor mijn vrouw
en ik. nauwelijks het geval te zijn.
M\jn ervai*ingen met de stichting
zijn als volgt: augustus 1971 huur
den we kamers aan de Zoeter-
woudsesingel 96. De ene kamer zo
zei men had openslaande deuren
naar een balkon, afmetingen waren
4 x 4,5. De andere kamer kon als
keuken annex slaapkamer gebruikt
worden. Afmetingen hiervan 3x3.
We zouden f270,- (tweehonderden
zeventig) per maand betalen alles
inbegrepen. Bij het bekijken van de
kamers bleek dat wat onze keuken
moest gaan worden te bestaan uit
een aluminum aanrecht-plaat met
kraan: gasaamsluiting aanwezig.
Dit alles was ingebouwd in wat een
kast geweest was. Ons balkon be
stond uit een zinkplaat waar niet
op gelopen mocht worden, hij zou
nog afgebouwd worden zei men
toen. Dat afbouwen moet nu nog
gebeuren (1 jaar later dus). We
trokken erin want wat moet je als
je iets nodig hebt en er is niets
anders.
In het huis waren verder 2 dou
ches, dit alles voor 6 gezinnen. Er
zouden er 3 komen, die derde ech
ter is er nog steeds niet (precies ja,
een jaar later dus). Voor we huur
ders werden bij de stichting hadden
we haar van onze financiële situ
atie op de hoogte gebracht. We
zagen op tegen een huur van f 270,-
ik zat n.l. toen als soldaat in mili
taire dienst.
De heer Sloot van de stichting
stelde ons min of meer gerust „Als
de betaling moeilijk wordt kom je
maar, dan bekijken we het wel", zei
hy. Na 3 maanden hadden we in de
gaten dat we het niet konden red
den. Mondeling werd afgesproken
dat we gedurende mijn diensttijd
f230,- zouden betalen. Dat leek
sympathiek doch het verhaal gaat
verder. In onze eet-keuken ging een
raamplint los, het bleek rot en ka
pot. Verder ontdekten we na één
maand wonen, scheuren in de
muur. Na onze herhaalde verzoeken
werd dit een half jaar later ge
maakt. Regelmatig ook verzochten
wij om de beloofde 3 e douche en
het afmaken van het balkon waar
we toch elke maand voor betaalden.
Telkens was het .geen tqqd nu". In
de winter traden lekkages op. Ver
schillende malen vroegen we dit te
laten repararen.
Inmiddels was in maart onze
zoon geboren. Vanwege de lekkage
waren mijn vrouw en kind genood
zaakt hun onderkomen 2 weken el
ders te zoeken by haar ouders
Toen was de zaak gerepareerd
Daarna kregen we een paar maan
den rust. Toen gebeurde er iets
de emmer deed overlopen. Mede
vanwege onze gezinsuitbreiding in
formeerden we geregeld of de stich
ting niet andere woonruimte had.
De laatste keer dat we deden, was
naar aanleiding van weer een lek
kage nu op de w.c. en boven het
bedje van ons kind. Deze keer had
de heer Sloot iets anders voor ons.
Per 1 september kwam er iets op
Steenschuur 5 vrij. Dat zou f220,-
gaan kosten. Ik ging kijken. Wat
ruimte betreft gingen we er iets op
achteruit doch had mijnheer Sloot
niet iets gezegd over een apart ka
mertje voor het kind? Dat aparte
kamertje bleek een, met een deur
afgeschermd gedeelte van de gang
te zijn. Ik terug naar de heer Sloot.
Deze had de papieren reeds klaar
liggen en hij stak ook een verhaal
af over achterstallige huur. Dat
gene wat ik in mijn diensttijd min
der betaald had wilde hij terug
hebben hetgeen f400 zou zijn. Om
de een of andere reden hoefde ik
daar slechts f 120,- van terug te
betalen. Ik aarzelde nog met teke
nen, maar zo dacht ik, gingen we
niet goedkoper wonen en was er
misschien ook niet iets te maken
van die afgeschermde gang? Zon
der het contract goed door te lezen,
iets waar ik nauwelijks de tijd voor
kreeg, tekende ik. Thuisgekomen en
na het met mijn vrouw besproken
te hebben kreeg ik spijt en zo ging
ik dezelfde avond nog terug om het
contract ongedaan te maken. De
heer Sloot was echter niet thuis. De
volgende ochtend was hij dat wel.
Ik kreeg te horen dat het contract
bleef wat het was n.l.: gesleten.
„Het is kiezen of delen", zei hij,
„of je neemt de Steenschuur of je
vliegt er aan de Zoeterwoudsesingel
uit". „Ook als je niet getekend zou
hebben, zou je toch uit je woning
gemoeten zijn". „Óat hebben we op
de vergadering (van de stichting)
al besloten", aldus de heer Sloot.
Verder hoorde ik nog iets over
f 11000.- verlies on servicekosten die
de stichting geleden zou hebben.
Alleen wij hadden hem al f 1000.-
gekost volgens hem. Mijn echtgenote
die later nog eens ging proberen
het contract ongedaan te maken
kreeg van de heer Sloot te horen
dat ik een lamlendige kerel was die
hij nooit vertrouwd had. De kleine
moeite het contract ongedaan te
maken werd niet genomen.
Op het ogenblik zitten we nog
steeds op de Zoeterwoudsesingel
met kans dat de stichting moeilijk
gaat doen. Voorlopig komen we niet
in aanmerking voor andere huis
vesting, een urgentiebewijs hebber
we niet, bovendien verdien ik iet
in de buurt van het minimumloon
dat maakt het ook niet gemak
kelijk.
Waarom nu zo'n lang verhaal?
Wel als er zo met je gesold is wil
je je hart wel eens luchten. Ver
der zou ik eventuele woningzoe
kenden voor zij iets gaan huren op
het hart willen drukken, alle af
spraken op papier te laten zetten
endaar duplicaten van te vragen.
Zo kregen wij bijv. voor onze ka
mers aan de Zoeterwoudsesingel
geen huur contract-afschrift. Het
enige was een inschryvingsbewys.
Tot slot wil ik de vraag stellen of
wij nu de enigen zijn die op zyn
dergelijke manier behandeld cq
worden. De stichting Huisvesting
Werkende Jongeren schijnt zonder
•vinstdoel te werken. Winst is ech
ter een zeer rekbaar begrip. Wat
gebeurt er bijvoorbeeld als er veel
te veel onnodige kosten worden ge
maakt bijv. hoge salarissen voor
personeel of te hoge afschrijvingen?
Wie controleert deze zaken? Wat
gebeurt er met het huizenbezit van
de stichting als deze eventueel niet
meer onder particuliere vlag blijft
werken? Op het ogenblik schijnt de
stichting haar huizen na verloop
van tijd zeer snel af te schrijven.
9 9,
LEIDEN De Stichting Huisvesting Werkende Jongeren
heeft na twee jaar actief draaien de balans opgemaakt. Aan de
ene kant de bijna driehonderd werkende jongeren die huisves
ting hebben gekregen, de huwelijken die zijn gered door men
sen eigen woningen te bezorgen, de opvoedende waarde die de
stichting hecht aan het op deze manier bewonen van kamers.
Aan de andere kant de kritiek op de erg hoge huren, de plot
selinge tegenvallers als lekkende waterleidingen en daken, het
financiële gedraai om alles rond te krijgen en het niet mogen
falen, omdat dat het einde van de stichting betekent. Alles bij
elkaar opgeteld en van elkaar afgetrokken vindt het bestuur
van de stichting de huidige toestand voldoende om vol opti
misme door te gaan. Doorgaan betekent: over een jaar of twee
ook mensen kunnen helpen die zulke dure kamers niet kunnen
betalen. Dat was twee jaar geleden het hoofddoel van de stich
ting en daarom gaat zij door.
In augustus 1970 kocht de stichting i waaronder enkele saneringspanden,
het eerste pand aan. Er was geen Met de opknapkosten erbij moest
cent in kas. maar met de volledige daarvoor ruim twee miljoen gulden
medewerking van Gedeputeerd0 I worden geleend. Die leningen moeten
Staten en de gemeente, die zich ga worden afbetaald en daaromliggende
rant stelde voor de honderdprocent huren van de kamers zijn aan de prU-
leningen, kon het huis worden be zige kant. Gevolg daarvan is dat de
taald. De kamers werden re.ieliis I bewoners over het algemeen
opgeknapt, kregen elk een eigei.
keuken-unit en de stichting ging
door met het kopen van huizen. Op
het ogenblik heeft di stichting onge
veer twintig panden in eigendom,
zienlijk meer verdienen dan een mi
nimuminkomen. De werkende Jonge
ren die geen 150 A 200 gulden kun
nen neerleggen voor een kamer ko
men niet aan bod. In de loop der ja
ren zullen de huren echter relatief
lager worden door de aflossingen
en dan zullen ook de minder kapi
taalkrachtige Jongeren kamers
van de stichting kunnen bewonen.
Op het ogenblik heeft de stichting
driehonderd jongenren.ongehuwden
en gehuwden, aan woonruimte ge
holpen.
Er is een wachtlijst van eveneens
driehonderd jongeren. De stichting
probeert in hoog tempo door te gaan
met het aankopen van huizen. Ze
moet dat ook wel om met de lenin
gen van de volgende huizen onver
wachte klussen in vorige huizen te
kunnen opknappen. Zo wordt het
ene gat met het andere gat gevuld
en dat is een riskante zaak. Dat weet
het bestuur. Eén onnozele hande
ling en de zaak kan plat liggen,
maar dat risico is de huisvesting
van zoveel jongeren wel waard.
Het bestuur zit vol plannen voor de
toekomst. Niet alleen oude panden
in de binnenstad opkopen, verbou
wen en verhuren, maar ook nieuw
bouw in de binnenstad gaan plegen
en de flatjes aan de bewoners ver
kopen. De stichting zorgt voor de
hypotheek en als de bewoner wil
verhuizen koopt de stichting het pand
weer terug.
Toekomstplannen, die heel wat in
spanning vergen. Een beetje mede
werking van de Leidse bedrijven en
vain de rijksuniversiteit van wie heel
wat werknemers in de stichting-ka
mers wonen, zou heel welkom zijn
Pogingen om bedragen van vijfhon
derd gulden bij elk Leids bedrijf los
te krijgen zijn grootselijk mislukt
Enkele bedrijven reageerden, de
meesten interesseert het weinig of
hiets of de stichting bezig is.
Toch ziet het bestuur nog wel eeL
voordeel in de hoge kamerhuren
"De mensen die het kunnen betalen
wennen eraan om zo'n twintig pro-
eet van hun inkonmen aan woonge
not uit te geven. Als ze eenmaal
zijn getrouwd is de overstap naar
een grotere woning financieel niet
meer zo'n onoverkomelijk bezwaar.
We fungeren in dat opzicht een
beetje als springplank".
MEDEMBLIK De uitslagen
van de derde race om het wereld
kampioenschap zeilen in de Conten-
derklasse, dat wordt gehouden op
het IJsselmeer voor Medemblik:
1. Pitman (Gb), 2. Hollis (Aus), 3.
Farrow Smith (N. Zeeland), 4. Gim-
pel (Ned), 5. Bornebusch (Fra), 6.
Barber (Gb), 7. Pheilix (Zaf), 8.
Hoetmer (Ned), 9. Carlini (Ita), 10.
Moffit (Ier).
Stand na 3 races: 1. Hollis 3 pnt.,
2. Pitman 11.4, 3. Moffit 22. 4.
Gimpel (37), 5. Mason 42, 6. Far
row Smith 43.4, 7. Pritchaxd 44, 8.
Kann (Ned) 45.7, 9. Carlini 47. 10.
Morrington (Gb) 58.
de huurders krijgen dit nu op hun
brood. Is dit noodzakelijk? Waar
om neemt de gemeente een zaak
als deze niet in eigen hand? In het
huis waar wij zitten komen huren
voor van f300,- per maand voor
een iets grotere ruimte dan wfj
hebben. Is de huuradviescommissie
een lachertje? Hoe is het mogelijk
dat je voor een dak boven je hoofd
zulke prijzen moet betalen en in
een zo grote mate afhankelijk bent
van anderen wat betreft iets wat
je broodnodig hebt n.l. woonruimte.
P.S. laatste nieuws: de goot lekt,
er is iemand komen kyken en hij
schijnt behoorlijk rot te zijn.
FAM. TE WECHEL
opgetekend door A. Wessendorp
Oude Singel 66
Leiden
ROTTERDAM De basketbal
vereniging Transol—Rotterdam
Zuid zal in het nieuwe seizoen de
beschikking hebben over de Ameri
kaan Tim Shea. De 23-Jarige all-
rounder speelde als student voor
het Rollins College in Florida.
Coach Jan Bruin is een paar we
ken geleden naar New York ge
weest om Shea te zien spelen.
Voetbal Voor de eerste divisie
van de competitie van de Engelse
league zijn gisteravond drie wedstrij
den gespeeld. De uitslagen zyn: Lei-
cester City—Chelsea 11; Manches
ter CityEverton 01; West Brom-
wich AlbionTottenham Hotspur
0-1.
PARIJS Frankrijk en Groot-
Brittannië hebben het licht op
groen gezet voor de laatste studies
over de bouw van een tunnel onder
het c' *?al tussen de twee landen,
zo het Franse ministerie van
v ^degedeeld. De studies
m -nd Jaar beginnen.
en de Britse particu-
i'-ningen in het tunnel-
Hen de studies uitvoeren
In het Kader van een internationa
le conventie die op 30 september a.s.
eal worden ondertekend en waarin
de voorwaarden voor de bouwme
thoden zullen worden vastgelegd.
Het basis plan voorziet in de
bouw van een spoorweg tunnel tus
sen Calais en Dover, waar het Ka
naal slechts 35 km breed is. Volgens
de jongste ramingen gaat de tun
nel. die 56 km. lang zal worden bij
na drie miljard gulden kosten ter
wijl men vier jaar geleden uitging
I van 1.7 miljard gulden.
