ierre Car din zorgt oor kleurige winter Wilson moet maar eens opdonderen AUTO ALLERLEI PYTHON BROEDT EINDELOOS GEKRAKEEL IN DE BRITSE LABOURPARTIJ: Matrozenbroekencoltruien en toppers Parijs gaat hooggehakt De heer C. H. Munnig-Schmidt is de trotse Bezitter van een broedende python. Het schijnt vrij zeldzaam te zijn dat pythons in gevangenschap voortplanten. De heer Munnig- Schmidt houdt reeds jaren als hobby reptielen. Op de foto ivijst hij op een slangetje, dcut reeds uit het ei tevoorschijn is „Wilson, de voornaamste prediker van cynisme, bevuilt door zijn aanwezigheid de politieke atmosfeer". Het is geen kleinig heid. En wie zegt hef? Noch Heath, noch een van zijn mede standers, noch een willekeurig schendblaadje. Nee. de man die de socialistische leider zo hard aanpakt, die hem ..ontelbare fouten en fiasco's toe schrijft en beschuldigt van een „su- perioriteits-complex dat enorm aan stoot geeft", is hoofdredacteur van de „New Statesman", sinds jaar en dag het zeer prestigieuse lijfblad van heel de socialistische als ook de intellectuele goegemeente in Groot- Brittannie. Het is des te harder voor de arme Harold omdat de ..Statesman" geenszins behoort tot het kamp van Jenkins (die in hetzelfde artikel al van even grote zonden wordt be schuldigd), maar nem van uit een heel andere dan de Europese hoek onder vuur neemt; hij moet heen- Copy right LD/AD-Observer gaan omdat hij niet links genoeg is. En deze nieuwe aanval komt in een tijd waarin hij nog veel kwetsbaar - te zijn die vreedzame samenleving tussen „Europeanen" en anti-Euro peanen kon bewerkstelligen. Maar dat bleek in april, toen Jenkins en de zijnen uit het schaduw-kabinet traden, niet meer dan grootspraak. Wilson was er met al zijn geschikp- per en gedraai, dat de partij zeker geen goed deed. niet in geslaagd het doel dat de middelen moest heiligen, te verwezenlijken. Extra hard Zo heeft hij het thans extra hard te verduren. Niet alleen van links bovendien Van andere zijde krijgt hij dingen te horen die hem wel- j licht nog pijnlijker aandoen, te we- ten, dat hij nu maar eens moest 1 opduvelen enkel en alleen omdat men hem al tien jaar als partijlei- j der heeft meegemaakt en hem en zijn methoden dientengevolge ge- I noeg heeft leren kennen om het nu i maar eens met een ander te probe- redacteuren. In april was het de ex-minister van Buitenlandse Zaken en nog steeds zeer vooraanstaande figuur in de partij, Lord George Brown, die de lezers van een groot zondagsblad in geuren en kleuren vertelde dat Wilson de laatste ver kiezing had verloren omdat hij meende zo populair te zijn dat hij geen programma nodig had om het kiezersvolk mee te verleiden. Dozij Het allemaal nog zo erg niet der is dan een jaar geleden, toen zijn als zijn partijgenoten hij zich met zijn Europese omme- j geen gebruik van maakten om hun zwaai zo veel vijanden maakte, vuile was steevast in het publiek te Toen kon hij zich beroepen op zijn doen. Week in week uit slachten zij plicht de eenheid van de partij tot elkaar af in het volle daglicht van elke prijs te handhaven; hij kon de openbaarheid. En veelal wordt zijn aanspraak op het leiderschap j het mes gehanteerd door nog heel motiveren omdat hij de enige leek I wafe invloedrijker lieden dan hoofd- n Maar het bontst maakte het een vroegere minister van Defensie, met zijn memoires, zoals gebruikelijk in dit land in serie-vorm door een zondagsblad ter kennis van een groot publiek gebracht. Het was niet alleen Wilson die er daarin van langs kreeg. De auteur. Lord Wigg, sloeg een dozijn vliegen in een klap door te schrijven dat de premier, toen hij zijn kabinet vormde, „zich omringd had met ontwortelde. Snobistische carrière makers". Niet dat hij het daarbij liet. Wilson, die „misschien nog een beter resultaat zou hebben bereikt Bij Cardin was Nicole Alphand, de echtgenote de Franse staatssecretaris van Buitenlands Zaken, gisteren ft charmante gastvrouw. Net terug van een reis door commu nistisch China, waar zij met haar man de gast van premier 5joe en-Lai was, vertelde ze dat de Chinezen zich op het ogen- beslist beter kleden dan in de westerse wereld gedacht agfordt. kostuums van de Chinese par- eiders en de jurkjes van hun la itgenotes waren wel goed ge- akt. maar ongelofelijk eenvor- fl. t, vertelde Nicole Alphand. 'SWer gebrek aan variatie hoefde gistermiddag bij de presentatie rig i Pierre Cardin's nieuwe winter- lectie niet te klagen. Cardin had de winter nog zoveel nieuwe „n, dat hij van zijn besluit om ^ejeen nog maar in het voorjaar confectie te showen op het nf1 tste moment is teruggekomen. Zijn avondjurken waren lang ni zo futuristisch, maar juist roman tisch en door het gebruik van pat telkleurige mousseline even luchtig als lathyrussen. Mantelpakjes »n Balmain vonden wel dat vrouw het komende winter best éli der pantalon-ensemble kan Yves Saint Lament en Pier- ]3Cardin rekenen er juist op dat büfü broekpakken de komende iden bestsellers zullen worden. lid tordin liet de mannequins jersey (rozenbroeken met wijd uitlopen- pijpen en nogal brede omslagen Wen. Pantalons, die met coltrui en toppers, wijde driekwart jas- oo met wijde driekwart mouwen ibineerden. En dat in kleuren- ibinaties als chocoladebruin, ikerpaars met abrikoos, ko- *fbloemblauw met zwart en roo I varengroen en wit met beige. Ir de rest zorgde Cardin voor met len gecombineerde overgooiers, net op de knie vielen en die net zijn capes en poncho's met gro- fantasie-dessins waren gegar- IW. Balmain had veel mantelpakjes volgens het nieuwe recept met va achter gladde en van voor geplooi de rokken, zijden blouses met e strikkraag en vrij nauw-aamslui- tende, reverloze korte jasjes .De de soort mantelpakjes waren er gis termiddag ook bij Chanel te zien. Maar Coco's opvolger Bertelot, maakte ze van schitterende ara. je-groene, blauw-beige en roze tweeds. Het was een collectie m< ups en downs, met wat al te veel ,ameerde fondantkleurige ch; nel-pakjes en met fraai vereenvou digde chanel-pakjes zander passt menten en met eenvoudige gouder knopen. Voor de namiddag was keus uit ruime fluwelen man telpakjes, waarvan de kraagloze hals-jasjes met zwart satijnlint wp ren afgebiesd. Net als bij Balmain toonden d mannequins voor 's avonds eenvou dige lange zwarte Japonnen m lange mouwen en drie etagerokken. Lanvin zorgde gisteren met C din voor de kleurigste wintercollec tie. Ook bij Lanvin waren de broe pakken het opvallendst, omdat de zwarte en donkerbruine dunne le ren matrozenbroeken met zonne- bloemgele, korenbloemblauwe fuchsiaroze en gifgroene Wijde drie kwart jasjes waren gecombineerd Toppers die hij net als zijn polo- en overhemdjurkjes met witte wolken had geappliceerd. Alvast een voorproefje van de visie van Cowrreges op deze winter. Een blauw jersey pakje, bewerkt met stukjes vinyl in de stijl, die typerend is voor zijn nieuwe collectie. Voornaam ste accessoires: baret, kniekousen, laarzen en handschoenen. PARIJS Als het aan de Parjjise modeontwerpers ligt, dan ho'eft geen enkele vrouw die ko mende winter bjj een fikse re genbui meer natte voeten te krijgen. Want vrijwel alle man nequins verschenen tot diusver miet pumps met twee centlimelber dikke zolen en acht centimeter hoge hakken op het plankier. Yves Saint Laurent echter dfie twee jaar geledien de in de oor log zo populair geworden veter schoenen met verhoogde zolen voor het eerst weer van zoïder haalide, denkt daar heel anders over. Met een knipoog naar de Londen: e boetieks liet hij voor ie komende winter bij Bally aarzen met plateauzolen maken. De laarzen, die de afgelopen .vinter door de broekpakken waf uit het modebeeld waren ver dwenen. maakten aan het begin vain de Parijse modeweek een glorieuze come-back. Maar de suède en nappa-laren laarzen zijn er overigens wel een stuk konter op geworden. Bij Dior. Cardin. Balmain en Fenaud ble ven ze een handbreedte onüfeir de knie. Spinnenplaag door moderage PARIJS Milieubeschermers hebben bij de Franse couturiers niets" in te brengen. Op de tweede dag van de Parijse modeweek liet Henri Chombert, de bontjassenleve- rancler van Liz Taylor, Ursula An- dress en Catherine Deneuve, zoveel luipaard-, panter- en jaguarman tels zien, dat zijn showbezoeksters de tel kwijtraakten. Ook bij Dior kunnen de mode-min nende vrouwen deze winter voor panter- en vossejassen terecht. En nu zelfs iedere Parijse boetiek zijn rekken vol met vossejassen heeft hangen, wordt het zo langzamer hand tijd dat het wereld natuur- fonds onze eigen vossen gaat be schermen. In Zuid-Europa zijn de eerste gevolgen van de massale jacht op vossen al merkbaar. In Italië en Zuid-Frankrijk heerst deze zo mer namelijk voor het eerst sinds jaren een giftige-spinnenplaag. De spinnen, die anders door vossen wor den doodgebeten, leiden nu zo'n onbe kommerd bestaan dat zij een ge vaar voor wandelaars en kampeer ders zijn geworden. Chombert liet in het Parijse hotel Intercontinental niet alleen panter- Jassen, maar ook een hele serie vrij wijde lynx-, nerts-, otter- en vos- semantels showen. Door de brede schouders, de grote revers en de wijde mouwen, stuk voor stuk nogal kolossale creaties. Ook al, omdat hij zijn mannequins brede ceintuurs op de langharige, tot op de knie vallen de Jassen liet dragen. De beste creaties van zijn show waren grijze astrakan blazer- met als garnering in het voorpand in zig zag-dessins verwerkte witte en zwarte astrakan banen. door het benodigd aantal namen uit een grabbelton te pikken" maakte »'n slechte keuze omdat hij „een noodlottige neiging had zijn concur renten naar zijn ambt te paaien". Hij was bovendien „besluiteloos" en „kwam er moeilijk toe eenmaal ge nomen besluiten tot uitvoering te brengen". En ook dat was nog niet alles. Een flink aantal van de „car rièremakers" kreeg ook nog per soonlijk een beurt. Crossman had geestige tong maar geen wijs heid", Callaghan en Gordon Walker waren „lightweights" en Gaitskell mocht niet profiteren van het „over de doden niets dan goeds" „George Brown en hij hadden zich nooit ook maar de beginselen van de defen sie-politiek eigen gemaakt". Wanhoop Het is geen wonder dat dit soort reclame voor de Labour-partij som mige van haar minder masochisti sche leden tot wanhoop drijft. „Zelfmoorddadige waanzin" noemde ex-minister Crossland het. „De par tij wordt verscheurd door persoon lijke ruzies, zij gaat zodoende de ondergang tegemoet". Dat mag overdreven zijn. Maar het valt niet te ontkennen dat vooral de open baarheid die haar ruziemakers aan hun ruzies geven, wel heel ongun stig afsteekt bij het decorum dat de Conservatieven weten te bewaren. Weliswaar kan men natuurlijk vol houden dat de socialisten zich, Juist door hun bereidheid de dingen bij hun naam en elkaar bij allerhande scheldnamen te noemen veel eerlij ker tonen dan de huichelachtige Tories die waarlijk ook niet een permanent feest van broederliefde vieren. Maar men kan de bekende commentator van de Times, Ber nard Levin, moeilijk ongelijk geven wanneer hij in een van zijn koste lijke artikelen schrijft dat de socia listische leiders elkaar niet hoeven te bewierroken maar er wel goed aan zouden doen" als zij zich wis ten te onthouden de leer uit te dragen dat zij een voor een in alle denkbare opzichten totaal onge schikt zijn om ook maar het ge ringste aandeel aan de bestuurs macht te hebben". Waarom? Blijft de vraag waarom de socialis ten zo veel meer geneigd zijn el kaar publiekelijk in de haren te vliegen dan hun concurrenten naar de volksgunst. Het antwoord is dat de verleiding daartoe voor hen veel sterker is omdat zij nu eenmaal van huis uit met grotere interne spanningen te kampen hebben, een veel heterogener samenraapsel vor men dan de Tories. Niet dat laatst genoemden een homogene klasse partij zijn. Verre van dat, ook haar leden komen uit alle klassen van de maatschappij, de arbeiders niet uit gezonderd. Maar zij ontleent aan aar historische oorsprong, een „gentlenjen-partij" uitgegroeid tot een nationale partij, nog steeds een aanzienlijke mate van samenhang en discipline, geworteld in traditio neel respect voor hiërarchie. Labour daarentegen ontleent aan zijn his torische oorsprong als een met moeite tot stand gebrachte coalitie van socialistische intellectuelen en door en door pragmatisch ingestelde vakverenigingen niet alleen grotere spanningen, maar ook een democra tische traditie, die makkelijk tot pu blieke ruzies aanleiding geeft. Die ruzies zijn des te feller omdat klassegevoelens er een rol in spelen. Een socialistisch lagerhuislid is daar Wilson (rechts) en Heath exponenten van twee wat geest betreft verschillende partijen. onlangs nog rond voor uitgekomen. Getroffen door het „diepe weder zijdse wantrouwen en de diepe af keer" waar de memoires van Lord Wigg van getuigen, sprak hij van de „merkwaardige paradox dat „de partij die het ideaal van een klas seloze maatschappij nastreeft, ver scheurd wordt door klasse-conflict** Bij het minste of geringste me ningsverschil" wordt de goede trouw van de tegenstanders van andere afkomst of levensstijl In twijfel ge trokken". Toen hij een lid van het kabinet eens had gevraagd of de ministers na een lange kabinetszit ting in Chequers soms in groepjes uiteenvielen om door het park te gaan wandelen, was het antwoord een onthutst: „Oh nee! Men zou er onmiddellijk op letten met wie Je ging wandelen en dat zou achter docht wekken". Overigens is het natuurlijk niet al leen klasse-verschil dat zulke ach terdocht opwekt. Ook partijgenoten van dezelfde afkomst hebben vaak genoeg getoond elkaar voor geen cent te vertrouwen. Want zoals Churchill eens met een somber woord heeft gezegd: „Er ls geen vriendschap aan de top". BANDENIMPORT De autoban denspecialist Henze Autobanden, heeft de import van de Japanse Bridgestone autoband in Neder land op zich genomen. De nieuwe onderneming "Bridgestone Import- is gevestigd in Schevenlngen. De in ons land aangevoerde Datsun- en Mazda-personenauto's worden voor eerste montage met deze band uit gerust. Bridgestone is met een pro- duktie van 32 miljoen banden per Jaar de grootste autobandenfabriek van Japan. RUSLAND De Sowjet-Utile heeft in het eerste kwartaal van dit Jaar bijna de helft meer automobielen geproduceerd dan in de overeen komstige periode van 1971. Er kwa men 161.000 personenauto's van de band tegen 109.000 verleden Jaar, zo blijkt uit het kwartaaloverzicht van de Russische regering. De voornaamste oorzaak van de toege- j nomen produktie is te danken aan I de Togliatti autofabriek aan de Wolga, die met hulp van Fiat is gebouwd. EUROPA-TROFEE Het Westdult- se weekblad "Auto Zeitung" heeft na een uitvoerige test van de tien meest verkochte personenauto's (met een motorinhoud tot 1,6 li ter) in West-Duitsland de Opel As- cona 16 LS bekroond met de „Europa-trofee". De auto's werden langdurig beproefd op hun technisch kunnen, de weg- ligging, de veiligheid, de vormge ving, de wendbaarheid, het comfort en het onderhoud. Scylla naar de Korevaarstraat LEIDEN De tafeltenmisvereni- ging Scylla krijgt speelruimte in het pand Korevaarstraat 30 van de ge meente, helt vroegere gebouw van de ooöperaitie. De vereniging zal zélf ver bouwingen verrichten, waarvan de kosten worden geraamd op f 60.000 ScyUa heeft f 20.000 en kf^jgt een gemeentelijke subsidie in de kosten van de kantine ad. f 5000. Er moet 1 35.000 worden geleend. De vereni ging tot instandhouding en bevorde ring van de bloei der kweekschool voor zeevaart heeft de lening aan geboden. Burgemeester en wethou ders vragen de naad de beitaling van rente en aflossing te gar anderen. Beroepingswerk NED. HERV. KERK Aangenomen de benoeming tot bijstand in het pastoraat te Soest voor de arbeid in ZonneglorenJ. E. Drost, emeritus predikant te Baarn, naar Nieuwleusen, M. J. Kalvenhaar te Vlagtwedde. GEREF. KERKEN (VRIJO.) Beroepen te Blija- Holwerd en te Noord-Bergum P. F. Lamer is, kand. te Kampen, te 's Harde-Wezep. Hoek, Rijswijk (ZH.) en Zuidwolde: C. van de Berg, kandidaat te Pernis. CHR. GEREF. KERKEN Beroepen te Nieuwe Pekela: R. Hol kandidaat te Apeldoorn. GEREF. GEMEENTEN Bedankt voor Lisse: D. Hakken berg te Dordrecht.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1972 | | pagina 11