Tabak 'toevallig' kampioen
SPORT
Duwen Jan Spetgens maakt van
Ben Kooken dubieuze kampioen
Zoetemelk en Wagtmans beheersen
wielerstrijd bij de profs
Kooken nu ook bij
Munchen-selectie
VANDAAG
LOTTO
Laatste 165 meter beslissen formidabele koers
tfAANDAG 26 JUNI" 1972
VALKENBURG Twee coureurs drukten een zeer duidelijk stempel op de Cauburg-
strijd van de professionele wielrenners. Maar ze reikten niet ver genoeg om de kam
pioenstrui te kunnen grijpen: raadselachtige Rini Wagtmans en formidabel koersende
Joop Zoetemelk. Eigenlijk werd aan het einde van 25 omlopen een „toevallige" titel
houder gekroond in Tino Tabak, kundig coureur weliswaar, en agressief en kwiek ge
noeg om het rood-wit-blauwe shirt een behoorlijke inhoud te kunnen geven, maar toch
een renner die pas wat verderop in de kansberekening was genoemd. En dit dat zelf
helemaal niet zo vreemd vond, want zelfs na het tumultueuze en machig mooie koers-
einde erkende de 26-jarige blonde vechter uit Egmond aan Zee: ,,ik had in de verste
verte niet op een kampioenschap gerekend".
Een gevecht, dat hem zo'n vyfltig
kilometer voor het einde (187 km.)
een vrij eenvoudige rush naar de
titel leek te garanderen, omdat het
st/rijialverloop hem voorreffelijlk in
de kaart had gespeeld.
Ondanks zijn mislukte ontsnapping, hij kon Tino Tabak niet
jeer inhalen, feliciteert Zoetemelk de nieuwe Nederlandse kam-
joen met een gulle lach.
ALKENBURG Door de "pa-
en" titel van Ben Kooken heeft
Sportcommissie van de KNWU
Limburger als laatste bij de se-
ie voor de Olympische Spelen
laatst. Kooken werd gevoegd bij
groep van twaalf, waaruit
dscoach Joop Middelink zijn
n moet vormen voor de honderd
meter ploegentijdrit en de indi-
iele wedstrijd.
[aximaal kunnen acht man dè
naar München maken. Al be
lt de mogelijkheid, dat de Am-
dammer de tijdritrijders ook in-
dueel opstelt. Voor Duitsland
aangewezen Jan Aling, Cees
Arie Hassink. Fedor den Her-
Aad van de Hoek. Piet van
iwijk, Hennie Kuiper. Theo van
Leeuw. Jo van Pol, Henk Pop-
s Priem, Frits Schür, Jan
Toine van de Bunder en
Kooken.
oor de Tour de rAvenir, die vlak
München wordt verreden, wees
Door
Fred Racké
de Sportcommissie bijna dezelfde
selectie aan. Aling, Van Katwijk en
Poppe verdwenen van de lijst, maar
Cees van Dongen. Jacob Langen,
Jo Vrancken en Wim de Waal wer
den toegevoegd.
Baancoach Mahn heeft voorlopig
tien amateurs voor München. Het
zijn Nanno Bakker, Klaas Balk,
John Cornelissen, Ad Dekkers, Peter
van Doorn, Rini Langkruis, Emi
•Nieuwenhüis, Peter Nieuwenhuis en
Roy Schuiten. Het NOC heeft het
voor de wegrenners, die ook op de
baan uitkomen niet mogelijk ge
maakt ook in München op de piste
verschijnen.
Zodat Fedor den Hertog, die ook
graag op de achtervolging uit had
willen komen, zich tot de weg moet
beperken. Tevens krijgt hij geen ge
legenheid zijn nationale achtervol-
gingstitel te verdedigen, omdat Joop
Middelink een strak voorbereidings
schema heeft opgesteld, waarin geer
plaats is voor baanwedstrijden.
ADVERTENTIE
Zegmeiteer,
met die moeilijke huid van u
moetu dat ellendige scheren
eens besluiten met
DDD Medicated After Shave
Voor als u pukkels, puistjes, een moeilijke of een vermoeide huid hebt.
Niet alleen tribune-wagen
chauffeur Joop vindt roeien een
mooie sport, ook de vier van
het Leidse Asopos. Zeker na
het succesvolle weekeinde op de
Amsterdamse Bosbaan. Maan,
Van de Ende, Schouten en Witt-
lampf roeiden zaterdag in de
landen wedstrijd tegen Duits
land en Frankrijk naar een ze-
in de vier zonder stuurman.
PAGINA 10
Motorcoureur Jan de Vries
slaagde er in Assen niet in zijn
derde achtereenvolgende Grand
Prix-zege van dit seizoen te be
halen. Na een bijzonder ener
verende strijd zag hij zich in de
slotfase gepasseerd door zijn
grote concurrent, de Spanjaard
Angel Nieto die nu aan de lei
ding gaat in het punten klas
sement voor de wereldtitel.
PAGINA 9
Gewichtheffer Theo San-
Iers stak zaterdag in grootse
form. De Leidse middengewicht
in de Vijf Meihal drie Ne-
lerlandse records bij elkaar,
kaders had een groot aandeel
het clubkampioenschap van
Nederland dat LKV de Spartaan
laten
iterdag binnenhaalde.
PAGINA 11
Achter hem streden immers /Rini
Wagmans en de steeds moeizamer
tegen de Cauberg worstelende Mat-
tihij\3 de Kon'ig, met wie Tabak
voorop was geraakt. Veel verder
naar achteren leek het evenwicht
nog altijd gehandhaafd. Rokado-
renners Schepers, Karstens, Harry
Jansen legden Fland'ria's Zoetemelk,
Jan Janssen en Dolman aan ban
den, en andersom gebeurde dat ook.
Tabaks Goudsmit-Hof f-helpers,
konden nog altijd het peloton con
troleren- jn de prettige zekerheid-, dut
men bij de drie voorop twee kans
rijke vertegenwoordigers had. Waar
door veel initiatieven bij voorbaat tot
mislukken gedoemd leken. En Ta
bak na zijn demarrage bij Wagt
mans en De Koning vandaan frank
en vrij naar de bloeman leek te
fietsen.
Zoetemelk
Maar zo'n dertig kilometer voor het
einde kwam daarin opeens verande
ring. Toen namelijk ging Joop Zoete
melk met imponerend geweld aan
de gang.
Hij scheurde zich van zijn bewakers
los en begon aan een schitterende
opmars, die eens temeer duidelijk
maakte wat in de Franse ritten
koers Midi Libre al was ontdekt:
een kleine week vóór de Tour
Zoetemelk in een geweldige conditie
én helemaal „in vorm" geraakt.
De hoe langer hoe meer vrijuit
babbelende ronderenner: „Daar ben
ik het meeste blij mee. Dat vind ik
fijner dan dit gemiste kampioen
schap. De mannen van Schepers en
wij zaten elkaar voortdurend te be
loeren. Op die manier moest het
wel fout gaan Ik ben naar Jan
Janssen toegegaan en we kwamen
tot de vaststelling dat het op die
manier niet door kan gaan. Zo na
melijk kreeg niemand zijn zin. Niet
alleen, dat mijn kansen werden be
dorven. maar ook die van Jan of
Eef. We besloten om toch maar te
gaan koersen.
Keer op keer demarreerden Janssen
en Dolman, en op die man
gen we zo langzamerhand Schepers
en Karstens op de knieën. Tenslotte
kon ik daardoor wegkomen, maar
het was al te laat. Al geloofde ik er
natuurlijk nog wel in, want als Je
niet aan een kampioenschap denkt,
dan hoef je ook niet aan zo'n ach
tervolging te beginnen".
Toen Zoetemelk zijn rush vanuit
een gedecimeerd peloton startte, be
droeg zijn achterstand ruim drie
minuten op Tabak. Wat daarna on
der de ogen van een uitbundig pu
bliek gebeurde was bijkans onge
looflijk.
Zoetemelk sprong van groep naar
groep, van renner naar renner, ach
terhaalde in de voorlaatste ronde
eerst de door Wagtmans geloste De
Koning, viel vervolgens Wagtmans
aan en reed ook hem uit het wiel
En dat terwijl Tabak, die na een
ongeval in de training, daaropvol
gend ziekenhuisverblijf en een
moeizame comeback in de ronde van
Zwitserland, het op de helling van
de Cauberg keer na keer moeilijker
begon te krijgen: „Ik heb de sou
plesse nog niet terug, ik moest alles
op de de macht doen".
Rond de minuut schommelde het
verschil bij het ingaan van de laat
ste, IVz kilometer lange ronde.
Zoetemelk: „Dat was veel, misschien
ook wel te veel nog. Maar Tabak
kon nog altijd een inzinking krij
gen, dus ging ik door".
Tino Tabak, vorig jaar in de Tour
tot de knechten van Zoetemelk be
horend en - voordat hij, ziek ge
worden, uitviel - in dat werk als
een ware revelatie erkend: „Ik wist
dat hij ongeveer een minuut achter
me zart;, maar ik had geen angst
voor mijn titel. Want die tijd goed
maken in één zo'n ronde, dat kan
misschien zelfs een Eddy Merckx
niet eens".
Wagtn
HAMBURG De winnende ge
tallen in de Duitse lotto zijn: 16 28
29 33 37 42. Reservegetal: 34. Olym-
pianummer: 7083.
mans
Het zicht op de titel gaf tenslotte
Tino Tabak, die bij Goudsmit in de
aanloop van het seizoen voortreffe
lijk debuteerde in wat Spaanse
koersen, de stimulans, die nodig
was: het verschil blééf een minuut.
En dolblije Pellenaars omhelsde zijn
bescheiden, goedlachse coureur. Hij
was het geweest die een stuk van
het érg met smetten bedekte
Goudsmit-wapen had opgepoetst.
„Maar eigenlijk", riep de Pel, „ben
ik nog blijer met Wagtmans. Die
heeft me daar een formidabele koes
gereden.
Van de eerste meters af, letterlijk
en figuurlijk, is hij aan de kop ge
weest en dan wordt-ie me daar nog
derde ook. Let op, daar gaan we in
de Tour toch nog plezier van bele
ven. Tja, ik heb nog eens goed met
hem gesproken, gisteravond, en je
zag het: hy was er weer". Wat
waar was.
Wagtmans, toch wel blij met zijn
verrichting, had er zelf niet veel
commentaar op: „Toen ik uit de
ronde van Zwitserland verdween,
ben ik meteen deze kant uit geko
men om me wat voor te bereiden.
Ik wilde me hier wel laten zien".
Waarmee overigens nog altijd niet
aan het licht kwam, waaraan het
falen van Wagtmans tot aan de
helft van dit seizoen is te wijten.
Een psychische kwestie menen
velen, en Wagtmans is ook wel be
reid dat zonder de oorzaken te
noemen toe te geven, „maar kom
ik er toch door".
Zijn prestaties op de Cauberg bewe
zen dat. Razendsnel, eigenlijk in
het startschot, dook de wekenlang
gehoonde ex-kopman van Pellenaars
de ruimte in.
Medestrijders werden De Koning,
de toch weer knap koersende Harm
Ottenbros en Wagtmans' ploegmaats
Van Katwijk en Haagse Harry van
Leeuwen, die daarmee ook al een
Pel-compliment oogstte: „Ook van
Leeuwen deed goed mee, ook van
hem verwacht ik wel wat in de
Tour". Het vijftal bleef in deze sa
menstelling niet voorop, maar gedu
rende de hele koers, tot aan de de
marrage van Tabak, fungeerden De
Koning, maar vooral Wagtmans
steeds als de eerste mannen.
Slechts Zoetemelk kon Wagtmans
nog van zilver afhouden. En ge
tweeën namen die renners dan
naast Tino Tabak hun plaats op
het erepodium in. Hun prestaties
overschaduwden toch eigenlijk de
allure waarmee Tino Tabak kam
pioen van Nederland werd.
Zegevierend gaat Tino Tabak
door de finish.
VALKENBURG Honderdvijfenzestig meter. Slechts die
onbetekenende afstand telde in het nationale wielerkampioen
schap. Eén duizendste van het totale, moordende Cauberg-par-
cours, waarop honderdveertig amateurs vier zware uren een
slopende slag afwerkten was tenslotte belangrijk. De wedstrijd
commissarissen die hoe triest ook na een formidabele
koers dan toch „op papier" een uitslag moesten maken, bekom
merden zich slechts om die laatste rechte lijn. Constateerden
binnen de reglementaire tweehonderd meter een niet helemaal
logische stuurbeweging van titelverdediger Jan Spetgens en
deklasseerden de man die opnieuw het sterkste was.
Maar Juryvoorzitter Wim Roose-n-
burg miocht, mede namens zijin con
fraters Wim Jeremiasse en St-ef van
den Berghe, nog zo overtuigend be
scheiden en weinig gekende Limbur
ger Ben Kooken tot kampioen laten
uitroepen, voor veel meer onder de
duizenden toeschouwers in Valken
burg d'an zijn woedende supporters,
was „d'e Spet" de favoriet. Maakte
de Brabander, die vorig Jaar op
hetzelfde parcours ook alles „naar
huis" reed, veruit de beste indruk.
Had alleen Jan Spetgens, die in het
voorseizoen zijn trui meer glans gaf
dan menig ander kampioen (een
klassieke zege in de Omloop van de
Kempen, tweede plaats in Olympia's
Tour en een reeks ''korte plekken"
in de criteria) recht op een her
nieuwde huldiging.
Op en rond de Couberg, waar Ton
Vissers en Gerard Sterk voor een
"halve ton" hun nationale mochten
organiseren, leidde alsof d'e ge
schiedenis een jaar werd terugge
draaid immers voortdurend juist
de Spet de dans. Wenste d'e blonde
Brabander, d'ie met Piet van Katwijk
al by voorbaat tot de hoogst ge
waardeerde vedette was gerangschikt,
te bewijzen weer supereur te zijn.
Eenvoudig vanuit het vertrek de con
currentie te kunnen „afmaken", om
dan in de finale nog eens bikkelhard
de laatste „pleisters" los te scheuren.
Spetgens deed simpel wat hij wen
ste. Pakte meteen de plaats waar
hij zich het meest op zijn gemak
voelt en dreunde vooral bergop
hard door. Met in die eerste „toe
ren" Aling, Knetemann, Vrancken
en Van Dongen voortdurend aan
zijn zijde. Het tempo bleef hoog,
precies zoals Spet dat wilde. De
.afvalling" moest slachtoffers ma
ken. Zoals, mede dankzij valpartij
en, Dohmen, Wiegersma, Spronk-
mans, Van Tol, Breur en ook een
„getipt" renner als Amstels Jonge
Groningse talent Jantje Bakker.
Protesterend gaat Ben Koo
ken na de duwpartij over de fi
nish.
Even liet Spetgens daarna het ini
tiatief aan anderen. Aan „dolle
Dries" van Wijhe en Wim de Vlam,
die zo'n twintig kilometer lang
vooruit reden om later hun inspan
ningen diep te moeten betreuren.
Zoals ook Westrus en Van Piere af
haakte bij de eerste segieuze uitval:
demarrage van Frits Schür. In Oos
tenrijk ontloken klimtalent Jacob
Langen wipte mee, Knetemann,
Priem, Van der Hoek, Van Trigt en
Hassink sprongen op de Cauberg.
Het waren slechts inleidende initia
tieven. De hardste klappen zouden
spoedig volgen. Want halfkoers had
Limburgs meest gevreesde bult
slachtoffers geëist. Wisten de offi-
ciëlen, die nog twijfelden, zeker dat
de Cauberg geen „eerlijk en even
wichtig" parcours is. Dat de klim
mers, de Limburgers vooral, duide
lijk inhet voordeel zijn. „Namen'
als Bal, Aling, Poppe en Oosterhof
haakten tegelijk af met een grote
groep „waaierspecialisten". Mannen
die zich via het klassieke, vlakke
werk voor het kampioenschap had
den geselecteerd.
Drieëntwintig renners gingen op de
finale af. Van wie Fedor den Her
tog (Iwan: „Ik had vrijdag zo'n
twintig keer tegen de berg op gere
den. Ik dacht zelf wel een kans te
maken voor de trui, maar precies
op hat momemt dat het vooraan op
het hardst ging kreeg ik last van
m'n maag") de eerste losser was.
Jan Spetgens bleef doorhalen. Met
als evenknie een verrassende Jan
Raas- De Zeeuw, die in Olympia's
ronde in het Limburgse met een
„op slot schietende" knie sukkelde
ging verbijsterend gemakkelijk om
boog. (Spet later: „Voor hem had ik
de meeste angst. Hy is nog vrese
lijk rap ook") Geen moment verslapte
het ritme. Jo Vrancken gaf het
ontmoedigd op. „Ik reed lek en
meteen was het gedaan", verzuchtte
de toch wat in vorm teruggezakte
OVIS-kapitein. „Net demarreerde
Hennie Kuiper in de spits. De man
nen vlogen naar boven".
Aangevoerd door steedis weer spet
gens, Slüper en Jo van Pol, die
toch in de finale net iets te kort
kwam. Evenals Cees Priem, de te
gen krampen knokkende Zeeuw, die
bij de Spets krachtigste pedaalsla
gen moest lossen. Slechts Raas,
Slüuer en Kooken bleven aan het
wiel toen de kampioen naar Kuiper
toe wiekte.
Jan Spetgens keek grijnzend om.
Van Dongen, Hassink, Knetemann,
langen, Van der Hoe ken zelfs Van
Katwijk konden niet meer mee. „Ja,
ook Piet van Katwijk", wist Spet
gens later. „Hij reed niet goed in
dit kampioenschap. Geen moment
was er de Van Katwijk, die een
paar weken terug de ronde van
Limburg beheerste".Waarvoor rossi
ge Piet zelf de verklaring niet wen
ste te geven. De supporters wel:
„Vlak ovor het vertrek vertellen de
mensen vn de KNWU hem dat hij
vanaf maandag een maand lang is
geschorst. Dopinggebruik in een
(gewonnen) etappe in de ronde van
Limousin- Vindt iemand het dan
gek dat een man die toch als favo
riet onder druk staat, bezwijkt. Dat
iemand die net hoort dat „alles"
(want de Olympische Spelen waren
dat voor Van Katwijk) weg is, niet
tot normaal koersen komt."
Spetgens maakte het werk professio
neel af. Stelde rustig vast, dat
Raas en Kuiper het in de laatste
klimmen niet meer zouden maken.
Dat hun .macht" niet voldoende
meer was om de gemakkelijke pe
daaltred van de klimmer te beant
woorden. RAakte in de voorlaatste
ronde ook Slüper kwijt en wist zich
in de finale alleen met Ben Kooken.
Een „naamloze" eigenlijk. Een on
bekende, met slechts een „verjaar
de" etappezege in Olympia's tour en
het vorige week behaalde bergklaa-
sement in de Engelse Milkrace op
zyn cridit. Spetgens kon niet meer
verliezen. Mocht ook niet meer ver
liezen, van het duo dat de trui be
twistte was hij immers de enige die
recht op de titel had.
Spetgens begreep het zelf, maar be
zweek in die laatste meters toch
even voor de verleiding om „hulp
van buitenaf" te zoeken. De bocht
uitkomend dook hij van rechts naar
links over de weg. De motor van
een ordaninanB zou hem op gang
kunnen trekken. Maar Spet vergat
- niet omkijkend en met slechts het
finishdoek voor ogen - helemaal
Ben Kooken.
Dacht niet aan de Limburger die
„uit de wind" aan het wiel bleef.
Die weigers „binnendoor" te gaan
en zich door de Spet - die nooit die
bedoeling kan hebben gehad - tegen
de motor liet zetten.
Op dat moment, in één duizendste
deel van de strijd, toonde die
Kooken zich dan toch de professio
nele coureur- Stak bij volmaakt be-
ïheerst de hand op en liet htf Spet
gens rustig zijn winnende rush af
maken. Kooken, temidden van de
supporters, voelde zich toen al zeker
an zijn zaak.
Het protest was al onderweg naar de
Jury. Die een spurt, zoals ze bij de
professionals in vrijwel iedere koers
verloopt, bestrafte. Die Spetgens be
roofde van zijn nationale titel en
Kooken maakte tot een dubieuze
kampioen.
HENK KRUITHOF
