Het Vaderland, of het lot
van een dagblad
Britten in
geniep nog
aan de Golf
„WELZIJN EN BEVOLKINGSGROEI"
PATRIA
"Ê2
Maarniet als enigen
LEZERS SCHRIJVEN
Scherp protest tegen
Onderwijzers Federatie
Spelling-tragedie
INDERDAG 3 FEBRUARI 19T2
Het gaat de laatste Jaren niet
best met de Nederlandse dag
bladpers. Vooral de landelijke
bladen hebben, min of meer in
tegenstelling tot de plaatselijke
en regionale, heel wat veren
moeten laten. Dat de invloed
van de commerciële televisie
daarbij een rol van belang speel
de en nog speelt, is zonder meer
duidelijk, al zijn er daarnaast
andere factoren. Als samenvat
ting van de hoofdzaken het vol
gende.
In 1967 trok Het Vrije Volk,
onder opheffing van het editie
stelsel, zich terug op de „bolwer
ken" Amsterdam, Rotterdam en
Arnhem: later verliet deze eer
tijds grootste krant van Neder
land de hoofdstad om tenslot
te abonneeruil te gaan bedrijven
met het Rotterdamse Parool. De
Arnhemse vestiging werd ver
kocht aan de N.V. Audet, waar
na een samensmelting plaats
vond met het Amhemsch Dag
blad (De Gelderlander) onder de
naam De Nieuwe Krant. Intus
sen was er een technische sa
menwerking (Unitel) tot stand
gekomen tussen de combinatie
Algemeen Dagblad, NRC, Alge
meen Handelsblad en Het Va
derland enerzijds en De Tele
graaf/Nieuws v. d. Dag ander
zijds.
Lang heeft dat samengaan niet
geduurd. In een later stadium
van de ontwikkeling besloten
het Algemeen Handelsblad (Am
sterdam) en de Nieuwe Rotter
damse Courant tot vorming van
een nieuwe, landelijke „kwali
teitskrant". Het Parool en de
Volkskrant gingen op in de
Perscombinatie, die, samen met
de Ned. Dagbladunie, tevens op
trad als uitgeefster van het Rot
terdamse Vrije Volk. Intussen
is aangekondigd, dat de „Kwar
tet-bladen" de (chr.) Rot
terdammer, de Nieuwe Haagse
Courant, de Nieuwe Leidse Cou
rant en het Dordts Dagblad
zullen opgaan in Trouw. Het
(r.k.) Centrumin Utrecht is
verkocht aan het Utrechtsch
Nieuwsblad en de Sijthoff-pers
in Den Haag (Haagsche Cou
rant) kocht het (r.k.) Binnen
hof en de eveneens r.k. Leidse
Courant. Voorts zijn de Nieuwe
Limburger en de Maas- en Roer
bode samengesmolten in De
Limburger, een groep, waarbij
zich begin vorig jaar ook het
Dagblad voor Noord-Limburg
heeft gevoegd. Vorig Jaar stond
De Tijd (r.k.) op verdwijnen en
het is nog steeds niet helemaal
duidelijk of die krant nog lang
zal bestaan. 0
De Jongste verandering in
de Nederlandse perswereld is de
aankondiging van Het Vaderland
in Den Haag, dat het blad met
ingang van mei a.s. zal verschij
nen als kopblad van het Alge
meen Dagblad. Het is interes
sant bij deze wijziging wat uit
voeriger stil te staan. Want een
vermaard Haags avondblad, dat
tn de loop van zijn ruim hon
derdjarige geschiedenis op de
medewerking van tal van beken
de Journalisten kon bogen, wordt
nu een aanhangsel van een
Rotterdams ochtendblad.
Erger is nog de wijze waarop
deze verandering bezig is tot
stand te komen. Die is namelijk,
zowel tegenover de journalistie
ke en grafische medewerkers als
tegenover de abonnees verre van
elegant. De grafische bonden
zijn boos omdat het personeel
van zetterij en drukkerij pas een
half uur voor de aankondiging
van het directie-besluit van de
verandering op de hoogte werd
gesteld. En aangezien de tech
nische medewerkers voortaan
in ploegendiensten moeten gaan
werken, is die wijziging in het
ook tegenover de lezers. In een
artikel van vrijdag J.l. trachtte
men deze pijnlijke verandering
voor te stellen als een weldaad
voor de abonnee. Tot nog toe,
zo stelde het artikel het voor,
moest de lezer een kleine 24
uur op het nieuws w>achten
wat men tn een ochtendblad
had kunnen lezen, verscheen
immers pas tn een avondblad.
Maar daar komt nu verbetering
in: voortaan krijgen de lezers
het nieuws al 's ochtends in de
bus.
Een merkwaardig betoog om
goed te praten, dat een zelfstan
dige Haagse krant nu terugvalt
tot een Rotterdams produkt, dat
wordt aangevuld met plaatselijk
nieuws. Het artikel verzwijgt
zonder meer. dat door de snelle
communicatie via de radio in
feite alle nieuws tot op zekere
hoogte „verouderd" is als het in
gedrukte vorm onder de ogen
van de lezers komt. aangenomen
tenminste dat die gelegenheid
hebben gehad de radio-bulletins
te volgen. Vandaar dat goed-ge-
leide avondbladen zich al gerui
me tijd hebben toegelegd op
het verstrekken van „achter
gronden" van het nieuws. Ove
rigens zijn ook ochtendbladen
lllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll!
door C. J. Rotteveel
bedrijf voor hen allerminst een
kleinigheid.
Ook de journalisten van Het
Vaderland zijn overrompeld. Er
is geen enkele vorm van overleg
geweest, n vertrouwenscommis
sie werd een half uur eerder in
gelicht dan de rest van de re
dactie, waarvan zeventien leden
elders 'n functie moeten zoeken.
De hoofdredacteur was wel
iswaar allang op de hoogte van
de komende wijzigingen en ont
slagen, maar weigerde tot op het
laatste ogenblik zijn medewer
kers in te lichten. Zowel directie
als hoofdredactie maakten er
bezwaar tegen een redactioneel
protest tegen deze gang van za-
blad op te nemen, zodat de jour
nalisten hun grieven via ande
re bladen moesten spuien.
De leiding van het bedrijf heeft
kennelijk met deze opzienba
rende verdwijning van een gere
nommeerde krant in haar maag
gezeten en de weg van het vol
dongen feit gevolgd, niet alleen
tegenover het personeel maar
„momentopnamen". Een avond
blad. dat z'n taak verstaat, zorgt
ervoor, dat het tot op het laat
ste ogenblik „bij" is, zodat de le
zer hérhaaldelijk zal vaststellen,
dat het avondnieuws van t.v. en
radio al gedrukt in de bus was
gevallen.
Intussen bereiken ons uit Den
Haag berichten over niet ge
ringe ontstemming in de krin
gen van de Vaderland-lezers.
Dat geldt enerzijds degenen,
die een duidelijk verschil zien
tussen de degelijke benadering
van het nieuws zoals zij dat van
Het Vaderland gewend waren,
en de meer populaire stijl van
het AD. Tegelijkertijd zijn zeer
velen ontevreden over het feit,
dat zij op 10 december het ver
zoek kregen hun abonnements
geld voor 1972 te voldoen,
om dan achteraf te moeten
vaststellen, dat het avondblad,
waarvoor zij braaf betaald heb
ben niet langer geleverd zal
worden, maar zal worden ver
vangen door een- ochtendblad
van een ander karakter. Vooral
degenen, die naast Het Vader
land al een ochtendblad plach
ten te lezen, voelen zich gedu
peerd, omdat zij immers in het
vervolg twee ochtendbladen in
de bus zullen krijgen. Terwijl de
leiding van Het Vaderland al
lang wist, dat er een verande
ring op til was fusies plegen
immers niet van de ene dag op
de andere tot stand te komen
werden de lezers toch nog uit
genodigd snel hun abonnements
geld te voldoen voor een "arti
kel", dat met ingang van mei
a.s. een ingrijpende wijziging
zal ondergaan.
Het Nederlandse volk is een
volk van goedzakken en lobbe
sen, zei iemand onlangs. Daarop
speculerende schijnen sommige
krantendirecties te denken dat
de lezers zich tóch wel alles zul
len laten aanleunen. Maar
Cartoon over de verschra
ling van de meningsuiting bij
krantenfusies van de Amster
damse tekenaar Oplanddat
het Sunschrift nummer 53
van de Werkgroep Perscon
centratie siert.
men vergisse zich niet. In de
kringen van de Kwartet-abon
nees rommelt het al geruime
tijd, omdat men ervoor be
dankt inplaats van een avond
blad met een opinie uit het mid
den een ochtendblad met een
linkse signatuur (Trouw) te ont
vangen. En wat Het Vader
land aangaat, dat kan de le
zers nu wel vertellen, dat zij erg
blij moeten zijn met de "ver
andering van spijs", waarop ze
in mei a.s. getracteerd zullen
worden, maar het is nog de
vraag of die verandering van
spijs tot eten nodigt. Het Vader
land kan wikken, maar de le
zers zullen beschikken.
Heeft Engeland werkelijk al zijn
strijdkrachten teruggetrokken uit de
Perzische Golf en van het Arabi
sche schiereiland? Of volgt de Engelse
regering het voorbeeld van de Ame
rikanen in Laos, met een geheime
oorlog in Arabië zonder dat het
parlement en het publiek er naar
behoren van op de hoogte zijn?
Deze vragen zijn opgekomen door
een bericht over het sneuvelen van
twee Engelse soldaten bij gevechten
tegen plaatselijke rebellen in het
Zuidarabische staatje Oman. Offi
cieel kan dat natuurlijk niet, want
officieel heeft Engeland ln decem
ber al zijn militaire betrekkingen
met de oliesjeikdommen van Arabië
en de Perzische Golf beëindigd. In
plaats van een reeks gebieden onder
Britse bescherming is er nu een
netwerk van kleine onafhankelijke,
soevereine staatjes.
Bahrein, Qatar en Oman zijn al
toegelaten tot de Verenigde Naties
en van de voormalige Verdragssta
ten zijn zes van de zeven sjeikdom-
men in december samengegaan ln
de Unie van Arabische Emiraten. In
theorie hangt het voortbestaan van
deze landen of hun regimes nu af
van hun eig enstrUdkrachten, het
machtsevenwicht in die streken en
de politieke evolutie of revolutie in
Arabië.
Olie-aanvoer
Mede afhankelijk van deze ontwik
kelingen is vermoedelijk ook de toe
komst van 70 procent van West-Eu
ropa's olie-aanvoer; het gaat om de
grootste oliereserves ter wereld.
In de praktijk zijn Engeland en
verscheidene vreemde mogendheden
nog op z'n minst indirect betrokken
bij militaire activiteiten in Arabië.
Engeland levert wapens en instruc
teurs (soms ook wel gewoon: aan
voerders) aan strijdkrachten van de
Unie van Arabische Emiraten en
van Oman. De Russen bewapenen
en trainen de strijdkrachten van
Noord- en Zuid-Jemen. De Ameri
kanen doen hetzelfde in Saoedi-A-
rabië en zijn gebruik blijven maken
Plaatsing van ingezonden stuk
ken behoeft geen redactionele in
stemming te betekenen. De redactie
behoudt zich het recht voor, brie
ven te bekorten, resp. zonder op
gave van redenen terug te zenden.
Dit jaar zal het feit herdacht
worden, dat tien jaar geleden de
stiohting "Welzijn en Bevolkings
groei" werd opgericht. In tegen
stelling tot wat de naam zou doen
vermoeden, is het doel van deze
stichting: ons volk te wijzen op de
ernstige gevolgen van de toenemen
de bevolkingsdruk.
Twaalf jaar geleden hadden nog
maar weinig mensen oog voor wat
tegenwoordig algemeen aangeduid
wordt als de "bevolkings-explosie".
Begrijpelijk, omdat de bevolkings
groei eigenlijk helemaal geen ex
plosie, geen plotselinge ramp is,
maar een zich zeer geleidelijk vol
trekkende catastrofe. Elk uur neemt
de wereldbevolking met netto 8.000
mensen toen. Over ruim twee maan-
zal de wereldbevolking zijn toege
nomen met het totale inwonertal
van Nederland. De problemen, die
als gevolg hiervan ontstaan, zijn
bekend: miljoenen hongerende
mensen, toenemende milieuvervui
ling, stijgende agressiviteit.
Ook in Nederland doen zich deze
verschijnselen voor, behalve geluk
kig de honger. Maar we zitten met
andere knelpunten. Het woningte
kort is 27 jaar na de tweede wereld
oorlog nog steeds niet opgelost.
Oorzaak: de gestaag groeiende be
volking. Als elke woning gemiddeld
vier personen herbergt, betekent dit
dat elk jaar alleen al 40.000 van de
130.000 gebouwde woningen moeten
worden aangewend om de bevol
kingsgroei op te vangen net
to toename Nederland: omstreeks
160.000 personen per Jaar). Voor
het inlopen van de achter?
stand en voor krotopruiming blijven
dan nog slechts 90.000 huizen over.
Over de bouwcapaciteit voor scho
len, sportcentra, ziekenhuizen etc.
praten we dan nog niet eens.
Maar goed, in ons rijke land kun
nen we de problemen van woning
nood en milieuverontreiniging voor
lopig nog wel de baas.
Voorlopig: we kunnen niet
niet doorgaan tot half Nederland
uit flatgebouwen bestaat en de an
dere helft geasfalteerd is voor we
gen en parkeerplaatsen.
In de ontwikkelingslanden is het
probleem ernstiger en het zou nog
véél ernstiger zijn, als niet jaar
lijks miljoenen door honger en
ziekte zouden sterven. Als de rijke
Naar aanleiding van het uitste
kende artikel van de heer C. J.
Rotteveel "Vereenvaudigde spelling
en de legende van Procrustes", het
volgende.
De Alg. Ned. Onderwijzers Federa
tie steunt de "Aksiegroep spelling-
vereenvaudiging". Hier wil ik een
vlammend protest laten horen!
Mijn man is lid van de AN.O.F. èn
wij zijn zeer tegen deze "vereen-
vaudiging" gekant, om de redenen
die de heer Rotteveel in zijn artikel
noemt. Waar haalt de AN.O.F. het
recht vandaan zich achter deze
aksiegroep te scharen? Er is geen
enkele enquête onder de leden over
deze zaak gehouden, en ik ben er
van overtuigd dat heel veel leden
onderwijzers tegen deze "vereen-
vaudiging" zijn.
Voor mensen buiten het onder
wijs wordt hier echter op deze wijze
gesuggereerd, dat vele, zo niet alle,
onderwijzerskrachten achter de ak
siegroep zouden staan! Niets is
minder waar. De A.N.O.F. had geen
enkel recht zich over deze zo be
langrijke zaak openlijk uit te spre
ken zonder voorafgaand opinieon
derzoek onder zijn leden. De leden
vormen nog altijd de bond, maar
hier probeert de bond de leden te
"ver"vormen.
MEVR. R. DE JONG
Leiden,
landen hun ontwikkelingshulp zou
den opvoeren zodanig, dat niemand
meer door honger, malaria, lepra
etc. zou sterven, dan waren de ge
volgen verschrikkelijk: de bevolking
groeide dan niet met "slechts" 8.000
per uur maar met misschien 12.000
of meer. Gezonde mensen brengen
nu eenmaal méér levende kinderen
ter wereld dan hongerlijders en
patiënten.
Men noemt dit wel de crisis der
ontwikkelingshulp: hoe meer hulp
wij bieden, hoe hoger de nood op
de lange duur stijgt. Veel goed-be-
doelde hulp is te vergelijken met
dweilende huisvrouwen in een on
dergelopen keuken: zolang de kraan
openstaat is het effect bijzonder
gering of zelfs negatief. Eerst
de kraan dicht!
Daarom dient aan ontwikkelings
projecten voor family-planning de
hoogste prioriteit te worden ver
leend. Ieder niet-geboren kind be
tekent immers een dubbele hoeveel
heid voedsel voor een ander kind
gedurende tien jaar! (Aannemend
dat het tien jaar duurt voor een
kind van alleen-maar-consument
ook producent wordt.)
Over de wijze, waarop deze nood
zakelijke geboortebeperking moet
worden gerealiseerd, lopen de op
vattingen sterk uiteen. Aan het ene
uiterste bevinden zich conservatieve
katholieken en protestanten, die
zelfs een vrijwillige geboorterege
ling door middel van condoom, pil
of sterilisatie met (religieus) wan
trouwen bezien; aan het andere ui
terste staan zij, die een extra be
lasting willen invoeren op elk kind
na het tweede plus in een aantal
gevallen verplichte abortus of steri
lisatie.
Onder druk van de steeds toene
mende ongerustheid vindt een ver
schuiving plaats van de moraal in
de tweede richting; abortusklinie
ken worden aarzelend geaccepteerd,
mits de volledige vrijheid gehand
haafd blijft om daarvan geen ge
bruik te maken als men principiële
bezwaren heeft. De kinderbijslag
komt in discussie: afschaffing voor
het derde en volgende kind wordt
overwogen, maar met behoud van
alle rechten voor reeds geboren
kinderen.
Welke maatregelen ook genomen
zullen worden, een duidelijke bevol
kingspolitiek wordt voor Nederland
onvermijdelijk. Trouwens: hoe zul
len wij ooit ontwikkelingslanden de
plicht tot geboortebeperking kunnen
voorhouden, als het dichtstbevolkte
land ter wereld niet zélf het goede
voorbeeld geeft!?.
De tijd dringt, want de nood
wordt groter. Heel geleidelijk maar
met onontkoombare zekerheid lopen
wij vast in tal en last. Paradoxaal
gezegd is het beste wat wij voor ons
nageslacht kunnen doen: het dras
tisch te beperken.
Niet omdat wij een hekel aan
kinderen hebben, maar juist uit eer
bied voor het menselijk leven, om
dat wij van onze kinderen houden.
Om aan de reeds geboren
kinderen een menswaardig bestaan
te kunnen bieden, zal het aantal
nog te verwekken kinderen
drastisch beperkt moeten worden.
Gebeurt dat niet, m.a.w. blijven
Nederlanders mét een groot deel
van de overige wereldbevolking
doorgaan met zich als ratten te
vermenigvuldigen, dan zullen zij én
wij straks als ratten sterven. Wie
het niet gelooft, leze "The Popula
tion Bomb", van de Amerikaanse
bioloog prof. Paul Ehrlich, in 't Ne
derlands verschenen onder de titel
"De Bevolkingsexplosie". Het zal
u koud over de rug lopen.
De Stichting "Welzijn en bevol
kingsgroei" komt de eer toe, dit
vreselijk toekomstperspectief reeds
tien jaar geleden te hebben onder
kend. Helaas heeft de stichting tot
nog toe weinig succes gehad; moch
ten uw ogen zich willen openen
voor het benauwendste vraagstuk
van onze tijd, meld u dan aan als
contribuant of vraag een proef
nummer van het tijdschrift "Tal en
Last" (redacteur Ir. R. van Hasselt,
Voorsterweg 158, Voorst).
In de paar minuten die u nodig
had om dit artikel te lezen, zijn
alweer tientallen kinderen van hon
ger gestorven. Was het niet beter
als zij nooit geboren waren?
Eén lichtpunt is er: de wereld-
voedselproduktie kan straks wel-
lloht revolutionair vergroot worden,
als de biologen er in slagen syn
thetische eiwitten en vetten te fa
briceren. Daarnaast zijn tientallen
andere mogelijkheden in volle ont-
Maar toch zullen we er goed aan
doen, de bevolkingsgroei af te rem
men, totdat die nieuwe produkten
in grote hoeveelheden aanwezig zijn
en de honger van de NU levenden
is gestild. Pas dan heeft men het
recht, weer meer kinderen op de
wereld te zetten.
In het LD. van 27 januari j.l.
schrijft de heer C. J. Rotteveel over
de spelling van onze moedertaal.
Tegenover zijn argumenten zou ik
het volgende willen stellen.
Het zou onjuist zijn te menen,
dat de gemiddelde Fransman of
Brit zijn taal "zuiverder" schrijft
dan de Nederlander. De hoeveel
heid over onze grens gemaakte spel
fouten is niet minder dan hier en
onze jeugd is niet dommer dan die
van de omringende landen.
Dan het missen van aansluiting
bij de literatuur, dus bij onze grote
schrijvers uit heden en verleden
omdat zelfs vrij recent uitgegeven
boeken door dan verouderde spel
ling "onleesbaar" zouden zijn. Som
migen leven in de veronderstelling,
dat de man-in-de-straat in Frank
rijk, Duitsland of Engeland hele ge
deelten uit bijv. Molière, Goethe of
Shakespeare zou kunnen citeren
of beter in staat is een exposé te
houden over Camus, Böll, Kerouac
dan iemand uit het Nederlandse
volk zou kunnen uitweiden over
Hugo Claus of van Vondel meer
dan de naam zou kunnen uitbren
gen. Overal is meer en betere lite
raire kennis (helaas) in handen
van degenen, die tevens over ge
noeg souplesse beschikken snel te
wennen aan afwijkende spellings
methoden. Wie nu bijv. boeken uit
de 17-de of 18-de eeuw dient te be
studeren weet, dat niets zo snel
went als de schrijfwijze. Overigens
is het uiterst merkwaardig dat men
zioh zorgen maakt over de ver
vreemding van de literatuur bij een
volk, waarvan men in hetzelfde
stuk stelt dat voor grote groepen
het schrijven van een (eenvoudig)
briefje maar een kwestie van een
toevallig aanwezige gedienstige
geest dient te blijven.
De inzender, die in NRC-Han-
delsblad betoogde, dat de ellende
van de werkwoordsvormen zo sim
pel zou zijn op te lossen, heeft
blijkbaar nooit enig schoolboekje,
oud of modern, ingezien, want zijn
verbijsterende analogieën staan
daar overal in. Ieder onderwijzer
zal tevens uit een even beproefde
ervaring als van dr. Dominlcus kun
nen stellen, dat het een tragedie is
en blijft voor veel, te veel leerlin
gen. IJ-ei, ou-au tenslotte is als een
opwindend, etymologisch spel
slechts interessant bij een behoor
lijke kennis van veel levende en
dode talen.
P. MERKELIJN
Alphen a.d. Rijn
ADVERTENTIE
Patrla Malsk - zuiver plantaardige
energie gevende mais-blscult.
van de voormalig Britse marine-in
stallaties in Bahrein. (De Ameri
kaanse regering heeft wat onwillig
moeten toegeven dat zij op 23 de
cember een overeenkomst met
Bahrein heeft gesloten.
De Chinezen leveren wapens en In
structeurs aan de revolutioanire
guerrillastrijders die in de bergen
van Dhofar vechten tegen het gezag
van de (door de Engelsen gesteun
de) 6ultan van Oman. De Chinezen
beconcurreren in Noord- en Zuid-
Jemen de Russen met economische
hulp en technische bijstand.
De twee gesneuvelde militairen hiel
pen bij de opleiding van de solda
ten van sultan van Oman. Maar
het schijnt er net zo te gaan als
met de Amerikaanse „adviseurs" in
het begin van de Vietnamese oorlog:
bij gevechten doen de adviseurs
heel wat actiever mee dat hun offi
ciële betiteling aangeeft.
Tussenstaten
De Engelse luchtmacht heeft nog
een kleine vestiging, een tussensta
tion, op het eiland Masira voor de
kust van Oman, en verzorgt in Sa-
lalah (Dhofar) degronddienst voor
de kleine luchtmacht van de sultan.
Russen, Chinezen en Amerikanen
bekleden nergens in de Arabische
landen met zoveel ouderwetse open-
harigheid posities in de militaire en
politieke leiding alB de Engelsen in
de Unie va Arabische Emiraten en
vooral in Oman. De 6ultan van
Oman heeft een Engelsman in
dienst als miister van Defensie, en
een invloedrijk deel van zijn entou
rage bestaat uit Engelse officieren
en voormalige bestuursambtenaren.
De achtergrond hiervan is een ver
drag van vriendschap en samenwer
king, van 1951, plus een briefwisse
ling van zeven Jaar daarna.
De opstandelingen in Dhofar, onder
leiding van het links-nationalistisch
Volksfront voor de Bevrijding van
de Bezette Arabische Golf
tPFLOAG) krijgen steun van het
naburige Zuid-Jemen (dat officieel
de lange naam Volksrepubliek De
mocratisch Jemen draagt). Het
PFLOAG heeft een kantoor in
Aden, de hoofdstad van Zuid-Jemen,
Dat zuidelijke of Democratische Je
men heeft evenwel op zijn beurt te
kampen met pogingen om een an
ti-communistische guerrilla-actie op
gang te brengen; de organisatie
daarvan huist in Noord-Jemen. De
aanstokers zijn oppositiegroepen in
ballingschap uit Aden en de rest
van het zuiden; geld en wapens le
vert (in het geheim) Saoedi-Arabië.
De republikeinse regering van
Noord-Jemen beweert dat deze acti
viteiten bedreven worden uit afgele
gen woestijngebieden aan de grens,
waar zij geen feitelijke macht
heeft.
Vorig Jaar heeft het leger van De
mocratisch Jemen, dat op het ogen
blik met Russische hulp uitgebreid
wordt tot 21 bataljons, twee om
vangrijke vergeldingsaanvallen on
dernomen op dorpen aan de Noord-
Jemenitische kant van de grens.
Vredesbesprekingen tussen- noord en
zuid zijn onlangs mislukt en het
noorden dregigt met militair optre
den.
Voor de Russen is dit niet zo'n
prettige situatie, want zij bewape
nen en trainen beide partijen in dit
geschil.
Democratisch Jemen, grotendeels
woestijngebied, met 1,5 miljoen in
woners, was tot vier Jaar geleden de
Zuidarabische federatie, die onder
Engels toezicht stond. Het is het
enige land in de Arabische wereld
dat zich officieel beschouwt als deel
van het.socialistische kamp".
Nu is het heel gemakkelijk om een
melodramatisch beeld te schilderen
van een strategisch gelegen commu
nistisch bolwerk in Arabië vanwaar
de Rode Zee onder toezicht gehou
den, de Indische Oceaan beheerst
en de anti-Westerse revolutie over
de olielanden aan de Perzische Golf
uitgebreid kan worden. Maar ln
werkelijkheid moeten de Russen er*
de Chinezen.zich wel verbijsterd af
vragen hoe nu deze Arabische revo
lutionairen weer ingepast moeten
worden tussen het snel stijgende
aantal varianten van het commu
nisme. Want het regime in Aden is
wel links georiënteerd en officieel
de anti-imperialistische revolutie in
heel Arabië en het Golf-gebied toe
gedaan, maar het blijft in wezen
Arabisch nationalistisch ln zijn oor
sprong en doel.
Het nieuwe regime bestaat uit plat
telands-guerrillaleiders van het Na
tionale Bevrijdingsfront, die tegen
de Engelsen hebben gevochter en
zowel deoude sultans hebben ver
dreven als. hun nationalistische con
currenten uit de stad. Maar al
voorziet Rusland hen van wapens,
Russische militaire bases willen zij
op hun gebied niet toelaten.
