Zeehos-jeugd succesvol
bij het verkeersexamen
De muffe luchtjes moeten
uit de
Lakenhal"
Gehandicapten kunnen in hun elektrische
wagentjes vrij door Katwijkse verkeer gaan
Overtreders bloem
bollenteelt worden
nog niet vervolgd
Jeugd maakt (tastbaar) kennis met museumstukken
99
Stormbal
hing uit
PAODf A 4
WOENSDAG 2 FEBRUARI 1973
KATWIJK AAN ZEE Hoofdagent van politie ,Hen-
drik Kremer (39 en vader van drie jongens) was gistermid
dag een gelukkig man. Z'n pogingen jeugdige spastische
bewoners van het Rotterdams Zeehospitium de regels van
het verkeer bij te brengen en hen in hun electrische wagen
tjes of op driewielers vertrouwd te maken met het Kat
wijkse verkeer werden met succes bekroond. Alle zes aan
het examen deelnemende kandidaten ontvingen het diplo
ma van Veilig Verkeer. Ze kunnen zich nu met een gerust
hart door Katwijk bewegen. Gemotoriseerd of trappend.
Ook de jongelui waren dolgelukkig. Ze behoeven nu niet
meer te blijven op het territoir van het Zeehos, maar kunnen,
als ze dat wensen, de „poort" uitrijden en zich bijvoorbeeld
naar de Princestraat of de Boulevard begeven. In het voorjaar
zal dat allemaal nog heel wat gemakkelijker gaan wanneer in
een deel van de badplaats de trottoirs met medewerking van
het gemeentebestuur zijn aangepast. Door deze bij de op- en
afritten te verlagen.
BOLLENSTREEK Tijdens de
vergadering van de vereniging „De
Hyacint", die dinsdagmiddag in
Treslong in Hillegom werd gehouden,
heeft Timmer, voorzitter van de
afdeling Anna Paulowna-Breez&nd
zijn wantrouwen uitgesproken over
de waterdichtheid van de verorde
ning, waarbij de verstrekking van
het teeltrecht voor hyacinten is ge
regeld. Het zwakke punt in deze ver
ordening heeft in 1969 en 1970 er
toe geleid, dat bloembollenkwekers
die te veel hadden geteelt, niet straf
rechtelijk konden worden vervolgd
Hoofdagent Kremer i6 begrijpelijk
in z'n sas met dit succes. Toen hij
een maand of vier geleden met de
opleiding begon was het een gok. Hij
had wat die verkeersopleiding be
treft wel de nodige ervaring. Heel
wat Katwijkse jongeren heeft Kre
mer opgeleid voor het schoolverkeers-
examen. Toch vergde de opdracht
deze gehandicapten vertrouwd te
maken met het verkeer heel wat
meer inspanning en een geheel an
dere aanpak. Hij ondervond daarbij
veel medewerking van zijn hoogste
chef, hoofdinspecteur-korpschef mr.
J. Blanken, en van inspecteur L. A.
ProvHy, welke laatste tijdens het
Ger van Grimmelinckhuizen. Kees
van Haastrecht en Peter Marijnen
namen dolgelukkig het diploma in
ontvangst tijdens het gezellige sa
menzijn na
Leuke man
Zegt
Kees van Haastrecht (13):
Kremer Is een leuke
man Hij heeft ons fijn les gegeven.
Ik durf nu zonder dat een zuster
of één van mijn Katwijkse vrienden
meegaat zo door Katwijk te rijden.
Bovendien ben ik toch verzekerd".
Peter Marijnen (23, uit Den Haag
ook blijk van zijn belangstel- afkomstig en al vier jaar woonachtig
ling gaf voor do verrichtingen van de ln het Zeehosl drukt het ult: we
hebben veel gehad aan die lessen.
Dankbaar werk E"n- d=t we nu het dor" in kunnen
Jongelui.
Kremer. een vriendelijk en begrip
vol man. in de recreatiezaal van het
mr. F. van Raalte-paviljoen: ,.'k Ben
met acht jongelui begonnen. Daar
van zijn er zes overgebleven, die nu
examen doen. We gaan ditmaal de
straat niet op. Dat heb ik al drie
maal gedaan. Met succes. De jon
gelui bewogen zich. na al die theo
retische en practische lessen op het
„Zeehos"-terrein. vrij soepel door het
Katwijkse verkeer. Met toestemming
van het hoofdbestuur van de Vereni
ging voor Veilig Verkeer in Hilver
sum neem ik. in tegenwoordigheid
van mevrouw M. M. van Maanen-
Brandsma, die secretaresse is van de
plaatselijke afdeling, in deze zaal
zowel het mondelinge als het prac
tische examen af. De jongelui hebben
in die vier maanden steeds eenmaal
per week les gehad. Ze hebben de
cursus met erg veel interesse gevolgd.
Erg leuk en bovenal zeer dankbaar
werk. Iets te mogen doen voor je
medemens".
Door
Cees Combee
Foto
Van Duijn
De zes kandidaten waren begrijpe
lijk wat zenuwachtig. Met een kwink
slag nam hoofdagent Kremer. die
nervositeit weg: .Kees laat me je
pols eens voelen". Even houdt hij zijn
vingers erop en zegt daarna lachend:
„Nou Joh. dat ziet er goed uit. Nu
maar aan de slag". Eén voor één
werden de kandidaten dooi- mejuf
frouw E. Timmerman, hoofd van de
afdeling Jeugdrevalidatie. de ruime
zaal binnengebracht, waar Kremer
met behulp van kegels en bakken een
parcours had uitgezet compleet met
allerlei verkeersborden, zoals een
kruising waar men verplicht is te
stoppen, een gedeelte waarop het
verboden is te parkeren en een
strook waar wel geparkeerd mocht
worden.
Erg vlot
Die praktische proef verliep heel
erg vlot. Geen van de kandidaten had
er moeite mee. Heel handig bewogen
ze zich in die elektrische wagentjes
met stuurknop of op hun driewieler
over die miniatuurweg. Hoofdagent
Kremer was er echt mee in z'n sas.
Dat was hij ook over het mondelinge
gedeelte van het examen.
Er werden pittige vragen gesteld:
„Mag een automobilist bij een bus
halte stoppen om mensen uit te
laten?", „is het geoorloofd deze ver-
keerszuil zonder pijl aan beide zij
den te passeren en als dat zo is, wel
ke weggebruikers mogen dat niet
doen?", „zijn de deelnemers aan het
verkeer verplicht deze zwarte pijl te
volgen of mogen ze ook naar links
afslaan" en „als Je met Je wagentje
over de Princestraat rijdt hoe moet
Je dan handelen als je bijvoorbeeld
links de Voorstraat wilt inslaan".
Een heel enkele keer werd er wel
eens een foutje gemaakt, maar door
de bank genomen wisten de Jongelui
in de leeftijd van 13 tot 23 Jaar heel
wat van die Ingewikkelde verkeers
IJMUIDEN De stormbal hing
dinsdag uit en dat betekende, dat de
kleine vaart het veilig in de haven
hield; De grotere schepen hebben on
der de kust eeen goede gullen visserij.
De KW 142 wist op ongeveer 12 mijl
uit de kust zelfs 1.600 kisten buit te
maken. De spanners konden, voor
dat zij de visserij wegens de stugge
bries moesten afbreken, nog 100 tot
150 kisten aan dek brengen. In de
omgeving van de Pitt-boei werden
regels. Mede dank ïy de "voortref fe trekken gedaan van 15 tot 25 kilo
lilke instructie door Kremer I 'ong met daarbij 4 k 6 manden an-
Het slot was. dat alle zes kandi- dere via. In de noord waren de resul-
daten slaagden. Harrv Anthonissen. j taten naar verhouding niet zo hoog.
Hans Dorsman, Theo van Bijnatten, trekken van 40 tot 75 manden.
Dat zal nog beter gaan als de
gepaste trottoirs er in het voorjaar
zijn. Zo'n elektrisch wagentje, dat
dus loopt op een accu, is duur. maar
een uitkomst voor ons. De mijne kost
f 3800,—. De prijs is afhankelijk van
de aanpassingsmogelijkheden. Je doet
er ongeveer vijf jaar mee. 'k Hoop.
dat de winkeliers voor ons nu ook
opritten maken. Eén Oudshoorn
is er al mee begonnen. Daar kun
nen we zo de winkel binnenrijden.
Dat op de openbare weg rijden ver
eist wel wat. aanpassing. We hopen
op een beetje begrip van onze mede
weggebruikers".
Hoofdagent Kremer tenslotte
„Korpschef mr. Blanken heeft tot het
gemeentebestuur het verzoek gericht
langs de route van het Zeehos naar
het centrum Princestraat. Voor
straat. Badstraat voor het op- en
afrijden verzonken trottoir-randen
te maken, zodat de jongelui met hun
wagentjes
geen gebruik behoeven te maken van
de openbare weg. Dat is ook het ge
val voor de zeezijde van de Boule
vard van het V.V.V.-kantoor tot aan
restaurant „Triton" en voor de
Sportlaan. De Zeehos-bewoners' kun
nen dan bij goed weer een leuk rond
je door het dorp maken en geheel
zelfstandig inkopen gaan doen. Hier
en daar kunnen ze al gebruik maken
van de inritten, k Hoop. dat de
zaak in het voorjaar gerealiseerd kan
worden".
De eerste groep gehandicapten van
het Zeehos heeft nu de verkeersstu-
die bekroond gezien met het gun
stig afleggen van het examen en het
in ontvangst nemen van het diplo
ma. Kremer blijft als het aan hem
ligt doorgaan. Er komt stellig weer
een nieuwe groep, die hij deskundig
les mag gaan geven. De jongelui heb
ben er voorzover ze daartoe in
staat zijn de smaak van te pakken,
Een pluim op de hoed van de Kat
wijkse politie, die blijk heeft gegeven,
dat haar taak beslist niet uitsluitend
bestaat uit het uitdelen van bonne
tjes. maar dat zij zich ook ten dien
ste stelt van de gemeenschap door
het verkeersonderwijs en door veler
lei andere activiteiten. Daarop mag
ook wel eens worden gewezen!
Hoofdagent Hendrik Kremer i hos-verkeersexamenkandidaten
'39 ondervraagt een van de Zee- Het is Peter Marijnen (23
zou met glans slagen, evenals de
Hij I andere deelnemers.
De nieuwe verordening, waarbij men
tracht de moeilijkheden met de hya
cinten telende bloemisten, die deze
als grondstof voor hun broeierij ge
bruiken, op te lossen, lijkt volgens
Timmer ook niet waterdicht.
Het had verleden jaar enige be
vreemding gewekt, dat „overtreders"
een brief thuiskregen, waarin werd
medegedeeld, dat zij niet vervolgd
konden worden. Dat heeft kwaad
bloed gezet, want er zijn telers ge
weest, die wel geld hebben neerge
legd voor het hyacinten-teeltbewijs.
De minister van Landbouw is met
moeite overgehaald om de nieuwe
verordening te tekenen. Timmer las
een brief voor van het Produktscha/p
voor Siergewassen, waarin een bloe
mist werd verzocht voor 30 decem
ber op te geven hoeveel teeltrecht
hij nodig meende te hebben. De brief
was van juli 1971 - „M.a.w. hij kon
zoveel vragen als hij wil en wij
niet". De voorzitter G. Faase wees
er op. dat het hier om kleine opper
vlakten ging en men in dat eerste
jaar inderdaad de bloemisten teelt
vergunning gaf.
Best was dat volgens Timmer,
die weer naar de verordening greep
en constateerde, dat in de toelich
ting stond, dat de voorgeschreven
onoverdraagfoaarheid van bloemist
naar bloembollenkweker in gemeng
de bedrijven „niet te controleren
was". De meningen leven ook hier
tegenover elkaar staan. Het gevolg
was dat Timmer zei. de zaak nog
eens te onderzoeken. „Men moest dat
niet doen, want als er geen teelt
maatregelen zijn dan geeft men bij
de huidige minimumprijzen aanmoe
digingspremies om ook te gaan telen.
De voorzitter vervolgde, dat de
kleine groep telers moest trachten
de bestaande situatie te handhaven
„Naar de minister gaan betekent
moeilijkheden op de hals te halen,
die men net kan overzien", aldus
drs. A. L. J. Coenen, voorzitter van
de Kon. Alg. Ver. voor Bloembollen
cultuur.
Het resultaat van alle besprekin
gen is geweest, dat Breezand niet
overtuigd was, niet gaat informeren
bij dezelfde bron als het bestuur van
De Hyacint, omdat men de ant
woorden van het PVS kan voorspel
len. Het bestuur zal wel te rade
gaan bij Hyikemavoorzitter van
het Produktschap voor Siergewassen
Overigens deelde de voorzitter in
de aanvang mede, dat de hyacinten-
cultuur verleden jaar behoorlijk
heeft gedraaid.
LEIDEN/ALPHEN AAN DEN RIJN Het museum
De Lakenhal heeft een educatieve dienst. Dit, voor velen
enigszins afschrikwekkende woord, wordt in de praktijk
door mej. Redelé (leidster), Paul de Jong (leidt o.a. de
kunstklassen) en mevrouw Rademakers wat vriendelijker
behandeld. ,,Wij zijn in de eerste plaats in de Lakenhal om
te begeleiden", zegt mej. Redelé. Het idee van een gids te
zijn, willen de leden van de educatieve dienst afschaffen.
,,De mensen moeten zelf ontdekken, wat er in de Lakenhal
is te zien",, aldus Paul de Jong. ,,Als we het hun vertellen,
gaat het vaak het ene oor in en het andere weer uit". De
bezoekers moeten dus door zelf te zoeken maar zien wat
alles voorsteld. De interesse van de museumbezoeker wordt
hierdoor groter. En dit is uiteraard de bedoeling van de
educatieve dienst.
Nu laat men de bezoekers ook
weer niet helemaal in de kou staan.
De leden van de educatieve dienst
zorgen voor klankbeelden door mid
del van dia's met tekst. Mej. Redelé
en Paul de Jong zorgen ook voor in
leidingen voor alle mogelijke orga
nisaties en vooral ook scholen. Op
het moment richt de educatieve
dienst, die in 1969 officieus is begon
nen en in januari 1971 officieel haar
daglicht zag, zich vooral op de
schooljeugd. In samenwerking met
de Alphense culturele raad. die vol
gens mej. Redelé veel actiever is dan
de Leidse, ls men op het ogenblik aan
de gang met een project voor de
vijfde- en zesde klassen van het la
ger onderwijs. De Alphense school
kinderen zijn bezig met een project
getiteld „wonen door de eeuwen
heen". Ze hebben ln dit verband
contact met de planologische dienst
van Alphen en het museum voor
Volkenkunde in Leiden, waar ze de
tentoonstelling over het leven van
de Eskimo hebben bezocht. De La
kenhal heeft een onderdeeltje over
het leven van de laatste vijf eeuwen,
namelijk de stoel, uitgezocht als
studieobject voor de schoolkinderen.
„De stoel is meestal de blinde vlek
in het interieur," zegt Paul de Jong.
Door
Peter van Beem
De culturele raad, en met name Van
j Berkel. heeft toen verder gezorgd
I dat de zaak rond kwam.
i Er is ook uit praktische overwe-
gingen voor de stoel gekozen. Een
i stoel is namelijk makkelijk hanteer-
Op die manier leren de kinderen baar en de kinderen kunnen ze zon
der veel problemen aanraken. Want
dat is eigenlijk een van de belang
rijkste aspecten van het hele pro
ject. Paul de Jong: „We moeten die
glasplaat of dat koord voor een mu
seumstuk zien weg te halen. Een
museumstuk wordt op die manier
een soort relikwie, een heilig ding
waar Je alleen maar van een af
stand naar mag kijken. Natuurlijk
kun Je dit niet met alle antieke din-
j gen, die in de Lakenhal staan, doen.
Bij de glasverzameling bijvoorbeeld,
Voorbereiding zou dlt kunnen. Waar het
bewust kijken en denken
eigenlijk uiterst belangrijk, onder
deel van de huiskamer".
Het is de bedoeling, dat de kinde
ren een paar stoelen uit vroeger tijd
uitkiezen en die dan natekenen om
zodoende het verschil tussen de stoel
vroeger en die van tegenwoordig te
zien. Ze mogen de stoel dan ook bij
wijze van spreken binnenste buiten
keren om te kijken hoe alles in el
kaar zit-
De kinderen zijn natuurlijk niet
geheel onvoorbereid in het strijd-
pérk geworpen. „We hebben in alle
35 klassen (dat wil zeggen voor 900
leerlingen) de afgelopen weken een
inleiding met dia's gehouden, waar
door de leerlingen al waren inge
speeld op het onderwerp," vertelt
mej. Redelé. Uit gesprekken met on
derwijzers zijn ook nog vele interes-
gaat is, dat men de Lakenhal niet
meer ziet als een of ander muf mu
seum (een naam die het nog wel
heeft). Er moet daarom ook meer
ruimte vrij worden gemaakt voor
creatieve arbeid van niet alleen kin
deren, maar ook volwassenen. Er
moet echt meer leven in de Laken
hal komen. De werken, die de men
sen op die creatieve cursussen ma
ken, moeten ook kunnen worden
santé puntjes aan het licht gekomen, tentoongesteld. Nu moeten al die ac
tiviteiten nog op zolder gebeuren".
Het museum krijgt hierdoor natuur
lijk een, ten dele, andere functie.
Van een passief cultureel gebeuren
probeert de educatieve dienst te ko
men tot een meer actief beleven van
wat er in de Lakenhal allemaal te
vinden is.
Flexibel
Uit het project met de schoolkin
deren uit Alphen blijkt ook duidelijk,
dat de kinderen door deze benade
ring veel geïnteresseerder zijn en
bovendien veel flexibeler worden.
.De kinderen moeten nu zelf het ver
schil ontdekken tussen bijvoorbeeld
een empire-kamer en een kamer van
deze tijd. Er wordt nu niet meer
door een of andere gids gezegd van:
dit is om die en die reden een empi
re-kamer, waarna h\j een groep
mensen meezeult naar een andere
kamer," aldus mej. Redelé.
Het succes van de methode, die nu
wordt toegepast lijkt verzekerd. De
kinderen lopen de eerste tien minu
ten zonder doel door het museum te
rennen en beginnen zich dan gaan
deweg te interesseren voor allerlei
dingen. „We hebben de kinderen zo
vrij mogelijk probei-en te maken. Ze
De Alphense schoolkinderen
van de hoogste twee klassen kun
nen zich in het museum De La
kenhal helemaal uitleven. Zit
tend, staand en liggend worden
de stoelen onder de loep genomen.
Dit alles vindt plaats vanwege het
Alphense project vow schoolkin'-
deren „wonen door de eeuwen
heen".
(Foto Holvast)
hoeven van ons niet met het project
mee te doen. Alleen willen we wel,
dat ze dat dan eerlijk zeggen. Tot nu
toe hebben alle kinderen echter zeer
enthousiast meegewerkt," vertelt
Paul de Jong vol trots. Uit de werk
stukken, die de kinderen mochten
maken (een eigen ontwerp van een
stoel, die ze met de beperking van
het materiaal moesten bouwen)
blijkt dit wel. „Het museumbezoek
van de kinderen wordt door deze
werkwijze meer geïntegreerd bij het
onderwijs," aldus mej. Redelé. Dat
dit zijn vruchten afwerpt is inmid
dels duidelijk geworden. Mej. Re
delé: „Vroeger brachten de ouu-rs
de kinderen naar een museum, maar
op het moment zie Je het omgekeer
de. Kinderen, die aan het project
hebben meegewerkt, zie je later
vaak weer terug met hun ouders".
