Rome heeft laatste woord
Dr. Vlimmen-figuur is er niet meer
Éi&ÉHl
niEUUl!
E10 cassis
speciaal
Bij de bisschopsbenoeming van dr. M. Gijsen
Honderdvijftig jaar dierengeneeskunde
de cassis uoar
de slanke lijn
PAGINA 8
DINSDAG 1 FEBRUARI I97Ï
De benoeming van dr. M. Gijsen tot bisschop van Roermond was nog maar nauwe
lijks via de radio bekend gemaakt of de telefoon rinkelde en van de andere kant van de
ijn klonk de vraag: wat denk je daarvan? Och, wat zullen we er van denken* 't Is niet
zoveel bijzonders dat aan r.-k. Nederland weer eens wordt duidelijk gemaakt dat op het
Vaticaan de beslissingen vallen en dit zal zo wel blijven. Ook is weer duidelijk geworden
dat de pauselijke nuntius een goed toezicht houdt over zijn kudde.
Al staat hij dan in de rij van de
gezanten van de verschillende kleine
en grote mogendheden, zijn taak is
niet alleen het overleg dat er met
onze regering nodig is. Zijn belang
rijkste taak zal wel zijn het opzicht
houden over de R.K. Kerk in ons
land. In ieder geval is voor de Neder
landse bisschoppen deze benoeming I
niet helemaal als een verrassing ge
komen, zoals dat in Rotterdam wel
het geval was. Maar evenals in Rot
terdam had men zich in Roermond
de moeite kunnen besparen om
enigszins uit te maken wie er hun
bisschop zou zijn. In Roermond
ook al
een wankel bestaan en we vermoeden
dat men zich in geen bisdom, wannee
er zich een bisschopsvacature voor
doet, meer zal wagen aan het ontwer
pen van een bisschoppelijk profiel.
Men zal het toch als vergeefse moeite
beschouwen.
Nederlandse situaties
Doch de bisschop die benoemd is,
zal wel degelijk rekening moeten
houden met die ontwikkeling welke
er in de Nederlandse bisdommen op
i gang gekomen is. Hij zal moeten
vroral'chtJffer" te "k"> n»l het kapittel en met alle
l J o-x js Hjj kan
heeft plaats
weer onge-
diocesane beraad dat i
'rïe de ontwikkeling die ei
In Rome tracht men de ontwik
keling na het tweede Vaticaans con
cilie weer ongedaan te maken en dat
gelukt tot op zekere hoogte tamelijk
wel. omdat men daar te maken heeft
met bisschoppen en bisdommen die
betrekkelijk los naast elkaar staan.
Doch de benoemde bisschop krijgt in
be
paalde apparatuur, 'n bepaalde groep
van personen, waarmee hij de lopen
de zaken van het bisdom draaiende
moet houden. Hij zal zich een ze
ker gezag moeten verwerven in zijn
bisdom en dat kan hij niet door al
leen bepaalde dingen terug te schroe
ven. Hij zal rekening moeten hou
den met de groeperingen die er zijn
en dat noodzaakt hem in ieder ge
val „gematigd" zijn gang te gaan,
misschien tot teleurstelling van de
groep, die eerst zo zeer over zijn be
noeming heeft gejuicht. Hij zal reke
ning moeten houden met priesters
en kapelaans enz. die tegenwoordig
ook him wensen hebben. Voorwaar,
het is geen begerenswaardige zaak
om tegenwoordig bisschop te zijn. Hij
kan het zich zeker niet meer veroor
loven zich als een middeleeuws heer
ser te gedragen.
Raad van Kerken
Wanneer we even stilstaan bij een
bisschopsbenoeming is er nog een an
dere kant aan deze zaak. In het bij
zonder is dat het geval wanneer de
benoeming voor één van de Neder-
Honden en katten in de randstad Holland zijn vaker ziek
I dan hun soortgenoten in landelijke provincies. Een geogra-
werk gegaan. Ze hadden niet
ontworpen dan „het profiel"
toekomstige bisschop.
Het kapittel van het bisdom Roer
mond, dat een voordracht heeft op
gesteld, kan z'n biezen ook wel pak
ken. Aan deze voordracht is hele
maal geen aandacht besteed. „Het
kapittel betreurt het dat Rome in
deze tijd van groeiende openheid en
overleg, aan de voordracht van eenI
aantal kandidaten met gematigd J 2rijn bisdom te maken met
vooruitstrevende signatuur, voorbij is
gegaan". Op basis van de uitslag van J
een enquête was veel zorg besteed I
aan de voordracht. Het kapittel moet
een hele teleurstelling verwerken,
want het verwachtte dat de benoe-1
ming van één van de door hem voor
gedragen kandidaten „effectief er
toe zou bijdragen de ontstane groe- j
peringen binnen de geloofsgemeen
schap dichter bij elkaar te brengen".
De teleurstelling is dus onmisken
baar.
Rol van nuntius
Wat zullen we er van zeggen? Door
de telefoon werd ons ook nog ge- 1
waarschuwd toegevoegd: Hij is
beste vriend van Simonis. Dat zal I
ook wel zo zijn; we hebben hetzelfde f f
later ook in de krant gelezen. Maar nsch onderzoek naar oogafwijkingen bij honden heeft uit-
dit zegt op zichzelf ook weer niet al
les. In vriendschap vinden nog al gewezen dat de hoornvlieszweer een typische randstad
eens de tegendelen elkaar evenals dat i
in het huwelijk het geval is. We moe- zjekte is.
ten echter onze telefoneerder toege
ven dat op deze manier wel alle toe
komstige bisschopsbenoemingen zul
len worden behandeld. Maar nog
eens, Rome heeft het laatste recht
voor de bisschopsbenoemingen altijd
aan zich gehouden. Zo ligt het ten
minste voor ons land. In landen
waar een concordaat is gemaakt met
de regeringen, kan het zó zijn dat
de keuze van de bisschop is overgela
ten aan de regering. Rome moet aan
die keuze zijn goedkeuring geven. Ze
kan deze echter ook onthouden, zo
als momenteel 1" Spanje het geval
is. wat een gespannen situatie mee
brengt, die natuurlijk dan nog er
ger is dan er ooit in ons land kan
voorkomen. Het is de spanning als
tussen twee regeringen, zij het dan
ook dat de ene een gouvernement
is van een miniatuurstaatje. Van zo
iets zullen we in ons land nooit last
kunnen hebben, hoewel, het vorige
jaar zijn er ook vragen gericht tot de
desbetreffende minister over de rol
die de pauselijke nuntius met betrek
king tot de bisschopsbenoeming te
Rotterdam heeft gespeeld. Hij zou
zich ten onrechte met binnenlandse
aangelegenheden hebben bemoeid.
Maar wat wil men? Dan
geen gezanten met Vaticaanstad
den uitgewisseld.
landse bisdommen geldt. Ons land is,
voor zover we weten, het enige land
ter wereld waar de RK Kerk officieel
deel uitmaakt van een Raad Over
weg", het informatieblad van het
bisdom Breda, was gewijd aan de
oecumene. „Bezinning op wat wij als
christenen en kerken van Christus sa
men hebben te doen". Er wordt aan
herinnerd dat dit Jaar in augustus,
het centrale Comité van de Wereld
raad van Kerken te Utrecht zal ver
gaderen. Welke betekenis heeft nu
die onderlinge gemeenschap, ook
voor onze verbondenheid met God?
Hoe staat de bisschop daar tegen
over? In één van de laatste nummers
van het vorige jaar hield "Kerkin
formatie van de Gereformeerde Ker
ken in Nederland" zich ook bezig
met de Raad van Kerken. Daar had
men het o.a. over de moeilijkheid
van 'structuurverschillen" tussen de
kerken. De Gereformeerde Kerken
hebben in het moderamen van de
generale synode geen orgaan gescha
pen dat direct kan reageren op be
paalde gebeurtenissen, zoals het mo
deramen van de hervormde synode
dat wel kan en zoals de RK Kerk
het in ons land kan doen door mid
del van de bisschoppen. De bisschop
is en blijft in zijn bisdom de centrale
figuur. In de Raad van Kerken heeft
men ook met dit "structuurverschil"
te maken. Nu loopt het toch al niet
zo vlot met de Raad van Kerken in
ons land. "De Bazuin,' van 23 janu
ari, schrijven over die Raad van
Kerken, constateert "dat er meer be
hoefte is aan rustige doorzetters dan
aan enthousiaste hoera-roepers.
Wenken vanuit Rome
De toenadering tussen de RK-Kerk
en de kerken der Reformatie, gaat
ook langs de wegen der geleidelijk
heid". En nu hebben we dan twee
bisschoppen die meer zullen letten en
de wenken die vanuit Rome worden
gegeven, dan op hetgeen er oecume
nisch wenselijk en nodig is als men
samen werkelijk één Raad van Ker
ken wil vormen. Een bisschop is ten
slotte zoiets als de voorzitter van zijn
bisdom, zij het dan ook dat hij niet
alles voorzit. Maar als het op princi
piële kwesties aankomt, zal hij toch
leiding aan zijn bisdom moeten ge
ven en zulk een ^principiële kwestie
lijkt ons, nog niet zozeer het lid zijn
van de Raad van Kerken, als wel het
voorstuwen van deze Raad en dan
kunnen de verwachtingen bij de twee
laatst benoemde bisschoppen niet
hoog gespannen wezen.
Zijn We te pessimistisch wanneer
we een mogelijkheid veronderstellen
dat de Raad van Kerken slechts zo
ver komt als men haar in Rome wil
laten komen? In ieder geval heeft de
benoeming van een Nederlandse bis
schop ook iets te maken met die
raad van Kerken.
Ds. S- J. M. Hulsbergen. De nieuwe bisschop, dr. M. Gijsen.
Dat Rome het laatste en beslissen
de woord heeft bij de benoeming van
'n bisschop in ons land, daaraan zul
len we weer moeten gewennen. De
andere kant van zulk een zaak is dat
de benoemde bisschop ook aan iets
wennen.
Nauwelijks overleg
De diocesane pasioraie raad van
het oisuom Roermond heelt met ai-
leen getreurd, maar is volgens het
bericnt zelis veroijsterd geweest
over deze gang van zatten. Zeiis met
de Ned. bisscnoppen is, volgens hei
diocesane oeraad, nauwelijks overleg
gepleegd.
Deze neie zaak wordt dan bedroe
vend genoemd, „ornaat zij meent
hieruit te kunnen aiieiaen aat de m
de R.K. Kerk op gang geKomen ont
wikkeling, worat aige»vezen, een ont
wikkeling die meae uoor net tweede
Vaticaanse concine is geinspneerd".
Doch dat wist men in Roermond
toen reeds lang dat men in Rome de
ontwikkeling niet wn die mede aoor
het tweeae Vaticaanse concine op
gang gekomen is. Dit zal nu de moei
lijkheid zyn waarmee mgr. Gysen,
evenais zijn vriend in Rotterdam, te
maken krijgt, dat er in de Neder
landse bisuummen een bepaalde ont
wikkeling op gang gekomen is. In
ons land mag dit dan net eerst en
het sterkst naar voren zijn gekomen,
ook in andere landen openbaren zich
de wensen om een bisaom meer
eigen gang te laten gaan dan tot nu
toe gebruikeUjk was de wensen naar
meer „democratisering Men wil in
ieder geval het middeleeuwse stelsel
van de absolute alleenheerschappij
veel veranderd zien dat er een soort1
tussen-vorm ontstaat. Men meende
die reeds enigszins gevonden te heb
ben, vandaar de moeite die men m
de bisdommen Rotterdam en Roer
mond genomen heeft om in ieder
geval het wenselijk profiel van een
toekomstige bisschop te ontwerpen.
Alle tussenvormen hebben echter
Het is eigenlijk zo simpel: een
hond leeft op het niveau van de
uitlaatgassen. Ook van smog heeft
hij meer last dan de mens- De toe
nemende welvaart bracht onze
trouwste kameraad behalve hapkla
re balletjes uit blik waar hij blij
mee behoortt te zijn óók dat „hon
denleven" dat we hem niet gunnei»
De man die het ons vertelt is dï.
M. A. S. Verver, lector aan de
cembermaand 150 jaar bestaande
Diergeneeskundige Faculteit te
Utrecht. Dr. Verver, auteur van het
Grote Hondenboek, zwaait de scep
ter over de kliniek „Kleine Huisdie-
Te veel
150 Jaar diergeneeskunde. 1200 stu
denten. Teveel. Dr. Verver: „Neder
land telt op het ogenblik 1500 wer
kende dierenartsen; op zo'n aantal
is 1200 studenten een probleem
Jongens en meisjes die van plan j
dierenarts te gaan van veestapels, is betrokken bij he
passant enkele varkens inspuit en
dan in de stad spreekuur heelt
waar de mensen met nondeu er.
katten terecht kunnen, hebben een
totaal verkeerd, verouderd en De-
perkt idee van de moderne dieren-
Het beroep en dus ook de opleiding
zijn veel meer gedifferentiëerd dan
vroeger. Het volgende staatje wijst
al in die richting
Van de 1500 actieve dierenartsen in
Nederland hebben slechts 700 een
hele dagtaak als dierenarts.
240 zijn werkzaam bij de vlees
keuring
60 zijn in dienst van het veeart
senij kundig toezicht
50 hebben een baan in de indu
strie.
Enige tientallen dierenartsen
werken bij de provinciale gezond
heidsdiensten voor dieren
De rest werkt in ontwikkelings
landen aan de erfelijke verbetering
zijn
erkt
studeren moeten beïnvloed worden. *™orz\ hoger) onderwils of
zodat alleen zij die het echt willen
worden de gelegenheid krijgen
Beïnvloeden, hoe?
I de tijd I on-1ulste naam racuiveiv hSb
s Vee la neeskunde. Dat moet worden Facul
verbleekt Iteit Veterinaire Wetenschappen
„Door hen te vertellen c
van dr. Vlimmen voorbij
kapitaal, de romantiek
onder de schijnwerpers van de effi
ciency. De injectiespuit van dr
Vlimmen is een wegwerpspuit ge
worden. In zijn plaats is een we
tenschappelijke figuur gekomen. op
geleid in een veelheid van discipli
nes. die zich on klinische manier
bezig houdt met de preventie van
ziekten, die elk kwartier rendabel
moet maken."
Verkeerd beeld
..Mensen die nog denken dat een
dierenarts zich in een gjede auto
mobiel van koe naar koe spoedt, en
Vandaar dat dr. Verver
hem vele collega's af willen
onjuiste naam Faculteit der'Dierge
de
ADVERTENTIE
Verver: „Dei 240 man in de
vleeshygiëne. dat zijn geen dieren
artsen, dat zijn scherprechters, die
over uw tournedootje waken.' over
de bal die u uit de muur trekt."
Tussen muis en mammoet ligt een
wereld van evoluerende kennis
„Denk aan de dierenartsen die bij
het kankeronderzoek betrokken zijn.
Denk aan de dierenexperimenton,
zonder welke de ontwikkeling van
nieuwe geneesmiddelen onmogelijk
zou zijn. Omdat er steeds meer re-
sistenten komen, moet in Laborato
ria gezocht blijven worden naar
niéuwe antibiotica. Daarvoor zijn
proefdieren onmisbaar. Vivisectie is
een onjuist woord, een besmet
woord. Het testen van peneciline
kost miljoenen muizen, moet dat
dan? Ja. dat moet. Denk aan hart
operaties op honden, waardoor
straks mogelijk uw zusje gered
wordt van blijvende invaliditeit,
denk aan de softenon-affaire, die
had wellicht voorkomen kunnen
worden met dierexperimenten.'
Schaalvergroting
Dierenartsen worden ook betrokken
bij de schaalvergroting in de land
bouw. Ze worden ingeschakeld door
boeren die „bacon verbouwen." op
de varkensfarms, door nertsfokkers
die „bont verbouwen."
Over bont: „Als Liz Taylor of een
andere diva een Jas van ocelot
draagt dan zijn daar beschermde
dieren voor geofferd. Als uw vrouw
een nertsjas koopt dan bedreigt ze
daarmee de nertsstand niet."
Dierenartsen waken ook over het
transport van dieren door de lucht-
Apentransporten bijvoorbeeld.
Over apen als huisdier: „Apen zijn
ten ene male ongeschikt als huis
dier. Ze worden agressief en kun
nen, als ze vroeg of laat weg moe
ten. niet meer wennen in een die
rentuin tussen andere apen. Boven
dien moeten vier apen sterven vóór
men er één gevangen heeft."
„Het hebben van een aap als huis
dier is vaak een status-kwestie, ik
zou blij zijn als het verboden
werd."
Over het biologisch evenwicht in de
natuur: „Dat loopt ernstig gevaar
door de milieuverontreiniging. Een
aangrijpend voorbeeld is de lever
traan die wij aan Jonge honden,
kinderen en volwassen geven. Le
vertraan met vitaminen A-D ia be
langrijk voor de opbouw van het
skelet. Als natuurlijk product be
trekken we het onder meer van de
kabeljauw. Maar die kabeljauw
zwemt in een door chemische be
strijdingsmiddelen vervuilde zee. Er
zijn in natuurlijke levertraan aan
toonbare hoeveelheden giftige stof
fen gevonden. Zo is het een beden
kelijke zaak geworden om mensen
en dieren nog langer levertraan te
verstrekken. We zullen onze toe
vlucht moeten nemen tot syntheti
sche levertraan."
Over flats en huisdieren: „Een klei
ne hond doet het uitstekend op een
flat, beter zelfs dan een kat."
Over huisdieren en recreatie: „Hon
den en katten, maar ook andere
huisdieren (marmotten, volgens,
schildpadden etc.) worden steeds
belangrijker naar mate de mensen
meer vrije tijd krijgen. Mensen die
de hele dag zitten, in hun auto. op
hun werk en bij de TV raad ik aan
een hond te nemen. Een hond bete
kent dat Je er uit moet, beweging
in de buitenlucht, dé therapie voor
bewegingsarme mensen."
Wanneer dr. Verver tot besluit voor
onze fotograaf poseert bij een in
zijn studeerkamer opgestelde olifan
tenschedel. ontdekt hij op de rech
ter slagtand een onzelieveheers-
beestje: „Klopt," stelt hij vast, „het
was een goed luizenjaar. dus óók
een goed onzelieveheersbeestjesjaar!
Dat evenwicht is (nog) niet ver
stoord.
