ansholt Bruto
ationaal Geluk
^Mieren leven beter samen dan wij
Confessioneel gesprek gaat het tweede lustrum in
Rode hond-prik
voorkomt veel
narigheid bij
zwangerschap
ATERDAG 29 JANUARI 1972
isdag 1 februari wordt het eerste
bereikt van het christe-
:-politiek gesprek. Die dag begin-
jn de leidslieden van de drie
"Voor
teter Riemersma
ristelljke regeringspartijen, ARP,
KVP, in de contactraad de
;ussie over de intensivering van
samenwerking, die uiteindelijk
injjet leiden tot één nieuwe partij,
de zaken niet meteen rooskleu-
r voor te stellen dan ze zijn, is
nodig onmiddellijk een voorbe
eld te maken. Alleen KVP en
CHU hebben zich onomwonden uit
gesproken over het doel van het ge
sprek: de vorming van een nieuwe
partij, al bestaan er wel menings
verschillen over het karakter ervan.
De ARP is niet verder gegaan dan
de schuchtere mededeling, dat het
gesprek in allerlaatste instantie kan
leiden tot een nieuwe partij- De be
perking in de ARP-opstelling is
duidelijk: het kan, het hoeft niet.
Vooralsnog lijkt de AR-voorkeur uit
te gaan naar een federatief verband
de drie.
Men kan zich afvragen in hoeverre
het partij-politieke gesprek van
KVP, ARP en CHU van betekenis
>or het regerende kabinet-Bies
heuvel. Het antwoord is vrij simpel:
zolang de drie om de tafel zitten is
er voor Biesheuvel c.s. geen vuiltje
aan de lucht. Pas wanneer het ge
sprek stokt doemt de door KVP-
animator prof. dr. Piet Steenkamp
voorziene "klip" op. Als KVP en
CHU doorstomen naar het einddoel
en, net als bij de Jongerenorganisa
ties van de partijen is gebeurd, de
anti-revolutionairen aan de kant
blijven, is er gevaar voor het kabi
net
Stormbal
Al moet men dat gevaar niet over
drijven. Een ARP die uiteindelijk
weigert samen met KVP en CHU in
één partij te stappen, kan het in de
praktische (politiek best eens zijn
met deze twee. Als de eventuele
tweespalt in het christelijke kamp
overslaat op de Tweede-Kamerfrac
ties. hoeft Biesheuvel pas echt de
stormbal te hijsen. Zover is het nog
lang niet en de kans dat het zover
komt is heel klein.
Bij alle meningsverschillen over wat
christelijke politiek is, over de
vraag of een nieuwe partij toegan
kelijk moet zijn voor niet-christe
nen, en of er dan nog wel gespro
ken kan worden van een christelij
ke partij, over de politieke opstel
ling: in het midden, rechts van het
midden of links van het midden,
staat één politiek gegeven als een
paal boven water. ARP, CHU en
KVP kunnen elkaar niet meer los
laten, na alles wat er is geschied,
sinds AR-voorzltter dr. W.P. Berg
huis op 14 Januari 1967 (vijf Jaar
geleden) als eerste aandrong op een
gesprek van de drie. Een Jaar later
al klonk het eendrachtig "samen
uit, samen thuis". En begin 1971
voor de Tweede-Kamerverkiezingen
presenteerden ARP, CHU en KVP
een gemeenschappelijk urgentiepro
gramma.
Samen doen
Na de verkiezingen en de vorming
van het nieuwe kabinet zijn de drie
christelijke fracties in de Tweede
Kamer veel meer samen gaan doen.
Als het even kan treedt er een ge
meenschappelijke spreker op in het
parlement.
Neen, als de samenwerking tussen
ARP. CHU en KVP in en buiten
het parlement zou worden verbro
ken, moet er iets heel bijzonders
gebeuren.
Zoiets bijzonders zou het zijn als de
KVP de woorden van haar nieuwe
voorzitter dr. ir. D. de Zeeuw zou
waarmaken en zich zou bekennen
tot de progressieve drie, PvdA, D'66
en PPR.
Zo'n "move" is voor de KVP min
der vreemd, dan hij nu lijkt. Vlak
na de Tweede Wereldoorlog heeft
zij zo gehandeld. De r.-k. Staats
partij van voor die oorlog werd om
gevormd tot een katholieke pro
grampartij, waarvan het lidmaat
schap ook openstond voor nlet-ka-
tholieken. De KVP sprak zich op 22
december 1945 reeds uit voor het
streven om vóór verkiezingen een
gemeenschappelijk urgentieprogram
ma te vormen met andere partijen.
Zij het toen ARP en CHU aan de
kant staan en ging met de PvdA ia
Het is ondenkbaar, dat dit stukje
politieke geschiedenis zich in de ze
ventiger Jaren herhaalt. Tenzij de
KVP de christelijke beginselen laat
voor wat ze zijn en ten koste van
alles aan de macht wil blijven.
Maar dan is dat al vijf jaar duren
de gesprek met ARP en CHU niet
meer dan een huichelachtig doekje
voor het bloeden geweest.
Dr. Sicco Leendert Mansholt, die in september 64 jaar wordt en per 1 januari van
|et volgend jaar zal aftreden als een van de vice-voorzitters van de Europese Commissie
Brussel, is ook de afgelopen week weer volop in het nieuws geweest.
mderdagmorgen sprak hij in Den
op het UNCTAD-symposium,
•na hij 's middags in Des Indes
drukbezochte persconferentie
het Koos Vorrlnk Instituut van
PvdA die zich bezig hield met een
•port over „De Europese Gemeen-
iap in socialistisch perspectief",
•volgens spoedde hij zich haastig
ig naar Brussel om aanwezig te
bij de ondertekening van de
•tredingsverdragen van de EEG
^fet Engeland, Denemarken, Noor-
°i°fegen en Ierland.
lijkt wel alsof Mansholt bezig
te zorgen dat hij zich in ons
ld niet zal hoeven te vervelen als
volgend jaar zijn letterlijk en
uurlijk hoge post in het Brussel-
EEG-paleis Berlaymont zal heb-
°^n opgegeven.
Geen minister
en ook in deze krant heeft
lezen zei hij op de perscon-
•entie in Den Haag geen minis-
derlandse politiek,
i er
t-f mulerende"
aard moeten j
u Binnenhof heen.
rv, pörinrhte dat hil zich ee- Maakt zijn internationale ervaring mocratie drukte in november Mans-
zou voden d^ kandidaatMansholt echter coh tot de man JJ woord^ integraa, af als be-
het premierschap te worden j waar men progressieve kring om j t d Marx"
telab een progressieve volkspartij in Zlt springen? Uit een deel van de Hoewel hij met zijn tweede Marx
n een progressieve vu ij i overdadige publiciteit rond zi In Der- 601 collectieg bedoelde, leek het,
ke s land, was in sommige kringen overaaaige puDiiciteit rona zijn per oubliciteit wel alsof de
«flHnt MartshniK lid soon 2011 hlJ inderdaad die indruk soms m ae puoncueit vei aisoi ae
gekomen nadat Mansholts lid- wilgen j hoofdige boer uit de Wieringermeer
leijïatschap van een commissie be- op ide Europalia zijn kandidatuur
geworden, die PvdA, D 66 1 aarop gebaseerd had gesteld als de grootste denker
loet adviseren over knel-, i van de twintigste eeuw.
de maatschappij. De vraa8 moet dan toch worden
?°1or sommigen was hierhij de wens gesteld waarop Mansholts progres- Fondant'
getwijfeld de vader van de ge- sieve pleitbezorgers eigenlijk hun
:hte. Zij hebben zich ook door hooggespannen verwachtingen base- Daarna kwamen rond de Jaarwis-
«^nholts duidelijke ontkenning ren. Toch niet op bewondering voor seing twee televisie-interview met
t uit het veld laten slaan en het door hem ontworpen Europese eveneens goed in het gehoor liggen-
hem pousseren als de toe- 1 landbouwbeleid met zijn sterk pro- de uitlatingen, en sedertdien was
nstige leider van een progressieve tectionistische karakter, zijn hoge het hek van de dam. Mensen die
aa icentratie. j prijzen-en zijn overschotprodukties? j Mansholt vermoedelijk al serdert i
Mansholt, als hij wél de En waarschijnlijk al evenmin op 1958 uit het oog hadden verloren,
ibitie had om minister-president zijn plan tot hervorming van de dronken zijn woorden in als nectar.
worden, in dit stadium toch niet tructuur van de Europese landbouw, i Ook zaterdag in Amsterdam liet het
kunnen doen dan de boot dat het volkomen vastgelopen land- nieuwe progressieve prijsdier zich
nieuwe impuls moet
afhouden. Maar waarschijnlijk bouwbeleid ee
meent hij wat hij zegt en vindt hij geven.
het nu welletjes. Hij heeft een in- i Landbouw is voor de meeste Neder-
drukwekkende politieke carrière I landse progressieven nu eenmaal
achter de rug: van 1946 tot 1958 niet zo'n brandende kwestie, al was
minister van landbouw, en daarna het alleen maar omdat progressieve
onafgebroken lid van de Europese I stromingen hun wortels vooral heb-
Commisie in Brussel, het uitvoerend ben in de steden en niet op het
orgaan van de EEG. Volgend jaar platteland.
bereikt hij de pensioengerechtigde kt-
leeftijd en dat lijkt niet het aange- Wiet gevoelig
wezen moment om in Nederland Neen, waarschijnlijk is de zo plotse-
een verkiezingscampagne te gaan ling opgelaaide belangstelling voor
aanvoeren, gesteld dat er in 1973 de persoon van Mansholt terug te
een kabinetscrisis zou komen, ge- voeren op de kreetgevoeilgheid in
volgd door vervroegde verkiezingen. I progressieve kringen. In die behoef-
te heeft Mansholt het laatste half-
Actie rol jaar inderdaad ruimschoots voor-
Gaen functie dus voor Mansholt in
de vaderlandse politiek, nemen we *s a begonnen met zijn
tot nader order maar aan .Onge-,rede op de Eur°Palia in Brussel,
twijfeld echter wel een actieve rol. september^ vorig Ja 1
Die van „grand old man', of van
„eminence grise", van de progressie-
ven, zou men kunnen zeggen. Het I ™et J'inj5
lijdt geen twijfel dat Mansholt, die
niet vrij is
ziet als de DW
doe in ons nationale politieke volks- yraasstuk, uitputting van grondstof
tuintje kan optillen naar Europees i n- milieuvervuiling enz.) analyse
niveau. Men moet toegeven dat hij 1 ren en oplossingen aangeven waar-
•spost in Nederland te ambiëren. °P ft Punt Inderdaad een bijzonder <fc Politici de consequenties
wil wel epTi rol snelen in de nuttige rol zal kunnen spelen, want moeten treKKen.
speien in e w pr0gressieve kring kijkt men Verlekkerd visten de publiciteitsor-
Daar lanceer-
1 de de Europese commissaris de
kreet dat er een „tweede Marx"
i teams
denkers met de modernste
eigen dunk"* 'zichzelf hulpmiddelen", die de problemen
die het kleine ge- van nu en morgen (bevolkings
die zal i
ROTTERDAM De tiendui
zend Rotterdamse meisjes van elf
en twaalf jaar, die tussen febru
ari en mei een prik tegen rode
hond krijgen, hoeven zich over
die ziekte geen zorgen meer te
maken. Het is bijna niet mogelijk
dat ze later toch nog rode hond
zullen krijgen.
Het belangrijkste is dat ze geen ge
vaar lopen als ze ooit in verwach
ting zijn. Per Jaar worden enkele
tientallen tot ongeveer honderd kin-
Door
Madeleine Rouwen
van „inspirerende, activerende, vaak niet
niet onbetuigd. Hij zei dat economi- j
.sche groei in de ontwikkelingslanden j
alleen nog maar mogelijk is ten i
koste van de welvaart in de rijke
landen. Het Bruto Nationaal Pro-1
dukt (BPN) van de industrielanden j
zal kleiner moeten worden en ver-
hoging van hrjt in de arme
landen met 6 procent per Jaar is
een te ambitieuze doelstelling. Com
pensatie voor de vermindering van
de welvaart in het noorden moet
worden gezocht in verhoging van
het cultureel welzijn.
Uit Parijs had Mansholt ook een
nieuwe fondant meegebracht die
smolt op de tong: het BNP als
maatstaf moet plaats maken voor
het Bonheur National Brut (letter
lijk: het bruto nationale geluk),
wat hij voor een Nederlands gehoor j
het liefst wilde vertalen met het
Bruto Nationale Nut.
Bij de discussie werden nog wel en
kele relativerende opmerkingen ge
maakt over Mansholts denkbeelden,
zoals door de diplomaat W. G. F.
van Oosten, die de vraag opwierp
in hoeverre de mensen bereid zijn
hun behoeftenpatroon te herzien, en
door het Tweede Kamerlid dr. ir. A.
P. Oele, die de bevolkingspolitiek de
kern van het probleem noemde en
waarschuwde tegen eenzijdige na
druk op de negatieve kanten van de
industrialisatie. Wie de bevolking
laat toenemen en de economische
groei afwijst, dreigt uit te komen
bij een Lebensraumpolitiek als ui
terste consequentie, zo waarschuwde
hij.
Maar Mansholt liet zich door deze
geluiden niet afremmen. Zijn bij
drage aan de Nederlandse politiek
zal tenminste bestaan uit pakkende
leuzen.
deren in Nederland geboren met li
chamelijke afwijkingen, omdat de
moeder tijdens de zwangerschap
rode hond had.
Het aantal afwijkingen dat kan
voorkomen is vrij groot: beschadi
gingen aan het gehoor, het hart, de
ogen en de hersenen kunnen het
gevolg zijn. Maar ook een mis
kraam. Rode hond is voor een
vrouw in verwachting zelfs een goe
de reden om een abortus te krijgen.
Rode hond
Prof. dr. L. Burema, directeur van
de Rotterdamse G. G. en G.D. zegt:
,3iJ vrouwen blijkt op volwassen
leeftijd dat 95 procent rode hond
heett gehad. Maar ze weten dat
meestal niet van zichzelf. De ouders
kunnen het zich vaak ook niet
meer herinneren. Nou kun Je wel
bepalen of die vrouwen afweerstof-
fen hebben en dan hoeven ze niet
ingespoten te worden.
Men vraagt zich dan af waarom we
volwassen vrouwen niet inenten.
Maar dat kun je niet zomaar op de
rij af doen. Dat moet individueel
gebeuren, bijvoorbeeld door de huis
arts.
an alle soorten levende wezens
onze planeet is de mens het
?iiemdste produkt dat de natuur
"ft voortgebracht. Geen ander
;ds schepsel is met ze ongelijke
enten bedeeld. Als technicus is
mens een genie; als maat-
ïappelijk wezen, in zijn samen-
jongen, is hij een ezel.
ongelijkheid van 's mensen
!Jknten is voor hem een tragedie
zijn geluk, en misschien zelfs
voortbestaan, hangt af van zijn
ïs als maatschappelijk wezen -
hij tot dusver een opvallen
mislukking is. Zijn verbazende
mische bekwaamheid is een
•bodigheid en een valstrik.
de mens een „eenling" was
s een spin, zou hij zich kunnen
^Joorloven om zich van ganser
te verheugen in zijn techni-
handigheid als webbewever, en
ig zijn hele aandacht en energie
richten op verdere verbete-
n zijn techniek. Maar de
as is geen „eenling" zoals een
zonder samenleving is hij
teloos.
Overleefd
binson Crusoë, die op zijn onbe-
mde eiland voor zichzelf moest
:n, zou het niet overleefd heb-
als hij geen kans had gezien
vat van de voorraden van zijn
gane schip te redden. Die voor-
het product van de
jamenlijke inspanning van een
i%ontwikkelde samenleving; Cru-
was dus nu wel alleen, maar hij
voorzien van de hulpmiddelen
de menselijke mierenhoop
we irvan hij door een hoogst onge-
tri lkelijk toeval afgesneden was.
n .-r
lil (in
Menselijke mierenhoop? Deze verge
lijking van de menselijke samenle
ving met die van insecten is te
complimenteus voor de maatschap
pelijke dwaasheid van de mensheid.
Mieren en termieten en bijen zou
den de vergelijking boos afwijzen
als ze over een mensachtig besef
beschikten. De insektensamenlevin-
gen zijn een succes. In maatschap
pijen samenlevende insekten zijn
doeltreffende en bereidwillige
zelfs enthousiaste en zelfopofferende
uitvoerders van de eisen die hun
maatschappij hun stelt.
Uitstekend
Tegen de prijs van zelfonderwer-
ping van de deelnemers funotione-
ren insektenmaatschappijen uitste
kend. De mensenmaatschappij is,
voor zover bekend, altijd en overal
mislukt; en de prijs die de mens
aan pijn en smart heeft moeten be
talen voor zijn maatschappelijke
onbekwaamheid is veel hoger dan
de prijs die de insekten betalen
voor hun maatschappelijke bedre
venheid.
Hoe erg de maatschappelijke onbe
kwaamheid van de mens is, komt
nog sterker uit door de tegenstelling
met zijn briljante technische vaar
digheden. Als we een auto of een
kurketrekker of een vliegtuig of een
scheermesje willen hebben, zijn er
van elk van die handige apparaten
tientallen verschillende uitvoeringen
ter beschikking. Onze lijst van fa
brikaten kan aan vrijwel elke be
hoefte en elke smaak voldoen.
Als wij echter van stoffelijk „goed'
overstappen naar maatschappelijk
doen en laten bijvoorbeeld het
politieke bestel dan gaan wij van
maatschappelijke leven is de straf
voor ons gebrek aan vindingrijkheid
en ondernemingslust op dit terrein,
ofschoon gemeenschapszin veel be
langrijker voor ons zou zijn dan
onze briljante vindingrijkheid op
technisch gebied.
Tekortschieten
Het parlementaire stelsel is de
minst onaangename regeringsvorm
waar de mensheid tot dusver tegen
op gelopen is; en hoewel ook dit
stelsel ergerlijk tekortschiet, zou het
dwaasheid zijn om ons door onze
onvermijdelijke en gerechte ergernis
over het parlementaire stelsel tot
verwerping ervan te laten brengen;
want de enige andere mogelijkhe
den die we ter beschikking hebben,
zijn nog erger. Het zijn nog bottere
vormen van dwingelandij.
Dwingelandij? Maar het parlemen
taire stelsel is toch „democratie"?
Ach, zo kunnen we het nu wel noe
men. maar bij nader onderzoek ziet
het parlementaire stelsel geen kans
om zijn aanspraken op dat lovende
etiket te staven.
Waar komt het parlementaire stel
sel bijvoorbeeld op neer in een land
waar de bevolking verdeeld is, niet
in wisselende meerder- en minder
heden van kiezers, maar in onwrik
bare bevolkings- of taal- of gods-
dienstgroepen van ongelijke getal
sterkte? Laten we nu landen zoals
Zuid-Afrika of Rhodesië, waar de
meerderheid van de bevolking het
kiesrecht onthouden wordt, maar
overvloed naar schaarste. Die
schaarste op het gebied van ons
buiten beschouwing laten Maar
kijk bijvoorbeeld eens naar Noord-
HJIIIIIIIIIIIIIIIIIIIillllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll'.lllll
Professor Arnold Toynbee, historicus
van wereldfaam en auteur van dit
artikel heeft in zijn lange leven een
zeer breed gebiedvan menselijke ac
tiviteit bestudeerd, overdacht, in
vele boeken en geschriften beschre
ven en er conclusies uitgetrokken.
Van de talrijke en zeer gevarieerde
functies die nu de 82-jarige gepen
sioneerde hoogleraar vervuld heeft
sedert hij zelf vóór de eerste we
reldoorlog in Oxford geschiedenis,
wijsbegeerte en talen studeerde,
noemen wij slechts zijn hoogleraar
schappen internationale geschiede
nis, Byzanthijnse en nieuw-Griekse
taal, letterkunde en geschiedenis;
zijn deelneming aan de Parijse vre
desconferenties van 1919 en 1946;
zijn werk in 1921 als verslaggever
van de Grieks-Turkse oorlog voor
de „Manchester Guardian". Van
zijn vele boeken is het 12-delige
werk „A study of history" wel het
bekendste. Hierin beschrijft hij de
opkomst en ondergaat in culturen.
Toynbee doet veel van zijn ge
schriften appél aan de mens
heid, zich er eindelijk eens reken
schap van te geven dat de aardbol
steeds kleiner wordt, dat zij als één
familie moet samenleven als zij zich
niet zelf vernietigen wil.
Illlllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll
Ierland of Israël, die wel een zeer
ruim kiesrecht kennen, maar waar
een van de groeperingen in de
meerderheid is.
Evenredig
verkiezing van het parlement, het
nooit voor het zeggen. Is dat dan
democratie? Het zou democratischer
zijn als zo'n land autocratisch be
stuurd werd door vreemdelingen;
want dat is het enige bewind waar
onder de permanente minderheid
kans zou maken op eerlijke behan
deling.
En is het partijenstelsel van het
parlementaire bewind democratisch?
Is het geen samenzwering, tussen
hooggeorganiseerde en goed van
geldmiddelen voorziene politieke
bendes, om het kiezersvolk te bero
ven van zijn grondwettelijke recht
van vrije verkiezing van zijn verte
genwoordigers?
In de praktijk is de keus van het
kiezersvolk beperkt tot de keus tus
sen kandidaten die naar voren ge
schoven zijn door partijen wier
richtlijnen misschien weinig over
eenkomen met de wensen van het
kiezersvolk. De gekozen parlements
leden zijn niet door de kiezers maar
door de partijen voorgedragen, en
zijn tegelijk de slaven van de par
tij.
Keuze-vrijheid
Bij het parlementaire bewind zoals
we het nu kennen zijn ontegenzeg
gelijk zowel de kiezers als de parle
mentsleden opzettelijk beroofd van
vrijwel die hele keuze-vrijheid die
het wezen van „de democratie" heet
te zijn. Maar, zo zal men tegenwer
pen, deze praktische ontduiking van
de democratie is een praktisch ant
woord op de lessen van de ervaring.
Er is gebleken dat doeltreffend be
stuur onmogelijk is onder een par
lementair bestel als de kiezers en
de parlementsleden een werkelijk
vrije keus gelaten wordt.
Toegegeven dat dit misschien de les
is die de parlementaire geschiedenis
tot dusver heeft opgeleverd. Maar
waarom leggen we ons daar bij
neer? We zouden ons er niet bij
neerleggen als het onbevredigende
mechanisme geen politiek bestel
maar een stoffelijke machine was.
Als er ons een auto toegeschoven
was die alleen maar reed als de be
stuurder zijn vrijheid van sturen
ontnomen was, hadden we experi
ment na experiment beraamd en
model na model gebouwd, net zo
lang tot die auto naar onze zin
werkte. Waarom besteden we niet
op z'n minst evenveel tijd en moei
te aan „samenlevingstechniek"?
Ontwikkeling van de samenleving
totdat zij goed werkt is een zaak
van leven en dood; verdere verbete
ring van ons technische gereed
schap kan wel wachten. De mens is
het eerste halve of misschien wel
hele miljoen Jaren van zijn bestaan
doorgekomen met zijn gereedschap
uit de vroege steentijd. Er was aan
onze technische vorderingen van de
laatste dertigduizend Jaar geen be
hoefte en ze zijn boven onze draag
kracht; we zijn nog altijd gevaar
lijk onbekwaam en onverantwoorde
lijk in onze onderlinge maatschap
pelijke betrekkingen.
Laten we de menselijke betrekkin
gen eindelijk eens net zo ernstig
gaan nemen als onze scheermesjes,
auto's, kurkertekkers en vliegtuigen.
Als we onze werkkracht nu eens
verleggen naar het gebied waarop
we niet geniaal maar ezelachtig
zijn, lukt het ons misschien alsnog
om onze mogelijke nazaten de kans
te laten om geboren te worden.
Observer-dienst
Dat komt omdat de vrouw tijdens
de inenting en tot twee maanden
daarna niet zwanger mag zyn. Dat is
om het gevaar voor een kind met
afwijkingen te voorkomen. Bij voor
keur moet de rode-hondprik de
eerste dag na de menstruatie wor
den gegeven. De huisarts zal de
vrouw pas inenten als hij weet, dat
ze betrouwbare middelen gebruikt
om zwangerschap te voorkomen".
Opvallend is dat het Rijksinstituut
voor de Volksgezondheid Juist Rot
terdam heeft gevraagd om mee te
werken aan de rodehondprlk. Nou
heeft Rotterdam altijd al een zorg
vuldig systeem gehad om zwangere
vrouwen, die besmet waren met
rode hond of dachten dat ze con
tact hadden gehad met een rode-
hondpatiënt, te onderzoeken en een
prik te geven.
Vierhonderd
Het afgelopen Jaar kregen vierhon
derd van de duizend vrouwen die in
verwachting waren een spuitje.
Voor de overigen was dat niet no
dig.
Volgens prof. Burema is rode hond
ook nog een soort „oude liefde" van
de Maasstad. In 1949 promoveerde
de Rotterdamse schoolarts mej. dr.
A. E. H. M. Kamerbeek al op een
proefschrift dat heette: „Het rubel
la- (rode hond) probleem in het
licht van Nederlandse ervaringen".
Bij de rode-hondactie zullen vier
verschillende vaccins gebruikt wor
den. De reacties worden genoteerd
en aan de hand daarvan zal het
meest geschikte vaccin naar voren
komen. Bekeken zal worden welke
stof de minste bijverschijnselen
geeft.
Inentingsprogramma
Het volgend Jaar kan de rode-
hondprik dan algemeen worden, dus
opgenomen in het rijksin entingspro
gramma. Daar zit al in: difterie,
kinkhoest, tethanus en polio, die'
samen een zogenaamde cocktail'
vormen. Men is nog bezig om de
mazelenprik daarbij te betrekken.
Prof. Burena: „Sommige mensen
denken dat we maar wat experi
menteren. Dat is nou Juist niet het
geval. Alle vier de vaccins zijn
goed". De G.G. en G.D. directeur
vertrouwt er op dat de ouders van
de meisjes, die nog hun toestem
ming vopr de prik moeten geven,
net zo hard zullen meewerken als
het onderwijzend personeel dat
heeft gedaan.
Prof. Burema: .Jtode hond is een
ziekte die moeüijk te constateren ls.
Hij gaat samen met lichte koorts
en rode vlekjes op de huid. Het is
een infectieziekte waarvan aangifte
verplicht is, maar veel artsen doen
dat nog niet.
Sinds Jaren hebben we in Rotter
dam een soort peilstation. Een
groep huisartsen heeft regelmatig
aan ons door welke besmettelijke
ziekten voorkomen onder de patiën-
Wisselend
De mate waarin rode hond voor
komt, is wisselend. De gemiddelde
kans op vruchtbeschadiging door
rode hond is dertig tot veertig pro
cent in de eerste vier maanden van
de zwangerschap
De afwijkingen bij kinderen kunnen
in allerlei graden voorkomen. Som
mige afwijkingen kunnen pas heel
laat aan het licht komen. Zo kan
doofheid bijvoorbeeld pas vijftig
Jaar later ontstaan.
Je zou rode hond ook kunnen uit
roeien, maar het kan zijn dat
mensen dan op latere leeftijd spon
taan de ziekte krijgen. En het ver
loop van rode hond kan bij ouiere
mensen ernstiger zijn dan bij kin
deren'.
