Caravan - hemel
niet onbewolkt..
WENKEN BIJ AANSCHAFFING VAN CARA VAN
band
Bouw van stacaravans aan de lopende
JONG ELAN IN
NIEUW VENNEP
KL4PSTUK VAN DE VEILING
|VBl.lDAÜ 28 JANUARI 1972
EXTRA
PAGINA 15
JÏÏ In het wijde open land rondom'Nieuw Vennep, op een
erpteenworp afstand varï het Wegenwachtstation in Burger-
r veen zijn twee jonge zakenlieden kortgeleden een fabriek
rtuiVan sta-caravans begonnen. Met een oude schuur, een flin
ke vakkennis, een gezond optimisme en veel moed zijn zij
In oktober van start gegaan.
?IË Met goed begrip voor de waarde van publiciteit en public
felation hebben zij hun bedrijfje "Rekreatie Groep Holland
~N.V." genoemd. Nog steeds verkeert het een beetje in een aan-
WÊoopperiode. Maar binnen afzienbare tijd hopen zij toch tot één
sta-caravan per dag te komen. Anders gezegdtot een jaar-
produktie van om en nabij de 250 eenheden.
Nu is het niet zo heel wonderlijk,
- dat deze twee jonge mensen el-
kaar hebben gevonden. De heren
R. H. Dresselhuis en J. van Hei
ningen stammen beiden uit faml-
mci lies met caravanbedrijven. Vader
Van Heiningen is directeur van
i Campo Caravans in Barendrecht.
:an| vader Dresselhuys zit dichterbij
met Caravan Import Dresselhuys
in Burgerveen. Terwijl deze „moe-
kj. derbedrijven" onverdroten hun ac-
tiviteiten voortzetten en proberen
»m| hun aandeel in de caravanmarkt
zeker te handhaven en zo moge
lijk te vergroten hebben de zoons
in Nieuw Vennep getracht hun
„Recreatie Groep" van de grond
te krijgen.
Ze hebben daarbij wat de wind ln
de zeilen gehad door de moeilijk
heden van een ander. De bedrij
ven van hun vaders importeren
namelijk Engelse merken. Al sinds
Jaar en dag. Logisch, dat ook de
zoons hun blik op de Engelse pro-
dukten hebben gericht. Ze kwa
men daarbij voor het feit te
staan, dat de produktie van z.g.
Pairview-caravans in Engeland
geheel werd gestopt. Wat precies
daarvan de oorzaak is geweest,
valt vaak moeilijk te zeggen, maar
wellicht heeft de fabrikant te wei
nig oog gehad voor de specifieke
eisen, die aan caravans voor de
export moeten worden gesteld. Eu
ropeanen hebben nu eenmaal an
dere verlangens dan Britten. In
elk geval stelde deze Britse moei
lijkheden het duo Dresselhuys-
Van Heiningerl in staat alle rech-
van de Pairview-caravan over
te nemen. Ook konden zij direc
teur en bedrijfsleider van de En
gelse fabriek overhalen in dienst
te komen van het nieuwe bedrijf
in Nieuw Vennep.
„Gewoon in loondienst. Als ad
viseurs. Dat is natuurlijk niet
goedkoop, maar dl'
brachten een geweldige hoe
heid vakkennis mee. Zij ht
ons in die aanloopperiode e:
kunnen helpen. Het heeft on
ker een jaar gescheeld. A
hadden wij nog niet zo ve]
we est", vertelt ons de heer
Heiningen, die zo ongeveer
commerciële
gedeelte voor zijn
De meer technisch ingestelde heer
Dresselhuys heeft de leiding van
de produktie op zich genomen.
Dat allemaal in grote lijnen.
Want zo heel scherp kan die lijn
(n.'g> niet worden getrokken. Het
is een klein bedrijf, waarin men
de directieleden echt wel eens met
een hamer in de hand kan tegen
komen. Temeer, omdat er nog
steeds een gebrek aan personeel
heerst.
„Het is eigenlijk gek. In de;-e
tijd, waarin je maar steeds hoort
hoe hard de conjunctuur terug-
holt, blijkt het toen moeilijk rer-
soneel te krijgen. We werken hier
nu met zestien man. Onszelf mee
gerekend. Er kunnen er best nog
Heiningen (links) en R. H. Dresselhuis voor de „lopende band" in hun bedrijf in Nieuw Vennep.
enigen bij. Maar we kunnen ze
niet vinden. En we stellen echt
niet zulke bijzondere eisen. Goed.
ze moeten een hamer en een
schroevedraaier kunnen vasthou
den, maar de rest kunnen ze bij
ons leren", merkt de her Van Hei
ningen op.
Hij vertelt ons verder, dat het be
drijf nu wel Pairview-stacaravans
produceert, maar dat deze wagens
ln feite alleen de naam gemeen
hebben met de wagens, die vroe
ger onder die naam werden ver
kocht.
„We hebben wel geleerd van de
moeilijkheden, die de Britten heb
ben gehad. Zowel interieur als ex
terieur hebben we grondig veran
derd. Aangepast aan de eisen van
deze tijd. We importeren daar
naast ook nog nog wel zuiver En
gelse caravans als de Silverlines
en de Beverleys. Geheel van allu-
minium, maar ons hoofdprodukt is
toch de Fairview, waarvan we er
dit jaar ongeveer 250 gereed ho
pen te krijgen. We verkopen als
groothandel alleen aan de detail
list, niet aan de consument. Als
iemandhier komt kijken zullen
we hem natuurlijk wel vriendelijk
te woord staan, maar zeker geen
wagen verkopen. Daar hebben we
hier trouwens ook geen outillage
voor en geen mensen. Gelukkig is
er vlak bij een dealer, die onze
wagens compleet met bloemetjes
en potjes opgesierd heeft staan.
En dan vragen we de klanten om
daar even een kijkje te gaan ne
men. Wat dan ook wel gebeurt.
Dikwijls met succes, want we
kunnen leveren tegen heel redelij
ke prijzen, al zeg ik het zelf. Kijk,
we zijn af van die lastige import-
lasten. Niet alleen duur door zee
vracht en invoerrechten, maar ook
door de vaak enorme beschadigin
gen. Dat kunnen we nu voorkomen.
Daardoor zitten we lekker aan de
prijs. Mede natuurlijk door een uit
gekiende produktie".
Niet geheel zonder trots leidt hij
ons naar de fabriek. Eens een
loodsje van een aannemersbedrijf,
maar nu grondig verbouwd en uit
gebreid. In totaal zo'n 6% duizend
vierkante meter. Net voldoende
om een niet te groot maar effi
cient draaiende „lopende band" op
te zetten. Natuurlijk niet zo ge
perfectioneerd en gedetailleerd als
bijvoorbeeld in een autofabriek,
maar toch duidelijk een band,
waarop van punt tot bepaalde
produktiefasen worden doorlopen.
Het begin met het lassen van het
chassis, zo afgewerkt, dat roest
geen vat kan krijgen op deze me
talen delen. Dan worden losse ele
menten als vloeren en zijwanden
erop gemonteerd. Vervolgens gaat
het dak erop en dan volgt de ver
dere aankleding. We weten het,
we hollen nu op zeven-mijlslaar
zen door het produktieproces
heen, dat natuurlijk een bundeling
is van talloze afzonderlijke behan
delingen. Gebrek aan personeel
maakt, dat niet alle fasen volledig
dat functies en dus ook eisen dui
delijk verschillen. De wet op de
ruimtelijke ordening en de ge
meentewet geven ruimte voldoende
om zo nodig regelend op te tre
den. In elk geval heeft de RAI.
reeds bereikt, dat in het overleg
over deze zaak tussen overheid.
Nederlandse gemeenten en Kam-
peerraad ook zij is betrokken.
Wat dit overleg zal opleveren is
nog niet te zeggen. Maar als we
de cijfers bekijken, lijkt het wel
of enige regeling onontkoombaar
is. Drie Jaar geleden was het aan
deel van de sta-caravans in de
verkopen nog vijftien procent. Nu
bedraagt dat al 25 procent. En als
we dan nog weten, dat gebleken
is, dat maar 90 procent van de
bezitters van toercaravans een
auto bezitten, dan weten we ook
dat nog eens tien procent van alle
toercaravans statisch wordt ge
bruikt. Zodat we uit de woorden
van de heer de Witte rustig kun
nen concluderen, dat het soms
dringen zal worden op veelge
vraagde kampeerplaatsen en dat
het maar goed is, dat door de
overheid hard wordt gewerkt aan
de ontwikkeling van nieuwe plek
jes. Dat alles dan in het kader
van de ruimtelijke ordening.
zijn bemand. Dat er mensen van
hier naar daar moeten rennen om
bij te springen, waar het nodig is.
Maar het ligt in de bedoeling zo
spoedig mogelijk voor een volledi
ge „bemanning" te zorgen, zodat
men in februari de gedachte pro
duktie van één wagen per dag
kan bereiken. Allemaal stacara
vans. In vier maten. Te beginnen
bij 5% meter lengte (f 6590) tel
kens een meter langer tot 8% me
ter toe (f 9890)
„We dachten, dat we tegemoet
zouden komen aan een grote
vraag als we ook een goedkopere
kleinere wagen zouden maken,
maar het merkwaardige feit doet
zich voor, dat de vraag naar de
langste en dus ook duurste wagen
het grootst is. Het blijkt toch, dat
men bereid is voor die grote luxe
die duizenden guldens meer te be
talen", zegt de heer Dresselhuys
als hij ons wijst op de vele bij
zonderheden, die de wagen aan
trekkelijk moeten maken. Zoals
het gemoffelde alluminium, dat
menselijkerwijs gesproken niet
kan roesten en scheuren. De isola
tie met tempex, wat wij in de
wandeling piepschuim noemen.
Vroeger werd daarvoor glaswol ge
bruikt, maar dat is een kwetsbaar
en derhalve moeilijk te verwerken
materiaal. Hij wijst ons op de af
lopende daken, waardoor water en
vuil gemakkelijk weg kunnen. HU
wijst ons op het schier onaantast
bare asbest cement, waarmee de
buitenkant is bewerkt. En natuur
lijk verder op de aantrekkelijkhe-
en van het interieur.
Inderdaad erg leuke wagens,
waarmee de fabriek op de komen
de RA.I. (tussen vele andere ook
aardige concurrenten) belangstel
ling hoopt te trekken.
Waar moeten al die caravans
naar toe?, vraagt men zich onwille
keurig af.
Voor de heer Vah Heiningen is
dat geen probleem.
„Er is nog plaats genoeg. We
zijn trouwens niet alleen op ons
land aangewezen, we werken ook
voor de export. Maar ook in Ne
derland kan men zo'n stacaravan
nog wel neerzetten. Er wordt hard
gewerkt aan nieuwe projecten. En
daarbij gaat het niet om één of
twee wegens, maar om vele hecta
ren, waarop er soms honderden
een plekje kunnen vinden. Neen,
als we daar geen vertrouwen ln
hadden, zouden we er niet aan
zijn begonnen. Ik zie de markt
voor deze wagens in de komende
Jaren zeker nog groeien".
Het klapstuk van de (KAI)veiling komt ditmaal uit het Gelderse plaatsje Gen-
dringen. Daar is de wagenbouw en handelsonderneming Wagmonthan gevestigd,
die in drie blokken deze "caravan" naar de R.A.I. heeft laten komen. Het huis is
niet minder dan 18 meter lang en 7 meter breed. Het is nauwelijk zinnig nog over
een caravan te spreken, want alles wat men maar aan luxe kan bedenken zit er
op en er aan. Geen wonder, men moet er dan ook 145.000 gulden voor neertellen om
zich eigenaar van deze "caravan" te kunnen noemen. Een lief bedragje, waarvoor
men ook wel een aardig vast huisje zal kunnen kopen Maar er is ook wel wat
goedkopers op de R.A.I. te vinden. Van bijna drie mille af.
De Caravan-RAI begint zaterdag.
Om half elf wordt deze tentoon
stelling in het R.A.I.-gebouw ge
opend door staatssecretaris H. J.
L. Vonhoff van Cultuur, Recreatie
en Maatschappelijk Werk. De
show zal duren tot en met zondag
6 februari. Men kan er dagelijks
terecht van 10 tot 17 en van 19
tot 22 uur. Op zondag van 10 tot
17 uur. In totaal staan er 466 ca
ravanmodellen opgesteld op een
netto-oppervlakte van 24.200 vier
kante meter. Wie dus alles goed
zal willen zien zal er flink wat
tij'd voor uit moeten trekken. De
toegangsprijs bedraagt 3% gulden
per persoon. De duurste tentoon
gestelde wagen is van Engelse
herkomst. Een stacaravan, die
men nauwelijks meer een caravan
kan noemen, maar een klein kas
teeltje, waarvoor men dan ook
bijna and'e-'halve ton!) mee1;
neertellen. De goedkoopste is een
geen drie mille kan krijgen. En
tussen die twee uitersten een zee
van eindeloze -mogelijkheden. Ie
mand zed ons: „Ach, op zo'n show
wordt nog wel goed verkocht,
maar het wordt toch langzamer
hand steeds meer een etalage van
de branche, waarin men zich kan
orienteren. Door de bomen ziet
men het bos niet meer. Thuis laat
men echter al die indrukken op
zich inwerken en tenslotte maakt
men zijn keus bij..het bedrijf in
de woonplaats".
Wij geloven het grif. want wie
wagen in, wagen uit moet klaute
ren om zich over alle aanbiedin
gen te kunnen buigen is halver
wege al geducht buiten adem.
Maar dat de handel er deson
danks wel brood inziet blijkt uit
het feit. dat het al weer de acht
ste keer is. dat de caravans met
een eigen expositie in de R.A.I.
staan.
Vorig Jaar kwamen er zo'n kleine
100.000 bezoekers op de proppen.
Hoewel de conjunctuur wat on
gunstiger is geworden en de koper
zich wellicht wat bedachtzamer
opstelt, zijn de caravanverkopers
niet bang voor een blijvende in
eenstorting van de vraag. Vorig
Jaar groeide de verkoop nog met
veertien procent naar 37.000 cara
vans. Het totaal aantal caravans
in Nederland in gebruik bedraagt
thans ongeveer 157.000 stuks. De
Nederlander blijkt volgens de cij
fers in Europa het meest te voe
len voor zo'n huisje op wielen, dat
vroeger voornamelijk voor trek
tochten werd gebruikt, maar meer
en meer dienst gaat doen als
tweede huisje. Het statische ge
bruik van de caravan neemt hand
over hand toe. En dat brengt na
tuurlijk weer de nodige problemen
met zich mee. Want we zitten in
ons land nu eenmaal niet zo dik
in de ruimte, dat we iedereen
maar kunnen toestaan te gaan
staan waar hij wil. Dat heeft nog
wel eens tot moeilijkheden geleid.
En nu is blijkens de woorden
van afdelingsvoorzitter Frans de
Witte de R.A.I. erg bang, dat
de overheid ertoe zal besluiten ca
ravans te gaan aanmerken als
bouwsels in de zin der wet. Want
dan ligt de weg open voor allerlei
bepalingen omtrent afmetingen,
vormgeving, kleur en wat al niet
meer.
De hardste klap zou daarbij na
tuurlijk terecht komen op de
hoofden van degenen, die met veel
financiële pijn zich zo'n stukje
vakantievreugd hebbben aange
schaft. Voor hen, die het gemak
kelijk kunnen doen, is er geen
vuiltje aan de lucht. Maar de
mensjes met de krappere beurs
vangen de klappen op. De R.A.I.
wijst er bovendien op, dat het
geen zin heeft de caravan als een
vast verblijf te gaan bezien, om-
Het is bij caravans al net als bij
VIJ auto's: echte slechte caravans be
staan er niet of nauwelijks meer.
De fabrikanten hebben in de loop
der jaren zo'n ervaring opgedaan,
dat alle kinderziekten als over-
ij1 wonnen kunnen worden be
schouwd. Een slechte caravan
1 1' plaatst zichzelf gewoon buiten de
een. markt.
56*2
Dat spreekt heel duidelijk bij de
Vouwkampeerwagens. Met het oog
op het tocht- en lekvrij maken
van het vouwsysteem, vergt het
bouwen van een dergelijke kam
peerwagen vrij veel ervaring van
de fabrikant. Maar bij de in ons
land nu verkrijgbare vouwwagens
zijn deze moeilijkheden wel verle
den tijd. Ook het rijden met deze
aanhangsels levert geen problemen
meer op, zodat de keuze afhanke
lijk kan worden gesteld van per
soonlijke wensen ten aanzien van
ruimte, comfort of de verlangde
afwerking en natuurlijk ook de
prijs.
Iets anders is het bij de toercara
vans. Daar is de keuze in de eer
ste plaats afhankelijk van de
auto, welke men ter beschikking
heeft. Grof gezien kan men aan
houden, dat het leeg gewicht van
de caravan bij voorkeur niet hoger
zal moeten liggen dan ongeveer
60 procent van het leeg gewicht van
de trekwagen. Wil men sneller rij
den over grote afstanden dan zal
die norm lager moeten liggen,
zoekt men na een rustige reis een
vaste standplaats op, dan mag een
wat ruimer gewicht worden aan
gehouden. En voor het overige
wordt de keuze voornamelijk be
paald door de hoogte van de prijs
in verhouding tot het gewenste
comfort. Het aanbod is zo geva
rieerd wat men op de komende
R.A.I. maar al te duidelijk zal
kunnen zien dat een ieder zijn
persoonlijke smaak kan volgen.
Men moet zich echter wel afvra
gen of de caravan ook voor de
wintersport zal worden gebruikt.
Dan moet men daar bij de aan
koop beslist rekening mee houden.
Men kan naderhand wel isolatie
aanbrengen, maar het is gemakke
lijker en goedkoper als dat bij de
fabricage is gebeurd.
Tenslotte de stacaravan. Gaat
men helemaal niet rijden met de
caravan dan is deze categorie het
meest geschikt omdat dan de kos
ten, die aan het onderstel zouden
moeten worden besteed, ineens
worden omgezet in meer ruimte
en comfort. Het merendeel van de
caravanverkopers is bekend met
de mogelijkheden tot plaatsen en
heeft veelal in het eigen belang
adressenmateriaal ter beschikking.
Maar informeer voor zekerheid te
voren toch even bij het betreffen
de gemeentebestuur. Bij de keuze
van een stacaravan speelt vooral
de indeling een belangrijke rol,
zoals aparte slaapkamers voor de
kinderen, waardoor de ouders 'a
avonds wat meer vrijheid hebben.
Maar wees wel waakzaam over
het transport. Veel klachten wer
den daardoor veroorzaakt. Het
verdient derhalve aanbeveling zo'n
caravan bij een officiële dealer of
importeur te kopen, die m-^al
zelf het transport kan verzorgen.
