Marie Spijker liet
haar
vissen
uit
hand
eten
Kruiswerk-experiment in
de Bollenstreek loopt goed
Vissen luisterden naar hun naam
Hearing
DeBrauw
Leidenaar
Teekens
vernieuwt
Seinpost
met
in Leiden
AUTO TEGEN
BERMPAAL
VOORZITTER G. BOOT: ONAFHANKELIJK DAGELIJKS
BESTUUR IN DE TOEKOMST ZEKER GEWENST
PAGINA 4
VRIJDAG 21 JANUARI 1972
ALPHEN AAN DEN RIJN ,,Er zijn wel eens mensen
geweest, die zeiden dat ik kon toveren. Ze wilden niet ge
loven, dat ik met de vissen sprak en ze uit mijn handen liet
eten. Maar toen ze het eenmaal hadden gezien wisten ze
wel beter. Het was geen fabeltje".
Marie Spijker (84) denkt nog vaak terug aan die mooie
tijd. Ruim vijfentwintig jaar aten de vissen uit haar hand.
Maar toen zij 82 jaar was kon zij het werk op de boerderij
niet meer aan en verhuisde van Hoogmade naar Alphen.
Nu woont zij een jaar in het Sint Jozeph-pav^joen aan de
Prins Hendrikstraat. Voor die tijd verbleef zij elders in de
Rijnstad.
Hoe komt iemand er toe om met
vissen te graan praten?
"Tja, hoe komt zoiets? Elke dag
was ik aan de waterkant en dan
kwamen er steeds weer vissen bij de
stoep zwemmen. Na verloop van tijd
ben ik ze gaan voeren en tegen ze
gaan praten. Ik gaf ze namen waar
naar ze prompt luisterden. Allerlei
soorten kwamen uit mijn handen
eten. Paling, zeelt, brasem en noem
maar op".
"Jarenlang heb ik een paling ge
had, die zo dik was als mijn arm.
Maar toen de mensen uit de buurt
dit hoorden gingen ze proberen het
dier te vangen. Toen heb ik hem er
zelf maar uitgehaald, want het was
oorlog en er zat een heleboel vlees
aan. Ik heb de paling niet zelf opge
geten. Mijn broers waren gek op vis.
Ik niet".
"Het gebeurde geregeld dat er
kanjers van snoeken in de omgeving
rondzwommen. Dan waren de mees
te vissen bang en bleven weg. Ik had
dat altijd gauw in de gaten en dan
ging ik op "jacht" met de hengel.
Soms liep het wel eens verkeerd af.
Een keer had ik één van mijn eigen
baarzen aan de haak. Ik heb hem
weer vrij gelaten, maar hij kwam
niet meer terug".
"Op een dag kwam er een neefje
van mij bij de boerderij vissen ter
wijl hij wist dat dat niet mocht. Hij
ving toen zowel een baars als een
paling, die geregeld uit mijn handen
kwamen eten. Ik zag het direct. Je
hebt mijn paling en mijn baars", ze)
ik. "Als het waar is zal ik ze terug
geven", beloofde hij. "Toen heb ik
eerst de paling en daarna de baars
geroepen. De paling stak zijn kop
een heel eind boven het water in de
uit
de
kon Je
Door
Jan Westerlaken
Foto
Will Dijkman
broer, die een verwoed visser was,
was wel eens boos op haar, dat hij
niet in de omgeving van zijn huis
mocht vissen. Als hij of een ander
het toch probeerde joeg zij hen weg.
Al kostte dat wel eens de nodige
moeite.
ledereen?
Zou iedereen met de vissen kunnen
praten en ze uit het water kunnen
halen?
Marie Spijker lacht wat en haalt
haar schouders op. "Het zou mis
schien best kunnen maar dan moeten
ze wel geduld hebben. En tegenwoor
dig tref je dat bij de mensen niet
veel meer aan. Ze Jagen maar en
eens even ergens rustig zitten ge
beurt zelden. Het gebeurde dage
lijks. dat er veel mensen bij mij op
bezoek kwamen om te kijken of die
"fabeltjes" nou allemaal wel echt
waren. Soms stonden er twee- of
driehonderd mensen bij mü voor de
deur".
Het klinkt allemaal ongeloofwaar
dig maar de vele foto's die van Ma
rie Spijker met haar vissen zijn ge
maakt liegen er niet om. En zoals
begrijpelijk ging het verhaal als een
lopend vuurtje door het land. Uit al
le delen kwamen nieuwsgierigen
naar de boerderij op het landelijke
dorpje om naar deze wonderlijke
vrouw te kijken. Maar daar bleef het
niet bij. Buitenlandse tijdschriften
kregen er lucht van en de vrouw uit
Hoogmade kreeg wereldbekendheid.
Amerikanen, Zweden, Duitsers. En
gelsen en noem maar op stonden om
de haverklap bij Marie Spijker op de
stoep. En dan ging zij maar weer
naar de waterkant en sprak met de
vissen. Vele malen kwam er een ra
dio-team een reportage maken en
één keer zijn er televisiebeelden van
haar met de vissen gemaakt. De ko
ningin zou zelfs een keertje zijn ko
men kijken maar dit ging niet door,
omdat er juist in deze periode enkele
snoeken op de loer lagen en de vis
sen zeer schuw waren.
LEIDEN Gedurende zdjn twee
daags bezoek aan Leiden, vol
gende week woensdag en donderdag,
neemt minister De Brauw ("Weten
schappen) deel aan een hearing over
zijn beleid. Dat gebeurt woensdag
avond in de Minerva-sociëteit aan,
de Breestraat. De aanvang is om ne
gen uur. Het gesprek met de minis
ter wordt georganiseerd door de
Leidse Studentenfederatie en de vor
mingswerkgroep Doctrina van de ge
mengde studentenvereniging Miner-
Werkbezoek
Mr. De Brauw begint zijn werk
bezoek woensdag met een bespreking
met het universiteitsbestuur over
bouwzaken. Burgemeester en wet
houders van Leiden zijn voor een
gedeelte van dit gesprek uitgenodigd.
Diezelfde dag staan nog op het
programma: lunch met een deel van
de universiteitsraad, de opening van
het mathematisch instituut aan de
Wassenaar sew eg en de hearing.
goed zien dat hij mij verstond'
"We hebben ze toen weer vrijgela
ten. maar de baars is niet meer te
rug gekomen. De paling heb ik daar
na nog maar één keer gezien.
Ik heb nog een andere baars gehad.
Dat was de grootste die ooit in de
omgeving van de boerderij is ge
weest. En zo mak. Ik kon hem uit
het water halen en hem in een teiltje
doen zonder dat hij schuw werd. Een
visser uit het dorp heeft hier toen
een fuik gezet en ik zag hoe hij mijn
baars daar uit haalde", 'k Heb hem
niet terug gevraagd. Hij had hem
tenslotte gevangen". Handwerken
Marie Spijker heeft er overigens i
wel enkele jaren over gedaan voor- Wat doet Marie Spijker nu voorna
dat zij de vissen zover had, dat ze melijk?
uit haar handen kwamen eten en ze j »veel heb je hier niet te doen. Da-
hen uit het water kon pakken. Haar i gelijks vermaak ik me maar met
I handwerken en dergelijke. Onlangs
j ben ik gereed gekomen met de rk.
1 kerk (Onze Lieve Vrouwe Bood
schap), die in Hoogmade heeft ge
staan. Ik heb haar eerst getekend en
daarna tot in de finesses nagemaakt.
Een half jaar heb ik eraan gewerkt.
Er moeten nog wat kleine wijzigin
gen in worden aangebracht, maar
dat stelt niet zo heel erg veel voor.
Nu ga ik wat andere beeldjes ma
ken. Je moet tenslotte wat doen om
je tijd te doden", lacht zij.
Marie Spijker naast het fraai
afgewerkte model dat ze maakte
van de r.k. kerk (Onze Lieve
Vrouwe Boodschap) uit Hoog
made.
LEIDEN/SCHE VENINGEN De
heer E. Teekens, eigenaar van het
Leidse slagerij-concern, heeft beslo
ten zijn nieuwe bezit, het Scheve-
ningse Seinpostcomplex, te laten
bestaan.
Binnen een Jaar zal het worden ge-
i renoveerd en gerestaureerd. Buiten
i blijft de koepelvorm gehandhaafd,
I maar intern zal een metamorfose ge-
j schieden. Seinpost wordt een culi-
I nair ontspanningstrefpunt,
j De eerste fase is in mei gereedeen
restaurant. Vervolgens zullen aan het
complex worden toegevoegd een
bistro, een bar-discotheek, een wijn
kelder, een bioscoop-theater (600
plaatsen), een kleinkunsttheater (250
plaatsen), vergaderruimte, een bui
tenterras, een bierpub en enkele win-
keltjes, alles onder één dak.
Voor donderdag is het dagschema'?
vergadering met het universiteitsbe
stuur over begroting en planning,
vergadering met decanen, bezoek aan
het Academisch Ziekenhuis,
zoek aan 't kunsthistorisch instituut
en prentenkabinet in de Kloksteeg
bezoek aan de universiteitsbiblio
theek en tot slot een persconferentie.
Eervol ontslag
LEIDEN Aan de heer A. C.
v.d. Kroft, hoofdinspecteur-titulair
van 's Rijks belastingen, hoofd van
de inspectie der registratie en suc
cessie in Leiden, is op zijn verzoek
met ingang van 1 april a.s. eervol
ontslag verleend uit zijn betrekking
van plaatsvervangend lid van de ka
mer van toezicht over de (kandi
daat) -notarissen in Den Haag.
Beroepingswerk
NED. HERV. KERK
Beroepen te Praneker J. Ter Haar
te Oudorp, die dit beroep heeft aan
genomen.
GEREF. KERKEN (vrijgemaakt)
Beroepen te Zuidhorn W. Wieren-
ga te Berkel-Rodenrijs.
CHR. GEREF. KERKEN
Beroepen te Klundert en Murmer-
woude A. van de Weerd, kandidaat
te Apeldoorn. Te Dordrecht P. Beek
huis te Noordeloos.
GEREF. GEMEENTEN
ALPHEN AAN DEN RIJN Een
Alphense automobilist slipte gister
middag op de Oranje Nassausingel
toen hij voor een voor hem rijdende
wagen moest remmen. Hij reed eerst
tientallen meters door de berm, r
de een bermpaal en kwam tegen
boom tot stilstand. De chauffeur liep
enkele schrammen op terwijl de auto
totaal werd vernield.
Operettegroep
„Maskerette"
LEIDEN De bekende kinder-
oprettegroep „Maskerette Leiden",
geeft vrijdag 28 januari in het LAK-
theater aan het Levendaal twee
opvoeringen van de kindermusi
cal „Meneer Popper en zijn
pinguïns". De muziek van deze musi
cal werd gecomponeerd door Ada van
der Bent, die het geheel ook op de
plano zal begeleiden. De tekst werd
geschreven door mevrouw W. J.
Stam-van der Staay. De voorstellin
gen beginnen resp. om 7 en 8.45 uur.
Rijnland maakt
„waterwerken"
LEIDEN De verenigde vergade
ring van het Hoogheemraad
schap van Rijnland komt a.s. woens
dagochtend om half elf in het ge
in eenlandshuis bijeen. De dijkgraaf
houdt een nieuwjaarsrede.
Voorgesteld wordt voor de bouw van
het gemaal in Warmond en het leg
gen van de rioolwatertransportleiding
van Warmond naar de zuiveringsin
stallatie Leiden-Slaaghsloot een aan
vullend krediet beschikbaar te stel
len van f 300.000. Tevens wordt voor
gesteld te besluiten tot de bouw
van een rioolzuiveringsinstallatie in
Langeraar.
SASSENHEIM Op de vijfde verdieping van de gigantische
flat aan het Kagerplein in Sassenheim is het Districtsbureau
Samenwerkende Kruisverenigingen Bollenstreek gehuisvest.
Daar op nummer 505 zetelen hoofdwijkverpleegster Mies Bel
terman en administrateur H. R. Moorman. Zij geven leiding
aan het voor ons land unieke districtsvormingsproject, dat
wordt gerealiseerd door veertien plaatselijke afdelingen van
het Groene Kruis, het Wit-Gele Kruis en het Oranje-Groene
Kruis uit de dorpen Hillegom, Lisse, Noordwijk, Noordwijker-
hout, Sassenheim, Voorhout, Warmond en De Zilk. Een groots
project. Uitgevoerd met volledige steun van het Ministerie van
Cultuur, Recreatie en Maatschappelijk Werk.
INBRAKEN IN
IN LEIDEN
LEIDEN In de nacht van
woensdag op donderdag zijn er weer
flink wat kraakjes gezet in Leiden.
Bij een automobielbedrijf aan het
Levendaal werd ongeveer f 1000 ont
vreemd uit het kantoor, nadat men
het glas uit een deur had vernield.
Ook een garage aan de Oegstgees-
terweg werd bezocht. Hier worden
auto-hulpstukken vermist plus een
kleine som geld. by elkaar voor f 700.
Uit een woning aan de Anna Pau-
lownastraat werden o.m. een servies
en een aantal elpees gestolen. De
schade bedraagt hier eveneens onge
veer f 700. Door een niet goed afge
sloten achterdeur van een woonhuis
aan de Morssingel kon men tijdens
een korte afwezigheid van de bewo
ners binnenkomen. Uit een bureau op
de eerste verdieping werd een bedrag
van f 1200 weggenomen. Van een huis
aan de Domizettilaan werd de ruit
van de achterdeur van de woonkamer
vernield. De radio-stereo apparatuur
verdween hier, alsmede f 5000 aan
geld.
Overal in het land wordt belang
stellend gekeken naar het resultaat
van deze „regiovorming". Er is in
het verleden veel over gesproken en
geschreven. In de Bollenstreek heb
ben de kruisverenigingen van de
„drie kleuren" de stoute schoenen
I aangetrokken en het niet bij praten
jen schrijven gelaten. Zij zijn gaan
I zoeken naar een vorm van samen-
j werking. Er is een overlegorgaan ge-
I sticht, waarin van iedere afdeling
een afgevaardigde zitting heeft en
I uit dit orgaan is een dagelijks be
stuur
Door
Cees Combee
Foto's
Holvast
Speurtocht
Mr. R. van der Weerd, secretaris
van de Nationale Federatie van het
Wit-Gele Kruis, zegt met klem: „De
kruisverenigingen in de Bollen
streek zijn gaan zoeken naar de
vorm, waarin de regio-vor
ming, schaalvergroting en samen-
king, gestalte moeten krijgen, zy
worden bij deze speurtocht op de
voet gevolgd door deskundigen van
de hogere instanties uit de kruiswe-
reld. Doelstelling van deze geza
menlijke arbeid is door inzet van
professionele deskundigheid de zorg
verlening aan de patiënt te vergro
ten. Daarom past hier beter de term
project dan experiment. Het experi
menteel karakter wordt aan het
proces gegeven door de nieuwsgie
righeid waarmee de stappen, die ter
uitvoering van de doelstelling wor
den gezet, worden gevolgd".
Hoofdwijkverpleegstcr Mies Bel
terman: „Over slagen of niet slagen
van het experiment kan natuurlijk
nog geen zinnig woord worden ge
zegd. We zijn pas een kleine twee
jaar bezig en ik ben hier sinds sep
tember 1970. Het loopt allemaal heel
prettig. Zelf ben ik in dienst van 'n
provinciale vereniging en gedeta
cheerd bij plaatselijke afdelingen.
Daardoor heb ik een andere werk
geefster dan de wijkverpleegkundi
gen met wie ik moet samenwerken.
Mijn streven is erop gericht, dat ie
dereen meedenkt over problemen,
die zich in het kader van het experi
ment voordoen. In verband hierme
de zijn drie werkgroepen van acht
verpleegkundigen gevormd, waaruit
een stuurgroe' is ontstaan, die de
grote lijnen aangeeft waarlangs
wordt gewerkt en die de plenaire
vergaderingen van wijkverpleeg
kundigen vaststelt, waarin het ne
men van besluiten mogelijk is".
Enorme spiraal
Zegt administrateur Moorman:
„De kruisverenigingen vormen een
enorme spiraal in het kader van de
totale gezondheidszorg. Tot nu toe
had men van de wijkverpleegster
vaak het beeld van iemand, die al
leen maar patiënten kwam wassen
of verbinden. Het werk gaat zich
gelukkig ook meer en meer ver
plaatsen naar de preventieve ge
zondheidszorg. Dus niet alleen zieke
mensen verzorgen. Zuster Belter
man is bijvoorbeeld bezig met de
ziekenhuisnazorg, gebaseerd op het
contact met het ziekenhuis en de
wijkverpleegkundigen. Om die
zorg goed te kunnen verrichten
heeft men ook contacten nodig met
de huisartsen en de maatschappe
lijke werksters. Er is in de Bollen
streek nog heel wat te doen op het
uitgebreid terrein van het kruis
werk. In het bijzonder op het ge
bied van de verpleegkundige en de
menselijke hulp. Door experimente
ren hopen we succes te hebben. Wat
die nazorg betreft streven we
samenwerking met plaatsen uit de
onmiddellijke omgeving van de Bol
lenstreek, zoals Leiden en Oegst-
geest. Het experiment gaat minstens
duren tot augustus 1973".
Mevrouw W. J. v. d. Meijdenberg-
Verhoeven uit Voorhout is secreta
resse van het dagelijks bestuur
van het overlegorgaan. In haar
woonplaats maakt zij deel uit van
het bestuur van de Wit-Gele Kruis-
afdeling. Zij stelt: „Enige jaren ge
leden ontstond voor de Bollenstreek
de mogelijkheid om via een experi
ment in één district te gaan sa
menwerken, deskundigen in te
schakelen en na te gaan of er ver
beteringen zouden komen. Als des
kundigen werden een hoofdwijkver-
pleegkundige en een districtsadmi
nistrateur benoemd. Voor deze samen
werking werden alle veertien afde
lingen, verdeeld over acht dorpen
en drie kleuren, benaderd. Van het
begin af waren de besturen bereid
mee te werken. Men zag er moge
lijkheden voor de verbetering van
de zorgverlening in".
Mogelijkheden
Moorman duikt in een stapeltje
papieren op zijn bureau en haalt
er één uit, waarop ongeveer staat
wat die mogelijkheden onder andere
allemaal kunnen inhouden. Hier
volgen er een paar:
Een betere begeleiding van
en klankbord voor de wijkver
pleegsters.
Verbetering van de werkomstan
digheden van de wijkverpleegsters
door weekeinde-dienstregeling, ver
vanging bij ziekten etc.
Verbetering van de ziekenhuis
nazorg-
Efficiëntere administratie.
Een centraal magazyn voor
duurdere verplegingsartikelen.
Het duidelijk manifesteren van
het werk naar buiten.
Het verbeteren van de contac
ten met andere betrokkenen.
De mogelijkheid zieken verzorg
sters in te schakelen.
Wie mocht denken, dat van het
begin af aan alles van een leien
dakje is gelopen heeft het mis. Er
waren heus wel bezwaren. Van de
wijkverpleegsters en van de afde
lingsbesturen, want hier en daar
werd wel eens gemeend, dat deze
districtsvorming het einde van deze
afdelingen zou gaan betekenen. Dat
is echter beslist de bedoeling niet.
Het is allemaal echter heel erg mee
gevallen. Er is na deze korte tijd
van experimenteren duidelijk meer
activiteit waar te nenem op het ge
bied van het kruiswerk in de Bol
lenstreek. Daarmee is iedereen, die
er bij betrokken is, blij. Ook de
plaatselijke afdelingen. De penning
meesters zijn wel ontlast van een
heleboel administratief werk, doch
ook is het zo, dat de besturen als
geheel zich even vaak of vaker over
beleidskwesties moeten buigen. Zij
moeten plaatselijk actief zijn en bo
vendien regionaal denken. Geen
eenvoudige opgave. De besturen
schijnen het echter te klaren.
Mevrouw W. J. v. d. Meijdenberg-
Verhoeven tenslotte: „Er liggen
mijns inziens nog taken te wachten.
We hebben ons bijvoorbeeld tot nu
toe weinig aangetrokken van de
werkende en studerende jeugd. Ligt
de zorg voor hen alleen op het psy
chologische vlak? Hebben de ouders
van de tieners geen voorlichting
nodig over voeding en puberteits
verschijnselen bij hun kinderen?
Moet de wijkverpleegster geen voor
lichtingsmateriaal achterlaten bij 't
huisbezoek om haar werk meer ef
fect te geven? Dit rijtje zou nog met
heel wat andere zaken kunnen wor
den aangevuld. Massa's vragen,
maar helaas nog niet direct een op
lossing".
Voorzitter van het overlegorgaan
en van het dagelijks bestuur G.
Boot constateert: „Het nu gevorm
de overlegorgaan, bestaande uit een
afgevaardigde van elke afdeling,
zal zodanig moeten gaan functione
ren. dat het beleid van de afdelings
besturen daarin tot uiting komt of
in ieder geval zo gecoördineerd
wordt, dat het naar buiten als één
beleid overkomt. Of de huidige
structuur van overleg hiervoor
schikt is. is inmiddels wel aan twij
fel onderhevig. De bestuurskracht
is tot nu toe niet groot gebleken,
mede doordat de leden van het da
gelijks bestuur van het overlegor
gaan aJllen tevens afdelingsbestuur
ders zijn en zo wel eens tussen twee
beleidsvisies „in de knel" komen te
zitten. Beter lijkt dan ook een
gelijks bestuur, dat onafhankelijk
van die afdelingen is en een over
legorgaan met vertegenwoordigers
van die afdelingen tegenover zich
vindt, om zijn beleid al dan niet te
sanctioneren. Als men dan het ge
heel een vorm van rechtpersoon-
lijkheid zou geven, zouden ook
wijkverpleegsters kunnen overgaan
in districtsdienst, hetgeen het wer
ken voor de hoofdwijkverpleegster
heel wat gemakkelijker zou maken".
Moorman aan het slot van he
DEN HAAG/ALPHEN AAN DEN
RIJN Een 34-jarige chauffeur ver
voerde op zondag op een vrachtauto
een caravan, terwijl daarvoor niet
de nodige vergunningen waren ver
strekt. Dat feit bracht de man voor
de Haagse ecnomische politierechter,
Het vervoer gebeurde voor een te Al
phen aan den Rijn gevestigd bedrijf,
waarvan verdachte directeur zou
zijn, hetgeen hij overigens beslist
ontkende.
"Ik ben gewoon in loondienst olJ
mijn familie", zo gaf hij te kennen.
Het viel tegen, want de rechter keek
er de wet eens op na en moest con
stateren, dat ook de chauffeur ver-
antwoordelijk is voor het bezit van
de noodzakelijke vergunningen. "Die
waren zoek geraakt", aldus de me
dedeling van verdachte.
De officier vorderde een geldboe
te van f 25. "Ik betaal niets, "deelde
verdachte mee. Het zal toch wel
moeten, want de rechter veroordeel
de overeenkomstig de eis.
