Mintoff
geen
leven
zonder
conflict
Pessimisten ondermijnen
de westerse beschaving
jezers schrijven
Leidse Baan-NU?
MET ALYI ALUMINIUM DUBBELE RAMEN
ERDAG 20 JANUARI 1972
het tweemaandelijks tijdschrift
res" allesbehalve bang voor
blikaties over (vermeende) ge-
Imzinnigheden in het mense-
:e bestaan troffen wij een
ftlistische waarschuwing aan te-
overdreven pessimisme. Bres
itgave van de Forum Boekerij in
n Haag) was een van de eerste
ischriften, aldus de redactie van
blad, waarin alarm werd ge-
igen tegen de toenemende vergif -
g van bodem, water en lucht.
richtte zelfs een stichting op,
arm '70, om waakzaam te blijven
;en de milieuvervuiling. Maar op
»e uit dat alarm voortvloeiende
((gelijkheden had de Bres-redac-
niet gerekend: dat met het pro-
eren van onheil veel geld te
rdienen viel, en dat de politiek
fc in de situatie zou mengen
r het zaaien van zoveel paniek,
geen zinnig mens meer een uit
zag.
'Onze samenleving is volgens be
side politici e.a. ten dode ge
en het is niet de moeite
lard haar nog langer te verdedi-
d". Maar dat bevorderen van moe-
oosheid is allerminst het doel
Bres. omdat de redactie ervan
gaat, "dat onze krachten groeien
dezelfde mate als de moeilijk
den toenemen". Vandaar de pu-
ratie van een "open brief aan
iikkige mensen" door de Franse
estverwant van Bres, Louis Pau
ls, die zich fel keert tegen "een
':e, fanatieke en machtige nleu-
kerk: de Kerk van het westerse
simisme".
•auwels: "Het pessimisme is niet
alleen een dwaasheid, maar vaak
een intens gemene streek. Het pro
beert de vrije en fatsoenlijke men
sen in de put te krijgen en bang
te maken. Onze besohaving
is machtig en uiterst ingewikkeld.
Zij telt evenzeer bedreigingen als
beloften voor een betere toekomst.
Om het betere te doen zegevieren
hebben wij een volwassen geest no
dig. De navigatie is moeilijk, maar
ik heb geen vertrouwen in mensen
die als zij over de zee horen praten,
onmiddelijk over zeeziekte begln-
PauweLs citeert dan een lijst van
de verschillende typen pessimisten,
zoals die werd opgesteld door
Jacques Bergier:
van de duivel was zijn leerlingen
te doen geloven dat hij niet be
stond;
de verontwaardigde pessimist.
Dat is de man die werkelijk ellende
gezien heeft, bijvoorbeeld Noord-
west-Brazilië of Oost-Pakistan. De
verontwaardigde pessimist hoort in
elk kattengemiauw de doodskreten
van een verhongerend kind of hij
droomt ervan alle katten af te
slachten en hun eten aan de ver
hongerende kinderen te geven. En
voor zo'n plan krijgt hij altijd wel
enthousiaste meelopers:
dan is er de lyrische versterker
van kleine narigheden. Hij wijst
onophoudelijk en breedsprakig op
de fouten en onrechtvaardigheden
door C J. Rotteveel
de doelbewuste pessimist. Dat
zijn de agenten van de Sowjet-
Unie of van Mao, en vaker nog af
gezanten van de Derde Wereld. Zij
opereren het liefst in intellectuele
kringen, die vaak al zo gedegene
reerd zijn, dat een derde-rangs
agent er kan binnen dringen. De
burgerlijke westerse samenleving is
net als een vis: zij begint het eerst
aan de kop te bederven
Wanneer men deze agenten van de
psychologische oorlogsvoering aan
de kaak stelt, wordt men uitgela
chen of uitgescholden, want hun
bestaan is ,,'n fascistisch fabeltje",
het is niet waar. De grootste list
van onze maatschappij. Gastarbei
ders leven ellendig, een gezin met
kinderen komt om in een onvol
doende tegen brand beschermd huis
de ambtenaren zijn onmenselijk
enz. "Hoe kan men met dit alles
nog aan God geloven, aan de mens,
Kerstmis vieren? "Revolutie
het enige heil!;
de onheilsprofeet. Alles wat
slaagt is verdacht. Een maatschap
pij die zich ontplooit? Kan niet,
wij rennen naar de afgrond. Wij
kunnen de toekomst niet somber
genoeg inzien. Ieder tevreden mens,
die gelooft dat het morgen beter
zal zijn, is een verrader. Het denk
beeld. dat het in het huidige westen
mogelijk is gelukkig te zijn, is
waanzinnig;
de hooggeleerde pessimist. Voor
hem is de meetbare werkelijkheid
altijd voorzien van een groot aan
tal negatieve factoren Hij
stelt zich theoretisch zo'n hoog
levensniveau voor, dat het normale
menselijk bestaan, zelfs van geluk
kige mensen, hem een nachtmerrie
lijkt:
de geestelijke pessimist. Volgens
hem moet het westen sterven als
straf voor het misbruiken van gees
telijke waarden. Deze wereld moet
uiteenspatten opdat het materialis
me wordt uitgebannen en een nieu
we geestelijke atmosfeer kan ont
staan Wij moeten het Laat
ste Oordeel verhaasten. Hij sluit
zich aan bij linkse extremisten,
maoïsten, anarchisten, palestynen
enz. Een nieuwe theocratie moet
geboren worden op de puinhopen
van deze wereld. De "Kerk van
het Pessimisme" is niet die van de
werkelijke armen en wanhopigen,
van onderdrukten. Zij zijn opstan
dig want zij willen deel hebben
aan onze bestaande wereld. Maar
de Kerk der Pessimisten organi
seert een processie met tamelijk
welgestelden om een eind aan deze
wereld te maken".
Welk percentage van de bevol
king vormt dit leger der pessimis
ten?, vraagt Pauwels zich af. "Men
schat het op 5%, waarvan 2% uit
imbecielen bestaat. Deze laatsten
moet men voor de curiositeit in le
ven houden: zij hebben al een on
derkomen gevonden bij de massa
media". Na deze honende uitval,
even later gevolgd door een sarcas
tische opmerking over een totaal
foute voorspelling van een sombere
Camus in 1946, zegt hij: "Ik moet
iets verschrikkelijks bekennen: ik
geloof niet aan het gevaar van ver
giftiging. Ik ontken niet dat er vele
gevallen zijn wat water en lucht
betreft, waar wij handelend moeten
optreden. Wij moeten zeker waak
zaam blijven. Maar de resultaten
van deze waakzaamheid zijn koren
geweest op de molen van de paniek
zaaiers. Erger dan de vergiftigingen
zelf is de vergiftiging van het ge
loof aan de vooruitgang. De ver
giftiging van lucht, water en bodem
wordt als een wapen gebruikt in de
psychologische oorlogsvoering tegen
de ontwikkelde wereld. Ik
stel voor de uitvinder van deze ver
giftigingsobsessie de Nobelprijs voor
Oplichterij toe te kennen".
En de schrijver vervolgt dan:
"Wanneer men mij zegt dat de rijk
dom in deze wereld slecht verdeeld
is, zal ik d'e eerste zijn om dat te
beamen. Ik wil echter wel enige op
merkingen toevoegen. De eerste is,
dat ik, wanneer de paniekzaaier
schreeuwt: "Rechtvaardigheid vóór
alles", wantrouwend word en aan
een lied van de dood denk. Ik voel
meer voor de man die roept: "Vrij
heid vóór alles". Dat is een lied van
het leven. Want per slot van reke
ning geef ik de voorkeur aan on
gelijkheid in de zon boven gelijk
heid in de gevangenis. In de
tweede plaats wanhoop ik nóch aan
de vooruitgang nóch aan de maat
schappij waarvan ik deel uitmaak.
Mijn derde opmerking luidt, dat het
constateren van onrechtvaardighe
den mij er niet toe kan brengen
onze beschaving als onmenselijk te
veroordelen. Zij is onvolmaakt, toe
gegeven. Zij kan echter ook verbe
terd worden. Er heeft nog nimmer
een echt menselijke beschaving be
staan, maar de onze is toch het
minst onmenselijk. En zij kan men
selijker worden wanneer de oplich
terij van het pessimisme ons niet
berooft van ons vertrouwen, onze
kraoht en onze toekomstplannen".
Leidse Baan: noodzakelijk voor
leefbaarheid" heet het rapport
een zich noemende Werkgroep
idse Baan NU" (LD 13/1).
ie tot nog toe in nevelen (uit
lassen?) gehulde werkgroep
■et de leefbaarheid uitsluitend af
vermeende eisen van de
obezitter.
torvelend voor deze werkgroep is
dat dit standpunt reeds lang
achterhaald. Zo er één verschijn-
dat de leefbaarheid in het
trang brengt, dan is dat wel het
obezit, of, beter gezegd, het ge
lik dat van dit bezit wordt ge
lakt. Nog anders gezegd, autoge-
aik betekent vermindering van
[baarheid. Hieruit volgt, dat de
obezitter de leefbaarheid verder
itast, naarmate hij meer van
auto gebruik maakt,
ndien nu de Leidse Baan wordt
•dt het autogebruik
niet opge-
ingen de overheid financiert
de belastingen. Het blijkt dus,
genoemde werkgroep zich in-
ït voor een zaak die in het ge
il niet gezien kan worden als in
belang van de leefbaarheid, in-
endeel. Het argument „noodza-
ijk voor de leefbaarheid" geeft
ook een onjuiste voorstelling
zaken. Het is zelfs niet ondenk-
dat dit argument met opzet
is gekozen, om andere, voor de
ikgroep van veel meer belang
'rettige
rvaring
n dierenasiel
Even wil ik reageren op een brief
mej. C. M. Bousie over het
idse dierenasiel.
toen wij, d.w.z. mijn man, mijn
chtertje van 2Y? jaar en ikzelf,
[elopen jaar op de Besjeslaan
adelden, kwamen wij ook voorbij
asiel. Mijn dochtertje, die erg
van dieren houdt, rende direct
terrein op, met de bedoeling
r de honden te gaan. Halver-
ge werd ze afgeschikt door een
)te doch mooie herdershond die
een glazen gang stond en luid-
ls blafte. Öp het geblaf kwam
beheerder naar buiten en vroeg
onze bedoeling was. Toen ik
in vertelde dat mijn dochtertje zo
■pag naar de hondjes wilde kijken
rden we meteen meegenomen,
968 wül het toch zondag was en het
'inai iel gesloten was. De beheerder
fiw tórschuwde ons, welke hond wel
261 welke hond niet aangehaald
ocht worden. Daarna mochten we
2 binnenkant van de hondehokken
!n' Toen werden we meegeloodst
ar de poezen en zelfs naar de
•trM iitenverblijven van de poezen. In-
ssen was de vrouw van de be-
)p erder er ook bijgekomen. Ik kan
wel vertellen dat alles keurig
*Jes was en de dieren daar een
57. ima verzorging krijgen. Nadat we
te gezien hadden en nog even 'n
&tje op het kantoortje hadden
maakt, namen we afscheid en
tgen de uitnodiging mee nog eens
Dgs te komen.
Ini ^Ün man kan getuigen, dat het
instaande op waarheid berust,
a 1 Mevr. H. AALBERSBERG.
TSft Leiden.
zijnde argumenten niet teveel op
de voorgrond te laten treden. Zulke
argumenten kan men bijvoorbeeld
vinden in het kamp waarin zii vooi
wie de aanleg van wegen direct ge
win betekent, zich doorgaans ver
schansen.
Men make zich geen illusies: de
Werkgroep „Leidse Baan NU"
geeft geen zier om leefbaarheid. De
wijze waarop zij haar argumenten
gebruikt, vormt hiervoor wel het
beste bewijs.
H. F. M. TEN BENSEL
Leiden
Handwagen niet
teruggebracht
De 71-jarige heer J. J. N. de
Groot, Oude Varkenmarkt 13, ver
huurt tegen een zeer redelijke prijs
handwagens. Op 31 december j.l.
kwamen vier jonge mannen een
wagen huren. Zij gaven daarbij
naam en adres op en zij zochten
van de vijf wagens de grootste en
de beste uit. De wagen werd niet
teruggebracht en bij nadere infor
matie bleken noch naam, noch
adres juist te zijn. Nu is de wagen
zoek. De naam van de eigenaar
staat erop. Wie helpt meezoeken?
Denkt u iets te weten, bel dan
a.u.b. 25078 van ondergetekende en
voor directe actie wordt gezorgd.
Mevr. G. W. MOOREN-VAN DUYN
Vijf-Meiplein 52, Leiden.
Dom Mintoff, de eerste minister van Malta, voert een anti-koloniale politiek, waarbij
hij tot het uiterste gaat, met het doel voor ogen zijn eiland economische veiligheid te
verschaffen, naast het bijna onbereikbare ideaal van nationale waardigheid.
Hij is intolerant en vergeeft niet
gemakkelijk. Met protocolaire
kwesties heeft hij niet veel op-
Voor hem geen leven zonder con
flicten! Hij is zeer charmant,
maar kan ook gauw woedend wor
den. Mintoff is even vasthoudend
ADVERTENTIE
NEDERLANDSCHE MIDDENSTANDSBANK
Eeq baqk
Waar je Wijzer Van Wordt
als zijn Britse collega Edward
Heath. Zijn doeleinden waren
echter steeds duidelijk en waren
ingegeven door zijn liefde voor
zijn eiland en voor de flinke, en
vriendelijke, maar snel opgewon
den bevolking van Malta.
Mintoff is in 1916 geboren in
Conspicua, een buitenwijk van de
hoofdstad La Valetta. Zijn vader
diende in de Britse marine en
bracht het daar tot kok. Voor
Maltese begrippen kreeg hij een
behoorlijk loon.
Dom Mintoff kreeg een beurs voor
het aartsbisschoppelijke seminarie,
waar hij tot priester zou worden
opgeleid. Deze beurs werd inge
trokken toen op het bruidsfeest
van zijn zuster bleek, dat de fa
milie wel degelijk voldoende geld
had om deze opleiding te betalen.
Het is echter waarschijnlijker dat
Mintoff, een weinig eerbiedige fi
guur, die vol met vragen zat, niet
bepaald een geschikte kandidaat
was voor de reeds te uitgebreide
Maltese priesterschare, die uit
muntte door eenvoudig geloof en
gehoorzaamheid.
Graad
Minthoff behaalde toen een graad
aan de universiteit van Malta als
architect en ingenieur en kon ver
volgens dankzij een studiebeurs, in
Oxford studeren. Daar kwam hij
in contact met radicale vrienden
als Hugh Dalton een van de late
re leiders van de Britse Labour-
partij. Dergelijke studiebeurzen
voor Jongeren uit de koloniën ga
ven de ontvangers vaak wapens in
handen om de koloniale regimes
aan te vallen. Voor zulke mensen
kan de tegenstelling tussen het
Engelse ideaal en de realiteit
thuis onoverbrugbaar zijn.
Toen de Tweede Wereldoorlog nog
niet was afgelopen keerde hij
hij
Malta terug. In 1947 trouwde
ien Engelse van goede familie,
van wie hij thans gescheiden is
(Het voormalige echtpaar heeft
twee dochters in Engeland). Min
toff werd lid van de Maltese La-
bourpartij, die in 1947 met dr.
Boffa als premier aan het bewind
kwam. De basis van Mintoff's
macht kwam te liggen bij de Mal
tese havenarbeiders die toen al
pijnlijk het verschil voelden tus
sen hun loon en dat van hun
Britse collega's. De havenarbeiders
op Malta hebben nog steeds een
fanatiek vertrouwen in Mintoff en
vormen de kern bij alle demon
straties te zijnen gunste.
In 1949 ging hij als vice-premier
en minister van arbeid in Boffa's
kabinet naar Londen om meer fi
nanciële steun te vragen. Boffa
deinsde echter terug en Mintoff
trad toen af. In een rede van vijf
uur deed hij vervolgens een aan
val op de premier.
Zelf werd hij premier in 1955 en
stelde als zijn voornaamste doel
Malta met Engeland te integreren.
Het idee vond een vriendelijke
ontvangst in Engeland, maar kon
niet gauw genoeg worden verwe
zenlijkt. De politieke samensmel
ting van beide landen kon boven
dien aan de Maltezen niet een le
venstandaard garanderen zoals de
Britten die bezaten. Op Malta
werd het plan met grote meerder
heid goedgekeurd, hoewel de
aartsbisschop S'- Michael Gonzi
ertegen was, die vreesde, dat op
Malta de Britse wetten inzake
echtscheiding zouden worden inge
voerd.
Dit was het begin van een lang
persoonlijk conflict met de kerk,
dat scherper werd toen Minthoff
zich meester maakte van een
prachtig schilderij van Caravagio
uit de oude kathedraal van de
Maltezer ridders. Dit schilderij
was naar Rome gezonden om te
worden schoongemaakt, maar
Mintoff plaatste het daarna in
een openbaar museum. Tenslotte
moet het op zijn plaats terugge
bracht worden, zij het dan in een
zijkapel van de kathedraal.
Mintoff trad af in 1958 toen zijn
onderhandelingen met Engeland
misliepen. Hij had gezegd dat, als
het integratieplan faalde „Malta
gedwongen was aan dé Britten te
zeggen, dat de Maltezen hen niet
op het eiland wensten".
Intussen bleef zijn conflict met de
aartsbisschop voortduren. Mintoff
is geen kerkganger, maar is toch
niet anti-katholiek en heeft niet
gedreigd met het onteigenen van
kerkelijk bezit. Hij heeft een vro
me broer, die priester is, terwijl
een zuster van hem non is. De
aartsbisschop viel hem over de ra
dio aan in 1959 en Mintoff werd
tenslotte in 1961 in de ban ge
daan.
Kerk
Dit betekende, dat hij niet aan
handelingen van de kerk mocht
deelnemen, meer niet. Maar veel
priesters gaven er vanaf de kansel
en in de biechtstoel de uitleg aan,
dat stemmen op de Labourpartij
een dodelijke zonde was. Dit kost
te Mintoff vrijwel zeker de twee
volgende verkiezingen.
In 1968 werd de ban opgeheven en
Mintoff sloot een soort wapenstil
stand met de kerk. De kerk houdt
zich sindsdien buiten de politiek
en de kerkelijke leiders hebben
genoeg te stellen met een conflict
over de reorganisatie van de
chaotische financiën.
Mintoff werd in 1971 opnieuw
premier. Zonder veel hoffelijkhe
den ontdeed hij zich van de Brit
se gouverneur-generaal, van het
hoofd der politie en van de Ita
liaanse NAVO-commandant, tegen
welke mensen hij persoonlijke grie
ven koesterde. Hij heeft sindsdien
de leider van de oppositie met
grote minachting behandeld.
(Op de foto Minthoff met zijn col
lega Boy Olivers).
Na deze voorhoedegevechten richt
te hij zich op zijn eigenlijke doel
einden: de positie van de Engel
sen, de economische vooruitgang
van het eiland en het onafhanke
lijke bestaan van Malta als staat
je in de Middellandse Zee. In 1960
zei hij: „Wij zijn een mediterraan
volk en onze bestemmingen liggen
in dit deel van de wereld. Ieder
die dit niet kan inzien is blind of
gek".
Engeland, kan niet zeggen dat het
niet is gewaarschuwd.
ADVERTENTIE
is 't: weg koude; weg ijsbloemen; weg tocht;
weg beslagen ramen.
Veel goedkoper dan elk ander merk en toch veel
beter.
Bel nu 034105345 of schrijf ALVI - Harderwijk, voor vrijblij
vend bezoek.
Laat U monsters tonen.
