riPS VOOR DE ZOMERVAKANTIE ITORAMA nze buitenlandse correspondenten helpen de twijfelaars DERDAG 20 JANUARI 1972 pV ericht aan twijfelaars: aan allen die rond het nieuwe jaar begonnen zijn uit een sta- [olders van reisbureaus hun zomervakantie uit te zoeken en die daar nog niet mee zijn. Omdat zij gewoon uit al het moois geen keus kunnen maken misschien een je omdat zij aan al het moois enige twijfel hebben. Voor dezulken hebben wij een deskundigen in de arm genomen deskundigen met een grote onpartijdigheid at zij aan hun advies geen cent hoeven te verdienen, KEI- zijn onze buitenlandse correspondenten, met name onze en in de bekende vakantielanden. Zij kennen hun landen h0( in duimpje, langzamerhand. En Nederlanders gebleven ^ten zij zich bij de keus van hun favoriet vakantie-oord leiden door al die overwegingen die hun noorderlij ker jna nde landgenoten koesteren: warmte, zee en strand en is- laten we eerlijk zijn, ook door de voordeligheid der prij- horen. De hotels zijn er aardig, de gekostumeerde autochtonen al lervriendelijkst, het eten is natuur lijk simpel maar ook niet duur en er heerst een rust die in een Ne derlands begrip niet meer te vatten wèl met erg veel verstand iken. Frank Onnen (Parijs), Timmers (Bonn), Robbert bart (Barcelona), Arnold er (Londen), Rudolf Bak- e), An Salomonson (We gen: Wanneer wij in uw >n stonden, vanuit Neder- let buitenlandse vakantie afJien wisten wat wij nu we- _24 in kozen wij kku n'rank Onnen: >mp! Xln Frankrijk de Provence e 1AH Iti ige >01 ii tKS iba RAI 01 (IJS Frankrijk heeft zijn ;ie als toeristenland zeker lestolen. Het gamma van'mo lleden dat het de buitenlandse iieganger te bieden heeft is en bijna onbegrensd:, Lgjjngelaar, de jager, de skiër, dé de waterrot, de zeeschui- de bezoeker-van-oude-kerken 5Istelen, de woudloper, de luis de melomaan en nog 'n ,R f indere varianten van het ge- oerist, vindt in Frankrijk wel 'at zijn hart begeert en zijn hem in kan geven. C^EIr helemaal strikt-persoonlijk een paar slapeloze nachten ikken en wegen) zoek ik zelf toch maar weer in de Pro- Om diverse redenen. In de plaats en vooral omdat de iling die zijn botten het he al tegen de rheumatiek be- moet, zich althans 's zo- flel graag wat gegarandeerde leuw warmte ziet voorgescho- n deshalve bijna instinctief, 1710-bet zuidelijkste puntje van ntinent afzakt. oosten van Marseille heeft ièra als verloren paradijs he- Hg at te zwaar tolgeld aan de ren van de toeristen- moeten betalen, ter- Wu westen de Provence geluk- orlopig nog enkele bunders pte natuur mocht behouden, marque, 't moerasgebied dat ssen de armen van de Rho- Eftü strekt- is zelfs zo'n beetje Hks Far West gebleven waar in stieren, ezeltjes, vreemd ELSO ite en half-wilde paard- g-'|l r de avonturier nog van al- II beleven valt. Andere attrac- Uf. linte-Marie is nog altijd het s |i irtsoord waar medio augus- zigeuners en nomaden zich Ie omtrek rond de kapel van verzamelen. waar de vrouwen zich niet [ter wille van de toeristen (Adnitdossen in Provencaalse w fokken en nauwe bloesjes, nog afgezien van tlore, natuurlijk een stadje, stelen, te strelen en te kus- Vincent van Gogh was ijd althans dan ook zeker z lc zijn schildersezel lange nz-> e ;n juist in deze omgeving planten. Wrangenog wat hogerop, ie Romeinse muur die Lode- veertiende tot een aderen van zijn rijk uitriep imer stand, en bovendien achter die roomgele wal ste jaren 's zomers in het iater operavoorstellingen ge- LEIDpn een kwaliteit, die een reis 1 rechtvaardigen. ADVERTENTIE igc sfeer voor bruiloften, S recepties, etc. T P. d'Hersigny ■se winferschotels iteit Jachtschotels f 6,50 knsoep kluif en worst, (brood met spek f2,75 SSSTRAAT4VEG 324. f WASSENAAR 463 IEFOON 01751—250» De zomerse festivaliers kun nen in de Provence trouwens op vele markten terecht. In Avignon stichtte wijlen Jean Vilar zijn na de laatste wereldoorlog legen darisch geworden toneelfestival, dat nog steeds tot de levendigste kunstfeesten van Europa behoort. En Aix-en-Provence is een stad je dat haar eigen schoonheden niet op kon en daarom, in diezelfde tijd, eveneens een internationaal mu ziekfestival oprichtte, waarvan Mozart de hoogste troef gebleven is en dan houdt de Provence voorts, maar nog lang niet tenslotte, voor de futurologen bij Marseille de wereldhaven-in-wording Fos nog in petto, die bestemd is in de toekomst Rotterdam en het Roergebied col lectief naar de kroon te steken. Een ambitie waaraan dus een sup- lementaire reden te ontlenen valt, vcor het zover is maar gelukkig draaien Frankrijks administratieve, molens nog wat trager dan elders je vakantieschreden voorlopig doelbewuster dan ooit op de Pro vence en de Camarque te blijven richten. Wim Timmers: de Schwabische Alpen favoriet Prijs maar eens een allesover- treffend vakantieparadijs aan in een land. waar zelfs de platgetre den paden langs de Rijn nooit ver velen. Als vakantieland mankeert aan Duitsland toch eigenlijk alleen dat zijn keuken zo fantasieloos is, maar dat geldt van de noordelijke stranden met als de Nederlandse, al te vol met stevige Duitse toeris ten; tot het gebied van München in het zuiden (waar de komende zomer een vleugje van de Olym pische Spelen met te genie ten valt). De hoffelijkheid gebiedt trou wens erop te attenderen dat de zo merse vlucht van Nederlanders naar het zuiden volgens Duitse des kundigen een constante is. Daarom worden 1,7 miljoen mark uitgetrok ken voor het met cement opvullen (Geen zorg: het valt niet op) van „Nederlands hoogste berg", de to taal vermolmde Drachenfels bij Königswinter. En dat zulk vertrou wen niet misplaatst is, blijkt in het Zwarte Woud. Dat is door de Ne derlandse gasten geïdentificeerd als een gebied van eeuwige regen. Toch kan het jaarlijks op zijn klanten uit ons land rekenen. Duitsers beschouwen terecht de streek ten oosten van dat Zwarte Woud in Baden-WUrttem- berg en in de top van de vrijstaat Beieren als hun fraaiste vakantie- gebied. Ik verwijs naar hun voor keur, terwijl de redactie de mijne heeft gevraagd, omdat nu een maal ook allerlei praktische over wegingen een rol spelen. Gesteld dat ik met mijn gezin met nog vrij kleine kinderen in Nederland woonde, dan zou ik waarschijnlijk niet verder trekken dan het door gaans zonnige Moezeldal, ergens bij Bernkastel of een ander aar dig wijnstadje. De bergen zijn er, niet te hoog, de afstanden niet te groot, aan zwembaden geen gebrek: een brokje buitenland op Neder landse schaal. Als echter die praktische overwe gingen niet tellen, ligt de wat lan gere reis naar het zuidoosten voor de hand. Min of meer ingeklemd tussen Donau en Neckar liggen de Schwabische Alpen, een afwisse lend berglandschap met toppen van hier en daar 1000 meter hoog te, grillig en diep door het berg land snijdende rivieren en uitge strekte beuken- en eikenbos- sen, waar je nog in alle rust kunt verdwalen. Hier en vooral iets zui delijker, in de Allgau, vind Je van die nogal dromerige Middel eeuwse stadjes als Biberach en Ra- vensburg. Voor automobilisten (zonder au to is het er geen doen) bewijst de „Barockstrasse" dat hier die zee- volwassen vrouwen in meisjesjurk jes (die „dirndl" heten) en die ii het groen gestoken mannen met hun gemzeveerhoedjes echt thuis- Naar Engeland ga Je in de eer ste plaats om de typische Britse le venssfeer te proeven. Zodra je er bent, besef Je dat de vaak hard nekkige vooroordelen tegen dit merkwaardige land volkomen on gegrond zijn, dat je nergens zo ge varieerd, goed en meestal helemaal niet duur, kan eten, al zal je een verlangen naar een biertje op vele uren van de dag moeten beteuge len, want dan ligt Engeland tijde lijk droog. Al mogen deze eilandbewoners misschien ietwat wantrouwend te genover die vreemde buitenlandse snoeshanen staan, als "Dutch man" heb je in elk geval een streepje voor. Want de Britten be zitten een allerminst geveinsd zwak voor ons, vooral sinds tijdens de be vrijding zich hechte persoonlijke banden met Nederlanders hebben gevormd. Het "plaisante smaragdgroe ne eiland gevat in een zilveren zee", zoals Shakespeare het formu leerde, is een oord vol verrassin gen, ja, voor beginnelingen 'n openbaring. Want Engeland of beter Groot- Brittannië om de Schotten, en de Welsh niet tekort te doen, die je nooit voor Engelsen mag uitmaken is een schoon en lieflijk land, dat als gevolg van het beetje water dat ons scheidt en mede door de soms onoverkomelijke barrière van het links rijden nog voor veel Nederlanders volslagen onbekend is. De "mist" als bezwaar tegen een vakantiebezoek behoort ook tot de geijkte misvattingen. Er hangt soms wel wat nevel tussen de heu vels, maar niet vaker dan in ons eigen vlakke landje en praktisch al leen in najaar en winter. De be ruchte geelgroene "erwtensoep" of tewel "smog" zijn we, dankzij rook vrije zones in Londen en andere industriecentra, wel voorgoed kwijt. Meteen al lokt de lange Engelse zuidkust. Mijn geliefde plekjes, zijn het charmante Salcombe met zijn door hoge beboste heuvels be schutte kleurige jachthaven en de romantische omgeving van de ri vier De Dart met aan de monding het gezellige Dartmouth, waar men een soort Rijnlandschap, maar dan intiemer aantreft. Rust en stilte kan men altijd vin den in het prachtige wijde heuvel achtige achterland met zijn bossen, clderappel-boonig aarden, en de woeste heidegebieden van Dart- moor en Exmoor, die men passeert op de korte doorsteek naar Devons noordkust. Daar vindt men het verrukkelijke tussen hoge rotsen ge legen Woolacombe met een schit terend strand aan de wijde baai. Dankzij de oceaaninvloed is het aan de kusten van Devon en Corn wall zachter en warmer dan wij in eigen land gewend zijn. Vandaar de palmbomen en andere zuidelij ke gewassen, die men zelfs in het hoge Schotse noorden op bepaalde plekken met verbazing aantreft. Een van de aantrekkelijke bad plaatsjes aan de diepingesneden gekartelde kust van de "Cornish Ri viera" is St. Mawes met de oude haven Falmouth met z'n ongeloof lijke smokkelaarskroegjes aan de overkant van het wijde hoogdei- nende water. Je kunt aan deze kus ten meegaan op de haaien vangst en in het achterland kun je vaak zalm of forellen vangen. Voor ons Nederlanders zijn de Britse zuid- en westkusten en ten dele ook de Noordzeekust zo aantrekkelijk wegens hun rotsen, beschutte baaien met honderden heerlijke natuurstrandjes, waar je lui kan zonnebaden, maar ook wordt gestimuleerd om gezond-ac- tief te zijn, omdat er zoveel te ont dekken valt in de heldere poeltjes vod zeediertjes en -plantjes. Dan zijn er de lange wandelingen over de kliptoppen, hoog boven de zee. Het open wijde landschap kent nauwelijks irriterende bordjes "verboden toegang". Integendeel: Je hebt het recht van doorpad over veel particulier terrein, dat Je be treedt door een opstapje over te wippen of een hek open te maken, dat je dan weer netjes achter Je vastzet. De "openbare voetpaden", dwars door wei- en bouwland no digen Je overal uit. Niets is ontspannender dan een dorpsherberg, waar je je kan over geven aan het werpspelletje dat: "darts" heet, en waar een sfeer van huiselijke knusheid heerst. In de eveneens uiterst genoeglijke "Country inns" eet Je ook gezel lig, best en goedkoop. Je vindt er de grootste verscheidenheid aan "salads", die je voor dik worden behoeden. Dat is bepaald niet het geval met de beroemde, heerlijke "devon cream tea's" met dikke gele room als hoofdbestanddeel bij allerlei speciale baksels. Thee drin ken op het "heilige uur" rond half vijf in gefluisterde stilte, die de vreemdelingen vaak op hun lach spieren werkt is overigens een at tractie op zichzelf. Dat geldt ook voor het logeren, in fraaie landhuizen die soms voor een krats "bad and breakfast" aan bieden. Je kunt altijd in eenvoudi ger, steeds uiterst propere gelegen heden terecht. Dat is één van de redenen dat een vakantie in Enge land, Wales en Schotland ondanks de overtocht beslist niet duur be hoeft te zijn. Volgens An Salomonson: Wald viertel Van heel Oostenrijk houd ik het meest van de provincie Nieder- Oesterreich, om preciezer te zijn het zogenaamde Waldviertel, om nog preciezer te zijn: het dal van de Kamp. Het is kortom de streek tussen Zwettl, Horn en Krems in 't noordelijkste deel van Oostenrijk, niet ver van de Tsjechische grens. Het landschap is daar heuvelachtig en zoals de naam al zegt be dekt met diepe bossen, waar je eindeloos kunt ronddwalen zonder een sterveling tegen te komen. De grote attracties zijn de drie stuwmeren die een jaar of 15 geleden in de kamp zijn aange legd, en die verrukkelijke moge lijkheden voor alle soorten water sport bieden. Het klimaat in deze streek evenwel is nogal grillig, en het kan gebeuren dat je in het Waldviertel midden in de zomer drie weken lang door regen en mist wordt omsluierd. Heb Je daarentegen mooi weer, dan is het er even warm en zonnig als in het veel zuidelijker gelegen Kaernpes. Slecht weer is overigens geen ar gument tegen een vakantie in het Waldviertel, want het wemelt er van barokke kloosters en burchten, die stuk voor stuk kunsthistorische juwelen zijn. Mocht de natuur dus eventueel tekort schieten, dan kan dat meteen door culture evenemen ten worden gecompenseerd. Een ander voordeel van dit stuk Nie- der-Oesterreich is (voor de toe rist) zijn onderontwikkeldheid. Er is weinig openbaar vervoer, en in de kleinere dorpjes is er praktisch geen verkeer en geen comfort te vinden. Het moderne massatoerisme is aan dit gebied bijna spoorloos voor bijgegaan, wat nog niet wil zeggen dat je er niet met enige moeite 'n redelijk hotelletje (en dan ook voor heel redelijke prijzen) kunt vin den. Die moeite wordt rijkelijk be loond door de rust, de weelderige natuur en niet in de laatste plaats door de wijnen uit het bekende wijnstadje Krems, die tot de bes te van oostenrijk behoren. Rudolf Bakker: voor kust en de eilanden Als een onderzoek van het Natio nale Toeristenbureau van verle den jaar nog klopt, komen wij Ne derlanders voornamelijk naar Ita lië om het klimaat, in tegenstel ling tot bijvoorbeeld de Fransen, die allereerst om de kunst zouden komen. Als wij werkelijk om het klimaat gaan dan is de herfst de beste tijd: zo van midden septem ber tot midden november. Het is dan niet meer zo warm dat de mus sen van het dak vallen. Vooral over het Italiaanse voor- Jaar bestaan in ons land wat mis verstanden. Weliswaar bloeit in fe bruari de mimosa en kan het wel eens mooi weer zijn, maar ook de beroemde meimaand beantwoord niet altijd aan de verwachtingen, die men er buiten Italië van heeft. Wie van veertig graden celsius in de schaduw houdt, die komen in augustus. In de zomer schijnt de zon in Italië overal, maar wie vroeg in 't Jaar en laat in 't jaar nog buiten wil dineren, die kan 't beste naar 'n plaats ten zui den van Rome gaan. Zowel de kust van de Tyrrheen- se Zee in het westen als van de Adriatische Zee in het oosten heb ben tot de hoogte van Rome be langwekkend achterland met veel kunststeden en prachtige land schappen. Ten zuiden van Rome is voornamelijk de westkust aan te raden tot even ten zuiden van Na pels. Dan wordt de natuur leeg en het strand saai en verwaarloosd. Wie van droomstranden houdt, met bijna niemand er op, moet naar Sardinië gaan. Hier is voor de niet al te avontuurlijk aangelegde toerist ook weinig dat hem van zijn dolce far niente zal afbrengen. Wie op Sardinië per se geschaakt wil worden door de bandieten maakt weinig kans. Die houden het voor namelijk op de eigen bevolking. Op Sicilië is het banditisme ge vaarlijker, maar een toerist die dit overweldigende eiland bereist, zal van de Mafia niets merken. Dreigender zijn de binnenlanden in de hak en de teen van Italië, van een wilde en verlaten schoon heid. voornamelijk voor de auto toerist. Wat de beroemde eilanden Capri en Ischia betreft: Capri is minder verziekt dan men wel zegt, vooral wanneer men h et kleine gebied rond de haven verlaat, en men niet in het hoogseizoen gaat. Zandstrand is er echter nauwelijks of niet. Hetzelfde geldt voor Ischia, maar dan doemt niet ver van Ischia het eiland Procida op, even mooi maar nog weinig ontgonnen en door de Iatlianen nog wel eens gemeden omdat er een gevangenis op staat. In de hoogzomer is het hier alle maal erg warm en vochtig en het krioelt er van de Napolitanen. Wie daar echter van houdt: ga dat beslist zien. De meest ideale combinatie van een vakantie die uitrusten en mooie dingen zien combineert is echter te genieten langs de kusten van Toscane Het haventje van Palermo (Italië). (Tyrrheense zee) en de Marken (Adriatische Zee) met Umbrie ala achterland. Overigens is er nauwelijks een vier kantemeter van Italië die niet het beschouwen waard is, uit gaande van de veronderstelling dat men zich enigszins op hetgeen men zal zien heeft voorbereid. Zonder een flauwe notie van de achtergronden gaat veel aan de vluchtige bezoeker onopgemerkt voorbij. De luie toerist geniet in alle eer en deugd alleen van de zon en de lauwe zee, en hij zorge ervoor dat hij zich niet laat afzet ten. Zoveel Costa's rond Robbert Bosschart Na Jaren in een zo aantrekkelijk vakantieland als Spanje, valt het ons natuurlijk niet moeilijk meer een reisbestemming uit te zoeken. Maar waar wij naar toe gaan hangt ervan af, of de voorkeur in dit geval uitgat naar een vrolijke en bewogen, of Juist nar een stille en comfortabele vakantie. In het eerste geval zouden wij het ongetwijfeld zoeken langs een van de traditionele vakantlekusten die over een moderne „toerisme- structuur" beschikken: goede, be trekkelijk nieuwe hotels, alle soor ten vermaak, moderne, ruim voor ziene winkels, snelle verbindingen, enzovoorts. Op de allereerste plaats komen dan, zonder enige twijfel, de kus ten van Catalunya: eerst de Costa Brava (bijvoorbeeld Playa de Aro, Tossa, Lloret), en dan de kust on middellijk ten zuiden van Barce lona tot vlak voorbij Tarragona. Op de tweede plaats, de bekende stranden van Mallorca. Ten der de, enkele delen van de Costa del Sol (betrekkelijk goedkoop: Torre- molinos. Eerder duur, maar on vergetelijk: Marbella). In het tweede geval (een rustige vakantie) zouden wij het mis schien zoeken langs de stranden van het noorden van Spanje (San tander, of San Sebastian, de zo merresidentie van de regering en het corps diplomatique, die ook wel weten waar Abraham de vakantie- mosterd haalt). Dit is echter niet een zo volledige garantie voor een rustige vakantie als een verblij in één van de honderden mooie dor pen of vriendelijke stadjes in het binnenland, waar men ook een soort „vakantiekolonies" kan vin den zoals het Monasterio de Piedra (stenen klooster) nabij Zaragoza. De moeilijkheid is in dit geval echter vaak het vinden van een goed en comfortabel hotel, aange zien de meeste nogal verouderd zijn. De ideale oplossing van dit probleem (ten minste, als men in staat en bereid is om iets meer te betalen) vindt men in de „Parado- res Nacionales," staatshotels die vaak ln historische gebouwen of kastelen zijn ondergebracht. Alle Paradores liggen zonder een enkele uitzondering in adembene mend mooie landschappen, en zij zijn bijzonder goed uitgerust voor een supercomfortable vakantie. Voorbeelden: Arcos de la Frontera in Zuid-Spanje, Toledo en Orope- sa meer naar het midden, en San- tillana of Valle de Aran in het noorden.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1972 | | pagina 15