ers niet alleen in ons land bedreigd
Scheps over eerlijkheid
lis een vergeten begrip
Lezers schrijven
PATRIA
WIE WEET RAAD VOOR EEN
MEISJE IN EEN ROLSTOEL?
Beslist geen reclame
voor de voetbalsport
1IRDAG 13 JANUARI 1912
„Zijn eerlijkheid en oprechtheid vergeten begrippen
reworden?" vroeg J. H. Scheps, voormalig tweede-ka
nerlid voor de PvdA, zich onlangs af in het weekblad
.Accent" (nummer van 11 december j.l.). Zijn betoog
oopt parellel aan het mijne in het nummer van 9 de-
rember van dit blad („Op organisatorisch gebied schrik
barende vertroebeling"). Reden om enkele saillante
>unten te citeren.
Zo schrijft Sdheps:
Onlangs kwam voor de beeld
een zeker gerespecteerd
weker aan het woord teneinde
hem gestelde vraag te be-
ntwoorden: wat denkt u over
persoonlijke onsterfelijkheid?
[et niet mis te verstane ant-
wees elk persoonlijk
Dortbestaan na de dood af.
etrokkene is rooms-katholiek,
van de rooms-katholieke
Waar ik nu voor kwam te
;aan is de vraag: hoe kan
(mand rooms-katholiek zijn, de
ersoonlijke onsterfelijkheid ver
erpen en raad weten met he-
iel. hel, vagevuur en aflaat?
Als iemand, die rooms-katho-
ek gedoopt en gevormd is,
irste communie gedaan heeft
praktiserend rooms-katholiek
eent te zijn, de onsterfeiyk-
Bid niet aanvaardt, loopt of is
dlig het vagevuur leeg, be-
oeft de mis niet te worden op-
edragen (ook) tot intentie van
irerledenen en valt het gehele
erkelyke gebouw toch ineen,
zult als lezer zeggen: het zijn
rikt persoonlijke zaken. Ak-
>ord, zeg ik op mijn beurt,
wh gemeenschappelijk is de
>aag: hoe moet de kerk daarbij
geschakeld worden? „Géén
ak meer" houdt in: niet onder
(lk voorwendsel ook actie voe-
n mèt de kerk. Het zo te ver
erpen instituut".
Even verderop zegt Scheps:
Er werken, onder de prachtig-
termen, allerlei groepen in
;rk, staat en maatschappij,
ilke een greep doen naar het
(paraat en door middel van
paraat de kerkten) en
rtijen willen zetten naar hun
ind; geleid door een dikwijls
idemocratisch hart". En ter
ustratie schrijft hij: „De
ser, die de „actiegroepen" volgt
weten, dat er een vast rijtje
iaat en hij zal het lijstje wel
nnen. Het is dan zo:
luid spreken over de wanda
den van de Verenigde Sta
ten van Noord-Amerika en
zwijgen over de misdaden
van (en in) Rusland;
altijd praten over en het pu
bliek voorhouden de gruwe
len welke de Noordamerika
nen doen in Vietnam en
spreken over him barbaarse
hantering van oorlogstuig en
net doen alsof de Noordviet-
namese soldaten schieten
met balletjes gehakt en niet
beschikken over hun geleverd
moordtechnisch perfect oor
logstuig. Waar dat vandaan
komt nee, wij noemen
geen namen zou Wim Kan
zeggen;
[Zuid'-Afrika in volle eenzij
digheid op de zondaarsbank
vanwege onaanvaardbare
apartheid en de ogen slui
ten voor de behandeling van
de Joden in Rusland, het mo
gelijk maken dat Egypte de
Joden de zee indrijft en blind
zijn als het gaat over de Bal-
tische volkeren;
luid roepen om revolutie in
Zuid-Amerika en van de
kerk (en) eisen dat zij achter
deze revolutie gaan staan en
stekeblind zijn en horende
doof als het gekenn van
Tsjecho-Slowakije dat im
mers een prachtige stemming
mocht hebben tot ons
overkomt;
de DDR voor alles erkennen
als het hoogste christelijke
heil zonder hetwelk de Ver
enigde Naties niet volledig
gelukkig kunnen leven en cy
nisch voorbijgaan als For
mosa uit de vergadering ge
worpen wordt;
eisen dat Spanje buiten de
EEG blijft en Portugal en
Griekenland uit de NAVO
worden geworpen doch in
stemming betuigen als dicta
toriaal geknevelde landen
prinsheerlijk een stoel "wordt
aangeschoven in het midden
van de naties.
Er is van mijn kant geen
enkel bezwaar vast te stellen,
dat ik begrijp dat onderdrukte
volkeren tot revolutie komen.
Het dit wèl willen voor hetgeen
de landen van Zuid-Amerika
betreft en niet mogelijk maken
dat Tsjecho-Slowakije en Hon
garije enz. hun slavenjuk afwer
pend is een hoogst verwerpelijke
eenzijdigheid. Als Cuba recht
heeft, hebben de Balten het ook.
Als men voor de revolutie is,
beter zou zijn te zeggen: revolu-
door G.J. Rotteveel
tie onder bepaalde verhoudingen
niet kan ontkomen en derhalve
niet wil, niet mag afwijzen,
moet duidelijk zijn hetgeen de
revolutie precies voorstaat".
In het vervolg van zijn betoog
brengt de heer Scheps ook de
VPRO ter sprake. „Precies als
de politieke partijen zal de lei
ding van de Hervormde Kerk
haar ogen open hebben te hou
den voor de dreigende gevaren.
Vrijzinnigen, die hier in foute
gemoedelijkheid en uit angst
niet voor vol vrijzinnig te wor
den aangezien slap zijn, kunnen
hun les leren. Drijvers wisten
het apparaat van de VPRO
door vrijzinnig protestantse
mensen gebouwd, gedragen door
giften, gaven en contributies van
vrijzinnig-protestanten in
handen te krijgen Wat is de
VPRO heden? VPRO is VPRO
en geen gebenedijd vrijzinning
protestants woord klinkt uit de
etherHet dienen van het
vrij zinnig-protestantisme is er
niet meer bij".
Scheps sluit zijn artikel met
de volgende passages af:
„In deze tijd vrezen zekere
linksen een stonn van opko
mende reactie. Zo een storm
kan inderdaad komen. Reactie
heeft een oorzaak. De geschie
denis toont duideiyk, dat uiterst
links dikwerf de grond bereid
J. H. Scheps
heeft voor uiterst rechts.. Reac
tionairen kunnen de methoden
en praktijken van onderscheide
ne actie-groepen met gerustheid
aanzien. De ondemocratische
linksen, de linksen die zich door
democratische linksen niet wil
len laten raden, bereiden meer
dan zij weten de restauratie
voor. De heer Piet Reckman
moge met zijn „Sjaloom" geïn
spireerd zijn tot de uitroep:
„God zegene de greep (naar de
macht)", ik hoop dat macht
eens te duidelijker als macht zal
worden onderkend en dat wij.
als wij toch aan het vragen
slaan, beter kunnen bidden:
leidt ons tot gerechtigheid waar
in liefde de macht door zuivere
kracht weet terug te dringen en
de mensen leven naar Uw nor
men, in ons hart tot geestelijke
vrijheid en verdraagzaamheid
geschreven".
Een mooi verhaal van Pieter Taf
fijn over het gezin Vis. Ik gun het
ze, maar toch is het verhaal voor
mij aanleiding om dit te schrijven.
Wij zijn man, vrouw en kind. Het
kind is vanaf de geboorte in 1963
gehandicapt, rijdt nu in een rol
stoel, maar kan zich verder niet
goed ontplooien. Van raam tot
raam gaat wel, verder moet ze ge
dragen worden, omdat het huis in
de stad te hoekerig is en in zijn ge
heel niet geschikt is voor een rol
stoel.
Ons doel is ook zoiets al6 de heer
Vis, iets wat ik zelf kan opknappen.
Maar kom er maar eens om. Laatst
was er iets in Alphen, verder kan ik
niet omdat we dicht bij het Aca
demisch Ziekenhuis moeten wonen,
en het Rotterdams Zeehospitium
te Katwijk. Toen we daar gingen
kijken en taxeerden, (het was leuk
hoor) bleek het f 20.000 te zijn,
maar de eigenaar vraagt f 125.000.
Het valt niet mee maar men denkt:
als je buiten wilt wonen moet je
maar betalen. Daar komt bij dat
Onbewijsbare
verklaring
Gezien de brand op 1 januari in
uw woonplaats las ik een verkla
ring van uw burgemeester hierover
in de Rijnlandse Courant van
3 januari 1972. Deze luidde als
volgt: Burgemeester Keizer gelooft
overigens, dat de jongelui van
de Benithuizer actiegroep vrijwel
allemaal uit religieuze, zeer prin
cipiële gezinnen komen.
Zonder twijfel leest men hier: de
jeugd uit de S.GP.-gezinnen. Wat
een droeve, onbewijsbare, strijdlus
tige verklaring. Maar als mede-
S.G.P.-er, kan ik misschien hier wel
een verklaring van geven. In het
Jaar 64 na Chr. was er een grote
brand in Rome, tydens de regering
van Keizer Nero. U weet, deze
dorstte naar het bloed der Chris
tenen en was dus een vijand van
hen. Zelf werd hij als de schuldige
verdacht, maar hij gaf de Christe
nen de schuld. Deze hadden onder
hem geen leven meer en werden
erg vervolgd. Zijn macht verloor hij
in 68 dus vier jaar later en toen
hij ten val kwam, liet hij zich in
wanhoop doorsteken. Het waren
toen zijn laatste vier jaren na zijn
valse beschuldigingen.
Wie weet, het kan ook de laatste
vier jaar wel eens zijn, dat Uw
keizerin Benthuizen regeert.
Het beste dacht ik, gezien de ver
stedelijking der dorpen, hetgeen ik
al zeer betreur, dat Benthuizen en
Hazerswoude-dorp één worden in
het groene hart van Zuid-Holland
om alzo het dorpsleven te behou
den en dan ontvangt de jeugd van
Benthuizen D.V. een warme jeugd
vriend in mij en de S.G.P.-ers in
Benthuizen hebben geen keizer
meer.
L. J. MATZE
Hazerswoude
(raadslid van de S.GP.-
fractie).
ik geen moed kan opbrengen om
elke keer weer te vertellen dat we
een kind in een rolstoel hebben.
Dat zullen mensen die ook een kind
hebben beter begrijpen. Maar nu na
6 jaar moet het maar eens een keer
wel ,in de hoop dat iemand die iets
weet of eigenaar is van een boer
derij of boerenwoning iets laat ho
ren. Zodat wij ons kind een betere
levenskans kunnen bieden, waar ze
dieren kan hebben, en haar vrien
dinnetjes kan mee laten genieten.
FAM. TURK
Verkeerszorgen
in de Raamsteeg
Mag ik nog eens de aandacht
vestigen op het verkeer in de Raam
steeg? Laat de heer Kret eens een
ochtend bij ons komen zitten, dan
zal hij zien hoe gezellig het is als
er de hele dag een Volkwagenbus
voor je ramen staat zodat je geen
uitzicht meer hebt. En als je de
heren chauffeurs dan vriendelijk
vraagt, of ze hem aan de overkant
willen zetten, zodat niemand er
last van heeft, dan is het zoge
naamd maar voor een paar uur.
Maar dan zouden zij hem net zo
goed op de parkeerplaats kunnen
zetten. Dat is echter schijnbaar te
veel moeite. Om over het ongerief
van de fietsers maar te zwijgen.
We zitten wèl in de puré wat de
binnenstad betreft. Alle ongerief
komt bij ons. Acht jaar geleden
moesten de mensen uit de Korte
Raamsteeg er uit. Nu staan de
krotten er nog, als een broedplaats
voor de ratten. Waar betalen wij
eigenlijk onze belasting voor? 't Is
gewoon een schandaal. Ik hoop dat
er nu eindelijk eens iets aan ge
daan wordt.
C. PRIVÉ-LACOURT
Leiden
Tientjesactie
De tiengulden-actie van Radio
Plein 16 is een succes geworden. Van
heinde en verre belde men of kwam
men enthousiast aandragen met
blauwe tientjes, waarop weer hogere
of weer lagere serienummers prijk
ten. Zelfs onze Leidse politie, spor
tief als de Jongens zijn, deed opgeto
gen mee. Een van deze Jongens be
hoorde reeds tot de reële kansheb
bers voor een attractieve prijs, was
het niet, dat een andere afdeling van
ons gezag, n.l. de afdeling Bijzon
dere Wetten, bijzonder veel, omniet
te zeggen uitzonderlijk veel belang
stelling aan de dag legde voor de
winnende serienummers, wy von
den het minder sportief, dat de tot
nu toe winnende tiengulden biljetten
in beslag werden genomen. Zo kun
nen we allemaal wel winnen.
Wij meldden dit grappige voorval
by onze altijd druk confererende
burgervader, de heer Vis, die ons via
zyn secretaresse heeft toegezegd,
ons donderdagochtend, na lezing van
't betreffende rapport in te lichten.
Het viel my op, dat de beide he
ren incognito optraden en de eerder
voornoemde secretaresse na veel om
haal, doch zeker niet fanatiek, slechts
één naam verklapte.
Al schrijvend is er toch iets on
verklaarbaars aan deze zaak, de he
ren waren zo onhollands, kort haar,
net voorkomen, ze roken niet naar
drank, en ze gedroegen zich cor
rect. Zou 't dan toch weer een over
val zy'n geweest?
W. D. VAN HEUKELOM
Vyf Meiplein 16, Lelden.
(Naschrift redactie: By navraag
aan het politiebureau is gebleken dat
de afdeling Byzondere Wetten in
derdaad maatregelen tegen de tien
tjesactie heeft ondernomen. Volgens
de politie heeft het betreffende be
drijf met deze actie gehandeld in
strijd met de wet op de kansspelen).
Ik hen een groot liefhebber van voetballen en ik schrijf dit dan
ook in het belang van de voetbalsport. Het gaat over de wedstrijd
LugdunumRoodenburgTen eerste werd de rechtsbuiten van Lug-
dunum eruit getrapt door een verdediger van Roodenburg. Deze
Roodenburger had geen tijd om naar zijn tegenstander toe te gaan
om hem te helpen dat noemt men sportief). Er kwam ook een
vechtpartijtje voor (ook sportief). Nog een geval: een keeper schopt
een bal uit en loopt moedwillig een tegenstander hard in de rug
en deze doelman had het onlangs in uw blad nog ovefr een soort
publiek dat niet sportief was.' En dan die strafschop, was het spor
tief dat die werd ingeschoten?
Vroeger heb ik dikwijls gezien dat een tegenstander een penalty
opzettelijk naast schoot, omdat die speler wist dat de scheidsrechter
geen goede beslissing had genomen. Dan werd er sportief hard ge
klapt door het publiek. Hoe komt het toch dat er tegenwoordig zo
„slecht" wordt gevoetbald? Volgens mij is dat de schuld van de
trainers. Is het niet beterom de spelers die voor hun plezier voet
ballen, te leren sportief te zijn en te trachten ze goed voetbal te
laten spelen? Volgens mij zouden er toch genoeg trainers moeten
zijn, die dit zouden willen. Maar wat ik zondagmiddag gezien héb,
was beslist geen reclame voor onze mooie voetbalsport.
J. J. BUIS,
LEIDEN.
(Van onze correspondent)
/IEDe kranten in Italië zullen een jaarlijkse steun van meer dan een half mil-
lden krijgen. Dat wil de regering.
sgeringssteun, die hier vooral niet met het woord subsidie mag worden aangeduid,
aan uit stortingen in het pensioenfonds voor journalisten, uit kredieten voor mo
ring van de krantebedrijven, uit goedkope tarieven voor brieven en telefoon, en
gegarandeerde bijdrage van ten minste de helft van alle advertenties, die de staat
holdings te vergeven hebben. De rest van deze advertenties gaat overigens naar
n televisie, maar die zijn al in staatshanden.
LEIDEN De
niet d'e enige, waarvan het be-
staansrecht op het ogenblik zwaar
wordt aangetast. Behalve in ons
land wordt ook elders in de wereld
(Van onze correspondent)
PARIJS Op hun respectievelijke nieuwjaarsrecepties hebben zowel de Pranse pre
sident, Pompidou, als de minister van Financiën, Giscard d'Estaing, uiting gegeven aan
hun bezorgdheid over de toekomst van de Franse dagbladpers. Het staatshoofd zag de
schrijvende pers als „voertuig van de intelligentie en van de cultuur" en hij maakte een
scherp onderscheid tussen de dagbladen, de radio en de televisie. Terwijl de radio het
over gegaan naar steunmaatrege- nieuws het snelst aankondigt en verspreidt en de televisie de actualiteiten visueel ver
ten om die informatiekanalen te toont, zag hij voor de pers als voornaamste en onmisbare taak de dagelijkse feiten en
verschijnselen in hun onderlinge samenhang te plaatsen en van commentaar te voorzien.
sten van de kranten zijn te
(worden, zo luidt de offi-
acht in de krantenwereld,
zijn er geen boulevardbla-
Italië, die als advertentie-
»r de noodlijdende dagblad-
zouden kunnen dienen.
?est ook maar één van ie-
;en Italianen de krant,
het ogenblik in Italië cir-
le zestig zogenaamd objec-
irmerende dagbladen en de
partij kranten hebben het
By geen van de Italiaan
aden is echter winst maken
«te doel. Zoals alles in dit
maten van macht en in-
ordt gemeten, zijn de dag-
~e directe exponenten van
Industrieën (voor 48 pro-
&n het Vaticaan (8,3 pro-
an de staat en haar hol-
procent) en de partijen. Zo
orbeeld 3 procent van de
handen van de communis
tische partij. Het politieke midden
wordt overigens gesteund door 26
procent, de huidige coalitie van
midden-links door 70 procent van
de Italiaanse pers.
Door
Rudolph Bakker
Als machtsmiddelen van machts
groepen worden de kranten volge
schreven door Journalisten, die in
feite halve politici zijn. Van de 5600
erkende Italiaanse journalisten, is
het merendeel deelgenoot in het
duistere spel van de politieke mach
ten, waarvan naar buiten niets
doordringt. In periodes van bij
voorbeeld een regeringscrisis zijn
de kranten even duister als de
partijen, en met opzet. Begrijpe
lijk, dat het merendeel van de Ita
lianen zijn tijd liever beter ge
bruikt en de krant de krant laat.
Opvallend voor dit systeem is,
dat in de Italiaanse pers iede
re vorm van satire zo goed als ont
breekt, met name de politieke spot
prent, die hier zo goed als onbe
kend is. Op de Italiaanse televisie
mogen alleen buitenlandse staats
hoofden belachelijk worden ge
maakt.
Met een staatssubsidie aan de
dagbladen ontstaat dan ook een
curieuze situatie. Ze is ook nauwe
lijks te vergelijken met de Neder
landse verhoudingen. De staat zal
het huidige systeem van een poli
tiek en maatschappelijk bevooroor
deeld perswezen krachtig steunen.
Aan de vele gedifferentieerde groe
pen, in een land waarin de strijd
om het bestaan een strijd om pre
ferenties is, zal er nog één worden
toegevoegd, nl. die van de toch al
in vele opzichten bevoordeelde
Italiaanse Joufnalist.
waarborgen, diie in hoge mate be
langrijk zijn voor de doorstroming
van communicatie, een van de
noodzakelijke bases voor een erke-
lijk democratisch funotioneren van
onze complexe samenleving. LD-
oorrespondenten in Parijs en Rome
laten in bijgaande artikelen hun
licht schijnen over de situatie van
Franse en Italiaanse dagbladen.
ADVERTENTIE
Van zijn kant heeft de minister
van Financiën aangekondigd dat p\
de regering nu onmiddellijk een uoox
bedrag van tien miljoen gulden aan Frank Onnen
de noodlijdende dagbladen ter be-
schikking zal stellen. Een som die
als compensatie is bedoeld voor het
verlies aan inkomsten dat de kran
ten hebben geleden doordat ze, op
verzoek van de regering, vorig jaar
van een prijsverhoging hadden af
gezien. Deze prijsverhoging staat
nu voor maart toch op het pro
gramma.
Op „Le Monde" na, die 70 centi
mes per nummer kost, bedraagt de
prijs van een Frans dagblad nu 50
centimes, of ongeveer 32 cent. Be
halve over die veel te lage prij
zen voor abonnementen en losse
verkoop, beklagen de Franse kran
ten zich ook over de concurrentie
van de televisie als reclame-me
dium en over de sterke terugloop
van de kleine advertenties voor de
Ook in Frankrijk, en wel speciaal
in Parijs, is het aantal kranten
door fusie, concentratie of ophef
fing de laatste jaren in snel tempo
sterk verminderd. Het zijn voor
al de partij- of opiniebladen, die de
meeste veren hebben moeten laten.
Maar ook de regionale dagbladpers,
die tot dusver minder van de tele-
visie-concurrentie had te lijden,
heeft het stormsein gehesen.
President Pompidou heeft de
Journalisten nu verzekerd dat hij
voor die alarmbel niet doof was en
minister Giscard d'Estaing beloof
de dat hij spoedig een plan ter on
dersteuning van de dagbladpers
bekend zou maken. Als maatstaf
zal de regering waarschijnlijk de
omvang van de advertentiekolom
men hanteren, om zo in de eerste
plaats kranten met een kleinere
oplage bij te kunnen springen. Die
steun zou dan vooral worden ge
zocht in een verlaging van de BTW,
die in het bijzonder krachtig drukt
op de papierprijzen.
Of die bijstand of beter die be
lastingverlichting nog op tijd
en in voldoende Omvang komt om
verscheidene noodiydende kran
ten van de dreigende ondergang
te kunnen redden is een vraag die
de wereld van de Franse pers nog
niet zo vlot bevestigend durft te
beantwoorden. Alle officiële woor
den van begrip en deelneming ten
spijt, kan inderdaad toch ook het
politiek belang niet helemaal uit
het oog worden verloren. De Gaul
listische regering kan nu een mo
gelijkheid zien zich, dankzij de hui
dige crisis, van een stel lastige op
positie-organen te ontdoen.
