dit is een uitdaging
in nieuwe wijken
KANKEREN - BINNENSTAD
binnenstad
LTV: negatieve en
positieve punten
%roen in
plaafc
steen
deur
[deel 4)
MSDAG 5 JANUARI 1972
LEIDEN
KIJK, kankeren
is één ding
op al die hinderende, verslechterende, foutieve,
belemmerende maatregelen in die
BINNENSTAD.
MAAR
meepraten
over
parkeren
in die
oude
meedenken
wonen
mooie
mee vormgeven
werken
verwenste
mee afwegen
lopen
overvolle
mee beïnvloeden
uitgaan
uitgestorven
mee tijd geven
kijken
benauwde
mee moeite doen
fietsen
vervallen
mee vergaderen
varen
prachtige
mee bekvechten
ontspannen
verprutste
mee vernieuwen
winkelen
historische
van de
in de
kostbare
kijk, dèt is wat anders. Dat is héél wat anders.
BEGIN 1972 moet de ADVIESRAAD VOOR DE BINNENSTAD er komen.
Daarin zal plaats zijn voor vertegenwoordiging van organisaties en
groeperingen, zoals de vereniaing Oud-Leiden, de Bond van Ned. Archi-
tekten, de Stichting Leidse Hofjes, de Culturele Raad, Leefbaar Leiden, e.a.
DIE Adviesraad krijgt een vinger in de pap. Maar ook
andere, niet georganiseerde „gebruikers" van die
binnenstad, moeten in de Adviesraad een stem krijgen.
Moeten meedoen aan net vele werk in Adviesraad en
in commissies en werkoroepen. Die „gewone burger"
moet er in. U misschien
NATUURLIJK is het onbetaald werk. Moeilijk werk. Vrij veel werk.
Speciaal voor mensen met lange adem en korte tenen. Mensen met des-
kundiaheid of met grote belangstelling. Mensen die echt iets te vertellen
hebben. In de eerste plaats Leidenaars, maar ook bijvoorbeeld Oegst-
oeestenaren, Leiderdorpers of Voorschotenaren met speciale interesse
voor de Leidse binnenstad zouden kunnen meedoen.
WAT moet u doen? Meldt u aan als adspirant-lid van
de Adviesraad voor de Binnenstad. Een briefje aan:
Burgemeester en Wethouders, Stadhuis, Leiden. Met een
beknopte omsehr"vmq van wie, wat, waarom, enz.
Ingestuurd vóór 20 januari, en u hebt binnen veertien
dagen antwoord. Doen
Burgemeester en Wethouders van Leiden
Leids raadslid Jan Kees Wiebenga
-d stgIDEN In nieuwbouw is he-
ook wijkverbetering noodzake-
llanJ Met de drie jonge stedebouw-
^jdigen Broeksma, Meinders t
:istje
01
wijkverbetering, denk je dan
meteen aan het Morskwartier,
het middenterrein is gevuld,
een „bespeelbare" ruimte. Na-
es Tjrlijk kan het nog beter dan zoals
7 met houten speelobjecten in een
Jeffrt tuin, maar het is toch al heel
gj anders dan de betegelde speel -
Ptsjes met de obligate zand-
(ken, die het kenmerk zijn
^1 nieuwbouwwijken.
Xj^uidwest is er een voorbeeld van.
bovenste foto van het Jacques
"O-isplantsoen laat het zien. Dat 't
VJ_iers kan, bewijst Delft,
(gelijking de andere twee foto's
TTA gemaakt.
J JLn wijken met eindeloze rijen (to-
1ai*)hoge flats Z0 »unhelmisch"
hetiden 6elukkiS nergens vallen in-
gade's 5tukJes „wild groen" aan de voet
enter zo'n betonnen rechthoek op
toeiTddelste foto)
de f1" is gewerkt met niveauverschil-
j, er groeit onkruid („verboden op
t gras te lopen" en „denk om de
rozen" is er niet bij), spoorbiels en
rioolbuis zijn gebruikt om op en mee
te spelen. Er staat een oude bank, die
het geheel een leefbaar ka
rakter geeft in de schaduw van zo'n
betonnen kolos. Met medewer
king van ouders zijn dergelij
ke speelplaatsen gemaakt waar eerst
keurige plantsoentjes lagen.
Met het woeste terrein op de on
derste foto schelpenpaden door 'n
heuvelachtig en begroeid gebied
ligt het anders. Tijdens de bouw van
de woningcomplexen is begonnen. De
bergen zand en grond zijn gewoon
blijven liggen.
Ook hier wordt de macht van de
auto ingedamd door drempels en an
dere trucjes. Langs het speelgebied
loopt een weg met parkeerplaatsen
voor de deur. Er zijn vluchtheuvels,
waar bij grote drukte wel een auto
kan staan, maar waar men bij voor
keur niet zal parkeren. Het zijn
kleine stukjes straat, die van
zelf groen worden en speelterreintjes
voor de allerkleinsten vormen, onder
het oog van moeder.
Conclusie van gesprekken met de
drie stedebouwkundigen en 'n bezoek
aan Delft: er kan in Leiden heel wat
worden gedaan aan wijk- en buurt-
verbetering. Er is geld uitgetrokken
op de begroting voor komend jaar.
Er moet dus begonnen worden.
Waar het werk moet worden aange
vat, is een politieke zaak. Men kan
alleen maar wensen, dat het niet te
lang zal duren. Er is werk in over
vloed.
En daarmee besluiten wij van onze
kant de serie „Naast de deur". Dat
wil niet zeggen, dat de serie hiermee
afgelopen is. Zoals in de eerste af
levering gesteld: een vorm van in
spraak is de weg via de krant. Onze
kolommen staan open voor ideeën.
goed is bevallen. "Dat heb ik uit uit
latingen van de ambassadeur wel
kunnen opmaken".
Drie maanden is de jonge Leide-
naar in de VN geweest en hy is er
behoorlijk moe van geworden. Wat
deed hij precies? In de eerste plaats
was hy dus de stem van de politieke
jongeren, die het van WD tot PSP
wel eens zijn over het buitenlands be
leid. "Voor het eerst heeft Nederland
tegen de koloniale politiek van Por
tugal gestemd. Natuurlijk is het be
langrijkst, dat er een nieuwe minis
ter is, maar ik heb toch het idee,
dat onze stemmen invloed hebben ge
had".
Verder gaf hij elke week op 'n bandje
een impressie, die in Nederland werd
omgezet in een bulletin, dat naar
allerlei jongerenbewegingen en scho
len ging. Nu gaat hij op uitnodiging
vertellen over zijn bezoek. "Ik schat,
dat ik voorlopig wel twee avonden
per week hiermee bezig ben. Maar
het Ujkt me belangrijk, dat jongeren
de indruk van een leeftijdgenoot kun
nen horen".
En als hij over indrukken spreekt,
komt Wiebenga eerst met kritiek op
tafel. Hij vindt het ronduit jammer,
dat er in de veiligheidsraad een veto
recht is. "Juist in dit lichaam, dat
dwangmiddelen heeft, moet een
meerderheidsbeslissing mogelijk zijn.
Het Pakistan-conflict heeft dat dui
delijk bewezen. De meerderheid van
de algemene vergadering had een
bepaalde mening, maar kon verder
niets doen. Begonnen moet worden
met vermindering van het vetorecht.
Heeft bijv. Frankrijk er recht op als
je het aantal inwoners vergelijkt met
dat van India, dat geen vetorecht
heeft?"
Negatief denkt hij verder over de
efficiency van het apparaat. Het
bleek o.a. uit het feit, dat documen
ten zó traag komen, dat de eerste
tijd van de assemblee zeer rustig ver
liep en later tot op zondag moest
worden vergaderd. En door verschil
lende omstandigheden werkt men
langs elkaar heen.
Heeft Wiebenga al die vergade
ringen bijgewoond? "Nee, ik heb
voornamelijk gewerkt in twee van
de zeven commissies, die vaak tech
nisch praten, wat moeilijk te volgen
is. Dat is hard werken. De eerste zes
weken in de koloniale commissie,
waar de Portugese koloniën aan de
orde waren, en de laatste periode
in de commissie van ontwikkelings
samenwerking, waar de voorbereiding
van UNCTAD III en van de confe
rentie over milieubeheer in 1972 in
Stockholm aan de orde waren. Dat
laatste vindt Wiebenga een belang
rijk punt. "Daarover lees je haast
niets in de krant".
Gevraagd naar de z.i. positieve pun
ten van de Verenigde Naties gebruikt
Wiebenga dezelfde terminologie. "Je
leest weinig in de krant over het
enorme brok ontwikkelingshulp, dat
via de VN wordt gegeven. Als de Ver
enigde Naties worden opgeheven, zul
len wij het in Nederland niet merken,
maar wel de mensen in Ceylon en op
de Philippynen"
Belangrijk pluspunt vindt Wieben
ga, dat de VN een ontmoetingsplaats
is voor ambtsbekleders. "Zelfs als
men hoog is, kan men hier anoniem
contacten hebben. In de wandelgan
gen heb ik gehoord, dat het conflict
India-Pakistan hierdoor maanden is
opgehouden".
Hij is er voor, dat China in de VN
is gekomen. "Zo wordt voorkomen,
dat bepaalde landen geïsoleerd wor
den. Als China over tien jaar een
atoommacht zou zyn, zou het niet
meer lukken. Nu hoort China erbjj
en doet mee aan ontwapendngsbe-
sprekingen. Dat is een belangrijk
punt".
HANS MELKERT
LEIDEN Jan Kees Wiebenga
is terug. Terug van het toneel van
de wereldpolitiek naar dat van de
Leidise. Drie maanden heeft hij
als toehoorder in de sfeer van de
Verenigde Naties vertoefd, nu kan hij
zich als jongste raadslid (24) weer
wijden aan de plaatselijke belangen.
Op zijn studentenkamer aan het
Rapenburg met het Academiegebouw
als in een lijstje achter zyn raam
ligt een stapel gemeentelijke stukken
van minstens een halve meter hoog.
Hij heeft zich als opgave gesteld er
het komende weekeinde aan te be
ginnen om de achterstand in te ha
len. Door vakantie rondom kerst en
de jaarwisseling is t er niet van ge
komen en in deze eerste week van
het nieuwe jaar is mr. Wiebenga aan
het werk gegaan als wetenschappe
lijk medewerker staatsrecht aan de
universiteit en dat vroeg ook tijd.
We zijn afgedwaald, want het ge
sprek ging over zijn Amerikaanse
tijd, zyn lidmaatschap van de Neder
landse delegatie in de VN-assem-
blee. Hij was de eerste jongere, op
proef, want minister Schmelzer bond
zich niet bij voorbaat voorgoed aan
dit initiatief, dat zijn voorganger
helemaal niet had genomen.
Jan Kees Wiebenga, een 24-jarige meester in de rechten (sinds
juni), heeft een assemblee van drie maanden bijgewoond van de
Verenigde Naties. Het jongste Leidse raadslid vertelt er iets over
in naaststaand interview. „Het is niet de bedoeling, dat ik ermee
de krant kom. Ik ben er geioeest als vertegenwoordiger van de
jeugd en ik breng mijn ervaringen rechtstreeks over aan de jeugd"
aldus Wiebenga.
Jan Kees was de eerste stem
de politieke jongeren ("niet de WD,
iet wel") over het buitenlands beleid.
De politieke jongeren-contact-raad
had hierom gevraagd. De raad voelde
niets voor deelneming aan de jeugd-
vergadering ter gelegenheid van
25ste assemblee van de VN ("de
raad vond dat een spelletje"), n
wilde een jongere als toehoorder in
de Nederlandse delegatie. Wiebenga
werd gekozen. Is de proef geslaagd?
Naar zijn eigen idee wel, hoewel
de betrokken politieke jongeren
nog over moeten praten of ze erm
doorgaan. Wat het ministerie betreft,
gelooft Wiebenga wel, dat de proef
fera Gaikhorst
i Hans Melkert
it
oto s:
an Holvast
