'De stille kracht' wordt verfilmd
onbegrip
vol
\„Leo the last": wereld
Films
in
Leiden
/lis de plannen van het duo Rademakers-Hermans doorgaan
^'Livin' Blues'
naar Indonesië
„Hunkering
naar liefde"
iiwiiiiiiiiiiiiiiniiiinwiiiiiiiiiiuiiiiiiiiwiii
SEKS IN
SLAPSTICK
en
Reprise
prolongaties
Jannes bekroonde film van Boorman
DJAKARTA Regisseur Fons Rademakers heeft goede hoop dat het boek 'De stille kracht'
Louis Couperus zal kunnen worden verfilmd. „De plannen zullen dan binnen zeer afzien-
tijd tussen nu en januari moeten worden afgerond. Dit betekent dat we dan in mei
972 volop kunnen draaien. Lukt dat niet, dan moeten we het gehele project laten vallen".
Rademakers en de schrijver Willem Fred&rik Hermans, die het script schreef, hebben enkele weken
ag op Java rondgezworven. „Het ging er ons in de eerste plaats om toestemming te krijgen van de
lioriteiten om deze film op Java (waar het boek zich omstreeks het jaar 1900 afspeelt) te draaien",
dus Rademakers. „Die toestemming hebben we onmiddellijk gekregen. Sterker nog: ik kreeg de indruk
it de Indonesiërs de samenwerking op dit gebied nog willen stimuleren".
LELDSCH DAGBLAD
ADVERTENTIE
Zaterdag
DAF-DAG
Geopend van 10.0016.00 uur
DAF CENTRUM
Leiden
(GEBRS. VAN ULDEN)
Showroom Verdamstraat 6.
Telefoon 23041
)EN HAAG (ANP) De Neder-
dse popgroep Livln' Blues uit Den
ag gaat een tournee door Indone-
maken. De tournee begint op
lecember met twee concerten in
stadion van Djakarta. Na con-
;n in onder meer Bandoeng, Solo,
lang en Soerabaja geeft Livin'
es op 23 december, andermaal in
karta, twee slotconcerten.
e groep is na de Cats de tweede
lerlandse popgroep, die een tour
door Indonesië maakt.
Rademakers heeft de plaatsen
waar de roman is gesitueerd zo
als Garoet, de Preanger en Pasoe-
roean (Oost-Java) bezocht. „Het
is me eerlijk gezegd wat tegengeval
len. In deze zin dat een reconstruc
tie van de sfeer van 1900 erg lastig is.
De ontwikkeling van Indonesië is op
zichzelf verheugend. Het is voor mij
echter een beetje droef te moeten
constateren, dat de veranderingen
zo radicaal zijn dat de ambiance
van 1900, van tempo doeloeh, van de
Nederlander in Indonesië, bijna he
lemaal niet meer is terug te vin
den".
„De oude Nederlandse woningen,
die ik ken van foto's en die ik in 1946
heb teruggevonden, zijn verdwenen.
Nou Ja, de huizen staan er hier en
daar nog wel, maar de grote tuinen
zijn opgeruimd, de oprijlanen zijn
weg en ook de typische Nederland
se bloempotten zie Je niet meer.
Vooral ook door de enorme nieuw
bouw die er is gewees* is het eigen
lijk niet meer herkenbaar".
Rademakers geeft toe, dat het wel
een probleem zal worden om met de
filmploeg in Indonesië aan het werk
te gaan. Verschillende lokaties ge
bruiken zoals in Nederland, bete
kent in Indonesië veel verplaatsen.
En dat levert de nodige moeilijkhe
den op, nog afgezien van de hoge
kosten. Bovendien geeft het ver
plaatsen van de hele filmset in een
tropisch land veel risico. De enige
mogelijkheid die er nog inzit is, vol
gens Rademakers, om de film te
maken in "joint-production", in sa-
menwerking met een Indonesische
producent, die daar vreselijk veel
voor voelt.
Dat zou volgens Rademakers wel
een Turino DJoenaedi kunnen wor
den. een van de belangrijkste ci
neasten in Indonesië. In Januari wil
Rademakers weer terug naar Indo
nesië om als de samenwerking
met Djoenaedi doorgaat ter plaat
se het draaiboek te maken, waarna
in mei met de opnamen zou moeten
worden begonnen. Met een dergelij
ke producent zou dan nog over de
kosten moeten worden gepraat.
„Maar hier kun Je nauwelijks zeg
gen: het kost zoveel. Het is een
kwestie van afdingen, de Juiste auto
riteiten en relaties kennen".
AUTO'S
Op de vraag, hoe hoog het budget
voor de films is een Nederlands-
Belgische co-produktie wil
Rademakers alleen maar antwoor
den, dat het "heel aanzienlijk" is.
Hij legt uit, dat alleen de huur van
een auto in Indonesië al enorm hoog
is. „Ik heb een reisbureau gehad
dat mij daarvoor f 450-, per dag
vroeg, waar je in Amerika vijf Ca
dillac's voor zou hebben. Daar was
niet aan te tawaren (afdingen). Een
andere kon ik krijgen voor f100-,
per dag. En goedkoper lukte het
niet. Dit was dan nog een auto waar
van binnen een half uur de banden
ADVERTENTIE
KOM, DIT WEEKEND GAAN WE
ZOMAAR ERGENS NAARTOE.
KWEET NT GOED HOTEL
WAAR? DAT DOETTERMETTOE
Uit,
goeie
gewoonte.
klapten, aan die auto hebben we de
rest van de dag niets meer gehad.
Dan wil ik nog niet eens spreken
over de manier waarop men rijdt in
dit land. Toch moet ik nog even ons
avontuur op de Poentajk, op weg
naar Bandoeng, vertellen. We had
den een chauffeur die slechts in de
meest onoverzichtelijke bochten
meende te moeten inhalen. Dat ging
een paar keer net goed, maar we
waren echt allemaal panisch van
angst. Op een gegeven moment
het was intussen gaan regenen
ging het allemaal niet meer zo
goed".
Een tegemoet komende automobi
list kon ons alleen nog maar ontwij
ken met een krachtige ruk aan het
stuur. De wagen raakte in een slip
en kwam op zijn kop in een ravijntje
terecht. „Ze zullen ons lynchen",
riep Hermans, maar het liep alle
maal nog vrij goed af. Overal kwa
men mannetjes vandaan die de auto
weer omkantelden en de inzittenden
bleken niets te hebben. We zijn na
een half uurtje weer doorgereden.
We vroegen onze chauffeur het iets
kalmer aan te doen, met het gevolg
dat we de rest van de tocht naar
Bandoeng stapvoets gereden hebben,
wat ook uiterst irritant was. Met dat
soort dingen wordt Je in dit land, als
je hier een film gaat maken, gecon
fronteerd. Het enige zou eigenlijk
zijn alle auto's uit Europa meene
men met eigen chauffeurs, zodat Je
weet waar Je aan toe bent met Je
materiaal".
DRAMA
heeft het script voor de film ge
schreven. Wat is nu vergeleken met
het boek het belangrijkste thema
geworden?
Rademakers: „Het drama van de
resident Van Oudijck. Een man die
in 1900 hier resident was, die het
land regeerde samen met zijn
"broeder", de Indonesische regent.
Van Oudijck was hier niet gekomen
om zich binnen korte tijd rijk te
maken en het land weer te verlaten,
maar hij was echt van het land
gaan houden. Hij zag het als taak
om als bb-ambtenaar het volk op te
voeden. Wat deels een wat irritante
bezigheid is, de bemoeizucht van ons
Hollanders blijkt daar uit. Een man
die het oprecht meent en die dit
land, waar zijn familie zich verveelt
en afbrokkelt, wil opbouwen. Daar
naast de broer van de regent, die
zich wat misdraagt en het volk niet
uitbetaalt, die schulden maakt waar
door de resident zich genoodzaakt
ziet de man te ontslaan. Via de re
gent Soenario gaan 'stille krachten'
werken in 'n land waar 'n Hollander
niet thuis hoort, niets te zoeken en
niets te maken heeft, wat hij op dat
moment koloniseerde. We zien dan
de afgang van Van Oudijck, die
daarom een groot-tragische figuur is,
die echt van dit land houdt, niet be
grijpt wat er gebeurt. Die meent als
Integere Hollander het beste te doen
voor dit volk en voor dit land waar
hij van houdt".
VIETNAM
Rademakers is op het idee van de
verfilming van het boek "De stille
kracht" gekomen, door "de waan
zin van het koloniseren" die zoals
hij zegt, toen al in het boek werd
aangetoond, „maar die nu in 1971
nog duidelijker gemaakt worden".
Rademakers wil voor dat
duidelijker maken Juist het boek,
dat speelt in 1900, gebruiken omdat
„Je wezenlijk de misplaatstheid ziet
van een Europeaan in een tropisch
land. Dit drama accentueert de ab
surditeit daarvan. Ik zie een analo
gie tussen dit en de aanwezigheid
van de Amerikanen in Vietnam".
Hermans heeft volgens Radema
kers het script geschreven omdat hij
„een waanzinnige belangstelling
heeft voor Indonesië, en een grote
affiniteit met het soort verhaal".
„Hermans is helemaal gek van dit
land", gaat hij verder. „Hij vindt
Het duo dat bezig is de ver
filming van Couperus' "De Stille
Kracht" voor te bereiden: links
Fons Rademakers en rechts W.
F. Hermans.
het bijvoorbeeld veel meer stijl en
cultuur hebben dan de west, waar
hij net is geweest en waar trouwens
ook zijn vrouw vandaan komt".
De filmer wil nog niets zeggen
over de rolverdeling. Wel zullen er
ook Indonesiërs meespelen. De taal
zal "gewoon Nederlands" zijn (en
niet die van een Hollander die lang
in Indië heeft gewoond, de stijl van
het boek van Couperus). De Java
nen gaan in de film Nederlands
spreken of Bahasa Indonesia (met
ondertiteling).
ADVERTENTIE
LET OP HET
GWK-EMBLEEM
Aan- en verkoop van alle vreemde valuta tegen de officiële, dagelijks ia
de grote dagbladen gepubliceerde koersen ook voor cheques, reisver
zekeringen spaar-, salaris- en depositorekeningen goud en zilver.
Station N.S. Leiden - ma. t/m za. van 8 tot 20 zo. van 10 tot 17 n.
DE GRENSWISSELKANTOREN N.V.
Bunny Clod:
REX Het krankzinnigste seks-
f llmpje dat ooit voor openbare
vertoning is vrijgegeven draait de
ze week in de Haarlemmerstraat-
bioscoop. Het filmpje heet "Het
liefdeleven van Bunny en Clod" en
is zoals de titel al aangeeft geba
seerd od het bekende Bonny en
Clyde-thema-
Clod is in dit geinige geval met
een oude auto (van een bekend
Amerikaans merk) op weg naar
de vrouwengevangenis om zijn
Bunny daaruit te helpen ontsnap
pen. Hij beleeft zowel in de hob
belende wagen met zijn royale
achterbank als later in het tehuis
vol ontuchtige tantes allerlei eroti
sche avonturen, die de stoutste
dromen van iedere man nog over
treffen. Het komische effect wordt
onder meer verkregen door de toe
passing van vertraagde en ver
snelde filmbeelden, die in de let
terlijke betekenis van het woord
nogal schokkend zijn.
"Bunny en Clod" is, om het kort
te maken, een in slapstickstijl op
genomen seksftimpje, dat bovendien
een maximum aan bloot laat zien.
Overigens: wat Clod kan kan Clod
alleen (met al die vrouwen om
zich heen).
LUXOR "Hunkering naar lief
de" is een film, waarin seks en te
derheid hand in hand gaan. "Atem-
los vor liebe" (de originele Duitse
titel) is een film, waarnaar men
beslist niet snel ademloos zal kij
ken. Traag worden borsten ont
bloot en af en toe zijn er zo veel
spartelende naakte vrouwen te zien
dat het eerder afstoot dan aan
trekt. De opbouw van het. erg
Duitse, zwart-wit aandoend ver-,
haal ontwikkelt zich traag. Slech
te meisjes, offeren zich op aan de
wellustige behoefte van hun vriend
jes, die bovendien leden van een
louche bende zijn. Hiertegenover
staat de ware liefde van een meis
je, Brigit genaamd, ook bij de
bende aangesloten, die erg g e-
schokt is door het optreden van de
ruige Jongelingen. Samen met
haar Hans ontdekt zij de ware lief
de. Dit gebeurt weliswaar op het
(platte) dak van een flatgebouw,
maar dat doet aan het feit niets
af. De bende maakt een foto van
Brigit, waarvan ze door montage
een seksfoto maken. Hiermee ho
pen ze pressie uit te oefenen op
Brigit. Chantage zit er echter niet
in, want Brigit heeft alles al aan
Hans verteld. Hij gelooft haar na
tuurlijk direct en zorgt ervoor, dat
de bende wordt ingerekend.
Enige diepgang heeft het verhaal
niet. Het enige, wat de film pro
beert te bewijzen is het feit, dat
de conventionele opvatting over de
liefde de beste is. Hiervoor is
2705 meter film nodig, waarop
maar zeer matig wordt geacteerd.
Brigit wordt gespeeld door Uschi
Moser en Hans door Hans Hass Jr.
De regie voert Dieter Krausser.
(ADVERTENTIE)
leze Leo is de laatste van een
ge serie heersers over een
Ine monarchie in Spanje- Sarra-
(én reprise en twee prolonga-
3 week in deLeidse bio-
Jïpen. Het grote kassucces van dit
V" "Love Story" is nu al terug
twee onverwacht succesvolle
perlandse (seks)speelfilms blij-
I nog steeds.
|AMERA Het bekendste lief-
paar van het bijna voorbije
i Waar werd ongetwijfeld ge-
J irmd door All MacGraw en Ryan
leal (overbekend als Rodney
(rington In Peyton Place), die
lelooflijk veel volle zalen trok-
met hun tragische geschiele-
welke in "Love Story" zeer
*d werd uitgemeten. Ook in de
Utelstad heeft deze filmische
stseller" wekenlang gedraaid
t succes was zo éclatant, dat
het nu al aandurft deze rol-
tot terug in brengen. Wie dus
'Stukje barokke romantiek heeft
hist kan nu aan de Hogewoerd
recht,
[RIANON Blue Movie blijft
doen. Zeer slecht ontvangen
de critici leidt dit produkt
het duo De La Parra-Verstap-
i nu reeds een flink lang leven
de Nederlandse theaters. Ne-
kndse seks schijnt er wel in te
in.
LIDO Dat blijkt trouwens ook
enorme succes, dat "Wat
h ik?" heeft geboekt. De za-
worden wat minder vol, maar
steeds trekken velen op naar
Paul Verhoevens verfilming van
rü Mols gelijknamige boek.
I Amsterdamse rossige leven op
gossa. Het kleine rijk kon echter
niet in stand worden gehouden.
Leo vertrekt naar Engeland, waar
zijn familie veel bezittingen heeft.
Het huis van wijlen zijn vader
staat er nog, maar de eens zo rij
ke buurt is veranderd in een soort
van getto. Rondom het huis waar
Leo met zijn verloofde en Laszlo
(de man die in Leo nog steeds
"de koning" ziet en met een kleine
groep mensen een contra-revolutie
op touw zet) woont, is het een en
al armoede wat de klok slaat.
Door de verrekijker, waarmee
hij vroeger de natuur bestudeerde,
bespiedt Leo de hele buurt. Hij
ontdekt mensen, die te veel heb
ben om dood te gaan, maar te
weinig om te leven. Vanaf dit
ogenblik wordt de film erg moei
lijk: Leo gaat nadenken over alles
wat hij ziet. Dit hele proces wordt
uitgebeeld, waardoor de film een
wat warrige indruk maakt. Leo pro
beert te helpen, door zijn naaste
buren (de Mardi's) eten te geven.
De mensen zijn de koning te rijk.
De zieke vader eet echter te veel
en sterft aan een hartaanval. Leo
doet verder niets. Hij blijft alles
rustig door zijn kijker aanzien.
Pas wanneer zijn buurmeisje Sa-
lambo gedwongen wordt zich aan
een souteneur te verkopen tenein
de haar moeder en broertjes aan
geld te helpen, grijpt hij in. Iets
waartoe hij zichzelf nooit in staat
zou hebben geacht
Hij stelt zich op gelijke hoogte
met de onderdrukten en wil "de
wereld verbeteren". Een noDel
streven, maar de mensen In de
buurt geloven er niet in. Na veel
strijd, zowel tegen de buurtbewo
ners als tegen zijn eigen mensen
Hij slaagt niet. Er verandert wel
Iets, maar niet de wereld
Regisseur Boorman is er in de
ze film in geslaagd om exact naar
Marcello Mastroianni als de laatste Leo.
voren te brengen wat hem voor
ogen stond: de macht van een
kleine groep (blanken) en de on
derdrukking van de armen (in dit
geval de negers). Zelfs idealist Leo
kan daaraan niets doen. De film.
die dit Jaar de prijs voor de beste
regie won op het Festival van Can
nes. blijft boeien al is het verhaa'
zelfs door tussenshots soms moeilijk
te volgen. Met Marcello Mastroian
ni in de hoofdrol is de film een
goed geheel, maar beslist geen een
voor een ontspannen bioscoop-
avondje.
6TUDIO Als je erg rijk bent valt het niet mee om je
ld en bezittingen vaarwel te zeggen en op gelijke voet te
lan leven met de allerarmsten. Schatrijke Prins Leo speelt
II tt klaar. Althans in de film „Leo the Last".
