Woningbeleid in gewest:
consequenties voor Leiden
PWIJ BEGINNEN OOK VOOR ACTIE TE VOELEN"
NG-rapport constateert gebrek
nan visie op toekomst van regio
Bewoners regionaal kamp boos op gemeente, sociale dienst en rijk
Verzorgster van prinsjes
LEIDEN/DEN HAAG Dit is
Hanneke Lagendijk uit Scheve-
ningen, die zoals gisteren gemeld
verzorgster is geworden van de
kinderen van prinses Beatrix en
prins Claus. Me]. Lagendijk heeft
niet in Leiden gewoond, maar er
wel gestudeerd en gewerkt, het
laatst op de Haanstra-kleuter
school aan het Rapenburg, waar
aan ze tot voor kort verbonden
was.
LEIDEN Plaatselijk verloopt het bestuur aardig, maar
gewestelijk verband is de situatie niet geweldig. Opti-
'st'sc^e noot: er zyn tekenen, die erop wijzen, dat de
iatie zich in de goede richting ontwikkelt. Dat is in en-
zinnen de conclusie, die men kan trekken uit de door
Vereniging van Nederlandse Gemeenten samengestelde
^{Inota over het functioneren van de gemeenten in het
ti west Leiden, een opdracht van het gewest.
Wenend is de conclusie over de woningbouw in het rapport: het
liltaat van het gevoerde woningbéleid is, dat er in de Leidse regio
>r i nder goedkope woningen gebouwd zijn dan de behoefte van de
noj tn ingezetenen vereiste en dat er in toenemende mate meer duur-
woningen zijn gebouwd. Vooral voor de gemeente Leiden heeft
beleid grote consequenties gehad.
aantal woningzoekenden uit
gemeenten werkt in Leiden
jtea |at in hun gemeente niet vol-
weri *le g°edk°Pe huizen beschik-
ojn, hebben ze zich gezien hun
dfjomische gebondenheid in Lei
als woningzoekenden laten re
in en betekenen zo een aan-
gur.li]tce versterking van de druk
Leidse woningmarkt. Doordat
aai gemeenten in de regio meer
o&D dere woningen bouwen, trekken
n adlen de beter gesitueerde Lei-
ars uit hun gemeente weg om
elders te vestigen, hetgeen door
gemeentebestuur van Leiden als
negatieve beïnvloeding van het
klimaat in Leiden wordt ervaren
verwezenlijking van de door de
thillende gemeentebesturen in
gio gewenste situatie ten aan-
fvan het wonen, zal er toe lei-
W|dat de woningnood onder de
draagkrachtigen zal blijven
an. Voor deze situatie zijn ge-
het feit, dat de gemeenten
Katwijk en Warmond, die
toe relatief veel goedkopere
ogen gebouwd hebben, dit in
R toekomst minder zullen doen
alleen omdat het financieel
moeilijker zal worden om
;ope woningen te bouwen, maar
omdat deze gemeenten steeds
hun toekomstige woningbouw
liddel willen gaan hanteren om
gunstig leefklimaat in hun ge-
ite te bevorderen.
Afzonderlijk
samenwerking op het terrein
e woningbouw is beperkt ge-
tot besprekingen in het bouw
over de verdeling der con-
nten. Verder is er slechts inci-
el contact geweest tussen Lei-
andere gemeenten over de
jzing van woningen aan Leidse
etenen. Het oplossen van de
•ignood is door iedere gemeente
„Ijrl afzonderlijk nagestreefd
Van een regionale benadering va
de woonproblematiek kan niet ge
sproken worden.
Het rapport over de werkgelegen
heid: De lokale situatie staat du
centraal. Onderling overleg vindt
sporadisch plaats en onderlinge af
stemming ontbreekt. Van een regio
nale benadering van de werkgele
genheid is geen sprake.
Recreatie
Gesteld wordt, dat ook de ontwik
keling van de regionaal belangrijke
recreatie voortdurend gerelateerd
wordt aan de eigen gemeentelijke si
tuatie. Ondanks pogingen van de pro
vinciale overheid om de gemeentebe
sturen er toe te brengen een regio
nale visie op de 'recreatie te ontwik
kelen. is deze tot nu toe nog niet aan
weziig.
Ten aanzien van de overige ge
meentelijke taakgebieden, voorzover
deze in het onderzoek begrepen zijn,
kan gesteld worden, dat de doelein
den, die de gemeentebesturen op de
verschillende beleidsterreinen wil
len realiseren, er op gericht zijn het
leefklimaat in de eigen gemeente te
handhaven en te bevorderen.
Een voor alle gemeenten geldende
conclusie is, dat alle gewenste toe
komstige ontwikkelingen beperkt
worden tot de ontwikkelingen in de
eigen gemeente. De doeleinden, die
een gemeentebestuur zich stelt, wor
den vrijwel altijd gemaakt vanuuït de
eigen gemeentelijke situatie en bij
verwezenlijking van deze doeleinden
streeft het gemeentebestuur ernaar
deze binnen het eigen territoir tot
stand te brengen. Ook hier komt weer
naar voren, dat de gemeenten de
ruimtelijke ordening als de eigen ge
meentelijke taak zien en als andere
gemeenten of hogere overheden zich
met de ordening van de ruimte bin
nen de gemeente bezighouden, wordt
dit beschouwd als een aanslag op het
autonome handelen van de gemeen
te.
Uitbreiding bij
NEM en Elascon
LEIDEN Morgen wordt aan de
Vijf Meilaan de eerste paal geslagen
voor uitbreiding van de HCG-doch-
termaatschappijen NEM en Elascon.
De produktie- en magazijnhallen
zullen worden uitgebreid en daar
naast zullen worden gebouwd een
kantoorgeoouw voor NEM, alsmede
een kantine (capaciteit 120 man)
voor HCW en NEM In de nieuw te
bouwen fabricagehallen totale
produktieruimte ca. 5.000 m2 zijn
een apparatenbouwhal en een pijD-
shop gesitueerd.
Op dit moment moet gesteld wor
den, dat de gemeenten in het gewest
Leiden nog geen gezamenlijke visie
hebben ontwikkeld op de gewenste
ontwikkeling van de regio. Waar voor
deeltaken, zoals ten aanzien van de
recreatie getracht is gezamenlijk een
gewenste ontwikkeling vast te stellen
aan de hand waarvan de gemeente
lijke doeleinden geformuleerd kun
nen worden, kunnen nog slechts op
beperkte schaal resultaten gemeld
worden.
Eigen standpunt
Doordat de gewenste toekomstige
situatie van de gemeente door de ver
schillende gemeentebesturen op dit
moment nog niet voldoende gerela
teerd wordt aan de gewenste ontwik
kelingen in een g'roter verband, is de
invloed van hogere overheden op het
gemeentelijk beleid sterker dan
noodzakelijk is.
Met name provinciale instanties
toetsen de door de gemeentebesturen
gewenste situatie aan hun visie op de
ontwikkelingen in de regio, zoals on
der meer neergelegd is in streekplan
nen. Als gemeentebesturen, redene
rend vanuit him eigen gewenste si
tuatie hiervan willen afwijken, wordt
het door het ontbreken van een ge
meentelijke visie op de ontwikkeling
van de regio moeilijk om voldoende
tegenspel te geven, waardoor het in
de praktijk al sterk als bindend ge
hanteerde streekplan nog meer als
richtlijn kan worden gehanteerd.
Een derde voor alle gemeenten in
het gewest Leiden opgaande conclu
sie is, dat de formulering van de
eigen gewenste toekomst erg onvolle
dig is.
Moeilijk
Door de soms tegengestelde wen
sen van rijks, provinciale- en ge
meentelijke overheid en het feit, dat
soms de ene overheidsinstantie de
andere onkundig houdt van zijn
plannen, kan niet altijd gezegd wor
den, dat er in de Leidse regio sprake
Is van een in alle opzichten comple
mentair bestuur. Het planmatig han
delen van de gemeentebestuurders
wordt ook hierdoor bemoeilijkt.
De invloed van het gewest Leiden
op de gemeentelijke besluitvorming
achten de rapporteurs bijzonder ge
ring.
De invloedsmiddelen, waar de
bilrgers over beschikken, zijn be
perkt. Incidenteel willen acties van
burgers nog wel eens leiden tot be
paalde wijzigingen in het gemeente
lijk beleid, maar van een stelselma
tig uitoefenen van invloed is weinig
sprake.
In de randgemeenten van Lei
den (op de foto Holvast: Oegst-
geestwordt de woningbouw niet
alleen gehanteerd als middel om
da woningnood onder de eigen in-
p te heffen, maar ook ter
van een gunstig leef-
Lezers schrijven
Niet in alle
tehuizen
In het "Leidsch Dagblad" van
maandag lazen we uw stukje: .3 ok
tober in tehuizen". Het streven om
ons mee te laten leven met de ge
beurtenissen in onze geboortestad
vinden we zeer sympathiek Maar tot
onze grote teleurstelling zagen we.
dat de aansluiting niet zal zijn met
de bejaardencentra „Groenhoven" en
„Haagwij k".
Zou het U mogelijk zijn, dat wij
alsnog mede aangesloten worden?
Mede namens andere bewoners,
Boerhaavecursus
in Indonesië
In uw verslag van een persconfe
rentie die prof. dr. J. J. de Graeff
na zijn terugkeer uit Indonesië heeft
gegeven, vermeldt u onder meer:
„De hoogleraar had verder de in
druk, dat de medische opleiding in
Indonesië niet direct gericht is op
de bestrijding van het tekort aan
medische krachten en meer op een
versterking van de elite in het medi
sche corps".
Dit is echter een onjuiste inter
prefatie van wat prof De Graeff in
werkelijkheid heeft gezegd. De be
treffende passage uit de persconfe
rentie, zoals die op de geluidsband
werd vastgeiegd, luidt:
Vraag: Hebt u een indruk gekre
gen van het gezondheidsniveau in
Indonesië?
Antwoord: Nee. dat is moeilijk te
beantwoorden als je maar twee uni
versiteiten ziet Het is duidelijk uit
de gesprekken, dat hun problemen
natuurlijk volmaakt anders zijn dan
bij ons, en dat daar ergens nog een
groot gat zit, dat ze langzamerhand
aan het opvullen zijn.
Vraag: Deze öoerhaave-cursus
j sluit dus aan op de bestaande struc-
j tuur in Indonesië en is in dit sta
dium dus niet gericht op verstevi
ging van het medisch corps?
Antwoord: Nee. beslist niet. Het is
versterking, zou ik haast zeggen, van
de elite van het medisch corps, dat
op zichzelf ook al nascholingscursus
sen organiseert. Het is een overdra
gen van de fakkel.
N. P. VAN SCHOUWENBURG,
hoofd bureau voorlichting
Universitair Medisch Centrum
LEIDEN De Pionier-Automo
bielen Club houdt haar jaarlijkse tra-
ditierit voor de zestiende maal op za
terdag 28 augustus a.s. Er zijn voor
lopig 120 deelnemende wagens (op
de foto een Martini uit 1914).
De route gaat vanaf Utrecht via Bo
degraven naar Alphen aan den Rijn
Vervolgens wordt via Benthuizen en
Hazerswoude naar het Nationaal
Automuseum in Leidschendam ge
reden. Na een kort oponthoud gaat
de tocht over Voorschoten en Kat
wijk naar Noordwijk aan Zee, waar
de finish bij Huis ter Duin is. Zon
dagmiddag 29 augustus wordt er een
défilé gehouden op de boulevard
van Noordwijk aan Zee omstreeks
twee uur.
ffOËNSDAG 18 AUGUSTUS 1971LEIDSCH DAGBLAD
Verbolgen zijn de kampbewoners
)ok over het feit, dat hun eigen
mensen bij de dienst niet meer ge
holpen worden nu de andere woon
wagenbewoners voorrang hebben.
„Bij ons wordt er gevochten om
achttien gulden extra voor speciale
voeding voor een zieke weduwe,
maar de anderen krijgen in een dag
een nieuwe wagen en een nieuwe
auto".
Mevrouw Kuier: „Ik heb alle be
grip voor die andere woonwagenbe
woners. Als ik ergens 10.000 gulden
kan krijgen, dan doe ik dat ook,
maar dat dat zomaar kan, klopt niet
Dan is de wet niet goed".
De actie van de andere woonwa
genbewoners bezorgt de „staanders'
op het regionaal kamp ook de no
dige moeilijkheden, „de mensen be
ginnen ons er ook op aan te kijken
Wij staan in de stad goed bekend
Nu vraagt men ons: hebben Jullie
Je wagen ook nog niet in brand ge
stoken? Of als we iets willen kopen
en we zeggen dat we het eigenlijk
wel duur vinden: dan ga Je toch
naar de Sociale Dienst om geld te
halen. Het is helemaal niet zo. dat
wij allemaal van de bijstandswet le
ven. De meesten werken hier in een
eigen bedrijf of hebben een baas Er
zijn hier ook genoeg mensen, die
graag in een huis zouden willen wo
nen. maar die niet aan bod komen.
Dat het geld er nu zomaar uit
gaat, dat kunnen wy niet begrijpen.
Wij waarschuwen de gemeente We
willen nu wel eens een officieel be
richt uit Den Haag hebben wanneer
dat nieuwe kamp er komt Als dat
niet gebeurt, dan gaan we toch har
de maatregelen nemen".
De bewoners van het regio
naal kamp zijn al enige tijd niet
meer aan de beurt geweest bij de
Sociale Dienst, die het te druk
heeft met de "reizigers die om
nieuwe woonwagens komen ter
vervanging van hun afgebrande
wagens. Een dreigend telefoontje
was gistermiddag genoeg om de
heer De Roo rechtsnaar het
kamp te laten komen. Geheel
links: mevrouw Kuier, een van de
twee overgebleven leden van de
centrumraad.
(Foto Holvast)
ÜDEN De woonwagenbewo-
die een vaste standplaats heb-
op het regionaal woonwagen
rum aan de Haarlemmertrek-
t in Leiden zijn erg boos op de
eente Leiden, de Sociale Dienst
de regering. „Al jaren is ons een
iw woonwagenkamp beloofd,
r er komt als maar niets van.
krijgen op geen enkele wijze me
eting. Er is ons gevraagd ge-
1 te hebben en mee te werken
De woonwagens op het regio-
iIkamp, dat plaats biedt aan
wagens, staan allemaal ge-
rlijlc dicht op elkaar. „Maar
•t u hier ooit van een brand in
lier wagens gehoord", vraagt
der bewoners.
We hebben nu een centrumraad, die
eens in de maand met de autoritei
ten mag praten, maar behalve dat
praten gebeurt er niets. We hebben
tegen de gemeente gezegd, dat ze
ook strenger moet optreden. Alles
kan maar. Als iemand een brief
krijgt, dat hij van het kamp af
moet met zijn wagen, dan gebeurt er
niets. De brief komt en de kampbe
heerder moet dan maar zien, dat er
gevolg aan wordt gegeven. Die kan
zo'n wagen dan ook niet zelf wegzet
ten. Op geen enkele manier bemoeit
de gemeente er zich dan verder nog
mee. Er komt niemand om de wa
gens desnoods zelf weg te slepen. Al
les wordt maar op zijn beloop gela
ten. Praten helpt niet. En nu komt
er 'n grote groep woonwagens de stad
binnenrijden en die mensen worden
meteen wel geholpen. Onze eigen
mensen, die hier al jaren staan, kun
nen nauwelijks geld krijgen en ko
men zelfs niet aan de beurt. Onder
tussen wordt er maar geld uitge
deeld. Als men nog even zo doorgaat
zien we het nieuwe kamp helemaal
niet meer komen. Dan zijn alle cen
ten op."
Dat is het verontwaardigde relaas
van mevrouw Kuier, één van de twee
leden van de centrumraad, die de
moed nog steeds niet opgegeven
hebben ondanks alle wachten. Alle
andere leden van de raad hebben
het verder laten afweten. Ze zagen
het allemaal niet meer zitten Me
vrouw Kuier en haar mede-raadslid
Smit geloven er ook al niet meer in
nu ze hebben gezien hoe grof geweld
meer oplevert dan jarenlange fat
soenlijk onderhandelen.
De heer Smit: „De woonwagenbe
woners. die hier de stad binnen
kwamen rijden, dienen hun eigen
zaak. Door hun actie om de kleine
kampjes werken ze onze actie nu te
gen. Wij zijn Leidenaars en wij pro
beren al lang op fatsoenlijke wijze
een beter kamp te krijgen. Alle wa
gens staan hier tegen elkaar, soms
met minder dan een meter tussen
ruimte. Het is geen leven zo. maar
hier is nog nooit een woonwagen uit
gebrand. En dat zal hier ook niet ge
beuren. Als er een wagen in brand
vliegt, dan gaan ze allemaal. Het is
niet mogelijk een brandende wagen
snel weg te halen. Eigenlijk zijn wij
vreselijk stom geweest. We hadden
niet zo lang fatsoenlijk moeten pra
ten. We hadden onze woonwagens
gewoon op het sportveld van Lug-
dunum, moeten zetten. Dan had er
niet gevoetbald kunnen worden
Dan hadden ze elders wel een veld
gevonden en dan was het kamp er
snel genoeg geweest. Nu moet ik nog
zien dat ze in 1973 met het kamp
beginnen. De gemeente heeft inder
daad wat voor dit kamp gedaan. Er
is een sloot gedempt, het kamp is
twee meter uitgebreid en een hek
van 10.000 gulden neergezet, maar
wat hebben we daar nu aan? Een
tweede ingang is nooit gemaakt. Als
er hier brand zou komen, dan komt
er niemand meer van het kamp
af".
