olportagemes
■ïaar twee kanten
hun tas
De beauties hebben boeien in
ff
'v
1 STERKE MAN GEVRAAGD
Jonge vrouw als
kraanmachinist
'ERDAG 31 JULI 1971 LEIDSCB DAGBLAD
dut!
mannen realiseren zich nóg
ipho wat him overkomtde vrouwen
o echtgenoten die hen op voet
de gelijkheid behandelen, naar hen
jl, hen luisteren, hen begrijpen
*443' ren, hen begrijpen en alles ver-
VrI( i. Als dat allemaal gebeurt zijn
iesg ig niet tevreden,
inin endeel: ze rennen naar de psy-
er om daar hun teleurstelling,
-A
DAMESMODE
in exclusief jonge stijl—
BREESTRAATWea.112 LEIOEN
hun frustraties en hun eisen uit te
schreeuwen".
Deze uitspraak mogen we volgens
Elle toeschrijven aan de Amerikaan
se psychiater dr. Wolfgang Lederer.
Volgens hem is er dit aan de hand:
De hele verhouding man-vrouw is
volop in beweging, maar men wil
nieuwe dingen zonder afstand te
het oude. Vrouwen willen geen af
stand doen van „de ridder zonder
vrees en blaam", de edelmoedige
mannetjesputter en het type „gent
leman" uit vooroorlogse films. Daar
om is 't volgens dr. Lederer hoog tijd
dat mannen opnieuw leren „sterk" te
zijn. En de vrouwen van deze tijd
zouden eens moeten leren om hun
mannen te zien zoals ze nu eenmaal
zijn: niet sterker maar ook
niet minder sterk dan vrouwen, met
hetzelfde recht op het maken van
vergissingen, op moeheid en op be-
komen. Ik spring in mijn wagen en
doe wat iedere politieman zou
De computer neemt een groot deel
van het werk voor zijn rekening.
De agenten doen het persoonlijke
werk, zij hebben met de mens. met
het individu te maken. Dat de
meisjes met hun mooie uiterlijk
daarin een belangrijke rol spelen is
een duidelijk zaak. Zij zien er niet
alleen goed uit, zij werken ook
goed.
Dat zal dan ook wel de reden zijn
dat veel mannen de weg vragen
aan de mooie politiemeisjes van
Nassau, en sommige politiemannen
zelfs hun hand. Op die vraag is al
verscheidene keren „Ja" gezegd...
Nassau De orde in het Ameri
kaanse district Nassau in de staat
New York wordt gehandhaafd door
een politiecorps van 4500 man. Acht
entwintig daarvan zijn wonder
schone meisjes. Het zijn echter
geen katjes om zonder handschoe
nen aan te pakken.
In de tasjes van de heldhaftige da
mes zijn naast de poederdoos en de
lipstick een gummiknuppel, revolver
en een stel handboeien te vinden.
En, wat in dit verband belangrijker
is, de dames weten deze bullen
uitermate handig te hanteren.
De onschuldige meisjes zijn niet zo
weerloos als misschien mocht lij
ken. Ze weten alles van zelfverdedi
ging, menige schurk kan daar over
meepraten.
Waar houden deze agentes zich mee
bezig?
Naast gewone taken als de ver
keerscontrole, fotografie, recherche-
en herkenningswerk werken sommi
gen van hen ook voor het narcoti-
cabureau. Zij hebben allemaal de
zelfde (pittige» opleiding achter de
rug. Een opleiding waarbij veel aan
dacht wordt besteed aan schieten.
De meeste landen kennen de vrou
welijke politieagent. Maar er zullen
weinig corpsen zijn die zo'n - ook
nog het mannelijk oog strelend -
groepje vrouwen hun collega's kun
nen noemen.
Ze worden overal ingezet. Van een
eenvoudige verkeerscontrole tot een
razendsnelle overval op een bordeel
Door
L. Bakker
kennelijk bij de firma niet zo best.
want de kandidaat, kreeg te horen
dat hij zelf, door colportage, maar
aan klanten moest zien te komen. Op
zijn vraag hoe hoog de provisie zou
zijn op de verkoop van radio's, tele
visie en huishoudelijke apparatuur,
zei de heer dat hij helemaal zelf zijn
prijzen mocht vaststellen, als de
inkoopprijs uiteraard maar aan d'
firma werd betaald.
Vertrouwen
Er kwam echter nog een heel wat
sterkere aap uit de mouw van de
„heer van de personeelsafdeling"
Deze zei dat hij de kandidaat we!
wilde voordragen om medewerker te
worden, maar dan zou hij toch
eerst zelf als klant zijn vertrouwen
in de firma moeten bewijzen. En
wel, door zelf een belangrijke aan
koop te doen.
Enfin, onze man was al bij voor
baat van zijn bijverdienste-enthou-
siasme genezen geweest. Maar voor
wie meer vertrouwen in dergelijke
aanbiedingen heeft, deze waarschu
wing: het colportage-mes snijdt niet
zelden naar twee kanten, naar het
publiek en naar de „hulp-vertegen
woordiger" in spé.
Een agente: „Op school had ik veel
vrienden en ik ging naar verschil
lende fuifjes. Maar sinds de drugs
meer en meer deel gaan uitmaken
van het dagelijks leven kan ik niet
langer „gewoon" naar zo'n feestje
toegaan Op het moment dat ik
binnenkom hoor je het gefluister
om je heen. Sssst. er is een diender
in huis".
Een andere agente: „Als ik op het
bureau de meldingen aanneem, dan
neem ik ze zoals ze komen. Of het
nu een verkeersstremming is, een
aanranding of een inval in een
narcoticatent, ik neem zo zoals ze
eirisela Grammei uit Hamburg
een zeer vrou-
geleerd: zij ivas
In financieel opzicht
niet aan haar ver-
Toen schakelde zij
aarzeling over op een op-
voor kraanmachinist. Ze
voor haar praktische en
examens (lang niet
latïê kkelijk!) en zit nu hoog bo-
haven van Hamburg in de
van een draaikraan 24 me
de grond. De 33 meter
lange kraanarm kan lasten tot
2V,2 ton opheffen. Zelf voert Gise-
la controlewerkzaamheden en
kleine reparaties uit. Of kraan-
machiniste het eindstation zal
zijn? Waarschijnlijk niet, want
mevrouw Grammei, die moeder is
van een twaalfjarig dochtertje,
spreekt Russisch, Italiaans en
Joegoslavisch en leert er nog
Frans en Engels bij. Wat ze pre
cies van plan is te doen vertelt
ze niet.
[et kan natuurlijk een tijdelijk verschijnsel zijn, maar het
er in elk geval op dat het hand over hand toeneemt, de
dvloed van vouwkaarten in de brievenbus, een uitscheur
pon in tijdschriften. Daarmee kan men vragen om „gratis
blijvende inlichtingen" over computercursussen, huishoude-
apparaten, spaarsystemen, noem maar op. Vaak staat er
ie kaarten en coupons niet wat de dingen kosten. En wie
vacht had dat „vrijblijvend" zou betekenen dat hij schrifte-
nadere inlichtingen zou ontvangen komt veelal bedrogen
Hij krijgt iemand op zijn dak gestuurd, die met niets min-
aan de deur komt dan met een indringend verkoopgesprek.
Een verhaal over de soms merk
waardige manoeuvres van firma's
met dergelijke activiteiten, werd
mij verteld door een lezer. Hij had
niet géschreven op een „vrijblijven
de inlichtingen" annonce, maar op
een advertentie waarin aan iemand
met een auto twaalf gulden bijver
dienste per uur werd aangeboden.
Hij kreeg een slordig stencilt je
thuis gestuurd, waarin hem werd ver
teld hoe gemakkelijk en plezierig
het werken als vertegenwoordiger of
„hulp-vertegenwoordiger" bij een
verkoopzaak van elektrische artike
len wel zou zijn. „Onze vertegen
woordigers bezoeken uitsluitend
adressen van klanten, die daar zelf
om verzocht hebben". Hoe men aan
die adressen komt? Zo: „Dagelijks
vragen honderden mensen schrifte
lijk of telefonisch inlichtingen en
of demonstratie". (Let wel, „en/of",
ze krijgen iemand aan de deur>.
Geen letter
Terug naar onze man. In het sten-
ciltje stond geen letter over wat hij
nu precies moest verkopen en
dat kostte. Dat zou hij vernemen
van „een heer van onze personeels
afdeling", die hem op een in het pa
piertje gekrabbelde datum en tijd
thuis zou bezoeken om „op een rus
tige en prettige manier, de juiste
gang van zaken, uitvoerig, duidelijk
en geheel openhartig uit te leggen'.
De „heer van de personeelsafde
ling" kwam. De oogst aan inlichtin-
gen-aanvraagcoupons was echter
