Voor München is Wim Ruska de man
Alleen Hemmes
ontkomen aan
en Kasten
nederlaag
Leidse judotrainer Leo de Vries op studiereis in Japan (I) r
HERENTENNISTOP KOMT
KWALITEIT TEKORT IN HILVERSUM
GOED DAT ER POLITIE IS..?
PAGINA 12
LEIDSCH DAGBLAD SPORT LEIDSCH DAGBLAD SPORT LEIDSCH DAGBLAD - SPORT LEIDSCH DAGBLAD SPORT LEIDSCH DAGBLAD - SPORT - LEIDSCH DAGBLAD
LEIDEN Leo de Vries, Leids judo leraar en trainer van de nationale jeugd-
équipe, heeft een studiereis gemaakt naar het mekka van de judosport: Ja
pan. In gezelschap, beter gezegd: als een hoveling van de in het land van de rij
zende zon nog altijd als een vorst vereerde Anton Geesink. In zeker opzicht een
geweldige introductie, de aanwezigheid van de 'maestro', hoewel de verering
voor diens (machtige) persoon op den duur een wat frustrerende uitdrukking
op het gevolg had.
De Vries heeft de (kostbare) reis naar Japan ondernomen, niet om zichzelf
te bekwamen ,,dan had ik tien jaar eerder moeten gaan" maar om als
trainer de benadering van de judosport in het door tradities belaste Japan te be
studeren. Een benadering overigens zo heeft Anton Geesink inmiddels ver
klaard die volkomen verouderd is en nodig op de helling moet.
Leo de Vries heeft in Tokio alle grote universiteits-dojo's bezocht en heeft
daar meegetraind is in het beroemde judo-centrum van Tenri geweest en ten
slotte in Suwa.
Over zijn in Japan opgedane ervaringen, zijn visie op de toekomst van het
Nederlandse judo in het bijzonder op de toekomst van het Nederlandse judo
in het bijzonder op de kansen van de oranje judoka's voor de komende
Olympische Spelen van München vertelt hij de eerstvolgende dagen in het
Leidsch Dagblad. Exclusief....
door
René Vos
Portret: Leo de Vries, 33 jaar, is gehuwd en vader van drie
kinderen. Zijn hoofd-dojo heeft hij op de Leidse Uiterste
gracht, een verrassend fraaie accommodatie, al doet de wat
haveloze entree anders vermoeden. De Vries is vierde dan.
Hij behaalde in 1963 het Nederlands kampioenschap in de
(nu niet meer bestaande) lichtgewichtklasse en werd drie
maal kampioen van Zuid-Holland.
In het leven van Leo de Vries
betekent judo erg veel. Zijn lief
hebberij is zijn beroep geworden.
Leo de Vries: „Voor mijn gevoel
is dat de ideale combinatie.
Kijk, iedereen moet werken, geld
verdienen. Als je dat werken
kunt combineren met je hobby,
zit Je, dacht ik, in de goede
hoek
Intermezzo: uiterst attractieve
mevrouw De Vries brengt kof
fie. De interviewer bepeinst be
wonderend, dat Leo de Vries ook
wat haar betreft in de goede
hoek zit Een gelukkig man
Leo de Vries is een vriend van
Anton Geesink. Die vriendschap
dateert uit het jaar 1963. toen
De Vries Nederlands kampioen
werd en in de nationale selecie
werd opgenomen.
„Ik heb drie jaar onder lei
ding van Geesink getraind.
Toen kreeg Anton onenigheid
met de judobond en stopte er
mee. Er kwamen andere trai
ners. Op een gegeven moment
hadden wc er twee: Essink en
Wagenaar: Die gingen op de
mat staan discussiëren over wat
wèl en niet goed was en toen
heb ik ook maar voor de eer be
dankt. Voor de centrale training
althans. Ik kwam bij Geesink in
'66 of '67, daar wil ik vanaf zijn,
toen hij begon met de leraren-
cursus. Toen zijn we ook gaan
werken aan het leerplan".
Niet gemakkelijk
Interviewer, voorzichtig: „Rond
de figuur van Geesink zijn veel
strubbelingen geweest. Hij
maakt niet de indruk een ge
makkelijk man te zijn".
Leo de Vries: „Het is natuur
lijk een onbuigzaam man. Was
hij dat niet geweest dan zou hij
nooit wereldkampioen zijn ge
worden. Tegenover dat niet-ge-
makkelijk-zijn staat ook dat hij
ontstellend veel van judo af
weet. Hij beleeft het intens, hij
gaat met judo naar bed en staat
ermee op, zijn hele leven is
judo. Daarbij heeft hij een staat
van dienst opgebouwd die uniek
is: 23 maal kampioen van Ne
derland. 23 maal kampioen van
Europa, tweemaal wereldkampi
oen, Olympisch kampioen
Met zo'n staat van dienst mag
je een moeilijk karakter hebben
en móet je wat van hem accep
teren, concessies doen, dat je
aan persoonsverheerlijking moet
gaan doen. Dat beslist niet. Voor
mij is Geesink nog altijd vak
man nummer één. Naar mijn
idee had men van bondszijde
wat meer van hem moeten ne
men. Het is te vaak uitgevoch
ten op het scherp van de snede,
te vaak is het een prestige
kwestie geworden
Interwiewer: „Geruchten heb
ben de ronde gedaan, dat Gee
sink een come back wil maken
in de wedstrijdsport".
Leo de Vries: „Daar is geen
sprake van. Wel ben ik ei-van
overtuigd dat als Anton een
sponser zou vinden, die hem een
half jaar loonderving zou geven
en hij zou in een trainingskamp
gaan ,hij opnieuw wereldkam
pioen zou worden.
Geesink heeft nu een te druk
leven. Hij heeft een full time
job aan de academie, waaraan
hij ontzettend veel tijd moet
spenderen. Daarnaast is hij nog
eens trainer van de nationale
ploeg en heeft hij talrijke an
dere verplichtingen in binnen-
en buitenland. Nee, Geesink te
rug als wedstrijd-judoka, dat is
geen haalbare kaart
Toekomst
Interviewer: „Hoe ziet u de
toekomst voor het Nederlandse
judo. de kansen op eremetaal bü
de Spelen in München?"
Leo de Vries: „Voor mij heet
de enige man die op de Olym
pische Spelen voor een goed re
sultaat kan zorgen Willem
Ruska. Ik ben in Sekioekoe ge
weest. Dat is een club Judoka's
in de buurt van Tokio. Ruska
heeft daar een maand of drie
gewoond en getraind en die
jongens daar waren nog kapot
van hem. Van zijn inzet, van
zijn lust om te trainen. Ze slaan
hem erg hoog aan. Als hij niet
te veel pech heeft geloof ik dat
we aan Ruska een kandidaat
kampioen hebben. Voor de rest
moeten we ons maar niet teveel
illusies maken. Misschien dat in
het halfzwaargewicht Peter
Snijders een eind komt, maar
ik ben bang dat by hem de
jaren gaan tellen, dat hij ook
teveel aan zijn hoofd heeft. Zijn
beroep, zijn huwelijk, het zijn
allemaal zaken die op den duur
af gaan leiden. Nee, Willem zal
het moeten maken, zowel bij de
zwaargewichten als in de „alle
categoriën".
Wat de toekomst van' het Ne
derlandse judo betreft: die zie
ik vrij somber in. Ik zie het als
een doodsteek voor het Neder
landse judo dat er teveel ver
enigingen, teveel scholen zijn.
Dat geeft een enorme spreiding
van kwaliteit, wat het wedstrijd
judo niet ten goede komt. Alleen
al in Leiden wordt op acht ver
schillende plaatsen judo be
oefend. Dan praat ik over een
stad van 100.000 inwoners. Elk
van die (acht) scholen of clubs
heeft hooguit één, twee of drie
goede, dus talentvolle jongens
op de tatami. Zou je die bij el
kaar kunnen brengen, met el
kaar laten trainen, dan ben ik
ervan overtuigd, dat je op een
gegeven moment kwaliteit goede
wedstrijdmensen dus, zal krij
gen. Nu is de spoeling te dun.
Dat zie ik als een groot nadeel
voor het Nederlandse judo in
het algemeen.
Contact
In Leiden gaan we overigens
de goede kant uit. Voor ik naar
Japan ging heb ik contact ge
had met Van der Luit van Ju
doclub Eendracht. Ik heb hen
het plan voorgelegd om te gaan
proberen in Leiden een soort
centrale training te organiseren.
Op zaterdagmiddag van 4 tot 6
uur. De bedoeling is, dat elke
school of club uit Leiden en om
geving een man of tien stuurt.
Het moeilijke punt is echter
dat we in ons Leids judowe
reldje bereid moeten zijn over
„oud zeer" heen te stappen. Er
is tussen de Eendracht en Leo
de Vries wel eens wat geweest,
ik zal ook wel eens, al kan ik
het me op dit moment niet eens
herinneren, onenigheid te heb
ben gehad met de heer Luiten,
ik bedoel ermee: als je veel ver
enigingen in één plaats hebt,
stuit je op een bepaald ogen
blik op zaken die wrijving ver
oorzaken. Maar daar moet je op
een gegeven moment overheen
kunnen stappen.
Wedstrijd-judo is zakelijk
geen florerende affaire. Er valt
geen cent aan te verdienen, er
moet in wezen geld bij. Maar
dat is van ondergeschikt belang.
We moeten die talentvolle jon
gens by elkaar brengen in het
belang van het judo, kijken of
we gecentraliseerd resultaten
kunnen maken
Weinig ijver
toekomst in de nationale jeugd-
ploeg?"
Nationale jeugdtrainer Leo de
Vries kijkt somber: „Het is spij
tig te moeten vaststellen, dat
vooral bij de jeugd de trainings
bereidheid, de trainingslust en
-ijver minimaal zijn. Als je top
sport wil bedrijven, als je re
sultaten wilt maken, moet op
zijn minst die bereidheid er zijn,
moet je, zoals de wielrenners
dat zo juist uitdrukken, „kun
nen afzien".
Een voorbeeld: een paar
weken geleden ben ik in Well
(Limburg) geweest. Ik heb daar
vier dagen instructie uit het
leerplan gegeven. In Well waren
ook drie jongens uit de aspiran
ten kernploeg en een aantal
Zweden, knapen van een jaar of
18, 19. Sterke kerels. Voor een
sportman ben ik te oud. Met 33
jaar ben je op retour, zonder
meer. Maar toen ik die Zweden
zag mensen tegen wie je zel
den de kans krijgt te judoën
wilde ik nog graag, ondanks
mijn 33 jaar, met hen aan de
slag. Ik organiseer een training
Een wandeling in de straten
van Tenri, v.l.n.r. de Oostenrijker
Walter Gasteiger, Pierre Zenden,
Anton Geesink en Leidenaar Leo
de Vries.
en waarschuw onze aspiranten.
Nou ja, van die aspiranten heb
ik er niet een gezien. Ik was
daar niet in mijn hoedanigheid
als trainer van de jeugdploeg.
Dan had ik het nooit of te nim
mer gepikt, hadden ze hoe dan
ook op de mat gestaan
De volgende dag kwam een
me vertellen, dat hij was weg
gebleven omdat hij, door in de
zon te zitten, een wat schrale
nek had, de ander omdat hij
had gevoetbald. Als ik dan zo
iets meemaak vraag ik me af:
waar willen die jongens in
's-hemelsnaam naar toe? Willen
ze nou kampioen worden of
niet? En zolang we met zulke
knapen te maken hebben zie ik
de toekomst voor het Neder
landse Judo somber in
Morgen: Er wordt veel aan
dacht aan de fysieke kant van
judo besteed.
HILVERSUM De absentie van een gedeelte van de inter
nationale top heeft de sterkste Nederlandse spelers weinig baat
gebracht bij de open Nederlandse tenniskampioenschappen in
Hilversum. Slechts de nationale kampioen Fred Hemmes en
Richard Kasten ontkwamen aan de guillotine, die door de
meeste buitenlanders genadeloos werd gehanteerd. Op het
rode gravel van Hilversum vielen de hoofden van Jan Hordijk,
Peter Soeters, Fried Schmitz en Jan Coebergh en in het spoor
van de vrijwel voltallige Nederlandse top verdwenen ook nog
Loek Sanders, Eddy Knol, de oude Jan Hajer, Peter Ehrlich,
professionals Fred Doggen en Stanley Franker, jeugd-inter-
nationals Lex Constandse en Hilversums Peter Scholtz.
Het kwaliteitsverschil tussen het
nationale heren- en dames tennis
bleek schrijnend, want Marijke
Schaar, Aóa Bakker en Betty Stöve
bleken gemakkelijk overeind tegen
speelsters die internationaal niets
meer of minder voorstellen dan de
spelers met wie het heren contingent
werd geconfronteerd.
In het rijtje overblijfsters was
geen plaats voor Judith Salome, die
werd overtroffen door Joan Kudelka-
Wilshere. Aangezien de in Zuidafrika
geboren speelster de Nederlandse in
alle opzichten overtrof, is dat ver
lies voor diegenen die niet uitslui
tend voor tennis naar Hilversum ko
men, op een bijzonder aantrekkelij
ke manier gecompenseerd. Op de
baan bleek mevrouw Kudelka trou
wens ook meer waard dan Juffrouw
Salome, die geen antwoord had op
zeer venijnige korte ballen en die
zich in een duel dat voornamelijk
van de achterlijn werd uitgevochten
herhaaldelijk liet verrassen door een
aantal felle smashes van de frele Ku
delka.
Geen moeilijkheden
De echte top van de dames kende
weinig moeilijkheden. Evonne Goo-
lagong, de koningin van Wimble
don. werd weinig elegant naar baan
drie gemanoeuvreerd terwijl de eer
van de hoofdbaan aan Betty Stöve
werd gelaten. Voor de Australische
was dat niet erg. Zij behoefde slechts
kort werk te leveren met de Ame
rikaanse Alice Valentine. Bet
ty Stöve streed voortdurend overtui
gend wat langer met de Japanse
Yaeko Matsuda. Marijke Schaar liep
gemakkelijk langs de Britse mevrouw
Battrick-Cramp. Verrassend was dat
Christina Sandberg die vorig Jaar
in Hilversum Trudy Walhof van de
baan Joeg een set moest prijsgeven
aan Maria Pinto Bravo-Arias. Maar
de slanke Zweedse herstelde zich be
kwaam: 1-6, 6-2. 6-2.
Degelijk
De twee Nederlandse
de le dag, Hemmes en Kasten, ge
bruikten drie sets. Kasten in een van
zijn kant degelijk gespeelde partij te
gen de Italiaan Zugarelli, Hemmes in
een door een hem uiterst behoedzaam
gevoerd duel tegen nummer negenen
dertig van de Ver. Staten, de 21-Ja-
rige George Taylor.
Zonder een werkelijke aanvalsdrift
te ontwikkelen, overleefde Hemmes
toch de eerste ronde 3-6, 6-3, 6-4.
Op zijn tweede wedstrijdpunt ver
overde hij het recht in de tweede
ronde tegenstander van Enzeo di
Matteo te zijn. Een vooruitzicht dat,
gezien het spel van Hemmes gisteren,
weinig perspectief biedt tegen de
driftige Italiaan.
Peter Soeters trof het slecht tegen
de professioneel spelende Chileen
Pinto Bravo en het kundige verweer
van Fried Schmitz was niet toerei
kend om de rijkere kwaliteiten van
Jean-Luc Rouyer te neutraliseren.
Stanley Franker trof in Jörgen Ul-
rich gewoon een man met meer capa
citeiten en voor Peter Scholtz gold
precies het zelfde tegen Godrella.
Jan Hordijk had echter alle kans
tegen Ross Case, de vierde amateur
van het zo afgeroomde Australische
leger van topspelers. Ross Case pas
negentien, is een van de spelers die
betrokken was bij de grootste teleur
stelling sinds jaren voor het Austra
lische tennis. Hij liet zich mede in
en door Japan uitschakelen voor het
toernooi om de Davisbeker. Hordijk
en Case speelden een duel vol erger
nis. Hordijk maakte zich bij herha
ling kwaad op zichzelf en Case op
scheidsrechter Wolf. die ver boven
zijn macht moest grijpen bij de ar
bitrage van dit duel. Zowel Hordijk
als Case hadden groot gelijk. Maar
temidden can alle boosheden gebruik
ten beide spelers hun partij ook om
een redelijke hoeveelheid tennis te
laten zien. Case kon niets meer dan
Hordijk, maar durfde wel wat meer.
Hij waagde het aan te vallen en ri
sico te nemen en daarmee dwong hij
een vóór hem gunstige beslissing af.
Hordijk faalde op kritieke wijze maar
Case daarentegen zette Juist in be
slissend situaties alles op alles. De
moed werd beloond.
niet kunnen rekken tegen een bui
tenlander, die door de inflatie van
Hilversum in dit toernooi een van
de betere spelers zal zijn.
Uitslagen
HERENENKELSPEL, eerste ron
de: Sedgman (Aus.)-Ehrlich (Ned.)
63, 6—2, Pinto Bravo (Chi)-Soe
ters (Ned.) 6—2, 6—3, Rouyer (Fra)
Schmitz (Ned) 6—3, 6—3, Di Mat
teo (It)-Freer (Zaf) 63, 75, Hem
mes (Ned)-G. Taylor (VS) 3—6 6—1
64. Meyer (Fra)-Lynn (VS) 2—6,
6—3. 6—0, Kasten (Ned)-Zugarelli
(It) 4—6, 6—4, 6—2 Ian Fletcher
(Aus)-Veentjer (Ned) 63, 6—3 Di-
bley (Aus)-Dogger (Ned) 62, 6—0,
Case (Aus)-Hordijk (Ned) 86 46
6—3, Kreisse (VS)-Hajer (Ned) 6—2
6—0, Dominquez (Fra)-v. Amri-
traj (India) 6—2, 6—1, Chanfreau
(Fra)-Knol (Ned) 7—5, 9—7, Ami
traj (Ind)-Torci (It) 6—1, 6—4, 1
rai (Jap)-Bauska (VS) 61,
Kudelka Statenloos) -Constand
(Ned) 6—1, 6—2, J. Ulrich (Denn
Franker (Ned) 6—1, 6—4, 6—3, M
sters (Aus)-Palmieri (It) 46, 6-
6—3, N'Godrella (Fr)-Scholtz (Ne
6—3, 64, Drossart (Belg)-Warwi
(Aus) 3—6, 64, 6—3, Cooper (Ai
Coebergh (Ned) 4—6, 6—3, 6—4, E
miwazumi (Jap)-Sanders (Ned) 7-
64.
DAMESENKELSPEL, eerste ro
de: Junko Sawamatsu (Jap)
Marcellen Blom (Ned) 64, 6-
Marijke Schaar (Ned)-Carol Ba
trick (GB) 6—1, 6—3, Isabelle Ff
nandez (Col)-Els Slemons (Nedei
6—1, 6—0, Christina Sandberg (Zw
Maria Pinto Bravo (Chi) 16, 6-
62. Evonne Goolagong (Aus)-
geplaatst)-Alice Valentine (VS)
62, Betty Stöve (Ned)-Yaeko
Matsuda (Jap) 62, 64, Jo
Kudelka-Wilshere (Z Afr)- Judi
Salome (Ned) 3—6, 6—3, 6—4, A
Bakker (Ned)-Nirupa Mankad (U)
6—3, 2—6, 6—0.
ADVERTENTIE
Moet zo'n jongen van pak
weg negentien jaar je een kat
geven, omdat bij toevallig een
uniform aan heeft, en jij nietl
Ik vroeg: weet jouw moeder
wel, dat je in donker nog op
straat bent?
Twee dagen later is een in
sluiper gepakt. Hij had pech
gehad: het was geen brigges
van vijftig geweest die hem
had nagezeten, maar een jónge
agent. Zo eentje van negen
tien.
