lfj¥/ater
doen is
\\aagse
igenda
MISS PEACH
WtKOW IN HET SCHOOLKAMP
ONDERGANG
OM
MIDDERNACHT
LEIDSCH
DAGBLAD
Acuut zuurstofgebrek oorzaak Sojoez-drama
JlJj mAG 12 JULI 1971
LEIDSCH DAGBLAD
PAGINA 13
(zucHTT
-=f J£ WAAGT
JE AF OF ER
PPB 'DMRtoMEN ZE
l|MVP f|/f(rh M
fOAK Kur<a»
DRIEHONDERD SMDÉRINDKEN,j_
DIE ONZE HELE ZOMER y
KOMEN VERZIEKEN
T—AjekXEUIK
E£M tflfJlSTEfc
VVAM BIWNEWMP5E
ZAKW 13. -
v'WGj
bliksem r.el een gaaf trapje tevoorschijn kwam, die me wel beviel.
Razendsnel sprong ik langs de bliksem omlaag. Er was natuur-
liik alle kans. dat ik in het water terecht zou komen maar
dat was alnjd nog beter dan tweehonderd jaar ganzenborden met
de reuzen in die krater".
„En waar kwam je terecht?" vroeg Karo.
Bram keek bedenkelijk.
„Ik zal het vertellen, maar ik ben bang, dat jullie het een tik
keltje toevallig zult vinden
^5 ^eidse bioscopen
-GO-
"De lefschopper", a.l. Dag.
1.15. Zond. ook 4.30 uur. Vrij.
.3 echtvoorst. 11.30 uur: "DJango
r
3: "Samen uit. samen thuis",
2.30, 7, 9.15. Zond. ook 4.45
J entoonstellingen
Galerie Pomp Moder-
i van Aat van Rijn, dag. van
Dam., zondags en in de Kaag-
10 uur nam. (t.e.m. 16 juli)
iark helden. Werkdagen van
oorm.-5 uur nam., zaterdag,
feestdagen 1-5 uur nam.
september).
lenhal: Dag. 10-^ uur. «ondag
ÏRA: "Junglebook". a.l. Dag.
t 9.15. Zond. ook 4.15. Vrij. en
itvoorst. 11.30 uur: "The Cha-
van der Vlist (Botermarkt
Haagse Kunstkring expose-
lerijen. keramiek en brons-
(t.e.m. 31 augustus).
iar Kunstzaal Heuff Schil-
quarellen en tekeningen van
Merkelbach van Enkhuizen,
zaterdag 10-5 uur bo-
insci agavond van 810 uur
lull).
ikenhal Hedendaagse con-
vormgeving „Sonsbeek bui
ken" ma t/m. za 10 uur voor-
jur nam., zond. 1-5 uur nam.
juli).
ïseum van Volkenkunde Ti-
Eskimo tot Groenlander ma
iu voorm.-5 uur nam., zond.
]J3°
kuren ziekenhuizen
ssenhuls: Dag. Ie kl. 1112
en 19—20 uur 2e kl. en 3e
-14 en 19—20 uur, klnder-
.15—14 en 18.30—19.15 uur
hzlekenhuls: Dag 1415 en
uur kraamafdellng 15-16
-19.30 uur; kinderafdeling
15-15.30 u. behalve dinsdags
rdags dan van 1818.30 uur
losse: Dag. 11.30—12 u. 1*
5—19.30 uur.
dinsdag en vrijdag 13-14.30
11—12 en 14—15 uur.
18—
isch Ziekenhuis Klasse 1 en
10.30—11.30 14.30—16 en 19
klasse 3 dag. behalve dlns-
19—19.45. din van 13—14 u,
n. tevens van 14.3015.30 u
odergeneeskunde (zaal 22, 23
Iers dag. 10.30—11.30. 14.30—
18.1519 uur overige bezoe-
idag tot vrll 18 1519 uur,
ID 14.30—15.30 uur (zaal 50)
kers maandag tot vrij 18.15
zat en zon 14.3015.30 uur
labijzaal) alleen voor ouders.
10.30 uur kinderzaal keel-
oorheelkunde dag behalve
8.15—19 uur. dinsdag 13—14
en zon tevens 14.3015.30
lecologle en voor zwangeren:
;n van 15—20 uur Voor
gelden In verband met
igstijden van de baby's de
bezoekuren: 1011.30. 15
20 uur
flag is er geen bezoek. Prae-
deltng (alleen v. ouders) ma
en vrljd. van 18.3018.45
ONS DAGELIJKS VERVOLGVERHAAL
ALISTAIR MACLEAN
Hoewel ik twee Schotse grootouders
heb mis ik elke bovennatuurlijke of
parapsychologische begaafheid; ik
ben ook niet gezegend met' een
„tweede gezicht" en ik ben even
ontvankelijk voor inbloeden uit het
rijk der klopgeesten als een klomp
lood, Maar nu róók ik de Dood.
„Ik geloof dat wij ons allebei ver
gissen", zei ik. „U in elk geval. Wij
staan misschien wel beiden aan de
zelfde kant",
De woorden kwamen moeilijk over
mijn lippen; mijn keel was droog
en ik kon nauwelijks articuleren,
maar op de een of andere manier
dacht ik dat het heel goed klonk,
precies zoals ik bedoelde: een diepe
stem, kalm, bezwerend. Misschien
had ik een maniak tegenover mij.
Praat met hem mee! Doet er niet
toe wat. Denk aan je gezondheid!
Ik maakte met mijn hoofd een he-
weging naar de stoel rechts van zijn
bureau. „Ik heb een zware dag ach
ter de rug. Kan ik erbij gaan zitten?
nu we het er toch over hebben?
Mijn handen blijven waar ze zijn,
zowaar ik hier stal"
Hij reageerde niet in het minst.
Die witte tanden, dat wit van die
ogen, die houding waaruit een on
eindige minachting sprak: dat pis
tool van staal in die stalen vuist.
Plotseling merkte ik dat ik mijn
vuisten gebald had; haastig opende
ik ze weer maar ik kon het niet
helpen: een gevoel van machteloze
woede begon mij te bekruipen.
Ik glimlachte; ik kon alleen maar
hopen dat het een vriendelijke, be
moedigende glimlach was, en schoof
langzaam naar de stoel. Al die tijd
hield ik hem in het oog. Ik glim
lachte zo enthousiast dat mijn ge
zicht ervan begon te jeuken; mijn
handen hield ik hoger dan ze ooit
waren geweest. De „Vredesengel"
schiet op vijftig meter een stier mors
dood: wat zou er wel van mij over
blijven? Ik probeerde aan iets an
ders te denken: ik heb tenslotte
maar twee onderdanen en ik ben
erg aan ze gehecht.
Gratinschotel van
cornedbeef
Kook 1 kg aardappelen goed
gaar. Verwarm intussen 4 dl
melk en los er een bouillonblok
je in op. Stamp de aardappelen
fijn en roer er met de melk, zout
en peper naar smaak, nootmus
kaat en eventueel een klontje
boter een gladde en vrij voch
tige puree van. Verkruimel 400
gr cornedbeef en roer er 2
theelepels citroensap en 2 thee
lepels worcestersaus door. Schep
in een beboterde vuurvaste
schaal om laag aardappelpuree
ree als bovenste laag. Bestrooi
de bovenzijde met geraspte kaas
en leg hier en daar een klontje
boter. Zes de schaal een kwar
tier boven in een voorverwarm
de, vrij hete oven.
WINA BORN.
met mijn handen omhoog en begon
v/eer adem te halen. Al die tijd had
ik mijn adem ingehouden; dat drong
nu pas tot mij door. Wel te begrij
pen ook, want ik had andere din
gen op mijn lever: krukken, dood
bloeden en zo, dingen die tot Je ver
beelding spreken.
De Colt was nog steeds even roer
loos. De vizierkorrel was niet met
mij meegegaan terwijl ik door de
hut schoof. Het wapen was nog
hardnekkig op de plek gericht waar
ik tien tellen eerder had gestaan.
Ik maakte een snelle beweging
naar de hand die het pistool vast
hiekd. Ik was er bijna zeker vai
dat het niet nodig was. maar ik heb
tenslotte niet voor niets dat verge
vorderde stadium bereikt waarin
mijn baas de rottigste baantjes aan
mij overlaat, in de veronderstelling
dat hij mij er een plezier mee doet,
ook al voel ik er persoonlijk niets
voor.
Nu heb ik altijd wetenschappelijk
toebereid voedsel gegeten, weten
schappelijk verantwoorde atletiek
bedreven en meer van dat alles wat
de spieren staalt. Hoewel geen ver
zekeringsmaatschappij het in het
hoofd zou krijgen een levensverze
kering op mij af te sluiten, zouden
hun dokters mij er zonder meer
voor goedkeuren. Maar dat pistool
kon ik niet loskrijgen. Die hand,
die er zo muurvast had uitgezien,
was muurvast: het pistool zat er dan
ook muurvast in. Mijn reukorgaan
had mij niet bedrogen toen ik de
Dood meende te ruiken. Maar die
had hier niet dreigend met zijn zeis
op de loer gelegen; hij was geko
men, hij was weggegaan en hij had
deze levenloze steenklomp achterge
laten. Ik richtte mij op, keek of er
geen spionnen achter de gordijnt
jes op de loer lagen, sloot de deur
geruisloos af en knipte 't licht aan.
Als het drama zich in een oud
Engels landhuis had afgespeeld, zou
er natuurlijk niet de minste twijfel
hebben bestaan aan het tijdstip
waarop de dood was ingetreden. Na
een vluchtig onderzoek en enige in
potjeslatijn gemompelde woorden
laat de dokter de arm van het
slachtoffer los. die dan met een doffe
klap op de vloer terugvalt. Hij
zegt: „De dood trad de afgelopen
nacht om precies drie minuten voor
twaalf in", of iets dergelijks. Daar
na, met een toegeeflijk glimlachje,
als om ons eran te herinneren dat
slechts de paus onfeilbaar is, voegt
hij eraan toe: „Het kan eventueel
een minuut vroeger of later zijn ge
weest". Maar de dokter buiten de
bladzijden van de detectiveroman
heeft er nog wel eens moeite mee.
Het gewicht, de lichaamsbouw, de
omringende temperatuur en de
eigenlijke doodsoorzaak kunnen
soms zo'n grote en dikwijks moeilijk
vast te stellen rol spelen in het af-
koelingsproces van het stoffelijk
overschot, dat Je wel degelijk met
een marge van enige uren rekening
moet houden.
Ik ben niet bepaald een „goede"
dokter (ik ben eigenlijk helemaal
geen dokter», maar ik kon toch wel
met zekerheid zeggen, dat de man
achter het bureau al lang genoeg
het tijdelijke met het eeuwige had
verwisseld om de „rigor mortis" te
manifesteren maar nog niet lang
genoeg om in het volgende stadium
te geraken. Hij was zo stijf als
iemand die in een Siberische steppe
is doodgevroren. Hij was al uren
dood. Hoeveel uur, kon ik niet zeg
gen.
(Wordt vervolgd).
mijl kosten. Of
„M-maar dat is heel duur!" riep Panda geschrokken. „En wat
kunnen roe anders doen?"
„Niets", antwoordde Grond-Controle koel. „Dan blijft u op de
zevende maan van Saturnus".
..Beloof hem dat ik zal betalen, Panda!" riep Freddie. ..En ik be
loof. dat ik in de toekomst dapper zal zijn, zodat ik mijn erfenis
krijg!"
..Goed", sprak de heer Goedhoog van de aarde. „Wacht dan rustig
tot ik terug ko eh Goed, meen ik".
Met die woorden verdween zijn stem. En ook het monster keek
niet langer naar binnen. Dat staarde nu wat zorgelijk naar de beide
politiemannen die uit het kleverige kratermeer klommen...
en haar pupillen
PANDA EN DE MEESTER-BANGERIK
33111 Fredie Klam van Handt sleurde Panda mee en trok
hem met een geweldige sprong de ruimte-capsule in. Daarop sloot
hij het deurtje en kneep zijn ogen dicht om niets engs meer te
hoeven zien. Dat was misschien maar goed ook, ivant het vrees
wekkende monster gluurde door het venster naar binnen.
Op dat moment gebeurde er iets onverwachts: de stem van de
Grond-Controle vulde de cabine.
„Hier is aarde!" dreunde de stem. „U bent ernstig uit de koers
geraakt, en bevindt zich thans op de zevende maan van Saturnus.
We kunnen nog maar ticee dingen doen: een reddingsraket stu
ren om u op sleeptouw te nemen. Dat zal u vijftig florijnen per
DE WONDERLIJKE AVONTUREN VAN BRAMMET JE FOK
2092 „Aii. ue reuzen de ruzie hadden bijgelegd", ging Bram
verder, „zou in: me geen raad hebben geweten. Want ik geloof
niet, dat er nog een andere mogelijkheid ivas om ze zo kwaad te
krijger, dat ze op de vuist zouden gaan. Maar gelukkig werden
ze steeds bczu en er kwam een moment, dat hun vuisten elkaar
raakten ei dut de vonken als bliksemstralen oversprongen".
„En toen kon je weg".
„Net wat ie zegt", zei Bram. „Ik wachtte rustig af tot er een
ER IETS MIS IS MET
MELFINN. HJ) WERD
OPOE
jORlONf MAAR HJJ IS J
NIET GEKOMEN
ADVERTENTIE
Ter kennismaking: het
4 weken voor de halve prijs
Ik word abonnee per 27 juli 1971 en ontvang
de krant reeds vanaf heden.
Stuur mij 4 weken het Leidsch Dagblad voor
half geld en noteer mij aansluitend als abonnee
lam:
lires:
laats:
ronummer:
'tje zwart maken, bon invullen In oper, envelop (zonder
iel) sturen aan Leidsch Dagblad antwoordnummer
4. Leiden.
MOSKOU (AFP/AP» De drie
kosmonauten van het Russische
ruimteschip Sojoez-11 zijn om het
leven gekomen door het plotseling
wegvallen van de druk in de cabine
waardoor zij alle drie gelijktijdig de
dood vonden ongeveer 90 minuten
voor de landing. Aldus een officiële
verklaring van de regeringscommis
sie van onderzoek onder leiding van
de voorzitter van de Russische Aka-
demie van Wetenschappen KeldisJ.
De oorzaak van het wegvallen van
de druk is officieelnog niet bekend
gemaakt. Onofficieel wordt veron
dersteld dat de Kosmonauten by de
ontkoppeling van Saljoet en Sojoez
het verbindingsluik niet goed hebben
gesloten. Merkwaardig is evenwel
dat dit noch door de kosmonauten
zelf noch in het grondstation is op
gemerkt aan de hand van de signa
len van de controle-apparatuur, ter
wijl het nadien nog enige uren heeft
geduurd alvorens de nalatigheid tot
plotseling zuurs tof-verlies leidde De
mogelijkheid bestaat dat de onzorg
vuldigheid pas effect kreeg door de
schok die zich voordeed bij het
scheiden van capsule en dienstcom-
partiment even voor de intrede van
de dampkring Op dat moment moet
de tragedie zich hebben voltrokken.
Uit een en ander zou echter blij
ken. dat de Russische ruimtevaar
ders bij terugkeer in de dampkring
niet als voorzorg ruimtepakken dra
gen met eigen zuurstofvoorziening
zoals de Amerikanen.
Indien inderdaad een mense
lijke onzorgvuldigheid de dood heeft
veroorzaakt, zal de vertraging in het
Russische ruimteprogram niet zo
groot behoeven te zijn., maar enige
vertraging zal toch wel optreden om
dat men dan ongetwijfeld maatrege
len zal overwegen, om dergelijke fa
tale slordigheden te voorkomen.
VATICAANSTAD (AFP, Reuter) -
In zijn wekelijkse toespraak tot ge
lovigen op het plein van de Sint
Pieter heeft Paus Paulus gisteren
aangeraden naar de stem van de
natuur, van God en van het gewe
ten te luisteren in plaats van naar
het lawaai van de massamedia. Het
was goed daar ln de vakantie eens
mee te beginnen. In het gewone da
gelijkse leven zijn die stemmen door
allerlei harde geluiden, drukte en
frivool gedoe nauwelijks meer waar
te nemen.
