op Zoetemelk: „Ik
=a in de Tour
elemaal rijden
oor de bergprijs
Grote Verzoening tussen Pellenaars
en Karstens: Pact van de Publiciteit
WIG JAAR KLOM IK AL MET DE BESTEN MEE, DIT JAAR KAN IK VAN ZE WEGSPRINTEN
rfstens
Vleut
Pel
sir Jour
De,r°rg-.'"".HK-r'srz i1liiiilli|i||1 i -1 i&ÈÊKc„fe
;DAG 22 JUNI 1971
PAGINA 9
lEIDSCH DAGBLAD SPORT LEIDSCH DAGBLAD - SPORT LEIDSCH DAGBLAD SPORT - LEIDSCH DAGBLAD SPORT LEIDSCH DAGBLAD - SPORT LEIDSCH DAGBLAD
Paul de Tombe
Foto:
Wim Dijkn
WETERING De prijs van de
Als Rijpweteringse Joop Zoete-
het wielerseizoen een paar dagen
ontstaat een situatie die door zijn
wordt gekarakteriseerd als ,,een
luis die zijn vader nog
,wel leuk" vindt en die Joop zelf
gewoon als bijbehorend aspect van zijn be
roep aanvaardt. Privacy is Zoetemelk (24)
in de vrije dagen' voor de Tour helemaal
vreemd omdat vertegenwoordigers van pu
bliciteitsmedia af en aan draven in huize
Zoetemelk.
zorgt voor die aanloop;
de successen steeds losser
En hoewel er voor hem
weinig tijd overblijft om
noeien met zijn in zijn
woning logerende Fran-
i Frangoise, blijft hij de
ipheid zelve. Dagenlang
imelk is die publiciteit een
r voor zijn rijden. „Hoe
igstelling hoe beter", rede-
vrijrealistisch. „Als Je vaak in
0M| eit staat, moet Je wel vaak
fv« i
b« Zoetemelk rijdt goed, for-
In het voorseizoen
tot de alle krachten ver-
eile r de France bewees het
irai nt uit Rijpwetering dat de
zijn krachtenreservoir nog
Is bereikt. Zoetemelk
figuurlijk nog steeds
In de Ronde van
de Midi Libre won hij het
ment: de daarmee gewon-
n prijken achteloos in de
«If in de wintermaanden
woonkamer. Joop Zoete-
i mee met de besten, waar-
jmburgse Cauberg afgelo-
wa 8 eigenlijk maar een peu-
hem was. Hetgeen Zoe-
lel ioende bewees met de ver-
van het Nederlands kam
f fp- En daardoor werden de
hoog gestelde verwachtin-
de Tour nog eens extra
SJfd. „Daarom", zegt hij „ga
Tour mikken op het berg
Mis Je dan namelijk een
*3r'tag, dan heb je altijd iets
,m»4icunt terugvallen".
Sensationeel
llge gedachte nu van Zoe-
j len nog betere presta
verwacht dan de tweede
hij vorig jaar behaalde in
zwaarste wielerstrijd. Voor
dat daar nog altijd die wel-
nk( eembare hindernis
M rckx („Hij is de bes-
beste ploeg. Maar hij kan
ii ziek worden of een lekke
tl?")„Vorig Jaar ging ik
met de gedachte: ik heb
trliezen. Ik werd tweede.
Jaar bijvoorbeeld tiende
d ook een goede prestatie
I
Leid
"3 rp
,55" h - ANP i - Kees Pelle-
ton Gerben Karstens dit
ij tt missen in zjjn Goud-
5 iff ploeg voor de Ronde
ankrijk Aan het einde
lol rige week liet Pellenaars
cenfaanvaardbaar" horenten
van zijn meest ervaren
nadat Karstens in een
müd Sartikel "iet uitsluitend
vtje fijke woorden aan zijn
ider had gewijd. Tezelf-
echter werd het zeker dat
j Ws geen beroep zou kun-
tt op Wim Schepers (do-
ip(( Jire in Spanje» en dat
Wenninger wegens zijn
lan* met de Italiaanse groe-
bjj GBC ook niet beschikbaar
de Ronde van Frank-
Wenaars moest toen
fiipen op Karstens.
Karstens starten: Jos van
|j Ken i op het laatste mo-
Lrf :?eli)fd i en Jan van Kat-
vorig jaar voor Willem
de Tour deelnam: Henk
B'ns, Harry Steevens
,r(j( 'tontmeester, die in 1970
oJ van Caballero droegen;
p ttkels. Ger Harings, Wim-
nM Ksen en neo-prof Thijs de
kt'
li?
DEN HAAG <ANP) De Mars
Flandriaploeg. die zal deelnemen aan
de Ronde van Frankrijk is als
volgt samengesteld: Joop Zoete
melk, Eric de Valeminck, Roger de
Vlaeminck, Eric Leman, Eddy Schutz
Van Neste, Tino Tabak, Pierre Nas-
sen. Van Marke, Eric Janssens.
zegt iedereen: die tweede plaats is
geluk geweest. Daarom ga ik voor het
bergklassement rijden. Het zou toch
sensationeel zijn als Je als Hollan
der daarin aan de leiding gaat? Het
kan, want ik rijd de laatste weken
formidabel. Ik rijd weer beter dan
vorig jaar, ik weet alleen nog niet
waar de grens van mijn kunnen ligt.
Vorig jaar klom ik bijvoorbeeld ook
al mee met de eersten, dit Jaar kan
ik zelfs van ze wegspringen. En ik
heb ook helemaal naar de Tour toe
gewerkt, lukt het daarin niet dan
ben ik niet capabel voor dat werk.
Dat zal ik dan gewoon aanvaarden.
Nee bang voor kritiek ben ik dan
niet
Voorlopig heeft Zoetemelk nog
nauwelijks de tijd om daaraan te
denken omdat ook de dagen vlak voor
de Tour nog druk bezet zijn. Een
(terug» blik om zijn veelomvattend
programma: afggelopen zondag reed
hij op de Limburgse Cauberg in voor
hem zo succesvol verlopen strijd om
de Nederlandse titel en gisteravond
koerste hij in de profronde van Lei
den nadat hij eerder op de dag in
zijn nieuwe Peugeot 504 (Ik rijd zo'n
60.000 kilometer per Jaar» heen en
weer was gereden tussen Rijpwetering
en Gent, waar de Tourploeg van
Mars/ Flandria aan de pers werd
voorgesteld. „We hebben", meldt,
Joop Zoetemelk, „een zeer goede en
Jonge ploeg. In de Tour vertrekken
we met drie beschermde renners.
Eric Leman en Roger de Vlaminck
rijden voor de ritoverwinningen en
voor het klassement, ik rijd hoofd
zakelijk voor het algemeen en het
bergklassement. De sfeer in de ploeg
is uitstekend: de ongelukken met
Monsere en de vrouw van Leman
hebben niet „doorgewerkt". Dat is
me erg meegevallen. Het was natuur
lijk vreselijk, maar je kunt er niet
te lang bij stil blijven staan. Het le
ven gaat door. Leman bijvoorbeeld is
na een tijdje weer gaan koersen en
heeft nog goede uitslagen gereden
ook".
Zoetemelk, nog steeds bezig met
een cursus Frans (maar daar doe
ik op het ogenblik weinig aam w?-
zijn Franse vriendin (die uit een
boek: „Le Neerlandais sans peine"
op te doem
rig janr elf historische woorden sprn |;iVi
dat de ranke uit Rijpwetering de iliM^ IjtjSlllilSlillll!lil 11
zwarte uit Tervueren zou overvleu- ||||||1
gelen. Schrijf dat die man al voor 99
procent gelijk heeft gehad en dat hij joop Zoetemelk ,.ik weet i goise, die er overigens al aan ge- best bereid was samen met het
dit seizoen nog een procent meer ge- n0g niet waar de grens ligt van wend is dat Joop veel in de pu- j natuurtalent uit Rijpwetering op
lijk gaat krijgen. Want dit jaar gaat I mijn kunnenmet eenentwin- I bliciteit staat. Vandaar dat ze de foto Dijkmante gaan...
het gebeuren tigjarige Franse vriendin Fran-
Conflict aan vooravond van de Tour was wel niet zo
bedoeldmaar werd door fabriek slim (uit)gespeeld
BREDA De Grote Verzoening
tussen „baas" Pellenaars (mèt si
gaar) en „knecht" Karstens (in trai
ningspak) werd tenslotte een sma
keloze klucht. Opgevoerd in het bij-
na-heilige achterzaaltje van hotel
restaurant Boschhek, waar de Pel in
zijn roemruchte ploegleidersloop
baan al zo vaak zijn zegje heeft ge
daan. Een klucht, met in de hoofd
rol een quasi-boze Pellenaars („Kijk
eens hier: er zijn dingen over mij
geschreven die ik voor deniet
neem, maar wie zegt dat Karstens
dat allemaal zo heeft verteld?") en
een pienter het-wiel-pakkende Kars
tens: „Ik hèb rotdingen over de Pel
gezegd, maar ik ben nu eenmaal
praatgraag. Sommige dingen bedoel
ik wel eens wat anders".
Door
Cees Onvlee
Die klucht zal in de wat dat
soort „theater" betreft al zo rijke
wielerhistorie bekend blijven staan
als het Pact van de Publiciteit. Een
conflictsituatie tussen een modern
denkende en pratende roureur
„Tegenwoordig praten een heel stel
renners verstandige taal Dat kan
de Pel volgens mij nog steeds niet
verwerken. Hij is niet meegegroeid.
Hij alléén weet alles" en een even
vermaard als verguisd ploegleider-
van-de-oude-stempel. Die nog altijd
zweert bij zijn Pellenaars-regime:
„Ik zal de renners-van-nu nog har
der moeten aanpakken dan de cou
reurs-van-vroeger"
Op de planken
Dat pijnlijk-bittere generatiecon
flict tussen 57-Jarige Kees Pelle
naars en 28-Jarige Gerben Kars
tens was niet als theaterstuk ge
schreven Maar werd door de altijd
op publiciteit beluste Pellenaars «die
ooit zijn villa eens noemde „Hier is
't" om de herrieschoppers-van-'t-
Heike niet te laten zoeken) èn di
rectie van de nieuwe wielerformatie
Goudsmit-Hoff wel onmiddellijk op-
de-planken gebracht. In plaats van
resoluut intern snel het doek te la
ten zakken.
Toen het spel-op-de-wagen zat
werd het ernst geworden spel door
Pellenaars slim (uit)gespeeld. In de
schijnwerpers van de televisie, voor
de microfoons van de radio-verslag
gevers en voor het forum van de va
derlandse (sport)pers. Nog vóór de
Cauberg in de strijd om de (lucra
tieve) Nederlandse titel eenmaal was
beklommen, liet op zijn onafschei
delijke sigaar kauwende Kees Pelle
naars knorrend weten, dat het nu
uit was met Karstens. „Hij gaat er
uit. Twee maanden geleden wou ik
hem al op straat schoppen. Maar
nu heeft hij voor mij voorgoed
afgedaan. Door mij achter mijn rug
om even uit te maken voor alles
wat mooi en lelijk is".
„Voorgoed" duurt voor graag glun
derende Pellenaars gaf vorige
maand in de Ronde van Spanje
vijfhonderd gulden extra-premie als
op zijn verjaardag de étappe werd
gewonnen (wat ook gebeurde dank
zij Gerben Karstens echter
niet zo vreselijk lang Zo lang als het
hem uitkomt. Zoals dit Jaar. toen
hij met een nieuw „behangetje" in
de wielersport terugkwam en hij geen
coureur-van-naam- (meer) kon aan
trekken. Omdat vedetten als Zoete
melk. Kagtmans en (zelfs) Janssen
reeds lang gecontracteerd waren.
En toen hem „dus" weinig anders
over bleef dan de na het doping-
schandaal in de Ronde van Lombar-
dije Verloren Zoon Karstens weer in
het zadel te helpen.
Na de bewuste bombarie aan de
voet van de Cauberg („Ik neem
Karstens niet mee naar de Tour")
soigneerde oude rot Pellenaars de
rotte plek met ervaren koersinzicht.
Door allereerst Karstens als de te-
beschermen-kopman in zijn (favorie
te) ploeg aan te wijzen. En door
daarna voor de televisie en de mi
crofoons kauwend te keuvelen dat er
voor Karstens toch nog een gaatje
was om nog bij de Tour-ploeg te
kunnen aansluiten: „Dan zal-ie
moeten toegeven dat hij of die Te-
legraaf-journalist Taylor verkeerd
Is geweest. In het openbaar. Dan
wil ik hem nog wel meenemen".
Wat te verwachten was. En wat
gistermiddag dan ook gebeurde. Om
dat de nooit bange, maar des te be
rekenende Pellenaars immers bij
zijn come-back in de Tour zijn wie-
lerpleegkind Karstens (dit seizoen
met ritzeges in Spanje en Zwitser
land, ereplaatsen in de Amstel
Goldrace en Gent-Wevelghem en
een handvol criteria-triomfen zijn
meest succesvolle coureur) niet kon
missen. Net zoals vrolijke vakman
Karstens de Tour niet kon missen.
Want volgend seizoen zal er in Pel
lenaars' stal geen ruif zijn. waaruit
rassprinter Karstens zijn salaris en
premies zal kunnen plukken.
Lachte Pellenaars laconiek: „Kijk
eens hier. twee maanden geleden
heb ik zijn contract al opgezegd.
Aan het einde van dit seizoen staat
hij op straat Dus moet hij zich zo
veel mogelijk laten zien. Waar kan
dat beter dan in de Tour? Daar
kan een coureur zelf zjjn prijs be-
apelen. Karstens is slim genoeg. Na
afloop van het kampioenschap kwam
die al bij mij: Pel kunnen we niet
even praten, weet-je-wel. En Pel,
je zal in de Tour geen last van
mij hebben, weet-je-wel. Ik bied
mijn excuses aan. Toen heb ik hem
gezegdakkoord, als Je dat op de
persconferentie doet. Zodat ieder-
een dat kan horen".
Knieval
Die verlangde „knieval" dééd Ger
ben Karstens. Op de hem bekende
wijze: met een kwinkslag, een schou
derklopje en een knipoog. Maar voor
al met „het koppie" dat hem
meer dan de-benen-alleen naam en
faam heeft bezorgd. Waardoor de
knieval geen werkelijke knieval
werd. Karstens, over de Chtergron-
den van het (betaalde) interview
met Telegraaf-verslaggever Charles
Taylor, over het mogelijke ontstaan
van een communicatie-stoornis,
maar juist niet over de totale strek
king: „Het ging primair niet om de
mens Pellenaars. Maar op een ge
geven moment kwam dat toch ter
sprake Ik ben nogal praatgraag. Ik
zeg soms erg veel. Ik geef toe. dat ik
ook een paar rotdingen heb gezegd.
Maar zo'n verhaal wordt natuurlijk
naar het eigen inzicht van de be
trokken verslaggever geschreven".
Waarna kiene Karstens met een la
chend gezicht en een handdruk de
Gewapende Vrede met de Pel her
stelde.
En (uiteraard» graag en gewillig
voor de talrijke fotografen en came
ramannen die handdruk en dat
schouderklopje wilde herhalen.
Die Grote Leugen als de man
en de vrouw, die elkaar liever kwijt
dan rjjk zjjn. maar niet scheiden
iomwille van de kinderen ver
bloemde fraai de waarheid. De Juist
heid van het interview en de inte
gerheid van altijd correcte Charles
Taylor. Want al bereed Pellenaars
lustig zijn stokpaardje door te
schamperen dat die Journalist „nog
nooit een echte koers had gezien"
en „alleen maar uit was op een lek
ker verhaal". Karstens-ze"f wilde
aan de strekking van de story toch
nauwelijks tornen. „Voor de Pel is
het allemaal erg moeilijk tegenwoor
dig. De renners zijn anders gewor
den Mondiger. Denken meer na en
willen ook graag meepraten. In
spraak is tegenwoordig toch overal
gebruikelijk? Met die mentaliteits
verandering heeft de Pel het zwaar.
Hij doet het allemaal liever met de
ouderwetse methode: veel gebrul
en veel geschreeuw. Vooral na de
wedstrijden. Niets is er dan goed. nie
mand heeft zijn werk goed gedaan.
Kijk, daar klopt natuurlijk niets
meer van. Hij is trouwens erg wis
selvallig. Toen ik in Spanje die étap
pe won, was hij weer de grote man.
Wilde hij weer de Grote Leider spe
len. Zocht hij weer de publiciteit.
Ik kreeg toen de indruk, dat hij
liever een andere coureur had zien
winnen. Een Jongere. De naam
Karstens is gewoon besmet voor
hem. Hij is altijd wat tegen mij ge
weest.
Misschien omdat ik. net als hij,
j een te grote bek had. Hij voelt nooit
iets voor een echte discussie met
mij. Toen ik het een paar maal niet
had gered ofschoon de hele ploeg
voor mij had gereden, zei hij al
leen maar: zie Je wel Karstens. Je
bent niet meer zo rap Jongen. Meer
niet. Want hij weet. dat ik hem óók
ken Door-en-door. Ik zeg ook al
tijd waar het op staat. Daarom botst
het wel eens tussen ons".
Loftrompet
Zo'n nieuwe „botsing" tussen de
karakters Pellenaars en Karstens
werd gisteren, tijdens de feestelijke
voorstelling van de nieuwe Neder
landse Tour-ploeg, angstvallig ver
meden. Pellenaars zwaaide zijn om
streden pupil bidons vol lof toe: „Hij
is een lastige Jongen, maar dat zijn
vaak de beste coureurs". Terwijl
o->k Karstens voor alle microfoons
de loftrompet over de glunderend
toekijkende Pellenaars stak: „Een
van zijn beste kanten is. dat hij zijn
renners goed geld laat verdienen
Waardoor de Grote Verzoening,
maar óók de klucht een feit was.
Een smakeloze Grote Leugen. Kars
tens zijn uitlatingen in het Inter
view toegevend: „Hij zegt wel eens,
dat ik het rotste karakter van alle
coureurs heb, maar dat geldt voor
hem als ploegleider ook". En: „Ieder
een mag toch zeggen, wat hij denkt.
Alleen als ik mijn werk niet goed
doe, is er reden tot klagen. Maar
dat is toch beslist niet het geval ge
weest, dacht ik zo".
Smakeloos
Die Grote Leugen deed het ech
ter in alle publiciteit lekker. Of
schoon van de zijde van de directie
van de behangpapierfabriek van
achter de groene tafel met klem
werd benadrukt: „Er.is geen sprake
van dat wij dit met opzet in scène
hebben gezet" moet al die extra-
publiciteit de toch zakelijk ingestel
de wielersportsponsors wel tevreden
hebben gestemd. Besefte een direc
tielid: „Om een prof-wielerploeg te
leiden is erg moeilijk. Bovendien
heeft Pellenaars, gezien zijn enor
me verdiensten, volgens ons recht
op een beetje erkentelijkheid. Na
tuurlijk is er persvrijheid. Maar de
pers kan nu eenmaal helpen en
niet-helpen".
Zakelijk gezien streek Goudsmit-
Hoff (en Pellenaars) voldaan de
plooien glad. Met een overwinning,
die echter roemloos en stijlloos was.
Zoals die van een verkochte koers.
Maar gretig ogend naar publiciteit
Met in het achterhoofd de weten
schap, dat „negatieve publiciteit toch
ook een vorm van reclame is".
Zoals dit verhaal.
