HAIR
£en dagje marken
Muziek, geblazen en gezongen
A
LEIDSCH DAGBLAD
PAGINA 15
^lweer lieve muziek, dit keer van
ex-pop zanger Rick Nelson, die zich
op de pop-country geworpen heeft.
Hij doet dit al een paar Jaar lang,
maar dit is zijn beste plaat op dit
gebied tot nu toe, alles zelf gepend
en vol levensvreugd en vrolijkheid.
Rick wordt bijgestaan door een fij
ne groep, waar hij nu al enige tijd
mee samenwerkt en die uitstekend
op elkaar is ingespeeld. De plaat
kan ik dan ook zonder meer aanbe
velen, zeker als Je de Byrds of de
Burrito's mooi vindt, moet Je maar
eens aandacht aan deze plaat schen
ken. De plaat is zowel vocaal als
instrumentaal af en toe boeit mij
persoonlijk meer dan voornoemde
groepen. Op country-gebled gebeurt
trouwens wel meer interessants de
laatste tijd, maar daarover een vol
gende keer.
ROBERT BRIEL.
NEDERLANDS CONGRESGEBOUW
DEN HAAG
'a PRINS WILLEM-ALEXANDER ZAAL
Laatste voorstellingen in
Den Haag van de Amerikaanse
LOVE-ROCK MUSICAL
15 t/m 24 JUNI-20.15 uur
(behalve 21 Juni)
Prijzen f 7.50 -10.50 -13.50 bel. inb.
Burt Bacharach koor en orkest
"Seine Grossen Erfolge" (MCA
MAPS 1587, f21).
Wanneer Je deze plaat in een bak
ziet staan, zal Je hem licht over het
hoofd zien met zo'n titel en een hoes
met een lieftallig wicht, omdat de
gedachten dan al snel gaan naar de
computer-produkten als James Last
of Ray Conniff. Nu valt deze plaat
inderdaad wel in deze categorie mu
ziek, maar er is één verschil: de
dirigent, componist en arrangeur
van deze plaat is Burt Bacharach.
En dat betekent dat we met één
van de grootste talenten op het ge
bied van de lieve muziek te maken
hebben. Zijn muziek werd uitge
voerd door uiteenlopende artiesten als
Sandie Shaw, Gene Pitney, Love en
Dionne Warwick. Op deze plaat
staan nu hits van deze mensen uit
gevoerd door een koor en orkest on
der leiding van Burt de maestro
himself. En dat gebeurt heel mooi,
vakkundig en lief. Achtergrondmu
ziek van klasse, met als uitschieters
"Trains and Boats and Planes" en
„Don't Go Breaking my Heart".
MMMM".
ieënzestig jaar geleden slenterde op Marken een klein
r», je met een mandje aan haar arm. Zij verkocht ansicht
en aan de vreemdelingen die toen al kwamen kijken naar
i en werken van de Zuiderzeevissers in hun kleurige, 'foto-
ke' kostuums. De grijze, vinnige oogjes van het meiske
rden de toeristen op hun landsaard, beroep en financiële
lijkheden. Zij leerde bovendien te poseren en geduldig
ichten tot de professionele en liefhebbende fotografen hun
je hadden geschoten.
Kijk op mensen
In de daarop volgende
maakte het kind van haar
I èten-verkoop een eigen indus-
k Waarbij zij handig gebruik
e van de vloedgolf aan prul-
die de souvcnirmarkt over-
da| ide. De naam van het meisje
r de hele wereld gegaan. In
men albums is een plaatsje,
haar conterfeitsel ingeruimd,
Ijoenen harten leeft zij voort
it zakenvrouwtje van Marken,
lies ziet, een verbijsterende
I nkennis aan den dag legt en
scj] altijd een vitaliteit demon
die voor iemand van 75
ewonderenswaardig is.
dagen geleden hebben wij
weer gesproken: Sijtje Boes,
idrice van de klompen- en
tjessfeer, waarmee de buiten-
nog steeds op een dwaal
spoor wordt gebracht wanneer hij
Nederland wil leren kennen. Sijtje
is er wel bij gevaren. Werken hoeft
zij al jaren niet meer, maar zij kan
geen afscheid nemen van haar be
drijf dat drie panden omvat, volge
stouwd met zakmesjes, vissertjes
onder 'n glazen stolp met sneeuw-
effect, Delfts blauw getinte bord
jes, halsdoeken met de beschilderde
contouren van het „eiland" en dui
zenden andere dingsigheidjes die de
goedkope behoeften van generaties
bevredigen.
Sijtje Boes is Marken en omge
keerd. De groen geschilderde huis
jes, de bruggetjes en kromme
straatjes waar auto's geen toegang
hebben, blijven in de picture omdat
Sijtje het wil. Haar naam wordt
door de vreemden op de meest
wonderlijke manieren verbasterd.
Uit het feit dat men dat hoort,
blijkt dat die vreemden voor haar
'lomen. „Bent u nou Sijtje Boes",
vraagt iedereen zoals men zegt bij
Je confrontatie van een beroemd
heid. „Ja" antwoordt Sijtje dan,
„en waar komen jullie vandaan?"
Het woord JULLIE is niet iets spe
cifieks van Sijtje maar past in het
idioom van Zuiderzeevissers. Sijtje
heeft een stem die vroeger boven
het gedonder van de golven moet
hebben uitgeklonken. Die stem
heeft ook een ingebouwde gulle lach
waarmee zij de drempelvrees van
velen overwint. Behalve geld heeft
Sijtje Boes in feite niets voor zich
zelf. Ook haar huiskamer is toegan
kelijk voor wie dat wil en zij zal
steevast het gordijntje opzij schui
ven om de bedstee te tonen en de
huwelijksklompen die zij eertijds
van haar vorig jaar overleden man
kreeg. De man van Sijtje was zee
man „met een brede bruinverbran
de kop", zoals zij zelf zegt.
Telenkennis
Heeft mevrouw Boes nog meer be
langen op Marken? Zij is zo na
drukkelijk in de keuze van het res
taurant waar wij een hapje willen
eten, dat die vraag gerechtvaardigd
is. Mevrouw Boes antwoordt met
„nee". „Ach Jongen, ik heb het toch
niet meer nodig. Als ik het wel no
dig had, zou ik mijn zaken niet
goed hebben geclaimed. Sijtje
spreekt haar talen voortreffelijk.
I „Ik heb Engels en Frans bij ee-
onderwijzer hier geleerd en D.
op een school in Amsterdam. lede
jaar ga ik naar Frankrijk, pour 1:
langue monsieur".
Volgens haar is Marken niet veran
derd sinds het door een dijk met
het vasteland is verbonden. Aan
vankelijk bestond de vrees dat de
brommende jeugd van Amsterdair
in de kleine gemeenschap zou neer
strijken, maar de bouwstructuur er
de aard van de mensen lenen zich
niet voor jeugdige profaniteiten van
elders. Wel zijn er enkele kunste
naars komen wonen, die er volgens
Sijtje Boes ook niet thuishoren. „Al
die lange haren, dat past niet bij
Marken", verklaart zij vinnig. „En
ik heb gehoord dat zij onder elkaar
ook drugs geruiken".
Onze besnorde fotograaf moet het
ontgelden want volgens haar lijkt
hij op Swiebertje. „Hé Swiebertje",
roept ze, „zal ik mijn mutsje opzet
ten, dan krijg je een veel mooiere
plaat". Zij gaat haar huisje binnen,
trekt een pruik met mutsje over
haar hoofd en vraagt waar de foto
graaf haar hebben wil. Zij schudt
dan haar hoofd. „Als ik nou hier
ga staan, dan krijg je mooi dat
wasgoed op de achtergrond'. Zo ge
beurt het. Zij poseert met de routi
ne van een filmster. Eén hand op
de balustrade, haar verweerd snui-
ie uitkijkend over het IJsselmeer.
;eld van vroeger toen de vissers
vrouwen met kloppend hart wacht-
3n op de terugkeer van hun man-
ïen na een bulderende storm. Het
ïaventje is al Jaren dood. Het leef
klimaat wordt voornamelijk bepaald
door de nering van het toerisme,
Door
Paul van Beckum
dat veel geld in het laatje brengt.
Er is een jong Indonesisch echtpaar
op bezoek. Sijtje doet verrast.
„Aha", roept ze familiair, „u komt
van Suharto. Hij zou nog bij mij
op bezoek komen, maar de Ambone
zen staken er een stokje voor. Jam
mer, ik had het leuk gevonden".
Mevrouw Boes is onlangs verzocht
voor de Japanse televisie te ver
schijnen, maar ze heeft geen zin
meer in zo'n grote reis. Radio en
televisie doen haar niets meer. Ze
is er aan gewend. Toen enige tijd
geleden Rijk de Gooier haar uitno
digde voor een programma vond ze
dat best, maar toen Rijk begon te
praten over repetities vooraf, zei ze:
„Rijk, jongen, Je bent een aardige
vent, maar repeteren hoeft niet. Ik
weet heus wel wat ik zeggen moet.
Ik heb nog nooit met mijn mond
vol tanden gestaan".
Een Amerikaan komt vragen of ze
even naar buiten wil komen voor
een foto. Als het installeren van
de camera iets te lang duurt,
schreeuwt ze: „He boy, hurry up
hoor".
Feeling
Sijtje Boes kan alles tegelijk. Ter
wijl zij met ons praat over de lage
prijzen van haar handel „much
cheaper as in Amsterdam" luis
tert zij naar het gekwek van twee
vrouwtjes. „Nee dames, dat is niet
echt Delfts blauw, maar dat daar
wel". Tijdens de uitleg van een
schitterende 16e eeuwse kast in
haar huiskamer: „Ja meneer, gaat
u gerust het keukentje binnen.
Kunt u zien hoe klein het is".
Na het middaguur wordt het nog
drukker op Marken. Bussen met
schoolkinderen, plattelandsvrouwen
een dagje uit, vakantiegangers uit
alle landen ter wereld. Sijtje Boes:
„Ik kan precies raden waar ze van
daan komen. Ik kan zelfs een
Nieuwzeelander van een Engelsman
onderscheiden. Ik weet ook vaak
wat voor beroep ze hebben. Dat is
feeling you know".
Op de terugweg lopen we nog even
de „Galerie Marken" binnen, nieuw
ste attractie van het „eiland"'. Er is
geen mens te bekennen. De attrac
tie is niet opgewassen tegen de
aantrekkingskracht van Markens
meest populaire burgeres.
Französische Blochflötenmusik Te-
lef unken SAWT 9570—B, f 24,50.
Telefunken bracht in de serie Das
alte Werk een plaat uit met Franse
blokfluitmuziek uit de eerste helft
van de 18de eeuw. Van Hotteterre
wordt een suite voor twee, van Bois-
mortier een sonate voor drie blok
fluiten gespeeld door Frans Brüg-
gen, Kees Boeke en Walter van Hau-
we; Brüggen is solist in een sonate
van Lavigne en in een van Philidor.
De basso continuo wordt verzorgd
door Anner Bijlsma op cello en Gus-
tav Leonhardt op clavecimbel. De
gebruikte instrumenten zijn copieën
van barok-fluiten, vervaardigd door
Hêne, Coolsma en Skowroneck. Een
aanbevelenswaardige opname.
De Croes: Trois concertos pour flu
te. Erato STU 70581, f 24.50.
Henri-Jacques de Croes was een
Belgisch componist uit het midden
van de 18de eeuw. Het grootste deel
van zijn leven was hij verbonden aan
de Chapelle Royale van Brussel.
Hem wordt eer bewezen door de So
listen van Luik onder leiding van
Géry Lemaire met als fluitsolist
Jean-Pierre Rampal. Deze vertolkt
op eminente wijze de concerten nr.
2 in B, nr. 4 in A en nr. 5 in C. De
Solisten van Luik doen hun naam
eer aan: het ensemble vertoont wei
nig eenheid. De aantrekkelijkheid
van deze plaat moet dus in de eer
ste plaats in het repertoire gezocht
worden.
Brillante Musik für Blaser. DGG
2530077, f 24,50.
Tsjechische muziek van omstreeks
1800 voor een blazers-ensemble is
verzameld op een DGG-plaat. Frans
Danzi en Anton Reicha zijn elk ver
tegenwoordigd met een kwintet voor
fluit, hobo, klarinet, hoorn en fagot,
Karl Stamitz (de oudse zoon van
Johann) met dezelfde bezetting zon
der fluit. De klarinet was in deze tijd
eigenlijk nog een vreemde eend in
de bijt van de kunstmuziek en had
nog de connotatie van een volksin
strument, zeker in Midden-Europa.
Dit kan 'n verklaring zijn voor het
feit, dat de klarinet hier een betrek
kelijk ondergeschikte rol speelt. De
uitvoering geschiedt door leden van
de Berliner Philharmoniker op een
fraaie, doch wat neutrale wijze.
Liebeslieder aus vier Jahrhunder-
ten. MMS SMS 2659, f 12,50.
Liederen van en over de liefde:
zij zijn ontelbaar, dankbaarder on
derwerp is immers niet te vinden!
Welk instrument kan de liefde beter,
want persoonlijker, bezingen dan de
menselijke- stem? De platenmaat
schappij MMS heeft een bij voor
baat mislukte poging gedaan, een
overzicht te geven van liefdesliede
ren tussen 1550 en 1850. Gelukkig is
de keuze gevallen op het onbekende
repertoire van teveel componisten om
op te noemen, van Lassus tot
Brahms. De Accademia Monteverdia-
na is onovertroffen in het Renais
sance- en Barok-repertoire; het klas
sieke en romantische voert zij ech
ter op dezelfde manier, dus minder
overtuigend, uit. De geluidskwaliteit
is matig, maar de muziek maakt
veel goed.
Felicia Weathers: I taliën ische
Opernarien. Telefunken SLT 43122
B f21.
Het is helaas in onze beschaving
nog steeds moeilijk voor niet-blan-
ke artiesten om een carrière op te
bouwen, zelfs in Europa. Een voor
beeld daarvan is de sopraan Felicia
Weathers. Ik hoorde haar voor het
eerst ruim tien jaar geleden in een
TV-uitvoering van Die Fledermaus
en een jaar later met een Gershwin-
programma. Sindsdien is haar naam
me bijgebleven, en ik was dus erg
benieuwd naar haar laatste plaat,
waarop zij aria's zingt van Verdi,
Puccini, Giordano, Boito en Cilèa.
Ik heb getracht het door jeugdsenti
ment ontstane vooroordeel zoveel
mogelijk opzij te schuiven voor een
wat objectiever beoordeling. Geheel
gelukt is dat niet: men vergelijke de
bewondering van de wat oudere ge
neratie voor zangers als Caruso en
Gigli. Toch meen ik te mogen stel
len, dat Felicia Weathers meer be
kendheid verdient dan zij nu geniet.
Haar sterkste punt is niet zozeer de
Coloratuur dan wel het dramatische;
haar interpretatie lijkt op het eerste
gehoor tamelijk oppervlakkig, maar
bij herhaald beluisteren van de
plaat komt haar bezieling steeds dui
delijker tot uiting, ontdaan als zij Is
van elk technisch foefje. De opname
kwam tot stand in samenwerking
met de Beierse Radio, in de geluids
band is dan ook niet geknipt. Het
Mênchner Rundfunkorchester wordt
geleid door Kurt Eichhorn.
R. G. HARMS
Trompetenmusik des Ba-
4 4Philips 6500110, f 24,50.
van trompetmu-
kan men vinden
Juist verschenen Philips-
Hierop staan werkjes met 'n
Welde tijdsduur van 10 minu-
ïecomponeerd door Iacchini,
acini, Telemann, Purcell, Torel-
tossi, Schmelzer en de Tsjech
toovsky. Solist is Don Smithers,
M al deze werkjes heeft uitge-
Hij werkt momenteel aan een
over de geschiedenis van de
Pet. Het behoeft nauwelijks be-
dat deze Engelse musicoloog,
zijn instrument op vir-
en voor het oor uiterst plezie-
"Ijze bespeelt, voortreffelijk bij-
[an door The Academy of St.
ta-ln-the-Fields onder leidin
Neville Marriner.
